Τὴν Κυριακὴ χτυπᾷ ἡ καμπάνα. Κάθε Χριστιανὸς ποὺ ἀκούει πρέπει νὰ τρέξῃ στὴν ἐκκλησία, νὰ ζήσῃ τὴ θεία λειτουργία καὶ μαζὶ μὲ ὅλους νὰ ὁμολογήσῃ τὴν πίστι λέγοντας τὸ «Πιστεύω…». Ὁ ἐκκλησιασμὸς εἶνε καὶ ὁμολογία πίστεως.
Ὅποιος χωρὶς σοβαρὸ λόγο ἀπουσιάζει σταθερὰ ἀπὸ τὸν Εκκλησιασμὸ τῆς Κυριακῆς, ἀρνεῖται ἐμμέσως τὸν Χριστό.
Πολλοὶ στὴν καθημερινή τους ζωὴ ἀγνοοῦν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ξυπνοῦν τὸ πρωὶ καὶ προσευχὴ δὲν κάνουν· φεύγουν γιὰ δουλειὰ χωρὶς ἕνα σταυρό, κάθονται καὶ τρῶνε ὅπως τὰ ζωντανὰ στὸ παχνί, τὴ νύχτα πέφτουν γιὰ ὕπνο ἀναίσθητοι· περνοῦν ἔξω ἀπὸ ἐκκλησία καὶ ούτε έναν σταυρό δεν κάνουν, μπαίνουν σὲ αὐτοκίνητο, τραῖνο, πλοῖο, ἀεροπλάνο, καὶ ντρέπονται νὰ δείξουν πὼς πιστεύουν κι᾽ ἐπικαλοῦνται τὴ βοήθεια τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Χριστὸς δὲν ντράπηκε νὰ θυσιαστεί στὸ Σταυρὸ γιὰ τὶς δικές μας ἁμαρτίες, και μάλιστα αναμάρτητος, κι αὐτοὶ ντρέπονται νὰ κάνουν τὸ Σταυρό τους. Αὐτοὶ εἶνε ἀρνητές τῆς πίστεως.
Ἄλλοι πηγαίνουν στὸ δικαστήριο κι ἁπλώνουν δίχως φόβο τὸ βρωμερό τους χέρι ἐπάνω στὸ Εὐαγγέλιο δίνοντας μάλιστα πολλὲς φορὲς καὶ ὅρκο ψεύτικο. Μὲ τὴν πρᾶξι αὐτὴ ἀρνοῦνται τὸ Χριστό, ποὺ ἀπαγορεύει τὸν ὅρκο...
Ἄλλοι ζητώντας νὰ μάθουν τὴν τύχη τους καταφεύγουν σὲ πνευματιστὰς (μέντιουμ) καὶ μάγους. Αὐτὰ εἶνε σατανικὰ πράγματα. Ὅσοι πηγαίνουν ἐκεῖ καὶ ζητοῦν συμβουλὲς καὶ καθοδηγήσεις ἀπ᾽ τὰ δαιμόνια, ἀρνοῦνται τὸ Χριστὸ ποὺ τὸν ομολόγησαν στὸ ἱερὸ βάπτισμα.
Ἀρνοῦνται ἐπίσης τὸ Χριστὸ ἐκεῖνοι ποὺ φεύγουν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ πᾶνε σὲ διάφορες αἱρέσεις καὶ σχίσματα. Καὶ πῶς θὰ καταλάβουμε ὅτι κάποιος εἶνε αἱρετικός; Για ρωτῆστε τον· «Πιστεύεις ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Αγίας Τριάδος; πιστεύεις ὅτι κατέβηκε στὴ γῆ, φόρεσε σάρκα ἀνθρώπινη, ἔγινε ἄνθρωπος;»
Ἐὰν δὲν ὁμολογῇ ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός, δὲν εἶνε κάν Ορθόδοξος, εἶνε αἱρετικός. Τέτοιοι εἶνε π.χ. οἱ «μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ» καὶ πολλοὶ ἄλλοι. ῾Ρωτῆστε ἐπίσης· Αὐτὸ ποὺ μεταδίδει κάθε Κυριακὴ ὁ παπᾶς εἶνε σῶμα Χριστοῦ; Ἐὰν δὲν δέχονται τὸ μυστήριο τῶν μυστηρίων, δὲν εἶνε Ορθόδοξοι· εἶνε ἀρνηταὶ τοῦ Χριστοῦ.
Καὶ τέλος, ποιοί εἶνε οἱ μεγαλύτεροι ἀρνητές; Είναι αὐτοὶ ποὺ ἀνοίγουν τὸ ἄθλιο στόμα τους καὶ βλαστημοῦν τὰ Θεῖα. Ἄκουσα ὅτι, ὅταν στὶς 21 Ἰουνίου 1978 ἔγινε τὴ νύχτα στὴ Θεσσαλονίκη ὁ σεισμὸς μὲ 35 νεκρούς, ἐκείνη τὴν ὥρα πολλοὶ μέσα στὰ σπίτια βλαστημοῦσαν τὸ Χριστό· μὲ τὸ σεισμὸ σταμάτησαν καὶ ἄρχισαν νὰ παρακαλοῦν τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Παναγιά, ἀλλ᾽ αὐτὸ δὲν ὠφελεῖ. Ὅποιος δὲν ἀγαπᾷ καὶ δὲν τιμᾷ τὸ Χριστό, εἶνε ἀρνητής του.
Ἀρνηταὶ τοῦ Χριστοῦ στὴν ἐποχή μας...
Εἶνε ἆραγε μόνο αὐτοί; Ὑπάρχουν, ἀλλοίμονο, καὶ ἄλλοι, καὶ θὰ σᾶς δείξω μερικούς. Οἱ Χριστιανοὶ πρόγονοί μας στὸν Πόντο καὶ τὴ Μικρὰ Ἀσία, μὲ τὸ μαχαίρι τοῦ Τούρκου στὸ λαιμό, δὲν ἀρνοῦνταν τὸ Χριστὸ καὶ πολλοὶ μαρτύρησαν· καὶ ἐδῶ στὴν ἐλεύθερη πατρίδα μας πῶς τὸν ἀρνούμεθα; Ἂν ὄχι μὲ τὰ λόγια, πολλὲς φορὲς ὅμως μὲ τὰ ἔργα μας, καταπατώντας τὸ θέλημά του τὸ ἅγιο, κάνοντας ἀντίθετα ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ αὐτὸς ὁρίζει. Θέλετε παραδείγματα;
Ὁ Χριστὸς λέει νὰ μὴν κλέβουμε, κ᾽ ἐμεῖς ἔχουμε ἀναγάγει τὴν κλοπὴ σὲ ἄθλιο ἀγώνισμα, στὸ ὁποῖο ἐπιδιδόμεθα μὲ ἕναν ἐπαίσχυντο ἀνταγωνισμό· ἔτσι τὸν ἀρνούμεθα.
Ὁ Χριστὸς λέει νὰ μὴ χωρίζῃ τὸ ἀνδρόγυνο, ὅτι μόνο τὸ φτυάρι τοῦ νεκροθράφτη τοὺς χωρίζει, καὶ τώρα τὸ διαζύγιο διαλύει τὴν οἰκογένεια. Τὸ διαζύγιο εἶνε ἄρνησις Χριστοῦ.
Θέλημα τοῦ Χριστοῦ εἶνε, τὰ εὐλογημένα ἀντρόγυνα νὰ γεννοῦν παιδιά, ὅσα Εκεῖνος τοὺς δώσῃ. Ὅταν λοιπὸν τὸ ἀντρόγυνο παρεμποδίζῃ καὶ διακόπτῃ τὴν τεκνογονία, τί κάνει· ἀρνεῖται τὸ Χριστό. Ἡ ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας εἶνε ἄρνησις Χριστοῦ.
Τὸ ἀκόμη χειρότερο. Ἔμαθα κάτι φοβερό. Στὴ Θεσσαλονίκη ἔφραξε ἕνας ὑπόνομος κ᾽ ἔτρεξε ὁ δῆμος νὰ διορθώσῃ τὴ βλάβη. Κι ὅταν ἄνοιξαν τὸν ὑπόνομο τί βρῆκαν· ἐνενήντα βρέφη σφαγμένα! ἦταν ἔμβρυα ποὺ διαμέλισαν γιατροὶ σὲ γυναικολογικὲς κλινικὲς τής Θεσσαλονίκης μὲ ἐκτρώσεις!
Ἐνενήντα παιδάκια μέσα στὸν ὑπόνομο!
Πῶς στέκονται ἀκόμη τὰ ἄστρα στὸν οὐρανὸ καὶ δὲν ἔπεσαν στὰ κεφάλια μας καὶ πῶς ἡ γῆ δὲν σείεται ἐκ θεμελίων νὰ μὴ μείνῃ τίποτα ὄρθιο!; Εἴμαστε ἄξιοι τιμωρίας γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, τὶς βλασφημίες, τὶς ἐκτρώσεις, τὶς πορνεῖες καὶ μοιχεῖες, γιὰ ὅλα τὰ ἐγκλήματά μας.
Καὶ πάλι ὁ Θεὸς μακροθυμεῖ· γιατὶ ἂν ἐκσπάσῃ ἡ ὀργή του, θὰ ἐρημώσουν πόλεις, καὶ μόνο σκυλιὰ θὰ γαυγίζουν στὰ χαλάσματα. Καὶ αὐτὰ θὰ εἶνε τὸ ἀποτελέσματα τῆς ἀποστασίας μας· ἰδίως τῶν δύο μεγάλων ἁμαρτιῶν μας, τῶν βλασφημιῶν καὶ τῶν ἐκτρώσεων.
Γίναμε αρνητές τού Χριστοῦ, προδότες του γίναμε ὅλοι· λαὸς δυσσεβὴς καὶ παράνομος, καὶ κλῆρος ἐπιλήσμων τῶν ὑποχρεώσεών μας, θεομπαῖχτες παπᾶδες καὶ δεσποτάδες καὶ ὅλοι ἀνεξαιρέτως. Φύγαμε ἀπὸ τὸ Θεό.
Ποῦ εἶνε ἡ πίστι; ἐκείνη ἡ πίστι τῶν πατέρων καὶ τῶν παππούδων μας, ποὺ ἄκουγαν τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ κλαίγανε. Τώρα ἀκοῦνε τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ κοροϊδεύουν, ἐμπαίζουν μικροὶ καὶ μεγάλοι ἀνεξαιρέτως.
* * *
Γι᾽ αὐτό, ἀδελφοί μου, ἐὰν θέλουμε νὰ σωθοῦμε καὶ νὰ μὴ ξεκρεμάσῃ ὁ Θεὸς τὸ «σιδερένιο ῥαβδί» Του και πέσει πάνω στα κεφάλια μας , νὰ μὴ μᾶς βροῦν δηλαδὴ σκληρότερες τιμωρίες, ἂς μετανοήσουμε.
Εἶνε ὅλα προφητευμένα, γραμμένα. Χρόνια κηρύττουμε, φωνάζουμε, μὰ ποιός ἀκούει; Ἐξακολουθοῦν τὰ ἐγκλήματα καὶ οἱ ἀσέβειες…
Νὰ ξέρουμε ὅτι, στὸ σημεῖο ποὺ φτάσαμε, οἱ θεομηνίες ποὺ ἀκοῦμε νὰ συμβαίνουν κάθε τόσο εἶνε προειδοποίησις. Ὄχι ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ δοκιμάζονται σὲ διάφορα μέρη εἶνε οἱ πιὸ ἁμαρτωλοί της γής. Μὴν τὸ πῇ κανείς αὐτό.
Ὄχι· εἴμαστε κ᾽ ἐμεῖς πολὺ ἁμαρτωλοὶ καί, ἐὰν δὲν μετανοήσουμε, ὅλοι τὸ ἴδιο θὰ πάθουμε· αὐτὸ λέει ὁ Κύριος γιὰ παρόμοιες περιπτώσεις. Ἀνοῖξτε τὸ Εὐαγγέλιο στὸ κατὰ Λουκᾶν, κεφάλαιο 13 (ΙΓ΄), στοὺς στίχους 1 ἕως 5, νὰ τὸ δῆτε μόνοι σας. Εἴμαστε κ᾽ ἐμεῖς πιὸ ἁμαρτωλοί.
Καὶ πολύ φοβᾶμαι μήπως καμμιὰ νύχτα – καμιά μέρα δὲν μείνῃ λιθάρι πάνω στὸ λιθάρι. Δὲν θὰ μείνουν αὐτὰ ἀτιμώρητα. Ὁ Θεὸς δὲν λησμονεῖ. Ἂς λένε ὅ,τι θέλουν οἱ ἄπιστοι.
Γιατί υπάρχει ἕνα μάτι ποὺ τὰ βλέπει ὅλα, ἕνα αὐτὶ ποὺ τ᾽ ἀκούει ὅλα, κι᾽ ἕνα χέρι ποὺ τὰ γράφει ὅλα. Ὁ μόνος τρόπος σωτηρίας μας εἶνε ν᾽ ἀλλάξουμε ὅλοι μυαλό, ν᾽ ἀλλάξουμε πορεία ζωῆς, νὰ ἐπιστρέψουμε στὸ Χριστό, νὰ γίνουμε παιδιά Του, ὅπως οἱ Άγιοι Πάντες, γιὰ νὰ ἔχουμε ὄχι τὴν κατάρα του Θεού ἀλλὰ τὴν εὐλογία Του.
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος