Προφητείες από τήν Ρωσία Γ ΄ ( Ευλογημένη Πελαγία
τού Ryazan + 1968 )
«Οι επίσκοποι της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησία θα εκπέσουν από την αλήθεια της Ορθόδοξης Πίστης, δεν θα πιστέψουν τις προφητείες για την ανάσταση της Ρωσίας.
Για να τους συνετίσει ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, θα αναστηθεί από τους νεκρούς !!
Θα επιπλήξει τον κλήρο για αυτή του την προδοσία και ολιγοπιστία, και θα κηρύξει μετάνοια σε όλο τον κόσμο. Ο Σεραφείμ του Σαρώφ θα εξηγήσει ολόκληρη την ιστορία, θα ανανεώσει τα πάντα και θα επιπλήττει τους διδασκάλους σαν παιδιά, θα τους δείχνει πώς να κάνουν τον σταυρό τους από την αρχή και πολλά άλλα.
Μετά από τέτοια εκπληκτικά θαύματα ο κλήρος θα ξαναποκτήσει αφοσίωση για τον Κύριο, δηλαδή, θα διδάσκει στον κόσμο να υπηρετούν τον ηγεμόνα-τσάρο με όλη τους την καρδιά.
Ο Αντίχριστος θα έλθει στην εξουσία και θα αρχίσει να διώκει την Ορθοδοξία.
Και τότε ο Κύριος θα εμφανίσει τον Τσάρο του στην Ρωσία. Θα είναι από βασιλική οικογένεια και ένας πολύ δυνατός υπερασπιστής της πίστης μας. Όταν ο Κύριος θα μας δώσει αυτό τον πανέξυπνο άνθρωπο, η ζωή θα είναι καλή!...
Ο Αντίχριστος θα ανακηρύξει τον εαυτό του από την Αμερική.
Και όλος ο κόσμος θα προσκυνήσει μπροστά του, εκτός από την Τσαρική Ορθόδοξη Ρωσία.»
μοναχός Άβελ ο Προφήτης ( + 1831 )
=============================
Σε μία συζήτηση με το Τσάρο Παύλο Α΄ (+1801), αφού είχε προφητεύσει τις μοίρες όλων των Τσάρων από τον Παύλο Α΄ έως καί τον Νικόλαο Β΄ είπε:
«Ό,τι είναι αδύνατον για τον άνθρωπο, είναι δυνατό για τον Θεό. Ο Θεός καθυστερεί την βοήθειά Του, αλλά θα την δώσει σύντομα και θα ανυψώσει το κέρας της σωτηρίας της Ρωσίας. Και θα εκλέξει ένα σπουδαίο Πρίγκιπα από την γενιά σου, στην εξορία, ο οποίος θα υπερασπιστεί τους ανθρώπους Του.
Αυτός θα είναι εκλεγμένος από τον Θεό, και θα είναι ευλογημένος. Θα είναι ο μόνος αποδεκτός σε όλους, η καρδιά της Ρωσίας θα τον νιώσει. Η ανάδειξή του θα είναι ηγεμονική και λαμπερή και κανείς δεν θα πει:
«ο Τσάρος είναι εδώ ή εκεί», αλλά όλοι θα λένε: «Αυτός είναι!».
Η προσευχή των ανθρώπων θα εισακουστεί στον Θεό, και ο ίδιος ο Θεός θα επιβεβαιώσει την κλήση του.
Το όνομά του έχει υπάρξει μόνο τρεις (3) φορές στην Ιστορία της Ρωσίας.
Δύο με το ίδιο όνομα έχουν ήδη καθίσει στον θρόνο, αλλά όχι στον θρόνο του Τσάρου.
Αλλά αυτός θα καθίσει στον θρόνο του Τσάρου ως ο τρίτος. Σε αυτόν θα υπάρξει η σωτηρία και η ευτυχία του Ρωσικού Βασιλείου.»
πατέρας Πορφύριος τού Glinsk ( +1868 )
=============================
«Σε λίγο καιρό η πίστη θα χαθεί στην Ρωσία. Η λάμψη της επίγειας δόξας θα τυφλώσει τα μυαλά. Η γλώσσα της αλήθειας θα μολυνθεί, αλλά σύμφωνα με την Πίστη, κάποιοι από τους ανθρώπους, άγνωστοι στον κόσμο, θα βγουν και θα αποκαταστήσουν ότι έχει απορριφθεί.»
Αρχιμανδρίτης Ιωνάς Miroshnichenko ( +1902 )
=============================
«Θα δείτε τι θα συμβεί σε 50 χρόνια:
όλοι θα εγκαταλείψουν την Δικαιοσύνη του Θεού και θα απομακρυνθούν από την πίστη, αλλά μετά θα συνέλθουν και θα επιστρέψουν και θα ζήσουν με Χριστιανικό τρόπο.»
Γέροντας Βαρνάβας τής Γεθσημανή ( + 1906 )
=============================
«Οι διώξεις ενάντια στην πίστη θα αυξάνουν συνεχώς. Θα υπάρχει μια σιωπηλή θλίψη και σκότος, και σχεδόν όλες οι εκκλησίες θα κλείσουν. Αλλά όταν θα φαίνεται σαν να είναι αδύνατον να υπάρξει άλλη αντοχή, τότε θα έλθει η σωτηρία. Θα υπάρξει μία άνθηση. Θα αρχίζουν να χτίζονται εκκλησίες. Αλλά θα είναι μία άνθηση πριν το τέλος... »
Όσιος Αριστοκλής τής Μόσχας ( + 1918 )
=============================
«Ένα κακό σύντομα θα καταλάβει την Ρωσία, και όπου θα πηγαίνει το κακό αυτό ( ο κομμουνισμός ), ποτάμια αίματος θα ρέουν. Αυτό δεν είναι η ψυχή της Ρωσίας, αλλά ένα αντίθετό της. Δεν είναι μια ιδεολογία, ούτε φιλοσοφία, αλλά ένα πνεύμα από την Κόλαση.
Στις τελευταίες μέρες ( τού Κόσμου ; ), η Γερμανία θα διαιρεθεί...
