Η ΣΥΓΓΕΝΗΣ ΤΕΤΡΑ-ΦΩΚΟΜΕΛΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΣΥΓΓΕΝΗΣ ΑΝΩΜΑΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΑΚΡΑ.
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΓΕΝΝΙΟΝΤΑΙ ΕΤΣΙ, ΕΙΤΕ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΟΣΤΑ ΣΤΑ ΑΚΡΑ ΤΟΥΣ, ΕΙΤΕ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΠΛΑΣΤΙΚΑ…
---Τζάνετ ( θετή μητέρα): Όταν αποφασίσαμε να υιοθετήσουμε την Άμυ, μας τηλεφώνησαν και μας είπαν πως είχαν ένα μικρό κοριτσάκι το οποίο γεννήθηκε χωρίς χεράκια και ποδαράκια. Θα θέλαμε να την υιοθετήσουμε;
Απάντησα, Ναι !
Από εκείνη τη μέρα στα αλήθεια, την έβαλα στην καρδιά μου, θα γινόταν δική μας. Ο κύριος, ο γιατρός που ήταν ο επικεφαλής της κλινικής για τους ανάπηρους, είπε πως δεν θα τα κατάφερνε ποτέ σε τίποτα, θα ήταν δεμένη σε μια καρέκλα και αυτό πραγματικά με θύμωσε. Και του το είπα, του είπα: θα κάνει οτιδήποτε εκείνη θελήσει να κάνει.
ΝΟΑ ΜΠΡΟΥΚΣ, ΑΔΕΛΦΟΣ ΤΗΣ ΑΜΥ
---Νόα: Δεν ξέρω τί ακριβώς είναι αυτό εδώ, γιατί δεν είναι στο κάδο σκουπιδιών;
Τζάνετ: Δεν πετάμε ποτέ φωτογραφίες, τις παίρνουμε και τις κρατάμε για πάντα. Να εδώ είναι στη κούνια. Εδώ κολυμπάς. Την πήραμε ενώ προσπαθούσες να μάθεις μπάνιο.
---Εδώ είσαι στο σχολείο. Εδώ είναι αφού σε υιοθετήσαμε. Αυτή ήταν τα Χριστούγεννα.
---Άμυ: Τα πρώτα μου Χριστούγεννα, θυμάμαι.
---Τζάνετ: Δεν ήθελα να ζήσει μια προστατευμένη ζωή. Αλλά και ποτέ, ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα γινόταν τόσο ανεξάρτητη και θα έκανε τόσα πολλά πράγματα όσα κάνει τώρα.
Άμυ: Προφανώς πρέπει να κάνω ό,τι κάνω πολύ διαφορετικά από ό,τι κάποιος που έχει σωματική ακεραιότητα. Αλλά είμαι σε θέση να τα κάνω όλα αυτά με ένα διαφορετικό τρόπο.
-Οι καθημερινές δραστηριότητες είναι για μένα μια πρόκληση. Ας πούμε το φαγητό και το γράψιμο, ή το περπάτημα.
ΝΟΑ ΜΠΡΟΥΚΣ, ΑΔΕΛΦΟΣ ΤΗΣ ΑΜΥ.
Νόα: Δεν την έβλεπα ποτέ ως κάτι διαφορετικό από οποιονδήποτε άλλο, καταλαβαίνεται πώς το εννοώ, επειδή ήταν σε αυτή τη κατάσταση... Δεν αισθάνθηκα ποτέ άβολα εξαιτίας της.
Τζάνετ: Τα κατορθώματα που έχει καταφέρει, είτε ως μικρό μωρό, η πρώτη φορά που περπάτησε μόνη της, όλα αυτά ήταν κάτι σπουδαίο.
---Έκοψα τα μαλλιά μου με αυτό το πράγμα πριν. Θα έλεγα πως το να είμαι σε θέση να ράβω είναι ένα από τα μεγαλύτερα κατορθώματά μου. Είναι κάτι που δεν πίστευα πως θα το κατάφερνα. Είναι μιά δυνατή πρόκληση για μένα να το κάνω, αλλά μου αρέσει πάρα πολύ.
-Δεν ξέρω αν δικαιούμαι να αποκαλώ τον εαυτό μου φωτογράφο. Αλλά μου αρέσει ειλικρινά, να παίρνω φωτογραφίες. Χρησιμοποιώ το στόμα μου και τον ώμο μου και το πηγούνι μου, για να κάνω τα πάντα. Να αλλάξω ένα φακό, μόλις τον άλλαξα χρησιμοποιώντας το πηγούνι και τον ώμο μου.
-Σας χαιρετώ όλους, καλωσήλθατε και πάλι στο κανάλι μου. Γνωρίστε την Λότζικ, Λότζικ...
-Λοιπόν το κανάλι μου στο YouTube δεν ήταν κάτι που περίμενα ποτέ να κάνω. Το να είμαι μπροστά σε μιά κάμερα είναι κάτι που με φοβίζει. Αλλά σκέφτηκα πως θα ήταν ένας ακόμη δρόμος για να ενθαρρυνθούν και οι άλλοι ( πού είναι σε παρόμοια θέση ).
-Ελπίζω πως αυτές οι εκπομπές θα είναι πηγή θάρρους για όσους από εσάς δίνεται μάχες, αντιμετωπίζεται εμπόδια και αισθάνεστε πως δεν έχετε όσο κουράγιο χρειάζεται για να τα ξεπεράσετε,
---Γεια σας φίλοι μου, καλώς ήλθατε και πάλι σε ένα ακόμη επεισόδιο από την σειρά: «Πώς τα καταφέρνει;» Εάν είστε καινούργιος στο κανάλι, το όνομά μου είναι Άμυ και γεννήθηκα χωρίς χέρια και πόδια. Σήμερα θα σας δείξω πώς μαγειρεύω στο γκριλ.
-Λοιπόν γιατί να μην περάσουμε αμέσως στο θέμα μας;
-Θέλετε στα δικά σας μουστάρδα και κέτσαπ; Έχω πολλά πικρόχολα σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα. Αλλά έχω ακόμη περισσότερη καλοπροαίρετη ανταπόκριση. Και προσπαθώ να επικεντρωθώ στα καλά, δεν θέλω να τροφοδοτώ τα αρνητικά τους με άλλα περισσότερο αρνητικά, σκέπτομαι πως είναι χαμένη ώρα και ζωή για να είμαι ειλικρινής.
-Τα περισσότερα ερωτήματα που έχω είναι για το πώς κάνω διάφορα πράγματα. Γενικά θέλουν να ξέρουν πράγματα όπως γιατί ονόμασα την εκπομπή μου «Πώς το καταφέρνει εκείνο;»
Άμυ: Κάνω ομιλίες σε κοινό από το 2014. Αφότου εκδόθηκε η πρώτη αυτοβιογραφία μου. Χαίρομαι όταν μπορώ να μοιράζομαι με άλλους την ιστορία μου. Όχι πως νομίζω ότι κάνω κάτι σπουδαίο, αλλά πιστεύω πως το μήνυμά μου είναι σημαντικό για τους ανθρώπους.
-Το μήνυμά μου είναι πως όλοι μας έχουμε έναν λόγο για τον οποίο βρισκόμαστε στη ζωή. Και πως ο καθένας μας έχει το δικό του ξεχωριστό λόγο ύπαρξης…