Δέν ἀπολυτοποιῶ. Δέν ἐκτείνομε σέ ὅλο τό χῶρο τῶν πολιτικῶν καί τῶν διανοουμένων, ἀλλά καί οἱ λίγοι ἐκεῖνοι ἀπό τίς δύο πλευρές πού θέλουν νά σκεφθοῦν καί νά ἀποφασίσουν ἑλληνικά ἐλέγχονται ἀπό ξένα κέντρα.

- Ἀγωνίζομαι νά ἀναλύσω ὡς δάσκαλος ταπεινός ὅτι τά κέντρα λήψεως ἀποφάσεων καί σέ αὐτό τό θέμα (σ.σ. δηλαδή τό ἐκκλησιαστικό ζήτημα τῶν ἡμερῶν πού ἔχει ἀνακύψει μέ τή "συμφωνία" Τσίπρα-Ἱερωνύμου) δέν εἶναι στήν Ἑλλάδα. Ἐμεῖς ἁπλῶς ὑπηρετοῦμε τά ξένα συμφέροντα καί τά ξένα σχέδια.

- Μελετῶ ἐπί 60 χρόνια δυτικά ἀρχεῖα καί ξέρω πῶς δουλεύουν καί στόν πολιτικό καί στόν χριστιανικό χῶρο οἱ ξένοι.

Τό ἐρώτημα εἶναι: ἔπρεπε καί ὁ ἐκκλησιαστικός χῶρος, διά τῆς ἡγεσίας του, νά ἐνταχθεῖ στά σχέδια τά ὁποῖα θέλουν τή διάλυση τῆς Ἑλλάδος, τή διάλυση τοῦ Ἔθνους; (σ.σ. σαφής αἰχμή γιά τήν ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος...)

- Αὐτό πού λέμε "χωρισμός Ἐκκλησίας-Πολιτείας", εἶναι λυμένο τό θέμα μέ τό νόμο 590/1977. Εἶναι διακριτοί οἱ ρόλοι, συνταγματικά κατοχυρωμένοι.

Γιατί ὁ νόμος αὐτός εἶναι ἀπόρροια τοῦ Συντάγματος τοῦ 1975. Ξέρουμε λοιπόν ποῦ συναντώμεθα, ποῦ δίνουμε τά χέρια ἡ Πολιτεία καί ὁ Ἐκκλησιαστικός Χῶρος -καί δέν ἐννοῶ τούς Ἱεράρχες μόνο, ἀλλά ὅλο τόν Κλῆρο- γιά νά ὑπηρετήσουμε τόν ἴδιο Λαό. Ἔχουμε λοιπόν δυνατότητες νά ἔχουμε διακριτούς ρόλους.

- Ὑπάρχουν κέντρα λοιπόν πού θέλουν τή διάλυση τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Τό τραγικό εἶναι ὅτι ὑπηρετοῦμε αὐτά τά κέντρα... (σ.σ. ὑπονοώντας σαφῶς ἀλλά καί μέ... κερκυραϊκή διπλωματία τήν ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος). Αὐτό εἶναι τό τραγικό...

Πέφτω στά πόδια καί παρακαλῶ τόν Μακαριώτατο νά ἀνακρούσει πρύμναν. Νά μήν συνεχίσει αὐτήν τήν προσπάθεια. Θά εἶναι εἰς βάρος ὁλοκλήρου του Ἔθνους...

romalewfronimati

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2018/11/blog-post_55.html