Β΄ μέρος από τα 127 θαύματα του Νεοφανούς Αγίου τών Αθηνών, ιατρού Δημητρίου ( Λέκκα )
Η επιστολή τού ειδικού Ιατροδικαστή Εμ. Νόνα γιά τα όσα θαυμαστά σημεία συνέβησαν σ΄ αυτόν και στην σύζυγό του...
27 ) «Βοήθεια σε θεραπεία ψύξης…»
Το παιδί μου, 10 χρονών, αρρώστησε από ψύξη στο λαιμό. Θεώρησα, στην αρχή, ότι ήταν πολύ απλό. Βλέπω εν τω μεταξύ το εξής όνειρο: Ήμουν μέσα σ' ένα αυτοκίνητο. Βρέθηκα στη διαδρομή σ' ένα χιονισμένο βουνό κι έβλεπα μικρά παιδιά να σκάβουν στο χιόνι. Το αυτοκίνητο ο οδηγός το έτρεχε συνεχώς μέσα σε στενούς δρόμους και φοβισμένη του έλεγα, "που με πάς;"
Ξαφνικά βλέπω τη μορφή του Αγίου Δημητρίου να ξεπηδά μέσα από το χιόνι. Φορούσε το μαύρο κοστούμι του και μου είπε:
"Μη φοβάσαι εκεί που θα πας, θα σε οδηγώ εγώ".Μετά από δύο ημέρες, η ψύξη του παιδιού μου παρουσίασε φλεγμονή που συνοδευόταν από υψηλό πυρετό. Με υπόδειξη του γιατρού, το παιδί έπρεπε επειγόντως να χειρουργηθεί. Ξεκινάμε για την Αθήνα.
Ταξιδεύοντας με μικρό καΐκι και με 8 μποφώρ. Εν τούτοις φθάσαμε στον προορισμό μας. Την ώρα της εγχείρησης διάβαζα την Παράκληση του αγίου Δημητρίου. Τελειώνοντας η εγχείριση, ο γιατρός μου είπε: "Όλα πήγαν καλά, παρά τη σοβαρότητα της καταστάσεως". Το παιδί μου, μετά την εγχείρηση, ούτε πονούσε, ούτε υπέφερε. Ευχαριστώ τον Άγιο Δημήτριο, που με βοήθησε, όπως μου το υποσχέθηκε...
ΕΛΕΝΗ ΒΡΟΝΤΟΥ -- Κάλυμνος 1992
28) « Χειρούργησε τον καρκίνο ο Άγιος λίγο πρίν από τους γιατρούς…»
Οι γιατροί διέγνωσαν πως το παιδί μου, ο Κωνσταντίνος, πάσχει από καρκίνο παχέως εντέρου. Αποφασίστηκε χειρουργική επέμβαση. Περιμένοντας την ημέρα της εγχείρησης, μία φίλη μου, που γνωρίζει τον άγιο Δημήτριο και πιστεύει σ' αυτόν, ήλθε και σταύρωσε το πάσχον μέρος με λαδάκι που είχε από το καντήλι του αγίου. Μετά το σταύρωμα, σε λίγες ημέρες, το παιδί μου πήγε να εγχειριστεί. Οι γιατροί —οι ίδιοι — αποφάσισαν να προχωρήσουν σε ορισμένες εξετάσεις πριν από την επέμβαση. Με έκπληξη, όμως, διαπίστωσαν πως ο καρκίνος δεν υπήρχε και το παχύ έντερο του παιδιού μου ήταν τελείως καθαρό. Ευχαριστούμε και προσκυνούμε τη χάρη του Αγίου Δημητρίου.
ΕΛΕΝΗ ΣΟΚΟΡΕΛΗ -- Γαργαλιάνοι 1992
29) «Είμαι ο Δημήτρης Λέκκας…».
Έχουν περάσει περίπου 5 χρόνια που άκουσα για πρώτη φορά ένα συνάδελφο μου να μιλά για τον νεοφανή Άγιο Δημήτριο. Με εντυπωσίασαν τα θαύματα και εν γένει η πνευματική παρουσία του αγίου, όμως δεν ασχολήθηκα έκτοτε ιδιαίτερα με το πρόσωπο του. Το έτος 1991 έχασα τη μητέρα μου και το 1992 τον αδελφό μου 51 ετών, τον οποίον υπεραγαπούσα. Τον Απρίλιο του έτους 1992 ανέβηκα στην Αθήνα για διάφορες δουλειές μου.
Καθώς βάδιζα στους δρόμους της Αθήνας, την οδό Γ' Σεπτεμβρίου πονεμένη, θλιμμένη, και ζαλισμένη από το νέφος και την κούραση, ένιωσα να με ακολουθεί κάποιος άνθρωπος. Για μια στιγμή σκέφθηκα πως ήταν δημιούργημα της φαντασίας μου. Όμως γύρισα το κεφάλι μου και βεβαιώθηκα ότι πράγματι κάποιος με ακολουθούσε.
Βλέπω λοιπόν, ένα νέο παλληκάρι με κοστούμι καρό να με κοιτάζει με βλέμμα γαλήνιο και γλυκό και να μου λέει: «Είμαι ο Δημήτρης Λέκκας».Σκέφθηκα πως θα ήθελε βοήθεια και συνέχισα τον δρόμο μου. Πριν από λίγο καιρό μία φίλη μου, μου έδωσε να διαβάσω το βιβλίο με τα θαύματα του νεοφανούς Αγίου Δημητρίου Λέκκα.
Τότε, προς μεγάλη μου έκπληξη, αναγνώρισα τον ευγενικό εκείνο νέο που με ακολουθούσε στη Γ' Σεπτεμβρίου.Επίσης, θυμήθηκα τον συνάδελφο μου και τα λόγια του που αναφερόταν στο πρόσωπο του αγίου.
Τώρα πιστεύω ότι θέλησε ο άγιος, να με ενδυναμώσει επειδή έβλεπε πόσο πολύ πονούσα για τον θάνατο των αγαπημένων μου προσώπων. Τώρα, πιστεύω ότι οι νεκροί μας ευρίσκονται "εις χείρας Θεού ζώντος" και ό,τι υπάρχει "η αιώνια ζωή".
ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΒΟΥ · Τρίπολη 1992
30) «Με θεράπευσε από σοβαρής μορφής δισκοπάθεια…»
Είμαι κάτοικος Γαλλίας και η καταγωγή μου είναι από τη Λαμία. Έπασχα από σοβαρή μορφή δισκοπάθειας. Η κατάσταση μου είχε επιδεινωθεί τόσο, ώστε μεταφέρθηκα στη Μασσαλία σε αναπηρική καρέκλα, προκειμένου να χειρουργηθώ. Πριν από την εγχείριση διάβαζα συνεχώς την Παράκληση και το βιβλίο του αγίου Δημητρίου, παρακαλώντας τον να με θεραπεύσει. Πράγμα που ο άγιος έκαμε. Με θεράπευσε !
Ο θεράπων Ιατρός, μου είπε ότι: «Έγινε ένα πρωτοφανές θαύμα». Τώρα χαίρω άκρας υγείας και ευχαριστώ τον Άγιο Δημήτριο Λέκκα.
ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΕΡΟΥ -- Γαλλία 1992
31) «Γύριζα 10 χρόνια σε γιατρούς από νεύρωση στομάχου…»
Ας είναι ευλογημένο το όνομα του Θεού, που στις δύσκολες ημέρες μας, μας χάρισε ένα νεοφανή Άγιο. Παρεκάλεσα με πίστη τον άγιο κι εκείνος άκουσε τις προσευχές μου και με θεράπευσε. Λόγω μιας μεγάλης στενοχώριας έπαθα νεύρωση του στομάχου. Επί 10 χρόνια γύριζα στους γιατρούς, που μου έδιναν διάφορα χάπια, αλλά δεν υπήρχε θετικό αποτέλεσμα. Με τη βοήθεια του Αγίου Δημητρίου έγινα τελείως καλά και δεν χρειάστηκα πάλι χάπια.
ΚYΡΙΑΚΗ ΤΖΙΑΝΑΚΗ -- Χανιά 1992
32 ) «Θεραπεία μαθήτριας από οξεία λευχαιμία…»
Είμαι δάσκαλος και πατέρας τεσσάρων παιδιών. Η τρίτη μου κόρη, Κωνσταντίνα 15 χρονών, παρουσίασε μία μικρή ζάλη στο σχολείο. Μετά από μία σειρά εξετάσεων μας ανακοίνωσαν οι γιατροί ότι η Κωνσταντίνα έπασχε από οξεία λευχαιμία. Ήταν στο τελευταίο στάδιο. Άρχισε ένας μαραθώνιος από τους γιατρούς. Η κόρη μου, σιγά σιγά βελτιωνόταν. '
Οταν το πρώτο στάδιο της θεραπείας τελείωσε —κράτησε 40 ολόκληρες ημέρες— μάθαμε για τον νεοφανή άγιο Δημήτριο Λέκκα. Επισκεφθήκαμε το σπίτι του αγίου, πήραμε το λαδάκι του και την Εικόνα του.
Η υγεία της κόρης μου βρισκόταν σε διαρκή εξέλιξη. Δυστυχώς κάποια ημέρα του Αυγούστου που βρισκόμασταν όλοι στο χωριό, η κόρη μου λιποθύμησε. Ο φόβος και η αγωνία μας ήταν πολύ μεγάλη. Η μεγάλη μου κόρη Αλεξάνδρα, έφερε την εικόνα και το βιβλίο του αγίου Δημητρίου. Μόλις σταυρώσαμε το παιδί, αμέσως συνήλθε. Η ατονία πέρασε.
Στις 10 Δεκεμβρίου 1992, η κόρη μου παρουσίασε δυνατό πυρετό. Αμέσως φύγαμε από το χωριό και ήρθαμε στο Νοσοκομείο. Οι γιατροί μας είπαν πως έχει υποτροπή. Ο πυρετός δυνάμωνε, η Κωνσταντίνα μου χανόταν.Οι γιατροί μας είπαν πως η ζωή της, ήταν ελάχιστη.
