Βλέπεις ; (συνεχίζει ὁ Ἅγιος) , πῶς ἡ ἀκαθαρσία δὲν γίνεται ἀπὸ τὴ φύση τοῦ πράγματος ἀλλ' ἀπὸ τὴν ἀσθένεια τῆς σκέψεως;
Καὶ ἀλλοῦ, «Ὅλα εἶναι καθαρά, ἀλλ' ἀκάθαρτο εἶναι γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἐκεῖνο ποὺ τρώγοντὰς το σκανδαλίζει…». (Βλέπεις πῶς ὄχι τὸ νὰ τρώη, μὰ τὸ νὰ τρώη σκανδαλίζοντας) αὐτὸ εἶναι αἰτία ἁμαρτίας ; »
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ἔτσι λοιπόν, καὶ οἱ Σοδομίτες, οἱ ὁποῖοι εἶναι ὄργανα τοῦ διαβόλου, καὶ ἐκεῖνο ποὺ τοὺς εὐχαριστῆ εἶναι ἡ ἀπύθμενη κακουργία τους, τοὺς βάζουν οἱ δαίμονες-συνεργοί τους νά λερώσουν τὸ τῆς θείας χάριτος ὁλόλευκο ἔνδυμα τῶν βαπτιζομένων παιδιῶν.
Ἔχουν παγιδεύσει πολλούς Επισκόπους ὡς ἑξῆς: Βεβαίως οἱ κίναιδοι παρουσιάζονται ὡς οἱ ἐπίσημοι κηδεμόνες τῶν παιδιῶν. Ἐὰν όμως ὁ Λειτουργὸς Τοῦ Θεοῦ, ὁ ἱερεύς, ἀναγνωρίσει αὐτοὺς ὡς κηδεμόνες, καὶ δὲν ζητήσει νὰ ἀποχωρήσουν ἀπὸ τὸν ἱερὸ ναὸ μὲ αὐτὴν τὴν ἰδιότητα (=τῶν κηδεμόνων) τότε ἀναγνωρίζει ἔμμεσα καὶ αὐτοὺς ὡς νόμιμο ζευγάρι ‼‼‼‼‼ προσέξτε τὴν παγίδα.
Θέλουν δηλαδή οἱ δαίμονες νὰ κολάσουν καὶ τοὺς ἱερεῖς καὶ τὰ παιδιά. Τοὺς ἱερεῖς τοὺς κολάζουν γινόμενοι οἱ ἐπίσημοι δήμιοι τῶν παιδιῶν, καθὼς θὰ τοὺς κολάσουν τὴν ψυχή, καὶ βεβαίως δὲν θὰ τὴν γλυτώσει καὶ τὸ σῶμα.
Θὰ τοὺς κάνουν (τοὺς ἱερεῖς) ὡς δημίους καθὼς θὰ παραδώσουν ἔμμεσα τὰ παιδιὰ γιὰ περαιτέρω διαπαιδαγωγημένη κηδεμόνευση στοὺς δημίους τους= κίναιδους. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀσθένεια τῆς συνειδήσεως ποὺ ἀνέφερε ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος. Θὰ γνωρίζει ἡ συνείδηση τῶν ἱερέων ὅτι οἱ κηδεμόνες εἶναι «τοιοῦτοι», καὶ ἔτσι θὰ εἰσέλθουν ἀπὸ ἄλλη πόρτα, ἀκόμα καὶ ἐὰν δὲν ἀναγνωρίσουν οἱ ἱερεῖς τὸν γάμο τῶν κίναιδων θὰ ἔχει ἀναγνωρισθῆ διὰ τῆς συνειδήσεως, ἡ ὁποία θὰ ἀσθενῆ βαρύτατα. Μποροῦν βέβαια νὰ παρουσιασθοῦν τὰ παιδιὰ ὡς ὀρφανά, μόνο μὲ τοὺς νονούς, νὰ γίνει τὸ βάφτισμα καὶ μετὰ νὰ παραδοθοῦν στοὺς κίναιδους ὅπου ἡ πολιτεία ἔχρισε νόμιμους κηδεμόνες.
Ὅμως εδώ, θὰ πρέπει νὰ βάλει ἡ Ἐκκλησία τοὺς νονοὺς νὰ ὑπογράψουν ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ὅτι δὲν θὰ παραδοθοῦν τὰ παιδιὰ στοὺς κίναιδους.
Εἶναι πλῆθος θεολογικῶν ἑρμηνειῶν καὶ ἐννοιῶν ποὺ τὸ Βάφτισμα στὰ παιδιὰ ἀποτελεῖ τὴν συνέχεια τῆς ἐκπαιδευτικῆς διαπαιδαγωγήσεως ποὺ λαμβάνουν μόνον ἀπὸ τὴν φυσικὴ παρουσία των ( μητέρας καὶ πατέρα ) ἀκόμα καὶ ἐὰν οἱ γονεῖς δὲν εἶναι συνειδητὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, καὶ δὲν μποροῦν νὰ προσφέρουν πνευματικὴ κατήχηση Ορθόδοξη Χριστιανική. Γνωρίζουν οἱ δαίμονες, καὶ ἀλοίμονο στοὺς ἱερεῖς ποὺ θὰ ἐνδώσουν καὶ δὲν θὰ πάρουν μέτρα, ὅτι ἡ φυσικὴ παρουσία ( μητέρας-πατέρας) ἀπὸ μόνη της ἀποτελεῖ ἐκπαιδευτικὴ παιδαγωγία, καὶ γι' αὐτὸ θέλουν οἱ κίναιδοι ἢ κάποια γύναια ( λεσβίες ) νὰ ἀποτελέσουν τὴν φυσικὴ παρουσία γιὰ νὰ διαστρέψουν έτσι τὴν νοητὴ φύση.
