Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΞΑΔΕΛΦΗΣ ΜΟΥ...
Ανεξιχνίαστες είναι οι βουλές τού Θεού. Χιλιάδες ελεημοσύνες να κάνουμε, εκατοντάδες προσευχές, νηστείες, καί γονατιστές... Όλα στράφι, όλα χαμένα, άν μέσα μας έχει φωλιάσει η μνησικακία, η φιλοδοξία, ο εγωϊσμός. Γιατί ο Χριστός δέν βλέπει μόνο τί κάνουμε, αλλά καί γιατί κάνουμε αυτό ή τό άλλο...
Λοιπόν άς προσέξουμε, γιατί η μνησικακία καί ή έλλειψη συγχωρήσεως τών άλλων, μας χωρίζουν από τον Θεό καί μας κολάζουν αιώνια…
Εδώ καί κάποιο καιρό, από τήν κυρία Μ.Δ. από τό Τορόντο τού Καναδά λάβαμε τήν παρακάτω επιστολή με δύο διδακτικά παραδείγματα με τήν παράκληση νά δουν τό φως της δημοσιότητας προς ψυχική μας ωφέλεια...
Ή επιστολή έχει ώς έξης:
« Εμείς σάν άνθρωποι κρίνουμε τους συνανθρώπους μας κατά πολύ διαφορετικό τρόπο άπ' ότι ό Κύριος! Δυστυχώς!
Γιατί πολλές φορές δέν γνωρίζουμε τήν καρδιά ενός άνθρωπου καί κρίνουμε μόνον επιφανειακά, ή πάλι εύκολα κατακρίνουμε, ή κατηγορούμε κάποιον, πάλι επιφανειακά, χωρίς νά γνωρίζουμε τήν ψυχή καί τήν καρδιά ενός εκάστου. Ό Δίκαιος Κριτής όμως διαφορετικά βλέπει καί κρίνει τίς καρδιές τών ανθρώπων, γιατί είναι ό Μόνος Αλάνθαστος !
Πρίν λίγα χρόνια είχα επισκεφθεί ένα μοναστήρι στην Αττική, όπου καί παρέμεινα 3-4 ήμερες. Εκεί γνώρισα μία κυρία από τήν επαρχία ή οποία έμεινε καί κείνη στό μοναστήρι λίγες ήμερες προσφέροντας εθελοντικώς τήν βοήθειά της προς τίς μοναχές.
Εκείνη τήν ήμερα μία αδελφή της Ιεράς Μονής μάς ζήτησε ευγενικά, αν μπορούμε νά σπάσουμε μερικά καρύδια καί αμύγδαλα γιατί τά χρησιμοποιούσαν στά μνημόσυνα (κόλλυβα). Μετά χαράς δεχθήκαμε καί οι δύο, καί καθίσαμε κάτω άπό ένα δέντρο της αυλής τού μοναστηρίου, καί αρχίσαμε τό σπάσιμο...
Κουβέντα στην κουβέντα, σε μιά στιγμή μού λέγει ή κυρία Α.
-Ξέρεις γιατί ήλθα εδώ στό μοναστήρι;
-Φαντάζομαι, γιά ό,τι και γώ, δηλαδή γιά προσκύνημα.
-Ναί καί γι' αυτό, αλλά καί γιά κάτι πού μού συνέβη πρίν λίγες ήμερες, και ήλθα νά τό μιλήσω καί με τίς αδελφές, πού τίς γνωρίζω χρόνια.
-Καί τί ακριβώς σας συνέβη κ. Α.;
-Εγώ, είχα μία πρώτη ξαδέλφη, μεγαλοκοπέλα ή οποία εργαζόταν σέ μία υπηρεσία. Όλη της τήν ζωή βοηθούσε διάφορους συνανθρώπους μας, σέ δυσκολίες πού αντιμετώπιζαν, οικονομικές, ψυχολογικές, οικογένειες μέ προβλήματα, παιδάκια, καί όπου τέλος πάντων έβλεπε κάποια ανάγκη. Καί βέβαια όλοι μας τό ξέραμε αυτό...
