Βίβλος 127 θαυμάτων του Νεοφανούς Αγίου τών Αθηνών
ιατρού ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ( Λέκκα )
Η εικόνα τού Νεοφανούς Αγίου Δημητρίου σέ Ναό επ΄ ονόματί του στό χωριό Μαλώνα τής Ρόδου.
Ο Ιερός αυτός Ναός, ανεγέρθηκε από τον αείμνηστο Μανώλη Χατζηπαναγιώτου σ' εκτέλεση τάματός του προς τον Άγιο Δημήτριο τον γιατρό, τήν βοήθεια του οποίου επικαλέστηκε και θεραπεύτηκε από ένα πολύ σοβαρό καρδιολογικό πρόβλημα. Περισσότερα στοιχεία γι΄αυτό το θαυμαστό περιστατικό παρακάτω:
VIDEOS
Θεραπεία καί τάμα ανέγερσης Εκκλησίας
( κλίκ ΕΔΩ, καί αναζήτηση θαύματος Νο 25 )
Τά όσα παρακάτω θα ειπωθούν είναι παρμένα από το βιβλίο : «Ο Νεοφανής μυροβλύτης και θαυματουργός Δημήτριος Κ. Λέκκας, ο ιατρός » πού κυκλοφόρησε το 1994 από τον Θεολόγο και ιερέα π. Ιωάννη Ροβίθη , σαν συνέχεια άλλων προηγουμένων, πιο συνεκτικών εκδόσεων.
Έτσι λοιπόν, με αφορμή περίεργα περιστατικά θαυμάτων και θεραπειών πού διαχρονικώς συνεχίζονται, καθώς και εμφανίσεών του σε τέτοια έκταση πού νά δημιουργούν θαυμασμό και έκπληξη, το όνομα του Δημητρίου Λέκκα, ενός ευλαβέστατου νέου γιατρού, Καρδιολόγου της Αθήνας, σπουδασμένου στην Ιταλία, ακουγόταν στους Χριστιανικούς κύκλους σαν σημείο σοβαρό μέν αλλά και αντιλεγόμενο για δύο περίπου 10ετίες, από το 1980 ως το 2000. Καί πάνω σε όλα αυτά στηρίχθηκαν τα βιβλία...
Ο ευσεβής αυτός νέος, και αγαθής καρδίας γιατρός, γεννημένος τό 1946 στην Αθήνα, από ενάρετους γονείς, επίσης γιατρούς, είχε αφήσει δείγματα αγίας και προσεκτικής ζωής από παιδικής ήδη ηλικίας...
Ήταν ένα νεαρό παιδί με κατά κόσμο αγιότητα, θρησκευτική ευλάβεια, αλλά και ασκητής της μεγάλης αρετής της ελεημοσύνης προς τους πτωχούς όπως πολλοί άνθρωποι πού τον γνώρισαν, επωνύμως στο παραπάνω βιβλίο θαυμάτων πού αναφέραμε το καταθέτουν…
Τα πρωτόγνωρα περιστατικά εμφανίσεών του πού ακολούθησαν μετά τον μαρτυρικό του θάνατο ( 17 Απριλίου, Μεγάλη Τρίτη του 1979 ) από ανείπωτους πόνους ώστε κανένα φάρμακο να μη τον πιάνει, σηκώνοντας έτσι με πολύ υπομονή και για αρκετό διάστημα τον Σταυρό του λόγω βαρύτατης μορφής καρκίνου, απετέλεσαν και θέμα δημοσιογραφικής έρευνας ώστε για μήνες ολόκληρους να γράφουν θρησκευτικές και μη εφημερίδες τα χρόνια εκείνα…
Υπήρξαν βέβαια και οι συκοφάντες πού σε κάθε εποχή υπάρχουν ακόμη και από τις τάξεις του ιερού κλήρου πού δεν μπορούσαν κάν να διανοηθούν και να χωνέψουν ότι ήταν δυνατόν ( και κατ΄ αυτούς, «δεν ήταν και…επιτρεπτό» ) να αγιάσει ο Χριστός ένα λαϊκό παιδάριο, πράγμα πού μόνο κάποιος κληρικός, Αρχιερέας, μοναχός, και ασκητής θα μπορούσε στα ύψη της αγιότητας να φθάσει !
Όχι όμως και ένας απλός άνθρωπος, και ειδικά λαϊκός, νεαρής ηλικίας, φορώντας μάλιστα κοστούμι και γραβάτα!
Δυστυχώς η υπόθεση της Αγιοκατάταξης του Δημητρίου πήρε κακές διαστάσεις απο τα Μ.Μ.Ε. και απο διαφόρους που προσπάθησαν να εξαπατήσουν την μητέρα του Δημητρίου την μακαρίτισσα Κα Γεωργία Λέκκα αποσπώντας της χρήματα για την δήθεν γρηγορότερη αγιοκατάταξη.
Είχαμε μιλήσει και προσωπικά τα χρόνια εκείνα με την κυρία Γεωργία Λέκκα και είχαμε ακούσει τις έντονες διαμαρτυρίες της για τον πόλεμο πού δεχόταν από διαφόρους ανθρώπους, ακόμη καί της Εκκλησίας…
Όμως ο Δημήτριος, υπάρχων ήδη Άγιος στην συνείδηση ανθρώπων του λαού και όσων τον γνώρισαν, είτε εν ζωή είτε μετά την κοίμησή του, ασφαλώς καί δεν είχε ανάγκη προβολής και πληρωμής για ανάδειξη της αγιότητάς του.
Εμείς, σε μια προσπάθεια αναθεώρησης εκείνης της γκρίζας εποχής θα καταθέσουμε εδώ μέρος μόνο από τα υπάρχοντα 127 θαύματα του Αγίου, πιστεύοντας ότι υπάρχουν και άλλα πολύ περισσότερα ακαταχώρητα και ότι «νύν, επέστη ο καιρός» να αναθεωρήσουν κάποιοι υψηλά ιστάμενοι άνθρωποι της Εκκλησίας το «κατά Δημήτριον Λέκκα κεφάλαιον και σημείον». Αρκετή η παραγκώνισής του για 40 τόσα χρόνια!