Συμπληρωματικά:
1. Ὁ Ἅγιος Παΐσιος εἶπε κάποτε μία ἱστορία δύο παιδιῶν.
Τὸ ἕνα εἶχε ὁλοκάθαρα ροῦχα, καὶ πήγαινε στὸ σχολειὸ του, τὸ ἄλλο εἶχε βρώμικα, καὶ πήγαινε καὶ αὐτὸ στὸ σχολειὸ του. Ὅταν συναντηθῆκαν πηγαῖναν μαζὶ στὸ σχολεῖο, ὅμως ἐκεῖνο τὸ παιδὶ μὲ τὰ βρώμικα ροῦχα δὲν αἰσθάνονταν καλὰ δίπλα του, καὶ περνώντας ἀπὸ ἕνα δρόμο μὲ λάσπες καὶ ἀκάθαρτα νερὰ τὸ ἔριξε τὸ παιδὶ μὲ τὰ καθαρὰ ροῦχα μέσα.
Γιατί; γιὰ νὰ εἶναι ἴδιος μὲ αὐτόν.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ἔτσι λοιπὸν ἡ κακουργία τῶν δαιμόνων θέλει νὰ πάρει τὰ παιδιὰ μὲ τὰ λαμπρὰ φωτεινὰ καὶ ὁλοκάθαρα ροῦχα= τὸ Ἅγιο βάφτισμα ποὺ ξεπλένει σῶμα καὶ ψυχή, κάνοντας τα ὁλοκάθαρα καὶ ἀναγεννημένοι ἄνθρωποι, καὶ νὰ τὰ ρίξουν στὸ ἀκάθαρτο βοῦρκο τῶν ἁμαρτιῶν τους, ποὺ ὡς ἕνα ἄλλο σχολεῖο (ἐπὶ κηδεμονίας των) , θὰ τούς ἀλλάξουν κυριολεκτικὰ τὰ φῶτα, καταβυθίζοντας τα στὸ σκοτάδι.
2. Μία συγκλονιστικὴ ἱστορία μεταστροφῆς, ἡ ὁποία συνέβη στις μέρες μας. Ἕνας ἄνθρωπος ἄλλαξε ὁλόκληρη τὴ ζωὴ του, ποὺ ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ συναντήθηκε μὲ τὸν Γέροντα Παΐσιο στὸ κελλὶ του, στὴν Παναγούδα!
Διαβάστε τὴν ἀπίστευτη ιστορία, ἔτσι ὅπως τὴν περιγράφει γλαφυρὰ ὁ ἴδιος.
~ Δὲν πίστευα καθόλου! Ἔκανα ἕνα πολὺ ἄσχημο ἐπάγγελμα. Γύριζα ἀκατάλληλες ταινίες, δηλ. πορνοταινίες.
Εἶχα νοικιάσει ἕνα διαμέρισμα καὶ κινηματογραφικὲς μηχανὲς καὶ τραβοῦσα ταινίες πορνό. Πουλοῦσα τὶς ταινίες καὶ ἔβγαζα πολλὰ χρήματα… Ἀγόρασα ἀκριβὸ αὐτοκίνητο, Μερσεντὲς καὶ ἡ ζωὴ μου γενικὰ ἦταν μέσα στὴν χλιδὴ καὶ στὴν πολυτέλεια…
Ἄκουγα καὶ μού λέγανε γιὰ τὸν Ἅγιο Παϊσιο καὶ τοὺς κορόϊδευα. Γελοῦσα…
Μιὰ μέρα μοῦ τὴν ἔδωσε καὶ λέω:
– Θὰ πάω στὸ κελλὶ του, γιὰ νὰ δῶ πῶς τοὺς δουλεύει ὅλους, αὐτὸς ὁ καλόγερος!
Πῆγα λοιπὸν στὸ κελλὶ του, χώνομαι μέσα στὸν κόσμο καὶ παρατηρῶ νὰ δῶ τὶ κάνει. Νὰ δῶ καὶ νὰ βρῶ πῶς τοὺς δουλεύει…
Κάθισα ὧρες… Στὸ τέλος μείναμε τρεῖς ἐπισκέπτες. Ἔφυγε ὁ πολὺς ὁ κόσμος.
– Καθίστε νὰ σᾶς κεράσω, μᾶς εἶπε ὁ Ἅγιος Παϊσιος.
