Παράλληλα οἱ πιστοὶ παρηκολούθουν αὐτάς τὰς ἡμέρας τὰς τοποθετήσεις καὶ τὰς ἀνακοινώσεις τῶν Ἱ. Μητροπόλεων καὶ ἰδιαιτέρως ἐκείνων αἱ ὁποῖαι εὑρέθησαν εἰς τὸ «μάτι τοῦ κυκλώνα», ἤτοι (ἀλαφαβητικῶς) Ἀλεξανδρουπόλεως, Δημητριάδος, Θεσσαλιώτιδος, Λαρίσης, Ρόδου, Τρίκκης καὶ Φθιώτιδος.
Ὁ λόγος των όμως, δὲν ἦτο ἀντάξιος τῶν περιστάσεων.
Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον παρατηρεῖ κανεὶς εἶναι ὅτι σχεδὸν ὅλαι ἐξέδωσαν ἀνακοινωθέντα, διὰ τῶν ὁποίων ἐνημέρωναν τοὺς κατοίκους ὅτι θὰ τοὺς προμηθεύσουν μὲ τὰ στοιχειώδη καὶ θὰ καλύψουν τὰ ἀναγκαῖα. Συγχαρητήρια εἰλικρινῶς διὰ τὸ ἔργον των, εἶναι ἀξιέπαινοι. Αὐτὸ ὅμως δὲν ἐκφεύγει τὸ ἐλάχιστον ἀπὸ τὰ ὅρια τοῦ ἀνθρωπισμοῦ.
Μόνον ἡ Μητρόπολις Τρίκκης ἦτο ἐκείνη, ἡ ὁποία ἐκάλεσε «κλῆρο καὶ λαὸ σὲ πάνδημη προσευχὴ καὶ ἱκεσία πρὸς τὸν Θεὸ» ἀλλὰ αὐτὸ βεβαίως κατόπιν τῆς ἐπελάσεως τῶν καιρικῶν φαινομένων. Παραλλήλως, ὅλαι (ἢ σχεδὸν ὅλαι) ἐνεθυμήθησαν νὰ εὐχαριστήσουν ὅσους συνέδραμαν εἰς τὸ νὰ περισωθῆ ὅ,τι ἦτο δυνατόν, ὅμως καμία δὲν ἀπέδωσε δόξαν εἰς τὸν Τριαδικὸν Θεὸν τουλάχιστον διὰ τὸ γεγονὸς ὅτι οί Ἐπαρχίες των δὲν εἶχαν τὴν κατάληξιν τῶν Σοδόμων καὶ των Γομόρρων…
Προφανῶς κάποιος θὰ ἐναντιωθῆ εἰς αὐτά, προβάλλων τὸ ἑξῆς: ότι τὴν ὥραν τῆς τραγωδίας προέχει ἡ προσφορὰ εἰς τὸ συνάνθρωπον καὶ ὄχι ἡ πνευματικὴ ἀποτίμησις. Θὰ ἦτο ἀποδεκτὴ ἡ ἔνστασις ἀφ’ ἑνὸς ἐὰν κάποια ἀπὸ τὰ ἀνακοινωθέντα δὲν εἶχαν συμπεριελάβει τὰ πάντα πλὴν τῆς προσευχῆς καὶ ἀφ’ ἑτέρου ἐὰν ἐπρόκειτο διὰ κοσμικάς ὀργανώσεις καὶ ὄχι διὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴν διοίκησιν… Εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ὅλα ἀρχίζουν καὶ τελειώνουν εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ ὄχι μὲ τὸν τίτλον τῆς Μητροπόλεως ἢ μὲ τὸ τί ἐποίησεν ὁ Μητροπολίτης.
