Δυο αποφάσεις δικαστηρίου που είναι υποχρεωτικά εφαρμοστέες συγκρούονται άμεσα με το σκεπτικό της απόφασης της Ανεξάρτητης Αρχής, προκαλώντας το εύλογο ερώτημα γιατί οι αρμόδιοι νομικοί της Αρχής δεν τις έλαβαν υπόψη τους κατά την έκδοση της απόφασης τους.
Η Απόφαση 115/2012 του Διοικητικού Εφετείου Χανίων που αφορούσε στο ζήτημα της απαλλαγής μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών τόνιζε ότι «οι άθρησκοι, οι αλλόθρησκοι και οι ετερόδοξοι μαθητές έχουν δικαίωμα απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών, αλλά μόνον όταν συντρέχουν στο πρόσωπό τους λόγοι θρησκευτικής συνείδησης, τους οποίους οφείλουν να επικαλούνται οι ίδιοι ή οι γονείς τους (ότι δηλαδή είναι άθεοι, αλλόθρησκοι ή ετερόδοξοι)».
Συνεπώς τεκμηριωμένα θα έπρεπε να υπάρξει αιτιολόγηση του λόγου απαλλαγής.
Επιπλέον, σύμφωνα με την ίδια απόφαση «οι διευθυντές των σχολικών μονάδων, οφείλουν να ελέγχουν τη συνδρομή των νομίμων προϋποθέσεων (λόγων) απαλλαγής, ότι δηλαδή πρόκειται για άθεο ή αλλόδοξο ή ετερόθρησκο μαθητή, προκειμένου να διαπιστωθεί η τήρηση του προεκτεθέντος συνταγματικού κανόνα του ειδικού σκοπού του μαθήματος των Θρησκευτικών...
Απορρίπτεται η χρήση του δικαιώματος της απαλλαγής με το πρόσχημα ότι υπάρχουν λόγοι συνείδησης».
Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα εξέδωσε την επίμαχη απόφασή της το 2019, την στιγμή που η δικαστική απόφαση του Εφετείου Χανίων χρονολογείται από το 2012, δηλαδή επτά χρόνια νωρίτερα.
Γιατί δεν την έλαβε υπόψη, όταν επεξεργάστηκε την υπόθεση της προσφυγής της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, καθώς και της Ένωσης Αθέων;
Αν η απόφαση του Διοικητικού Εφετείου δεν αρκεί, τότε η περιβόητη Απόφαση 660/2018 του Συμβουλίου της Επικρατείας για το πρόγραμμα σπουδών επί Νίκου Φίλη για το μάθημα των Θρησκευτικών είναι «ταφόπλακα» για το κύρος της απόφασης της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.
Η απόφασή του ΣτΕ που λοιδωρήθηκε από τον δήθεν προοδευτικό χώρο ως «σκοταδιστική», έκρινε ότι ετερόδοξοι, αλλόθρησκοι, άθεοι μαθητές δικαίωμα πλήρους απαλλαγής από το μάθημα των θρησκευτικών «χωρίς καμμία δυσμενή συνέπεια, εφ’ όσον οι γονείς τους υποβάλουν αξιόπιστη δήλωση ότι δεν επιθυμούν, για λόγους θρησκευτικής συνειδήσεως, ήτοι διότι είναι ετερόδοξοι, αλλόθρησκοι ή άθεοι, να παρακολουθήσουν τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών».
Αντιλαμβάνεται λοιπόν κάποιος το έωλο ίσως και νομικά ατεκμηρίωτο του σκεπτικού της απόφασης της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.
Επιπλέον, για ετεροδόξους ή αλλοθρήσκους μαθητές -ιδίως τους μαθητές του ρωμαιοκαθολικού δόγματος ή της εβραϊκής θρησκείας ή της μουσουλμανικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης- ο νομοθέτης έχει ρητώς προβλέψει δυνατότητα διδασκαλίας του οικείου δόγματος ή θρησκείας αλλά για να συμβεί αυτό θα πρέπει οι γονείς να προβάλουν αιτιλογημένα τον λόγο απαλλαγής από το ορθόδοξο μάθημα των Θρησκευτικών.
Αντιλαμβάνεται λοιπόν κάποιος ότι προκλήθηκε μεγάλος ντόρος και ίσως άδικα. Το μόνο σίγουρο είναι πώς η «καυτή πατάτα» βρίσκεται τώρα στα χέρια της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας που καλείται να λάβει μια πολύ σοβαρή απόφαση.
Θα πειθαρχήσει πειθήνια σε μια μη δεσμευτική απόφαση μιας Ανεξάρτητης Αρχής; Θα την προσβάλει δικαστικά ή απλώς θα την αγνοήσει;
newsbreak.gr