ΜΙΑ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ...

Μία άδικη καταδίκη πού έγινε αιτία γιά μία ευλογημένη και διδακτική ιστορία…

VIDEOs

  Μπήκα στη φυλακή για χρέη στο δημόσιο…

Πριν πολλά χρόνια και μετά την λήξη του εμφυλίου σπαραγμού και του αδελφοκτόνου πολέμου, σε κάποιο χωριό, έγινε ένας φόνος, για πολιτικούς μάλλον λόγους και εξαιτίας του μεγάλου φανατισμού, που επικρατούσε εκείνη την εποχή.
Κατηγορήθηκε, λοιπόν, κάποιος χωριανός, ο Πέτρος Γ. και με τις μαρτυρίες πέντε συγχωριανών του δικάστηκε και καταδικάστηκε σε 30 χρόνια φυλάκιση.

Ο κατηγορούμενος όμως ισχυρίζετο συνεχώς ότι ήτο αθώος. Κλείσθηκε σε αγροτικές φυλακές, αλλά μέρα-νύχτα διαλαλούσε και μονολογούσε ότι ήτο αθώος.

Σ' αυτές τις φυλακές πήγαινε μια φορά τον μήνα ένας ευλαβέστατος ιερεύς και λειτουργούσε στο εκκλησάκι που υπήρχε και κατόπιν εδέχετο για εξομολόγηση όσους εκ των φυλακισμένων το επιθυμούσαν. Ύστερα από 5-6 μήνες, πήγε και ο εν λόγω χωριανός στον ευλαβή εκείνον ιερέα και εξομολόγο, και ενώπιον του Αγίου Θεού και μπροστά στο πετραχήλι του Πνευματικού, βεβαίωνε με όρκους ότι ήταν αθώος.

Από τότε που εξομολογήθηκε μέσα στις φυλακές ο Πέτρος Γ., άλλαξε τελείως διαγωγή και έγινε ο άνθρωπος της προσευχής και της μελέτης του Ευαγγελίου, που του δώρησε εκείνος ο καλός ιερεύς. Μέσα σ' έναν χρόνο αλλοιώθηκε τόσο πολύ, που όλοι οι συγκρατούμενοί του και βαρυποινίτες άρχισαν να τον σέβωνται και να του φέρωνται φιλικά. Και με την Χάρι και τον φωτισμό του Θεού γρήγορα πείσθηκε ο ευλαβής ιερεύς για την αθωώτητά του, ώστε του επέτρεπε να κοινωνή κάθε φορά που λειτουργούσε στις φυλακές.

Ο ιερεύς προσπάθησε κάτι να κάμη μέσω κάποιων δικηγόρων, αλλά οι μάρτυρες ήσαν απολύτως κατηγορηματικοί, γιατί ήσαν δήθεν παρόντες στον φόνο. Παρά ταύτα ο Εξομολόγος πίστευε ότι όντως ήτο αθώος και θύμα σκευωρίας. Ο Πέτρος Γ. όχι μόνο προσηύχετο με το Όνομα του Ιησού Χριστού, που το έμαθε από το βιβλίο «Οι περιπέτειες ενός προσκυνητού», αλλά μελετούσε το Ευαγγέλιο και κοινωνούσε των αχράντων Μυστηρίων, σκορπώντας σε όλους τους συγκρατουμένους του πολλή καλωσύνη.

Συγχωρούσε δε με όλη του την καρδιά και τους κατηγόρους του και αυτόν ακόμα τον άγνωστο φονιά. Δεν φταίνε, οι καημένοι, έλεγε. Φταίει το πολιτικό και ιδεολογικό πάθος, φταίει και ο διάβολος που τους σκοτείνιασε το μυαλό κι έτσι κρύψανε την αλήθεια. 

Θεέ μου, συγχώρεσέ τους. και από μένα να 'ναι συγχωρεμένοι. και χάρισέ τους πλούτη και αγαθά πολλά, αλλά χάρισέ τους προπαντός και ιδιαιτέρως φωτισμό και υγεία.

