Νομίζουν οἱ ἐν συγχύσει εὑρισκόμενοι συγκεκριμένοι Μητροπολίτες ὅτι συμβάλλουν στὸ καλό τῆς κοινωνίας καὶ ἔχουν τὴν ψευδαίσθηση ὅτι τὸ ποίμνιό τους τοὺς δέχεται ὡς παράδειγμα πρὸς μίμηση, ἐνῷ συμβαίνει τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο. Εἶναι παράδειγμα πρὸς ἀποφυγὴν καὶ ἄρα σκανδαλίζουν τοὺς ἀνθρώπους ποὺ πιστεύουν καὶ τοὺς δημιουργοῦν τήν αἴσθηση ὅτι «μπῆκε λύκος στὸ μαντρί», ὅπως λέει καὶ ὁ λαός μας.
Οἱ προσωπικὲς ἐπιλογὲς τῶν Μητροπολιτῶν μᾶς ἀφήνουν ἀδιάφορους, ὅταν δὲν γίνονται γνωστὲς καὶ δὲν προβάλλονται πρὸς μίμηση. Δὲν θέλουμε ὅμως νὰ μᾶς καταδυναστεύουν πνευματικὰ καὶ νὰ μᾶς θεωροῦν ἄβουλα ὄντα.
Οἱ κυβερνῶντες βλέπουν τὴν Ἐκκλησία ὡς μία ἐπαγγελματικὴ δραστηριότητα, ποὺ συμβάλλει σὲ μεγάλο βαθμὸ στὴν ἀνεπιθύμητη ἐξάπλωση τοῦ ἰοῦ. Πρόκειται περὶ πλάνης. Στοὺς ναοὺς πηγαίνουμε νὰ προσευχηθοῦμε, νὰ λάβουμε τὴν ἄνωθεν βοήθεια, νὰ ἐκδηλώσουμε τὸν πόνο μας, γι’ αὐτὸ ποὺ συμβαίνει καὶ νὰ μάθουμε τὸ γιατί συμβαίνει.
Καὶ παράλληλα νὰ συναισθανθοῦμε τὴν ἁμαρτωλότητά μας, νὰ μετανοήσουμε, νὰ ἐλπίσουμε στὴν ἀγάπη καὶ πρόνοια τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ διαπιστώσουμε ὅτι τὰ θαύματα τῶν ἐπιστημόνων δὲν εἶναι πάντα θαύματα. Εἶναι καὶ ἐπιδείνωση τῆς δυστυχίας τοῦ λαοῦ.
Τὸ γεγονὸς ὅτι καθημερινὰ ἐμφανίζονται οἱ «παντογνῶστες» ἐπιστήμονες ἀπὸ τὰ μέσα ἐνημέρωσης δὲν πρέπει νὰ μᾶς παρηγορεῖ, γιατί ὑπάρχουν καὶ πολλοὶ συνάδελφοί τους, ποὺ δὲν ἔχουν πρόσβαση στὰ μέσα ἐνημέρωσης, καὶ δὲν ἀκούγεται ἡ φωνή τους.
Ἐκεῖνοι ποὺ δὲν συμφωνοῦν μὲ τὸ σχέδιο καὶ τὶς ἐπιδιώξεις τῆς κυβέρνησης εἶναι στὸ περιθώριο. Ἔτσι προχωροῦν οἱ ὑπεύθυνοι.
Μετὰ τὸν κορωνοϊὸ τὸ ἔργο τῶν κληρικῶν θὰ εἶναι πολὺ δύσκολο. Πρέπει νὰ προσελκύσουν τοὺς ἀνθρώπους στοὺς ἱ. ναούς. Νὰ ἐπιστρέψουν καὶ νὰ ἐμπιστευθοῦν τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ.
Πρὸ τῆς πανδημίας σχεδὸν πάντα στὰ κηρύγματά τους οἱ κληρικοὶ ὑπενθύμιζαν στοὺς πιστοὺς τὸ καθῆκον τοῦ τακτικοῦ ἐκκλησιασμοῦ. Κατὰ τὴν πικρὴ περίοδο τῆς πανδημίας ἐμπόδιζαν τὸν ἐκκλησιασμὸ τῶν πιστῶν!
Καὶ μετὰ τὸ κακὸ θὰ ξανακαλέσουν στοὺς ναούς τοὺς πιστούς. Ἕνα ἔργο πολὺ δύσκολο, ποὺ μοιάζει μὲ τὴν ἀνοικοδόμηση ἑνὸς σεισμόπληκτου οἰκισμοῦ. Πῶς θὰ ξεχαστοῦν οἱ καθημερινὲς ἀναφορὲς τῶν πολιτικῶν ὅτι στοὺς ναοὺς εἶναι πιθανὸ νὰ ἀρρωστήσεις.
Πῶς θὰ ξεχαστοῦν τὰ ἐπιπόλαια καὶ ἐμπαθῆ συμπεράσματα τῶν δημοσιογράφων, ἀλλὰ καὶ πολλῶν ἄσχετων ποὺ ἀναφέρονταν στοὺς κινδύνους ποὺ ἀντιμετωπίζουν οἱ ἐκκλησιαζόμενοι.
Ὅπως πάλι, πόση παρρησία θὰ ἔχουν οἱ κληρικοὶ ποὺ χθὲς εἶχαν ταυτισθεῖ μὲ τὰ αὐστηρὰ καὶ συνεχῶς μεταβαλλόμενα κυβερνητικὰ μέτρα καὶ τώρα πρέπει νὰ πολιτευθοῦν διαφορετικά;
Στὴν ἐπαρχία φαίνεται πολὺ καθαρὰ ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος τῶν πιστῶν νὰ προσέλθουν στὸ ναό. Ἔχουν πανικοβληθεῖ οἱ ἄνθρωποι παρόλο ποὺ οἱ περισσότεροι ἱεροί ναοὶ δὲν ἔχουν κανένα συνωστισμό. Πάντα ἦταν λίγοι οἱ ἐκκλησιαζόμενοι.
Τώρα εἶναι ἐλάχιστοι. Ἆραγε θὰ ἐπιστρέψουν; Θὰ βρεθοῦν ἄξιοι κληρικοὶ νὰ τοὺς πείσουν;
Οἱ δυσκολίες πράγματι θὰ εἶναι πολλές. Καὶ βέβαια αὐτοὶ ποὺ τὶς προκάλεσαν μὲ τὰ ἀπερίσκεπτα κατὰ τοῦ ἐκκλησιασμοῦ μέτρα, δὲν μποροῦν νὰ βοηθήσουν σὲ τίποτα. Θὰ περιοριστοῦν στὰ συγχαρητήρια πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο πού ἦταν πειθαρχικός στά μέτρα πού ἐκεῖνοι ἐπέβαλλαν!
Ὅπως θά δεχθοῦν καί τά συγχαρητήρια ἀπό τόν Ἀρχιεπίσκοπο γιὰ τὸ κακὸ ποὺ προκάλεσαν στοὺς ναούς!
Κατὰ τὰ ἄλλα Ἐκκλησία καὶ Πολιτεία συνεργάζονται ἁρμονικῶς – καὶ μὲ πνεῦμα μετριοπάθειας ἀπὸ τὴ μεριὰ τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ σημαίνει ἄρνηση δυναμικῆς ἀντίδρασης – ὅπως τὸ ἀπαιτεῖ καὶ ἡ λαμπρὴ ἐπέτειος γιὰ τὰ 200 χρόνια ἀπὸ τὴν Ἐπανάσταση τοῦ 1821.