Η Γαλλία δεν θα είναι τίποτα. Η Ιταλία θα υποφέρει από φυσικές καταστροφές. Η Βρετανία θα χάσει την Αυτοκρατορία της και όλες τις αποικίες της, και θα φθάσει σχεδόν μέχρι την ολική καταστροφή, αλλά θα σωθεί από τις προσευχές ενθρονισμένων γυναικών.
Η Αμερική θα ταίσει όλο τον κόσμο αλλά στο τέλος θα καταρρεύσει...
Η Ρωσία και η Κίνα θα καταστρέψουν η μία την άλλη. Τελικά, η Ρωσία θα είναι ελεύθερη και από τους πιστούς της θα προχωρήσει μπροστά και θα στρέψει πολλά από τα έθνη προς τον Θεό.»
«Τώρα περνάμε τους καιρούς πριν τον Αντίχριστο. Αλλά η Ρωσία στο τέλος θα σωθεί. Θα υπάρξει μεγάλη δυστυχία και βάσανα, πολλά μαρτύρια. Όλη η Ρωσία θα γίνει μια φυλακή, και κάθε ένας θα πρέπει να εκλιπαρεί θερμά τον Κύριο για συγχώρεση. Κάθε ένας θα πρέπει να μετανοήσει τις αμαρτίες του και να τρέμει να πράξει έστω και την ελάχιστη αμαρτία αλλά να αγωνίζεται να κάνει το καλό, ακόμα και το μικρότερο. Γιατί ακόμα και το φτερό μιας μύγας έχει βάρος, και οι ζυγαριές του Θεού είναι ακριβείς. Και όταν ακόμα και το μικρότερο καλό στο δοχείο γείρει την ζυγαριά, τότε ο Θεός θα αποκαλύψει το έλεός Του στην Ρωσία.»
«Το τέλος θα έρθει από την Κίνα...
Θα υπάρξει ένα τρομακτικό ξέσπασμα και ένα θαύμα από τον Θεό θα φανερωθεί. Και τότε θα υπάρξει μια εντελώς διαφορετική ζωή, αλλά αυτό δεν θα κρατήσει για πολύ».
«Ο Θεός θα απομακρύνει όλους τους ηγέτες, και έτσι οι Ρώσοι θα μπορούν να κοιτούν μόνο Εκείνον. Όλοι θα αποστραφούν την Ρωσία, άλλα κράτη θα την εγκαταλείψουν, αφήνοντάς την στον εαυτό της , έτσι ώστε οι Ρώσοι θα ελπίζουν μόνο στην βοήθεια από τον Κύριο.
Θα ακούτε σε άλλα κράτη ότι άρχισαν αναταραχές παρόμοιες με αυτές στην Ρωσία. Θα ακούτε για πόλεμο, και θα υπάρχουν πόλεμοι.
Αλλά νά περιμένετε μέχρι οι Γερμανοί να πάρουν τα όπλα, γιατί έχουν εκλεγεί ως το όπλο του Θεού για να τιμωρήσει την Ρωσία, αλλά επίσης και ως ένα όπλο απελευθέρωσης αργότερα. Ο Σταυρός του Κυρίου θα λάμπει σε όλο τον κόσμο και η Πατρίδα μας θα δοξαστεί και θα γίνει όπως ένας φάρος στο σκοτάδι όλων.»
Επίσης :
https://www.kivotoshelp.gr/index.php/eidhseis/1127-osios-aristoklis-o-athonitis-to-telos-tha-erthei-apo-tin-kina
Μαρτυρικής Γερόντισας Duniushka τής Σιβηρίας ( + 1918 )
=============================
«Αδελφός θα επαναστατήσει ενάντια σε αδελφό! Θα καταστρέψουν οτιδήποτε αποκτήσανε από τους προγόνους τους, θα απομακρυνθούν από την θρησκεία και - πιο σημαντικό - δεν θα υπάρχει Αφέντης στην χώρα...»
Δεν θα μπορεί να παει πουθενά. Αυτό το κακό θα πέσει σε όλους και θα τους αλέσει όπως μια μηχανή του κρέατος. Ο πόλεμος θα τελειώσει, και όταν έλθει τό τέλος του θα έχει γυρίσει όλος ο κόσμος ανάποδα. Αντάρτες ηγέτες θα εμφανιστούν που θα παρακινούν τον κόσμο εναντίον του Τσάρου...θα είναι τρομερό!
«Και αργότερα, θα πολιορκήσουν την θρησκεία. Θα παρασύρουν μακριά και θα διαλύσουν ότι έχει μαζευτεί και ενδελεχώς διατηρηθεί από τους προγόνους μας, δια μέσου των αιώνων. Αλλά θα είναι αδύνατον για αυτούς να την ξεριζώσουν. Οι ρίζες θα παραμένουν και, μετά από πολλά χρόνια, θα δώσουν ένα πανέμορφο άνθος και καρπό.
«Ο Τσάρος θα εγκαταλείψει το έθνος, κάτι το οποίο δεν θα γινόταν, αλλά αυτό θα του έχει ειπωθεί από Ψηλά. Αυτός είναι ο Θεϊκός Προκαθορισμός του. Δεν υπάρχει τρόπος να το αποφύγει. Για αυτό, θα λάβει αιώνιο Στεφάνι μάρτυρα, ένα Ουράνιο Στεφάνι.
Θα υπάρξει ένας ευσεβής προσευχητής για το έθνος και τους ανθρώπους, όταν η τιμωρία που θα πέσει σε ντουζίνες γενεών για κακό που έγινε στον Έναν τον Χρισμένο από τον Θεό (τον Τσάρο), τελειώσει…
Οι επόμενες γενιές θα έχουν την ευθύνη για αυτή την πράξη εκ μέρους των προγόνων τους. Η καταστροφή στην χώρα θα απελπίσει τους ανθρώπους. Θα μετοικήσουν σε πολλές χώρες, και θα χάσουν επαφή ο ένας με τον άλλον. Αλλά, όπου θα πηγαίνουν οι Ρώσοι, θα φέρνουν τον πολιτισμό και την Θρησκεία τους.»
«Στην πέρα άκρη της Ρωσίας, θα γίνει ένας τρομερός σεισμός. Τα νερά θα έλθουν από τον ωκεανό και θα πλημμυρίσουν την πεδιάδα, και πολλά κράτη θα αφανιστούν. Πολλές ασθένειες πέρα από κάθε φαντασία θα εμφανιστούν, το πρόσωπο της γης θα αλλάξει οι άνθρωποι θα καταλάβουν την ενοχή τους.
