Όταν είμασταν παιδιά, όταν διαβάζαμε κάποιο βιβλίο, κρατούσαμε σημειώσεις. Υπογραμμίζαμε κιόλας, αλλά αυτό δεν είναι και τόσο πρέπον, γιατί μουντζουρώνεις τελικά το βιβλίο, αλλά «προδίδεις» και αυτά που σου αρέσουν.
Έτσι, όσα μας άρεσαν, τα αντιγράφαμε και σχηματίζαμε το δικό μα βιβλίο, μικρό από το μεγάλο.
Κάτι τέτοιο μας θύμισε και αυτός ο «Φάκελλος» του μαθήματος. Δεν είναι φάκελλος αλλά έτσι τον ονόμασαν, ίσως γιά να φανερώσουν ότι περιέχει πολλά κεφάλαια, σαν τα ντοσιέ ένα πράμα.
Ίσως πάλι να πουν ότι βρίσκεται εν εξελίξει και δεν «έγινε» ακόμα τέλειο βιβλίο.
Αγαπητή θεολόγος της περιφέρειάς μας, μας είπε να δούμε το ποίημα στην σελίδα 100 – Ευτυχώς το εκατό δεν αλλάζει στην «Δημοτική».
Αυτό λοιπόν το ποίημα, που έγινε και τραγούδι, μιλάει γιά τα «έργα» του Τρελλού Θεού.
Ακούσατε εσείς γιά κανέναν Τρελλό Θεό;
Και όμως τρελλός Θεός δεν είναι προφανώς κάποιο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ούτε κάποιας άλλης «θρησκείας» αλλά ο Πάνας, συνοδός του Διόνυσου, που ανήκουν στο Δωδεκάθεο ... Αυτό μας ήρθε, συνειρμικά. Δηλαδή εισάγεται στα παιδιά, δίχως πολλά πολλά, δαιμονολοατρεία.
Ασχολήθηκα περισσότερες από δέκα ώρες με αυτόν τον «Φάκελλο». Αφάνταστη κούραση. Μα είναι αυτό εγχειρίδιο, όπως λένε, γιά παιδιά Β΄ Γυμνασίου;
Τόσες γνώσεις μπορεί να τις αφομοιώσει ένα παιδί; Τέτοιο μπέρδεμα μπορεί να το βάλει σε τάξη ένα παιδί, σε δύο διδακτικές ώρες την εβδομάδα; Η ανομοιογένεια της ύλης μπορεί να αφομοιωθεί σε μία ώρα των σαρανταπέντε – κι αυτό δεν μεταφράζετε – λεπτών;
Προσωπικά κουράστηκα πάρα πολύ ξεφυλλίζοντάς το, και σταματώντας σε πολλά σημεία.
Δεν θα συνεχίσω. Ίσως θα μπορούσαμε να καταλογίσουμε καλές προθέσεις στους συγγραφείς.
Να σας πώ όμως καί πώς έννοιωσα; Σαν τους εξυπνάκηδες (τους λένε και αλλοιώς), της τάξης, που όταν μάθαιναν καμιά παράξενη λέξη, «έκαμναν τον μάγκα» στα άλλα παιδιά. Δεν ξέρω αν οι συγγραφείς είναι γενικά «διαβασμένοι» ή διάβασαν γιά να γράψουν όλο αυτό το συνοθύλευμα.
Μού φαίνονται «εξυπνάκηδες», και δεν ξέρω με ποιό κριτήριο έγινε η επιλογή τους σαν «συγγραφείς», ώστε να έχουν να λένε μετά οι κυβερνητικοί ότι συνεργάστηκαν και με θεολόγους.
Γιά να το διδάξει αυτό το βιβλίο ένας θεολόγος οφείλει να διαβάσει και να μελετήσει πολλέεες ώρες. Δηλαδή, δεν διαβάζεται !. Πολύ λυπάμαι που το λέω.
Δεν ξέρω αν μυρίζει τσιγάρο, ή ακόμα και χασίσι, γιατί έγινε πολύυυ δουλειά, και ίσως σηκώνει και μερικές τζούρες ...
Και κλείνω με κάτι, που βλέποντάς το μόνον σημειολογικά, με έθλιψε βαθύτατα.
Στα εξώφυλλα των Βιβλίων, γενικά, βάζουμε κάτι που νοηματοδοτεί και το περιεχόμενό τους.
Στο Βιβλίο αυτό δεν υπάρχει μία εικόνα, σωστή εννοώ εικόνα, του Χριστού, της Παναγίας, ιερών προσώπων, αγιογραφία.
Στο εμπροσθόφυλλο, υπάρχει τρικυμία και ένα καράβι, δίχως σταυρό, που ταρακουνιέται.
Στο οπισθόφυλλο, εκεί όπου παλαιά υπήρχε η σοφή κουκουβάγια επάνω στα κλειστά βιβλία, τώρα τί υπάρχει;
Μία σπείρα.
Δεν ξέρω αν η σπείρα είναι το σήμα του εκδοτικού Ινστιτούτου, ή είναι διακοσμητική επιλογή των συντακτών.
Πάντως η σπείρα, ως σύμβολο, παραπέμπει, σημειολογικά, στην Θεοσοφία και στον Αποκρυφισμό.
Τελικά το βιβλίο αυτό πετυχαίνει τον στόχο του. Είναι βιβλίο των συντακτών του και της εποχής του: Σε μπερδεύει αφάνταστα.
Καλή υπομονή και στους διδάσκοντες και στους διδασκόμενους. Και στους καθηγητές και στα παιδιά.
Αλλοίμονο. Ο Θεός να βάλλει το χέρι του ...
http://www.romfea.gr/katigories/10-apopseis/18236-trikumia-san-mathima-thriskeutikon