«Κάποτε, μετά τη Θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων, ξαφνικά με φώναξε. Εγώ, αν και εσωτερικά θλιμμένος, πήγα. Με πήρε και μ’ έβαλε μέσα. Με παίρνει δίπλα στην Αγία Τράπεζα και μου δείχνει την κόγχη. Κοιτάζω...
Ο τοίχος ήταν βρεγμένος κι έτρεχε μέχρι κάτω...
Μου λέει μετά:
---“Τι θα κάνουμε εδώ;”.
Και του λέω:
---“Γέροντα, θα κάνουμε μία μόνωση απ’ έξω, μετά που θα περάσουν οι γιορτές, για να μη τραβάει υγρασία”.
Μου λέει:
---“Όχι, ευλογημένε!... Δεν κατάλαβες !...”
---Τι δεν κατάλαβα, Γέροντα;” τον ρωτάω.
---Για κοίταξε προσεκτικά!...”, μου λέει. Κοιτάζω.
---Αυτό είναι θαύμα!”, μου λέει. Να, πολλές φορές, όταν αρχίζω τη θεία Λειτουργία, μόλις πω:
«Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος…», αρχίζει ο τοίχος και στάζει μύρο. Μάλιστα, κάποιες φορές στάζει τόσο πολύ, που τρέχω να τελειώσω τη Θεία Λειτουργία, διότι —πού θα πάει;— θα πλημμυρίσουμε εδώ πέρα!....
Άγγιξα το χέρι μου πάνω στον τοίχο και ήταν πράγματι μύρο!... Ευωδίαζε!
Και μου λέει:
---Μάλιστα, έχω πάει το μύρο με βαμβάκι και το έχω δώσει σε αρρώστους κι έχουν γίνει και θαύματα!”
---Πώς γίνεται αυτό, Γέροντα;” τον ρωτάω.
----Δεν ξέρω!... Αυτό είναι θαύμα!”.
Και τότε, αμέσως, κάτι άλλαξε μέσα μου. Η θλίψη που είχα μέσα μου μεταβλήθηκε τώρα σε χαρά!...».
Ο Γέροντας π. Ευμένιος Σαριδάκης εκοιμήθη την Κυριακή 23 Μαΐου του 1999 και ετάφη δίπλα στον Ναό της Παναγίας του πατρογονικού του χωριού, στην Εθιά (38 χλμ. νότια του) Ηρακλείου Κρήτης.
Μέσα σ’ αυτόν τον Ναό, όταν ήταν μικρό παιδί ο Γέροντας, καθώς άναβε τα κανδήλια, του εμφανίστηκε η Παναγία, λέγοντάς του στοργικά: «Εσύ, παιδί μου, μια μέρα θα γίνεις ιερεύς!»...
Σίμωνος μοναχού-«Πατήρ Ευμένιος·ο κρυφός Άγιος της εποχής μας»,
Εκδοτική Παραγωγή «Επτάλοφος»·