Θαύματα 41-90 (π.Ι.Ροβίθη )

 

42 ) «Βγήκε από τα εικονίσματα ο Άγιος και μού θεράπευσε 2 δίσκους σπασμένους στην μέση μου !»

Τον Μάϊο του έτους 1992 ο σύζυγος μου είχε έντονα προ­βλήματα υγείας.Πιάστηκε από τη μέση και κάτω. Οι εξετάσεις έδειξαν ότι είχε δύο δίσκους σπασμένους. Χρειαζόταν χειρουργική επέμβαση. Επειδή έχω μεγάλη αγάπη στον Άγιο Δημήτριο πήγα στο σπίτι του, τον προσκύνησα, τον παρακάλεσα να θεραπεύσει το σύζυγο μου και πήρα λαδάκι με το οποίο σταύρωσα τον άνδρα μου, στη μέση του.

Πήρα και τη φωτογραφία του Αγίου την οποία τοποθέτησα στα εικονί­σματα μας. Αφού πέρασαν τρεις ημέρες από το σταύρωμα, συνέβη στον άνδρα μου το εξής θαυμαστό γεγονός.

Επί δυο συνεχή βράδια, έβλεπε τη σκιά ενός άνδρα να βγαίνει από τα εικονίσματα.
Προχωρούσε προς το μέρος του και τού έλε­γε: «Σήκω, πάμε ! ».

Πριν περάσει μία εβδομάδα, σηκώθηκε από το κρεβάτι και περπάτησε κανονικά. Οι γιατροί δε μπορούσαν να δώ­σουν εξήγηση, γιατί η κλινική του εικόνα διέφερε πολύ από την ένδειξη των εξετάσεων. Όμως στις 26.2.1993 πήγα με την κόρη μου. Αναστασία, μία λαμπάδα, τάμα στον Άγιο. Προσκύνησα τον άγιο και κάθισα ακριβώς απέναντι από την Εικόνα του. Η μητέρα του Αγίου, μου είπε ότι θα άναβε τη λαμπάδα στο μοναστήρι, όπου ευρίσκονταν τα άγια λεί­ψανα του παιδιού της.

Εν τω μεταξύ ήλθε και μία κυρία από την Αμερική για να προσκυνήσει. Μόλις η κυρία γονάτισε, ε­μπρός στο προσκυνητάρι, βλέπω τη λαμπάδα να κινείται. Μετά βλέπω τη λαμπάδα να σηκώνεται κατακόρυφα, γύρω στα 20 εκατοστά από το πάτωμα, χωρίς να την πειράζει αν­θρώπινο χέρι.

Έπειτα τρεις φορές ανεβοκατέβηκε η λαμπά­δα και κτύπησε με δύναμη στο πάτωμα προκαλώντας σχετι­κό θόρυβο.

Η κυρία από την Αμερική κι η κόρη μου, προ­σπαθούσαν να εντοπίσουν και να ερμηνεύσουν το θόρυβο. Μετά τους εξήγησα. Ας είναι δοξασμένο τ' όνομα του Θεού.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ – Υμηττός, 1993

 

Β΄ μέρος από τα 127  θαύματα του Νεοφανούς  Αγίου τών Αθηνών, ιατρού Δημητρίου ( Λέκκα )

Η επιστολή τού ειδικού Ιατροδικαστή Εμ. Νόνα γιά τα όσα θαυμαστά σημεία συνέβησαν σ΄ αυτόν και στην σύζυγό του...

43 ) «Έκανα 6 χειρουργεία αδυνατώντας οι γιατροί να εντοπίσουν τον όγκο. Στο 7^ο  χειρουργείο είδα τον ίδιο τον Άγιο να δείχνει στους γιατρούς τον όγκο !»

Είχα χειρουργηθεί έξη φορές για όγκο στην κοιλιά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Δεν μπορούσαν να τον εντοπίσουν. Ε­πρόκειτο να χειρουργηθώ και για έβδομη φορά. Άκουσα, εν τω μεταξύ, σ' ένα φιλικό μου σπίτι, να γίνεται λόγος, για τα θαύματα του Νεοφανούς Αγίου Δημητρίου Λέκκα. Μπαί­νοντας για έβδομη φορά στο χειρουργείο τον επικαλέσθηκα με πολύ πίστη.

Εγώ είμαι νοσοκόμα και ως εκ τούτου γνώριζα τούς γιατρούς που θα με χειρουργούσαν. Την ώρα όμως της επέμβασης, βλέπω εκτός από τους γνωστούς μου γιατρούς και ένα νεαρό μελαχρινό γιατρό, με άσπρη μπλούζα, να πα­ραμερίζει τα έντερα και να βγάζει στην επιφάνεια τον όγκο, για να τον δουν οι άλλοι γιατροί.

Όταν ξύπνησα, ρώτησα τον γιατρό μου, ποιος ήταν αυτός ο νεαρός γιατρός που βοήθησε και μου απήντησε πως δεν υπήρχε κανένας νεαρός γιατρός. Τότε ζήτησα, από τους δικούς μου, να ψάξουν και να βρουν το βιβλίο με τα θαύματα του αγίου Δημητρίου Λέκκα γιατί υποψιάστηκα ότι αυτός ήταν ο νεαρός γιατρός. Πράγματι, στην φωτογραφία του Αγίου, αναγνώρισα τον νεαρό γιατρό.
Τον ευχαριστώ και πιστεύω πως όποιος ζητήσει με πίστη τη βοήθεια του, δε θα την αρνηθεί.

ΓΙΩΤΑ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ – Κύπρος, 1993

 

45 ) « Εμφανίσεις σε χειρουργεία καρκίνου…»

Πριν από τρεις εβδομάδες, χειρουργήθηκε η συμπεθέρα μου, Ιουστίνη, από καρκίνο στομάχου - εντέρων, στην Κύπρο. Συνέβη όμως σ' αυτήν το εξής θαυμαστό γεγονός. Κοιμόταν και βρισκόταν υπό την επήρεια της νάρκωσης, όταν παρουσιάστηκε ο νεοφανής Άγιος Δημήτριος, που της ήταν άγνωστος.

Τα χαρακτηριστικά του όμως και ιδιαίτερα το απαστράπτον πρόσωπο του, της απετυπώθησαν πολύ έντονα. Μία άλλη ασθενής, όταν συνήλθε, της μίλησε για τον Άγιο Δημήτριο Λέκκα και της έδειξε το βιβλίο με τα θαύματα του. Βλέποντας τη φωτογραφία του, ανεφώνησε:

«Αυτός είναι ο ίδιος που είδα στον ύπνο μου».

Εν συνεχεία σας τηλεφώνη­σε και της στείλατε το βιβλίο το οποίο δεν αποχωρίζεται πο­τέ. Σας παρακαλώ εύχεσθε ώστε να έχουμε παρηγοριά από τον Δημήτριο, τον νεοφανή Άγιο, στους δύσκολους αυτούς καιρούς…

ΚΛΑΙΡΗ ΚΟΥΡΣΑΡΗ -- Αραβικά Εμιράτα, 1993

 

46 ) «Θεραπεία από πέτρα χολής…»

Ο σύζυγος μου παρουσίασε πέτρα στη χολή και ο γιατρός συνέστησε εγχείριση. Ο σύζυγος μου, προτιμούσε να πεθά­νει παρά να κάνει εγχείρηση. Προσευχήθηκα στον Νεοφανή άγιο Δημήτριο να θεραπεύσει τον άνδρα μου τον οποίο σταύρωνα με βαμβάκι περασμένο από τα άγια λείψανα του.

Ο ίδιος ο σύζυγος μου, με πίστη κρατούσε το βιβλίο του Α­γίου στην αγκαλιά του κι έλεγε: "Αυτός θα με θεραπεύσει…".Δύο φορές έκαμε υπερηχογράφημα μετά το σταύρωμα. Την πρώτη φορά η πέτρα είχε μεταφερθεί, ως εκ θαύματος, από τη χολή στο νεφρό.

Μετά από λίγο καιρό και αφού εντεί­ναμε την προσπάθεια μας στην προσευχή προς τον Άγιο, έγι­νε το δεύτερο υπερηχογράφημα.

Η πέτρα είχε εξαφανισθεί και από το νεφρό, σαν να την είχε αφαιρέσει ένα αόρατο χέ­ρι. Τώρα ο σύζυγος μου είναι εντελώς καλά.

ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΜΗΝΑ -- Κύπρος 1993

 

48) «Με ακινητοποίησε ο Άγιος πρίν πέσω στο κενό και σκοτωθώ…»

Είμαι Ιεροψάλτης στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου στο Καμαρίο της Καλιφόρνιας. Πιστεύω στον θαυματουργό Άγιο Δημήτριο και δεν αποχωρίζομαι το βιβλίο με τα θαύματά του. Ένα πρωινό, το καλοκαίρι του 1992, ξεκίνησα για τη δουλειά μου, έχοντας μαζί μου το βιβλίο του Αγίου και προσευχόμενος θερμά σ' αυτόν.Όταν έφθασα στη δουλειά μου -- είμαι και οικοδόμος— αρχίσαμε να ρίχνουμε μπετό σ' έναν από τους ορόφους ενός μεγάλου Νοσοκομείου.

Σε κάποια όμως στιγμή, καθώς πήγαινα προς τα πίσω, βρέθηκα λίγο πριν από ένα άνοιγμα που υπήρχε στο δάπεδο και ήταν ασκέπαστο. Θα έπεφτα κατ' ευθείαν εκεί. Όμως μία αόρατη δύναμη έ­νοιωσα να με ακινητοποιεί ώστε να μην πέσω. Όταν κατά­λαβα από τί μεγάλο κίνδυνο γλύτωσα, δόξασα τον Θεό και απέδωσα τη σωτηρία μου στον Άγιο Δημήτριο που μόλις προ ολίγου με πίστη προσευχόμουνα.

Επίσης η κόρη μου, 5 χρονών, παρουσίασε πυρετό και οι γιατροί δεν μπορούσαν να διαγνώσουν από τί προερχόταν. Πήγαμε λοιπόν το παιδί στο Νοσοκομείο, γιατί ο πυρετός δεν έπεφτε. Μία μέρα σταύρωσα με λαδάκι του Αγίου Δημητρίου το παιδί και έφυγα για τη δουλειά μου. Επιστρέφοντας απ' τη δουλειά μου, προσευχόμουν στον Άγιο να θεραπεύσει το παιδί μου.

Σταμάτησα κάπου το αυτοκίνητο και τηλεφωνώ στο Νοσοκομείο. Μου είπαν πως το παιδί μου πήγε σπίτι, γιατί ήταν καλά. Ευχαριστώ τον Άγιο.

ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΤΕΡΑΣ, Καλιφόρνια 1993

49 ) «Θεραπεία όγκου μαστού λίγο πρίν την εγχείριση…»

Διά της επιστολής μου αυτής, έρχομαι να εκφράσω τα ενδόμυχα συναισθήματα μου και τις άπειρες ευχαριστίες μου προς τον νεοφανή Άγιο και θαυματουργό Ιατρό Δημήτριο Λέκκα. Και επειδή ο Άγιος Δημήτριος είναι κοντά εις τον θρόνο του Θεού, απευθύνω τις ευχαριστίες μου εις την καλοκάγαθο μητέρα του Αγίου μας, κυρία Γεωργία, ώστε να ακούει τα θαύματα του υιού της και να χαίρεται η πονεμέ­νη καρδιά της, καθ' ότι νωρίς ο Κύριος κάλεσε κοντά Του το μονάκριβο παιδί της...Τιμημένο το όνομα του μεγάλου αγίου Δημητρίου και τον παρακαλώ να μου συγχωρέσει όπου τόσο καιρό καθυστέρη­σα να γράψω τις ευχαριστίες μου προς αυτόν, καθ' ότι βοήθησε την κόρη μου Τερέζα ώστε να διαφύγει μέγα κίν­δυνο.

Εις τα μέσα Σεπτεμβρίου 1992 ανακάλυψε, χαμηλά του αριστερού της μαστού, ένα μικρό ογκίδιο. Φοβήθηκε πο­λύ και έτρεξε στον γιατρό.Ο γιατρός τη συμβούλεψε να πάει στο αντικαρκινικό νο­σοκομείο του Αγίου Σάββα στην Αθήνα.

Εγώ, αν και Ιερέας αμαρτωλός, της έδωσα θάρρος. Της είπα με απόλυτη βε­βαιότητα ότι ο Άγιος Δημήτριος θα μετατρέψει τον όγκο σε καλοήθη. Η κόρη μου, πριν εισαχθεί εις το νοσοκομείο, πή­γε στο σπίτι της μάνας του Αγίου, να προσκυνήσει τη Χάρη του.

Καθώς προσκυνούσε, ξεχύθηκε από τα άγια λείψανα του Ουράνια ευωδία. Η κυρία Γεωργία της είπε, τότε ότι όσες φορές ο πολυαγαπημένος της γιος πρόκειται να βοηθήσει κά­ποιον το δείχνει με την παρουσία της ευωδίας του. Με την ελπίδα προς τον Κύριον και τη βοήθεια του Αγίου, πήγε για εξετάσεις στο νοσοκομείο του Αγίου Σάββα.Η Ιατρός, κυρία Μιχαηλίδου, την εξέτασε, είδε τη σοβαρότητα της κατάστασης και έδωσε εντολή να ετοιμάσουν αμέσως κρεβάτι.

Το μι­κρό ογκίδιο, εν τώ μεταξύ, είχε μεγαλώσει και είχε λάβει διαστάσεις καρυδιού, ήταν δε πολύ σκληρό.Η Ιατρός έδωσε εντολή να γίνει μαστογραφία και έκπληκτοι όλοι διαπίστω­σαν ότι ο όγκος είχε μετατραπεί σε κύστη. Με παρακέντηση αφαιρέθηκε το υγρό. Οι μετέπειτα εξετάσεις απέδειξαν ότι η κόρη μου έχαιρε άκρας υγείας.

Ευχαριστούμε όλοι μας τον Θεό και τον Άγιο Δημήτριο που για μια φορά ακόμη μας βοήθησε.

Ιερεύς ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΛΕΞΙΟΥ · Λίμνη Ευβοίας 1993

50) «Απέφυγα κόψιμο δακτύλων ποδιού λόγω θρόμβωσης…»

Έχω χάσει το ένα μου πόδι και στο άλλο, ένεκα κακής κυκλοφορίας του αίματος, τα τρία δάκτυλα έπαθαν θρόμβω­ση. Οι γιατροί απεφάσισαν να μου κόψουν τα δάχτυλα αυτά.

Μία κουμπάρα μου, μου έδωσε το βιβλίο του Αγίου Δημητρίου Λέκκα μαζί με λαδάκι από το κανδήλι του. Διάβασα και το βιβλίο και παρεκάλεσα τον Άγιο να με βοηθήσει.

Σταύρωνα με το λαδάκι του Αγίου τα άρρωστα δάχτυλα. Ο Άγιος έκανε το Θαύμα του! Η βλάβη αποκαταστάθηκε και οι γιατροί έμειναν έκπληκτοι. Τώρα είμαι τελείως καλά.

Ευχαριστώ τον Άγιο.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ – Μασαχουσέτη, USA, 1993

 

52) «Θεραπεία νευροπάθειας ( δαιμονισμού ; ) τού παιδιού μου…»

Το παιδί μου είχε πάθει μεγάλο κακό. Φώναζε, έβριζε και δεν ήθελε να έλθει στο σπίτι μας. Είχα απογοητευθεί α­πό τη συμπεριφορά του. Όταν έλαβα το δέμα με το βιβλίο, τη φωτογραφία και το λαδάκι του νεοφανούς Αγίου Δημη­τρίου, ένιωσα μεγάλη χαρά. Αλλά και το παιδί μου έγινε άλ­λος άνθρωπος.

Έχει τώρα ηρεμήσει και η γαλήνη του Θεού ήλθε στο σπιτικό μας. Επίσης, το παιδί μου είδε στον ύπνο του τον άγιο Δημήτριο να βγάζει κάτι μέσα από τις φλέβες του.

Η ευγνωμοσύνη μας για τον Άγιο είναι απέραντη.

ΓΕΩΡΓΙΑ ΖΑΦΕΙΡΗ · Αυστραλία, 1993

 

Ένα βιβλίο ακόμη, απ΄όσα έχουν κυκλοφορήσει γιά τον Νεοφανή Άγιο...

56) «Αόρατο χειρουργείο στομάχου – πνευμόνων στην κόρη μου…»

Η κόρη μου Χαρούλα, πού υπέφερε από πολλές σωματικές ασθένειες, είδε στον ύπνο της, την Παναγία, να της λέει:

«Πρέπει να πας στο Νοσοκομείο να πάρεις γνωματεύσεις γιατρών, ώστε να έχεις κάποιο χαρτί, που να επιβεβαιώνει αυτές τίς παθήσεις σου. Εγώ σου λέω, είσαι σοβαρά ασθενής και έχεις καρκίνο στομάχου, οι πνεύμονες σου είναι χαλασμένοι και οι δύο, γι' αυτό και βγάζεις αίμα. Να πας λοιπόν στους γιατρούς, γιατί κι αυτούς τους φωτίζει ο Υιός μου.

