Ἀλλὰ καὶ σήμερα ποιά γυναίκα στὴν Ἑλλάδα, παρακαλῶ, ξέρει π.χ. τὸν Ὅμηρο. Στὴν Ἀμερική, στὴν Ἀγγλία, στὴ Γερμανία κάποιοι τὸν ξέρουν· ἐδῶ ποιοί ἀπόφοιτοι λυκείων καὶ πανεπιστημίων ἔχουν τέτοια μόρφωσι;
Χτὲς πέρασε ἀπὸ τὸ γραφεῖο μου ἕνας ἀπόφοιτος τῆς νομικῆς· ἐπάνω στὴ συζήτησι ἀναφέραμε κάτι ἀπὸ τὸν Ὅμηρο καὶ μοῦ λέει· Πρώτη φορὰ τ᾽ ἀκούω. Σκεφτῆτε· παλαιότερα αὐτὰ τὰ ἤξεραν τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὸ γυμνάσιο.
Σὰν νέα γυναίκα, μὲ τόσα προσόντα καὶ τέτοια καταγωγή, ἡ ἁγία Αἰκατερίνη εἵλκυε τὸ ἐνδιαφέρον πολλῶν. Πλῆθος νέοι τὴν ζητοῦσαν γιὰ γάμο, ἀλλ᾽ ἀπέρριπτε κάθε πρόταση...
Φαίνεται ὅτι, ἀπὸ τὶς μελέτες της καὶ ὅλα ὅσα εἶχε γνωρίσει, ἦταν ἤδη προσανατολισμένη πρὸς τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ. Καὶ γιὰ ν᾽ ἀποφύγῃ κάθε συνοικέσιο ἀπαντοῦσε· Μόνο ἂν βρῶ κάποιον, ποὺ νὰ εἶνε ἀνώτερος ἀπὸ μένα σὲ πλοῦτο, σὲ ὀμορφιὰ καὶ σὲ μόρφωσι, θ᾽ ἀποφασίσω. Τί εἶχε άραγε στὸ νοῦ της;
Λέγεται ὅτι εἶχε δεῖ ἕνα ὄνειρο…
Τὰ ὄνειρα συνήθως εἶνε ἀπατηλά· σπανίως ὡρισμένα ὄνειρα εἶνε ἐκ τοῦ Θεοῦ. Μαρτυροῦν ὅμως κι αὐτά, ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶνε μόνο ὕλη, ὅτι ὑπάρχει κι ἄλλος κόσμος, μεταφυσικὸς κι ἀόρατος. Παρουσιάστηκε λοιπὸν στὸν ὕπνο της μία ὡραία μορφή, ἕνας ὑπέροχος ἄνδρας ποὺ τὴν κατέπληξε μὲ τὸ κάλλος του. Προσπαθοῦσε νὰ διασταυρώσῃ τὸ βλέμμα της μὲ τὸ δικό του, ἀλλ᾽ αὐτὸς δὲν γύριζε νὰ τὴ δῇ· οὔτε ἕνα βλέμμα δὲν τῆς ἔρριξε.
Αὐτὴ ξύπνησε ἀνήσυχη. Ὅταν ξημέρωσε πῆγε καὶ βρῆκε ἕναν ἀσκητή, τοῦ εἶπε τὸ ὄνειρό της καὶ τὸν ῥώτησε·
-–Ποιός ἦταν αὐτὸς ὁ ὑπέροχος ἄνθρωπος ποὺ εἶδα, καὶ γιατί ἐμένα δὲν γύρισε καθόλου νὰ μὲ κοιτάξῃ; Ἐκεῖνος τῆς εἶπε·
-–Εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ «ὡραῖος κάλλει παρὰ πάντας τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων» (Ψαλμ. 44,3)· αὐτὸς εἶνε ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ τῆς ψυχῆς τοῦ καθενός μας.
-–Καὶ γιατί ἐμένα δὲν γύρισε νὰ μὲ δῇ; ἔχω κάτι ποὺ δὲν τοῦ ἀρέσει;
-–Εἶσαι ἀκόμη ἄσχημη.
-–Μήπως πρέπει νὰ κάνω κάτι γιὰ νὰ τὸν εὐαρεστήσω;
-–Ναι, νὰ βαπτιστείς στὸ ὄνομά του.
Ἔτσι, ὅταν ὁ αὐτοκράτορας Μαξέντιος καλοῦσε τοὺς ὑπηκόους του νὰ προσφέρουν θυσίες στοὺς ψευδεῖς θεοὺς τῶν εἰδώλων καὶ ἀπειλοῦσε τοὺς παραβάτες τῆς διαταγῆς του μὲ διωγμό, ἡ ἁγία Αἰκατερίνη, μετὰ ἀπὸ μελέτη καὶ τῆς ἁγίας Γραφῆς, ἦταν πιστὴ Χριστιανὴ καὶ ἐκλεκτὴ νύμφη τοῦ Χριστοῦ.
Δὲν ἔκρυψε τὸ θησαυρὸ τῆς πίστεως κρατώντας τον γιὰ τὸν ἑαυτό της· ἀποφάσισε ὅτι ἦρθε ἡ ὥρα νὰ τὸν ὁμολογήσῃ.
Παρουσιάζεται λοιπὸν ἐνώπιον τοῦ τυράννου καὶ μὲ παρρησία τὸν ἐλέγχει γιὰ τὴν προσήλωσι στὰ εἴδωλα καὶ τὸν καλεῖ νὰ πιστέψῃ στὸν μόνο ἀληθινὸ Θεό. Ὁ τύραννος θύμωσε, ἀλλὰ διαπιστώνοντας ὅτι δὲν θὰ κατώρθωνε νὰ τὴ νικήσῃ σὲ ἕνα διάλογο, καλεῖ τοὺς σοφοὺς καὶ ῥήτορες ποὺ διέθετε, ὥστε αὐτοὶ νὰ τὴν ἀντιμετωπίσουν καὶ νὰ φανῇ ποιά θρησκεία εἶνε ἡ ἀληθινή. Συγκεντρώθηκαν τότε 50 ἀπὸ αὐτούς, δυνατοὶ στὴ νόηση καὶ στὸ λόγο, γιὰ νὰ γίνῃ διάλογος μὲ τὴν ἁγία Αἰκατερίνη ἐνώπιον μεγάλου ἀκροατηρίου.
Πρὶν ἀπὸ τὴν κρίσιμη αὐτὴν ἀναμέτρησι ἄγγελος Κυρίου τῆς ἔδωσε θάρρος. Μὴ φοβᾶσαι, τῆς εἶπε, δούλη τοῦ Θεοῦ· ὄχι μόνο θὰ τοὺς νικήσεις ἀλλὰ καὶ θὰ τοὺς ἑλκύσῃς στὴν ἀληθινὴ πίστι.
Αὐτὰ εἶνε τὰ ὡραῖα «μάτς», ποὺ πρέπει νὰ δίδονται· αὐτὰ ἀξίζει νὰ παρακολουθῇ κανεὶς –σὲ ἐποχὴ διαλόγου σήμερα– καὶ ὄχι τὸ πῶς δίνουν κλωτσιὲς σὲ μιὰ μπάλλα όπως βλέπουμε να γίνεται σήμερα...
Ὁ ἐπὶ κεφαλῆς τῶν ῥητόρων μὲ ἐπηρμένο ὕφος ἄρχισε ν᾽ ἀπευθύνεται σ᾽ αὐτὴν νομίζοντας ὅτι ἔχει ἐμπρός του κάποιον εὔκολο ἀντίπαλο. Ἐκείνη σεμνὰ καὶ μὲ κοσμιότητα τοῦ ἀπήντησε σὲ ὅλα ὅσα προέταξε, μὲ ἐπιχειρήματα ἀπὸ ὅλη τὴν ἀρχαία γραμματεία καὶ μυθολογία, γιὰ «θεοὺς» τοῦ Ὀλύμπου καὶ σοφοὺς τῆς γῆς· Ὅμηρος, Ὀρφέας, Σοφοκλῆς, Σίβυλλα…, ὅλους τοὺς χρησιμοποίησε καὶ κατέληξε, ὅτι μόνο ἡ πίστι στὸν ἐσταυρωμένο Λυτρωτή, τὸν Κύριό μας, εἶνε ἀληθινή.
Ὁ βασιλεύς, βλέποντας ὅτι ὁ ἀρχηγὸς τῶν ῥητόρων νικᾶται καὶ δέθηκε ἡ γλῶσσα του, γυρίζει πρὸς τοὺς ἄλλους 49 ῥήτορες καὶ ζητάει νὰ βοηθήσουν. Αὐτοὶ ὅμως δηλώνουν ὅτι, ἀφοῦ τὸν κορυφαῖο τους ἡ Αἰκατερίνη ἔβγαλε «νὸκ ἄουτ» ( ὅπως λένε σήμερα), αὐτοὶ παραιτοῦνται μὴ ἔχοντας ν᾽ ἀντιτάξουν σ᾽ αὐτὴν κάτι ἄλλο. Θυμώνει τότε ὁ τύραννος καὶ διατάζει νὰ τοὺς θανατώσουν. Ἡ ἁγία τοὺς πείθει, πιστεύουν στὸ Χριστό, καὶ τὸ μαρτύριο γίνεται σ᾽ αὐτοὺς σωτήριο βάπτισμα· ἦταν ἡ πρώτη νίκη τῆς Αἰκατερίνης ! Ἀκολούθησαν τὰ πρῶτα βασανιστήρια τῆς ἁγίας ἀλλὰ καὶ δύο ἄλλες μεγάλες νίκες.
Στὴ φυλακή, ποὺ τὴν ἔκλεισαν, τὴν ἐπισκέπτεται ἡ Αὐγούστα, ἡ βασίλισσα σύζυγος τοῦ Μαξεντίου· κατηχεῖται καὶ πιστεύει στὸ Χριστό, καὶ σὲ λίγο θανατώνεται ὡς πιστὴ Χριστιανή, κι΄αυτό ήταν η δεύτερη νίκη.
Τέλος πιστεύουν καὶ μαρτυροῦν ὑπὲρ Χριστοῦ ὁ γενναῖος στρατοπεδάρχης Πορφυρίων μαζὶ μὲ τοὺς 200 στρατιῶτες του· κι΄ ἦταν αυτό ἡ τρίτη νίκη !
Τρεῖς νίκες τῆς ἁγίας Αἰκατερίνης· μία στὸ ἀμφιθέατρο καὶ δύο στὸ κελλὶ τῆς φυλακῆς. Ἡ μεγαλύτερη ὅμως καὶ τελικὴ νίκη της ἦταν τὸ δικό της ὁριστικὸ μαρτύριο, ποὺ ἄρχισε στὸν φοβερὸ τροχό, τὸν ὁποῖον ἐπινόησε ἕνας ὕπαρχος τοῦ Μαξεντίου ὀνόματι Χρυσασαδέμ), καὶ ἔληξε μὲ τὸν ἀποκεφαλισμό της.
Συνολικῶς λοιπόν, μετρῆστε, ότι διὰ τῆς ἁγίας Αἰκατερίνης πίστεψαν 252 ἄνθρωποι!
Αὐτὴ ἦταν ἡ Αγία Αἰκατερίνη.
Τὸ ἅγιο λείψανό της –εἶνε πρὸς τιμὴν τῆς πατρίδος μας– μετέφεραν ἄγγελοι στὴν κορυφὴ τοῦ ὄρους Σινά, καὶ βρίσκεται ἐκεῖ, αἰῶνες τώρα, ὅπου ὁ Ἰουστινιανὸς τὸν 6ον αἰῶνα ἔχτισε τὴν περίφημη Ελληνικὴ μονὴ τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης του Σινά !
* * *
Ἡ Αγία Αἰκατερίνη, ἀγαπητοί μου, ἀπέδειξε, ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς δὲν εἶνε ἀνεφάρμοστος· αλλά μπορεί να εφαρμοστεί!
Καὶ μέχρι σήμερα, στὸν αἰῶνα αὐτὸν τῆς μεγάλης διαφθορᾶς καὶ ἀποστασίας, ὑπάρχουν στὸν κόσμο καὶ στὴν πατρίδα μας νέοι καὶ νέες ποὺ ζοῦν μὲ πίστι καὶ σωφροσύνη· ὡρισμένοι δὲ ἀπέρριψαν καὶ τὴν πρότασι γάμου καὶ ζοῦν μὲ παρθενία καὶ ἀφοσίωσι εἴτε σὲ ἱεραποστολικὰ ἔργα εἴτε στὴν προσευχὴ καὶ τὴν ἄσκησι ὡς μοναχοὶ καὶ μοναχές.
Ἕνας Γάλλος συγγραφέας ἔγραψε σὲ βιβλίο του, ὅτι ακόμη καὶ μέσα στὸ Παρίσι ὑπάρχουν παρθένοι ἄντρες καὶ γυναῖκες. Οἱ νέοι αὐτοί, ὅπου καὶ ἂν κατοικοῦν καὶ ὅσο λίγοι καὶ ἂν εἶνε, ἀποδεικνύουν μὲ τὰ ἔργα τους, μὲ τὴν παρθενία τους, μὲ τὴ ζωὴ ἢ καὶ τὸ μαρτύριό τους, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν πέθανε· ζῇ καὶ βασιλεύει· ὅν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος