Πριν κάνουμε οποιαδήποτε ανάλυση ή σχολιασμό, να αναφέρουμε ότι αυτά που γράφονται εδώ ΔΕΝ ΑΦΟΡΟΥΝ τους ανθρώπους που έχουν ως μόνιμη βάση να σπιλώσουν κάθε τί υγιές σκεπτόμενο, δημοκρατικά συντασσόμενο, και χωρίς εγωισμό και πάθος γραφόμενο .
Αυτή η επιστολή αφορά όλους αυτούς που χωρίς παρωπίδες θα διαβάσουν και θα κρίνουν τα γραφόμενα.
2ον). Ας δούμε αν ισχύουν επιστημονικά τα λεγόμενα του Μητροπολίτη.
α. Άνθρωπος του Θεού και μοναχός.
β. Διορατικότητα μοναχού που διακρίνει την αρσενοκοιτία του νέου λόγω της μυρωδιάς της αμαρτίας.
γ . Μετάνοια, ειλικρινείς προσευχή νέου και οικείων.
δ. Ο νέος μετανοεί, προσεύχεται, ζει πνευματικά, λυτρώνεται από το πάθος της αρσενοκοιτίας και βοηθάει παράλληλα με την προσευχή του και άλλους που έχουν το πάθος.
ε. Παρά φύσιν επαφή γονέων. Περνά η ηδονή και η επιθυμία στο έμβρυο και μετέπειτα στον νέο δημιουργείται έλξη στο ίδιο φύλο.
Τα α., β., γ. και δ. είναι θέματα προσωπικής πίστης ( όπου ο καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει ότι θέλει ) και Ορθοδόξου βιώματος.
Το ε. θέμα είναι αυτό που πυροδότησε όλους τους μηχανισμούς της Νέας τάξης, αθεϊσμού, δήθεν φιλελευθέρων, αντίθετων και πολέμιων της Ορθοδοξίας… όμως και πάλι αν κάποιος λειτουργεί χωρίς παρωπίδες και μίσος με διάθεση «έρευνας» , εύκολα θα καταλάβει την αλήθεια.
Λοιπόν, κάθε αγωνιζόμενος Χριστιανός Ορθόδοξος αλλά και κάθε άνθρωπος ο οποίος είναι καλόγνωμος με έντονο το αίσθημα της δικαιοσύνης, θα έχουν συναντήσει στη πορεία της ζωής τους άνθρωπο δίκαιο, χαρισματικό, και πόσο μάλλον μοναχό η και Ιερέα.
Ανθρώπους οι οποίοι πατούν το «εγώ» τους, ανθρώπους που απαρνιούνται τις ανέσεις του κόσμου και αφιερώνονται στον «πλησίον» τους, ανθρώπους ιερείς ή μοναχούς οι οποίοι βλέπουν στα μάτια των συνανθρώπων τους τον ίδιο τον Χριστό…..ανθρώπους άξιους, ανιδιοτελείς αγωνιστές, Αγίους των ημερών μας, όπως τον Άγιο Παΐσιο, τον Άγιο Πορφύριο, τον Άγιο Ιάκωβο Τσαλίκη κτλ. και πόσους άλλους συνανθρώπους μας, αφανείς ήρωες της προσφοράς …. βέβαια μπορούμε να σκεφτούμε ότι υπάρχουν οι διπρόσωποι, οι απατεώνες, οι υποκριτές…..ΝΑΙ, ΒΕΒΑΙΩΣ ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ και δεν τους δικαιολογούμε ….ΑΛΛΑ….Εμείς αν είμαστε μέλισσες θα πάμε στους Αγίους ανθρώπους, ή αν είμαστε μύγες θα κολλήσουμε στους υπόλοιπους…
Κάποιος τέτοιος μοναχός λοιπόν, άνθρωπος του Θεού «αισθάνθηκε», του αποκαλύφθηκε, το πάθος της αρσενοκοιτίας του νέου σαν δυσωδία , προς βοήθεια του νέου ,αλλιώς ο Χριστός μας δεν θα το επέτρεπε ….Έχουμε οσφρανθεί ( μυρίσει ) λείψανα Αγίων, μύρο από εικόνες ή από λείψανα Αγίων το οποία αποκαλύπτονται στους ανθρώπους ( και μάλιστα όχι πάντα σε όλους…) ανάλογα με την ανάγκη στήριξης της αδυναμίας μας και όχι αναγκαία για να πιστέψουμε….(γιατί η πίστη έρχεται από την φώτιση του νου μας από την χάρη Του Χριστού και όχι από την πεποίθηση πως είμαστε «πιστοί και άξιοι » )…..
