Τίμιος σταυρὸς –γράψτε– ἴσον καθῆκον, ταπείνωσις, ὑπακοή, αὐταπάρνησις, ἀλήθεια, συγγνώμη - ἀπέραντη συγγνώμη, ἀλλὰ καὶ κάτι ἄλλο ἀκόμη σπουδαιότερο, ποὺ θὰ τὸ πῶ στὸ τέλος καὶ πού, ἂν δὲν τὸ παραδεχτοῦμε,τότε Χριστιανοὶ δὲν εἴμαστε.
Τὰ μέχρι ἐδῶ πού είπαμε τὰ παραδέχονται ὅλοι, ἐκεῖνο όμως, το ξεχωριστό πού θα πούμε στο τέλος, μόνο οἱ Ορθόδοξοι.
Πλὴν τῆς διδασκαλίας περὶ τοῦ σταυροῦ τὸ εὐαγγέλιο σήμερα λέει, ὅτι ὅσοι βγήκαμε ἀπὸ τὴν ἱερὰ κολυμβήθρα της βάπτισής μας ἔχουμε καὶ τὸ καθῆκον τῆς ὁμολογίας τῆς ὀρθῆς πίστεως
Ὁ Κύριος εἶπε, «Ὅποιος ὁμολογήσῃ τὴν ὀρθὴ πίστι, εἶναι δικός μου,ὅποιος δὲν τὴν ὁμολογήσῃ, δὲν εἶνε δικός μου»
Λόγια καθαρὰ καὶ ξάστερα. Γιὰ τὴν ὀρθὴ πίστη θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε, ἀγαπητοί μου, νὰ πῶ τώρα λίγα λόγια.
* * *
Προτοῦ ὁ Κύριός μας ειπῇ τὰ λόγια τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου, ἔκανε κάτι ἄλλο
πρὸ τοῦ πάθους του, ἔθεσε σ ̓ αὐτούς, καὶ δι ̓ αὐτῶν σὲ ὅλους μας, ἕνα βαρυσήμαντο ἐρώτημα·
«Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι;» δηλαδή ποιά ἰδέα ἔχει ὁ κόσμος γιὰ μένα;
Κ ̓ οἱ μαθηταὶ ἀπήντησαν Σὲ θεωροῦν ἕνα μεγάλο ἄνδρα, ἄλλοι σὰν τὸν Ἰωάννη τὸν βαπτιστή, ἄλλοι σὰν τὸν προφήτη Ἠλία, ἄλλοι σὰν τὸν Ἰερεμία ἢ κάποιον ἀπὸ τοὺς προφῆτες. Ὁ Κύριος τοὺς λέει «Καλὰ, ὁ κόσμος τέτοια ἰδέα ἔχει, «ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγετε εἶναι;» ἐσεῖς δηλαδή, τί ἰδέα ἔχετε γιὰ μένα;
Τότε ἐκ μέρους τῶν ἀποστόλων ἀπήντησε ὁ Πέτρος καὶ εἶπε:
Ἐσύ, Διδάσκαλε, εἶσαι παραπάνω ἀπὸ ὅλους αὐτούς, εἶσαι «ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος» (Μᾶρκ. ἔ.ἀ.. Ματθ. 16,16. Λουκ. 9,20)
Αὐτὴ εἶνε ἡ ὀρθὴ πίστις, τὸ θεμέλιο ποὺ στηρίζεται ὅλος ὁ Χριστιανισμός.
Ὁ Χριστὸς εἶνε Θεός!
Ἐδῶ ακριβώς χωριζόμαστε ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς. Χρειάζονται ἀποδείξεις;
Ἂν μπορῇς νὰ μετρήσῃς τὶς ἀκτῖνες τοῦ ἥλιου, θὰ μπορέσῃς νὰ μετρήσῃς καὶ τὶς ἀποδείξεις, τὰ τεκμήρια, τὰ ντοκουμέντα, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶνε ἁπλὸς ἄνθρωπος ἀλλὰ εἶνε Θεός. Θεός!