Από επιστολή τού αείμνηστου μαχητικού Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη
Θα περιμένουμε ακόμη, ότι όποιος - όποια, αισθάνονται υποχρέωση και ευγνωμοσύνη απέναντι κάποιου θαύματος και κάποιας θεραπείας από τον Άγιο, να μας γράψουν και να καταθέσουν το περιστατικό τους ώστε να το δημοσιεύσουμε προς δόξαν του Αγίου.
Γιατί δυστυχώς σήμερα τον Νεοφανή Δημήτριο ιατρό τον Αθηναίο, τον έχουμε θάψει για δεύτερη φορά ώστε ακόμη και στο Διαδίκτυο ελάχιστες πληροφορίες να υπάρχουν γι΄ αυτόν, σχεδόν καθόλου !
Από επιστολή τού μακαριστού καί Οσίου Επισκόπου Σιατίστης, Αντώνιου
Όσοι τον πιστεύουν λοιπόν, έχει καλώς, όσοι δεν τον πιστεύουν παρ΄ όλα τα θαύματα πού θα διαβάσουν άς μελετήσουν καλύτερα τα παρατιθέμενα στοιχεία μη βρεθούν στο τέλος καί Θεομάχοι και κατήγοροι του Παναγίου Πνεύματος πού αναδεικνύει τους Αγίους…
Μία ακόμη Έκδοση ( Δ΄) τού βίου και τών θαυμάτων του Αγίου Δημητρίου τού Ιατρού, από τον Καθηγητή Σ. Σάββα
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Νεοφανής Δημήτριος Λέκκας ο ιατρός, γεννήθηκε στίς 6 Νοεμβρίου του 1947 στην Αθήνα στην κλινική Αρβανιτάκη στο Κολωνάκι και ήταν υιός του Κωνσταντίνου Λέκκα γιατρού του Ι.Κ.Α. και της μαίας Γεωργίας Γιάνναρη. Η καταγωγή του ήταν απ΄ το Αχλάδι Ευβοίας και συγγενής του Αγίου των Ελληνικών γραμμάτων Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Κατά την ώρα της βαπτισής του στον Ι . Ν. Αγίου Παντελεήμονος Αχαρνών σχηματίστηκε ενας ευδιάκριτος ισοσκελής Σταυρός στην κολυμβήθρα όπου θαύμασαν όλοι..
Μία Μεγάλη Πέμπτη σε ηλικία 3.5 ετών πού η μητέρα του πήγε να τον μεταλάβει στον Ι.Ν. Αγίου Κωνσταντίνου Ομονοίας εκεί ο μικρός Δημήτρης έβλεπε ένα παιδάκι να κάθεται στον ώμο του Ιερέα, του π. Βασιλείου, καθώς κοινωνούσε το εκκλησίασμα. Έβλεπε ακόμη το "παιδάκι" αυτό να παίρνει από κάποιους την Θεία Κοινωνία και να μεταλαμβάνουν σκέτο «αέρα».
Ο ίδιος σε όλη του την ζωή υπήρξε πολύ ευσεβής νέος, ενάρετος και ελεήμων..Μετά το Λύκειο ενεγράφη στην Ιατρική σχολή της Νάπολης της Ιταλίας και έπειτα μεταγράφηκε στη Σχολή του Πανεπιστημίου της Μπολώνια. Τελείωσε τις σπουδές του το 1977 παίρνοντας το πτυχίο του με άριστα.Την ίδια χρονιά εμφανίζεται το σαράκι της επάρατου νόσου.
Στις 17 Απριλίου του 1979 την νύχτα της Μεγάλης Δευτέρας και συγκεκριμένα στίς 03:00 τα χαράματα ξημερώνοντας Μεγάλη Τρίτη χωρίς να μπορεί ούτε να μιλήσει εκφράζει την επιθυμία του με τα μάτια στην μητέρα του να τον σταυρώσει στο Νοσοκομείο Αρεταίειο όπου και νοσηλευόταν. Εκείνη το κάνει και μετά από αυτό εκοιμήθη εις ηλικία μόλις 32 ετών.
Τον ενταφίασαν την ίδια μέρα με θρήνους και πόνους ψυχής στο Κοιμητήριο της Νέας Φιλαδέλφειας στόν Κόκκινο Μύλο. Απ' τις πρώτες κιόλας μέρες ο τάφος του άρχισε να ευωδιάζει κάτι το οποίο έγινε αντιληπτό από πολλούς.
Τελικά στίς 23 Νοέμβριου του 1984 ημέρα Δευτέρα, πέντε περίπου χρόνια απ΄ την κοίμησή του, το μεσημέρι έγινε η εκταφή όπου καθώς το σκάψιμο προχωρούσε η ευωδία από το μύρο ξεχύθηκε σε τέτοιο βαθμό όπου άρχισαν όλοι να κλαίνε και να δοξολογούν τον Θεό. Τα θαύματα του Νεοφανούς Δημητρίου πάρα πολλά...Συνήθως κάνει την παρουσία του με μυροβλυσία των βιβλίων του ή εικόνων Του σε όσους τον επικαλούνται με πίστη.
Δυστυχώς η υπόθεση της Αγιοκατάταξης του Δημητρίου πήρε κακές διαστάσεις απο τα Μ.Μ.Ε. και απο διαφόρους που προσπάθησαν να εξαπατήσουν την μητέρα του Δημητρίου την μακαρίτισσα Κα Γεωργία Λέκκα αποσπώντας της χρήματα για την γρηγορότερη αγιοκατάταξη.