Όσιος Σεραφείμ τής Βύριτσα ( 1866 - 1949 )
=================================================
«Ο Κύριος έχει δύναμη να αναδείξει τους εργάτες αν εμείς θα Τον παρακαλάμε. Ας προσευχόμαστε και ας Τον ικετεύουμε και τότε από τις πέτρες θα αναδείξει ο Κύριος τους εκλεκτούς του».
«Τουλάχιστον μια φορά στη ζωή μας πρέπει ν’ ανάψουμε κερί γι’ αυτούς που προσβάλαμε, που απατήσαμε, που κλέψαμε κάτι, που χρωστούσαμε και δεν ξεχρεώσαμε».
Όταν κάποιοι παραπονιούνταν στον Γέροντα ότι τους συκοφαντούν, εκείνος έλεγε· «Ας λένε οι άλλοι για μας άσχημα λόγια. Εμείς να προσπαθούμε να τα κάνουμε όλα καλά».
Ο Γέροντας έλεγε, ότι θα έλθει καιρός που κοντά σε κάθε πιστό θα είναι σαράντα άπιστοι και θα τον ικετεύουν να τους σώσει.
«Ο Κύριος μπορεί και χίλια χρόνια να περιμένει για να σωθεί έστω και ένας άνθρωπος για να αναπληρωθεί ο αριθμός των αγγέλων που έπεσαν».
«Και στους πιο δύσκολους καιρούς θα μπορέσει εύκολα να σωθεί αυτός που θα ασχοληθεί με επιμέλεια με την προσευχή του Ιησού, ανεβαίνοντας με την συχνή επίκληση του ονόματος του Υιού του Θεού στην αδιάλειπτη προσευχή».
Ο Γέροντας πολλές φορές έλεγε ότι πρέπει οπωσδήποτε ο χριστιανός να προσεύχεται για τους εχθρούς του, και πιο συγκεκριμένα έλεγε τα εξής: «Οπωσδήποτε να προσευχόμαστε για τους εχθρούς μας. Αν δεν προσευχόμαστε είναι σαν να ρίχνουμε πετρέλαιο στη φωτιά και η φλόγα γίνεται όλο και πιο μεγάλη… Πάντα να ευχαριστείς για όλα, ακόμα και για τις θλίψεις τον Κύριο και την Παναγία»…
«Θα έλθει καιρός που όχι οι διωγμοί, αλλά τα χρήματα και τα αγαθά αυτού του κόσμου θα απομακρύνουν τους ανθρώπους από τον Θεό. Και θα χαθούν ψυχές πολύ περισσότερες από ότι τον καιρό των διωγμών...
Από την μια, θα χρυσώνουν τους τρούλους και θα βάζουν επάνω τους σταυρούς, και από την άλλη παντού θα βασιλεύει κακία και ψεύδος.
Η αληθινή Εκκλησία πάντα θα διώκεται. Αυτοί που θέλουν να σωθούν θα σώζονται με τις ασθένειες και τις θλίψεις. Ο τρόπος που θα γίνονται οι διωγμοί θα είναι πολύ πονηρός και θα είναι πολύ δύσκολο κανείς να προβλέψει τους διωγμούς. Φοβερός θα είναι αυτός ο καιρός, λυπάμαι αυτούς που θα ζούνε τότε».
Ο Γέροντας αγαπούσε πάρα πολύ την νεολαία. Τότε οι νέοι δεν πήγαιναν σχεδόν καθόλου στην εκκλησία και ο Γέροντας χαιρόταν πάρα πολύ, όταν αυτοί τον επισκέπτονταν.
Ο πατήρ Σεραφείμ έλεγε ότι θα είναι πολύ μεγάλος ο ρόλος της νεολαίας στην μελλοντική αναβίωση της εκκλησιαστικής ζωής.
Έλεγε επίσης ότι θα έλθει η εποχή που η διαφθορά και η ακολασία μεταξύ των νέων θα φτάσει σε έσχατο σημείο. Παρθένοι νέοι σχεδόν δεν θα υπάρχουν. Θα βλέπουν την ατιμωρησία τους και θα νομίζουν ότι όλα τους είναι επιτρεπτά για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους…
Θα τους καλέσει, όμως, ο Θεός και θα καταλάβουν ότι δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν μια τέτοια ζωή και με διάφορους τρόπους θα οδηγηθούν στον Θεό. Σε πολλούς θα υπάρχει τάση προς την ασκητική ζωή. Αυτοί που παλιά ήταν αμαρτωλοί και οινοπότες θα γεμίσουν τις εκκλησίες και θα αισθανθούν μεγάλη δίψα για την πνευματική ζωή. Πολλοί θα γίνουν μοναχοί…
Θ’ ανοίξουν τα μοναστήρια και οι εκκλησίες θα είναι γεμάτες πιστούς. Θα πάνε οι νέοι προσκύνημα στους Αγίου Τόπους. Ωραία θα είναι εκείνη η εποχή.
Το ό,τι σήμερα αμαρτάνουν πολύ, θα τους οδηγήσει σε βαθειά μετάνοια. Όπως το κερί που πριν σβήσει λάμπει δυνατά και πετάει σπινθήρες και με το φως του φωτίζει το γύρω σκοτάδι, έτσι θα είναι και η ζωή της Εκκλησίας στην έσχατη εποχή. Και ο καιρός αυτός είναι κοντά…
Μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου ο Γέροντας σ’ ένα από τα πνευματικά του παιδιά έλεγε·
«Θα έλθει καιρός όταν από το ναό της Παναγίας του Καζάν στην Πετρούπολη και μέχρι την Λαύρα του Αγίου Αλεξάνδρου θα γίνει λιτανεία. Εσύ θα την δεις». Εκείνη την εποχή ήταν δύσκολο να το πιστέψει κανείς και σήμερα αυτό έγινε πραγματικότητα.
Οι Ορθόδοξοι της Ρωσίας θυμούνται την περιφορά των τιμίων λειψάνων του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ στους δρόμους της Αγίας Πετρούπολης από το ναό της Παναγίας του Καζάν στην Λαύρα του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέβκι…
Λίγες μέρες πριν αρχίσει ο πόλεμος μεταξύ Σοβιετική Ένωσής και Γερμανίας ο Γέροντας είπε σε μια γυναίκα, πνευματικό του παιδί:
-Την Παρασκευή να έλθεις οπωσδήποτε, γιατί την Κυριακή θ’ αρχίσει πόλεμος, και δεν θα ειδωθούμε πολύ καιρό.
