Γιά εδώ, για την πατρίδα ηρώων και μαρτύρων. Για εδώ, στον τόπο της ελευθερίας της έκφρασης και της δημοκρατίας!
Και αφού φτιάξανε τον Νόμο ώστε να φυλακίζουν κάθε αντίθετη άποψη γενόμενοι ίδιοι χειρότεροι από τον Χότζα, Χίτλερ, και Στάλιν, φθάσανε στο αποκορύφωμα ψηφίζοντας διεστραμμένες και μη φυσιολογικές καταστάσεις ως δήθεν φυσιολογικές, και απαγορεύοντας μάλιστα στον λαό επί ποινή φυλάκισης, να έχει αντίθετη γνώμη!
Το άκρον άωτον δηλαδή της παραφροσύνης!
Και εν τούτοις βρέθηκαν βουλευτές και αρκετοί μάλιστα, πού όλα αυτά τα υπερψήφισαν με το πρόσχημα ότι είναι οδηγία της Ενωσης της Ευρώπης !
Και αντί να αντιδράσουν σε μία τέτοια νομοθετική υπερβολή της ΕΕ πού ενώ συστήθηκε αρχικά ως μία Ευρωπαϊκή εμπορική οργάνωση δεν θα έπρεπε να έχει ουδεμία απαίτηση για θέματα ηθών και εθίμων κάθε λαού εν τούτοις αυτοί τρέχοντας τα υπόγραψαν όλα. Είμαστε λοιπόν άξιοι για να πάρει μια σκούπα ο Θεός και να μας σκουπίσει όλους ή όχι;
Όλοι όμως αυτοί, πού υπέγραψαν και συμφώνησαν με τα μνημόνια την οικονομική αλλά και ηθική καταστροφή μας, το κατόρθωσαν δυστυχώς με την αποκοίμηση του Ελληνικού λαού εφαρμόζοντας πιστά το «άτερ όχλου». Γιατί αν υπήρχε ένα ελάχιστο κριτήριο υγιούς συνείδησης του λαού δεν θα τολμούσαν κάν να περάσουν αυτά τα μέτρα!
Γιατί ο λαός θα ξεσηκωνόταν και θα τους έπαιρνε με τις πέτρες πράγμα πού δεν συνέβη με αποτέλεσμα να διερωτώνται και οι ίδιοι Ευρωπαίοι και να απορούν λέγοντας «μά τι έπαθε ο Ελληνικός λαός και βουβάθηκε;»
Στο «άτερ όχλου» όμως, υπάρχει και συνέχεια…
Έτσι λοιπόν:
Το Ευαγγελικό ανάγνωσμα του Όρθρου της Μεγάλης Πέμπτης προέρχεται από το 22ο κεφάλαιο του Ευαγγελιστού Λουκά. Ενώ πλησιάζει η εορτή του Πάσχα, οι αρχιερείς και οι φαρισαίοι, θορυβημένοι από την αποδοχή του Ιησού από τον ιουδαϊκό λαό, σχεδιάζουν να τον σκοτώσουν, αλλά θέλουν να το πράξουν χωρίς να το γνωρίζει ο λαός.
Δεν ήταν δυνατό να τον συλλάβουν την ώρα που δίδασκε στο ναό που είχε κτίσει ο Ηρώδης ο Μέγας, διότι ένοιωθαν ότι θα υπήρχαν αντιδράσεις. Έτσι σχεδίασαν προσεκτικά τη σύλληψή Του.
Πρώτα συνεννοήθηκαν με μέλος του στενού του κύκλου, τον μαθητή Του Ιούδα Ισκαριώτη, και του προσέφεραν αμοιβή για την πράξη του, έπειτα, αφού εξασφάλισαν το συνεργάτη, το ενδιαφέρον τους εστράφη στο να βρουν την κατάλληλη ευκαιρία. Για να είναι επιτυχημένη και ασφαλείς γι’ αυτούς, η προδοσία και η σύλληψη έπρεπε να γίνει νύχτα, έξω από την Πόλη, ενώ ο Ιησούς δεν θα ήταν περιτριγυρισμένος από τα πλήθη του λαού που τον είχαν δοξάσει προ ολίγων ημερών κατά την είσοδό Του στην πόλη.
Όλα λοιπόν θα έπρεπε να γίνουν «Άτερ όχλου».
Το «άτερ» είναι πρόθεση, η οποία συντάσσεται με γενική και σημαίνει «χωρίς».
Πρόβλημα, λοιπόν, η παρουσία του όχλου για αυτούς που σχεδίαζαν τη θανάτωση του Κυρίου ( όπως σήμερα και για όλους αυτούς πού σχεδιάζουν την θανάτωση και καταστροφή της Ελλάδος και στο ξεπούλημά της στους ξένους για ένα πιάτο φαϊ…).
Από τη φράση αυτή του ευαγγελιστή Λουκά ξεπηδούν πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία. Πρώτα ο ευαγγελιστής μας δηλώνει τη δύναμη του λαού και τη σημασία του στην πορεία της ιστορίας και στη διαμόρφωσή της.
