Τον ζήλο σου να τον αυξάνεις, καλλιεργώντας και καρποφορώντας τα πνευματικά δώρα, που σου χάρισε ο Θεός. Μην κουραστείς να εργάζεσαι, μην αποκάμεις, μη χάσεις την ευλάβεια και τη χαρά για μετοχή στις ιερές ακολουθίες.
Και αν αντιμετωπίσεις κάποια στιγμή τον πειρασμό, πάντοτε να θυμάσαι τα λόγια του ιερού Χρυσοστόμου ότι η ιερωσύνη είναι σταυρός. Σηκώνοντάς τον γίνεσαι Κυρηναίος στον Κύριο μας. Ανεβαίνοντας σε αυτόν συσταυρώνεσαι με τον Χριστό, βαστάζεις τα στίγματά Του. Ακολούθησε το δικό Του παράδειγμα προσευχής για εκείνους που δεν γνωρίζουν τι κάνουν.
Να αποφύγεις παραδείγματα που δεν σε ωφέλησαν και ακολούθησε εκείνα που σε ενέπνευσαν. Πρώτιστα και πάντοτε να ακολουθείς το παράδειγμα του μεγάλου Αρχιερέως, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Τα παραδείγματα αγίων ιερέων, που μαρτυρούνται στην Αγία Γραφή. Τα παραδείγματα των Αγίων μας, και αγωνίσου με ταπείνωση να γίνεις άγιος και εσύ. Αν έχεις κατά νου ή αν συναντήσεις αρνητικά παραδείγματα, απόφυγε την κατάκριση. Ευχαρίστησε τον Θεό που σε φύλαξε και δεν έχεις εκείνη τη συμπεριφορά και προσευχήσου με θέρμη και αγάπη για εκείνους τους αδελφούς σου.
Να προσέχεις την πνευματική σου ζωή. Να δέχεσαι με ταπείνωση την καθοδήγηση του επισκόπου και πνευματικού σου πατέρα. Μη διστάζεις να ρωτάς. Να έχεις πνεύμα μαθητείας και όχι διδασκάλου. Όταν σφάλλεις, να ζητάς συγγνώμη με ταπείνωση και απλότητα και να εξομολογείσαι συχνά.
Μην παραμελήσεις ποτέ την οικογένειά σου προτάσσοντας τα ιερατικά καθήκοντα. Αν η οικογένειά σου είναι χαρούμενη και ευλογημένη, αυτό είναι το καλύτερο μήνυμα προς τους πιστούς της ενορίας που θα διακονείς.
Και τους ενορίτες αυτούς και τις ενορίτισσες πολύ να τους αγαπάς. Είναι η οικογένειά σου και οι συνεργάτες σου. Να τους τιμάς και να τους σέβεσαι. Με αυτούς θα συνεργάζεσαι. Δεν χρειάζεται να αναζητήσεις συνεργάτες από άλλες ενορίες, γιατί θα πληγωθούν τα μέλη της δικής σου ενορίας.
Να εργάζεσαι, να κουράζεσαι, να θυσιάζεσαι. Όχι όμως με υπερβάλλοντα ζήλο αλλά πάντοτε με την ευλογία του επισκόπου και σε συνεργασία με τους υπόλοιπους πατέρες της ενορίας. Ταπεινά. Και, αν κάτι καλό γίνεται, να το αναφέρεις ευχαριστιακά και δοξολογικά στη Χάρι του Θεού. Είμαστε δικό Του "γεώργιον". Με την σκέψη αυτή θα προφυλάσσεσαι από τον εγωισμό και την υπερηφάνεια.
Μην επιζητάς αναγνώριση του έργου σου ούτε να μιλούν για σένα. Είναι επικίνδυνα πράγματα αυτά. Να εργάζεσαι αθόρυβα. Να παιδαγωγείς προς τον Χριστό και όχι στο πρόσωπό σου. Ο Θεός άλλωστε δίνει Χάρι στους ταπεινούς και αντιτάσσεται στους υπερήφανους.
Η εμφάνιση και η αμφίεσή σου να είναι απλή. Αξιοπρεπής αλλά χωρίς υπερβολές και επίδειξη.
