Ὁ π. Κων/νος ἦταν ἀπόλυτος στά πιστεύω του καί στή ζωή του. Ἀναλώθηκε στήν προσφορά πρός τήν νεολαία. Ἔφερε κοντά στήν Ἐκκλησία νέους περιθωριακούς, προβληματικούς, μέ μύρια προβλήματα, τούς ὁποίους μετέβαλε σέ ἀρνία τοῦ Θεοῦ.
Εἶχαν ἀπόλυτη ἐφαρμογή στήν ποιμαντική του οἱ λόγοι τοῦ Οἰκοδεσπότου τῆς παραβολῆς: «Ἔξελθε εἰς τάς πλατείας καί ρύμας τῆς πόλεως καί τούς πτωχούς καί ἀναπήρους καί χωλούς καί τυφλούς εἰσάγαγε ὥδε...» (Λουκ. 14, 21). Γιά πολλά παιδιά, πού εἶχαν ξεφύγει καί ἀκολουθήσει μιά καταστροφική πορεία, ἦταν ὁ παπᾶ Κων/νος, τό γαλήνιο λιμάνι καί τό καταφύγιο τῶν ψυχῶν τους.
Ὅπου ὑπηρέτησε ἐργάσθηκε ταπεινά καί ἥρεμα στόν τομέα τῆς παραστρατημένης νεολαίας. Ἦταν καινοτόμος στήν μέθοδο προσεγγίσεως τῶν ψυχῶν. Ἄνοιγε νέους δρόμους, πού ξεκινοῦσαν ἀπό τήν γνήσια λειτουργική παράδοση καί πατερική διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Ἔδιδε τήν ἐντύπωση τοῦ κατά Χριστόν σαλοῦ. Ἦταν, ὅμως, ἕνα τέλειο πρότυπο ποιμένος καί ἐξομολόγου. Τό κίνημά του δέν αὐτοπροσδιορίσθηκε. Τό ἐνέταξε στήν Ἐνορία καί στήν Μητρόπολη, πού διακονοῦσε. Κύριο χαρακτηριστικό του ἡ ἀπόλυτη ὑπακοή εἰς τόν Ἐπίσκοπό του.
Ὁ π. Κων/νος Στρατηγόπουλος διέθετε μόρφωση. Γιά ἐκεῖνον ὅμως τό ἀποτελεσματικότερο μέσο γιά τήν ἐπιτυχία τοῦ ἔργου του ἦταν ἡ λειτουργική ζωή καί οἱ ἐμπειρίες ἀπό τήν συμμετοχή του στή ζωή καί στό πνεῦμα τῶν Ἁγίων.
Θά μείνει στήν ἱστορία, ὡς ὁ ἱερέας ἐκεῖνος, πού κατώρθωσε νά σπάσει τά ὅρια τῆς σεμνοπρέπειας καί νά ἀνοίξει τήν ἀγκαλιά τῆς Μητρός Ἐκκλησίας μας «στούς ἀναπήρους, πτωχούς καί χωλούς» κατά πνεῦμα.
Ὄντως ὑπῆρξε μιά ἐμβληματική παρουσία στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Ἄς εἶναι ἡ μνήμη του αἰωνία!
†Ο ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