Θα γίνεις καλά μόνον με θαύμα, εάν θέλει ο Υιός μου. Σου χρειάζονται οι γνωματεύσεις των γιατρών, ώστε αν γίνεις καλά με θαύμα να είναι αποδεδειγμένη η θεραπεία σου. Αν θέλεις πήγαινε στο Αρεταίειο, όπου έχει νοσηλευθεί ο Άγιος Νε­κτάριος για να παρακαλέσει κι εκείνος τον Υιόν μου. Να μην αμελήσεις, όπως κάνεις συνήθως…».

Μετά από οκτώ μήνες, βλέπει στον ύπνο της, ένα νεαρό γιατρό με Ιατρική μπλούζα και ακουστικά να την επισκέπτε­ται λέγοντας της:

---«Ετοιμάσου για εξετάσεις».Τον ρωτά

-- «Ποιός είσαι;»

-- «Εγώ, είμαι ο Δημήτρης Λέκκας» της απαντά.

Της άνοιξε το στομάχι με ιατρικά εργαλεία και της είπε: "Έχεις καρκίνο στομάχου". Μετά της άνοιξε τον θώρακα, με τα ίδια εργαλεία και της είπε: "Έχεις και τους δύο πνεύ­μονες χαλασμένους".

Την σταύρωσε κατόπιν με ένα σταυρό, στο στομάχι και στους πνεύμονες και στη στιγμή ενώθηκαν οι σάρκες. Κατόπιν ακροάσθηκε την καρδιά και της είπε:

"Έχεις πάθηση και στην καρδιά. Όπως σου είπε η Μεγαλό­χαρη, είσαι πολύ σοβαρά και μόνον ο Κύριος σε κρατά στη ζωή. Εγώ δεν μπορώ να σε θεραπεύσω, γιατί δεν έχω την ε­ξουσία. Μόνον η Παναγία μας μπορεί να σε κάνει καλά, ως μητέρα του Δεσπότη Χριστού, που ποτέ δεν της χαλάει χατήρι.

Αλλά πρέπει να πιστεύετε δυνατά εσύ και η οικογένεια σου και να έλθετε στο σπίτι μου στα Κάτω Πατήσια. Θα σας στείλω άνθρωπο να σας πει πως θα έλθετε. Να έλθεις με την οικογένεια σου και να μην το αμελήσετε…".

Σε προσκυνούμε, σήμερα, Άγιε του Θεού και πιστεύουμε στη βοήθεια σου.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΗΜΗΤΡΕΛΗΣ · Αθήναι 1993

 

57) « Ο Άγιος ζητάει να μοιραστούν στον κόσμο έντυπα για Αντίχριστο ( 666 ) και νέες ταυτότητες…»

Ο κουμπάρος μου, ονόματι Σωτήρης Πατσιάς, μου έδωσε ενημερωτικά έντυπα να μοιράσω στους Χριστιανούς. Ο τίτ­λος τους ήταν «Όχι στις νέες ταυτότητες του Αντίχριστου».
Αφού μοίρασα μερικά έντυπα, τα υπόλοιπα ξέχασα να τα μοιράσω απορροφημένος από τις έννοιες μου.

Ένα βράδυ, ενώ είχαν περάσει δύο εβδομάδες από την παραλαβή των ε­ντύπων, πέρασα τυχαία από το σημείο που είχα τοποθετήσει το υλικό. Εκείνη τη στιγμή η ευωδία του Αγίου με πλημμύρι­σε. Έπεσα να κοιμηθώ χωρίς να εξετάσω το γεγονός.

Όμως στις 3 η ώρα τα ξημερώματα και ενώ ήμουν ξύπνιος άκουσα καθα­ρά τη φωνή του Αγίου να μου λέει: «…Εγώ σου έστειλα την ευω­δία για να μοιράσεις τα έντυπα…».

ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΑΤΖΗΠΕΤΡΑΚΗΣ · Κρήτη 1993

 

58 ) «Θεραπεία φοβερών πόνων παχέως εντέρου…»

Υπέφερα χρόνια με μια δυσθεράπευτη αρρώστια στο πα­χύ έντερο. Οι πόνοι με είχαν απελπίσει. Όταν έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο του Αγίου Δημητρίου, ένιωσα χαρά και ελπίδα.

Το διάβασα και ταυτόχρονα τον παρακαλούσα να με θεραπεύσει. Πράγματι: Ένοιωσα δύο χέρια να με πιέζουν στην κοιλιά. Από τότε είμαι εντελώς καλά. Οι πόνοι έφυγαν.

Επίσης, μια νύχτα, καθώς διάβαζα το βιβλίο, ξεχύθηκε μία ευωδία στο δωμάτιο. Ένιωσα την παρουσία του Αγίου δίπλα μου.

Δεν μπορώ να περιγράψω τι αισθάνθηκα εκείνη τη στιγμή. Εύχομαι σύντομα η Εκκλησία μας να τον κηρύξει Άγιο. Πολύ ποθώ αυτή την ημέρα.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΚΑΤΣΟΥΔΗΣ · Ορεστιάδα 1993

 

66 ) : «Αυτή είναι η σφραγίδα του Θεού που θα έχει ο κάθε Χριστιανός»...

Βλέπω όνειρο ότι γινόταν κάποιο δικαστήριο για τον Άγιο Δημήτριο. Υπήρχαν πολλοί κατήγοροι να τον δικάσουν. Ό­ταν απήγγειλαν τις διάφορες κατηγορίες σηκώθηκα και φώ­ναζα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου:
«Είναι αθώος, είναι Άγιος».

Εκεί ξύπνησα. Σε λίγο πάλι με πήρε ο ύπνος και βλέπω πλήθος κόσμου. Είμαστε πολλοί μαζεμένοι και πάνω στά κεφάλια μας όρθιος στον αέρα επάνω, σ' ένα λευκό σύννεφο, ο Αγιος.

Τον βλέπαμε όλοι, πολύ καθαρά με σηκω­μένα τα κεφάλια μας. Πλάι του, είχε μια καλόγρια.Τότε ο Άγιος με ένα Σταυρό που κρατούσε στο χέρι του, ξύλινο, τε­τράγωνο, όχι λεπτό, γύρισε προς την καλόγρια. Είχε ο Σταυ­ρός χαραγμένο πάνω του τον Εσταυρωμένο.

Τον ακούμπησε στο μέτω­πο της καλόγριας, πιέζοντας τον τόσο, που όταν τον πήρε, εί­χε χαραχθεί τόσο καθαρά ο Εσταυρωμένος που όλοι τον κοι­τούσαμε έκθαμβοι. Τότε ο Άγιος Δημήτριος μας λέγει: «Αυτή είναι η σφραγίδα του Θεού που θα έχει ο κάθε Χριστιανός»...

Το όνειρο αυτό το είδα καθώς ήμουν στενοχωρημένη για τις άδικες συκοφαντίες κατά του προσώπου του Δημητρίου.

Ήταν όμως και μια πληροφορία ότι οι Χριστιανοί δεν πρέ­πει να δεχτούν την ταυτότητα του Αντίχριστου και το χάραγ­μα του. Άλλωστε πριν πέσω να κοιμηθώ προσευχόμουν στον Άγιο να με πληροφορήσει για τα θέματα αυτά, που α­φορούν τους Χριστιανούς των ημερών μας...

ΣΤΡΑΤΗΓΙΑ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ – Αθήνα – 1993

 

67) Θεραπεία σπυριών καί  κοιλιακών πόνων ! Θαυμαστές εμπειρίες…

Είχαμε αποφασίσει να προσκυνήσουμε τα λείψανα του Α­γίου στο σπίτι του κυρίουΤριανταφυλλόπουλου.

Την παρα­μονή της επίσκεψης μας, τον είδα στον ύπνο μου ενώ δεν είχα δει μέχρι τότε καμία φωτογραφία του. Ήταν ψηλός, λεπτός, μελαχρινός και υπερβολικά ευγενικός.Μου είπε: " Καλώς ήλ­θατε".

Όταν τον είδα στη φωτογραφία, τον αναγνώρισα...

Ο γιος μου, Νεκτάριος, κατά την επίσκεψη σταυρώθηκε και θεραπεύθηκε από σπυριά της ηλικίας του, που είχαν α­πλώσει επάνω του μέχρι την μέση. Εγώ είχα χρόνιους κοιλιακούς πόνους και θεραπεύτηκα με τη Χάρη του Αγίου. Όταν διαβάζουμε το βιβλίο του Αγίου έρχεται πλούσια η ευωδία του.

Επίσης το χέρι του, που κρατά τον Σταυρό κινείται συνεχώς. Μια φορά στό βιβλίο του δάκρυσε. Μια εικόνα του, γέμισε γένια. Το μάτι του κινείται συχνά σε σχήμα Σταυρού.
Τιμούμε όλοι μας, και ευχαριστούμε, τον Νεοφανή Άγιο Δημήτριο Λέκκα.

ΜΑΝΙΑ ΜΟΥΣΙΟΥ · Αυστραλία 1993

 

68) Υπέφερα στο κεφάλι από αφόρητες ημικρανίες, νεύρα, άσθμα βαριάς μορφής, έπαιρνα 16 χάπια την ημέρα…

Υπέφερα 17 ολόκληρα χρόνια. Έχω εγχειρισθεί στη μέση. Υπέφερα στο κεφάλι από αφόρητες ημικρανίες, νεύρα, άσθμα βαριάς μορφής. Είχα μεγάλο πρόβλημα με την καρδιά και το στομάχι, κοιλιακές διαταραχές προερχόμενες από πάθηση στο παχύ έντερο. Έπαιρνα 16 χάπια ημερησίως.

Μια μέρα, κάποια φίλη, μου μίλησε για τον Νεοφανή Άγιο Δημήτριο Λέκκα. Επισκέφθηκα τον κ. Βασίλειο Τριανταφυλλόπουλο και προσκύνησα τα λείψανα του Αγίου. Πήρα το βιβλίο του Αγίου το οποίο διαβάσαμε με πίστη. Με δάκρυα στα μάτια, παρεκάλεσα τον Άγιο να με θεραπεύσει.

Ήλθε ο Άγιος στο σπίτι μου, η ευωδία και η παρουσία του... Με θεράπευσε. Είμαι τελείως καλά. Επέταξα όλα τα χάπια μου.

Θά τον τιμώ όσο ζω. Εγώ κι όλη η οικογένεια μου τον αγαπάμε απέραντα. Είναι ο προστάτης μας.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΑΧΡΙΜΑΝΗ · Αυστραλία 1993

 

74) Θεραπεία έλλειψης εκ γενετής όσφρησης, και καρκίνου μαστού…

Όπως γνωρίζετε κ. Γεωργία, θεωρώ τον εαυτό μου ταπεινό διάκονο του Αγίου Δημητρίου. Επιθυμώ λοιπόν να σας κάνω γνωστά τα θαύματα που έγιναν εδώ.
Ο Δημήτριος θαυματουργεί εδώ καθημερινά :

α) Σήμερα σταύρωσα πέντε οι­κογένειες με τα λείψανα του Δημητρίου.

Μεταξύ των ασθε­νών ήτο ο κ. Μιχαήλ Μίχαλος ο οποίος εκ γενετής, όπως μας είπε, δεν είχε όσφρηση. Την στιγμή που τον σταύρωνα ένοιωσε την ευωδία του αγίου και άρχισε να φωνάζει: "Μυρίζει, μυρίζει !"

β) Με τα λείψανα του Αγίου και με λαδάκι σταύρωσα τήν Γιουγκοσλαβικής καταγωγής Trayanka Taskoyska, η οποία είχε καρκίνο στον αριστερό μαστό. Πονούσε και έκλαιγε. Οι γιατροί εντός των προσεχών ημερών θα της αφαιρούσαν το στήθος.

Οι πόνοι μετά το σταύρωμα σταμάτησαν και ο μαστός ξεπρήστηκε. Το στήθος τώρα είναι απολύτως φυσιολογικό και οι γιατροί εξίστανται και απορούν. Τώρα η κυρία αυτή κρατά το βιβλίο του Αγίου Δημητρίου πάντα στην αγκαλιά της. Τα κλάματα έγιναν χαρά και πνευματική αγαλλίαση...

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ* · Αυστραλία 1993

80 ) Είδα τον πεθαμένο Άγιο ολοζώντανο μέσα στο τραίνο και συνομίλησα μαζί του…

Στις 15 Μαΐου, ημέρα Σάββατο, μπήκα στο τρένο από τον σταθμό αγίου Νικολάου, για να πάω στο Μοναστηράκι.
Το τρένο ήταν γεμάτο από κόσμο και επειδή είμαι ασθενής -πά­σχω από τη νόσο του Μπετόβεν- άρχισα να διαμαρτύρομαι για το στρίμωγμα.

Τότε παρουσιάζεται ένας κύριος περίπου 40 χρόνων, μ' ένα μικρό γκρίζο μούσι, με φωτεινό πρόσωπο, να μου κτυπά ελαφρά την πλάτη και να μου λέει με πολύ γλυκεία φωνή: « Σας έχω θέση» δείχνοντας μου απέναντι ένα κάθισμα, όπου και με πήγε περνώντας με χωρίς δυσκολία μέσα από τον κόσμο. Οι επιβάτες μάλιστα με ρώτησαν: «Α, γνωστός σας είναι;»

Αφού κάθισα, τον ευχαρίστησα βάζοντας τα χέρια μου επάνω στο στήθος μου και εκείνος μου είπε: "Δεν κάνει τίποτα". Όταν το τραίνο έφθασε στο σταθμό Βικτώρια, ξαφνικά χάθηκε, ενώ τον έβλεπα συνέχεια.

Κατά την επιστροφή μου από το Μοναστηράκι, την οποία μάλιστα έκαμα πεζή μέχρι την Ομόνοια, μπαίνοντας μέσα στο τραίνο ήτο και πάλι γεμάτο από κόσμο. Τότε, μόλις μπαίνω μέσα παρουσιάζεται ο ίδιος κύριος, λέγοντας μου τα ίδια ακριβώς λόγια "Σας έχω θέση" και μου προσέφερε θέση. Εγώ, βλέποντας τον, φώναξα έκπληκτη: «Πάλι εσείς; Χίλια ευχαριστώ, δεν έχω λόγους να σας ευχαριστήσω».

Μου έδειξε θέση να καθίσω κι εκείνος στάθηκε απέναντι μου. Εγώ δόξασα τον Κύριο, έκανα τον σταυρό μου λέγοντας: «Δοξασμένο το Άγιο Όνομα Σου, Κύριε». Μετά τον κοίταξα και συμπλήρωσα «διότι μου έστειλε εσάς…».

Αμέσως το πρόσωπο του έλαμψε και ξαφνικά τον έχασα !

Όταν όμως έφθασα στο σπίτι μου βλέποντας σε κάποια στιγμή το βιβλίο του Αγίου Δημητρίου Λέκκα που έχει στο εξώφυλλο τη φωτογραφία του τότε συνειδητοποίησα πως ο κύριος του τραίνου ήταν ο ίδιος, ο Νεοφανής 'Αγιος Δημήτριος.Η συγκίνηση μου ήταν κι εξακολουθεί να είναι απερίγραπτη γιατί είδα ολοζώντανο τον μεγάλο Άγιο των ημερών μας.

ΕΡΑΣΜΙΑ ΜΟΛΦΕΤΑ – Αθήναι, 1993

 

82) Μού παρουσιάστηκε ο Άγιος και μού έδωσε θάρρος…

Σήμερα στις 5.5.1993 ήρθα κλαίγοντας στο σπίτι του Α­γίου Δημητρίου, για να τον προσκυνήσω και να τον ευχαριστή­σω για το θαύμα που έκανε στον γιό μου. Ήταν σε κώμα στο Νοσοκομείο και οι γιατροί είπαν ότι το παιδί μου, 30 ε­τών, δεν έχει ζωή. Όταν άκουσα τη γνώμη αυτή των για­τρών, κλαίγοντας παρακαλούσα τον Άγιο Δημήτριο και έλε­γα: "Εσύ, Άγιε Δημήτριε, θεράπευσε το παιδί μου".

Έφυγα τρέχοντας από το Νοσοκομείο και έφθασα στο σταθμό του τραίνου. Εκεί στο σταθμό βλέπω μια Εικόνα του Αγίου Ελευθερίου, αμέσως γονάτισα και παρακαλούσα.

Την ώρα αυτή με πλησιάζει ένας νέος και μου λέει: «Γιατί κλαίς;» Του είπα: «Για το παιδί μου».Με ρώτησε αν πι­στεύω στους Αγίους κι αφού του είπα «Ναι ! » μου είπε: «Το παι­δί σου θα γίνει καλά, είναι πρησμένο διότι του έχουν δώσει πολλά φάρμακα. Έπρεπε πρώτα οι γιατροί να του κάνουν αποτοξίνω­ση ! ».

Μετά προχωρήσαμε μαζί, μπήκαμε στο τρένο και κάθισε πλάι μου. Μου είπε πάλι: «Θα γίνει καλά το παιδί σου, κι΄ εγώ γιατρός είμαι και πηγαίνω στο Άγιο Ορος, στη Χαλκιδική, όπου εξασκώ την Ιατρική".

Στα χέρια του κρατούσε ένα βιβλίο και στυλό. Μου ζήτησε το τηλέφωνο μου και το έγραψε. Στη στάση με αποχαιρέτησε, κατέβηκε από το τραίνο και χάθηκε.

Όταν έφθασα στο σπίτι μου και είδα το βιβλίο του, τότε συνειδητοποίησα ότι ήταν ο Άγιος Δημήτριος, ο Ιατρός. Το πρωί μου τηλεφώνησαν από το Νοσοκομείο και μου είπαν ότι το παιδί μου συνήλθε, άρχισε να ξεπρήζεται και ζήτησε φαγητό. Δοξάζω τον Θεό, ευχαριστώ τον Άγιο Δημήτριο. Τον ευχαριστώ κλαίγοντας…

ΜΑΡΙΑ ΑΒΑΝΝΙΔΟΥ · Αθήναι 1993

 

85) Για 25 χρόνια είχα φοβερούς πόνους στην μέση και θεραπεύτηκα από τον Άγιο…

Είχα διαβάσει το βιβλίο που αναφέρεται στη ζωή και τα θαύματα του Νεοφανούς Αγίου Δημητρίου του Ιατρού. Ευρι­σκόμουν στην Ελλάδα με άδεια γιατί κανονικά ζω κι εργά­ζομαι στη Γερμανία. Ξεκίνησα από τους Θρακο - Μακεδόνες όπου μένω για να πάω να προσκυνήσω τα λείψανα του Α­γίου. Καθώς ξεκινούσα, διέκρινα σε κάποια απόσταση έναν κύριο που περίμενε στη στάση του λεωφορείου.

Πλησίασα και του πρότεινα να τον πάρω μαζί μου στην Αθήνα. Ήρθε μαζί μου και μου είπε ότι θα ακολουθούσα τη διαδρομή που εκείνος θα μου υπεδείκνυε για να κατέβω στην Αθήνα. Μου είπε επίσης πως έχει Φαρμακείο και ότι φτιάχνει σπίτι. Του είπα πως αν χρειασθεί τζάμια ο αδελφός μου έχει τζαμάδικο και να ψωνίσει από αυτόν.

Όταν φθάσαμε στον Άγιο Ελευθέριο Αχαρνών μου ζήτη­σε να σταματήσω. Αυτός κατέβηκε και ρώτησε μια νεαρή γυναίκα που ακριβώς βρίσκεται η οδός Λαμπάκη 13 ( σπίτι του αγίου ).

Μετά με ρώτησε αν κατάλαβα τι είπε η γυναίκα εκείνη, και αμέσως μετά εξαφανίστηκε από μπροστά μου !!.Με βάση τις οδηγίες που έλαβα πήγα στο σπίτι του Αγίου κτύπησα το κουδούνι και τότε δια­πίστωσα ότι ο κύριος που μου έδειξε τον δρόμο και ρώτησε την γυναίκα, ήταν ο ίδιος ο Άγιος Δημήτριος Λέκκας!
Πριν προσκυνήσω τα λείψανα του Αγίου, εκεί που πονού­σα πολύ, ήλθε κάτι σαν να με πέρασε ρεύμα και ύστερα μούδιασα.

Επί 25 χρόνια στη σπονδυλική στήλη είχα τρομερούς πόνους από ζάχαρο και άλλες παθήσεις. Τώρα είμαι εντελώς καλά και δέν έχω την παραμικρή ενόχληση.Έχω μοιράσει και σε άλλους που υποφέρουν, βιβλία και λαδάκι του αγίου και πολλοί θεραπεύονται.

Ευχαριστώ τον Άγιο Δημήτριο που με θεράπευσε. Δόξα τω Θεώ.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΗΤΣΕΛΟΣ -- Γερμανία 1993

 

87) Ξαφνικά βλέπω μια λάμψη σαν αστραπή μέσα στο δωμάτιο μου…

Όταν τοποθέτησα το βιβλίο μέσα στο δωμάτιο μου, ήταν μιά θαυμάσια μέρα, ο ουρανός πεντακάθαρος.

Ξαφνικά βλέπω μια λάμψη σαν αστραπή. Έκανα τον σταυρό μου και είπα: «Παναγία μου, από που ήρθε αυτή η λάμψη;»

Όταν ένα βράδυ έπεσα στο κρεβάτι μου για ύπνο, επάνω από το κεφάλι μου πέρασε ο Άγιος σαν Άγγελος με φτερά.

Άλλη μια φορά, στον ύπνο μου είδα τρεις γιατρούς, τον Άγιο Νεκτάριο, Άγιο Παντελεήμονα, και τον Άγιο Δημήτριο με το Ευαγγέλιο στα χέρια. Το ακούμπησαν πάνω στο σώμα μου και με διαβεβαίωσαν πως είμαι καλά. Τότε ζήτησα από τον Αγιο να λιγοστέψω τα χάπια για τους πόνους μου και τον ύπνο και α­πό τότε τα χάπια αυτά δεν τα χρησιμοποίησα.

Ευχαριστώ και δοξάζω το Θεό για τις ευεργεσίες του.

ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΛΥΚΟΓΙΑΝΝΗ -- Αδελαϊδα , 1993

88 ) Καρκίνος στον πνεύμονα και στον εγκέφαλο του άνδρα μου…

Μόλις είχε βγει ο άνδρας μου από το Νοσοκομείο και η γνωμάτευση των γιατρών ήταν καρκίνος στον πνεύμονα και στον εγκέφαλο. Θάνατος, και μάλιστα σύντομα. Το βράδυ στο σπίτι, κάποιοι φίλοι είχαν έλθει να δουν τον άνδρα μου. 

Ξαφνικά ένα θεϊ­κό άρωμα απλώθηκε παντού. Σκέφθηκα ότι ίσως είναι κά­ποιος Άγιος. Στις 10 το βράδυ ήρθε μια γνωστή κυρία που μεταξύ των άλλων μου είπε: «Έμαθα για τον άνδρα σου. Πι­στεύεις στον Θεό;». Της είπα ότι αυτός είναι πλέον η μόνη μου ελπίδα. Μετά μου είπε: "Θα σου δώσω το βιβλίο που μι­λά για ένα Νεοφανή Άγιο ο οποίος είναι πολύ θαυματουρ­γός. Να διαβάζεις κάθε βράδυ την Παράκληση του και να βάζεις το βιβλίο του επάνω στο στήθος τού άνδρα σου και στο κεφάλι του».

Πήρα το βιβλίο του και από εκείνη την ημέρα, πολλά άλλα­ξαν στην οικογένειά μου…Ο άνδρας μου δεν έγινε εντελώς καλά αλλά πιστεύω ότι ο Άγιος Δημήτριος θα τον θεραπεύ­σει. Ο καθηγητής που τον παρακολουθεί, δεν πιστεύει στα μάτια του για τη σταθερή βελτίωση της υγείας του.

Είδα τον Άγιο στον ύπνο μου και έβαλε τα τρία δάκτυλα του στο μυα­λό του άνδρα μου. Όταν τα έβγαλε στάζανε αίματα. Ο Άγιος μου είπε: «Έβγαλα τα διαβολάκια ( πιθανόν της απιστίας ; ) από το κεφάλι του, και τώρα σιγά σιγά θα γίνει καλά…».

Ας είναι ευλογημένο το όνο­μα του Κυρίου Ιησού, που μας δίνει, στη βρώμικη εποχή που ζούμε, Αγίους όπως τον Νεοφανή Δημήτριο, τον ανάργυρο Ιατρό των πονεμένων.

ΔΩΡΑ 0ΙΚ0Ν0Μ0Π0ΥΛ0Υ – Σϋδνεϋ, 1993

90) Παρακάλεσα να τον δω, και πριν κοιμηθώ είδα το πρόσωπό του σάν αναλαμπή !

Είμαι 20 ετών. Ένας θείος μου, μου έδωσε το βιβλίο του Αγίου λέγοντας μου ότι είναι θαυματουργός. Το ίδιο βράδυ διάβασα το βιβλίο με το βίο και τα θαύματα του. Μετά τον παρακάλεσα να τον δω, και πριν κοιμηθώ είδα το πρόσωπό του σάν αναλαμπή. Το Πάσχα πήγαινα με την οικογένειά μου στην Κρήτη.

Στο πλοίο συνεχώς δεχόμουν επιθέσεις του πονηρού. Με βαθύ πόνο τον ζήτησα και του παραπονέθηκα ότι με ξέχασε. Αποκοιμήθηκα στην πολυθρόνα με το βιβλίο του στην αγκαλιά μου. Κάποια στιγμή τον είδα θαμπά, να έρχεται μπροστά μου. Έσκυψε προς το μέρος μου σαν να μέ εξέταζε.

Άνοιξα τα μάτια μου και τον είδα, το ίδιο, όπως και μέ κλειστά. Μετά ξανακοιμήθηκα. Μόλις ξύπνησα ένιωσα δυνατός και χαρούμενος λες και ήμουν στον παράδεισο. Φίλησα τη φωτογραφία του κι αυτή μύριζε μύρο. Την ίδια στιγμή θεραπεύτηκα και από τη γρίπη του είχα.

Επίσης θα σας διηγηθώ ένα όνειρο που με συγκλόνισε. Ευρισκόμουν στον Άγιο Γεώργιο, την Εκκλησία μας. Απένα­ντι μου καθόταν μια σεβάσμια και Ιεροπρεπής γριούλα.

Από την άλλη μεριά καθόταν μια απαίσια μάγισσα. ( Να σημειώ­σω εδώ ότι έχουν κάνει μάγια σ' όλη την οικογένεια μας και έπιασαν κι εμένα λόγω της άσωτης ζωής που έκανα). Έβλε­πα τη μάγισσα να μου διαβάζει μαγείες. Καθώς κοίταξα την μητέρα τού Αγίου, την άκουσα να λέει: «Τι λές του παιδιού;».

Μετά από λίγο βλέπω τον Άγιο, φωτεινό σαν λαμπάδα φωτός, να περνά από τον κεντρικό διάδρομο της Εκκλησίας. Όπως περνούσε, γύρω του ήταν Ιεροπρεπείς άνδρες με αγγελικό σχήμα.

Στη διάρκεια του ονείρου το στόμα μου γέμισε γλυκό σαν σιρόπι που μύριζε ουράνια ευωδία. Ήταν τόσο πολύ που νόμιζα πως θα πνιγόμουν. Το παράξενο είναι ότι τη γεύση την ένοιωσα και στον λάρυγγα. Εκεί που εγώ, μα και ο κάθε ένας δεν δύναται λόγω του νόμου της φύσεως του ανθρώπου να νιώσει.

Δοξασμένο το όνομα του Χριστού που μας έστειλε θαυ­ματουργό Άγιο και μυροβλήτη, στη δύσκολη τούτη εποχή που χρειάζεται πολύ αγώνα για να πας κόντρα στο κύμα και α­ντίθετα στο ρεύμα…

Κωνσταντίνος καμαριτησ -· Πειραιάς, 1993