Τα θαύματα του Δημητρίου όμως είναι πάρα πολλά, πιο πολλά από αυτά που έχουν γραφτεί καί κανείς δεν θα μπορέσει να τα σταματήσει όσο ο Χριστός τα ευλογεί και τα επιτρέπει ! Αληθινά, «Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού »!
-------------------
Απολυτίκιον τού Νεοφανούς Αγίου Δημητρίου ( Λέκκα )
Ηχος δ' -- ταχύ προκατάλαβε.
Αστέρας νεόφωτος της Εκκλησίας Χριστού, την χάριν μιμούμενος των Αναργύρων ιατρέ, Δημήτριε αοίδιμε. Δίδωσιν τοίς νοσούσιν, την κατ΄ άμφω υγείαν, γέγονας των πενήτων ελεήμων τοίς πάσι. Αυτού ταίς ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τα ψυχάς ημών.
Καί έτερον...
Αστήρ ώς Νεόφωτος τής Εκκλησίας Χριστού, εφάνης Δημήτριε τών Αναργύρων ιατρών, την χάριν μιμούμενος. Δίδως τοίς Σε τιμώσι, την κατ΄άμφω υγείαν, γέγονας τε πενήτων, ελεήμων τοίς πάσι, διό εν παρρησία Χριστώ, πρέσβευε σωθήναι ημάς.
( Ήχος δ΄ - ταχύ προκατάλαβε )
https://www.youtube.com/watch?v=bu54us1pLAo
Η εικόνα τού Νεοφανούς Αγίου Δημητρίου σέ Ναό επ΄ ονόματί του στήν Πενσυλβάνια τής Αμερικής.
«Το Εσχατολογικό κήρυγμα του Νεοφανούς Αγίου
ιατρού Δημητρίου Λέκκα».
Υπάρχει όμως ένα κεφάλαιο ξεχωριστό στον τομέα διδαχών του Αγίου πού θα μπορούσε να ονομασθεί: «Το εσχατολογικό κήρυγμα του Νεοφανού Αγίου Δημητρίου Λέκκα». Το κήρυγμα αυτό είναι συγκλονιστικό και ο ευσεβής αναγνώστης άς το προσέξει ιδιαίτερα.
«Η Θεολογία των εσχάτων, όπως και όλη η Θεολογία, είναι καρπός της Θεοκοινωνίας.Είναι λυπηρό το γεγονός ότι υπάρχουν Θεολόγοι σήμερα πού αγνοούν, ή και αρνούνται την Πατερική διδασκαλία περί Αντιχρίστου. Κενόδοξοι άνδρες πού ( δυστυχώς) δεν θα διακρίνουν την παρουσία του…Οί Προφήτες και η Καινή Διαθήκη μιλούν πολύ καθαρά για το βδέλυγμα της Ερημώσεως». Συχνά έλεγε στον γέροντά του, π. Αντώνιο Μορφέση:
« Δέν θ΄ αργήσει ό καιρός πού θά ξεσπάσει ή μπόρα. Πρέπει νά συμμετέχουμε από τώρα τακτικά στήν μυστηριακή ζωή τής Εκκλησίας μας καί νά καθαρίζουμε μέ τήν εξομολόγηση τίς ψυχές μας σέ βάθος, καί όχι επιπόλαια...
Είναι βαθειά ή πεποίθησή μου ότι βρισκόμαστε στά χρόνια τού Αντίχριστου καί στά χρόνια επαληθεύσεως φοβερών γεγονότων τής Αποκάλυψης...
"Τυφλοί καί κωφοί " έλεγε, " δέν βλέπουν καί δέν ακούνε τά σημεία τών καιρών..."
Λυπόταν πολύ γιατί έβλεπε τίς δυνάμεις τού αντιχριστιανισμού νά εισχωρούν καί νά διαβρώνουν τήν Ελλάδα μέ διάφορους τρόπους...
Τόνιζε ότι, " σταδιακά ή Ελλάδα γίνεται ειδωλολατρική χώρα. Μάς χρειάζεται ώς έθνος Ορθόδοξη κατήχηση άν θέλουμε νά σωθούμε. Διαφορετικά θά χαθούμε μέσα στήν θύελλα τού Συγκρητισμού, τού Διεθνισμού, καί τής Πανθρησκείας, πού ταλαντεύει καί σαρώνει τίς συνειδήσεις..."
Προέτρεπε νά διαβάζουμε τήν Αγία Γραφή καί ιδιαίτερα τά εσχατολογικά σημεία, μέ προσευχή καί μέ κατάνυξη γιά νά βρισκόμαστε σέ ετοιμότητα καί εγρήγορση στίς ημέρες αυτές, πού ή αποστασία ήδη ενεργείται...
Έλεγε ακόμη,
"Τό μίσος καί ή σκληρότητα, θά είναι προϋπόθεση τών ανθρώπων εκείνων πού θά αρνηθούν τελικά τόν Χριστό καί θά ακολουθήσουν τόν Αντίχριστο...
Τό σφράγισμα τού Αντίχριστου θά έλθει στό τέλος, όταν θά έχει συντελεσθεί ήδη καί ή άρνηση τής αγάπης.
Όπως ένα έγγραφο επικυρώνεται μέ μιά σφραγίδα, έτσι κι΄ εκείνο τό σφράγισμα, θά επικυρώσει απλώς τό μίσος καί τήν σκληρότητα πού θά υπάρχουν στίς ψυχές αυτών τών ανθρώπων..."
" Οί Χριστιανοί τών εσχάτων ημερών θά αντιμετωπίζονται μέ περιφρόνηση από αυτούς πού θά διαλέξουν " τόν άλλο δρόμο".
Θά μιλούν τήν γλώσσα τής αγάπης αλλά δέν θά γίνονται κατανοητοί. Ή έρημος θά είναι ή μόνη επιλογή τών Χριστιανών, προκειμένου νά λατρεύσουν τόν Κύριό τους.
Έρημος, είναι ή απουσία τού κόσμου από τόν χώρο τής καρδιάς πού αγαπά τόν Χριστό. Ή έρημος δέν είναι μία συγκεκριμμένη έκταση γής. Είναι ένας τρόπος αγιοπνευματικής διαβίωσης ακόμη καί μέσα στόν κόσμο..."
Προειδοποιούσε ακόμη, νά μή εντυπωσιασθούμε από τά κηρύγματα "ελευθερίας, δημοκρατίας, αγάπης, καί φιλεσπλαχνίας" πού θά εκστομίζονται από τό Θηρίο τίς μέρες εκείνες.
"Θά μιλά γιά ελευθερία, έλεγε, αλλά θά εννοεί τήν ελευθερία τής ανηθικότητας !...
Οί άνθρωποι πού θά πιστέψουν σ΄αυτόν θά πεινούν καί δέν θά μπορούνε νά φάνε από τίς πληγές στό στόμα τους, θά καίγονται καί δέν θά δροσίζονται, θά κρυώνουν καί δέν θά ζεσταίνονται, θά διψάνε καί δέν θά βρίσκουν νερό νά πιούνε...
Θά πέσουν οί επτά πληγές τού Θεού επάνω τους, ώσπου στό τέλος θά έλθει ή ώρα, πού θά αλληλοσπαραχθούν μεταξύ τους...
Καί συμπλήρωνε,
" Ό δίκαιος καί ενάρετος άνθρωπος θά αφήσει "μνήμην αγαθήν" καί θά μνημονεύεται είς τούς αιώνας τών αιώνων, καί στήν γή καί στόν Ουρανό.
Ό άδικος θά χαθεί μαζί μέ τά έργα του...»
Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
«Αγαπητή μου κ. Λέκκα ( μητέρα του Δημητρίου ),...Τέτοιες άγιες ψυχές χρειάζονται στη σημερινή κοινωνία, που μαστίζεται από την απιστία, τον υλισμό, τη σκληρότητα και την κάθε είδους κακία.Αποτελούν για όλους μας καθοδηγητικό φως στην πορεία μας. Είναι το "άλας της γης", το ολόδροσο νερό του Ουρανού. Ευτυχισμένοι οι γονείς, που φέρνουν τέτοια παιδιά στον κόσμο.
Καλότυχοι οι νέοι, που στολίζουν με τις αρετές των τη ζωή όλων μας.Όπως θέλουμε να σας συγχαρούμε με όλη μας την καρδιά για την πίστη, την αντοχή και το θάρρος, με τα οποία αντιμετωπίσατε όλα τα συμβάντα.Ο Δημητράκης μας, καλή μου κ. Γεωργία, ήταν επί γης άγγελος. Ήταν η προσωποποίηση της αρετής, της πίστης, της αγάπης, του ήθους. Είχε ωριμάσει πια ψυχικά. Τέτοιο στολίδι επιθυμούσε ο Θεός να το έχει στον Παράδεισο. Άλλωστε δικό του ήταν.
Σεις πρέπει να είσθε, μέσα στον πόνο σας, υπερήφανη, γιατί στείλατε έναν τέτοιο πρεσβευτή στον Ουρανό. Σας περιμένει εκεί για να ανταμωθείτε μια μέρα για πάντα. Εκεί "ένθα απέδρα, πάσα οδύνη, λύπη και στεναγμός". Στη Βασιλεία του Θεού.Σταθείτε αλύγιστη. Με τα μάτια ψηλά. Η ευωδία των οστών του βεβαιώνει την αγιότητα του.
Μακάρι να είχα και εγώ τέλος τόσο άγιο, τόσο Χριστιανικό, όπως το παλληκάρι σου, που κανένας Βοριάς δεν το λύγισε, καμιά γοητεία του κόσμου δεν το μάγεψε. Έχω μπροστά μου το βιβλίο του. Το διάβασα με δακρυσμένα μάτια.Έσκυψα και φίλησα τη φωτογραφία του στο εξώφυλλο. Παρεκάλεσα το Δημήτρη να προσεύχεται και για μένα. Τέτοιες ψυχές τις ακούει ο Θεός. Κουράγιο! Είσαι η μητέρα ενός συγχρόνου αγίου... Με ευχές και πολύ αγάπη».
Ο Μητροπολίτης
+ Νικαίας Γεώργιος
++++++++++++++++
ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ – ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ - ΘΑΥΜΑΤΑ...
«Ήμουνα ετοιμοθάνατος με συνεχή πνευμονικά οιδήματα.
Σώθηκα από τον Άγιο ! »
Ευλαβέστατη κ. Λέκκα,Ονομάζομαι Τιμόθεος Τζαννής και είμαι Ιερομόναχος, ιδρυτής, Πνευματικός, και εφημέριος του Ιερού Κοινοβιακού Γυναικείου Ησυχαστηρίου "Οι Άγιοι Θεόδωροι" Ηρακλείου Κρήτης.
Αισθάνομαι βαθύτατα την υποχρέωση να ευχαριστήσω δια της παρούσης μου αναφοράς τον ευσεβέστατο και Οσιότατο μακαριστό υιό σας Δημήτριο, ιατρό, όπου ο Κύριος και ο Θεός ετίμησε αυτόν με τον στέφανο της αγιότητος και της χάριτος των ιαμάτων, δια το μεγάλο θαύμα το οποίον εποίησε εις εμέ, η εν τοις λειψάνοις αυτού ενοικούσα Θεία χάρις. Τον Σεπτέμβριο τού 1985, όλως αιφνιδίως, υπέστην οξύ καρδιακό πνευμονικό οίδημα, με σοβαρότατο ρόγχο και εκροή αφρώδους αίματος, επί πολλάς ώρας.
Μετεφέρθην εις Καρδιολογική Κλινική Βενιζελείου Νοσοκομείου, όπου οι ιατροί απεφάνθησαν περί "κάμψεως της καρδίας, με οξύ πνευμονικό οίδημα, και οξείας καρδιακής ανεπαρκείας".Παρέμεινα επί 12 ημέρας εις το Νοσοκομείο προς νοσηλεία. Έκτοτε αρχίζει το μεγάλο μου δράμα.