Έτσι πέρασαν 19 χρόνια. Κατόπιν, λόγω της καλής και αρίστης διαγωγής και επειδή έκανε και στις τότε αγροτικές φυλακές, όπου εμειώνετο η ποινή, αποφυλακίσθηκε. Ήτο πλέον 50 ετών. Στο χωριό όμως δεν έγινε δεκτός, επειδή τον πίστευαν όλοι για φονιά και κυρίως οι συγγενείς του φονευμένου. Έτσι, μετακόμισε σε μια γειτονική πόλι και έκαμε τον εργάτη, τον οικοδόμο και κυρίως τον μαραγκό, δουλειά που την έμαθε στην φυλακή. Η ζωή του όμως εξακολουθούσε να είναι ζωή ενός αληθινού χριστιανού, με την ακριβή συμμετοχή στα Μυστήρια, με την σωστή τήρηση των ευαγγελικών εντολών και ιδιαιτέρως με την προσευχή. Η προσευχή ήταν το οξυγόνο της ζωής του. Η Ευχή και το Ευαγγέλιο ήσαν γι' αυτόν «άρτος ζωής» και «ύδωρ ζων».

Μία κοπέλα 42 ετών, θεολόγος σε κάποιο Γυμνάσιο της περιοχής, πληροφορήθηκε από τον Πνευματικό των φυλακών, που ήτο και δικός της Πνευματικός, τα πάντα για τον Πέτρο Γ. και ιδιαιτέρως για το πόσο ήτο αφοσιωμένος στον Χριστό και στην Εκκλησία Του. Πήγε, τον βρήκε και κατόπιν τον ζήτησε η ίδια σε γάμο!. Από τον ευλογημένο αυτό γάμο προήλθαν δυό παιδιά, υγιέστατα.

Ύστερα από μερικά χρόνια, στο χωριό που έγινε ο φόνος, κάποιος αρρώστησε βαρειά με ανεξήγητους φοβερούς πόνους σε όλο του το σώμα. Η επιστήμη με τους γιατρούς και τις κλινικές εξετάσεις, που ήσαν προηγμένες, στάθηκαν αδύνατον να τον βοηθήσουν!!! Ούτε καν την αιτία δεν μπόρεσαν να εντοπίσουν!

Έτσι, μια βραδυά στο σπίτι του, αφού επέστρεψε από το νοσοκομείο, σ' αυτήν την φοβερή κατάστασι, άρχισε να κραυγάζη μέσα στους φοβερούς του πόνους ότι αυτός ήτο ο φονιάς και με τους 4 ψευδομάρτυρες, τους οποίους εξηγόρασε με μεγάλα χρηματικά ποσά, κατηγόρησαν τον Πέτρο Γ., που συμπτωματικά περνούσε από εκείνο το σταυροδρόμι, την ώρα που έγινε ο φόνος.

Φώναξαν τον αστυνόμο του τμήματος του χωριού, υπέγραψε την ομολογία του κατονομάζοντας και τους 4 ψευδομάρτυρες και συνεργούς του. Ποια νομική διαδικασία ακολουθήθηκε μετά, δεν γνωρίζω. Η ομολογία του όμως έκανε κρότο στο χωριό, προκαλώντας σύγχυσι, ταραχές και πολλές κατάρες, οι οποίες βάραιναν τον φονιά. Παρά ταύτα, η ψυχή του φονιά δεν έφευγε. Κι αυτός εξακολουθούσε να τσιρίζη και να κραυγάζη.

Ο Πέτρος Γ., όπως ήτο επόμενον, το έμαθε. Δεν κίνησε όμως καμιά διαδικασία για την αποκατάστασι της τιμής του με αναθεώρησι της δίκης, με μηνύσεις κατά των ενόχων και άλλων ενδίκων νομίμων μέσων. Αλλά τι έκανε; 

Πήγε στο σπίτι του φονιά!...Οι πάντες πάγωσαν. Οι περισσότεροι χωρικοί, όταν τον είδαν να περνάη μέσα από το χωριό, από την ντροπή τους κρύφθηκαν. Πάγωσε και ο φονιάς όταν τον αντίκρυσε, και με γουρλωμένα τα μάτια από την έκπληξι και την φρίκη, τον άκουσε να του λέη: 

Γιώργο, σε συγχωρώ με όλη μου την καρδιά. Και σ' ευχαριστώ, γιατί ήσουν η αιτία να γνωρίσω τον Χριστό με την Εκκλησία Του και τα άγια Μυστήριά της. Εύχομαι να Τον γνωρίσεις κι εσύ, με μετάνοια και προσευχή!
Τον αγκάλιασε, τον φίλησε και έφυγε, ενώ κάποια δάκρυα κρυφά έτρεχαν από τα μάτια του.