Την Παρασκευή εκείνη δεν ήλθε, και την Κυριακή, στις 22 Ιουνίου του 1941 άρχισε ο πόλεμος.
Στην αρχή του πολέμου, πολλοί κάτοικοι της Βυρίτσα επισκέπτονταν τον Γέροντα και τον ρωτούσαν αν πρέπει ν’ αφήσουν τα σπίτια τους και να φύγουν για να σωθούν από τους Γερμανούς, ή να μείνουν στην Βυρίτσα. Και ο Γέροντας τους απαντούσε με σιγουριά·
-Η Βυρίτσα θα σωθεί, ούτε ένα σπίτι δεν θα καεί και ούτε ένας άνθρωπος δεν θα σκοτωθεί εδώ.
-Έτσι ακριβώς και έγινε. Το Σεπτέμβριο του 1941 οι Γερμανοί στρατιώτες μπήκαν στην Βυρίτσα αλλά δε έκαναν λεηλασίες και δεν σκότωσαν ούτε έναν κάτοικο της πόλης…
Οι Γερμανοί στρατιώτες όταν έμαθαν για τον πατέρα Σεραφείμ, για το προφητικό του χάρισμα, άρχισαν να τον επισκέπτονται και να τον ρωτάνε ποιό θα είναι το τέλος του πολέμου, θα νικήσει ή όχι ο Χίτλερ. Ο Γέροντας με ειλικρίνεια απαντούσε ότι δεν θα μπορέσει ο Χίτλερ να νικήσει την Ρωσία.
-Ποτέ δεν θα πάρετε το Λένινγκαντ. Είμαστε Ορθόδοξος λαός, η πίστη τώρα διώκεται αλλά σε λίγο θα έλθει η ελευθερία.
Σ’ έναν από τους αξιωματικούς ο πατήρ Σεραφείμ είπε:
-Θα φτάσεις μέχρι την Πολωνία και εκεί θα βρεις το τέλος σου. Δεν θα γυρίσεις στο σπίτι σου.
Αργότερα, την δεκαετία του’ 70 ήλθε στην Βιρίτσα ένας Ρουμάνος που τον καιρό του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου υπηρετούσε στο Γερμανικό στρατό μαζί μ’ εκείνον τον αξιωματικό, και είπε ότι έγινε ακριβώς έτσι όπως έλεγε ο πατήρ Σεραφείμ. Ο αξιωματικός εκείνος σκοτώθηκε κοντά στη Βαρσοβία.
Ο Γέροντας πάντα έλεγε, ότι οι Γερμανοί θα φύγουν:
-Είναι επισκέπτες και οι επισκέπτες δεν κάθονται, φεύγουν.
Κάποιος μετάδωσε αυτά τα λόγια στον στρατιωτικό διοικητή της πόλης και εκείνος έστειλε στο σπίτι του Γέροντα στρατιώτες να τον σκοτώσουν. Μόλις μπήκαν στο κελί του ο Γέροντας είπε:
-Να, ήλθαν οι φονιάδες! Ποιόν θέλετε να σκοτώσετε; Βλέπετε τον σταυρό και πάνω του τον Σωτήρα. Τον Χριστό θα πυροβολήσετε; Και λέγεστε χριστιανοί;
Τα είπε αυτά Γερμανικά επειδή ήξερε την Γερμανική γλώσσα, γιατί, όπως είπαμε, ταξίδευε παλιά στην Γερμανία για εμπορικές υποθέσεις. Και μετά πρόσθεσε, λέγοντας στον καθένα από τους στρατιώτες:
-Zwei Kinder, drei Kinder (δηλαδή ο ένας έχει δύο παιδιά, ο άλλος τρία). Και τελειώνοντας είπε:
-Πέστε στον διοικητή: ό,τι έσπειρες στην Ρωσία, θα το θερίσεις στο σπίτι σου...
Οι αυτόπτες μάρτυρες αυτής της συζήτησης λένε ότι ο Γέροντας είπε προφητικά, κάτι που αφορούσε προσωπικά τον διοικητή, γι’ αυτό εκείνος δεν τόλμησε να κάνει κακό στον Γέροντα…
Αποσπάσματα από το βιβλίο: "Λόγοι Αθωνιτών Πατέρων καί άλλων Αγίων μορφών τής εποχής μας"
===================================
Στάρετς Θεοδόσιος Ορλώφ της Λαύρας Ποτσαέβ. Ένας κήρυκας των εσχάτων χρόνων…
Στάρετς Θεοδόσιος Ορλώφ του Ποτσαέβ, ένας κήρυκας των εσχάτων (2003)
Η αγάπη και το έλεος του Θεού
Όταν έκλεισε η Πετσέρσκαγια Λαύρα το 1961, ο τελευταίος που την εγκατέλειψε ήταν ο πατέρας Αχιλάς
( μετέπειτα Αρχιμανδρίτης Θεοδόσιος).
Έλεγε αργότερα: ‘’Κατέληξα να διακονήσω στη Γεωργία, εκεί με ενίσχυε η ισαπόστολος Νίνα, γνώρισα και τον επίσκοπο Ζηνόβιο όπου με στήριξε υλικά και πνευματικά.’’ Μαζί με πνευματικούς του αδελφούς πηγαίνει στον Καύκασο, στα βαθιά φαράγγια των βουνών της Αμπχαζίας.
Τα πνευματικά κατορθώματα του γέροντα σε αυτά τα βουνά έμειναν κρυφά και άγνωστα. Εκεί έχτισε το κελί του σε τέτοιο υψηλό και απρόσιτο σημείο, που και οι πιο τολμηροί ασκητές δεν διακινδύνευαν να πάνε να τον επισκεφτούν. Σχεδόν κανείς δεν ήξερε πού ήταν το μυστικό του κελλί.
Αυτός ο Ασκητής των βουνών, ο μοναχός Αχιλάς έφτασε σε ύψη της καρδιακής προσευχής, της καθαρότητας των λογισμών και έγινε σκεύος των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, με τα οποία θα υπηρετήσει τους ανθρώπους στο μέλλον.
