Ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου αισθανόμουν πως είχα ένα πορτοκάλι σιδερένιο, βαρύ μέσα στο στομάχι μου. Όταν γύριζα δεξιά, αισθανόμουν ότι μετακινούταν κι αυτό μαζί· όταν πάλι γύριζα αριστερά, μετακινούταν κι αυτό μαζί· και όταν ήμουν ανάσκελα μου ‘κοβε την αναπνοή από το βάρος του.
Το βράδυ ετοιμαστήκαμε για ύπνο. Πάω στο εικονοστάσι για την καθιερωμένη βραδινή προσευχή και πριν πω το «Δι’ ευχών» επικαλούμαι την βοήθεια των Αγίων Αναργύρων. Δεν ζήτησα να με κάνουν καλά, αλλά είπα:
Άγιοί μου Ανάργυροι και θαυματουργοί, δείξτε μου τι να κάνω, διότι υποφέρω πολύ και οι υποχρεώσεις μου στο σπίτι είναι μεγάλες (έχω και ανάπηρο παραπληγικό παιδί, προσεβλήθηκε από Μηνιγγίτιδα όταν ήταν 2 ετών).
Αφού τελείωσα την προσευχή μου πήγα στο κρεβάτι μου να ξαπλώσω. Βλέπω το ωρολόι, ήταν 11 παρά 2΄ λεπτά.
Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου και βλέπω πως βρίσκομαι σε χειρουργικό κρεβάτι και δίπλα μου δύο γιατροί με τις άσπρες τους ποδιές σαν κάτι να σκαλίζουν στην περιοχή του στομάχου μου. Πρόσεξα όμως, πως οι γιατροί, μέσα από τις άσπρες τους ποδιές φορούσαν και πετραχήλια. Ταράχτηκα και πετάχτηκα από το κρεβάτι μου.
Ανοίγω τα μάτια μου· βλέπω το ωρολόι, ήταν 11:02΄ λεπτά το βράδυ. Είχαν περάσει μόλις 4΄ λεπτά από την ώρα που ξάπλωσα. Έκανα τον Σταυρό μου κι έκλεισα τα μάτια μου προσπαθώντας να κοιμηθώ.
Πάλι βλέπω ότι βρίσκομαι στο χειρουργικό κρεβάτι όπως και πριν, στο ίδιο σκηνικό, με τους δύο γιατρούς από πάνω μου.
Ο πρώτος ήταν ένας ψηλός με κοντό γένι κι ο δεύτερος ήταν ένας κοντούλης, γηραλέος με μακριά γενειάδα που βοηθούσε τον πρώτο γιατρό. Και οι δύο φορούσαν μέσα από τις άσπρες ποδιές τους και πετραχήλια.
Ο ψηλός γιατρός που ήταν από πάνω μου, κάτι έκανε επάνω στο στομάχι μου, αισθανόμουν μόνο το ακούμπημα των δακτύλων του.
Σε λίγο, αφού τελείωσε, δείχνοντας με τον δείκτη του δεξιού χεριού του, μου λέει:
«Το λαδάκι όμως θα το πίνεις ».
Εγώ απόρησα, πώς ο γιατρός ξέρει ότι εγώ πίνω λάδι; Εγώ δεν το είπα σε κανέναν. Αφού με πήρε ο ύπνος το πρωί ξύπνησα στις 5:00΄ η ώρα και δεν είχα τίποτε, καμία ενόχληση στο στομάχι μου.
Όταν κατάλαβα ότι ξύπνησε και η Γυναίκα μου της λέω: «Σήκω να πάμε στην Εκκλησία δεν έχω τίποτε, με θεράπευσαν οι Άγιοι Ανάργυροι».
Πήγαμε στην Εκκλησία και ευχαρίστησα τους Αγίους για την θεραπεία μου. Από τότε μέχρι και σήμερα (Μάιος του 2008) δεν έχω τίποτε απολύτως. Δόξα σοι ο Θεός.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη ο γιατρός που ακουμπούσε τα δάχτυλά του επάνω μου ήταν ο Άγιος Κοσμάς (ο ένας των Αγίων Αναργύρων) και ο βοηθός του πρέπει να ήταν ο Μοναχός Πατέρας Παΐσιος (ο πρόσφατα κεκοιμημένος Μοναχός του Αγίου Όρους, που ετάφη στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, στην Σουρωτή Θεσσαλονίκης).
Είχα την τύχη να τον γνωρίσω εν ζωή και να πάρω την Ευλογία του.
Ευχαριστώ που είχατε την υπομονή να με ακούσετε.
Με σεβασμό και εκτίμηση
ΚΟΥΣΟΥΤΖΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ
ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΖΗ 17
ΤΗΛ. 2310 / 813557
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Πηγή: impantokratoros.gr
2ον ) Η πρώτη μεταμόσχευση από τους Αγίους Κοσμά και
Δαμιανό;
Ο κ. Βασίλειος Κέκης, καθηγητής της χειρουργικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Διευθυντής χειρούργος του «Ιατρικού Κέντρου Αθηνών» έζησε στη Βοστόνη Αμερικής το 1962, μια έντονη θρησκευτική εμπειρία, σε σχέση με θαυμαστές θεραπείες των Αγίων Αναργύρων, τις οποίες αναφέρουμε στην συνέχεια, όπως τις κατέγραψε ο ίδιος, προς δόξα του Θεού και τιμήν των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού.