Η χλιδή των ιερέων στενοχωρεί τους ανθρώπους ιδιαίτερα στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Για αυτό να επιζητάς τον πνευματικό πλούτο.
Να μελετάς πολύ. Την Αγία Γραφή και τα κείμενα των Πατέρων. Εκεί βρίσκεται το κεφάλαιο της πίστης μας, η θεία αποκάλυψη, η αλήθεια που περιμένουν οι άνθρωποι να ακούσουν. Δεν θέλουν την προσωπική σου γνώμη, τις φιλελεύθερες ή συντηρητικές απόψεις σου.
Διψούν για την αλήθεια και η Αλήθεια στην παράδοσή μας είναι το πρόσωπο του Θεανθρώπου. Προβάλλοντας το πρόσωπο αυτό θα αποφύγεις τον πειρασμό να γίνεις "viral", "μέγας γέρων" ή "ψευδοπροφήτης".
Να προσέχεις πολύ στην τέλεση των μυστηρίων. Πάντοτε με ιεροπρέπεια, προσευχή, συγκέντρωση. Χωρίς ταραχή, άτακτες φωνές, αχρείαστες κινήσεις και χειρονομίες, βιασύνη. Να αγαπάς την ευπρέπεια του οίκου του Θεού και να είσαι ευπρεπής ο ίδιος, εσωτερικά και εξωτερικά.
Να αποφεύγεις την γλυκερή, γλυκανάλατη και εύπεπτη ρομαντική προσέγγιση της πίστης που επικαλείται το συναίσθημα αλλά στερείται ουσίας και νοήματος.
Να στηρίζεις τα λόγια και τις πράξεις σου σε μία στιβαρή θεολογία και όχι σε αβάσιμα ακούσματα. Και όσο είναι δυνατό τα έργα να επιβεβαιώνουν τα λόγια της διδασκαλίας.
Να αποφεύγεις τη φαρισαϊκή υποκρισία, την αυτοδικαίωση, την προσκόλληση στο γράμμα του νόμου. Επίσης, να αποφεύγεις μία ερμηνεία και κατανόηση της εκκλησίας ως "οίκου εμπορίου", κάτι που στηλίτευσε μέσα στο ναό ο ίδιος ο Ιησούς.
Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμα. Ίσως φαίνεται ότι με τα λόγια αυτά διδάσκω ή ασκώ έλεγχο. Κυρίως όμως τα γράφω αυτοκριτικά. Ενθυμούμενος την προσωπική μου πορεία στη διακονία αυτού του μυστηρίου. Με λύπες, χαρές, ευλογίες, απογοητεύσεις, συγκινήσεις, κόπωση, ασθένειες, αγώνα.
Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου η Θεία Χάρις, που θεραπεύει τα ασθενή και συμπληρώνει τις ελλείψεις, να σου δοθεί πλούσια ως παρακαταθήκη ιερή την ημέρα της χειροτονίας. Και εσύ να τη φυλάξεις, να πολλαπλασιάσεις τα τάλαντα ως δούλος αγαθός και πιστός, και να την ξαναχαρίσεις στην Εκκλησία ως διακονία στους αδελφούς του Χριστού και προπάντων τους ελαχίστους.
Τέλος, ήθελα να μοιραστώ μία αγωνία για το μέλλον της Εκκλησίας μας. Για να είναι αυτό ελπιδοφόρο οφείλουμε να ορίσουμε ως πρώτη προτεραιότητα τη διακονία της νεότητας. Να είμαστε κοντά στα παιδιά με αγάπη, σεβασμό, έμπνευση, προσοχή.
Τηρώντας την εντολή του Χριστού "Ἄφετε τὰ παιδία καὶ μὴ κωλύετε αὐτὰ ἐλθεῖν πρός με· τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν". Με ιδιαίτερη και έντονη προσοχή να μη τα σκανδαλίσουμε αλλά αντίθετα να τα υποδεχόμαστε στην Εκκλησία με ανοιχτή αγκαλιά και πλημμύρα εν Χριστώ αγάπης.
Του Πρωτοπρεσβύτερου Γεωργίου Οικονόμου
| Δρ. Θεολογίας - Καθηγητής Μ.Ε., Κληρικού Ι.Μ. Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως