…Ασταμάτητη η ροή των ανθρώπων που έρχονταν να τον αποχαιρετήσουν. Μπροστά στο σκήνωμά του ξεσπούσαν σε καυτά δάκρυα, σε αναφιλητά. Έδειχναν τη βαθιά τους θλίψη και θρηνούσαν για την κοίμηση του ταπεινού και στοργικού πατέρα.
Με λυγμούς έλεγαν: «έφυγε ο άγιός μας… έφυγε ο Ευαγγελιστής μας… ο Πατέρας μας». Και δεν σταματούσαν να ομολογούν και να διηγούνται περιστατικά από τη ζωή του , τις ευεργεσίες του. Θυμούνταν τα λόγια του, τις νουθεσίες του, τις αρετές του.
Διηγούνταν το πως παρηγορούσε, πως θεράπευε. Ανέφεραν τα θαύματά του. Ακόμη και άνθρωποι που δεν είχαν σχέση με την Εκκλησία, έδειχναν το σεβασμό τους και την εκτίμησή τους, στην «εξαίρετη προσωπικότητά του».
…Το μεσημέρι της 13ης Ιουνίου 1961 τελέστηκε η νεκρώσιμη ακολουθία από τον Αρχιεπίσκοπο Μιχαήλ και ολο τον κλήρο της Κριμαίας. Ήλθε η ώρα της εκφοράς. Κατά την ώρα αυτή, όταν ο νεκρός οδηγείται στο κοιμητήριο, οι ιεροψάλτες ψάλλουν το «Άγιος ο Θεός…».
Οι αρχές ( τό τότε Σοβιετικό καθεστώς) είχαν απαγορεύσει την εκφορά, γι’ αυτό και ο αρχιεπίσκοπος Λουκάς είχε εκφράσει την αμφιβολία του στην ανιψιά του: «θα σας αφήσουν άραγε να μου ψάλετε το «Άγιος ο Θεός»;…
…Τελικά οι κομματικοί (του Σοβιετικού καθεστώτος) υποχώρησαν. Αισθάνθηκαν φοβερά αδύναμοι, αυτοί οι πανίσχυροι…
…Σύμφωνα με τη μαρτυρία της μοναχής Γκαλίνας (που υπηρέτησε τον Αρχιεπίσκοπο Λουκά στα 10 τελευταία χρόνια της ζωής του) κατά την ώρα της εκφοράς συνέβη κι ένα θαυμαστό περιστατικό. «καθώς άρχιζε η εκφορά και μαζί τα επεισόδια, εμφανίστηκε ένα σμήνος από αμέτρητα περιστέρια πάνω από το σκήνωμα του αγίου.
Έκαναν κύκλους πάνω από το λείψανό του, έπειτα πετούσαν κατά μήκος της λεωφόρου ως το κοιμητήριο. Ξαναγύριζαν, έκαναν πάλι κύκλους, ακολουθούσαν την πομπή, πετούσαν μέχρι το κοιμητήριο και πάλι ξαναγύριζαν. και αυτό επαναλαμβανόταν συνέχεια. Συμμετείχε και αυτή η άλογη φύση στην κηδεία του αγίου μας.
Όταν φθάσαμε στο κοιμητήριο, κάθισαν πάνω στη στέγη του ναού των Αγίων Πάντων και έπειτα εξαφανίστηκαν. Το γεγονός αυτό έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση σε όλους. Ακόμη και οι άθεοι προβληματίστηκαν…»
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Αρχιμ. Νεκταρίου Αντωνοπούλου «ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΒΟΪΝΟ-ΓΙΑΣΕΝΕΤΣΚΙ. ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΠΟΙΜΕΝΑΣ ΓΙΑ ΓΙΑΤΡΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ 1877-1961