Ο θρίαμβος της δικαιοσύνης του Θεού ήλθε, ύστερα από 35 χρόνια! Αλλά υπήρξε και θρίαμβος της εμπιστοσύνης, της πίστεως και της αδιαλείπτου προσευχής του αδικημένου Πέτρου Γ. στην Πρόνοια του Θεού. Και ταυτόχρονα στέφανος δόξης στην υπομονή και μακροθυμία, που έδειξε τόσα χρόνια. 

Ευλογήθηκε η μετέπειτα ζωή του, όπως προείπαμε, μ' έναν χριστιανικό γάμο και με οικογένεια που ήτο «κατ' οίκον εκκλησία» και με δύο τρισευλογημένα παιδιά. Και μάλιστα, μετά την ολοκάρδια συγχώρησι που έδωσε και την αγάπη που έδειξε προς όλους, πολλαπλασιάσθηκε η ευλογία του Θεού στο σπιτικό του. Είχε την Χάρι του Θεού πάνω του, την ευλογία της Παναγίας, την προστασία των Αγίων και την συμπαράστασι των Αγγέλων.

Εκοιμήθη οσιακώς σε ηλικία 80 ετών, το 1999. Παρών στην κοίμησί του ήτο και ο εννενηντάχρονος ιερεύς των φυλακών, που μού διηγήθηκε αυτό το γεγονός, για να με διαβεβαιώση ότι λίγο πριν το τέλος του Πέτρου Γ., Άγγελοι και Αρχάγγελοι πλημμύρισαν το δωμάτιο του, τους οποίους έβλεπε όχι μόνο ο ψυχορραγών με τα μάτια του, αλλά και ο εν λόγω ιερεύς. Αυτοί και παρέλαβαν την ψυχή του, μετά το τελευταίο σημείον του σταυρού που έκανε ο Πέτρος Γ., λέγοντας:

- Άγγελέ μου! Άγγελέ μου. , δεν την αξίζω αυτή την τιμή. Και τούτο ειπών, εκοιμήθη!.
Ο άνθρωπος αυτός, παρ' όλο που ήταν έγγαμος και ζούσε μέσα στον σημερινό κόσμο, μετά από την τεράστια και άδικη δοκιμασία και ταλαιπωρία του στην φυλακή, μαζί με βαρυποινίτες, είχε καρπούς της Ευχής, της θείας Κοινωνίας και της ευαγγελικής ζωής. Η έγγαμη ζωή του δεν τον εμπόδισε να λέγη μερα-νύχτα την Ευχή, όπως την έμαθε από το βιβλίο «Οι περιπέτειες ενός προσκυνητού».

Από το βιβλίο «Η Ευχή Μέσα στον Κόσμο», Πρωτοπ. Στεφάνου

http://news24gr.blogspot.com/2010/09/35_12.html

ΔΙΑΦΟΡΕΣ  ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ  ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ  ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΘΕΝΤΩΝ ΤΟΥ π. ΓΕΡΒΑΣΙΟΥ  ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΥ                                                               

Μαρία Βίλλιου
 Μαθήτρια Β΄ τάξης Δημοτικού                                                                                                    www.diakonia-filakon.gr 

                 Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2000

"Σεβαστέ πατέρα Γερβάσιε,

Από τη μαμά μου πολλές φορές ακούω για σας και τους φυλακισμένους. Εγώ κάνω πάντα προσευχή να γίνουν όλοι καλοί άνθρωποι, ν' αγαπούν το Χριστό και να γυρίσουν όλοι στα σπίτια τους που τους περιμένουν.

Φέτος τα χρήματα που μάζεψα από τα κάλαντα τα έδωσα στη μαμά μου και τα κατέθεσε στην Τράπεζα για τους φυλακισμένους.
Σας εύχομαι καλή χρονιά".
  