Επί διετία υπέφερα από αλλεπάλληλα πνευμονικά οιδήματα οξείας μορφής.Η ζωή μου κατέστη μαρτυρική. Ήτο αδύνατος η ανάπαυσις επί της κλίνης. Τις περισσότερες ώρες καθόμουν εις την καρέκλα και το οξυγόνο μου έγινε αχώριστος σύντροφος σε όλες τις κρίσεις.
Επεσκέφθην την Αθήνα, εξετάσθηκα από λέκτορα Πανεπιστημίου, διακεκριμένο καρδιολόγο, έκανα ηλεκτροκαρδιογραφήματα, υπερηχογραφήματα, τεστ κοπώσεως, με την τελική γνωμάτευση: "Στένωση τριών κεντρικών αγγείων της στεφανιαίας".
Μου συνέστησαν να μεταβώ εις Λονδίνο δι' εγχείρηση στη στεφανιαία ΒΥ ΡΑSS. Μετέβην εις το Ισραήλ τον Απρίλιο 1986, εξετάσθηκα υπό του πρώτου καθηγητού του Νοσοκομείου Χαντάσσα Μ.F. GΟΤSΜAΝ, ΜD FRCP ( G ) SI RAMBAN ST. JERUSALEM , ο οποίος απεφάνθη ότι έπρεπε να υποβληθώ εις εγχείρηση ΒΥ ΡASS, άλλως, μετά λύπης του μας διαβεβαίωσε, ότι θα αντιμετώπιζα σύντομα τον θάνατον.Δεν εδέχθην, επέστρεψα στην Ελλάδα και το μαρτύριό μου συνεχίζετο εις εντονότερο βαθμό.
Παρά τις προσπάθειες των ιατρών και τη χορήγηση των πλέον συγχρόνων φαρμάκων, η κατάστασή μου δεν εβελτιώνετο. Μάλλον εδυσχεραίνετο, λόγω δυσανεξίας φαρμάκων. Όλοι οι θεράποντες ιατροί απεφαίνοντο ότι κλινικώς ήμουν νεκρός, αφού δεν μπορούσα να υποβληθώ εις εγχείρηση.
Εις τη διετίαν αυτήν απαριθμούνται πλέον των 100 πνευμονικά οιδήματα, έως την 12ην Μαΐου 1987, όπου, Θεία Ευδοκία, ο αιδεσιμότατος πατήρ Βασίλειος Καλτσίκογλου, εφημέριος ιερού Ναού Αγίου Ευγενίου Μεσαμπελιές Ηρακλείου, ο οποίος σας είχεν επισκεφθή ως προσκυνητής, μετέφερε μικρόν τεμάχιον του σεπτού λειψάνου του μακαριστού και ευσεβέστατου υιού σας, ιατρού Δημητρίου, το οποίον εσείς κυρία Γεωργία Λέκκα δώσατε εις τον πατέρα Βασίλειο δι' εμέ.
Όταν ο αιδεσιμότατος έφερε το ιερόν λείψανο και οσφράνθηκα την άρρητον ευωδία αυτού, σταυρώθηκα εις το σημείο της καρδιάς και τους πνεύμονας, επικαλούμενος τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και Θεό, όπως δια των πρεσβειών της Παναγίας μητρός Του και του ιατρού Δημητρίου Λέκκα, τον οποίον εχαρίτωσε με την ευωδία των λειψάνων και την χάριν των ιαμάτων, να ποίηση έλεος εις εμέ και να δώσει βελτίωση εις την κατάσταση της υγείας μου...
Από την ημέρα εκείνην άρχισε η κατάστασή μου να βελτιώνεται. Τα μεγάλα καρδιοπνευμονικά οιδήματα εξαφανίσθηκαν και ακολούθησε σταθερά περίοδος αναρρώσεως, με μικρές, κατά αραιά χρονικά διαστήματα, κρίσεις, που παρήρχοντο χωρίς ιατρική βοήθεια, χωρίς φάρμακα, χωρίς οξυγόνο.
Από 25 Μαΐου και εντεύθεν, εμφανώς υγιέστερος, εγκατέλειψα τελείως τα φάρμακα, την δίαιτα, και επανήλθα τακτικώς εις το θυσιαστήριο, εκτελών έκτοτε απρόσκοπτος τα ιερατικά μου καθήκοντα, τα οποία είχα εγκαταλείψει καθ' όλην την διάρκεια της ασθενείας μου.Έχουν παρέλθει από τότε 5 μήνες, και με την χάριν και την πρεσβεία του ευσεβέστατου υιού σας Δημητρίου, τον οποίον καθ' εκάστην επικαλούμαι, αισθάνομαι τρομερά βελτίωση, χωρίς σχεδόν κανένα πρόβλημα, και χωρίς να λαμβάνω κανένα φάρμακο.Εργάζομαι, ξαναβρήκα τον ρυθμό της ζωής μου, κι όλα αυτά τα οφείλω εις την πρεσβεία και την παρρησία του οσιότατου υιού σας Δημητρίου.
Ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας τον φιλάνθρωπο και μεγαν τρισυπόστατον Θεόν μας, που, εν ταις εσχάταις ταύταις ημέρες, η μεγάλη αγάπη Του ευδόκησεν να χαρίσει εις ημάς ένθερμο προστάτη και άγιον ιαματικόν, τον υιόν σας.