Αυτή, λοιπόν ή ξαδέλφη μου είχε έναν αδελφό παντρεμένο μέ δύο παιδάκια. Έτυχε καί αρρώστησε ό αδελφός καί σέ λίγο καιρό πέθανε. Ή ξαδέλφη μου γιά νά απαλύνει τόν πόνο της νύφης της, της είπε ότι τό μεγάλο αγόρι καί ανίψι της θά τό ανελάμβανε ή ίδια, γιά σπουδές γιά τό στρατιωτικό, γιά γάμο αργότερα… Καί έτσι καί έγινε...
Τό παιδί μεγάλωσε, τελείωσε σπουδές καί παντρεύτηκε. Η εξαδέλφη μου εν τω μεταξύ συνταξιοδοτήθηκε από τήν υπηρεσία της, καί έφυγε γιά τήν επαρχία. Όμως αρρώστησε, καί ό γιατρός της συνέστησε νά πάει οπωσδήποτε στην Αθήνα. Ειδοποίησε τότε τόν ανιψιό της ότι θά ανέβει στην Αθήνα γιά γιατρούς.
Όταν έφθασε στό σπίτι του ανιψιού, δεν αισθανότανε καλά και ό ανιψιός φώναξε τόν γιατρό. (Δεν είχε αρχίσει ή ίδια ακόμη τίς εξετάσεις τίς γενικές, άλλα θά τίς άρχιζε σέ 3-4 ημέρες από τήν άφιξη της στην Αθήνα).
Ό ανιψιός της ειδοποίησε έναν γιατρό στό σπίτι, καί όταν εκείνος τήν εξέτασε τού είπε, ότι ή θεια σου είναι σοβαρά άρρωστη καί θά έπρεπε νά μείνει αρκετό καιρό στην Αθήνα.
Γυρίζει τότε ό ανιψιός καί λέει στον γιατρό.
-Εγώ γιατρέ μου στό σπίτι έχω μικρά παιδιά καί δέν θέλω αρρώστους. Θά τήν πάω σέ κάποιο Νοσοκομείο, και άπό κει βλέπουμε!
Ή ξαδέλφη μου όμως από τήν μισάνοιχτη πόρτα τό άκουσε αυτό καί στενοχωρήθηκε πολύ, άλλα δέν είπε τίποτε! Έτσι σέ λίγες ήμερες βρέθηκε σέ κάποιο Νοσοκομείο, καί ύστερα άπό λίγο καιρό πέθανε…
Αυτή εν ολίγοις είναι ή ιστορία της εξαδέλφης μου έως ότου, καί ακριβώς ξημερώνοντας στά 40 της ( στο μνημόσυνο) είδα τό έξης όνειρο μεταξύ ύπνου καί ξύπνιου!
Είδα έναν ασπροντυμένο νέο πού μέ πήρε από τό χέρι καί μέ οδήγησε σέ μιά καταπακτή... Εγώ δέν ήθελα νά κατέβω στό φοβερό εκείνο σκοτάδι, άλλα εκείνος μού είπε:
« Σέ λίγο θά δεις κάτι, καί μετά θά ανέβουμε πάλι απάνω...
Φτάνοντας λοιπόν κάτω, βλέπω σέ ένα χάος σκοτεινό κάτι ανθρωπόμορφα όντα μέ μικρό σωματάκι, καί μικρό - μικρό κεφαλάκι νά σέρνονται μέ τήν κοιλιά, καί ενώ εγώ γύρισα τό κεφάλι μου νά μή βλέπω, ακούω μία φωνή από τήν εξαδέλφη μου πού ήταν κάτω εκεί !
--Ξαδέλφηηηηηηη….. τήν ψυχή σουουουουου.... Πρόσεχεεεεεε ξαδέλφη…. Πρόσεχε τήν ψυχή σουουουουου !!!!
Μετά άπό αυτό, άνοιξα τά μάτια μου καί πετάχτηκα άπό τό κρεβάτι μου, αναστατωμένη. Δέν ήξερα τί νά κάνω! Γιατί είδα αυτό τό φοβερό όνειρο; Τί νά σημαίνει άραγε;
Περίμενα πώς καί πώς νά ξημερώσει καί επισκέφθηκα τόν πνευματικό μου καί τού διηγήθηκα τά πάντα συνεχίζοντας νά είμαι αναστατωμένη!