Ἂν αὐτὸ δὲν ἔχει καταστῆ πηγαία ἔκφρασις τοῦ ἑκασταχοῦ Ποιμένος, σημαίνει ὅτι ἡ κάθε Μητρόπολις δὲν εἶναι ἱερὰ, ἀλλὰ παράρτημα τῆς κρατικῆς μηχανῆς καὶ διὰ τοῦτο ὁ κόσμος τὴν ἀντιμετωπίζει ὡς τοιαύτην, διότι ἡ ἰδία καλλιεργεῖ εἰς τοὺς ἀνθρώπους αὐτὴν τὴν συνείδησιν. Ἄλλωστε μία πνευματικὴ ἀποτίμησις ἂν ἤδη εἶχε πραγματοποιηθῆ πρὶν ἀπὸ τὰ φαινόμενα, ὡς πνευματικὴ πρόληψις, ἴσως εἶχεν ἀποτρέψει τὸ κακόν.
Ἔχει ὅμως σημασίαν νὰ ἀναφερθῶμεν εἰς συγκεκριμένας ἀπόψεις Ἐπισκόπων, ὥστε νὰ καταστῆ ἐναργὲς τὸ πνευματικὸν καρκίνωμα, καὶ διὰ τοῦτο ἀκολούθως ἐπιλέγομεν, παραθέτομεν καὶ σχολιάζομεν δύο ἐξ αὐτῶν.
Επίσκοπος Ἀλεξανδρουπόλεως: «Πῆγα καὶ κάθισα στὸ καφενεῖο»
Ἀναζητοῦντες τοποθέτησιν τοῦ Μητροπολίτου Ἀλεξανδρουπόλεως ἀνεύρομεν συνέντευξὶν του εἰς τὴν ἱστοσελίδα «Ἐθνικὸς Κῆρυξ» τῆς 8ης Σεπτεμβρίου 2023, ἐκ τῆς ὁποίας παραθέτομεν ἐπιλεκτικὰ ἀποσπάσματα:
«(Ὁ Μητροπολίτης Ἄνθιμος) …τόνισε πὼς «εἶμαι κι ἐγὼ σὲ ἀναμονὴ τῶν ἐπισήμων πορισμάτων ποὺ θὰ βγάλουν οἱ ὑπηρεσίες ποὺ μελετοῦν τὸ θέμα πολὺ σοβαρὰ προκειμένου νὰ καταλήξουμε στὴν αἰτία αὐτοῦ τοῦ κακοῦ. Φταίει ὁ ἀνθρώπινος παράγοντας, μία ἀμέλεια πού μᾶς χαρακτηρίζει ὅλους; Πρωτύτερα εἶπε ἡ τηλεόραση ὅτι κάποιος πιάστηκε ποὺ πετοῦσε τσιγάρο σὲ κάτι πευκοβελόνες. Θέμα παιδείας βέβαια τοῦ λαοῦ μας μὲ τὰ σκουπίδια, τὰ μπουκάλια στὰ δάση κ.λπ. Φταῖνε οἱ ὑπηρεσίες πού ἔπρεπε νὰ προσέξουν τὰ δάση περισσότερο;… Δὲν μπορῶ νὰ πῶ, οὔτε νὰ ἀποδώσω εὐθύνες σὲ κανένα. Νὰ κάνουμε μία σὲ βάθος ἐξέταση, γιὰ νὰ δοῦμε ποῦ ὀφείλεται τὸ κακό, γιὰ νὰ μὴ ξαναγίνει πουθενά…
…ἔζησα θαύματα, εἶδα τὴ φωτιὰ νὰ μπαίνει στὸ ἀνδρικὸ Μοναστήρι, νὰ καίγονται μέσα ὅλα τὰ δέντρα τοῦ Μοναστηριοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στὸ Ἀετοχώρι, ἀκριβῶς πάνω ἀπὸ τὸ ἀεροδρόμιο. Εἶπα δὲν θὰ σὲ ξαναδῶ Ἅγιε Ἰωάννη, ἔφυγα κλαίγοντας, πῆγα καὶ κάθισα στὸ καφενεῖο τοῦ χωριοῦ.
Ἔπειτα ἀπὸ ἀρκετὴ ὥρα μοῦ τηλεφώνησαν κάποιοι δασοφύλακες καὶ μοῦ εἶπαν, ἐλᾶτε δὲν κάηκε τὸ Μοναστήρι.
Γύρισα ἀμέσως καὶ εἶδα ὅλο τὸ τοπίο καμένο, τὰ πάντα μαῦρα καὶ τὸ Μοναστήρι φάνταζε πιὸ ἄσπρο ἀπὸ ὅ,τι εἶναι. Τὸ ἴδιο συνέβη καὶ στὸ Γυναικεῖο Μοναστήρι τῆς Παναγίας τοῦ Ἕβρου στὴ Μάκρη. Κάναμε ἀγρυπνία, τὸ πρωὶ περιφορὰ μὲ τὰ λείψανα, παρακολουθούσαμε τὴ φωτιά, δόξα τῷ Θεῷ δὲν συνέβη κακό. Ἄλλα ἐκκλησάκια μας κάηκαν καὶ μία ἐνοριακὴ ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ Ἀετοχώρι τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος. Δὲν πειράζει, μὲ τὴ βοήθεια τῶν ἀνθρώπων θὰ τὰ ἀποκαταστήσουμε σιγὰ-σιγά. Θὰ βοηθήσουμε πρῶτα τὶς οἰκογένειες ποὺ κάηκαν τὰ σπίτια τους καὶ μετὰ τὶς ἐκκλησίες».
Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος θά μελετήση ὁλόκληρον τὴν συνέντευξιν, θὰ παρατηρήση ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος ἔχει καὶ ἄποψιν καὶ προτάσεις διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν δασῶν, ἀναλόγους πρὸς αὐτάς ποὺ ἔχει ὁ μέσος πολίτης, ἀλλὰ αὐταὶ δὲν ἔχουν σχέσιν μὲ πνευματικὰ αἴτια. Ὅλα κινοῦνται εἰς τὸ ἐνδοκοσμικὸν ἢ ἀκόμα χειρότερα εἰς τὸ καθαρά… «ἐπιτελικὸν κράτος»… Εἶναι μάλιστα τόσον ἑδραῖος εἰς τὰς ἀπόψεις του, ὥστε διαβεβαιώνει τὸν δημοσιογράφον κατηγορηματικὰ ὅτι δὲν ὑπάρχει οὐδεμία περίπτωσις νὰ ὑπάρχη τουρκικὴ ἀνάμειξις… (ὡς ἐμπειρογνώμων άραγε ;).
Τὸ «κακὸν» φαίνεται νὰ ἐξαντλεῖται εἰς τὰ ἀνθρωπογενῆ ἢ περιβαλλοντικὰ αἴτια, ἐνῶ ἀπεναντίας ὅταν μελετᾶ κανεὶς τὴν θεολογίαν τῆς Ἐκκλησίας ἀντιλαμβάνεται ἀμέσως ὅτι τὸ «κακὸ» ἔχει ἐντελῶς ἑτέραν διάστασιν, ἡ ὁποία δὲν ἀποτυπώνεται τὸ ἐλάχιστον εἰς τοὺς λόγους τοῦ Σεβασμιωτάτου. Συμπεραίνει κανεὶς ὅτι ἐνῶ ὁ Εἰσαγγελεὺς γνωρίζει ποῦ θὰ ἀποδώση εὐθύνας καὶ ὁ πυροσβέστης γνωρίζει καλῶς τὴν ἐργασίαν του, φαίνεται ὅτι ἡ Κυβέρνησις καὶ ὁ Μητροπολίτης εἶναι οἱ μόνοι ποὺ δὲν γνωρίζουν τὴν ἰδικὴ των… ἴσως διότι ἀπὸ κοινοῦ ἔχουν εὐθύνην διὰ τὸ «κακόν»!
