Καὶ ἐπειδὴ ἄλλος κατήφορος πιὸ κάτω δὲν ὑπάρχει, ἀφοῦ ἡ πιὸ σιχαµερὴ ἁµαρτία ἡ ὁµοφυλοφιλία ποὺ κατέκαψε τὰ Σόδοµα, ὄχι µόνο θὰ συγχωρῆται -ἂν παραχωρήση ὁ Θεὸς νὰ ψηφισθῆ ἀπὸ τὴν Βουλή- ἀλλὰ ἐπισήµως διὰ Νόµου θὰ ἀναγνωρίζεται ὡς θεµιτὴ καὶ δίκαιη, τότε ἂς περιµένουµε ὅλα τὰ ΟΥΑΙ τῶν παλαιῶν Προφητῶν καὶ τῆς Ἀποκαλύψεως νὰ πέσουν ἐπάνω µας καὶ πάνω στὸ Ἔθνος µας, ποὺ ἀπὸ Ἔθνος, ἅγιον καὶ ἡρώων καὶ ἀπὸ «διαµαντόπετρα στῆς γῆς τὸ δακτυλίδι», ποὺ ἦταν κάποτε λόγῳ τῆς ἐνδόξου ἱστορίας της, θὰ καταντήση µιὰ χώρα περιφρονηµένη ἀπὸ ὅλους τοὺς ἔντιµους ἀνθρώπους.
Χώρα µὲ µέλλον ποὺ µόνο ἕνας νέος Ἰερεµίας θὰ χρειασθῆ νὰ τὸ περιγράψη καὶ Κράτος, ποὺ θὰ διακινδυνεύουν ὡς ἐν διωγµῷ ὑπάρχοντες ἱεροκήρυκες, πιστοὶ ἀλλὰ καὶ σώφρονες πολίτες νὰ διώκωνται ὡς% ὑπονοµεύοντες τὴν ἔννοµο τάξι καὶ ὡς ρατσιστές, ἐὰν ἀποτολµοῦν νὰ καταγγέλλουν ὅλων αὐτῶν τὴν ἀνήθικη κατάσταση.
Ποῦ εἶναι ὅµως ἡ Ἱερὰ Σύνοδος νὰ βροντοφωνάξη τὰ προδροµικὰ «οὐ ἔξεστι» στοὺς ἀθέους ποὺ κρατοῦν τὰ ἰνία αὐτῆς τῆς Χώρας καὶ νὰ ἐφαρµόση τὸ «ἐξέλθετε ἐκ µέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε καὶ ἀκαθάρτου µὴ ἅπτεσθε» τοῦ Σεβ. κ. Σεραφείµ;
Ὅλοι οἱ ἄλλοι πλὴν τοῦ Σεβ. κ. Ἀµβροσίου καὶ µακ. κ. Ἀνθίµου καὶ 2-3 ἀκόµη ποὺ δὲν γνωρίζω, γιὰ νὰ τοὺς ἀναφέρω, ποὺ µετριοῦνται στὰ δάκτυλα τῆς µιᾶς χειρὸς- ὅπως µοῦ ἔλεγε ὁ ἀείµνηστος θεολόγος Ν. Σωτηρόπουλος- ποῦ εἶναι;
Γιατὶ δὲν «εὑρίσκονται δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ» µὲ τὸ ἀγωνιστικό τους παρὸν καὶ νὰ διακόψουν καὶ αὐτοὶ κάθε σχέση µὲ τοὺς ἀθέους, ποὺ ὕψωσαν θρασεῖαν τὴν κεφαλὴν παρὰ τὸ ὅτι κυβερνοῦν τὴν Χώρα µὲ τὸ 36% τοῦ 55% τοῦ ἐκλογικοῦ σώµατος.
Ἂν ὅµως οἱ ἀπέχοντες στὶς τελευταῖες ἐκλογὲς ποὺ οὐσιαστικὰ εἴµαστε ἡ πρώτη πολιτικὴ δύναµη, εἴχαµε χριστιανικὲς ἀντιλήψεις δηλαδὴ εἴµαστε ἔξυπνοι, τότε µὲ τὸ ἰσχῦον σύστηµα θὰ εἴχαµε 185 ἕδρες στὴν Βουλὴ καὶ δὲν θὰ «ἀνήκαµε εἰς τὴν ∆ύσιν» τὴν ἄθεη, ἀλλὰ στὴν ἔνθεη Ἀνατολὴ «ζῶντες καὶ βασιλεύοντες» ἀπὸ τὴν παραγωγή µας καὶ ὄχι µὲ τὰ δανεικὰ τῶν ἀθέων.
Καὶ ἐφ᾽ ὅσον κατὰ τὸν Ἀπόστολο «πορισµὸς µέγας εὐσέβεια µετ᾽ αὐταρκείας» δηλ. ἡ εὐσέβεια εἶναι πηγὴ µεγάλου πλουτισµοῦ, ὅταν συνοδεύεται ἀπὸ ὀλιγάρκειαν» (Α´. Τι. στ´, 6) θὰ εἴµαστε ὄχι ἁπλῶς ἰσοδύναµοι µὲ τοὺς ἀθέους τῆς ∆ύσεως, ἀλλὰ παντοδύναµοι κρατηµένοι ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ Παντοδυνάµου Κυρίου µας καὶ καθόλου «ἀποµονωµένοι», ὅπως µᾶς λένε, µὲ δόλιο σκοπὸ νὰ µᾶς ἀποπροσανατολίσουν.
( του Σπήλιου Παναγιωτόπουλου)
«Ορθόδοξος Τύπος»