Αλήθεια, πῶς κοινωνᾶτε; Πῶς κοινωνᾶτε τῶν ἀχράντων Μυστηρίων;
Εἶνε λόγος τοῦ Θεοῦ, νὰ Εξομολογηθῆτε.
Ἕνας μεγάλος Ρῶσσος, φιλόσοφος, ποὺ ἦταν ἄπιστος, δὲν πίστευε καθόλου στὸν Θεό, ὅταν τὸν πῆγαν ἐξορία στὴν Σιβηρία καὶ ἐκεῖ ἐδιάβασε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἐθαύμασε τὸ Χριστό, καὶ ἔγινε πιστὸς τοῦ δοῦλος τοῦ Κυρίου, εὐρῆκε ἕναν στάρετς, εὐρῆκε ἕναν πνευματικὸ πατέρα καὶ ἐξομολογήθηκε τ᾿ ἁμαρτήματά του.
Καὶ ὅταν ἐξομολογήθηκε αὐτὸς ὁ ἄπιστος, ποὺ ἔγινε πιστός, εἶπε· «Τώρα ποὺ ἐξομολογήθηκα καὶ εἶπα τ᾿ ἁμαρτήματά μου καὶ ἔκλαψα· παράδεισος ἐφύτρωσε μέσα εἰς τὴν καρδιά μου».
Δὲν εἶνε ψέμμα, εἶνε ἀληθινὴ ἡ Θρησκεία μας. Δὲν εἶνε ψέμμα εἶνε ἀλήθεια ὁλοζώντανη.
Ἐγὼ, ἀπὸ ὥρα σὲ ὥρα περιμένω νὰ ἀπέλθω ἐκ τοῦ κόσμου τούτου· καὶ παρακαλῶ τὸ Θεὸ
―καὶ παρακαλέσατε κ᾿ ἐσεῖς―, νὰ μοῦ δώσῃ μετάνοια καὶ νὰ κλείσω τὴν ζωή μου μὲ τὸ «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 23,42). Γιὰ ἐσᾶς εὔχομαι, νὰ ζήσετε χρόνια Μαθουσάλα. Ἀλλ᾿ είτε οὕτως είτε ἄλλως μᾶς ἀναμένει ἡ αἰωνιότης, ἡ ἀπέραντος αἰωνιότης...
Νὰ σταθοῦν σοβαροὶ οἱ Ἕλληνες. Διότι κάτι μεγάλο θὰ γίνῃ !
Δὲν εἶμαι προφήτης· ἀλλὰ προβλέπω, ὅτι τὸ ἔτος αὐτὸ θὰ εἶνε σημαντικώτατο ἔτος γιὰ τὸν κόσμο ὁλόκληρο καὶ ἰδιαιτέρως γιὰ τὰ Βαλκάνια.
Θὰ ἔχουμε σημαντικὲς ἐξελίξεις. Καὶ πρέπει ὅλοι μας νὰ είμεθα ἕτοιμοι νὰ ἀντιμετωπίσουμε μὲ ἀταραξία πᾶν τὸ ὁποῖον θὰ συμβῇ, μὲ τὴν ἀκράδαντη πίστι ὅτι ὑπεράνω τῶν ἰσχυρῶν δυνάμεων τοῦ κόσμου ἵσταται ἡ θεία πρόνοια, ἡ ὁποία κατευθύνει καὶ προστατεύει καὶ ἐνισχύει τὰ μικρὰ ἔθνη τὰ ὁποῖα ἀγωνίζονται ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας.
Μεγάλες ἡμέρες περιμένουμε, κρίσιμα γεγονότα. Καὶ πρέπει ν᾿ ἀφήσουμε τὶς διασκεδάσεις.
Νὰ μὴν είμεθα σὰν τὰ ἀνόητα ζῷα ποὺ βόσκουν ἀνύποπτα, ἀλλὰ μὲ ὑψηλὸ τὸ φρόνημα καὶ γενναία τὴν ψυχὴ νὰ ἀτενίζουμε τὰ ἐπερχομένα.
Ἂς εὐχηθοῦμε νὰ μείνουμε ἐκτὸς τοῦ κυκλῶνος καὶ ἐκτὸς τῆς χιονοστιβάδος, στὴ γωνία αὐτὴ τοῦ κόσμου, ὕψώνοντας μάτια καὶ ψυχὲς πρὸς τὸν παντοδύναμο Θεό. Ὁ Θεὸς μέθ᾿ ὑμῶν, διὰ πρεσβειῶν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ πάντων τῶν Αγίων».
Από το βιβλίο: «ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ;» Tου Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
===============
Σήμερα όμως, είναι Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας...
Σήμερα όμως, Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, εἴδαμε, ἀγαπητοί μου, τὴ δόξα τῆς Ἐκκλησίας μας πού, παρὰ τοὺς διωγμοὺς ποὺ δέχθηκε ἀπ᾽ τὰ πρῶτα βήματά της, ἐπεκτεινόταν καὶ κρατοῦσε ὅλους τοὺς Χριστιανοὺς στὴν ἀγκάλη της.
* * *
Ἀλλ᾽ ἀλλοίμονο! Μόλις κόπασαν οἱ διωγμοί, ἄλλης φύσεως ἐχθροὶ ἐπετέθησαν. Αὐτοὶ δὲν ἦταν ὅπως οἱ πρῶτοι. Αὐτοὶ εἶχαν γεννηθῆ καὶ γαλουχηθῆ στοὺς κόλπους της, ἦταν γραμμένοι στὸ μητρῷο της, μετεῖχαν στὶς ἱερὲς συνάξεις, κοινωνοῦσαν τῶν ἀχράντων μυστηρίων, δέχονταν ὅ,τι μὲ τὸ φωτισμὸ τοῦ ἁγίου Πνεύματος δίδασκε ἡ Ὀρθοδοξία, ἦταν ἕτοιμοι καὶ νὰ μαρτυρήσουν ὑπὲρ αὐτῆς.
Ἀλλὰ ξαφνικὰ τὸ ἀκάθαρτο πνεῦμα τῆς ὑπερηφανείας τοὺς συνετάραξε. Θέλησαν δηλαδή, ὡς ἀνώτερα δῆθεν αὐτοὶ πνεύματα, νὰ μετρήσουν μὲ τὸν πῆχυ τῆς λογικῆς τὰ δόγματα, τὶς θεμελιώδεις ἀλήθειες πάνω στὶς ὁποῖες στηρίζεται τὸ οἰκοδόμημα τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἡ Ἐκκλησία τοὺς κάλεσε καὶ προσπάθησε νὰ τοὺς πείσῃ, ὅτι ἡ γραμμὴ ποὺ ἀκολουθεῖ εἶνε ἐκείνη ποὺ χάραξε ὁ Θεάνθρωπος ἱδρυτής της ο Ιησούς Χριστός καὶ ὅτι κάθε παρέκκλιση, ἀκόμα καὶ ἡ πιὸ μικρή, ἀπὸ τὴ γραμμὴ αὐτὴ θὰ δημιουργήσῃ νοθεία στὴν ἐξ ἀποκαλύψεως θεία διδασκαλία καὶ ῥῆγμα στὴν ἑνότητα τῶν πιστῶν.
Αὐτοὶ ὅμως ἐπέμεναν δυστυχῶς στὶς ἑτεροδιδασκαλίες τους μὲ πεῖσμα ἑωσφορικό, καὶ παρέσυραν καὶ ἄλλους.
Τότε ἡ Ὀρθοδοξία συνεκάλεσε τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους,
Καὶ ἐκεῖ ἐκλήθησαν καὶ οἱ ἑτεροφρονοῦντες καὶ ἀνέπτυξαν τὶς ἰδέες τους. Στὸ τέλος, μετὰ ἀπὸ διεξοδικὴ συζήτησι καὶ πολλὴ ἔρευνα ὑπὸ τὸν φωτισμὸ τοῦ Παναγίου Πνεύματος, οἱ ἰδέες τους ἀπορρίφθηκαν, ἀφοῦ προσέκρουαν στὴ διδασκαλία τῆς μιᾶς καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, καὶ αὐτοὶ καταδικάστηκαν.
Καὶ ἐφ᾽ ὅσον καὶ μετὰ τὴν ἀπόφασι τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἐξακολουθοῦσαν νὰ ἐπιμένουν στὶς πλάνες τους, ἀποκόπηκαν ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ὡς μέλη ποὺ μολύνθηκαν ἀπὸ ἀθεράπευτη γάγγραινα. Διαγράφτηκαν ἀπὸ τὸ μητρῷο τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ οἱ ὀρθόδοξοι δὲν ἔρχονταν πλέον σὲ καμμιά πνευματικὴ ἐπαφὴ μαζί τους. Ἐθεωροῦντο πνευματικῶς νεκροί.
Αὐτοὶ οἱ καταδικασθέντες καὶ διαγραφέντες ἀπὸ τὸ μητρῷο τῆς Ὀρθοδοξίας ἀποτέλεσαν τὶς αἱρετικὲς παρασυναγωγές.
Ἐν τούτοις αὐτὲς οἱ παρασυναγωγές, ποὺ ἀπορρίφθηκαν ἀπὸ τὴν κοινὴ ἐκκλησιαστικὴ συνείδησι καὶ ἀποσπάσθηκαν ἀπὸ τὸν κορμὸ τῆς Ὀρθοδοξίας, σὲ στιγμὲς πνευματικῆς ἀνανήψεως καὶ μὲ τὸ στόμα θεολόγων τους ὁμολογοῦν, ὅτι τὸ καθαρό, τὸ διαυγές, τὸ κρυστάλλινο πνεῦμα τοῦ χριστιανισμοῦ διατηρήθηκε στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία· αὐτὴ ἔχει τὴν κρυστάλλινη ἀλήθεια.
Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία!
Αὐτὴ στάθηκε σὰν λυδία λίθος, πάνω στὴν ὁποία δοκιμάστηκαν καὶ δοκιμάζονται μέχρι σήμερα ὅλες οἱ ἑτεροδιδασκαλίες τῶν αἱρετικῶν. Αὐτὴ ορθώθηκε σὰν πύργος ἀπόρθητος καὶ δέχθηκε τὶς μανιωδέστερες ἐπιθέσεις τῶν ἐχθρῶν τοῦ χριστιανισμοῦ. Αὐτὴ προσέφερε καὶ προσφέρει τὰ περισσότερα θύματα στὸν ἀγῶνα ἐναντίον τοῦ ἀντιχρίστου.
Αὐτὴ εἶνε ἐκείνη ποὺ δὲν δέχθηκε κανένα συμβιβασμὸ μὲ τὴν πλάνη. Δὲν ἐπέτρεψε νὰ προστεθῇ ἢ ν᾽ ἀφαιρεθῇ οὔτε ἕνα γιῶτα ἀπὸ τὸ Σύμβολο τῆς πίστεως.
(Ένας αγώνας και μία διαμάχη με τούς αιρετικούς πού κράτησε δύο ( 2 ) ολόκληρα χρόνια, μόνο γιά ένα "ι" (γιώτα ) πάνω στίς λέξεις "ομοούσιος" καί "ομοιούσιος".
Αυτή είναι η ακρίβεια της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας ! )
Θυμηθῆτε γιὰ λίγο τοὺς ἀγῶνες τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου ἐναντίον τῶν ἀρειανῶν. Ὁμοιούσιος τῷ Πατρὶ ὁ Ἰησοῦς Χριστός, πρότειναν συμβιβαστικὰ οἱ αἱρετικοί. Ὄχι! ἀπαντᾷ ἡ παράταξι τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν Μέγα Ἀθανάστιο· δὲν εἶνε ὁμοιούσιος ἀλλὰ ὁ «ὁμοούσιος τῷ Πατρί, δι᾽ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο». Δὲν δέχθηκαν νὰ προστεθῇ τὸ γιῶτα αὐτὸ τῶν αἱρετικῶν. Καὶ γιὰ ἕνα γιῶτα πάλεψε ὁ Μέγας Ἀθάνασιος ἐπὶ μισὸν αἰῶνα καὶ σείσθηκε Ἀνατολὴ καὶ Δύσις.
Σχολαστικισμοί! θὰ ποῦν σήμερα πολλοί, ποὺ σκέπτονται κοσμικὰ καὶ δὲν μποροῦν νὰ εἰσδύσουν στὸ βαθὺ νόημα τοῦ χριστιανισμοῦ. Ἀλλά, κύριοι, ἂν ἡ Ὀρθοδοξία δεχόταν τότε νὰ προστεθῇ τὸ γιῶτα ἐκεῖνο τῶν ἀρειανῶν, ὅλο τὸ οἰκοδόμημα τοῦ χριστιανισμοῦ, ποὺ στηρίζεται ἐπάνω στὴ Θεότητα τοῦ Κυρίου, θὰ κατέρρεε κι ὁ χριστιανισμὸς θὰ ἐκφυλιζόταν σὲ μιὰ ἁπλῆ φιλοσοφία, ποὺ κήρυξε ἕνας ἄνθρωπος καὶ ὄχι ὁ Θεός.
* * *
Ἡ Ὀρθοδοξία εἶνε ἕνα θαυμάσιο οἰκοδόμημα, ποὺ οἱ πέτρες του εἶνε κατὰ τέτοιο τρόπο δεμένες μὲ τὸν θεμέλιο λίθο, ὥστε καὶ ἕνα λιθαράκι ἂν ἀφαιρεθῇ, κινδυνεύει νὰ καταρρεύσῃ ὅλη ἡ οἰκοδομή. Περίεργο, ἀλλὰ ἀληθινό.
Ἀρκεῖ νὰ ῥίξετε ἕνα βλέμμα σ᾽ ἐκείνους τοὺς ὀρθοδόξους, ποὺ ἐπηρεάζονται ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῶν αἱρετικῶν διδασκαλιῶν καὶ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὰ ἤθη καὶ ἔθιμα τῆς Ὀρθοδοξίας. Σήμερα ἀπορρίπτουν τὴ νηστεία, αὔριο τὶς ἀκολουθίες, μεθαύριο θὰ περιφρονήσουν τὶς ἱερὲς εἰκόνες καὶ τὰ σεπτὰ σύμβολα τῆς πίστεως· ἔτσι, θυσιάζοντας καθημερινῶς στὸ βωμὸ τοῦ μοντερνισμοῦ τὰ «μικρὰ» καὶ «ἐλάχιστα» δόγματα, θὰ φτάσουν στὸ θλιβερὸ σημεῖο νὰ μὴ κρατοῦν πλέον μαζί τους ἀπὸ τὸ θησαυρὸ τῆς Ὀρθοδοξίας τίποτε ἄλλο παρὰ μόνο τὸ ὄνομα τοῦ ὀρθοδόξου.
Κλάψτε, ἀδελφοί, καὶ θρηνῆστε τοὺς ὀρθοδόξους αὐτούς, ποὺ ἀπὸ ἕνα πνεῦμα ματαιόδοξης ξενομανίας τοῦ αἰῶνος μας, πολλὲς φορὲς ἀνεπαίσθητα, ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τὶς βάσεις καὶ τὰ θεμέλια τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ περιπλανῶνται στὶς Σαχάρες τῶν διαφόρων αἱρέσεων καὶ εἶνε λίγο ἀπ᾽ ὅλα· μόνο ὀρθόδοξοι δὲν εἶνε, κι ἂς φωνάζουν κι ἂς διαμαρτύρωνται πὼς εἶνε ὀρθόδοξοι.
Ἀλλ᾽ ἐὰν ὡρισμένοι Ἕλληνες ἔγιναν θύματα τῶν διαφόρων προπαγανδῶν καὶ ἀπελάκτισαν τὴ μητέρα τους Ἐκκλησία, τὴν σωτήριο κιβωτὸ τοῦ ἔθνους σὲ ἡμέρες δουλείας, εὐτυχῶς ἡ μεγάλη πλειοψηφία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ παραμένει ὀρθόδοξη.
Μὲ μία ὅμως διαφορά· ὅτι ἡ τιμία αὐτὴ λέξις, ὀρθόδοξος, δὲν ἔχει συνειδητοποιηθῆ στὶς ψυχὲς τῶν Ἑλλήνων ὅπως θὰ ἔπρεπε. Δὲν διδάχθηκε δυστυχῶς ὁ λαός μας τί σημαίνει Ὀρθοδοξία.
Σ᾽ αὐτὸ βέβαια φταῖνε πολλοί. Δὲν θὰ ἐξετάσουμε ἐδῶ τὰ ποικίλα αἴτια, γιὰ τὰ ὁποῖα ἡ Ὀρθοδοξία μὲ τὰ τέσσερα Πατριαρχεῖα της δὲν ἔχει σήμερα τὴ λάμψι ποὺ εἶχε ἄλλοτε. Ἄλλη φορὰ ἴσως μᾶς ἀπασχολήσῃ αὐτό· διότι, ὅπως εἴπαμε καὶ στὴν ἀρχὴ τῆς ὁμιλίας, ἡ Ὀρθοδοξία εἶνε τὸ πολύτιμο διαμάντι τῆς πατρίδος μας, καὶ ἀλλοίμονο ἂν τὸ χάσῃ· τότε θὰ χάσῃ τὴν ψυχή της.
* * *
Ἀλλ᾽ ὄχι, ἀδελφοί μου. Ἡ Ἑλλάδα μας δὲν θὰ χάσῃ τὸ διαμάντι της. Τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ συγκίνησι καὶ ἱεροὺς παλμοὺς ἀναπολοῦμε τοὺς χιλιετεῖς ἀγῶνες τοῦ Βυζαντίου, τὶς ἡρωικὲς μορφὲς τῶν Ἀθανασίων, τῶν Φωτίων, τῶν Μάρκων Εὐγενικῶν, τῶν Γρηγορίων Παλαμάδων, τὶς ἑκατόμβες τῶν ἱερῶν θυμάτων, ποὺ προσέφερε ἡ πατρίδα μας γιὰ νὰ μείνῃ ἡ γωνία αὐτὴ ὀρθόδοξη.
Ἐμπνεόμενοι ἀπὸ τὸ παράδειγμα αὐτῶν ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι Ἕλληνες, ὁπουδήποτε στὴν ὑφήλιο κι ἂν βρισκώμαστε, ἂς εἴμαστε πάντοτε ἐν ἐγρηγόρσει καὶ σὲ ἐπιφυλακή· ἂς ἔχουμε τὰ μάτια μας δεκατέσσερα, γιὰ νὰ μὴ μᾶς ἐξαπατήσουν οἱ διάφορες προπαγάνδες, ποὺ ὀργιάζουν δυστυχῶς σήμερα στὴν πολυπαθῆ πατρίδα μας...
Ἀδελφοὶ Ορθόδοξοι!
Δὲν μισοῦμε κανένα ἀλλόθρησκο καὶ ἑτερόδοξο. Ἀλλὰ καὶ δὲν μποροῦμε νὰ περιφρονήσουμε τὴν ἱερὰ παρακαταθήκη μας. Καυχώμεθα ἐν Κυρίῳ ὅτι εἴμαστε ὀρθόδοξοι καὶ ἀνήκουμε στὴν αἰωνία, μαρτυρικὴ καὶ ἔνδοξη Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
Ἰδιαιτέρως δὲ τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας ἂς ἀνανεώνουμε κάθε χρόνο τὴν ἀπόφασί μας νὰ ζήσουμε καὶ νὰ πεθάνουμε ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἔχοντας ὡς σύνθημα τὸ πάτριο «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ἢ ΘΑΝΑΤΟΣ!»
περ. «Σάλπιγξ Ὀρθοδοξίας»