Έπειτα μας βοηθά να συνειδητοποιήσουμε πόσο ενοχλητική μπορεί να γίνει αυτή η παρουσία σε όσους επιβουλεύονται τα συμφέροντά του.
__Ακόμη φαίνεται ότι ο λαός μπορεί με την δυναμική του αντίδραση είναι ικανός να αποτρέψει την εφαρμογή των επιλογών των ισχυρών.
__Οι διαπιστώσεις αυτές είναι ιδιαίτερα επίκαιρες σήμερα, Μεγάλη Τετάρτη 1η Μαΐου, καθώς αποτελούν κρίκους που συνδέουν αυτούς που σφετεριζόμενοι την εξουσία που κατέχουν από το λαό για το λαό, προσπαθούν να τον παραμερίσουν, ώστε να εφαρμόσουν ανενόχλητοι τα άνομα και επικίνδυνα σχέδιά τους.
__«Άτερ όχλου» λαμβάνονται αποφάσεις και σήμερα. Ψηφίζονται νόμοι, αλλάζουν συμβάσεις εργασίας, καταργούνται δικαιώματα, ψαλιδίζονται ελευθερίες, εκμηδενίζονται μισθοί και χάνονται κόποι ετών!
Η εξουσία, όμως, και τότε και σήμερα φοβάται το λαό.
Ποιο λαό όμως;
Το συνειδητοποιημένο και αποφασισμένο λαό.
Το λαό που ανταποκρίνεται στην αγάπη του Χριστού και επευφημεί τις πράξεις Του. Το λαό που μπορεί να αντισταθεί και να αποτρέψει τα τεχνάσματα της εξουσίας. Το λαό που μπορεί να επιβάλει τη θέλησή του.
Υπάρχει όμως δυστυχώς και ο λαός εκείνος που έμαθε να βάζει το στενό, προσωπικό συμφέρον πάνω από το συλλογικό, ο λαός που αρέσκεται κάποιοι να του χαϊδεύουν τα αυτιά και να νεκρώνουν τις αντιδράσεις του με υποσχέσεις. Ο λαός που κάνει τα πάντα για τα λεφτά. Ο λαός που δεν μπορεί να διακρίνει το άσπρο από το μαύρο.
Ο λαός που δεν αφήνει την ασφάλεια (;) και την απάθεια του καναπέ του, όχι για να κατεβεί στις πλατείες υπακούοντας σε κομματικά κελεύσματα που διασπούν, αλλά για να αγωνιστεί να αποκτήσει πολιτικό λόγο, άποψη, γνώμη, και να γίνει πόλος αντίδρασης με την αγάπη στον πλησίον και την πίστη του σε ιδανικά και αξίες.
Το «άτερ όχλου» του ευαγγελιστή δίνει το στίγμα του φόβου της εξουσίας!
Τότε, το σχέδιο πέτυχε. Ο λαός ήταν απών. Ο Χριστός συνελήφθη και σταυρώθηκε!
Σήμερα, το πρόβλημα για την εξουσία δεν είναι τόσο η φυσική παρουσία του λαού, όπως ήταν τότε, όσο η απόκτηση της συνείδησης της αξίας και της δύναμής του. Η διεκδίκηση της ελευθερίας του από κάθε είδους δεσμά και η πίστη ότι μπορεί να πετύχει τους στόχους του όταν δεν είναι απών. Όταν έχει άποψη και την προβάλλει. Όταν πάψει να βλέπει τον πλησίον του ως αντικείμενο κέρδους και τον δει ως αντικείμενο αγάπης.
__Η εξουσία κάθε εποχής προσπαθεί να πάρει και να εφαρμόσει τις αποφάσεις της «ἄτερ ὄχλου». Εμείς θα το επιτρέψουμε;
Μήπως σας βάζει να σκεφθείτε και η πρακτική όλων των Συνόδων, Πρεσβυτερίων, Εκτελεστικών Διακονικών κ.λπ. (όπως συμβαίνει και σήμερα σε όλες τις εκκλησίες), ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΘΥΡΩΝ...
Δηλαδή ΑΤΕΡ ΟΧΛΟΥ... Δηλαδή ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ;
Τίποτε δεν άλλαξε στις μεθοδίες του Σατανά...
Πάντα στο σκοτάδι εργάζεται και πάντα βρίσκονται ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ άνθρωποι (ακόμη και αν λέγονται ΠΟΙΜΕΝΕΣ ή ΙΕΡΑΡΧΕΣ ή δεν ξέρω πώς αλλιώς) που είναι μαθημένοι και τους αρέσει να εργάζονται ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ...
__Χωρίς να ενδιαφέρονται για το λόγου του Χριστού, ότι:
__«Πας, όστις πράττει φαύλα, μισεί το φως και δεν έρχεται εις το φως, διά να μη ελεγχθώσι τα έργα αυτού» (Ιωάν. 3:20)
Πηγή: Άτερ όχλου