Ό Ιερέας μού είπε νά ησυχάσω καί νά προσευχηθούμε γιά τήν ψυχή της εξαδέλφης μου καί ίσως ό Κύριος νά μας φανερώσει κάτι…
Εγώ γύρισα στό σπίτι μου, προβληματισμένη καί πήγα στό εικονοστάσι, έκανα τήν προσευχή μου καί είπα:
« Κύριε γιατί είδα αυτό τό όνειρο; Αν ήταν τού πειρασμού, ή οτιδήποτε άλλο, δώσε μου ένα σημάδι, σέ παρακαλώ πολύ, γιατί είμαι πολύ στενοχωρημένη ! »
Αυτό κράτησε πολλές μέρες, εγώ νά προσεύχομαι καί απάντηση νά μην παίρνω!
Καί ξαφνικά μιά μέρα, ενώ προσευχόμουν, μιά φωνή μέσα μου άκουσα νά μού λέει: «Γιατί δέν μιλάς στην φίλη Ε. της πεθαμένης; »
Πετάχτηκα απάνω καί έχοντας αυτή τήν φωνή ακόμη στά αυτιά μου, ντύθηκα καί πήγα νά βρω τήν φίλη της εξαδέλφης μου, τήν Ε. την οποία είχα γνωρίσει όταν ακόμη ζούσε ή εξαδέλφη μου.
Πράγματι με υποδέχθηκε μέ χαρά καί στην συζήτηση μας γιά τήν εξαδέλφη μου -καί κοινή μας γνωστή- τήν ρώτησα αν τήν ήξερε καλά, καί αν θά μπορούσε νά μού πεί κάτι γιά κείνην... Ύστερα από μιά μικρή σιωπή γύρισε καί μού είπε:
--« Ή ξαδέλφη σας όντως έκανε αρκετές αγαθοεργίες, αυτό τό ξέρω, γιατί πολλές φορές ήμουν δίπλα της, αλλά....
-Τί «αλλά…» , της είπα, πέστε μου....
-Νά ή εξαδέλφη σου, « ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΣΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΠΟΤΕ ΤΗΣ ... » Άν κάποιος τήν είχε πειράξει, τότε πάει ΤΕΛΕΙΩΣΕ !
Έμεινα κυριολεκτικά άφωνη άπό τήν κατάπληξη!
Αυτό δέν τό ήξερα! Γιά σκέψου!
Όλες οι αγαθοεργίες λοιπόν πού είχε κάνει για τον Θεό δεν έπιαναν και πηγαίνανε «στό βρόντο», καθώς ή έλλειψη της συγχωρητικότητας της εξαδέλφης μου τις μηδένιζε όλες, σαν να μη είχαν γίνει καθόλου !
Στην δίκαιη κρίση και στα μάτια τού Θεού, ή καρδιακή καί ψυχική αυτή ασυγχωρησία των άλλων, τής στέρησε κάθε καλό, παρ' όλες τις καλές πράξεις πού έκανε, καί τήν πήγε σε τόπο πρόγευσης τής αιωνίου Κολάσεως !....
Βλέπουμε λοιπόν ό,τι ό Θεός, δέν θα μας κρίνει μόνο από τά καλά έργα μας, αλλά και από τό πόσο συγχωρούμε αυτούς πού μας έβλαψαν, ή και μας φέρθηκαν άσχημα…
Έτσι λοιπόν, είναι πολύ μεγάλο κακό απέναντι του Χριστού ή σκληρή καρδιά καί ή μή συγχώρεση αυτών πού μας έβλαψαν, και τώρα απ΄ αυτή την πραγματική ιστορία ό καθένας μας ας βγάλει τά συμπεράσματα του…
Μιά δεύτερη, πραγματική ιστορία…
Άγιος Εφραίμ τής Νέας Μάκρης
Τήν ίδια περίπου περίοδο, μία φίλη μου, πηγαίνοντας γιά προσκύνημα στον Άγιο Εφραίμ στην Νέα Μάκρη, μού είπε και τά έξης πού της συνέβησαν πρίν λίγες μέρες...