Ρώτησαν τον συνασκητή του στον Καύκασο πατέρα Ρούφο: «Πώς ζήσατε εκεί με τον γέροντα;», είπε αναπολώντας : «Έμενα μαζί του στο κελί του, είχαμε ένα απλό χώρισμα, προσευχόταν όλη την ώρα, προσευχόταν και προσευχόταν, και προσευχόταν το βράδυ και όλη την ώρα».
Αναφέρεται ένα θαυμαστό περιστατικό από τη ζωή των ασκητών στα βουνά του Καυκάσου.
Σε μια από τις αστυνομικές εφόδους, κάποιοι από τους ασκητές κατάφεραν να κρυφτούν, αλλά όχι όλοι. Ο πιλότος του ελικοπτέρου τους εντόπισε και τους ωθούσε προς ένα αδιέξοδο, που οδηγούσε σε μια άβυσσο. Πέρα από αυτήν την άβυσσο υπήρχε ένα δάσος.
Μόνο αεροπορικώς θα μπορούσες να πας στο δάσος!
«Το ελικόπτερο καθώς τους πλησίαζε, συνέβη ένα πρωτοφανές θαύμα – ο μοναχός που προχωρούσε μπροστά (και αυτός ήταν ο πατέρας Αχιλάς) κάνοντας το σημείο του Σταυρού διέσχισε την άβυσσο περπατώντας στον αέρα, και όλοι όσοι ήταν μαζί του την πέρασαν, σαν να πατούσαν σε σταθερό έδαφος!
Ο πιλότος του ελικοπτέρου δεν πίστευε στα μάτια του και όταν βεβαιώθηκε ότι οι μοναχοί είχαν φύγει, επέστρεψε στη βάση του εντελώς διαφορετικός άνθρωπος…».
Μετά τις ένοπλες επιδρομές του 1968, και μετά από μια μακρά δοκιμασία στις αδιαπέραστες άγριες και άβατες περιοχές του Καυκάσου, η πρόνοια του Θεού τον έφερε από την έρημο στον κόσμο, για να υπηρετήσει τους ανθρώπους. Η Μητέρα του Θεού, εμφανίστηκε ζωντανά στον γέροντα Αχιλά, με τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο και του είπε: «Πήγαινε στη Λαύρα Πότσαεφ, πρέπει να υπηρετήσεις τους ανθρώπους εκεί». Υπακούοντας στον λόγο Της, ο γέροντας πήγε στη Λαύρα της Μητέρας του Θεού Pochaev.
Πάντα τον τραβούσε η έρημος, οπότε πήγαινε συνέχεια εκεί, σχεδόν κάθε χρόνο, φορτωμένος δώρα, προμήθειες κι ευλογίες στους ασκητές. Αναπολώντας τα χρόνια που πέρασε στα βουνά, ο γέροντας έλεγε συχνά: «Θεωρούμε τους εαυτούς μας μοναχούς, αλλά δεν είμαστε πραγματικοί μοναχοί, είμαστε μόνο κρεμάστρες, κρεμάστρες στις οποίες μπορείς να κρεμάσεις ένα ράσο, το κουκούλι, το ράσο». Ανέφερε συχνά σαν παράδειγμα – το Μέγα Αντώνιο, που όταν είδε τον Παύλο τον Θηβαίο στην έρημο, είπε: «Να, δεν είμαι μοναχός, είδα όμως έναν μοναχό».
Το 1998 έλαβε το μεγάλο σχήμα με το όνομα Θεοδόσιος. Νιώθοντας την αγιότητα της ψυχής του ασκητή, άρχισαν να έρχονται κοντά του άνθρωποι από όλο τον κόσμο. Όλοι γνώριζαν για την διορατικότητα του γέροντα. Οι ψυχές των ανθρώπων που έρχονταν κοντά του ήταν σαν ανοιχτό βιβλίο. Χωρίς να του πουν τίποτα, έβλεπε και γνώριζε όλα όσα συνέβαιναν στην καρδιά όλων.
***
Το όραμα του π. Θεοδοσίου Ορλώφ της Λαύρας Ποτσάεφ
για την Εκκλησία των εσχάτων...
Κάποτε ο γέροντας σκέφτονταν το νόημα του αριθμού της αλιείας των ψαριών, η οποία αναφέρεται στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη (21:11) – εκατόν πενήντα τρία. Συλλογίστηκε πολύ πάνω σ’ αυτό – γιατί ο Ευαγγελιστής Ιωάννης δεν έγραψε απλά: υπήρχαν πολλά ψάρια; Αυτός ο αριθμός, όπως και άλλοι που αναφέρονται στη Βίβλο, πρέπει να έχει τη δική του συμβολική σημασία.
Ο γέροντας προσευχήθηκε να τον φωτίσει το Άγιο Πνεύμα και να του αποκαλύψει αυτό το νόημα. Σε τελική ανάλυση, αυτό το επεισόδιο τελειώνει πιο υπέροχα από τα τέσσερα Ευαγγέλια, και θα πρέπει να σχετίζεται άμεσα με τη σωτηρία μας.
Ο Θεός απάντησε στον γέροντα με ένα θαυμαστό όραμα, για το οποίο είπε ο ίδιος ο π. Θεοδόσιος στα πνευματικά του παιδιά: «Εντελώς απροσδόκητα, μια γυναίκα εμφανίζεται μπροστά μου σε ένα απότομο στενό μονοπάτι ανάμεσα στα απρόσιτα βουνά. Βλέποντάς την, θωράκισα τον εαυτό μου με το σημείο του σταυρού, για να μην πέσω στην πλάνη του εχθρού. Ωστόσο, η εμφάνισή της ήταν εξαίσια, και το φόρεμά της υπέροχο. Πλησιάζοντας, με κοίταξε με το θαυμάσιο βλέμμα Της και είπε: «Θέλεις να μάθεις τι σημαίνει αυτό; Δώσε προσοχή και να το θυμάσαι.
Στην αρχή, το 100% όσων επικαλούνταν τον Θεό σώζονταν, μετά το 50% και στα έσχατα μόνο το 3%.»