Γεμάτος ευγνωμοσύνη ευχαριστώ τον Άγιον Δημήτριο, που δεν παρείδε την δέησίν μου, αλλά με την θείαν πρεσβείαν του έσπευσε και με εξήγαγε εκ φόβου και σκιάς θανάτου.Διατελώ με τον ύμνον "τις Θεός μέγας, ως ο Θεός ημών" και "θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού
Μετά σεβασμού και τιμής Αρχιμανδρίτης ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΤΖΑΝΝΗΣ
Ιερόν Ησυχαστήριον "Οι Άγιοι Θεόδωροι" Ηρακλείου Κρήτης
ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΚΥΡΙΩΤΕΡΩΝ ΑΠΟ ΤΑ
127 ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ...
11) « Ένοιωσα στό σημείο όπου ευρίσκεται ο νωτιαίος μυελός να μέ τρυπάει κάτι, σαν ακτίνες laser…»
Εδώ και τρία χρόνια, αντιμετώπιζα σοβαρά προβλήματα υγείας. Για τον Αγιο έμαθα από μια φίλη μου. Έκτοτε καθημερινώς διάβαζα την Παράκληση του και τον επικαλούμην προς βοήθεια. Τη νύκτα της 4.9.1992 ένοιωσα να με πλημμυρίζει η ευωδία του, καθώς προσευχόμουν. Όμως είχα κάποιες αμφιβολίες ως προς την προέλευση της ευωδίας. Έτσι στίς 6.9.1992, ημέρα Κυριακή και ενώ τα παιδιά καθόντουσαν στο καθιστικό, με ρώτησαν; «Μαμά, τί μυρίζει τόσο όμορφα;»
Εγώ από την κουζίνα, έσπευσα να τους πω ότι κάνουν κάποιο λάθος. Τότε η κουζίνα και όλο το σπίτι γέμισε με την ευωδία εκείνη που ήδη είχα αισθανθεί, πριν δύο ημέρες. Δεν είχα πλέον αμφιβολία. Την Τετάρτη το βράδυ, με τον άνδρα μου, ακούσαμε βήματα στο μπαλκόνι τα οποία έφθασαν μέχρι το δωμάτιο όπου ήμασταν ξαπλωμένοι. Όλη τη νύχτα ακούγαμε στο δωμάτιο μικροθορύβους.Το πρωί, ώρα 8.30', ένοιωσα όλο το σώμα μου να το διαπερνά μια ζεστασιά. Επακολούθησε ένα βαθύ αίσθημα γαλήνης.
Κατάλαβα ότι ο άγιος Δημήτριος μας επισκέφθηκε. Προσπάθησα τότε να γυρίσω το κεφάλι μου να κοιτάξω. Ήταν όμως εντελώς αδύνατον, λες και κάποιο χέρι να μού το κρατούσε.
Συγχρόνως ένοιωσα, στό σημείο όπου ευρίσκεται ο νωτιαίος μυελός να μέ τρυπάει κάτι, σαν ακτίνες laser και να κινείται γύρω από το ίδιο σημείο σχηματίζοντας ένα μικρό τετράγωνο. Έκτοτε είμαι απολύτως καλά στην υγεία μου. Δοξάζω τον Θεό για την αγάπη Του και ευχαριστώ τον άγιο Δημήτριο διότι με θεράπευσε από τους πόνους μου…
Μ.Λ.( απόρρητο )--- Νέα Σμύρνη -- 1992
15 ) «Έπασχα από πέτρα χολής, μεγέθους ενός καρυδιού…»
Έπασχα από πέτρα χολής μεγέθους ενός καρυδιού. Μπήκα στο Νοσοκομείο «Ασκληπιός», για διάφορες εξετάσεις. Εκεί, κάποιος κύριος, μού έδωσε το βιβλίο του νεοφανούς αγίου Δημητρίου. Διαβάζοντας το, πίστεψα στον άγιο και τον επικαλέσθηκα να με βοηθήσει.
Τη νύχτα, καθώς ήμουν ξαπλωμένη και προσευχόμουν στον άγιο, άκουσα μια φωνή πολύ λεπτή να με ρωτά:--«Με ζήτησες;»Έντρομη απάντησα:--«Ναι!»Τότε ένοιωσα τον άγιο να βάζει το χέρι τον επάνω στο μέρος όπου ευρίσκεται η χολή.
Μετά ακούμπησε το χέρι του στο στέρνο μου. Εντελώς αυθόρμητα έπιασα το ζεστό χέρι του, και το έφερα στον λαιμό μου, διότι με πονούσε εκεί πολύ.Όταν αργότερα έκαμα νέα εξέταση της χολής μου, διαπιστώθηκε πως ήταν καθαρή. Έχω υποστεί εγχείριση μαστεκτομής και συνηθίζω το βιβλίο του αγίου να το τοποθετώ εκεί για προστασία. Καθώς το κρατούσα, αισθάνθηκα να με περιτυλίγει εσωτερικά κι εξωτερικά ένα φως πολύ δυνατό και να με πλημμυρίζει απέραντη αγαλλίαση. Συχνά η ευωδία του γίνεται αισθητή στο σπίτι.
Εύχομαι ο νεοφανής άγιος Δημήτριος να προστατεύει και να θεραπεύει όλους τους πάσχοντες.
ΔΗΜΗΤΡΑ ΝΤΑΦΛΗ – Σπάρτη 199216)
16) « Ήλθε στο Νοσοκομείο ένας γιατρός άγνωστος σε όλους, με πράσινα ρούχα χειρουργείου και μού είπε…».
Ήμουν άρρωστη — εγχείριση μαστεκτομής— και με επεσκέφθη στο Νοσοκομείο ένας γιατρός άγνωστος σε μένα αλλά και στους άλλους, με πράσινα ρούχα χειρουργείου. Αφού με κοίταξε, μου είπε «να μη στενοχωριέμαι και πως θα γίνω 100% καλά».Μου έβγαλε τον επίδεσμο από το στήθος και με διαβεβαίωσε ότι θα ερχόταν και πάλι.Όταν επέστρεψα στο σπίτι μου, με επεσκέφθη μία γειτόνισσα, που κρατούσε κουλουράκια και πάνω τους, είχε ακουμπήσει μία φωτογραφία του αγίου Δημητρίου. Μόλις την είδα άρχισα να φωνάζω:«Αυτός είναι ο γιατρός που ήλθε στο Νοσοκομείο και μου είπε πως θα γίνω καλά».