« Είδα μού λέει στον ύπνο μου, έναν μου ξάδελφο ό όποιος είχε πεθάνει πρίν 2 περίπου μήνες. Τόν είδα μαύρο, μέ βαριές αλυσίδες στά χέρια καί στά πόδια!
Τρόμαξα καί τού λέω:
-Ξάδελφε... εσύ είσαι; πώς είσαι έτσι;
-Ξαδέλφη δέν ξέρεις τί αγώνα έκανα γιά νά μέ αφήσουν (!) νά έλθω νά σέ βρώ, σέ παρακαλώ κάνε μου 40λείτουργο... σέ παρακαλώ...
Ξύπνησα, καί δέν ήξερα γιατί είδα αυτό τό όνειρο! Έμεινα σκεφτική όλη νύχτα καί τό πρωΐ κατέβηκε στον Πειραιά νά δώ τόν πνευματικό μου καί νά τόν ρωτήσω τί νά κάνω.
Πράγματι μέ άκουσε μέ προσοχή καί μού είπε:
--«Πές μου μερικά πράγματα γιά τόν ξάδελφο σου...»
Τού απάντησα λοιπόν, ότι δέν γνωρίζω πολλά, γιατί εγώ μένω πολλά χρόνια στην Αθήνα ενώ εκείνος έμεινε επαρχία. Ήταν παντρεμένος, είχε δύο παιδιά, αλλά είχα μάθει ότι είχε σχέσεις και μέ τήν κουμπάρα του!
Από τήν άλλη μεριά είχε πολύ μαλακή καρδιά καί ήταν φιλότιμος καί προπαντός ΕΔΙΝΕ! Ό,τι τού ζητούσες, είχε δέν είχε, αυτός θά έδινε! Χρήματα, ρούχα, ό,τιδήποτε τού ζητούσες, κάποια χάρη, βοήθεια, εξυπηρέτηση!
Αρχίσαμε λοιπόν 40-λείτουργο. Στίς 40 μέρες τόν είδα ξανά, καθαρό, γελαστό καί μέ ευχαρίστησε!
Ό πνευματικός μου μού είπε:
-Παιδί μου, κάποια ψυχή φαίνεται άπ' αυτούς πού βοήθησε θά τού έδωσε τήν ευχή της γιά κάποιο καλό, καί αυτό τού «βρέθηκε», καί ό Κύριος έδωσε τήν άδεια νά έλθει σέ σένα νά σού ζητήσει 40λείτουργο επειδή είσαι πιστή Χριστιανή !
Άγνωστες λοιπόν οι βουλές, τα θελήματα, και οί αποφάσεις τού Κυρίου! Εδώ βλέπουμε ότι οί καλές πράξεις βοήθησαν μία ψυχή, νά ανακουφισθεί άπό τίς βαριές αλυσίδες των σαρκικών αμαρτιών, γιατί ό Κύριος είδε μέσα στην καρδιά του ότι είχε φιλότιμο καί αγάπη γιά τόν συνάνθρωπο του.
Καί ενώ ζούσε μέ πειράγματα καί διάφορα άλλα παράνομα με τό αντίθετο φύλο, εν τούτοις τό ψυχικό, πνευματικό, ή καλοσύνη της καρδιάς νίκησε τό γήινο, καί έφερε ανακούφιση. Εδώ βλέπουμε ότι ό Θεός κρίνει εντελώς διαφορετικά τους ανθρώπους άπ' ότι εμείς!
Κι΄ έτσι μού έρχονται στό νού τα λόγια ενός γέροντα μοναχού πού είπε κάποτε:
«Εάν μέ ελεήσει ό Κύριος καί βρεθώ στον Παράδεισο, θά μέ περιμένουν εκεί δύο εκπλήξεις!
1η έκπληξη: Γιά τό πόσους θά δώ εκεί, πού αληθινά δέν περίμενα νά τους δώ!
2η έκπληξη: Γιά τό πόσους δέν θά δώ εκεί, πού τους είχα σίγουρους και περίμενα νά τους δώ !»....
( "Ορθόδοξος Φιλόθεος Μαρτυρία", Μάϊος - Αύγουστος 2011 )