Ἡ κορυφαία ὅμως στιγμὴ τῆς συνεντεύξεως εἶναι τὰ ἀκόλουθα: «ἔφυγα κλαίγοντας, πῆγα καὶ κάθισα στὸ καφενεῖο τοῦ χωριοῦ»!
Ὤφειλε νὰ γονατίση ἐκείνην τὴν στιγμὴν καὶ νὰ παρακαλέση τὸν Θεόν ( να σταματήσει το κακόν, ή μήπως δεν μπορούσε ο Θεός ;), ἀλλὰ ἐκεῖνος ἦτο πεπεισμένος διὰ τὴν καταστροφήν!
Μὲ τόσην πίστιν καὶ αἰσιοδοξίαν αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος εἶναι Ποιμήν, εἰς τὸν ὁποῖον ἐνεπιστεύθη -ὄχι ἡ Ἐκκλησία ἀλλὰ- ἡ Ἱεραρχία μία ἐκ τῶν πλέον ἰδιαζουσῶν περιοχῶν τῆς Ἑλλάδος… Ὑπάρχει ὅμως καὶ μία ἀκόμα καταλυτικὴ λεπτομέρεια, ἡ ὁποία χρήζει προσοχῆς: ἡ ἀκροτελεύτιος φράσις του: «Θὰ βοηθήσουμε πρῶτα τὶς οἰκογένειες ποὺ κάηκαν τὰ σπίτια τους καὶ μετὰ τὶς ἐκκλησίες». Διὰ νὰ εἶναι πολιτικῶς ὀρθὸς ὁ Σεβασμιώτατος εἶπεν ὅτι θὰ βοηθήση πρῶτα τούς πυροπλήκτους καὶ ἔπειτα τοὺς ναούς. Ὁ ναὸς εἶναι δευτερεῦον; Νά, ὅμως ποὺ εἰς τὸν ναὸν διεσώθησαν καὶ διέμειναν οἱ πλημμυροπαθεῖς εἰς τὸ Ἀρμένιον τῆς Θεσσαλίας.
Ὅμως, δὲν εἶναι ὁ ναὸς διὰ τοῦτο μόνον πρωτεῦον, ἀλλὰ διότι ἡ ἀνάγκη τῶν ἀνθρώπων διὰ τὸν Θεὸν εἶναι μεγαλυτέρα ἀπὸ τὴν ἰδίαν τὴν ἐπιβίωσιν ἢ ἄλλως νὰ τὸ θέσωμεν εἰς κοσμικὴν γλῶσσαν: ἡ κοινότης, ἡ κοινωνικὴ συνοχή, ἡ συλλογικὴ αἰσιοδοξία συγκροτοῦνται καὶ θάλλουν, ὅταν λειτουργοῦν οἱ θεσμοὶ καὶ ὁ ναὸς εἶναι ἂν μὴ τί ἄλλο σύμβολον τῆς Ἐκκλησίας ὡς κοινὸς τρόπος τοῦ βίου.
Ἀλλά, δυστυχῶς, μὲ τὴν νοοτροπίαν τῆς ἰδιωτεύσεως, τὴν ὁποίαν ἐπαναλαμβάνει ἐδῶ ὁ Σεβασμιώτατος, ἔκλεισε καὶ τοὺς ναοὺς κατὰ τὸν κορωνοϊόν…
Δημητριάδος:
«Αὐτὸ μᾶς δίνει δύναμη»
Ἐν μέσῳ πρωτοφανοῦς ὀλέθρου ἡ Ἱ.Μ. Δημητριάδος εὗρε χρόνον νὰ ἀνεβάση εἰς τὴν ἱστοσελίδα της συνέντευξιν, τὴν ὁποίαν παρεχώρησεν ὁ Σεβασμιώτατος κ. Ἰγνάτιος εἰς τὴν ἱστοσελίδα «Ἐθνικὸς Κῆρυξ» τῆς 7ης Σεπτεμβρίου 2023, ὅπου μεταξὺ ἄλλων ἀνέφερε:
«Στὴν ἐρώτηση ἂν ἡ Μητρόπολη κάνει κάποιες ἐνέργειες γιὰ τὴ στήριξη τῶν πλημμυροπαθῶν, ὁ Μητροπολίτης Ἰγνάτιος, εἶπε, πώς, «…ἀπὸ αὔριο πλέον θὰ καταγράψουμε ποῦ πρέπει νὰ παρέμβουμε, γιὰ νὰ βοηθήσουμε… Ἐξ’ ἄλλου ἔχομε τὴν ἀποθήκη τοῦ «Ἐσταυρωμένου», ποὺ εἶναι ὁ Ὀργανισμὸς ὁ ὁποῖος προβλέπει τέτοια πράγματα, ὥστε νὰ ἀνταποκριθοῦμε στὶς ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων μας».
Ὁ Μητροπολίτης Ἰγνάτιος εἶπεν ἐπίσης ὅτι «ὁ Πατριάρχης τηλεφώνησε γιὰ νὰ μάθη τὶς ἐξελίξεις, ἐνδεικτικὸ ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ἑνότητα. Καὶ ἡ Σύνοδος σήμερα τόνισε πὼς εἶναι στὸ πλευρὸ ὅλων τῶν πληγέντων καὶ νομίζω πὼς αὐτὸ μᾶς δίνει δύναμη».
Γιὰ τὴν Ὁμογένεια τῆς Ἀμερικῆς εἶπε πὼς «εὐχόμαστε νὰ εἶναι ὅλοι καλά. Ξέρουμε ὅτι καὶ ἐκεῖ ὑπάρχουν παρόμοιες ἐμπειρίες, νομίζω ὅμως ὅτι πρέπει πλέον νὰ καταλάβουμε ὅτι ἔχομε μία κλιματικὴ ἀλλαγὴ καὶ πρέπει νὰ φροντίσουμε νὰ διασώσουμε τὸ Περιβάλλον μας καὶ νὰ ἑτοιμαστοῦμε, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε τέτοια φαινόμενα. Μὲ ἀγάπη καὶ ὑγεία σὲ ὅλους».
Δὲν ἀνεγνώσαμεν εἰς τὴν συνέντευξιν κάτι διὰ τὸν Πανάγαθον Τριαδικὸν Θεόν. Ἐκεῖνο ὅμως τὸ ὁποῖον ἀνεμέναμεν, ἀλλὰ μᾶς ἀπεγοήτευσεν, ἦτο ὅτι θὰ ἰσχυρίζετο ὁ Σεβασμιώτατος ὅτι ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον «δίνει δύναμη» εἶναι ὁ Ἐσταυρωμένος Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.
Ἐκεῖνος ὅμως εὗρεν αὐτὴν τὴν δύναμιν ἀπὸ τὸ τηλεφώνημα τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου (βλέπετε εἶπεν «ὁ Πατριάρχης»), διότι ὑπάρχει μόνον ἕνας εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν… καὶ ἀπὸ τὸ ἀνακοινωθὲν τῆς ΔΙΣ! Ὁ δὲ «Ἐσταυρωμένος» εἶναι ἀποθήκη ἱματισμοῦ καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀντλήσης δύναμιν ἀπὸ μία ἀποθήκην… Βεβαίως, τὸν δικαιολογοῦμεν, διότι ἦτο εἰς ταραχὴν καὶ ἔτσι ἐνεθυμήθη τὸν Πατριάρχην ἀλλὰ ὄχι τὸν Θεόν…
Αὐτὰ ὅμως εἶναι πταίσματα καὶ ὀφείλει κανεὶς νὰ δεικνύη κατανόησιν καὶ συγκατάβασιν, ὅταν τὰ συνταρακτικὰ γεγονόταν ὑπερβαίνουν τὴν διάνοιαν. Ἄλλωστε πιθανῶς νὰ εὐθύνεται ὁ «Ἐθνικὸς Κῆρυξ», περικόπτων τὴν συνέντευξιν, διὰ νὰ μὴ ἔχη συνεχεῖς ἀναφορὰς εἰς τὸν Θεόν…