Μαρία Βίλλιου
  Μαθήτρια Β΄ τάξης Δημοτικού

-----------------------------------------------------------

Αίγυπτος,  20-7-2004

Πάτερ μου,

θέλω να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ για την αγάπη σας, που αντικατοπτρίζει την αγάπη του Χριστού, ο οποίος έβαλε τον εαυτό του στη θέση του φυλακισμένου. Κάποια στιγμή νόμισα ότι η αγάπη εξαφανίστηκε από τον κόσμο και ο καθένας ζει για τον εαυτό του μόνο, όμως η προσφορά σας, που ήρθε στην κατάλληλη στιγμή, ήταν σαν το πνευματικό νερό για μια διψασμένη ψυχή.

Σας ευχαριστώ και πάλι από τα βάθη της καρδιάς μου. Ο Θεός να σας έχει πάντα καλά.

Α.Α.F.

Αιγυπτία Κρατούμενη

       -----------------------------------------------------------

Τέξας,  4-5-2004

Σεβασμιώτατε πάτερ, καλημέρα σας.

Χριστός Ανέστη.

Έλαβα την επιστολή σας. Οι Αρχές εδώ κατέθεσαν το ποσό που μου στείλατε στον λογαριασμό μου και εγώ ευθύς αμέσως τα απέστειλα στη οικογένειά μου.

Εγώ δεν είμαι μοιρολάτρης. Πιστεύω ακράδαντα στον Μεγαλοδύναμο. Ξέρω πως ίσως, εάν ΑΥΤΟΣ το επιτρέψει, κάποια μέρα θα αντικρίσω ξανά τον ήλιο ελεύθερος πλέον, για να ενωθώ πάλι με την οικογένειά μου. Όταν έλαβα το γράμμα σας ήμουν χαμένος, βουλιαγμένος στην εγκατάλειψη, σ' αυτόν τον προθάλαμο της κολάσεως.

Εσείς με την καλοσύνη σας φωτίσατε το τρομερό σκοτάδι της θλιβερής διάστασης όπου υπάρχω.

Άγιε πάτερ,

Σας είμαι ευγνώμων. Σας εύχομαι υγεία, πολλά χρόνια ζωής για να συνεχίσετε το θεάρεστο έργο σας.

Με υπέρτατο σεβασμό και αγάπη

Ν.Π.

-----------------------------------------------------------

Κλειστή Φυλακή Τρικάλων, 23-4-2004

Πάτερ Γερβάσιε,
Νιώθουμε την ανάγκη να σας ευχαριστήσουμε και να εκφράσουμε την χαρά μας, για όλα τα ωραία συναισθήματα που μας κάνατε να νιώσουμε με την παρουσία τη δική σας και όλων των συνανθρώπων μας, που ήταν μαζί σας είτε με τη φυσικήτους παρουσία είτε με τη σκέψη τους.
Αισθανθήκαμε ότι ήτανπολλοί, ότι ήταν όλοι.

Σας ευχαριστούμε για την συμπαράστασή σας, για τον αγώνα που κάνετε για μας, έτσι που να μας βλέπουν στην κοινωνία σαν όλους τους άλλους ανθρώπους.

Μας δώσατε και συνεχίζετε να μας δίνετε τη δυνατότητα να νιώθουμε ότι δεν είμαστε μια περιθωριακή τάξη αυτής της κοινωνίας, αλλά μέρος της.
Εμείς θα προσπαθήσουμε να σας ευχαριστούμε με τη συμπεριφορά μας.
Σας υποσχόμαστε ότι δεν θα το ξεχάσουμε ούτε θα σας ξεχάσουμε.

Χριστός Ανέστη
Ειρήνη και υγεία σε όλους
Οι Κρατούμενοι Κ.Φ. Τρικάλων

(Ακολουθούν υπογραφές Κρατουμένων)

-----------------------------------------------------------

Τρίκαλα, 6 Αυγούστου 1999

  "Πάτερ Γερβάσιε, σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις 50.000 δρχ. που μου στείλατε, μετά από έγγραφο του Κοινωνικού Λειτουργού, για να αποφυλακισθώ. Αν και Μωαμεθανός στο Θρήσκευμα αλλά Έλληνας στην ψυχή και στην καρδιά, σας ευχαριστώ που με την βοήθεια σας αποφυλακίζομαι. Εκεί στην Ξάνθη τώρα που θα πάω, πάντα θα σας σκέπτομαι και θα σας ευγνωμονώ.
  Εύχομαι ο Θεός να σας έχει πάντα καλά και να βοηθάτε πάντα του απόρους κρατουμένους".
  
Με σεβασμό
  Ε.Μ.

-----------------------------------------------------------

Τρίκαλα, 29-4-99

  "Πάτερ, ευχαριστώ πάρα πολύ για τη βοήθεια που μου δώσατε σ' αυτές τις δύσκολες στιγμές της ζωής μου. Με τη βοήθεια σας μου ανοίξατε τον δρόμο για την ελευθερία.
  Σας εύχομαι, εσάς και τους συνεργάτες σας, ο Θεός να σας δίνει δύναμη, κουράγιο και υγεία. Εγώ δεν θα σας ξεχάσω για το καλό που μου κάνατε. Σας ευχαριστώ".
  

Γ.Ν.

-----------------------------------------------------------

Αθήνα, 6-12-1998

  Σεβαστέ μου π. Γερβάσιε,
  Με την παρούσα μου επιστολή επιθυμώ να σας εκφράσω και γραπτώς τις ολόθερμες μου ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη μου για τη βοήθεια που μου προσφέρατε, προκειμένου να συμπληρωθεί το ποσόν για την αποφυλάκιση μου. Το ότι βρίσκομαι και πάλι ελεύθερος κοντά στην οικογένειά μου το οφείλω κατά ένα μεγάλο λόγο και στη δική σας συνεισφορά και αγάπη.
 
 Ευχαριστώ πρώτα από όλα το Θεό που βρήκε ανθρώπους και με βοήθησαν και για τη δύναμη που μου δίνει ώστε, παρά τις δυσκολίες υγείας και ηλικίας, μπορώ και εργάζομαι για να ξεχρεώσω τα χρέη μου και να ζήσω την οικογένεια μου.
  Ζητώ τις ευχές και ευλογίες σας.
  Ο Θεός να ευλογεί τη ζωή σας και τα έργα σας.
  
Με βαθύ σεβασμό ασπάζομαι τη δεξιά σας
  Χ.Π.
  Υ.Γ. Πολλές ευχαριστίες και στους συνεργάτες σας.

-----------------------------------------------------------

Δικαστική Φυλακή Κορυδαλλού, 1993

   Αγαπητοί κύριοι. Δεν νομίζω ότι με ένα ευχαριστώ θα ξεπληρώσω αυτό που κάνατε για μένα. Δεν είναι το ότι με βοηθήσατε να συντομέψω την αποφυλάκιση μου, αλλά με αυτή σας την χειρονομία με κάνατε και είδα και άλλα πολλά πράγματα. Το κυριότερο και το σημαντικότερο για μένα είναι ότι μου δείξατε ότι, έστω και στην εποχή που ζούμε, υπάρχει αγάπη.

Σας το ξαναλέγω δεν είναι τα χρήματα. Είναι το ότι νοιαστήκατε για ένα παιδί που ούτε και το γνωρίζετε.

Αυτή τη στιγμή δεν σας μιλάει η γλώσσα μου αλλά η ψυχή μου και θέλω να το πιστέψετε, γιατί πάνω απ' όλα είμαι ειλικρινής άνθρωπος και αληθινός.

Θέλω να σας πω πως ένοιωσα με την πράξη σας. Ένοιωσα σαν σπουργιτάκι χτυπημένο από το βοριά και τη βροχή, χωρίς να υπάρχει πουθενά να ακουμπήσει, και χωρίς να υπάρχει κάποιος να το κρατήσει και να το ζεστάνει με την αγάπη του. Με πήρατε νοερά στην αγκαλιά σας και με κρατήσατε τόσο ζεστά και ο πόνος μου εξαφανίστηκε. Τα λόγια σας έγιναν χάδι στην καρδιά μου κι ένοιωσα μέσα στην απερίγραπτη μοναξιά μου την αγάπη σας.

