Βέβαια, ευχής ἐργον θα ήταν να κατανοεί ο πιστός και να προσέρχεται αυτοθελήτως και αυτοβούλως στο Άγιο Ποτήριο, ώστε να αναλάβει εκουσίως και την ευθύνη αυτής της πράξης του.
Ας τονίσουμε και πάλι, δεν αναφερόμαστε παρά μόνο σε πιστό που έχει χάσει την αντιληπτική του και λογική ικανότητα και δεν εκφράζω γενίκευση του θέματος.
Συνειδητά κοινωνώ των Αχράντων Μυστηρίων, συνειδητά και εκούσια και ασφαλώς με την κατάλληλη προετοιμασία. Διαφορετικά, προσθέτουμε «βάρος» στον άνθρωπο που πιέζουμε να κοινωνήσει και φέρουμε μεγίστη ευθύνη.
Τέλος, θα αποτελούσε γραφική υπερβολή να τονίσω το αυτονόητο: πάντοτε και για κάθε πνευματικό ζήτημα συμβουλευόμαστε τον πνευματικό μας πατέρα και οδηγό.
Πηγή: Δημήτριος Λυκούδης-Θεολόγος-Φιλόλογος
Από τον Όσιο Παϊσιο...
=============================
--- Γέροντα, όταν πεθάνη ο άνθρωπος, συναισθάνεται αμέσως σε τι κατάσταση βρίσκεται;
---Ναι, συνέρχεται και λέει «τι έκανα;», αλλά «φαϊντά γιόκ», δηλαδή δεν οφελεί αυτό.
Όπως ένας μεθυσμένος, αν σκοτώση λ.χ. την μάνα του, γελάει, τραγουδάει, επειδή δεν καταλαβαίνει τι έκανε, και όταν ξεμεθύση, κλαίει και οδύρεται και λέει «τι έκανα;», έτσι και όσοι σ’ αυτήν την ζωή κάνουν αταξίες είναι σαν μεθυσμένοι.
Δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν, δεν αισθάνονται την ενοχή τους.
Όταν όμως πεθάνουν, τότε φεύγει αυτή η μέθη και συνέρχονται.
Ανοίγουν τα μάτια της ψυχής τους και συναισθάνονται την ενοχή τους, γιατί η ψυχή, όταν βγεί από το σώμα, κινείται, βλέπει, αντιλαμβάνεται με μια ασύλληπτη ταχύτητα.
Άγιος Γέροντας Παΐσιος