Πραγματική διαφορά αγιαστικής δυνάμεως υπάρχει μεταξύ του Μεγάλου Αγιασμού και του Μικρού αγιασμού που τελείται στην αρχή κάθε μηνός.
Η διαφορά αγιαστικής Χάριτος Μικρού και Μεγάλου Αγιασμού δεν είναι ποιοτική αλλά ποσοτική. Δεν διαφέρει η ποιότητα της Θ. Χάριτος, η Οποία είναι η αυτή πάντοτε αλλά διαφέρει η ποσότητα. Το ίδιο συμβαίνει και με την Ιερωσύνη. Και οι τρεις βαθμοί της, Επίσκοπος, Πρεσβύτερος, Διάκονος έχουν λάβει την ίδια ποιότητα Θ. Χάριτος αλλά όχι την ίδια ποσότητα και γι’ αυτό υπάρχει διαφορά στην ενέργεια των τριών βαθμίδων της Ιερωσύνης.
Ο Μέγας Αγιασμός είναι το σπουδαιότερο φάρμακο της Εκκλησίας μας μετά τη Θ. Κοινωνία και γι’ αυτό μεταλαμβάνουμε του αγιασμού πριν να λάβουμε το αντίδωρο, ενώ, αντιθέτως, ο μικρός Αγιασμός, ως τέταρτος κατά σειράν δυνάμεως, λαμβάνεται μετά το αντίδωρο. Μέγα Αγιασμό λαμβάνουν και όσοι δεν έχουν τις προϋποθέσεις και την ανάλογη προετοιμασία για τη Θ. Μετάληψη.
Ο Μέγας Αγιασμός συνδέεται άμεσα με το μυστήριο της Μετανοίας και την Εξομολόγηση, καθ’ ότι η αρχή του ανάγεται στο βάπτισμα μετανοίας του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, το οποίο ενεργοποιήθηκε και ολοκληρώθηκε με την Παρουσία και την Βάπτιση του Κυρίου μας στον Ιορδάνη ποταμό.
Η σύνδεση του Μ. Αγιασμού με το μυστήριο της Μετανοίας επιτάσσει να προηγείται της μεταλήψεως του Μεγάλου Αγιασμού νηστεία άνευ ελαίου, δεδομένου ότι η νηστεία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη μετάνοια. Η ανέλαιος νηστεία για την μετάληψη του Μ. Αγιασμού τηρείται πάντοτε και όχι μόνο κατά την παραμονή των Θεοφανείων, εφ’ όσον μετάληψη Μεγάλου Αγιασμού γίνεται καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.
Μερικοί επιμένουν να πιουν Μ. Αγιασμό την παραμονή των Θεοφανείων, χωρίς να έχουν νηστέψει το λάδι, συνεπικουρούμενοι και από κάποιους ιερείς που τους εξοπλίζουν με το τάχα… ακαταμάχητο επιχείρημα: «Μα, γιατί να χρειάζεται να νηστέψουμε το λάδι για να πιούμε Μ. Αγιασμό, αφού με αυτόν ραντίζουμε τους τοίχους και τον χύνουμε στο έδαφος;».
Οι άνθρωποι που προτάσσουν αυτό το επιχείρημα πρέπει να γνωρίζουν ότι μόνο δύο ημέρες (5 και 6 Ιανουαρίου) το χρόνο ο Μέγας Αγιασμός ρίπτεται στο έδαφος και ραντίζεται και αυτό, για να αγιασθεί το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε και κινούμεθα εμείς οι άνθρωποι.
Το πάτωμα και τα πλακάκια όμως δεν μπορούν να νηστέψουν!
Οι πιστοί, όμως, μπορούμε και πρέπει να νηστέψουμε, γιατί, όπως προείπαμε, ο Μέγας Αγιασμός συνδέεται με το μυστήριο της Μετανοίας.
Εξαίρεση στην ανέλαιο νηστεία γίνεται αν συμπέσει η παραμονή των Θεοφανείων, ημέρα Σάββατο ή Κυριακή, οπότε γίνεται κατάλυση ελαίου, διότι ποτέ δεν νηστεύουμε το λάδι, τα Σάββατα και τις Κυριακές παρεκτός μόνο το Μέγα Σάββατο.
Οι αγιαστικές Ευχές καθιστούν το νερό του Μ. Αγιασμού ισοδύναμο με το νερό της βαπτίσεως και γι’ αυτό ο Μ. Αγιασμός χρησιμοποιείται για την βάπτιση βρεφών, που είναι ετοιμοθάνατα, ή βαρειά άρρωστα προς συντόμευση της Ακολουθίας της Βαπτίσεως. Επίσης, εάν τελεσθεί βάπτιση την ημέρα των Θεοφανείων χρησιμοποιείται στην κολυμβήθρα Μέγας Αγιασμός, χωρίς να αναγνωσθεί η Ευχή του Αγιασμού του ύδατος αλλά μόνο τα λόγια, που αφορούν στον βαπτιζόμενο.
Η Ακολουθία του Μικρού Αγιασμού (που τελείται κάθε μήνα) δεν περιέχει αγιαστική Ευχή, δηλαδή επίκληση της χάριτος του Αγίου Πνεύματος αλλά ο αγιασμός του ύδατος γίνεται μόνο με την κατάδυση του Τιμίου Σταυρού.
Επίσης, ο Μικρός Αγιασμός ρίπτεται και ραντίζεται στο έδαφος καθ’ όλο το έτος εν αντιθέσει με τον Μεγάλο Αγιασμό, ο οποίος, όπως μαρτυρείται στους χειρογράφους κώδικες «ου ρίπτεται το σύνολον»(κωδ. 979 του Σινά) κατά τις λοιπές ημέρες, πλην των ημερών της παραμονής και της εορτής των Θεοφανείων.
Ο Μέγας Αγιασμός φυλάσσεται καθ’ όλο το έτος στο Ιερό Βήμα του Ναού και χρησιμοποιείται από τους Ιερείς στις περιπτώσεις, που προαναφέραμε αλλά και σε άλλες περιστάσεις. Συνεπώς δεν συντρέχει λόγος να φυλάσσεται και στα σπίτια των χριστιανών, δεδομένου ότι για να διατηρηθεί στο σπίτι πρέπει να επικρατούν σ’ αυτό πνευματικές συνθήκες.
Εξ άλλου η Εκκλησία μας είναι το «ταμείον της Θ. Χάριτος»και φυσικά δεν θα αρνηθεί ποτέ να μας χορηγήσει τον Μεγάλο Αγιασμό, όταν η περίσταση το καλέσει και ο Πνευματικός κρίνει ότι θα αποβεί «προς πάσαν ωφέλειαν επιτήδειος».
Πρωτ. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
Περιοδικό «Ενοριακή Ευλογία»,
==================================
Για τον Μεγάλο Αγιασμό...
Μητροπολίτης Χόνγκ Κόνγκ, ὑπέρτιμος καί ἔξαρχος Ἄπω Ἀνατολῆς,
κ. Νεκτάριος (Τσίλης)
Επειδή είναι παράδοση αυτές τις ημέρες να γράφουμε περί του Μεγάλου Αγιασμού, να τα διαβάζουμε, να τα ξεχνάμε και πάλι ξανά από την αρχή...
Για τον Μεγάλο Αγιασμό...
Απ᾽ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, κάθε φορά την περίοδο των Θεοφανείων γίνεται και επαναλαμβάνεται η ίδια συζήτηση. Τι είναι ο Μέγας Αγιασμός; Ο Αγιασμός της παραμονής είναι ο ίδιος με τον αγιασμό της κυριωνύμου ημέρας; Τον φυλάττουμε στις οικίες; Νηστεύουμε για να πιούμε μεγάλο αγιασμό;
Κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί λένε και γράφουν την γνώμη τους. Ακούς και διαβάζεις πολλά και μερικές φορές αντιφατικά πράγματα.
Βασική αρχή της Λειτουργικής είναι ότι όλες οι απαντήσεις στις ερωτήσεις μας για το σκοπό μίας ακολουθίας περιέχονται στο κείμενο της ίδιας της ακολουθίας.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: Ο αγιασμός που τελούμε την ημέρα των Θεοφανείων ονομάζεται Μέγας γιατί τελείται εις ανάμνησιν της Βαπτίσεως του Χριστού. Ονομάζεται Μέγας σε αντιδιαστολή με τον συνήθη αγιασμό ο οποίος τελείται οποιαδήποτε ημέρα του χρόνου.
«...ὁ τῶν ἁπάντων Βασιλεύς, ἔτι καὶ δουλικῇ χειρὶ ἐν τῷ Ἰορδάνῃ βαπτισθῆναι κατεδέξω, ἵνα τὴν τῶν ὑδάτων φύσιν ἁγιάσας ὁ ἀναμάρτητος, ὀδοποιήσῃς ἡμῖν τὴν δι᾽ ὕδατος καὶ Πνεύματος ἀναγέννησιν, καὶ πρὸς τὴν πρώτην ἡμᾶς ἀποκαταστήσῃς ἐλευθερίαν. Οὗ τινος θείου Μυστηρίου τὴν ἀνάμνησιν ἐορτάζοντες, δεόμεθά σου φιλάνθρωπε Δέσποτα.»
Ο Μέγας Αγιασμός προέρχεται από την πρακτική της Βαπτίσεως των Κατηχουμένων κατά την ημέρα των Θεοφανείων. Γι᾽αυτό και η κεντρική ευχή του καθαγιασμού είναι σχεδόν η ίδια με αυτή του Μυστηρίου της Βαπτίσεως. Ο ιερός Χρυσόστομος μας πληροφορεί ότι οι χριστιανοί πήγαιναν κι έπαιρναν αγιασμένο νερό από την κολυμβήθρα και το διατηρούσαν στα σπίτια τους ένα και δύο και τρία ακόμα χρόνια. Μάλιστα ο ιερός Πατήρ θαυμάζει ότι το αγιασμένο νερό δεν φθείρεται, δεν σαπίζει, αν και παραμένει πολύ διάστημα κλεισμένο, αλλά είναι καθαρό και υγιεινό. («Εις το Άγιον Βάπτισμα» (P.G. 49,366)
Ο Μέγας Αγιασμός που τελείται την κυριώνυμο ημέρα είναι ο ίδιος που τελείται και την παραμονή. Η μόνη διαφορά των δύο ακολουθιών είναι ότι την κυριώνυμο ημέρα διαβάζεται και ο λόγος του Αγίου Σωφρονίου στην εορτή των Θεοφανείων. Η τέλεση του Μεγάλου Αγιασμού και την παραμονή των Θεοφανείων καθιερώθηκε για πρακτικούς λόγους και κυρίως για την εξυπηρέτηση των πιστών. Ο Πατριάρχης Αντιοχείας Πέτρος Γναφεύς (465 – 475) όρισε να τελείται ο αγιασμός και κατά την παραμονή των Θεοφανείων «εν τη εσπέρα». Έτσι ξεχωρίστηκαν οι ακολουθίες του αγιασμού του νερού για το βάπτισμα και του Μ. Αγιασμού.
Τον Μεγάλο Αγιασμό φυσικά και τον κρατάμε στα σπίτια μας. Το λέγει η ίδια η Ακολουθία: «Ὑπὲρ τῶν ἀντλούντων καὶ ἀρυομένων εἰς ἁγιασμὸν οἴκων, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.», «...ἵνα πάντες οἱ ἀρυόμενοι καὶ μεταλαμβάνοντες ἔχοιεν αὐτὸ πρὸς καθαρισμὸν ψυχῶν καὶ σωμάτων, πρὸς ἰατρείαν παθῶν, πρὸς ἁγιασμὸν οἴκων, πρὸς πᾶσαν ὠφέλειαν ἐπιτήδειον.».
Η νηστεία της Παραμονής δεν είναι για την μετάληψη του Μεγάλου Αγιασμού. Η νηστεία είναι προετοιμασία για την εορτή των Θεοφανείων.
Βεβαίως όσοι φυλάσσουν τον Μεγάλο Αγιασμό στις οικίες τους θα πρέπει να επιδεικνύουν και την απαραίτητη ευλάβεια. Ο Αγιασμός δεν είναι ούτε μαγικό μαντζούνι ούτε και κοινό νερό. Καλό είναι όταν πίνουμε αγιασμό να λέμε πρώτα το απολυτίκιο ή το κοντάκιο των Θεοφανείων και μετά νηστικοί να κάνουμε χρήση του αγιασμού. Επίσης, μπορούμε να προσθέτουμε νερό στο μπουκαλάκι του αγιασμού ώστε να τον έχουμε για όλη τη χρονιά.
Να τονίσουμε ακόμα ότι ο Μεγάλος Αγιασμός δεν έχει τήν ίδια αξία ούτε αντικαθιστά τη θεία Κοινωνία. Ο Μέγας Αγιασμός χρησιμοποιείται μερικές φορές ως πνευματική παρηγορία σε άτομα που για διάφορους λόγους δεν μπορούν να προσέλθουν συχνά στη θεία Κοινωνία. Αλλά το επαναλαμβάνω: ο Μέγας Αγιασμός δεν είναι θεία Κοινωνία!
Γι᾽ αυτό και πάντοτε πρώτα μεταλαμβάνουμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, ύστερα πίνουμε τον Μεγάλο Αγιασμό και τέλος τρώμε το Αντίδωρο.
Τέλος, μην επηρεάζεσθε από την πρακτική του τάδε Μοναστηριού ή του δείνα ευλαβούς ιερέως. Το τυπικό μιας Μοναστικής Αδελφότητας ή η ευλαβής συνήθεια ενός κληρικού δεν αποτελούν αυτομάτως και Παράδοση της Εκκλησίας!