Αὐτὸ τὸ ὁποῖον ὅμως εἶναι σχεδὸν ἀσυγχώρητον εἶναι ἡ ἐμμονὴ καὶ προβολὴ τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς. Δὲν ἔχει σημασίαν ἂν κάποιος συμφωνεῖ ἢ διαφωνεῖ μὲ τὸ ἐν λόγῳ ἐπιχείρημα ἢ μὲ τὸ ἂν ὑπάρχη ἢ ὄχι κλιματικὴ ἀλλαγή. Σημασίαν ἔχει ὅτι καὶ πάλιν ἡ εὐθύνη μετατίθεται εἰς τὴν «ἀτζέντα», τὴν ὁποίαν ἔχει θέσει ὁ κόσμος (κυβέρνησις, ψευδὸ / ἐπιστήμη, περιβαλλοντικαὶ ὀργανώσεις κ.λπ.), ὄχι ἡ πνευματικὴ θεώρησις τῆς Ἐκκλησίας.
Τελικῶς, ὁ Χριστὸς ἦλθε διὰ τὸ ἀπολωλὼς ἢ διὰ νὰ διασώση κάποιο – ἔστω ἐπιστημονικὸν- ἀφήγημα περὶ τοῦ κλίματος; Ἂν σωθῆ τὸ περιβάλλον θὰ σωθῆ καὶ ὁ ἄνθρωπος; Μήπως νὰ ἐμβαθύνωμεν εἰς τὸ Παύλειον «οὔτε τὶς κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ»;
Ἐν κατακλεῖδι, τὰ δύο ἀφηγήματα ἀπὸ τοὺς δύο Μητροπολίτας –καὶ δὲν ἦσαν οἱ μόνοι- δὲν μαρτυροῦν ἁπλῶς τὴν ἑδραίωσιν τῆς κοσμικῆς μεταφυσικῆς, ἀλλὰ καταδεικνύουν καὶ ποῖοι εἶναι οἱ διαπρύσιοι κήρυκες αὐτῆς. Διὰ τὰ περιβαλλοντικὰ ζητήματα μάλιστα σπεύδουν νὰ ὀργανώσουν συνέδρια καὶ νὰ ἀναζητήσουν τὰ αἴτια… ὅταν καὶ ὁ τελευταῖος Ἐπίσκοπος σήμερα ἔχει ἀντιληφθῆ ὅτι ἀλλοῦ εἶναι ἡ ρίζα τοῦ κακοῦ (πρβλ. πρόσφατον κήρυγμα τοῦ Χριστιανουπόλεως κ. Προκοπίου:
«Μήπως ὅλα αὐτὰ τὰ κακὰ ποὺ μᾶς συμβαίνουν ὀφείλονται στὶς δικές μας ἁμαρτίες καὶ στὴν δική μας ἀποστασία ἀπὸ τὸν Θεό;»).
Ὅσον προοδεύει ἡ ἁμαρτία θεσμοθετουμένη ἀπὸ τὸ κράτος (μοιχεία, παιδεραστία, ὁμοφυλοφιλία κ.ἄ.) τόσον ὁ Θεὸς θὰ ἐπιχειρῆ νὰ μᾶς ἀφυπνίση…
Θέλομεν ἁπλῶς νὰ ἐπιστρέψωμεν τὸ συντομώτερον καὶ «νὰ συνεχίσωμεν τὴν εἰρηνικήν μας ζωήν», ὡς ἔγραψε μία Μητρόπολις, ἢ νὰ ἐπιστρέψωμεν εἰς τὴν ἀγκάλην τοῦ Θεοῦ ἔχοντες ἀκούσει τὸ μήνυμά του;
Δημήτριος Λαμπρόπουλος, θεολόγος