Τον Μάιο του 1962 μεταφέρθηκε επειγόντως στο τμήμα του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης στην Βοστόνη Αμερικής, ένα μικρό αγόρι ηλικίας δώδεκα ετών στο οποίο είχε αποκοπεί το δεξί του χέρι λίγο πιο κάτω από τον ώμο μετά από ένα τροχαίο ατύχημα.
Μετά από επιτυχή χειρουργική επέμβαση επετεύχθη η ανασυγκόλληση του άκρου και μετά από λίγο καιρό ο μικρός μαθητής επανήλθε στην ομάδα μπέιζ-μπολ του σχολείου του.
Μετά την επιτυχία αυτή, ο ημερήσιος και περιοδικός τύπος της Αμερικής θέλησε να λάβει λεπτομέρειες για το γεγονός και γι’ αυτό από το Νοσοκομείο οργανώθηκε Press conferences μετά των χειρούργων, οι οποίοι έλαβαν μέρος στην εγχείρηση αυτή.
Κατ’ αρχήν, ένας από τους δημοσιογράφους ρώτησε εάν το Mass. General Hospital διεκδικούσε την προτεραιότητα για ένα τέτοιο είδος χειρουργικής επέμβασης.
Τότε προς έκπληξη όλων ο διευθυντής του Νοσοκομείου, χειρούργος E.D. Churchill απάντησε ως εξής:
«Όχι, δεν διεκδικούμε τέτοια προτεραιότητα, διότι μια άλλη ομάδα γιατρών οι Άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός περί το 400 μ.Χ. ακρωτηρίασε το κάτω άκρο ενός άνδρα, το οποίο έπασχε από γάγγραινα και το αντικατέστησε με ενός άλλου υγιούς από ένα Άραβα, ο οποίο μόλις είχε πεθάνει».
Το περιοδικό του Μ.G. Hospital δημοσίευσε τότε ένα ζωγραφικό πίνακα του 14ου αιώνα με θέμα «Το θαύμα του μαύρου Ποδιού», των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού.
Το ιατρικό περιοδικό Spectrum της εταιρείας «Pfizer», θέλοντας να δημοσιεύσει έναν έγχρωμο πίνακα με το θαύμα, ανακάλυψε ότι υπάρχουν πλέον των 1500 ζωγραφικών πινάκων της εποχής της Αναγέννησης στα διάφορα μουσεία και εκκλησίες της Ευρώπης, οι οποίοι απεικονίζουν το γεγονός της μεταμοσχεύσεως του μέλους από τους αγίους Κοσμά και Δαμιανό.
Το θαύμα...
Κάποιος προσβληθείς από γάγγραινα του δεξιού κάτω άκρου εκοιμήθη μία νύχτα στην Βασιλική των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού στην Ρώμη.
Οι ιατροί αδελφοί εμφανίστηκαν σ’ αυτόν κατά την διάρκεια του ύπνου έχοντας μαζί του φάρμακα και χειρουργικά εργαλεία.
Ο ένας εκ των αδελφών ακρωτηρίασε το κάτω άκρο του αρρώστου πάνω από το γόνατο.
Ο άλλος πήγε στο κοιμητήριο του Αγίου Πέτρου στο Chains και αφού απέκοψε το άκρον ενός Άραβα ο οποίος είχε ταφεί την ίδια μέρα, το έφερε και το συγκόλλησε στην θέση του ακρωτηριασθέντος άκρου του αρρώστου.
Το πάσχον άκρο τοποθετήθηκε στο τάφο πλησίον του νεκρού Άραβα.
Την επόμενη μέρα το πρωί ο ασθενής αντελήφθη ότι το πόδι του πράγματι είχε αντικατασταθεί από ένα υγιές μαύρο άκρο και ανέφερε το νυκτερινό όραμα.
Μερικοί αμφισβήτησαν τα λεγόμενά του και επήγαν στον τάφο του Άραβα, τον οποίον όταν άνοιξαν βρήκαν πλησίον του σώματος του νεκρού το γαγγραινώδες άκρο του αρρώστου.
Η διάδοση του θαύματος
Το θαύμα διαδόθηκε μέσα από ένα πλήθος ζωγραφικών πινάκων .
Το 1438 ο ζωγράφος Fra Angelico ειδικά μισθώθηκε από τον Cosimo για την απεικόνιση ζωγραφικών πινάκων με θέματα από τη ζωή των Αγίων.
Τους πίνακες αυτούς τους βρίσκει σήμερα ο επισκέπτης στο Μουσείο του Αγίου Μάρκου στη Βενετία της Ιταλίας.
Πολλοί άλλοι υπάρχουν στην πινακοθήκη του Μονάχου, την Ακαδημία της Φλωρεντίας, το Λούβρο των Παρισίων και σε διάφορες εκκλησίες της Ευρώπης.
Και στην Ελλάδα στην εκκλησία των Αγίων Αναργύρων Βέροιας, βρίσκεται μια αγιογραφία-τοιχογραφία που απεικονίζει το θαύμα του «Μαύρου ποδιού».
Σήμερα εικόνες του θαύματος του «Μαύρου ποδιού» μπορούμε να βρούμε στις πρώτες σελίδες των περισσότερων κλασσικών βιβλίων Μεταμοσχεύσεων με σχόλια σχετικά για την πρώτη γνωστή κι επιτυχημένη αλληλομεταμόσχευση έστω και υπό την αναφορά ενός θαύματος.