Μας είπαν ακόμα πως αν καταφέρναμε να ρίξουμε τον πυρετό και να επανέλθουν τα λευκά αιμοσφαίρια στα φυσιολογικά πλαίσια, ίσως μπορούσαμε να στείλουμε την Κωνσταντίνα στο εξωτερικό για την τελευταία μας ελπίδα, τη μεταμόσχευση μυελού.
Το δύσκολο όμως ήταν να βρεθεί μυελός ίδιας ομάδας από άτομα πρώτου βαθμού συγγενείας.Στις 5 Ιανουαρίου η Κωνσταντίνα βρισκόταν στα τελευταία της.Οι γιατροί μας είπαν πως η ζωή της τελειώνει. Το βράδυ στον ύπνο της η Κωνσταντίνα, είδε τον Άγιο Δημήτριο Λέκκα, με τη λευκή του στολή να τη σκεπάζει και να της λέει:
«Κωνσταντίνα μου, θα γίνεις καλά. Μη στενοχωριέσαι».
Την σταύρωσε στο μέτωπο και είδε τα ποδαράκια της πρησμένα και της είπε ότι μέχρι αύριο θα έχουν ξεπρηστεί.
«Μην ανησυχείς. Ο πυρετός θα περάσει και θα πας στο εξωτερικό για μεταμόσχευση». Όσο για μυελό θα βρείς από την αδελφή σου Γεωργία. Η επέμβαση θα έχη απόλυτη επιτυχία. Την ώρα της επέμβασης θα είμαι κι εγώ δίπλα σου. Μη στενοχωριέσαι. Να έχεις πίστη. Όταν γίνεις καλά, θέλω να έρθεις σπίτι μου…».
Πράγματι, το πρωί η Κωνσταντίνα άρχισε να καλυτερεύει τόσο, ώστε απορούσαν όλοι οι γιατροί. Τα λευκά αιμοσφαίρια, χωρίς φάρμακα, έφτασαν αρκετά ψηλά· ο πυρετός έπεσε· τα νεφρά λειτουργούσαν κανονικά.Υπήρξε αργότερα κάποια δυσκολία γιατί η Κωνσταντίνα έπαθε πνευμονία, αλλά τώρα είμαστε έτοιμοι για τη μεταμόσχευση. Ευχαριστούμε τον Άγιο Δημήτριο και πιστεύουμε ότι όλα θα πάνε καλά...
ΠΑΝΤΑΖΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ -- Κάστρο Κυλλήνης 1993
33) «Ήμουν άπιστη, πήγαινα σε μέντιουμ, έβριζα τον Χριστό, ώσπου μια νύχτα…»
Εγώ που σας γράφω, πριν από λίγα χρόνια, δεν πίστευα στόν Χριστό και στην Παναγία μας. Ήμουν τόσο άπιστη που ο' ένα προσωπικό πρόβλημα υγείας, αρκετά σοβαρό, δεν έστρεψα το βλέμμα μου για βοήθεια στον Θεό... Τόσο άπιστη κι αντίχριστη ήμουν ώστε έβριζα χυδαία το Χριστό και την Παναγία μας, έκλεβα, πήγαινα σε καφετζούδες, σε μέντιουμ, σε μάγισσες…
Μέχρι και μάγια πήγα να κάνω...Θεέ μου!
Πώς δεν έριξες κεραυνό να με κάψεις; Αλλά σε ευχαριστώ και σε αγαπώ πολύ, γιατί ως φιλεύσπλαχνος και λυτρωτής, σιγά σιγά μ' έφερες στο δρόμο που οδηγεί προς εσένα.Μία νύχτα είδα στον ύπνο μου τον ανεψιό μου, που τον αγαπώ πολύ, να είναι τραυματισμένος γεμάτος αίματα.
Τότε εγώ η αμαρτωλή έπεσα στα γόνατα, ύψωσα το βλέμμα μου προς τον Ουρανό, αντίκρισα τον ήλιο τόσο φωτεινό και φώναξα ( εναντίον του Θεού ; ) με φωνή δυνατή : «Φονιά !» Αμέσως ξύπνησα συγκλονισμένη και είπα: «Θεέ μου, συγχώρα με...»Πέρασε καιρός, είχα ένα πρόβλημα υγείας και μου είπαν οι γιατροί να πάω για αξονική τομογραφία. Έκλαψα πολύ.
Παρακάλεσα τον άγιο Δημήτριο. Του είπα: «Άγιε μου βοήθα με, δεν έχω πού αλλού να ζητήσω βοήθεια. Πατέρα δεν έχω. Έλα εσύ και γίνε ο Πατέρας μου και φρόντισε με και βοήθησε με...»
Στη δουλειά, όλο το πρωί, ένιωθα τη θεϊκή ευωδία. Ευχαριστούσα τον άγιο και δε φοβόμουν πια. Με τη μητέρα μου πήγαμε στον Κυανό Σταυρό για την αξονική τομογραφία. Όταν με φώναξαν στις πληροφορίες, σηκώθηκε και η μητέρα μου μαζί. Εκείνη την ώρα ήταν τόσο έντονη η ευωδία, ώστε η μητέρα μου έσκυψε και μύρισε τα ψεύτικα λουλούδια που ήταν εκεί. Η μητέρα μου δεν είχε ακούσει ποτέ περί του αγίου.Μετά τις εξετάσεις της μίλησα για το πρόσωπο του.
'Οταν βγήκαν τα αποτελέσματα των εξετάσεων, τα οποία ήσαν αρνητικά, τότε πήγαμε σπίτι του αγίου και προσκυνήσαμε...Την εικόνα του αγίου που έχω σπίτι μου, πήγα και την έκρυψα στη ραπτομηχανή, γιατί πίστεψα σε κακόπιστους ανθρώπους ( πού λέγανε διάφορα για τον Άγιο ). Το βράδυ βλέπω στον ύπνο μου, ότι όλες οι εικόνες του σπιτιού μου ήταν κάτω στο πάτωμα.
Αναρωτιόμουν γιατί οι Εικόνες είναι πεσμένες κάτω, και τότε ξύπνησα.Κατάλαβα πως με αυτόν τον τρόπο έπρεπε να συνειδητοποιήσω πως η πράξη μου να κρύψω την εικόνα του ευεργέτη μου Αγίου ήταν πολύ αμαρτωλή. Όμως, σε θερμο-παρακαλώ Άγιε του Θεού μην με εγκαταλείψεις και πρέσβευε "δια παντός υπέρ πάντων ημών προς τον Κύριον".
ΜΠΙΡΜΠΑΚΟΥ ΜΑΡΙΑ -- Αθήνα 1992
36) «Βρήκα εργασία από τον Άγιο…»
Ομολογώ ό,τι είδα τον νεοφανή άγιο Δημήτριο μέσα στο λεωφορείο σαν σπουδαστή. Μετά από Παράκληση για εύρεση εργασίας, εκπληρώθηκε η επιθυμία μου. Δοξάζω τον Θεό, που στέλνει σε όλες τις εποχές Αγίους να μας βοηθούν στις δύσκολες στιγμές…
ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΤΣΑΜΠΙΡΗ -- Νέα Σμύρνη 1993
37) «Θεραπεία τύφλωσης και παραινέσεις του Αγίου για ανάγνωση των βιβλίων του…»
Η μητέρα μου, εντελώς ξαφνικά, έχασε την όραση της, σε ηλικία 45 ετών. Ένα πρωί, καθώς σηκώθηκε, τα μάτια της θόλωσαν, είχε ζαλάδες. Όλα τα έβλεπε διπλά και πολύ θαμπά. Ο γιατρός δε διαπίστωσε καμία βλάβη στα μάτια και μάς προέτρεψε να πάμε σε νευρολογική κλινική. Όμως και εκεί, οι γιατροί δεν μπορούσαν να δώσουν καμία εξήγηση. Τέλος, μας υπέδειξαν να εισαχθεί σε ερευνητικό ινστιτούτο νευρολογικής κλινικής.
Οι ημέρες περνούσαν και οι καθηγητές γιατροί τίποτε το συγκεκριμένο δεν μπορούσαν να εντοπίσουν.Ένα βράδυ ο πατέρας μου είδε το εξής όνειρο: Κάποιος ντυμένος στα άσπρα, σαν γιατρός, στάθηκε μπροστά του και του είπε:
«Μην ανησυχείς, η αρρώστια θα φύγει, θα γίνει καλά, αλλά θ' αργήσει λίγο. Τα βιβλία που παίρνετε να τα διαβάζετε, να μη τ' αφήνετε…».
Σκύβοντας κάτω σήκωσε μερικά βιβλία και είπε: «Εγώ είμαι γιατρός στην Αθήνα».
Όταν ο πατέρας μας διηγήθηκε, την επομένη, το όνειρο, όλοι πήραμε θάρρος και καταλάβαμε πως πρόκειται για το νεοφανή Άγιο Δημήτριο Λέκκα, τον Αθηναίο. Είχαμε στο σπίτι το βιβλίο του, αλλά δεν το είχαμε διαβάσει.
Διαβάσαμε με πολύ συγκίνηση το βιβλίο με τα θαύματα. Πιστέψαμε. Ζητήσαμε, με δάκρυα, από τον άγιο να θεραπεύσει τη μητέρα μου. Μετά από ενάμιση μήνα, η μητέρα μου έγινε καλά. Δόξα τω Θεώ.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΠΑΧΟΣ -- Μόναχο, Γερμανία 1993
38) «Τώρα παίρνετε μια γεύση του μεγάλου διωγμού που θα υποστούν οι Χριστιανοί τις έσχατες ημέρες…».
Ο Τριαδικός Θεός, η Μάνα Παναγία και ο Άγιος Δημήτριος να σκορπούν το άπλετο φως της υπομονής και να καθοδηγούν τα διαβήματα σας στο θεάρεστο έργο που επιτελείτε!Ήταν δύσκολες στιγμές όπου η χάρις του Αγίου Δημητρίου με ενδυνάμωσε και με κράτησε.
Όταν ξέσπασε ο διωγμός και η αμφισβήτηση κατά του Αγίου Δημητρίου Λέκκα η θλίψη μου ήταν απέραντη αλλά πάλι ο Άγιος μου είπε:
«Μη πτοείσθε, Αλεξάνδρα, τώρα παίρνετε μια γεύση του μεγάλου διωγμού που θα υποστούν οι Χριστιανοί τις έσχατες ημέρες…».
