« Όταν προσεύχεται κανείς για τον πλησίον του μέσα από την καρδιά του, τότε μια καλή δύναμη βγαίνει απ’ αυτόν και πηγαίνει στον αδελφό του, τον θεραπεύει, τον δυναμώνει, και τον ζωογονεί…»
Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτη
Ορθόδοξο ΒΗΜΑ…
«Εάν μη αφήτε τα παραπτώματα του πλησίον σας, ουδέ ο Πατήρ ημών ο Ουράνιος θα αφήσει, και θα συγχωρήσει και τα δικά σας πταίσματα…».
Το σημερινό Ευαγγελικό Ανάγνωσμα ασχολήθηκε με τρία πράγματα.
Αφενός μεν, με το κατά πόσον αφήνουμε και συγχωρούμε εμείς τα ελαττώματα, τις αδυναμίες και τις κακίες του πλησίον μας.
Διότι και στην Εξομολόγηση να ’ρθείτε, εάν δεν έχετε συγχωρήσει τούς άλλους, δεν θα συγχωρηθείτε έστω και αν σας διαβάσουν ευχές 10 ιερείς και 10 Δεσποτάδες !!!
Πρέπει πρώτα να μάθετε να συγχωρείτε με όλη σας την καρδιά και έτσι θα είμεθα άξιοι να λάβουμε Σώμα και Αίμα Ιησού Χριστού.
Κατόπιν μίλησε για την νηστεία, για την οποίαν και ο Απόστολος Παύλος το τόνισε με πολύ αυστηρό τόνο, ότι δεν έχουμε δικαίωμα να κρίνουμε κανέναν, ούτε αυτόν που νηστεύει, ούτε αυτόν που δεν νηστεύει.
Δεν είμεθα εμείς οι κριταί των ανθρώπων.
«Συ τις ει ο κρίνων αλλότριον ικέτην», ερώτησε ο Απόστολος Παύλος. Πάσα κρίσις ανήκει στον δίκαιον Θεόν, αυτός θα κρίνει, δεν θα κρίνουμε εμείς.
Και όταν νηστεύουμε δεν θα το γνωρίζει κανένας, ούτε και θα βγαίνουμε έξω να το διαλαλούμε. «Συ δε νηστεύων», λέει, «άλειψέ σου την κεφαλήν και το πρόσωπόν σου νίψε, ίνα μη φανείς νηστεύων τοις ανθρώποις».
Κανένας δεν πρέπει να το γνωρίζει. Το κρατάς μόνον για τον εαυτόν σου. Μά θα πεις, «δεν θα κάνομε ομολογία»;
Μετά διακρίσεως θα γίνει και αυτή η ομολογία. Όχι μετά υπερηφανείας. Άλλωστε οι περισσότεροι σήμερα έχουμε τόσες πολλές αρρώστιες, και εκείνοι που θέλουν να νηστέψουν είναι συνήθως οι μεγάλοι, οι καϋμένοι, και αυτοί ταλαιπωρούνται από χίλια δυο βάσανα, βάσανα ασθενειών...
++++++++++++++++++++