Αυτού του μοναχού όμως του αποκαλύφθηκε η αμαρτία αυτή σαν δυσωδία….(βλέπε «Άγιος Ανδρέας ο διά Χριστόν σαλός», «Ένας ασκητής Επίσκοπος» Άγιος Νήφων….κτλ. )
Έπειτα ο Νέος μετανόησε ειλικρινά (βλέπε Οσία Μαρία η Αιγυπτία) και με καθοδήγηση του εναρέτου μοναχού βρήκε λύτρωση και παρρησία στα μάτια του Χριστού μας ως και την δυνατότητα να βοηθά άλλους επάνω σε αυτό το πάθος.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν μέρος της ελευθερίας του κάθε ανθρώπου να πιστεύει ή όχι στον ΧΡΙΣΤΌ μας και στους Αγίους Του, ή να πιστεύει κάπου αλλού γιατί «Δημοκρατία έχουμε»……!
Ας δούμε όμως αν στέκει το ε. θέμα και Επιστημονικά.
«….Η επανάσταση στις παλαιές αντιλήψεις έρχεται από την Γενετική Επιστήμη.
Ο σύγχρονος νέος κλάδος της Επιγενετικής έχει τελείως απομακρυνθεί από την παλαιά αντίληψη της μονοκρατορίας των γονιδίων και ήδη δέχεται ότι το περιβάλλον της μήτρας, δηλ. σκέψεις, συναισθήματα, βιώματα, μητέρας και πατέρα αλλά και ήχοι, εικόνες, μουσική, κλπ. διατροφή και φυσική ζωή της μητέρας υπερισχύει στην διαμόρφωση της υγείας, του χαρακτήρα, των ιδιοτήτων, ικανοτήτων, χαρισμάτων του παιδιού που θα γεννηθεί και του ενηλίκου, στον οποίο το παιδί αυτό θα διαμορφωθεί, διότι και το περιβάλλον κι όχι μόνον τα γονίδια καθορίζουν την φυσική και ψυχοπνευματική ιδιοσυστασία του παιδιού.
Από πότε να αρχίσουμε την ανατροφή του παιδιού; Από πότε να μεριμνήσουμε για την υγεία του, τον καλό του χαρακτήρα, την εξυπνάδα του, την εγχάραξη μέσα του αισιοδοξίας, χαράς και των Αξιών της Ζωής;
– Εννέα μήνες πριν από τη γέννησή του…απαντάει ο Σωκράτης… αλλά και η σύγχρονη επιστήμη!
Mετά τη γέννηση είναι ήδη αργά! Το παιδί, με όλα του τα όργανα, είναι σχηματισμένο…
Το παιδί που γεννιέται είναι ήδη εννέα μηνών!
Οι Κινέζοι μετρούν την ηλικία από τη σύλληψη!
Ο Γυναικολόγος Μichel Odent, μεγάλος ερευνητής και συγγραφέας της εποχής μας, βεβαιώνει: «Δεν υπάρχει σπουδαιότερη προτεραιότητα από την ορθή διατροφή και την ευδιάθετη ψυχική κατάσταση της εγκυμονούσας». Οι έρευνες απέδειξαν ότι: το έμβρυο είναι μια έλλογη συνειδητή ύπαρξη, ήδη από την πρώτη γονιμοποίηση του ωαρίου από το σπερματοζωάριο…
Έχει αισθήσεις… συναισθήματα… μνήμη…
Όλα όσα σκέπτεται, αισθάνεται και δέχεται μέσα της η μητέρα και μέσα από αυτήν ο πατέρας και το περιβάλλον, το έμβρυο τα αισθάνεται και τα ζει την ίδια στιγμή μαζί της!
(Μ. Α. Βertin, «Φυσική Προγεννητική Αγωγή, μια ελπίδα για το παιδί, την οικογένεια, την κοινωνία»).
Η ψυχολογία της μητέρας γίνεται βιολογία στο έμβρυο (δρ. A. Masson).
Και τούτο διότι σώμα και ψυχισμός είναι αλληλένδετα…
Και ο Άγγλος βιολόγος sir Frederick Truby King είπε προς τους πολιτικούς της πατρίδας του:
«Αν θέλετε να βελτιώσετε την υγεία του λαού, ασχοληθείτε με τους 9 μήνες πριν από την γέννηση, και 9 μήνες μετά απ’ αυτήν.»
Ἡ ἐπιστήμη τῆς Επιγενετικῆς μᾶς ἔχει δώσει προσφάτως (2009) δυνατές ἐνδείξεις, ὅτι ἐμπειρίες, πού δημιουργοῦν ἔντονα ψυχικά βιώματα, προκαλοῦν ἔκκριση ὁρμονῶν, οἱ ὁποῖες ὁρμόνες ὄχι μονάχα ἀλλοιώνουν τήν γονιδιακή ‘’ἔκφραση’’, ἀλλά, μέσῳ ἐπιγενετικοῦ μηχανισμοῦ, ἡ ἔκθεση σέ αὐτές τίς ὁρμόνες καταγράφεται πάνω στό γονιδίωμα ὡς μνημονικό γεγονός καί ἐξακολουθεῖ νά ὑφίσταται καί μετά τήν πάροδο τοῦ βιώματος αὐτοῦ.
Στην αρχαία Ελλάδα, και εδώ πρωτοπόρο, η πρώτη μέριμνα της Πολιτείας ήταν να καθοδηγήσει τα ζευγάρια για τη δημιουργία υγιών και ωραίων απογόνων.
«Οι νέοι, προπαντός στο διάστημα της τεκνοποιίας, πρέπει να προσέχουν ώστε να μην πράττουν τίποτε που θα βλάψει την υγεία τους, τίποτε επίσης το βίαιο ή άδικο… διότι αυτά αποτυπώνονται στα σώματα και τις ψυχές των παιδιών τους» (Πλάτωνος, Νόμοι ΣΤ’).
«Οι έγκυοι πρέπει να μη ζουν με πάθη και λύπες αλλά με τιμή, χαρά, πραότητα και καλή ψυχική διάθεση» (Πλάτωνος, Νόμοι Ε’)….
«Η διάνοιά τους πρέπει να είναι ήρεμη, διότι κατά την κύηση τα παιδιά απορροφούν τη ζωή από την έγκυο, όπως τα φυτά από τη γη» (Αριστοτέλους, Πολιτικά).
«Η αγωγή του παιδιού αρχίζει εκ κοιλίας μητρός και μάλιστα εξ άκρας συλλήψεως» (Πατήρ Πορφύριος)
«Στην Κίνα πριν 1000 χρόνια, οι εγκυμονούσες αποσύρονταν σε πανέμορφους χώρους και κει ζούσαν την εγκυμοσύνη τους μεσ’ στη φύση, στην ποίηση, τις διαφωτιστικές ομιλίες… τα παιδιά που γεννούσαν έφεραν μέσα τους αυτή την αρμονία, στο σώμα και στην ψυχή». (κινέζικη παράδοση)
«Κατά την φαντασίαν της γυναικός κατά την σύλληψιν μορφούνται τα βρέφη», δίδασκε ο Εμπεδοκλής (προσωκρατικός φιλόσοφος).
«Κατά την συμπάθειαν της εγκύου μορφούνται τα βρέφη», δίδασκαν οι Στωικοί.
Βλέπουμε λοιπόν πως από αρχαιοτάτων χρόνων υπήρχε η προγενετική αγωγή και πως η Γενετική επιστήμη έρχεται να εδραιώσει τη θέση που πήρε ο Μητροπολίτης Μόρφου μέσω της γνώμης του Αγίου Πορφυρίου , ότι δηλαδή μεταδίδονται στο κυοφορούμενο βρέφος κάθε αίσθημα, αίσθηση, ηδονή, πόθος, τραυματική εμπειρία και πόσο μάλλον κάπνισμα, αλκοόλ, χαρακτήρας και πάρα πολλά άλλα……βεβαίως όμως υπάρχει και η αγωγή μετά την γέννηση αλλά ….
ΤΟ ΠΡΟΛΑΜΒΑΝΕΙΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙΝ. ( Ιπποκράτης ο Κώος , 460 – 370 π.χ.)
3-4. Το τρίτο και το τέταρτο θέμα είναι γιατί το είπε ο Μητροπολίτης, και αν ( μιλώντας έτσι ) είπε κάτι μεμπτό …
Ερώτηση…( μήπως ) κορόιδεψε κανέναν;
Ερώτηση…( μήπως ) στιγμάτισε κάποιον;
Ερώτηση…( μήπως ) κατέκρινε, ή κόλλησε στον τοίχο συνάνθρωπο;
Ερώτηση…( μήπως ) κατηγόρησε, υπήρξε δόλος;
Σαφέστατα και όχι…
Η πρώτη απάντηση είναι πως ήταν η θέση του Αγίου Πορφυρίου αυτή που είπε και δεύτερη απάντηση είναι πως αφηγήθηκε μία ιστορία-γεγονός ωφέλιμη, προς απάντηση στην ερώτηση που του τέθηκε περί ομοφυλοφιλίας και αν κληρονομείται.
Αλήθεια …πόσες κτηνοβασίες ( γίνονται σήμερα ) στο όνομα της ελευθερίας , νόμιμα σε «οίκους ανοχής » της Ευρώπης ( καημένα ζώα, ταλαίπωροι άνθρωποι…) υπό την ανοχή των κυβερνήσεων;
Πόσες διαστροφές, γάμοι ανθρώπων με σκυλιά και άλογα γίνονται, «ελεύθερα» παρακαλώ;
Γιατί δεν μιλάτε όταν το Ιράν κρεμάει τους ομοφυλόφιλους σε δημοσίους χώρους ως «τιμωρία »;
Γιατί δεν μιλάτε όταν το Ισλάμ διακηρύττει την ομοφυλοφιλία ως θανάσιμο αμάρτημα;
Και αντιδράσατε όταν ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος απάντησε με αγάπη πολύ στην συγκεκριμένη ερώτηση, και στο πως μπορούν να βοηθηθούν αυτοί οι άνθρωποι;
Αν ψάξεις για να βρεις στο λεξικό τι σας χαρακτηρίζει, δύσκολα υπάρχει χαρακτηρισμός, των ανίερων και αισχρών κατηγοριών και πράξεών σας στο πρόσωπο του αγωνιστού Μητροπολίτη.
Τασσόμαστε υπέρ του Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Μόρφου γιατί είναι το δίκαιο, το δίκαιο «είναι» και το θέλει ο Χριστός μας και…γιατί δεν θά σιωπούμε όταν χρειάζεται να ομιλούμε.
Από την συντακτική ομάδα του «Ελληνορθόδοξου Φάρου».
Μέλος της Ομοσπονδίας Πατριωτικών και Ορθοδόξων Σωματείων.
Πηγή: ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ
https://tasthyras.wordpress.com/2019/08/14/επιστολή-συμπαράστασης-στον-πανιερώ/
Αύγουστος 14, 2019
http://www.immorfou.org.cy/newsvarious-articles/1894-th16819.html
==============================================
π. Τέλλος Παπαδόπουλος.
Ιερέας Κεντρικών Φυλακών, 12 Αυγούστου 2019
Μελετώντας τις θέσεις και τα σχόλια κάποιων αρθρογράφων εφημερίδων, με αφορμή αποσπάσματα ομιλιών του Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτου σχετικά με την ομοφυλοφιλία και τις εκτρώσεις, μας προκλήθηκαν σοβαρά ερωτήματα, τα οποία θα διατυπώσουμε στη συνέχεια προς γενικότερο προβληματισμό.
Κατ’ αρχήν, πρέπει να διευκρινισθεί ότι την, ανά τον κόσμο, μέσω διαδικτύου, διακίνηση των ως άνω, σκοπίμως επιλεχθέντων, αποσπασμάτων προφανώς δεν διενήργησε ο κ. Νεόφυτος. Ο τελευταίος, με τα όσα περί ομοφυλοφιλίας και εκτρώσεων ανέφερε, απάντησε σε ερωτήματα πιστών, στα πλαίσια ευρύτερης ομιλίας διαρκείας μιάμισης ώρας.
Το ακροατήριό του ήσαν κάποιοι άνθρωποι που ελευθέρως ήλθαν επί τούτω, θέλοντας να ακούσουν ευαγγελικό λόγο από τον κατ’ εξοχήν υπεύθυνο να τον διδάξει, δηλαδή τον Επίσκοπό τους. Να σημειώσουμε, επίσης, ότι ο εν λόγω Επίσκοπος είναι κάτοχος δύο Πανεπιστημιακών Πτυχίων (Θεολογίας και Νομικής) και ότι στα πλαίσια της τριακονταετούς και πλέον ποιμαντικής του διακονίας έχει έλθει πολλάκις σε προσωπική επικοινωνία με χιλιάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας, καθώς και κάθε οικογενειακής, επαγγελματικής, κοινωνικής κατάστασης και μορφωτικού επιπέδου.
Αναρίθμητοι γέροντες, μεσήλικοι και νέοι, άγαμοι και έγγαμοι, γονείς, έφηβοι και παιδιά έχουν, στα πλαίσια του Μυστηρίου της Ιεράς Εξομολόγησης, ανοίξει ενώπιόν του την καρδιά τους και του απεκάλυψαν, εθελούσια, τα μύχια και άδυτα της ζωής και της ψυχής τους. (Στην πολυετή μαθητεία του σε σύγχρονους Αγίους της Εκκλησίας δεν θα αναφερθούμε ιδιαίτερα, αντιλαμβανόμενοι ότι τούτο ολίγον ενδιαφέρει τους επικριτές του, των οποίων και κάποια, σχετικά με το πρόσωπο και τις απόψεις του, σχόλια θα παραθέσουμε αμέσως πιο κάτω).
Με όλη την εκτίμηση που πρέπει να τρέφουμε προς το ιερό λειτούργημα του δημοσιογράφου και ζητώντας συγγνώμη από τους αναγνώστες, επιτρέψετέ μας να παραθέσουμε αυτούσιους κάποιους χαρακτηρισμούς αρθρογράφων εφημερίδων που αφορούν στο πρόσωπο και τις απόψεις του Επισκόπου.
Ο Μητροπολίτης, λοιπόν, Μόρφου, χαρακτηρίζεται ως «βαθειά διαταραγμένος άνθρωπος» (κατά τον «ηπιότερο» μάλιστα χαρακτηρισμό), ο οποίος είναι «εμφανές ότι έχασε τα λογικά του». ΟΙ απόψεις του είναι «παραληρήματα» και ο λόγος του μπορεί να παρομοιασθεί με «οχετό». Γι’ αυτό και πρέπει, ως «σκοταδιστής» που είναι, «να το βουλώσει».
Οι απόψεις του για τις χιλιάδες εκτρώσεις που κάθε χρόνο διενεργούνται στην πατρίδα μας και η «σύγκρισή» τους με τον πράγματι αποτρόπαιο φόνο δύο ανυπεράσπιστων αθώων παιδιών είναι «εξοργιστικές», «εξωφρενικές» και «χυδαίες». (Λες και τα εντός κοιλίας παιδάκια έχουν λιγότερη αξία από τα εκτός κοιλίας. Ας ερωτηθούν περί τούτου οι γονείς ενός εμβρύου, οι οποίοι μετά από πολύχρονες προσπάθειες κατέστη δυνατόν να φέρουν στη ζωή ένα παιδάκι).
Εκφράστηκε, επίσης, η άποψη ότι οι ιερείς δεν μπορούν «να μπαίνουν στον χώρο της Επιστήμης» και να κάνουν αναφορές σε επιστημονικά ευρήματα. (Παρεμπιπτόντως διερωτόμαστε κατά πόσον η ως άνω «απαγόρευση» ισχύει και για τους ιερείς οι οποίοι μαζί με την ποιμαντική διακονία τους ασκούν και κάποιο άλλο επάγγελμα συναφές με την Πανεπιστημιακή τους παιδεία, λ.χ. ιατροί, καθηγητές Βιολογίας, Χημείας, κ.λπ.).
Τέλος, μετά πάσης παρρησίας και βεβαιότητας εκφράστηκε η άποψη ότι η διδασκαλία του Μητροπολίτου (περί ομοφυλοφιλίας και εκτρώσεων) «έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις αρχές του Χριστιανισμού».
Το ερώτημα το οποίο ευλόγως, νομίζουμε προκύπτει είναι το εξής:
Αν οι έγκριτοι δημοσιογράφοι και επιστήμονες που διατύπωσαν τα πιο πάνω είχαν, εν ονόματι της ελευθερίας του λόγου, κάθε δικαίωμα να εκφράσουν τις απόψεις τους, γιατί να μην έχει και ο Μητροπολίτης Μόρφου το δικαίωμα να αναφέρει ( σε ανθρώπους οι οποίοι ελευθέρως θέλησαν να γίνουν ακροατές των διδαχών του) ότι κάποιες πράξεις, σύμφωνα με τη σαφή διδασκαλία της Εκκλησίας μας (Βλ. ενδεικτικά Προς Ρωμαίους 1, 24-27), είναι αμαρτήματα;.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους υπευθύνους συντάξεως της εφημερίδας, οι οποίοι μου έδωσαν τη δυνατότητα να εκφράσω τις πιο πάνω προσωπικές μου απόψεις.
***
πατήρ Τέλλος Παπαδόπουλος.
Ιερέας Κεντρικών Φυλακών, 12 Αυγούστου 2019
Το κείμενο αυτό δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες «Φιλελεύθερος» και «Πολίτης»
Ο π. Τελλος Παπαδόπουλος είναι θεολόγος, αριστούχος της Νομικής Επιστήμης και διδάκτωρ Εγκληματολογίας.
http://www.immorfou.org.cy/newsvarious-articles/1899-ptel19819.html