Όταν ρώτησα με πόνο και συντριβή καρδιάς για τους εχθρούς της Ορθοδοξίας ένιωσα να μου λέει:
«Της Ορθοδοξίας οι εχθροί είναι οι Αιρετικοί αλλά και ο Σιωνισμός. Πούλησαν τον Θεό και σταύρωσαν τον Κύριο, κυνηγούν όμως με μίσος τον Χριστιανισμό δηλαδή την Ορθόδοξη Εκκλησία. Άνθρωποι όπως ο Χίτλερ, ο Λένιν, ο Στάλιν, Εβραίοι στην καταγωγή εστράφησαν με μανία κατά της πίστεως, γι' αυτό προκάλεσαν την οργή του Θεού.
Με κάθε τρόπο τώρα στρέφονται κατά του Ελληνισμού και της μεγάλης και σωτήριας αποστολής του. Μήπως είναι τυχαίο που ο Ελληνικός λαός, 400 χρόνια, υποτάχθηκε στον Ισλαμικό ζυγό χωρίς να χάσει την Ορθοδοξία του;
Και οι Παπικοί πολέμησαν κι αυτοί με τρόπο βρωμερό, στης Φεράρας τον καιρό, την αληθινή πίστη. Ο Κοσμάς ο Αιτωλός είπε προσέχετε τους Παπικούς και κάθε Αιρετικό. Τίποτα στη γη σχετικά με την ορθή πίστη, δεν είναι τυχαίο...
Αν μελετήσεις τα πράγματα θα δεις ότι κάθε κακή αίρεση έχει ρίζα Σιωνιστική, είτε Χιλιασμός λέγεται είτε Μασονισμός. Αυτοί καταπατούν τον Σταυρό, τον Τριαδικό Θεό, την αθανασία της ψυχής, την αιώνια ζωή. Πίσω από αυτούς κρύπτεται ο σατανάς.Με τις αιρέσεις των καταπιέζουν σωματικά τις ανθρώπινες ψυχές και τις καταστρέφουν σύμφωνα με τις σατανικές διαταγές. Αυτός που ακολουθεί τον Χριστό και πιστεύει σ' Αυτόν, δεν πολεμά τους Αγίους.
Δές πως όσοι πολεμούν τους Αγίους αποφεύγουν να θίξουν και να αποκαλύψουν τα έργα του Σιωνισμού. Μήπως μπήκαν στις Στοές για να αποκαλύψουν τις τελετές και τα έργα της Μασονίας; Όχι !
Βρήκαν την ανυπεράσπιστη μητέρα μου να την πολεμήσουν. Θα πέσουν όμως μόνοι των στον λάκκο που για άλλους άνοιξαν ! »...
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ -- Αθήνα 1993
40) «Με θεράπευσε από καρδιακή ανεπάρκεια…»
Προ εξαμήνου κοιμήθηκε εν Κυρίω ο πατέρας μου. Ήταν ένας άνθρωπος της εν Χριστώ ζωής. Δύο μήνες πριν φύγει δεχόταν επισκέψεις Αγίων. Κουβέντιαζε συνεχώς μαζί τους. Ανάμεσα στους επισκέπτες του ήταν και ο Δημήτριος με τον πατέρα του Κωνσταντίνο Λέκκα.
Ο πατέρας μου είχε διαβάσει το βιβλίο του Νεοφανούς Αγίου Δημητρίου.
Εγώ έπασχα από καρδιακή ανεπάρκεια. Λέγω λοιπόν μια μέρα στον πατέρα μου: "Πατέρα, αφού σε επισκέπτεται καθημερινά ο άγιος Δημήτριος Λέκκας, που είναι και καρδιολόγος, παρακάλεσε τον και για το δικό μου πρόβλημα, να γίνω καλά".
Την άλλη μέρα, όταν πήγα, βράδυ, να τον δω, με περίμενε με μεγάλη συγκίνηση και χαρά: "Έλα παιδάκι μου και το θαύμα έγινε σήμερα.
Στις 3 ώρα το απόγευμα, ήμουν παρών, ο Άγιος Δημήτριος σου έκαμε εγχείρηση και είσαι τώρα καλά. Παιδί μου πίστευε...!".Κάναμε τον σταυρό μας και κλαίγαμε και οι δύο. Από τότε τελείωσε το μαρτύριο μου και είμαι εντελώς καλά.
Τρέχω, κινούμαι, δουλεύω. Ας είναι ευλογημένο το έργο και η αποστολή του Δημητρίου τις ημέρες αυτές της αποστασίας
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΔΕΛΗΝΙΚΟΛΑΣ -- Σάμος 1993
42 ) «Βγήκε από τα εικονίσματα ο Άγιος και μού θεράπευσε 2 δίσκους σπασμένους στην μέση μου !»
Τον Μάϊο του έτους 1992 ο σύζυγος μου είχε έντονα προβλήματα υγείας.Πιάστηκε από τη μέση και κάτω. Οι εξετάσεις έδειξαν ότι είχε δύο δίσκους σπασμένους. Χρειαζόταν χειρουργική επέμβαση. Επειδή έχω μεγάλη αγάπη στον Άγιο Δημήτριο πήγα στο σπίτι του, τον προσκύνησα, τον παρακάλεσα να θεραπεύσει το σύζυγο μου και πήρα λαδάκι με το οποίο σταύρωσα τον άνδρα μου, στη μέση του.
Πήρα και τη φωτογραφία του Αγίου την οποία τοποθέτησα στα εικονίσματα μας. Αφού πέρασαν τρεις ημέρες από το σταύρωμα, συνέβη στον άνδρα μου το εξής θαυμαστό γεγονός.
Επί δυο συνεχή βράδια, έβλεπε τη σκιά ενός άνδρα να βγαίνει από τα εικονίσματα.
Προχωρούσε προς το μέρος του και τού έλεγε: «Σήκω, πάμε ! ».
Πριν περάσει μία εβδομάδα, σηκώθηκε από το κρεβάτι και περπάτησε κανονικά. Οι γιατροί δε μπορούσαν να δώσουν εξήγηση, γιατί η κλινική του εικόνα διέφερε πολύ από την ένδειξη των εξετάσεων. Όμως στις 26.2.1993 πήγα με την κόρη μου. Αναστασία, μία λαμπάδα, τάμα στον Άγιο. Προσκύνησα τον άγιο και κάθισα ακριβώς απέναντι από την Εικόνα του. Η μητέρα του Αγίου, μου είπε ότι θα άναβε τη λαμπάδα στο μοναστήρι, όπου ευρίσκονταν τα άγια λείψανα του παιδιού της.
Εν τω μεταξύ ήλθε και μία κυρία από την Αμερική για να προσκυνήσει. Μόλις η κυρία γονάτισε, εμπρός στο προσκυνητάρι, βλέπω τη λαμπάδα να κινείται. Μετά βλέπω τη λαμπάδα να σηκώνεται κατακόρυφα, γύρω στα 20 εκατοστά από το πάτωμα, χωρίς να την πειράζει ανθρώπινο χέρι.
Έπειτα τρεις φορές ανεβοκατέβηκε η λαμπάδα και κτύπησε με δύναμη στο πάτωμα προκαλώντας σχετικό θόρυβο.
Η κυρία από την Αμερική κι η κόρη μου, προσπαθούσαν να εντοπίσουν και να ερμηνεύσουν το θόρυβο. Μετά τους εξήγησα. Ας είναι δοξασμένο τ' όνομα του Θεού.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ – Υμηττός, 1993
43 ) «Έκανα 6 χειρουργεία αδυνατώντας οι γιατροί να εντοπίσουν τον όγκο. Στο 7ο χειρουργείο είδα τον ίδιο τον Άγιο να δείχνει στους γιατρούς τον όγκο !»
Είχα χειρουργηθεί έξη φορές για όγκο στην κοιλιά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Δεν μπορούσαν να τον εντοπίσουν. Επρόκειτο να χειρουργηθώ και για έβδομη φορά. Άκουσα, εν τω μεταξύ, σ' ένα φιλικό μου σπίτι, να γίνεται λόγος, για τα θαύματα του Νεοφανούς Αγίου Δημητρίου Λέκκα. Μπαίνοντας για έβδομη φορά στο χειρουργείο τον επικαλέσθηκα με πολύ πίστη.
Εγώ είμαι νοσοκόμα και ως εκ τούτου γνώριζα τούς γιατρούς που θα με χειρουργούσαν. Την ώρα όμως της επέμβασης, βλέπω εκτός από τους γνωστούς μου γιατρούς και ένα νεαρό μελαχρινό γιατρό, με άσπρη μπλούζα, να παραμερίζει τα έντερα και να βγάζει στην επιφάνεια τον όγκο, για να τον δουν οι άλλοι γιατροί.
Όταν ξύπνησα, ρώτησα τον γιατρό μου, ποιος ήταν αυτός ο νεαρός γιατρός που βοήθησε και μου απήντησε πως δεν υπήρχε κανένας νεαρός γιατρός. Τότε ζήτησα, από τους δικούς μου, να ψάξουν και να βρουν το βιβλίο με τα θαύματα του αγίου Δημητρίου Λέκκα γιατί υποψιάστηκα ότι αυτός ήταν ο νεαρός γιατρός. Πράγματι, στην φωτογραφία του Αγίου, αναγνώρισα τον νεαρό γιατρό.
Τον ευχαριστώ και πιστεύω πως όποιος ζητήσει με πίστη τη βοήθεια του, δε θα την αρνηθεί.
ΓΙΩΤΑ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ – Κύπρος, 1993
45 ) « Εμφανίσεις σε χειρουργεία καρκίνου…»
Πριν από τρεις εβδομάδες, χειρουργήθηκε η συμπεθέρα μου, Ιουστίνη, από καρκίνο στομάχου - εντέρων, στην Κύπρο. Συνέβη όμως σ' αυτήν το εξής θαυμαστό γεγονός. Κοιμόταν και βρισκόταν υπό την επήρεια της νάρκωσης, όταν παρουσιάστηκε ο νεοφανής Άγιος Δημήτριος, που της ήταν άγνωστος.
Τα χαρακτηριστικά του όμως και ιδιαίτερα το απαστράπτον πρόσωπο του, της απετυπώθησαν πολύ έντονα. Μία άλλη ασθενής, όταν συνήλθε, της μίλησε για τον Άγιο Δημήτριο Λέκκα και της έδειξε το βιβλίο με τα θαύματα του. Βλέποντας τη φωτογραφία του, ανεφώνησε:
«Αυτός είναι ο ίδιος που είδα στον ύπνο μου».
Εν συνεχεία σας τηλεφώνησε και της στείλατε το βιβλίο το οποίο δεν αποχωρίζεται ποτέ. Σας παρακαλώ εύχεσθε ώστε να έχουμε παρηγοριά από τον Δημήτριο, τον νεοφανή Άγιο, στους δύσκολους αυτούς καιρούς…
ΚΛΑΙΡΗ ΚΟΥΡΣΑΡΗ -- Αραβικά Εμιράτα, 1993
46 ) «Θεραπεία από πέτρα χολής…»
Ο σύζυγος μου παρουσίασε πέτρα στη χολή και ο γιατρός συνέστησε εγχείριση. Ο σύζυγος μου, προτιμούσε να πεθάνει παρά να κάνει εγχείρηση. Προσευχήθηκα στον Νεοφανή άγιο Δημήτριο να θεραπεύσει τον άνδρα μου τον οποίο σταύρωνα με βαμβάκι περασμένο από τα άγια λείψανα του.
Ο ίδιος ο σύζυγος μου, με πίστη κρατούσε το βιβλίο του Αγίου στην αγκαλιά του κι έλεγε: "Αυτός θα με θεραπεύσει…".Δύο φορές έκαμε υπερηχογράφημα μετά το σταύρωμα. Την πρώτη φορά η πέτρα είχε μεταφερθεί, ως εκ θαύματος, από τη χολή στο νεφρό.
Μετά από λίγο καιρό και αφού εντείναμε την προσπάθεια μας στην προσευχή προς τον Άγιο, έγινε το δεύτερο υπερηχογράφημα.
Η πέτρα είχε εξαφανισθεί και από το νεφρό, σαν να την είχε αφαιρέσει ένα αόρατο χέρι. Τώρα ο σύζυγος μου είναι εντελώς καλά.
ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΜΗΝΑ -- Κύπρος 1993
48) «Με ακινητοποίησε ο Άγιος πρίν πέσω στο κενό και σκοτωθώ…»
Είμαι Ιεροψάλτης στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου στο Καμαρίο της Καλιφόρνιας. Πιστεύω στον θαυματουργό Άγιο Δημήτριο και δεν αποχωρίζομαι το βιβλίο με τα θαύματά του. Ένα πρωινό, το καλοκαίρι του 1992, ξεκίνησα για τη δουλειά μου, έχοντας μαζί μου το βιβλίο του Αγίου και προσευχόμενος θερμά σ' αυτόν.Όταν έφθασα στη δουλειά μου -- είμαι και οικοδόμος— αρχίσαμε να ρίχνουμε μπετό σ' έναν από τους ορόφους ενός μεγάλου Νοσοκομείου.
Σε κάποια όμως στιγμή, καθώς πήγαινα προς τα πίσω, βρέθηκα λίγο πριν από ένα άνοιγμα που υπήρχε στο δάπεδο και ήταν ασκέπαστο. Θα έπεφτα κατ' ευθείαν εκεί. Όμως μία αόρατη δύναμη ένοιωσα να με ακινητοποιεί ώστε να μην πέσω. Όταν κατάλαβα από τί μεγάλο κίνδυνο γλύτωσα, δόξασα τον Θεό και απέδωσα τη σωτηρία μου στον Άγιο Δημήτριο που μόλις προ ολίγου με πίστη προσευχόμουνα.
Επίσης η κόρη μου, 5 χρονών, παρουσίασε πυρετό και οι γιατροί δεν μπορούσαν να διαγνώσουν από τί προερχόταν. Πήγαμε λοιπόν το παιδί στο Νοσοκομείο, γιατί ο πυρετός δεν έπεφτε. Μία μέρα σταύρωσα με λαδάκι του Αγίου Δημητρίου το παιδί και έφυγα για τη δουλειά μου. Επιστρέφοντας απ' τη δουλειά μου, προσευχόμουν στον Άγιο να θεραπεύσει το παιδί μου.
Σταμάτησα κάπου το αυτοκίνητο και τηλεφωνώ στο Νοσοκομείο. Μου είπαν πως το παιδί μου πήγε σπίτι, γιατί ήταν καλά. Ευχαριστώ τον Άγιο.
ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΤΕΡΑΣ, Καλιφόρνια 1993
49 ) «Θεραπεία όγκου μαστού λίγο πρίν την εγχείριση…»
Διά της επιστολής μου αυτής, έρχομαι να εκφράσω τα ενδόμυχα συναισθήματα μου και τις άπειρες ευχαριστίες μου προς τον νεοφανή Άγιο και θαυματουργό Ιατρό Δημήτριο Λέκκα. Και επειδή ο Άγιος Δημήτριος είναι κοντά εις τον θρόνο του Θεού, απευθύνω τις ευχαριστίες μου εις την καλοκάγαθο μητέρα του Αγίου μας, κυρία Γεωργία, ώστε να ακούει τα θαύματα του υιού της και να χαίρεται η πονεμένη καρδιά της, καθ' ότι νωρίς ο Κύριος κάλεσε κοντά Του το μονάκριβο παιδί της...Τιμημένο το όνομα του μεγάλου αγίου Δημητρίου και τον παρακαλώ να μου συγχωρέσει όπου τόσο καιρό καθυστέρησα να γράψω τις ευχαριστίες μου προς αυτόν, καθ' ότι βοήθησε την κόρη μου Τερέζα ώστε να διαφύγει μέγα κίνδυνο.
Εις τα μέσα Σεπτεμβρίου 1992 ανακάλυψε, χαμηλά του αριστερού της μαστού, ένα μικρό ογκίδιο. Φοβήθηκε πολύ και έτρεξε στον γιατρό.Ο γιατρός τη συμβούλεψε να πάει στο αντικαρκινικό νοσοκομείο του Αγίου Σάββα στην Αθήνα.
Εγώ, αν και Ιερέας αμαρτωλός, της έδωσα θάρρος. Της είπα με απόλυτη βεβαιότητα ότι ο Άγιος Δημήτριος θα μετατρέψει τον όγκο σε καλοήθη. Η κόρη μου, πριν εισαχθεί εις το νοσοκομείο, πήγε στο σπίτι της μάνας του Αγίου, να προσκυνήσει τη Χάρη του.
Καθώς προσκυνούσε, ξεχύθηκε από τα άγια λείψανα του Ουράνια ευωδία. Η κυρία Γεωργία της είπε, τότε ότι όσες φορές ο πολυαγαπημένος της γιος πρόκειται να βοηθήσει κάποιον το δείχνει με την παρουσία της ευωδίας του. Με την ελπίδα προς τον Κύριον και τη βοήθεια του Αγίου, πήγε για εξετάσεις στο νοσοκομείο του Αγίου Σάββα.Η Ιατρός, κυρία Μιχαηλίδου, την εξέτασε, είδε τη σοβαρότητα της κατάστασης και έδωσε εντολή να ετοιμάσουν αμέσως κρεβάτι.
Το μικρό ογκίδιο, εν τώ μεταξύ, είχε μεγαλώσει και είχε λάβει διαστάσεις καρυδιού, ήταν δε πολύ σκληρό.Η Ιατρός έδωσε εντολή να γίνει μαστογραφία και έκπληκτοι όλοι διαπίστωσαν ότι ο όγκος είχε μετατραπεί σε κύστη. Με παρακέντηση αφαιρέθηκε το υγρό. Οι μετέπειτα εξετάσεις απέδειξαν ότι η κόρη μου έχαιρε άκρας υγείας.
Ευχαριστούμε όλοι μας τον Θεό και τον Άγιο Δημήτριο που για μια φορά ακόμη μας βοήθησε.
Ιερεύς ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΛΕΞΙΟΥ · Λίμνη Ευβοίας 1993
50) «Απέφυγα κόψιμο δακτύλων ποδιού λόγω θρόμβωσης…»
Έχω χάσει το ένα μου πόδι και στο άλλο, ένεκα κακής κυκλοφορίας του αίματος, τα τρία δάκτυλα έπαθαν θρόμβωση. Οι γιατροί απεφάσισαν να μου κόψουν τα δάχτυλα αυτά.
Μία κουμπάρα μου, μου έδωσε το βιβλίο του Αγίου Δημητρίου Λέκκα μαζί με λαδάκι από το κανδήλι του. Διάβασα και το βιβλίο και παρεκάλεσα τον Άγιο να με βοηθήσει.
Σταύρωνα με το λαδάκι του Αγίου τα άρρωστα δάχτυλα. Ο Άγιος έκανε το Θαύμα του! Η βλάβη αποκαταστάθηκε και οι γιατροί έμειναν έκπληκτοι. Τώρα είμαι τελείως καλά.
Ευχαριστώ τον Άγιο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ – Μασαχουσέτη, USA, 1993
52) «Θεραπεία νευροπάθειας ( δαιμονισμού ; ) τού παιδιού μου…»
Το παιδί μου είχε πάθει μεγάλο κακό. Φώναζε, έβριζε και δεν ήθελε να έλθει στο σπίτι μας. Είχα απογοητευθεί από τη συμπεριφορά του. Όταν έλαβα το δέμα με το βιβλίο, τη φωτογραφία και το λαδάκι του νεοφανούς Αγίου Δημητρίου, ένιωσα μεγάλη χαρά. Αλλά και το παιδί μου έγινε άλλος άνθρωπος.
Έχει τώρα ηρεμήσει και η γαλήνη του Θεού ήλθε στο σπιτικό μας. Επίσης, το παιδί μου είδε στον ύπνο του τον άγιο Δημήτριο να βγάζει κάτι μέσα από τις φλέβες του.
Η ευγνωμοσύνη μας για τον Άγιο είναι απέραντη.