Ήθελα να τη ρωτήσω και κάτι άλλο, αλλά ξαφνικά χάθηκε, σαν να διαλύθηκε στην ομίχλη που κατέβαινε από τα βουνά, και το μονοπάτι ήταν τέτοιο που ήταν αδύνατο να χαθεί».
Αυτό δεν ήταν το τελευταίο όραμα. Την επόμενη φορά ο πατέρας Θεοδόσιος είδε τρεις γυναίκες με μακριά, αρχαία ρούχα. Ήταν μια νεαρή κοπέλα, μια μεσήλικη γυναίκα και μια πολύ γερασμένη. Ο ιερέας τους ρώτησε: «Ποιές είστε;».
Πρώτα απάντησε η νεαρή: «Είμαι η Εκκλησία των πρώτων αιώνων του Χριστιανισμού. Σε εκείνους τους ευλογημένους καιρούς, όλοι όσοι πίστεψαν στον Χριστό πίστεψαν αληθινά, και από τους εκατό Χριστιανούς, και οι εκατό σώθηκαν!».
Η μεσαία των θαυμαστών γυναικών είπε: «Είμαι η Εκκλησία του Μεσαίωνα, που ενώνει όλους εκείνους που πιστεύουν αληθινά στον Σωτήρα. Τότε από τους εκατό πιστούς, μόνο πενήντα σώζονταν!».
Και η μεγαλύτερη ομολόγησε: «Εγώ είμαι η Εκκλησία των εσχάτων. Σε αυτούς τους θλιβερούς καιρούς, από τους εκατό ανθρώπους, μόνο τρεις θα μπορούν να σωθούν.
Ο πατέρας δεν είπε υπό ποιες συνθήκες και πού του συνέβη αυτό το εξαιρετικό γεγονός, αν ήταν κατ’ όναρ ή καθ’ ύπαρ. Μία από τις πνευματικές κόρες του γέροντα, η μοναχή Δαρεία, μαρτυρεί ότι με την πρώτη ματιά στο μονοπάτι του βουνού, ο πατέρας Θεοδόσιος είπε ότι «σαφώς, ήταν η Μητέρα του Θεού, γιατί τέτοια ομορφιά και με τέτοια ρούχα θα μπορούσε να είναι μόνο αυτή». http://www.logoslovo.ru/forum/all/topic_13427/
***Πολύ πριν από τα φοβερά γεγονότα στη χώρα μας, ο Στάρετς Θεοδόσιος προειδοποίησε για τον επερχόμενο πόλεμο στην Ουκρανία και ότι ήταν απαραίτητο να μείνουμε στην κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία πάση θυσία.
Ένα από τα θέματα των κηρυγμάτων του ήταν η προειδοποίηση για το τέλος του κόσμου που πλησιάζει. Ο γέροντας επανειλημμένα εφιστούσε την προσοχή των κοντινών του ανθρώπων ότι ο χρόνος συντομεύει και το τέλος του κόσμου δεν είναι μακριά: «Το μίσος και η έχθρα θα αυξηθούν και θα έρθουν οι έσχατοι ταραγμένοι καιροί».
Ο Γέροντας είχε προφητέψει:
«Τι φοβερή συμφορά θα έλθει στην Ουκρανία και την Ορθόδοξη Εκκλησία μας εάν η Ουκρανία ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση!».
Ο π. Θεοδόσιος ενθάρρυνε και ενίσχυε με την προσευχή του όσους ιερείς και επισκόπους ενεργά κατήγγειλαν τον Καθολικισμο, την Ουνία και όλες τις άλλες αιρέσεις: «Μη φοβάστε τίποτα, καταγγείλτε, κηρύξτε, ο Κύριος βλέπει τα πάντα. Δεν θα σας κάνουν τίποτα». Ο μπάτιουσκα κατήγγελνε ακούραστα την αίρεση του οικουμενισμού, έλεγε επανειλημμένα ότι σε αυτές τις λεγόμενες «εκκλησίες» δεν υπάρχει η Θεία Χάρις, και κατά συνέπεια, όλα τα «μυστήριά» τους είναι άκυρα και χωρίς σωτηρία.
Ήταν αντίθετος σε κάθε είδους καινοτομία στη λατρεία, αποκλίσεις από τους εικονογραφικούς κανόνες, αντικατάσταση της αντιφωνητικης ψαλμωδίας, μειώσεις στις εκκλησιαστικές ακολουθίες και άλλους συμβιβασμούς με το κοσμικό πνεύμα.
Την επιθυμία των «φιλελεύθερων εκκλησιαστικών» για ανεκτικότητα υπό το πρόσχημα της ελευθερίας ο γέροντας την εκλάμβανε ως δαιμονική πονηριά. Έχοντας ζήσει μια ζωή θυσιαστικής εγκράτειας, ήξερε ότι η αληθινή ελευθερία είναι η ελευθερία από την αμαρτία και οτιδήποτε άλλο είναι υποδούλωση στα πάθη και στους δαίμονες.
«Ο κόσμος είναι άρρωστος τώρα», έλεγε. Βλέποντας την παράβαση των εντολών του Θεού και των παρακαταθηκών των αγίων Πατέρων στους χώρους της εκκλησίας, έλεγε να μην αρνηθούμε την ίδια την Εκκλησία, αλλά να αναζητήσουμε μέσα της αληθινούς ποιμένες, σταθερούς στην πίστη και στα ιερά δόγματα. Σύμφωνα με την υπόσχεση του Θεού, τέτοιοι κρυφοί άνθρωποι θα βρίσκονται πάντα στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
«Πώς θα σωθούμε;» τον ρώτησαν τα πνευματικά παιδιά. «Πάρτε παράδειγμα από τον Νώε και τον Λωτ», απάντησε ο πρεσβύτερος. «Κρατηθείτε με όλη σας τη δύναμη από τον Θεό, από τη Μητέρα Εκκλησία μας και τρέχετε πιο συχνά με προσευχές στη Μητέρα του Θεού», είπε σε άλλους.
***
Όταν ρωτούσαν τον Στάρετς για το τέλος του κόσμου, σε όλους απαντούσε το ίδιο: «Μόνο λίγοι θα σωθούν, καθώς όλα θα καούν από τη φωτιά».
Ρώτησα τον πατέρα τι να κάνω και μου απάντησε: «Πρέπει να προσπαθήσουμε και θα μας ελεήσει ο Κύριος. Είναι ελεήμων, μας αγαπά όλους».
Συνειδητοποιώντας πόσο λίγη ελπίδα έχουμε για να σωθούμε, και βασιζόμενοι στις προσευχές των πατέρων μας, του είπαμε: «Πατέρα, είμαστε τόσο αμαρτωλοί, αμαρτωλοί…»
Σε απάντηση, ο πατέρας μας παρηγόρησε: «Μην ανησυχείτε, να έχετε μετάνοια, γιατί υπάρχει η χάρις του Θεού – αυτή είναι Θάλασσα. Έχεις δει θάλασσα; Το έλεος του Θεού είναι η θάλασσα και οι αμαρτίες μας είναι σαν ένα βότσαλο στη θάλασσα. Τι είναι ένα βότσαλο μέσα στη θάλασσα;»
Ακούγοντας τα λόγια του, καταλάβαμε ότι ακόμη και στους έσχατους καιρούς ο Κύριος μας δίνει την ελπίδα της σωτηρίας: τι είναι οι αμαρτίες μας μπροστά στην αγάπη του Θεού;
Θυμάμαι όταν γίνονταν φασαρία για τους γραμμωτούς κώδικες και τα διαβατήρια, ο πατέρας είπε σταθερά στα παιδιά του: «Πρέπει να απέχουμε από αυτό, να μην το δεχθούμε». Και εμείς, σκεπτόμασταν πώς να κρατήσουμε ανέγγιχτη την ψυχή μας από τις σύγχρονες συνθήκες, και συνεχώς τον ρωτούσαμε: «Πάτερ, ποιος θα σωθεί, άλλωστε τώρα παντού έχουν το barcode;».
Κι ο γέροντας απάντησε: «Αν υπάρχει ψωμί και νερό, τότε δεν θα ‘χουμε πείνα, και όσοι την υπομείνουν θα σωθούν».
Μοναχή Ρουφίνα
Κάποτε ρώτησα τον γέροντα: «Πότε θα έρθει ο Αντίχριστος;».
---«Ο Αντίχριστος, λες; Ήρθε ήδη η ώρα του. Οι προετοιμασίες για την αποδοχή της σφραγίδας του αντίχριστου βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη. Ο κόσμος παρασύρεται με πονηριά… Όποιος από τους ανθρώπους αποδεχτεί αυτή τη σφραγίδα του διαβόλου θα χαθεί. Ο Θεός δεν θα τον συγχωρήσει ούτε σε αυτόν ούτε στον μέλλοντα αιώνα».
Τον ρώτησα ποιος θα σωθεί κι ο πατέρας απάντησε: «Θα σωθούν, αλλά πολύ λίγοι άνθρωποι». Κοίταξε προς τη γωνία των εικόνων και έμεινε σιωπηλός για πέντε λεπτά. Κατάλαβα ότι προσευχόταν. Μετά με κοίταξε με δακρυσμένα μάτια και μου είπε: «Δεν θα ζήσω μέχρι τότε, αλλά εσύ θα ζήσεις. Θα ήθελα να ζήσω, αλλά το θέλημα του Θεού είναι άλλο. Οι άνθρωποι των οποίων οι καρδιές φλέγονται από αγάπη για τον Θεό και τη Μητέρα Του θα καταλάβουν την πονηριά του διαβόλου. Η σωτηρία θα εξαρτάται από το να μείνουμε στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Πρέπει να προσευχόμαστε στον Θεό και να καταφεύγουμε με δάκρυα στην Προστασία της Μητέρας του Θεού, ως μεσίτριά μας και πρέσβειρα ενώπιον του Θεού για τις ψυχές μας. Εμείς ζητάμε από την Παναγία και αυτή ζητά για εμάς από τον Υιό της, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, και έτσι λαμβάνουμε τη σωτηρία».
Όταν ρωτήθηκε: «Τι πρέπει να κάνουμε;». Ο γέροντας απάντησε: «Ή στα βουνά, ή αντέξτε, αν δεν έχετε δύναμη για τα βουνά, τότε να υπομείνετε εκεί που μένετε ». Προέβλεψε ότι όλα αυτά θα συμβούν κι οι περισσότεροι θα τα δεχτούν όλα. Εξήγησε ότι αυτή δεν είναι ακόμη η σφραγίδα του αντιχρίστου, αλλά είναι προετοιμασία για την αποδοχή της. Ο π. Θεοδόσιος δεν μιλούσε απλώς, αλλά φώναζε στους ανθρώπους: «Ζούμε ήδη στους έσχατους καιρούς», και αυτό ήταν η κραυγή της ψυχής του.
Έρχονται οι έσχατοι καιροί, ζούμε στους έσχατους καιρούς γι’ αυτό χρειάζεται να αγαπήσουμε τον Θεό, να κρατηθούμε γερά στην Ορθόδοξη Εκκλησία και κυρίως να καταφύγουμε στην Υπεραγία Θεοτόκο. Χτίστε τη Βασιλεία του Θεού μέσα σας και τότε οι πλησίον σας θα τραφούν από αυτήν.
***
Το θαύμα του Γέροντα Θεοδοσίου (Ορλόφ- τότε π. Αχιλά)
στον Καύκασο
Το 1960, επί Ν. Χρουστσόφ, τα όργανα της KGB με τη βοήθεια του στρατού χτενίζανε συστηματικά τα βουνά του Καυκάσου – και πιάστηκαν όλοι εκείνοι που κρύβονταν εκεί, κυρίως μοναχοί και ερημίτες και αποστέλλονταν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Στη δεκαετία του εξήντα ήμουν αξιωματικός του στρατού, είχα εισιτήριο για το κόμμα και ήμουν επικεφαλής ενός μεγάλου συγκροτήματος ελικοπτέρων, επειδή είχα μεγάλη εμπειρία να πετάω στα βουνά, όπου απαιτείται ειδική ικανότητα από πιλότους. Στη συνέχεια, στον Καύκασο μού δόθηκε διαταγή να ακολουθήσω με μια ομάδα ελικοπτέρων τους μοναχούς.
Στο πιλοτηριο του ελικοπτέρου ήμασταν έτοιμοι για όλα. Παρακολουθούσαμε έντεκα μοναχούς με μαύρη ενδυμασία να ανεβαίνουν στο βουνό. Λίγο πιο κάτω πίσω από αυτούς ένα πράσινο στρατιωτικό όχημα με αυτοπεποίθηση μετέφερε τους στρατιώτες. Αξιολογώντας την κατάσταση είπα στον ασύρματο:
-
– Γη! Εδώ αέρας. Οι μοναχοί κινούνται προς την κορυφή του βουνού.
Στερέωσα αργά το χέρι μου στον μοχλό και πίεσα προς τα κάτω. Η κορυφή του βουνού ήταν απότομη. Έχοντας φτάσει εκεί πάνω, δεν θα είχαν πουθενά να πάνε. Εκεί θα τους παγιδεύαμε.
Για δύο ημέρες προσπαθούσαμε να εντοπίσουμε αυτούς τους μοναχούς. Και η προσπάθειά μας είχε φτάσει στο τέλος της. Δεν ήξερα τι θα συνέβαινε με τους μοναχούς όταν θα τους πιάναμε. Ναι, τότε δεν με ενδιέφερε. Ακολουθούσα διαταγές.
Εν τω μεταξύ, οι μοναχοί ανέβηκαν στην κορυφή του βουνού. Πίσω από αυτούς οι στρατιώτες και τα σκυλιά τούς κυνηγούσαν, και μπροστά τους ένας απύθμενος, τεράστιος γκρεμός. Η κατάσταση ήταν απελπιστικά κρίσιμη.
Πήγα από την άλλη μεριά και στάθηκα ακριβώς πάνω από τους μοναχούς. Ο άνεμος σαν λεπίδα ξύριζε τα ρούχα και τα μαλλιά τους. Είδα την απελπισία στα πρόσωπά τους. Μοιάζαν με αγέλη κυνηγημένων λύκων. Αναβοσβήνοντας τα φώτα έκανα σαφές στους μοναχούς ότι ήμασταν παντού. Οι στρατιώτες, εν τω μεταξύ, πλησίαζαν…
Ξαφνικά κάτι το ασυνήθιστο άρχισε να συμβαίνει από κάτω. Οι μοναχοί έκαναν έναν κύκλο, κράτησαν τα χέρια, γονάτισαν και άρχισαν να προσεύχονται. Τότε όλοι σηκώθηκαν και περπάτησαν προς την άκρη της χαράδρας.
“Θα πηδήξουν πραγματικά; Αυτό είναι σίγουρος θάνατος! Τι, αποφάσισαν, να αυτοκτονήσουν;”, σκέφτηκα με ενόχληση και άρπαξα το walkie-talkie φωνάζοντας:
– Γη! Γη! Μην έρχεστε πιο κοντά, θέλουν να πηδήξουν! Βρίσκονται στην άκρη του γκρεμού!
– Αέρα, εδώ γη. Περιμένουμε πέντε λεπτά και συνεχίζουμε να κινούμαστε. Δεν έχουμε χρόνο – σύντομα θα σκοτεινιάσει! Αρνητικό.
– Ελήφθη. Τέλος επικοινωνίας.
Κοίταζα τους μοναχούς που στέκονταν στην άκρη της χαράδρας. Και τότε ένας* από αυτούς στάθηκε στη μέση, πήρε δύο ακόμη μαζί του, αγκάλιασε έναν σταυρό, έκανε αργά τρεις φορές τον σταυρό του και ευλόγησε την άβυσσο. Στη συνέχεια πήδηξε πρώτος κατ’ ευθείαν στην άβυσσο! Αλλά για κάποιο λόγο δεν έπεσε, και σαν από θαύμα παρέμεινε κρεμασμένος στον αέρα.
Τα μαλλιά μου σηκώθηκαν στο κεφάλι μου. Από πάνω, έβλεπα σαφώς ότι ο μοναχός δεν στέκεται στο έδαφος, αλλά κρέμεται στον αέρα! Στη συνέχεια άρχισε να κάνει αργά βήματα και περπάτησε κατά μήκος του γκρεμού. Δεν έπεσε στην άβυσσο! Πώς;
Ακολούθησαν και όλοι οι άλλοι μοναχοί και περπατούσαν στον αέρα. Με τη σειρά, σαν αλυσίδα. Περπατούσαν ήσυχα ο ένας μετά τον άλλο, ανεβαίνοντας, μέχρι όλοι να εξαφανιστούν στο σύννεφο.
Από αυτά που έβλεπα, μπερδεύτηκα, και έχασα τον έλεγχο της διαχείρισης του ελικοπτέρου. Έχοντας ανάμεικτα συναισθήματα, κατέβασα το ελικόπτερο, το προσγείωσα σε ένα ξέφωτο και άρχισα να κλαίω.
Είκοσι λεπτά αργότερα οι στρατιώτες από το πεζικό έτρεξαν σε μένα. Συνέχισα να κάθομαι στο πιλοτήριο του ελικοπτέρου, προσπαθώντας να δώσω μια λογική εξήγηση για αυτό που είδα. Οι στρατιώτες κύκλωσαν το ελικόπτερο και ο παλαιότερος με ρώτησε:
– Σύντροφε κυβερνήτη, πού είναι οι μοναχοί; Σκαρφαλώσαμε στην κορυφή, αλλά δεν ήταν εκεί. Πήγανε στον ουρανό!…
Το δυνατό γέλιο του στρατιώτη με μια παρατεταμένη ηχώ ακούστηκε στα βουνά.
Ο συνταγματάρχης με ρωτούσε συνεχώς:
– Εξήγησέ μου, πού εξαφανίστηκαν οι μοναχοί που εντοπίσαμε πριν δύο ημέρες; Και πώς οδήγησες το στρατό σε λάθος διαδρομή;!
– Εξακολουθείτε να μην πιστεύετε στις εξηγήσεις μου, σύντροφε, είπα στον συνταγματάρχη.
Με βγάλανε από το κόμμα και με μετέφεραν σε υπηρεσία ξηράς.
Αφού έφυγα από το στρατό, βαφτίστηκα και έγινα πιστός.
Θαυμαστά τα έργα Σου, ω Κύριε!
Miroslav Manyuk. 12/17/15.
* Ο Μοναχός που έκανε το σημείο του Σταυρού στην άβυσσο ήταν ο Γέροντας Θεοδόσιος (Ορλόφ- τότε π. Αχιλάς) .