Εἶχε μακρὰ συνομιλία, συνέφαγαν, ὑπέγραψαν κοινὸ ἀνακοινωθὲν γιὰ «τὴ σωτηρία τοῦ περιβάλλοντος» (σ.σ. τὴ γνωστὴ «καραμέλα» τῶν νεοταξιτῶν) καὶ στὸ τέλος φωτογραφήθηκαν, προφανῶς νὰ μάθει ὁ κόσμος καὶ ἰδιαίτερα ὁ ὀρθόδοξος, πὼς ὁ «πάπας τῆς Ἀνατολῆς», ἀποφάσισε, χωρὶς αὐτὸν γι’ αὐτόν, ὅτι οἱ ἀμετανόητοι αἱρετικοὶ προτεστάντες, οἱ σαφέστατα καταδικασμένοι ἀπὸ τὴν Ζ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο (787), ὡς εἰκονομάχοι καὶ ἁγιομάχοι, εἶναι «ἐκκλησία».
Μὲ τὴν συνάντησή του μὲ τὴν «Ἀρχιεπισκοπίνα» ἀναγνώρισε ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, τὴν ἱερωσύνη τῶν γυναικῶν. Κι αὐτὸ διότι ἡ συνάντηση μαζί της δὲν ἦταν ἰδιωτική, ἀλλὰ ἐπίσημη, θεσμική, συνάντηση ἀρχηγῶν «ἐκκλησιῶν»! Τὸ συμπέρασμα εἶναι ἕνα: ὁ κατήφορος τοῦ οἰκουμενιστικοῦ συγκρητισμοῦ ἐπιταχύνεται καὶ τὸ βάραθρο τῆς καταστροφῆς εἶναι δυστυχῶς ὁρατό!