ΓΕΩΡΓΙΑ ΖΑΦΕΙΡΗ · Αυστραλία, 1993
Ένα βιβλίο ακόμη, απ΄όσα έχουν κυκλοφορήσει γιά τον Νεοφανή Άγιο...
56) «Αόρατο χειρουργείο στομάχου – πνευμόνων στην κόρη μου…»
Η κόρη μου Χαρούλα, πού υπέφερε από πολλές σωματικές ασθένειες, είδε στον ύπνο της, την Παναγία, να της λέει:
«Πρέπει να πας στο Νοσοκομείο να πάρεις γνωματεύσεις γιατρών, ώστε να έχεις κάποιο χαρτί, που να επιβεβαιώνει αυτές τίς παθήσεις σου. Εγώ σου λέω, είσαι σοβαρά ασθενής και έχεις καρκίνο στομάχου, οι πνεύμονες σου είναι χαλασμένοι και οι δύο, γι' αυτό και βγάζεις αίμα. Να πας λοιπόν στους γιατρούς, γιατί κι αυτούς τους φωτίζει ο Υιός μου.
Θα γίνεις καλά μόνον με θαύμα, εάν θέλει ο Υιός μου. Σου χρειάζονται οι γνωματεύσεις των γιατρών, ώστε αν γίνεις καλά με θαύμα να είναι αποδεδειγμένη η θεραπεία σου. Αν θέλεις πήγαινε στο Αρεταίειο, όπου έχει νοσηλευθεί ο Άγιος Νεκτάριος για να παρακαλέσει κι εκείνος τον Υιόν μου. Να μην αμελήσεις, όπως κάνεις συνήθως…».
Μετά από οκτώ μήνες, βλέπει στον ύπνο της, ένα νεαρό γιατρό με Ιατρική μπλούζα και ακουστικά να την επισκέπτεται λέγοντας της:
---«Ετοιμάσου για εξετάσεις».Τον ρωτά
-- «Ποιός είσαι;»
-- «Εγώ, είμαι ο Δημήτρης Λέκκας» της απαντά.
Της άνοιξε το στομάχι με ιατρικά εργαλεία και της είπε: "Έχεις καρκίνο στομάχου".
Μετά της άνοιξε τον θώρακα, με τα ίδια εργαλεία και της είπε: "Έχεις και τους δύο πνεύμονες χαλασμένους".
Την σταύρωσε κατόπιν με ένα σταυρό, στο στομάχι και στους πνεύμονες και στη στιγμή ενώθηκαν οι σάρκες. Κατόπιν ακροάσθηκε την καρδιά και της είπε:
---"Έχεις πάθηση και στην καρδιά. Όπως σου είπε η Μεγαλόχαρη, είσαι πολύ σοβαρά και μόνον ο Κύριος σε κρατά στη ζωή. Εγώ δεν μπορώ να σε θεραπεύσω, γιατί δεν έχω την εξουσία. Μόνον η Παναγία μας μπορεί να σε κάνει καλά, ως μητέρα του Δεσπότη Χριστού, που ποτέ δεν της χαλάει χατήρι.
Αλλά πρέπει να πιστεύετε δυνατά εσύ και η οικογένεια σου και να έλθετε στο σπίτι μου στα Κάτω Πατήσια. Θα σας στείλω άνθρωπο να σας πει πως θα έλθετε. Να έλθεις με την οικογένεια σου και να μην το αμελήσετε…".
Σε προσκυνούμε, σήμερα, Άγιε του Θεού και πιστεύουμε στη βοήθεια σου.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΗΜΗΤΡΕΛΗΣ · Αθήναι 1993
57) « Ο Άγιος ζητάει να μοιραστούν στον κόσμο έντυπα για Αντίχριστο ( 666 ) και νέες ταυτότητες…»
Ο κουμπάρος μου, ονόματι Σωτήρης Πατσιάς, μου έδωσε ενημερωτικά έντυπα να μοιράσω στους Χριστιανούς. Ο τίτλος τους ήταν «Όχι στις νέες ταυτότητες του Αντίχριστου».
Αφού μοίρασα μερικά έντυπα, τα υπόλοιπα ξέχασα να τα μοιράσω απορροφημένος από τις έννοιες μου.
Ένα βράδυ, ενώ είχαν περάσει δύο εβδομάδες από την παραλαβή των εντύπων, πέρασα τυχαία από το σημείο που είχα τοποθετήσει το υλικό. Εκείνη τη στιγμή η ευωδία του Αγίου με πλημμύρισε. Έπεσα να κοιμηθώ χωρίς να εξετάσω το γεγονός.
Όμως στις 3 η ώρα τα ξημερώματα και ενώ ήμουν ξύπνιος άκουσα καθαρά τη φωνή του Αγίου να μου λέει: «…Εγώ σου έστειλα την ευωδία για να μοιράσεις τα έντυπα…».
ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΑΤΖΗΠΕΤΡΑΚΗΣ · Κρήτη 1993
58 ) «Θεραπεία φοβερών πόνων παχέως εντέρου…»
Υπέφερα χρόνια με μια δυσθεράπευτη αρρώστια στο παχύ έντερο. Οι πόνοι με είχαν απελπίσει. Όταν έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο του Αγίου Δημητρίου, ένιωσα χαρά και ελπίδα.
Το διάβασα και ταυτόχρονα τον παρακαλούσα να με θεραπεύσει. Πράγματι: Ένοιωσα δύο χέρια να με πιέζουν στην κοιλιά. Από τότε είμαι εντελώς καλά. Οι πόνοι έφυγαν.
Επίσης, μια νύχτα, καθώς διάβαζα το βιβλίο, ξεχύθηκε μία ευωδία στο δωμάτιο. Ένιωσα την παρουσία του Αγίου δίπλα μου.
Δεν μπορώ να περιγράψω τι αισθάνθηκα εκείνη τη στιγμή. Εύχομαι σύντομα η Εκκλησία μας να τον κηρύξει Άγιο. Πολύ ποθώ αυτή την ημέρα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΚΑΤΣΟΥΔΗΣ · Ορεστιάδα 1993
66 ) : «Αυτή είναι η σφραγίδα του Θεού που θα έχει ο κάθε Χριστιανός»...
Βλέπω όνειρο ότι γινόταν κάποιο δικαστήριο για τον Άγιο Δημήτριο. Υπήρχαν πολλοί κατήγοροι να τον δικάσουν. Όταν απήγγειλαν τις διάφορες κατηγορίες σηκώθηκα και φώναζα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου:
«Είναι αθώος, είναι Άγιος».
Εκεί ξύπνησα. Σε λίγο πάλι με πήρε ο ύπνος και βλέπω πλήθος κόσμου. Είμαστε πολλοί μαζεμένοι και πάνω στά κεφάλια μας όρθιος στον αέρα επάνω, σ' ένα λευκό σύννεφο, ο Αγιος.
Τον βλέπαμε όλοι, πολύ καθαρά με σηκωμένα τα κεφάλια μας. Πλάι του, είχε μια καλόγρια.Τότε ο Άγιος με ένα Σταυρό που κρατούσε στο χέρι του, ξύλινο, τετράγωνο, όχι λεπτό, γύρισε προς την καλόγρια. Είχε ο Σταυρός χαραγμένο πάνω του τον Εσταυρωμένο.
Τον ακούμπησε στο μέτωπο της καλόγριας, πιέζοντας τον τόσο, που όταν τον πήρε, είχε χαραχθεί τόσο καθαρά ο Εσταυρωμένος που όλοι τον κοιτούσαμε έκθαμβοι.
Τότε ο Άγιος Δημήτριος μας λέγει: «Αυτή είναι η σφραγίδα του Θεού που θα έχει ο κάθε Χριστιανός»...
Το όνειρο αυτό το είδα καθώς ήμουν στενοχωρημένη για τις άδικες συκοφαντίες κατά του προσώπου του Δημητρίου.
Ήταν όμως και μια πληροφορία ότι οι Χριστιανοί δεν πρέπει να δεχτούν την ταυτότητα του Αντίχριστου και το χάραγμα του. Άλλωστε πριν πέσω να κοιμηθώ προσευχόμουν στον Άγιο να με πληροφορήσει για τα θέματα αυτά, που αφορούν τους Χριστιανούς των ημερών μας...
ΣΤΡΑΤΗΓΙΑ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ – Αθήνα – 1993
67) Θεραπεία σπυριών καί κοιλιακών πόνων ! Θαυμαστές εμπειρίες…
Είχαμε αποφασίσει να προσκυνήσουμε τα λείψανα του Αγίου στο σπίτι του κυρίουΤριανταφυλλόπουλου.
Την παραμονή της επίσκεψης μας, τον είδα στον ύπνο μου ενώ δεν είχα δει μέχρι τότε καμία φωτογραφία του. Ήταν ψηλός, λεπτός, μελαχρινός και υπερβολικά ευγενικός.Μου είπε: " Καλώς ήλθατε".
Όταν τον είδα στη φωτογραφία, τον αναγνώρισα...
Ο γιος μου, Νεκτάριος, κατά την επίσκεψη σταυρώθηκε και θεραπεύθηκε από σπυριά της ηλικίας του, που είχαν απλώσει επάνω του μέχρι την μέση. Εγώ είχα χρόνιους κοιλιακούς πόνους και θεραπεύτηκα με τη Χάρη του Αγίου. Όταν διαβάζουμε το βιβλίο του Αγίου έρχεται πλούσια η ευωδία του.
Επίσης το χέρι του, που κρατά τον Σταυρό κινείται συνεχώς. Μια φορά στό βιβλίο του δάκρυσε. Μια εικόνα του, γέμισε γένια. Το μάτι του κινείται συχνά σε σχήμα Σταυρού.
Τιμούμε όλοι μας, και ευχαριστούμε, τον Νεοφανή Άγιο Δημήτριο Λέκκα.
ΜΑΝΙΑ ΜΟΥΣΙΟΥ · Αυστραλία 1993
68) Υπέφερα στο κεφάλι από αφόρητες ημικρανίες, νεύρα, άσθμα βαριάς μορφής, έπαιρνα 16 χάπια την ημέρα…
Υπέφερα 17 ολόκληρα χρόνια. Έχω εγχειρισθεί στη μέση. Υπέφερα στο κεφάλι από αφόρητες ημικρανίες, νεύρα, άσθμα βαριάς μορφής. Είχα μεγάλο πρόβλημα με την καρδιά και το στομάχι, κοιλιακές διαταραχές προερχόμενες από πάθηση στο παχύ έντερο. Έπαιρνα 16 χάπια ημερησίως.