Το σπουργιτάκι βρήκε ένα αόρατο χέρι. Ένοιωσε ότι το πήρατε στη αγκαλιά σας. Τώρα πλέον δεν φοβάται, γιατί η αγάπη που του δείξατε, του έδειξε ότι υπάρχει ακόμη ανθρωπιά και αγάπη. Και του δώσατε δύναμη για να μπορέσει πάλι να πετάξει, χωρίς να φοβάται τίποτα. Εσείς έχετε τη δύναμη να το ακούσετε να σιγοτραγουδάει. Και να ακούσετε με το κελάηδημά του πόσο αγαπάει εσάς. Και όχι μόνο εσάς, αλλά κι όλο τον κόσμο.
Με την αγάπη σας του φωτίσατε τα σκοτεινά σοκάκια της ψυχής του. Δεν θα σας ξεχάσει. Θα σας έχει για πάντα στην καρδιά του.
Σας ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της ψυχής μου.
  
Δεν θα σας ξεχάσω.
  Με αγάπη
  Γ.Κ.

 -----------------------------------------------------------

 Ένας ελεύθερος κρατούμενος γράφει...

Είμαι 24 χρόνων. 

Σας γράφω από το κελλί της φυλακής. Μού έλειψε τρομερά η αγάπη στην παιδική μου ηλικία. Οι γονείς μου φιλονικούσαν και φοβόμουν τόσο πολύ, πού έφευγα γιά μερικές μέρες από το σπίτι. Εκλεβα για να φάω. 

Τόσο μού έλειψε η αγάπη, και μάλιστα στην νεανική μου ηλικία, πού κατέφυγα για παρηγοριά στα ναρκωτικά. Αλλά Σταμάτησα 7 μήνες μετά γιατί μπήκα στην φυλακή. 

Όταν βγήκα από την φυλακή, βρήκα δουλειά σ΄ένα εργοστάσιο. Ημουν πολύ ευχαριστημένος κι΄είχα μια υπεύθυνη θέση. Ο Προϊστάμενός μου, μού έλεγε, πώς με θεωρούσε σαν παιδί  του. 

Τού είχα απόλυτη εμπιστοσύνη, αν και δεν ήταν ποτέ συνεπής στον μισθό πού είχαμε συμφωνήσει. Δεν ήθελε κάν να φτιάξει συμφωνητικό. Μού μιλούσε για οικονομικές δυσκολίες και τον πίστευα…ως την ημέρα πού με απόλυσε ξαφνικά, χωρίς λόγο και χωρίς να με ξοφλήσει ποτέ.

Δέν μπορούσα να κάνω τίποτα μη έχοντας αποδείξεις. Το συνδικάτο μού είπε ότι το αφεντικό ήταν ψυχικά άρρωστο.

Η ΠΤΩΣΗ ΜΟΥ…

Το μίσος μου γι΄αυτόν τον άνθρωπο με έκανε να θέλω να τόν εκδικηθώ, κλέβοντας και αυτόν αλλά και άλλους. Τριάντα μήνες έκανα αυτή την δουλειά, χωρίς συναίσθηση του τι κάνω. 

Νόμιζα ότι το χρήμα ήταν μία πρόχειρη λύση για όλα τα προβλήματα. Αλλά τους τελευταίους 20 μήνες υπέφερα πάρα πολύ. Διαπίστωσα τον κίνδυνο κι΄όμως δεν σταμάτησα τις κλοπές. Προς τι να σταματήσω τώρα πιά; 

Σκεπτόμουν πώς η σύλληψή μου ήταν αναπόφευκτη. Ας κάνω ότι μπορώ, όσο ακόμη είμαι ελεύθερος, έλεγα στον εαυτό μου.

Ζούσα με συνεχή φόβο, ημέρα και νύκτα. Κάθε φορά πού κτυπούσε το κουδούνι της πόρτας έτρεμα. Απέφευγα τους Αστυνομικούς. Δεν μπορούσα πιά, να κοιτάξω τους ανθρώπους στα μάτια.

 Νόμιζα ότι οι κλεψιές μου ήταν γραμμένες με κόκκινα γράμματα στο μέτωπό μου. Δεν μιλούσα πιά. Σχεδόν δεν έτρωγα. Ξύπναγα τακτικά από εφιάλτες…

Η  ΣΥΛΛΗΨΗ  ΚΑΙ  Η  ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ  ΜΟΥ

Τήν ημέρα τής συλλήψεώς μου είχα τήν εντύπωση απαλλαγής από ένα βαρύ φορτίο…Όταν βρέθηκα μέσα στούς τέσσερις τοίχους, τότε μόνο άρχισα να αντιλαμβάνομαι τό μέγεθος τού κακού πού είχα κάνει, καί να διερωτώμαι πόσο καιρό θα έμενα στήν φυλακή. 

Έκλαιγα αδιάκοπα τίς δύο πρώτες ημέρες. Δεν καταλάβαινα τό τί μού είχε συμβεί.

Ήθελα νά αυτοκτονήσω! 

Όμως…

Ενα ημερολόγιο με ρητά τού Ευαγγελίου ήταν κρεμασμένο στον τοίχο. Έγραφε ότι ο Χριστός «ήλθε ζητήσαι καί σώσαι τό απολωλός», δηλαδή τό χαμένο πρόβατο πού είχε ξεστρατίσει.. 

Τότε, καθώς δεν είχα τίποτα νά χάσω, γονάτισα κλαίγοντας καί προσευχήθηκα μέσα στήν απελπισία μου.

Έλεγα στον Θεό: 

«Αν υπάρχεις, καί θέλεις να σώσεις τούς χαμένους, όπως γράφεις στό Ευαγγέλιό σου, αποκαλύψου καί σε μένα!».

Δεν μπορώ να προσδιορίσω καθαρά, τό τί ακριβώς συνέβη, καθώς προσευχόμουν. Ηταν, σάν ένα χέρι αόρατο, να τα παίρνει όλα, βάσανα καί φαρμάκια, και να μού δίνει μιά καινούργια καρδιά. 

Ένιωθα μιά γαλήνη, πού ποτέ άλλοτε δεν είχα νοιώσει. Δεν μπορούσα να εξηγήσω αυτή τήν απότομη αλλαγή.

Από τότε, δεν μπορούσα να αρνηθώ τήν ύπαρξη τού ζωντανού Θεού. Γιά να τόν γνωρίσω ζήτησα μία Καινή Διαθήκη.

Είχα την πεποίθηση ότι έπρεπε να ομολογήσω όλες τις κλεψιές μου, και όχι μόνο εκείνες πού με είχαν αναγκάσει να πω, κατά την διάρκεια της ανάκρισης. Ηταν πολύ δύσκολο, αλλά ξαλάφρωσα…

Είχα τύψεις, γιατί είχα αδικήσει πολλούς συνανθρώπους μου. Ο Πανάγαθος Θεός με ενέπνευσε να γράψω ένα γράμμα στον καθένα ζητώντας του ταπεινά συγγνώμη. 

Πήρα μέχρι σήμερα, περισσότερες από 30 απαντήσεις, πολύ ευγενικές. 

Όπως :

 " Άν και χάσαμε, για πολλές νύκτες τον ύπνο μας από τον φόβο μας, σε συγχωρούμε... "  

Άλλος έγραφε,

" Απέσυρα την μήνυση από την αστυνομία, καί τά ξεχνώ όλα ", 

Επίσης, 

" Θά έλθω να σε επισκεφθώ ...", 

Ακόμη μού έγραφαν, 

" Νά έλθεις να μας βρείς όταν βγείς από την φυλακή. Υπάρχει πάντα μια θέση για σένα στο τραπέζι μας…".

 Τά Χριστούγεννα πήρα και καμιά δεκαριά δώρα από αυτούς.

Είναι αλήθεια ότι ωφελήθηκα πολύ από την φυλάκισή μου. Γιατί καλύτερα να υπομένεις αυτή την σωματική φυλακή, παρά την καταπίεση και φυλάκιση της συνειδήσεώς σου…

Σκοπός μου είναι τώρα, να μπορέσω να πείσω και άλλους να μετανοήσουν, και να κάνουν πράξη την όποια επιστροφή τους...