Πάει μέσα στὸ κελλὶ καὶ φέρνει σὲ ἕνα πιατάκι τρία λουκούμια. Δίνει στὸν πρῶτο, δίνει στὸν δεύτερο καὶ ἔρχεται μετὰ σὲ μένα μπροστὰ μου καὶ μὲ κοιτᾶ στὰ μάτια, σὰν νὰ μὲ ἔβγαζε ἀκτινογραφία.
Γυρίζει τότε τὸ πιατάκι καὶ ρίχνει τὸ λουκούμι κάτω στὸ χῶμα μὲ τὶς λάσπες. Τότε μοῦ λέει ὁ Ἅγιος:
– Μοῦ ἔπεσε, πάρε φάε…
– Τί, ἀπὸ τὶς λάσπες θὰ τὸ φάω; διαμαρτυρήθηκα.
Μὲ κοιτᾶ ξανὰ στὰ μάτια μὲ νόημα καὶ μὲ λέει:
– Γιατί, ἐσὺ πῶς ταϊζεις λάσπες τοὺς ἀνθρώπους;
Ἔπαθα τὴν πλάκα τῆς ζωῆς μου!… Ἤθελα νὰ ἀνοίξει ἡ γῆ νὰ μὲ καταπιεῖ. Σηκώθηκα χωρὶς νὰ πῶ κάτι καὶ ἔφυγα τρέχοντας.
Πῆγα στὸ ξενοδοχεῖο στὶς Καρυές. Ὅλη τὴ νύχτα δὲν κοιμήθηκα, συλλογιζόμενος γι' αὐτὸ ποὺ συνέβη.
Τὴν ἄλλη μέρα ξαναεπισκέφτηκα τὸν Ἅγιο Παϊσιο καὶ τοῦ εἶπα:
– Θέλω νὰ μιλήσουμε…
– Ἂν θέλεις νὰ μιλήσουμε, μοῦ λέει μὲ αὐστηρὸ ὕφος, πᾶνε πρῶτα νὰ πουλήσεις τὶς μηχανὲς ποὺ ἔχεις στὸ διαμέρισμα, νὰ τὸ ξενοικιάσεις καὶ μετὰ ἔλα πάλι.
Πῆγα πίσω καὶ σὲ ἕνα μήνα τὰ εἶχα πουλήσει ὅλα. Ξαναπήγα τότε γρήγορα νὰ τὸν δῶ. Μὲ δέχτηκε αὐτὴ τὴ φορὰ μὲ πολὺ χαρά. Μιλήσαμε πολλὴ ὥρα. Μὲ βοήθησε νὰ μπῶ σὲ σειρά. Νὰ ἐξομολογοῦμαι καὶ νὰ Κοινωνάω. Βρῆκα καὶ μιὰ καλὴ δουλειὰ… Δόξα τῷ Θεῶ. Εὐχαριστῶ τὸν Ἅγιο Παϊσιο ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μου, ποὺ μὲ ἀπάλλαξε ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ ἁμαρτωλὸ ἐπάγγελμα καὶ μὲ ἔβαλε στὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ…
πηγή: apantaortodoxias
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ὁ ἔχων διαμέρισμα ποὺ ἔκανε τὶς ἀτιμίες τὸ ξενοίκιασε, ἔφυγε ἀπὸ ἐκεῖ, ἔγινε ἄλλος ἄνθρωπος. Ἰδεῖτε τὸν συσχετισμὸ ἀπὸ τὴν ἐπικαιρότητα : Δύο γεροντάκια, ποὺ ἡ πολιτεία τῶν κυβερνώντων καὶ Ἀντιχρίστων τοὺς ἔφερε σὲ ἐκτόπισμα ὥστε να χάσουν τὸ σπίτι τους, (καθὼς τοὺς πῆρε τὸ σπίτι ἡ τράπεζα), προσφέρθηκαν μετὰ . . . . «οἱ σωτῆρες» = τὸ δῆθεν ἀντίπαλο στρατόπεδο (=ἡ γνωστή ἀντιπολιτευτικὴ παράταξη μέσω Κασσελάκη) νὰ τοὺς δώσει ἕνα διαμέρισμα.
Ἀγνοοῦν ὅμως οἱ ἡλικιωμένοι, ὅτι μένοντας σὲ αὐτὸ τὸ σπίτι θὰ χάσουν τὴν ψυχή τους, γιατὶ εἶναι σὰν νὰ ἔλεγαν: «δῶσε μας ἐμᾶς σπίτι καὶ ἐμεῖς ἀγνοοῦμε τὸ κακὸ ποὺ κάνετε στὶς ἁπανταχοῦ οἰκογένειες, καὶ στὸ σύνολο τῆς κοινωνίας.» Προτιμότερο ὅμως εἶναι νὰ ζήσουν σὲ στάβλο συντροφιά μὲ τὰ ζῶα, παρὰ μὲ τὰ δῶρα κάποιων ποὺ συνεργοῦν μὲ τοὺς δαίμονες.
Οὔτε χαιρετισμὸ ( χειραψία,κλπ ) δεν πρέπει να δίνουμε σὲ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους, καθὼς συνεργῆ ἡ συνείδηση τους, καὶ τότε Ἀλοίμονο!
Λ. Α.