Ἡ ἁγία ζωή του, ἡ ἀρετή του ποὺ «ἐκάλυψεν οὐρανούς», ἡ ἀνυπέρβλητη διδασκαλία του, τὰ ἄπειρα θαύματά του, ὅλα ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν εἶνε ἁπλῶς ἕνας κοινὸς ἄνθρωπος ξεπερνᾷ τὰ ἀνθρώπινα μέτρα, εἶνε μορφὴ οὐρανομήκης, ἀγγίζει - ξεπερνᾷ τὰ ἄστρα. Εἶνε Θεός αληθινός, αὐτὸ εἶνε τὸ θεμέλιο, ἡ κεντρικὴ ἀλήθεια.
Αλλά, άν τώρα πιάσετε ἔτσι στὴν τύχη χίλιους ἀνθρώπους διαφόρων τάξεων καὶ τοὺς ρωτήσετε,
Τί ἰδέα ἔχετε γιὰ τὸ Χριστό; θ ̓ ἀκούσετε διάφορες ἀπόψεις…
(σσ. θ΄ ακούσετε δηλαδή, ότι τού κατέβει καθ΄ ενός στό μυαλό του...)
Άλλοι θὰ ποῦν ὅτι ὁ Χριστὸς ἦταν φιλόσοφος, ἄλλοι ὅτι ἦταν μύστης θρησκευτικός, ἄλλοι σπουδαῖος λογοτέχνης - ποιητὴς - καλλιτέχνης, ἄλλοι ότι ήταν ὁ πρῶτος ἐπαναστάτης, ἄλλοι ὅτι ὑπῆρξε βαθὺς κοινωνιολόγος, ἄλλοι ὅτι εἶνε ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλοφυέστερα πνεύματα...
Όμως, εσύ τί γνώμη ἔχεις γιὰ τὸ Χριστό;
Τὸν ἀναγνωρίζεις ἁπλῶς ὡς ἕνα ποιητὴ, ἐπαναστάτη, προλετάριο ἢ δὲν ξέρω τί ἄλλο;
Αλλά ΟΧΙ !
Ο Χριστός δὲν εἶνε ἁπλὸς ἄνθρωπος ὅπως όλοι αὐτοί· εἶνε αὐτὸς ὁ ίδιος ο Θεός, ποὺ ἦρθε ἐδῶ κάτω στὴ γῆ γιὰ ν ̓ ἀπολυτρώσῃ καὶ σώσῃ τὸ ἀνθρώπινο γένος.
Ἐὰν δῇς ἔτσι τὰ πράγματα, τότε καὶ ὁ σταυρὸς δὲν θὰ εἶνε ἁπλῶς δυὸ ξύλα ποὺ καρφώνει ὁ μαραγκός, ἢ τὸ χρυσὸ κόσμημα ποὺ κρεμοῦν στὸ λαιμὸ οἱ κοπέλλες, ἢ τὸ μαρμάρινο σύμβολο ποὺ βάζουμε πάνω στοὺς τάφους καὶ στοὺς τρούλλους τῶν ἐκκλησιῶν μας, ἢ τὸ κέντημα στὸ ἐθνόσημο τῶν στρατιωτῶν καὶ στὰ
πηλήκια τῶν ἀξιωματικῶν μας.
Ὁ σταυρὸς ἔχει μεγάλη σημασία. Μόνο ἂν πιστέψῃς ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ Θεός, τότε καὶ ὁ σταυρὸς δὲν εἶνε ἁπλῶς ἕνα ὄργανο θανατικῆς καταδίκης καὶ ὁ Χριστὸς δὲν εἶνε ἁπλῶς ἕνας μάρτυρας ἀπὸ τοὺς πολλούς, ἀλλὰ ο Σταυρὸς είναι ἡ πρώτη Αγία Τράπεζα ποὺ ἔγινε ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος καὶ ὁ Κύριος προσέφερε το σῶμα καὶ τὸ αἷμα του λέγοντας
«Λάβετε, φάγετε... Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες» (Ματθ. 26,26-27), τὸ πρῶτο θυσιαστήριο ἐπάνω στὸ ὁποῖο προσέφερε τὴν ἀπολυτρωτικὴ θυσία κι ἀπὸ τὰ πανάχραντα χέρια καὶ πόδια του ἔτρεξε τὸ ζωογόνο ἐκεῖνο αἷμα, ποὺ διὰ τῆς θείας κοινωνίας μεταγγίζεται σὲ ὅλους. Εἶνε λοιπὸν ἡ θυσία του ἡ ὑπὲρ πᾶσαν θυσίαν καὶ τὸ ὄνομά του εἶνε «τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα», ἀδελφοί μου.
* * *
Καὶ γεννᾶται τώρα τὸ ἐρώτημα, αλήθεια τι πιστεύουν σήμερα οἱ ἄνθρωποι γιὰ τὸ Χριστό;
Κάποτε οἱ ἀλήθειες αὐτὲς ποὺ εἴπαμε ἔλαμπαν σὰν τὸν ἥλιο στὶς ψυχὲς τῶν προγόνων μας.Τώρα;
Ἔσβησε ἡ πίστη στὶς καρδιές, τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ δὲν προκαλεῖ συγκίνησι καὶ δάκρυ.Ὑποβαθμίζεται ὁ Χριστός, περιφρονεῖται τὸ ἅγιό του ὄνομα, καταπατοῦνται οἱ ἐντολές του.
Τώρα νέα ὀνόματα φωσφορίζουν κ ̓ ἐκρήγνυνται σὰν πυροτεχνήματα στὸν οὐρανὸ τῶν νέων ἰδεῶν καὶ συστημάτων.
Τώρα ὁ Χριστὸς εἶνε μικρὸς καὶ περιφρονητέος μπροστὰ σ ̓ αὐτούς.
Τώρα πιά τί είναι .... ὁ Χριστὸς κ ̓ ἡ διδασκαλία του; τὸ Εὐαγγέλιο πάει πάλιωσε...σοῦ λέει ὁ ἄλλος καὶ γελάει...
Ὦ ανόητε ἄνθρωπε, τί άλλο νὰ σοῦ πῶ;
Ὁ ἥλιος καὶ τὰ ἄστρα κάποτε θὰ παλιώσουν καὶ θὰ σβήσουν, μὰ ὁ Χριστὸς καὶ τὰ ῥήματά του θὰ μείνουν, ὅπως μᾶς βεβαίωσε ὁ ἴδιος «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι»
Δὲν παλιώνει τὸ Εὐαγγέλιο, μένει αἰωνίως, καὶ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶνε «χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς ( ο ίδιος ) καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» τῶν αἰώνων
Τώρα πολλοὶ βλασφημοῦν τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, καὶ ὑπάρχουν αἱρετικοί, ὅπως οἱ Ιεχωβῖτες, ποὺ μισοῦν τὸ σταυρό του.
Οἱ Ἑβραῖοι μιὰ φορὰ τὸν σταύρωσαν, ἐμεῖς τὸν σταυρώνουμε χίλιες φορὲς καὶ ῥίχνουμε τὸ ὄνομά του μέσα στὸ βόρβορο τῆς ἀκάθαρτης γλώσσας μας. Καὶ δὲν ὑπάρχει ἀστυφύλακας καὶ εἰσαγγελεὺς καὶ κράτος Ορθόδοξο νὰ σταματήσουν αὐτοὺς ποὺ βρίζουν τὸ Ὄνομά του.
Ἀφήνω τὶς πορνεῖες, τὶς μοιχεῖες, τὰ ἄλλα ἐγκλήματα, ἀλλὰ δὲν ὑποφέρω τὴν ἡμέρα τοῦ σταυροῦ, ἐδῶ στὴν πατρίδα μας, ν ̓ ἀκούγονται βλαστήμιες.
Εγώ εἶμαι ἁμαρτωλός, ἀλλὰ αυτό γράψτε το·
Φοβᾶμαι μήπως, γιὰ τὶς βλαστήμιες μας καὶ μόνο, μή μᾶς ἔρθῃ κάποιο μεγάλο κακό· μήπως καμμιὰ νύχτα, ἐκεῖ ποὺ γλεντᾶμε, σειστεί ὁ τόπος ολόκληρος καὶ γίνουν όλα «γῆς Μαδιὰμ», Βουλή , ἀνάκτορα, στρατῶνες, τὰ πάντα· μήπως γίνουμε πάλι πρόσφυγες καὶ δὲν θὰ ὑπάρχῃ μέρος τῆς γῆς νὰ μᾶς δεχτεί, διότι σταυρώνουμε μέ τίς βλαστήμιες μας πάλι τὸν Χριστό...
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος