Ο χριστιανός σήμερα είναι ο χριστιανός της επιφανειακής επάλειψης, που δεν μπορεί να προχωρήσει σε βάθος.
Όπως η αλοιφή δρα επιφανειακά, δημιουργεί μια προσωρινή ανακούφιση, αλλά δεν διορθώνει την εστία, έτσι συμβαίνει και σήμερα με τον μεταλλαγμένο "πιστό¨.
Τα γνωρίζει όλα, αλλά επιφανειακά, πηγαίνει στο Άγιο Όρος, στα μοναστήρια, στην Εκκλησία, στις συνάξεις, στις εκκλησιαστικές δραστηριότητες, αλλά... προσέξτε... μόνο επιφανειακά, (ένα επιδερμικό πασάλειμμα συνήθως) και τίποτε περισσότερο...
Θα τον δεις να μετακινείται από τον Νότο ως τον Βορρά κι από την Ανατολή ως την Δύση, αλλά μόνο "επιδερμικά"...
Κινείται σαν τον παλιάτσο παντού -σε κάθε τσίρκο- για να κάνει τους άλλους να χαμογελάσουν, να πουν κύτταξε τι έκανε, να ακούσει επιτέλους ένα μπράβο!
Έχει την αίσθηση ή μάλλον την ψευδαίσθηση, ότι έχει εκκλησιαστικό φρόνημα, αλλά μόνο αυτό δεν βιώνει.
Όταν θα γυρίσει μόνος στο δωμάτιό του, τότε θα δει ότι δεν του έμεινε τίποτε, απολύτως τίποτε και ότι θέλει να ξαναβγεί πάλι έξω μήπως αρπάξει πάλι κάποιο "τίποτα".
Η Εκκλησία πλέον για την συνείδηση του σύγχρονου πιστού έχει μεταβληθεί σε ένα "super market", σε ένα κοινωνικό παντοπωλείο, όπου κανείς μπαίνει μέσα άγνωστος μεταξύ αγνώστων, λαμβάνει ό,τιδήποτε παρέχεται χωρίς να του στοιχίζει τίποτα (εννοείται πνευματικά) και βγαίνει πάλι από εκεί άγνωστος μεταξύ αγνώστων, με ένα σωρό τερτίπια ( βιβλιαράκια, ενθύμια, βασκανίες και βουντού...) χωρίς να βιώνει την εσωτερική και υπαρξιακή αλλαγή του. Χωρίς να λυτρώνεται!
Όμως αδελφέ, άν δεν δοθείς στο Χριστό, αν δεν προσαρμόσεις τη ζωή σου στην εν Χριστώ ζωή, πως θα αισθανθείς τη λύτρωση που φέρνει ο Χριστός; «Εάν τις αγαπά με, τας εντολάς μου τηρήσει», λέγει ο Χριστός... και ακόμη σημειώνει ότι θα έρθει και θα κατασκηνώσει στις καρδιές μας!...
Για να χωρέσει ο Αχώρητος στις καρδιές μας πρέπει να αδειάσουν οι καρδιές μας από τον διασκορπισμό και την πολυδιάσπαση και τα πολλά τίποτα, που αγοράζουμε σήμερα, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν !..».
π.Ιωαννίκιος Γιαννόπουλος
Ιεροκήρυκας στην Ιερά Μητρόπολη Ιλίου