Όταν μπήκα για δεύτερη φορά στο Νοσοκομείο, πάλι με επισκέφθηκε. Αυτή την φορά φορούσε μαύρο κοστούμι. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την γλυκιά του μορφή και την ουράνια βοήθειά του προς εμένα…
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ -- Αυστραλία 1992
17) «Παρακαλούσα τον Άγιο, καί ξαφνικά ήλθε από ψηλά μια λάμψη σαν ανεμοστρόβιλος…»
Τα τελευταία τρία χρόνια υπέφερα πολύ, από διάφορες ασθένειες, όπως έλκος δωδεκαδάκτυλου, δυσπεψία, γαστρίτιδα. Έπαιρνα διάφορα χάπια αλλά δεν θεραπευόμουν. Επί πλέον δε, μετά από μια αυστηρή δίαιτα, έχασα πολλά υγρά. Αρρώστησα τόσο βαριά ώστε δεν ήξερα τί μου συνέβαινε. Τότε η γυναίκα μου, μου έδωσε το βιβλίο του νεοφανούς Αγίου Δημητρίου.
Με όσες δυνάμεις μου έμεναν, διάβαζα το βιβλίο και σε κάθε κεφάλαιο βούρκωναν τα μάτια μου με τα θαύματα που στις χαλεπές αυτές ημέρες ο Κύριος έστειλε την χάρη Του και ανέδειξε ανάργυρο ιατρό, τον άγιο Δημήτριο.Παρακαλούσα όμως θερμά, να έλθει και σε μένα η χάρη του, να με θεραπεύσει.
Ήταν Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 1992. Έπεσα να κοιμηθώ και όπως όλα τα προηγούμενα βράδια όλο το σώμα μου ήταν μουδιασμένο και υπέφερα από δυνατούς πόνους.
Γύρω στις 11.30', καθώς κοιμόμουν, βλέπω ότι δίπλα στο κρεβάτι μου, ήταν ένα μεγάλο τραπέζι με χαρτιά στη μέση. Δίπλα στο τραπέζι, στεκόντουσαν δύο άνθρωποι, με ιατρική ενδυμασία και κοίταζαν τα χαρτιά. Ξαφνικά έρχεται από ψηλά μια λάμψη σαν ανεμοστρόβιλος, κάθεται στο τραπέζι και αμέσως τυλίγει το κεφάλι μου και άρχισε να το κουνά δυνατά.
Ένοιωσα ένα τρομερό τρεμούλιασμα και ψιθύρισα: «Θεέ μου, Άγιε Δημήτριε»! Μετά ξύπνησα, σηκώθηκα, και ήμουν εντελώς καλά !
Τα μουδιάσματα και οι ανυπόφοροι πόνοι εξαφανίστηκαν. Ευγνωμονώ τον Θεό που έχω θεραπευτή και προστάτη μου τον νεοφανή Άγιο Δημήτριο.
ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΑΡΜΠΑΠΑΝΝΗΣ – Μελβούρνη 1992
Τό Β΄ μέρος από τα 127 θαύματα του Νεοφανούς Αγίου τών Αθηνών, ιατρού Δημητρίου ( Λέκκα )
18) « Γιατί Αγιέ μου, να μη σε δω και εγώ;».
Επιθυμώ να γράψω τη θαυμαστή εμπειρία που πρόσφατα είχα, σχετικά με το πρόσωπο του αγίου Δημητρίου. Καθώς διάβαζα το βιβλίο τον αγίου, σταμάτησα για λίγο και με παράπονο είπα: « Γιατί άγιε μου να μη σε δω και εγώ;». Τότε η φωτογραφία τον αγίου, γέμισε με υγρές σταγόνες. Τον προσκυνώ ημέρα και νύκτα, που ήλθε η χάρη του και στο σπιτικό μου.
ΛΙΖΑ ΔΑΦΙΝΗ -- Μελβούρνη 1992
18b ) «Ήλθε στον ύπνο μου ντυμένος γιατρός και έπιασε το πόδι μου στο σημείο που πονούσε...»
Τον Νεοφανή Άγιο Δημήτριο τον έχουμε αγαπήσει όλοι εδώ στά ξένα. Τον επικαλούμεθα για κάθε μας πρόβλημα και πάντα τρέχει πρόθυμος να μας βοηθήσει. Τις πρώτες ημέρες που διάβαζα το βιβλίο του, άκουγα μέσα στο σπίτι μας ανάλαφρα τα βήματα του. Όπου πονάμε, σταυρωνόμαστε με το λαδάκι τον αγίου και ο πόνος φεύγει αμέσως. Το πόδι μου πάντα με πονούσε γιατί στο παρελθόν το είχα στραμπουλίξει.
Πριν από τέσσερεις εβδομάδες ήλθε στον ύπνο μου ντυμένος γιατρός και έπιασε το πόδι μου στο σημείο που πονούσε. Το κούνησε ελαφρά. Έκτοτε το πόδι μου είναι τελείως καλά. Τί να πω για την ευωδία εκείνη, που πολύ συχνά γεμίζει τους χώρους του σπιτιού!
Η κόρη μου διακατεχόταν από διάφορες φοβίες κι είχε ανήσυχο ύπνο.
Από τότε που τοποθέτησα το βιβλίο του αγίου κάτω από το μαξιλάρι της, ο ύπνος της επανήλθε, οι φόβοι της χάθηκαν. Επίσης ο άνδρας μου, που ήταν πολύ άρρωστος με θαύμα του αγίου θεραπεύτηκε. Ο άγγελος αυτός, αγάπησε τόσο πολύ τους συνανθρώπους του, που το έργο του συνεχίζει από τον ουρανό, δίδοντας παρηγοριά και χαρά σ' όσους τον επικαλούνται με πίστη.