Μια μέρα, κάποια φίλη, μου μίλησε για τον Νεοφανή Άγιο Δημήτριο Λέκκα. Επισκέφθηκα τον κ. Βασίλειο Τριανταφυλλόπουλο και προσκύνησα τα λείψανα του Αγίου. Πήρα το βιβλίο του Αγίου το οποίο διαβάσαμε με πίστη. Με δάκρυα στα μάτια, παρεκάλεσα τον Άγιο να με θεραπεύσει.
Ήλθε ο Άγιος στο σπίτι μου, η ευωδία και η παρουσία του... Με θεράπευσε. Είμαι τελείως καλά. Επέταξα όλα τα χάπια μου.
Θά τον τιμώ όσο ζω. Εγώ κι όλη η οικογένεια μου τον αγαπάμε απέραντα. Είναι ο προστάτης μας.
ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΑΧΡΙΜΑΝΗ · Αυστραλία 1993
74) Θεραπεία έλλειψης εκ γενετής όσφρησης, και καρκίνου μαστού…
Όπως γνωρίζετε κ. Γεωργία, θεωρώ τον εαυτό μου ταπεινό διάκονο του Αγίου Δημητρίου. Επιθυμώ λοιπόν να σας κάνω γνωστά τα θαύματα που έγιναν εδώ.
Ο Δημήτριος θαυματουργεί εδώ καθημερινά :
α) Σήμερα σταύρωσα πέντε οικογένειες με τα λείψανα του Δημητρίου.
Μεταξύ των ασθενών ήτο ο κ. Μιχαήλ Μίχαλος ο οποίος εκ γενετής, όπως μας είπε, δεν είχε όσφρηση. Την στιγμή που τον σταύρωνα ένοιωσε την ευωδία του αγίου και άρχισε να φωνάζει: "Ευωδιάζει, ευωδιάζει... !"
β) Με τα λείψανα του Αγίου και με λαδάκι σταύρωσα τήν Γιουγκοσλαβικής καταγωγής Trayanka Taskoyska, η οποία είχε καρκίνο στον αριστερό μαστό. Πονούσε και έκλαιγε. Οι γιατροί εντός των προσεχών ημερών θα της αφαιρούσαν το στήθος.
Οι πόνοι μετά το σταύρωμα σταμάτησαν και ο μαστός ξεπρήστηκε. Το στήθος τώρα είναι απολύτως φυσιολογικό και οι γιατροί εξίστανται και απορούν. Τώρα η κυρία αυτή κρατά το βιβλίο του Αγίου Δημητρίου πάντα στην αγκαλιά της. Τα κλάματα έγιναν χαρά και πνευματική αγαλλίαση...
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ* · Αυστραλία 1993
80 ) Είδα τον πεθαμένο Άγιο ολοζώντανο μέσα στο τραίνο και συνομίλησα μαζί του…
Στις 15 Μαΐου, ημέρα Σάββατο, μπήκα στο τρένο από τον σταθμό Αγίου Νικολάου, για να πάω στο Μοναστηράκι.
Το τρένο ήταν γεμάτο από κόσμο και επειδή είμαι ασθενής -πάσχω από τη νόσο του Μπετόβεν- άρχισα να διαμαρτύρομαι για το στρίμωγμα.
Τότε παρουσιάζεται ένας κύριος περίπου 40 χρόνων, μ' ένα μικρό γκρίζο μούσι, με φωτεινό πρόσωπο, να μου κτυπά ελαφρά την πλάτη και να μου λέει με πολύ γλυκεία φωνή: « Σας έχω θέση» δείχνοντας μου απέναντι ένα κάθισμα, όπου και με πήγε περνώντας με χωρίς δυσκολία μέσα από τον κόσμο. Οι επιβάτες μάλιστα με ρώτησαν: «Α, γνωστός σας είναι;»
Αφού κάθισα, τον ευχαρίστησα βάζοντας τα χέρια μου επάνω στο στήθος μου και εκείνος μου είπε: "Δεν κάνει τίποτα". Όταν το τραίνο έφθασε στο σταθμό Βικτώρια, ξαφνικά χάθηκε, ενώ τον έβλεπα συνέχεια.
Κατά την επιστροφή μου από το Μοναστηράκι, την οποία μάλιστα έκαμα πεζή μέχρι την Ομόνοια, μπαίνοντας μέσα στο τραίνο ήτο και πάλι γεμάτο από κόσμο. Τότε, μόλις μπαίνω μέσα παρουσιάζεται ο ίδιος κύριος, λέγοντας μου τα ίδια ακριβώς λόγια "Σας έχω θέση" και μου προσέφερε θέση. Εγώ, βλέποντας τον, φώναξα έκπληκτη: «Πάλι εσείς; Χίλια ευχαριστώ, δεν έχω λόγους να σας ευχαριστήσω».
Μου έδειξε θέση να καθίσω κι εκείνος στάθηκε απέναντι μου. Εγώ δόξασα τον Κύριο, έκανα τον σταυρό μου λέγοντας: «Δοξασμένο το Άγιο Όνομα Σου, Κύριε». Μετά τον κοίταξα και συμπλήρωσα «διότι μου έστειλε εσάς…».
Αμέσως το πρόσωπο του έλαμψε και ξαφνικά τον έχασα από εμπρός μου !
Όταν όμως έφθασα στο σπίτι μου βλέποντας σε κάποια στιγμή το βιβλίο του Αγίου Δημητρίου Λέκκα που έχει στο εξώφυλλο τη φωτογραφία του τότε συνειδητοποίησα πως ο κύριος του τραίνου ήταν ο ίδιος, ο Νεοφανής 'Αγιος Δημήτριος.Η συγκίνηση μου ήταν κι εξακολουθεί να είναι απερίγραπτη γιατί είδα ολοζώντανο τον μεγάλο Άγιο των ημερών μας.
ΕΡΑΣΜΙΑ ΜΟΛΦΕΤΑ – Αθήναι, 1993
82) Μού παρουσιάστηκε ο Άγιος και μού έδωσε θάρρος…
Σήμερα στις 5.5.1993 ήρθα κλαίγοντας στο σπίτι του Αγίου Δημητρίου, για να τον προσκυνήσω και να τον ευχαριστήσω για το θαύμα που έκανε στον γιό μου. Ήταν σε κώμα στο Νοσοκομείο και οι γιατροί είπαν ότι το παιδί μου, 30 ετών, δεν έχει ζωή. Όταν άκουσα τη γνώμη αυτή των γιατρών, κλαίγοντας παρακαλούσα τον Άγιο Δημήτριο και έλεγα: "Εσύ, Άγιε Δημήτριε, θεράπευσε το παιδί μου".
Έφυγα τρέχοντας από το Νοσοκομείο και έφθασα στο σταθμό του τραίνου. Εκεί στο σταθμό βλέπω μια Εικόνα του Αγίου Ελευθερίου, αμέσως γονάτισα και παρακαλούσα.
Την ώρα αυτή με πλησιάζει ένας νέος και μου λέει: «Γιατί κλαίς;» Του είπα: «Για το παιδί μου».Με ρώτησε αν πιστεύω στους Αγίους κι αφού του είπα «Ναι ! » μου είπε: «Το παιδί σου θα γίνει καλά, είναι πρησμένο διότι του έχουν δώσει πολλά φάρμακα. Έπρεπε πρώτα οι γιατροί να του κάνουν αποτοξίνωση ! ».
Μετά προχωρήσαμε μαζί, μπήκαμε στο τρένο και κάθισε πλάι μου. Μου είπε πάλι: «Θα γίνει καλά το παιδί σου, κι΄ εγώ γιατρός είμαι και πηγαίνω στο Άγιο Ορος, στη Χαλκιδική, όπου εξασκώ την Ιατρική".
Στα χέρια του κρατούσε ένα βιβλίο και στυλό. Μου ζήτησε το τηλέφωνο μου και το έγραψε. Στη στάση με αποχαιρέτησε, κατέβηκε από το τραίνο και χάθηκε.
Όταν έφθασα στο σπίτι μου και είδα το βιβλίο του, τότε συνειδητοποίησα ότι ήταν ο Άγιος Δημήτριος, ο Ιατρός. Το πρωί μου τηλεφώνησαν από το Νοσοκομείο και μου είπαν ότι το παιδί μου συνήλθε, άρχισε να ξεπρήζεται και ζήτησε φαγητό. Δοξάζω τον Θεό, ευχαριστώ τον Άγιο Δημήτριο. Τον ευχαριστώ κλαίγοντας…
ΜΑΡΙΑ ΑΒΑΝΝΙΔΟΥ · Αθήναι 1993
85) Για 25 χρόνια είχα φοβερούς πόνους στην μέση και θεραπεύτηκα από τον Άγιο…
Είχα διαβάσει το βιβλίο που αναφέρεται στη ζωή και τα θαύματα του Νεοφανούς Αγίου Δημητρίου του Ιατρού. Ευρισκόμουν στην Ελλάδα με άδεια γιατί κανονικά ζω κι εργάζομαι στη Γερμανία. Ξεκίνησα από τους Θρακο - Μακεδόνες όπου μένω για να πάω να προσκυνήσω τα λείψανα του Αγίου. Καθώς ξεκινούσα, διέκρινα σε κάποια απόσταση έναν κύριο που περίμενε στη στάση του λεωφορείου.
Πλησίασα και του πρότεινα να τον πάρω μαζί μου στην Αθήνα. Ήρθε μαζί μου και μου είπε ότι θα ακολουθούσα τη διαδρομή που εκείνος θα μου υπεδείκνυε για να κατέβω στην Αθήνα. Μου είπε επίσης πως έχει Φαρμακείο και ότι φτιάχνει σπίτι. Του είπα πως αν χρειασθεί τζάμια ο αδελφός μου έχει τζαμάδικο και να ψωνίσει από αυτόν.
Όταν φθάσαμε στον Άγιο Ελευθέριο Αχαρνών μου ζήτησε να σταματήσω. Αυτός κατέβηκε και ρώτησε μια νεαρή γυναίκα που ακριβώς βρίσκεται η οδός Λαμπάκη 13 ( σπίτι του αγίου ).
Μετά με ρώτησε αν κατάλαβα τι είπε η γυναίκα εκείνη, και αμέσως μετά εξαφανίστηκε από μπροστά μου !!.
Με βάση τις οδηγίες που έλαβα πήγα στο σπίτι του Αγίου κτύπησα το κουδούνι και τότε διαπίστωσα ότι ο κύριος που μου έδειξε τον δρόμο και ρώτησε την γυναίκα, ήταν ο ίδιος ο Άγιος Δημήτριος Λέκκας!
Πριν προσκυνήσω τα λείψανα του Αγίου, εκεί που πονούσα πολύ, ήλθε κάτι σαν να με πέρασε ρεύμα και ύστερα μούδιασα.
Επί 25 χρόνια στη σπονδυλική στήλη είχα τρομερούς πόνους από ζάχαρο και άλλες παθήσεις. Τώρα είμαι εντελώς καλά και δέν έχω την παραμικρή ενόχληση.Έχω μοιράσει και σε άλλους που υποφέρουν, βιβλία και λαδάκι του αγίου και πολλοί θεραπεύονται.
Ευχαριστώ τον Άγιο Δημήτριο που με θεράπευσε. Δόξα τω Θεώ.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΗΤΣΕΛΟΣ -- Γερμανία 1993
87) Ξαφνικά βλέπω μια λάμψη σαν αστραπή μέσα στο δωμάτιο μου…
Όταν τοποθέτησα το βιβλίο μέσα στο δωμάτιο μου, ήταν μιά θαυμάσια μέρα, ο ουρανός πεντακάθαρος.
Ξαφνικά βλέπω μια λάμψη σαν αστραπή. Έκανα τον σταυρό μου και είπα: «Παναγία μου, από που ήρθε αυτή η λάμψη;»
Όταν ένα βράδυ έπεσα στο κρεβάτι μου για ύπνο, επάνω από το κεφάλι μου πέρασε ο Άγιος σαν Άγγελος με φτερά.
Άλλη μια φορά, στον ύπνο μου είδα τρεις γιατρούς, τον Άγιο Νεκτάριο, Άγιο Παντελεήμονα, και τον Άγιο Δημήτριο με το Ευαγγέλιο στα χέρια. Το ακούμπησαν πάνω στο σώμα μου και με διαβεβαίωσαν πως είμαι καλά. Τότε ζήτησα από τον Αγιο να λιγοστέψω τα χάπια για τους πόνους μου και τον ύπνο και από τότε τα χάπια αυτά δεν τα χρησιμοποίησα.
Ευχαριστώ και δοξάζω το Θεό για τις ευεργεσίες του.
ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΛΥΚΟΓΙΑΝΝΗ -- Αδελαϊδα , 1993
88 ) Καρκίνος στον πνεύμονα και στον εγκέφαλο του άνδρα μου…
Μόλις είχε βγει ο άνδρας μου από το Νοσοκομείο και η γνωμάτευση των γιατρών ήταν καρκίνος στον πνεύμονα και στον εγκέφαλο. Θάνατος, και μάλιστα σύντομα. Το βράδυ στο σπίτι, κάποιοι φίλοι είχαν έλθει να δουν τον άνδρα μου.
Ξαφνικά ένα θεϊκό άρωμα απλώθηκε παντού. Σκέφθηκα ότι ίσως είναι κάποιος Άγιος. Στις 10 το βράδυ ήρθε μια γνωστή κυρία που μεταξύ των άλλων μου είπε: «Έμαθα για τον άνδρα σου. Πιστεύεις στον Θεό;». Της είπα ότι αυτός είναι πλέον η μόνη μου ελπίδα. Μετά μου είπε: "Θα σου δώσω το βιβλίο που μιλά για ένα Νεοφανή Άγιο ο οποίος είναι πολύ θαυματουργός. Να διαβάζεις κάθε βράδυ την Παράκληση του και να βάζεις το βιβλίο του επάνω στο στήθος τού άνδρα σου και στο κεφάλι του».
Πήρα το βιβλίο του και από εκείνη την ημέρα, πολλά άλλαξαν στην οικογένειά μου…Ο άνδρας μου δεν έγινε εντελώς καλά αλλά πιστεύω ότι ο Άγιος Δημήτριος θα τον θεραπεύσει. Ο καθηγητής που τον παρακολουθεί, δεν πιστεύει στα μάτια του για τη σταθερή βελτίωση της υγείας του.
Είδα τον Άγιο στον ύπνο μου και έβαλε τα τρία δάκτυλα του στο μυαλό του άνδρα μου. Όταν τα έβγαλε στάζανε αίματα. Ο Άγιος μου είπε: «Έβγαλα τα διαβολάκια ( πιθανόν της απιστίας ; ) από το κεφάλι του, και τώρα σιγά σιγά θα γίνει καλά…».
Ας είναι ευλογημένο το όνομα του Κυρίου Ιησού, που μας δίνει, στη βρώμικη εποχή που ζούμε, Αγίους όπως τον Νεοφανή Δημήτριο, τον ανάργυρο Ιατρό των πονεμένων.
ΔΩΡΑ 0ΙΚ0Ν0Μ0Π0ΥΛ0Υ – Σϋδνεϋ, 1993
90) Παρακάλεσα να τον δω, και πριν κοιμηθώ είδα το πρόσωπό του σάν αναλαμπή !
Είμαι 20 ετών. Ένας θείος μου, μου έδωσε το βιβλίο του Αγίου λέγοντας μου ότι είναι θαυματουργός. Το ίδιο βράδυ διάβασα το βιβλίο με το βίο και τα θαύματα του. Μετά τον παρακάλεσα να τον δω, και πριν κοιμηθώ είδα το πρόσωπό του σάν αναλαμπή. Το Πάσχα πήγαινα με την οικογένειά μου στην Κρήτη.
Στο πλοίο συνεχώς δεχόμουν επιθέσεις του πονηρού. Με βαθύ πόνο τον ζήτησα και του παραπονέθηκα ότι με ξέχασε. Αποκοιμήθηκα στην πολυθρόνα με το βιβλίο του στην αγκαλιά μου. Κάποια στιγμή τον είδα θαμπά, να έρχεται μπροστά μου. Έσκυψε προς το μέρος μου σαν να μέ εξέταζε.
Άνοιξα τα μάτια μου και τον είδα, το ίδιο, όπως και μέ κλειστά. Μετά ξανακοιμήθηκα. Μόλις ξύπνησα ένιωσα δυνατός και χαρούμενος λες και ήμουν στον παράδεισο. Φίλησα τη φωτογραφία του κι αυτή μύριζε μύρο. Την ίδια στιγμή θεραπεύτηκα και από τη γρίπη του είχα.
Επίσης θα σας διηγηθώ ένα όνειρο που με συγκλόνισε. Ευρισκόμουν στον Άγιο Γεώργιο, την Εκκλησία μας. Απέναντι μου καθόταν μια σεβάσμια και Ιεροπρεπής γριούλα.
Από την άλλη μεριά καθόταν μια απαίσια μάγισσα. ( Να σημειώσω εδώ ότι έχουν κάνει μάγια σ' όλη την οικογένεια μας και έπιασαν κι εμένα λόγω της άσωτης ζωής που έκανα). Έβλεπα τη μάγισσα να μου διαβάζει μαγείες. Καθώς κοίταξα την μητέρα τού Αγίου, την άκουσα να λέει: «Τι λές του παιδιού;».
Μετά από λίγο βλέπω τον Άγιο, φωτεινό σαν λαμπάδα φωτός, να περνά από τον κεντρικό διάδρομο της Εκκλησίας. Όπως περνούσε, γύρω του ήταν Ιεροπρεπείς άνδρες με αγγελικό σχήμα.
Στη διάρκεια του ονείρου το στόμα μου γέμισε γλυκό σαν σιρόπι που μύριζε ουράνια ευωδία. Ήταν τόσο πολύ που νόμιζα πως θα πνιγόμουν. Το παράξενο είναι ότι τη γεύση την ένοιωσα και στον λάρυγγα. Εκεί που εγώ, μα και ο κάθε ένας δεν δύναται λόγω του νόμου της φύσεως του ανθρώπου να νιώσει.
Δοξασμένο το όνομα του Χριστού που μας έστειλε θαυματουργό Άγιο και μυροβλήτη, στη δύσκολη τούτη εποχή που χρειάζεται πολύ αγώνα για να πας κόντρα στο κύμα και αντίθετα στο ρεύμα…
Κωνσταντίνος Καμαρίτης - Πειραιάς, 1993
91) Με έσωσε από νευρολογικό πρόβλημα πού θα πέθαινα…
Είναι βέβαιο ότι ο Θεός δεν μας ξεχνά όσο αμαρτωλά κι αν ζούμε. Πάντοτε χτυπά την πόρτα της ψυχής μας για να του ανοίξουμε και να συγκατοικήσει μαζί μας. Ας ανοίξουμε τα μάτια της ψυχής μας, για να δούμε πόσους φωστήρες έχει στείλει ο Θεός που μας καλούν κοντά Του. Ένας από αυτούς είναι ο νέος Άγιος Δημήτριος Λέκκας, ο Μυροβλύτης και θαυματουργός. Τρέχει κοντά στην κάθε πονεμένη ψυχή σε κάθε μέρος της γης, προκειμένου να θεραπεύσει και να παρηγορήσει.
Τον Σεπτέμβριο του 1992 προσκυνήσαμε στο σπίτι του Αγίου Δημητρίου τα τίμια λείψανα του και σταυρωθήκαμε με αυτά. Ήταν πνευματική χαρά για μένα και την πρεσβυτέρα μου. Όταν κατεβήκαμε να πάμε στο αυτοκίνητο μας, όλα ήταν αρωματισμένα με την ευωδία του Αγίου μέσα στο αμάξι. Όλο το βράδυ, όπου και αν πηγαίναμε, η ευωδία παρέμενε μαζί μας.
Το έτος 1990, ευρισκόμενος στην Ελλάδα, ξύπνησα ένα πρωϊ και διαπίστωσα ότι είχα παραλύσει από τη μέση και κάτω. Φοβήθηκα μήπως μείνω για πάντα καθισμένος σε αναπηρική καρέκλα. Τότε δε γνώριζα τον Άγιο Δημήτριο. Μετά από επίσκεψη στην Αγία Ειρήνη τη Χρυσοβαλάντου άρχισα να νιώθω καλύτερα. Όμως όταν επέστρεψα στη Γερμανία είχα χάσει 18 κιλά. Είχα γίνει "σκελετός."
Όλοι οι γιατροί που επισκέφθηκα μού δήλωσαν καθαρά ότι δεν μπορούν να με βοηθήσουν.
Η αρρώστια, μού λέγανε, ήταν νευρολογικής φύσης και οδηγεί κατ' ευθείαν στο θάνατο. Όμως δεν έπαψα ούτε στιγμή να εκζητώ τη βοήθεια όλων των Αγίων και τού Αγίου Δημητρίου.
Τελικώς οι Άγιοι με θεράπευσαν πρός έκπληξη των γιατρών.Ο Άγιος Δημήτριος με πληροφόρησε ως εξής για το θαύμα της θεραπείας μου.
Τον είδα στον ύπνο μου, να είναι μισό μέτρο πάνω από μας. Φορούσε την άσπρη ιατρική μπλούζα και είχε τα ακουστικά στα αυτιά του.Ξύπνησα και ανοίγοντας τα μάτια μου, βλέπω πραγματικά να λάμπει το δωμάτιο μας.
Επάνω από εμάς, έλαμπε ολόκληρος ο Άγιος Δημήτριος και ύστερα χάθηκε και βυθίστηκε όλο το δωμάτιο πάλι στο σκοτάδι...
Όμως το πλέον συγκλονιστικό ήταν η ζωντανή παρουσία του Αγίου, την Κυριακή της Τυρινής, στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου.
Ευρισκόμουν στο ψαλτήρι και λειτουργός ήταν ο εφημέριος του Ναού π. Κωνσταντίνος. Είχε τελειώσει η Θεία Λειτουργία και ο Ιερεύς, στην ωραία πύλη διάβαζε τον σαραντισμό ενός βρέφους. Ο διάκος έκανε κατάλυση της Αγίας Κοινωνίας. Εγώ έβλεπα προς το Ιερό και μάλιστα πίσω από την Αγία Τράπεζα, όπου είναι ο Εσταυρωμένος.
Ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι εκεί βρισκόταν ένας νεαρός ωραίος, ψηλός, ταπεινά ντυμένος.Κατέβηκε τη σολέα και ήλθε με χαμόγελο εκεί μπροστά μου στο ψαλτήρι. Μου έδωσε το χέρι του και μου είπε:
---«Γεια σου, τί κάνεις, είσαι καλά;».
Στάθηκε δίπλα μου κάμποση ώρα — στην ώρα αυτή πιάστηκε ο νους μου— και μετά μου ξαναλέει:
---«Ε, εγώ πρέπει να φύγω τώρα». Ύστερα μου έδωσε το χέρι του, με αποχαιρέτησε και του είπα:
---«Στο καλό να πας».
Ανέβηκε τόν σολέα, έφθασε στον Εσταυρωμένο πίσω από την Αγία Τράπεζα και μετά χάθηκε.
Είσαστε πονεμένη μητέρα. Ο Θεός να σας ευλογεί για το μεγάλο δώρο που προσφέρατε στον Εσταυρωμένο, το ίδιο το παιδί σας. Μακάρι κι άλλες μητέρες να βρεθούν σαν κι εσάς για να δοξάζεται ο Θεός. Αμήν.
Ιερεύς ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ – Γερμανία, 1993
92 ) Με βοήθησε να ξεπεράσω καρδιακή ανεπάρκεια…
Ονομάζομαι Δημήτριος Δελληνικόλας κι όπως σας έχω γράψει σε μαρτυρία μου, ο Άγιος Δημήτριος με βοήθησε να ξεπεράσω μια μεγάλη αρρώστια, καρδιακή ανεπάρκεια, που οι γιατροί αδυνατούσαν να θεραπεύσουν.
Προς τιμή του φτιάξαμε σ' ένα φιλικό σπίτι, ένα προσκυνητάρι, κι εκεί ακριβώς συνέβη ένα συγκλονιστικό φαινόμενο. Κατεβαίνει θαρρείς απ' τον ουρανό αχτίδα μύρου. Είναι τόσο εμφανής κι έντονη η ευωδία, ώστε ελάχιστα μόνο άτομα δεν την νιώθουν...
Μέγα σημείο ότι ο Άγιος είναι δίπλα μας και μας προστατεύει, μας δίνει ελπίδα και κουράγιο να συνεχίσουμε ένα Ιερό αγώνα.Είναι τόσο δύσκολο να ακολουθήσεις στη ζωή τον δρόμο τής αρετής.
Ο Άγιος Δημήτριος μας δίνει σημεία της παρουσίας του για να μας ενισχύει στον αγώνα μας. Ευχαριστούμε τον Άγιο για τα Θεία σημάδια που καθημερινά μας δείχνει.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΔΕΛΛΗΝΙΚΟΛΑΣ – Σάμος, 1993
94) Ήλθε ο Άγιος σπίτι μου με τις ιατρικές αναλύσεις στο χέρι του…
Ο γιος μου που ονομάζεται Σάββας Γεωργίου ήταν στην Αμερική όπου σπούδαζε. Τού παρουσιάστηκαν πολλά σπυράκια και πληγές.
Οι γιατροί τού είπαν πως πιθανόν να είναι AIDS και ότι πρέπει να κάνει σχετικές εξετάσεις και αναλύσεις. Εγώ διάβασα το βιβλίο του Αγίου Δημητρίου και παρεκάλεσα τον Άγιο για την υγεία του παιδιού μου.
Το βράδυ στον ύπνο μου άκουσα έναν κτύπο στην πόρτα και είπα στον άνδρα μου να ανοίξει την πόρτα, γιατί ίσως να ήταν ο γιατρός. Ο άνδρας μου, μου είπε ότι τέτοια ώρα αποκλείεται να είναι ο γιατρός.
Τότε ξύπνησα !
Είδα να μπαίνει στο δωμάτιο και να έρχεται μπροστά μου ο Άγιος Δημήτριος. Στο αριστερό του χέρι κρατούσε τις αναλύσεις και στο δεξί τον Σταυρό. Μου είπε: « Γιατί ανησυχείς; Αφού ο γιος σου δεν έχει απολύτως τίποτε».
Πράγματι, οι ιατρικές εξετάσεις που έγιναν μετά, επιβεβαίωσαν τη γνωμάτευση. Μάλιστα σε λίγες ημέρες τα σπυριά και οι πληγές εξαφανίσθηκαν και το παιδί μου σήμερα χαίρει άκρας υγείας.
Ευχαριστώ τον Άγιο.
ΕΛΛΗ ΝΕΟΦΥΤΟΥ · Κύπρος 1993
96) Γυναικολογικά προβλήματα…
Η κουνιάδα μου πριν ένα χρόνο είχε γυναικολογικό πρόβλημα και της έλεγαν οι γιατροί ότι υπάρχει ενδεχόμενο να μετατραπεί σε όγκο και να χρειαστεί ακτίνες LASER. Αυτή όμως παρακαλούσε θερμά τον Άγιο Δημήτριο να τη θεραπεύσει. Ενώ καθόταν στα σκαλάκια του σπιτιού της μια ευωδία άρχισε να απλώνεται σε όλο το σπίτι. Πάλι, προσευχήθηκε με δάκρυα στα μάτια.
Το βράδυ είδε στον ύπνο της μια Εικόνα του Αγίου που είχε την επιγραφή: « Να πιστεύεις στα Θεία ». Το πρόβλημα υγείας που είχε λύθηκε και έγινε τελείως καλά. Επίσης μια μέρα ο γιος της, της είπε: "Μαμά, κάποιος είναι μέσα και ψάλλει". Πράγματι ακούστηκαν ψαλμωδίες μέσα στο σπίτι τους...
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΝΤΟΥΛΗ –Astoria, 1993
100 ) Σαν φωτιά πέρασε πάνω από το πόδι μου, και μου πήρε τον πόνο…
Πρίν από 3 χρόνια μου παρουσιάσθηκε πρήξιμο στον αστράγαλο και δυνατός πόνος. Ο γιατρός μου συνέστησε να βγάλω ακτίνες. Εγώ όμως το αμέλησα και ο πόνος με λύγιζε όταν περπατούσα.
Τόν Φεβρουάριο του 1993, ευρισκόμενος στην Αίγυπτο, έμαθα από τον γιό μου για τον Νεοφανή Άγιο Δημήτριο. Όταν όμως ο γιος μου, μου μίλησε για τον Άγιο εγώ αντέδρασα και τον ειρωνεύθηκα…
Όταν έφυγα πάλι για την Αμερική, ένα βράδυ, δεν άντεχα άλλο τους πόνους ζήτησα το βιβλίο του Αγίου Δημητρίου και το διάβασα. Στην απόγνωσή μου παρακάλεσα τον Άγιο να με θεραπεύσει και ταυτόχρονα σταύρωσα το σημείο που πονούσα με το βιβλίο. Καί, ώ του Θαύματος!...
Σαν φωτιά πέρασε πάνω από το πόδι μου και μου πήρε τον πόνο. Έχουν περάσει τέσσερεις μήνες από τότε και δεν ξανάνιωσα πόνο.
Διαβάζω κάθε βράδυ την Παράκληση του Αγίου.
Ο Νεοφανής Άγιος Δημήτριος υπήρξε η αιτία να Εξομολογηθώ και να Κοινωνήσω των Αχράντων μυστηρίων. Μετά από 25 χρόνια, όπου είχα να κοινωνήσω, επέστρεψα πάλι εις τον οίκον του Πατρός.
Ευχαριστώ τον Άγιο.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΘΑΚΟΣ – Αμερική, 1993
ΠΡΟΣ > Τό Γ΄ μέρος από τα 127 θαύματα Αγίου Δημητρίου ( Λέκκα ) -- Τί λέγανε οι Πνευματικοί του Αγίου…