Τόσο εκείνη, όσο και οι δικοί της, όπως ήταν φυσικό, κόντεψαν να τρελαθούν. Για καλή τους τύχη, μία μέρα, κάποιος τους μίλησε για τον Θαυματουργόν Άγιον Εφραίμ, που τους ήταν άγνωστος μέχρι τότε κι ένιωσαν να φουντώνει μέσα τους η ελπίδα.
Ο σύζυγός της την πήγε αμέσως στην Ιερά Μονή Του, στη Ν. Μάκρη, όπου ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΑΝ ΜΕ ΠΙΣΤΗ ΚΙ ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΤΟ Ι. ΣΚΗΝΩΜΑ ΤΟΥ και παρακάλεσαν την Παναγία και τον Άγιο να την κάνει καλά, γιατί έχει κι ένα ανάπηρο κορίτσι, που τη χρειάζεται.
Το βράδυ επέστρεψαν σπίτι τους και το επόμενο πρωί είχε φοβερή δύσπνοια και αβάσταχτο πόνο στο στήθος, που έφτανε μέχρι την πλάτη. Πήγε στο μπάνιο να νιφτεί, σκοπεύοντας να ξυπνήσει τον άντρα της, για να την πάει στο Νοσοκομείο και στη συνέχεια μπήκε στην κουζίνα, όπου κρατήθηκε από τον νεροχύτη, γιατί πονούσε φοβερά.
Το βλέμμα της έπεσε τότε στον ΑΓΙΑΣΜΟ, που είχε πάρει από το Μοναστήρι τού Αγίου. Έκανε με δυσκολία το σταυρό της κι ήπιε λίγο. Ξαφνικά, άρχισε να βογγάει και να βήχει κι ΕΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΣΗΚΩΤΙ, ΠΟΥ ΓΥΡΩ-ΓΥΡΩ ΕΙΧΕ ΑΙΜΑ. Αμέσως η δύσπνοια κι ο πόνος εξαφανίστηκαν κι ανάσανε με ανακούφιση.
Σκέφθηκε με χαρά, πως με τη Χάρη τού Αγίου, ΒΓΗΚΕ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ κι ήπιε πάλι ΑΓΙΑΣΜΟ, αφού σταυροκοπήθηκε. ΄Οταν ξαναέβγαλε αξονική τομογραφία, για να τη δει ο γιατρός που την παρακολουθούσε, διαπιστώθηκε, ω! του θαύματος, ότι Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΕΙΧΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ.
Έκτοτε, κάνει κατά διαστήματα τις εξετάσεις που τις συνέστησαν οι γιατροί και βγαίνουν όλες καθαρές. Γι’ αυτό δοξάζει την Παναγία και τον Άγιον Εφραίμ, που της χάρισαν τόσο γρήγορα την υγεία της.
Από ευγνωμοσύνη, ο σύζυγός της έχτισε μόνος του, σ’ ένα χτήμα τους, στα Παλιάλωνα Αρφαρά Ν. Μεσσηνίας, ένα μικρό Εκκλησάκι, όπως το έταξε στον Άγιο.
ΑΓΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΦΡΑΙΜ, ΔΥΣΩΠΟΥΜΕΝ ΣΕ, ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ ΕΠΙΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑΝ ΣΟΥ. ΑΜΗΝ!