ΖΩΗ ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΑΝΝΗ · Μελβούρνη 1992
19) « Ήλθε σαν μία σκιά δίπλα μου και πλησίασε τον άρρωστο άνδρα μου…»
Είμαι κάτοικος Θεσσαλονίκης και φέτος πήγα στη Γερμανία όπου εργάζεται ο σύζυγος μου. Τον βρήκα πολύ αδύνατο, γιατί είχε πρόβλημα με το στομάχι του. Επισκεφθήκαμε τον γιατρό και μετά τις γενικές εξετάσεις περιμέναμε τ' αποτελέσματα. Ο σύζυγος μου είχε στο σπίτι το βιβλίο του αγίου Δημητρίου Λέκκα και άρχισα να το διαβάζω.
Ένα βράδυ και ενώ ο σύζυγος μου κοιμόταν, εγώ διάβαζα το βιβλίο. Ξαφνικά αισθάνθηκα μέσα από το βιβλίο, να βγαίνει μια ευωδία και στη συνέχεια μία σκιά ήλθε δίπλα μου. Βλέπω να πλησιάζει το κρεβάτι του συζύγου μου και να τον κοιτάζει γύρω γύρω στο κεφάλι. Τότε άρχισα να κλαίω με λυγμούς και ξύπνησε ο άνδρας μου που ένιωσε την ευωδιά που πλημμύριζε το δωμάτιο μας. Ο άγιος Δημήτριος βρισκόταν κοντά μας.
Μετά από δύο ημέρες πήραμε τ' αποτελέσματα. Το στομάχι του άνδρα μου, είχε μεν πληγή αλλ' ήταν στο στάδιο της θεραπείας. Χωρίς φάρμακα !Τώρα ο σύζυγος μου είναι εντελώς καλά. Ευχαριστώ τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό ο οποίος απέστειλε δώρο Ουράνιο τη χάριν του Αγίου στους πονεμένους. Ελπίζω σύντομα η Εκκλησία μας να τον κατατάξει στις τάξεις των Αγίων της…
ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ -- Θεσσαλονίκη 1992
20) «Τρείς μήνες ευωδίαζε το σπίτι μου…»
Όταν έλαβα το βιβλίο με τα θαύματα του Αγίου Δημητρίου, η χαρά μου ήταν πολύ μεγάλη. Το πρωί της επομένης ημέρας, αφού προσευχήθηκα προσκύνησα την Εικόνα του Αγίου. Την στιγμή πού την ασπάστηκα, τα χείλη μου γέμισαν λάδι και από το στόμα μου, έβγαινε μια ευωδία, η οποία μοσχοβολούσε όπως το άγιο μύρο.
Επί τρεις μήνες συνέχεια όπου να ευρισκόμουν, στο σπίτι, στη δουλειά, στον κήπο, η ευωδία του αγίου ήταν δίπλα μου. Θέλω επίσης να πω, πως η ευλογία του Θεού ήλθε στο σπίτι μου από την ημέρα που με επισκέφθηκε ο Άγιος. Δοξασμένο το όνομα του Θεού.
SURY PLITA -- Μελβούρνη 1992
26 ) «Θεραπεία όγκου λεμφαδένων σε παιδάκι 2,5 ετών…»
Τους τελευταίους 4 μήνες του 1992 διέμενα φιλοξενούμενος στην Αθήνα, γιατί η κορούλα μου 2,5 ετών παρουσίασε όγκο στους λεμφαδένες και έπρεπε να χειρουργηθεί με ελάχιστες πιθανότητες σωτηρίας.Πριν υποβληθεί στην εγχείρηση, επισκέφθηκα το σπίτι του αγίου, μαζί με το παιδί μου που ήταν σχεδόν πεθαμένο. Εκεί η μητέρα του Αγίου, σταύρωσε το παιδί κι εγώ προσευχήθηκα ώστε και το δικό μου παιδί να θεραπεύσει.
Η εγχείριση έγινε στις 5 Σεπτεμβρίου στο νοσοκομείο "Αγία Σοφία" από τον χειρούργο Ιατρό κ. Σπίνιο. Η εγχείριση διήρκεσε 5 ώρες. Το βράδυ, μετά την εγχείριση, με πόνο ικέτευα τον άγιο Δημήτριο να μου δώσει πληροφορία, πως το παιδί μου θα γίνει καλά.
Βλέπω, λοιπόν στον ύπνο μου, το ίδιο εκείνο βράδυ το εξής όνειρο:Ένοιωσα κάποιο χέρι να τραβά τα ρούχα στον ώμο μου, σαν να ήθελε να με ξυπνήσει. Ανοίγοντας τα μάτια μου —πάντα σε όνειρο— βλέπω το παράθυρο ανοικτό και τον Άγιο Δημήτριο Λέκκα να στέκεται με σταυρωμένα χέρια στην πόρτα.
Με κοίταζε έχοντας εμπρός του τη βαλίτσα του ταξιδιού μας και κάποια πράγματά μας. Όταν ξύπνησα, ήμουν βέβαιος πως το παιδί μου θα γινόταν καλά και γρήγορα θα φεύγαμε για τον τόπο μας.
Πράγματι: Το παιδί μου, παρά τη σοβαρότητα της κατάστασης του, έγινε τελείως καλά. Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης, την ημέρα της εξόδου από το νοσοκομείο, πήγα με τη γυναίκα και το παιδί μου στο προσκύνημα του αγίου Δημητρίου. Εκεί ευχαρίστησα εκ βαθέων τον Άγιο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΧΑΛΙΒΕΡΑΚΗΣ – Κρήτη 1992
ΠΡΟΣ > Τό Β΄ μέρος από τα 127 θαύματα του Νεοφανούς Αγίου τών Αθηνών, ιατρού Δημητρίου ( Λέκκα )