Ὑπάρχει πιὸ σοβαρὸ θέμα ἀπό αὐτὸ ποὐ φθάνει να ἀσχολεῖται ειδικά και ὁ Απόστολος Παῦλος; Μιλάει, ὄχι ἁπλῶς γιὰ σεμνό ντύσιμο στὶς γυναῖκες, ἄλλα γιὰ «καταστολή», δηλαδή, νὰ καλύπτεται ὅλο τὸ σῶμα τους ὥστε νὰ μὴν ὁδηγεί ἡ ἀπρεπἠς ἐμφάνισις σὲ σαρκικὲς ἐπιθυμίες τοὺς ἄνδρες !
Γράφει σχετικά : «Βούλομαι ( θέλω ) τὰς γυναίκας ἐν καταστολῇ κοσμίᾳ, μετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς...» (Α΄Τιμ. β΄ 9).
- • Ὑπάρχει λοιπόν πιὸ σοβαρὸ θέμα ἀπό τό πυράκτωμα τῆς σεξουαλικῆς φωτιᾶς, ποῦ γίνεται καμίνι ἀπό τὴν ἔκθεση γυμνοῦ (ή, και ημίγυμνου) σώματος, ἀνδρὸς ἢ γυναικός;
Κι ἄς μὴ σπεύσουν μερικοὶ νὰ δικαιολογήσουν τὸ γυμνισμό, λέγοντας (σσ. το γνωστό παραμύθι ):
—Μπορεῖ ἐξωτερικὰ νά ’ναι ἄσεμνοι, ἀλλά μέσα τους εἶναι... καλοὶ ἄνθρωποι ! Ὁ Θεὸς βλέπει τὸ μέσα μας, ὄχι τὸ ἔξω μας !
Ἄς ἀκούσουμε τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο: « Καὶ τὸ ντύσιμό σας νά ‘ναι σεμνό. Διότι ἡ καλὴ ἐξωτερικὴ ἐμφάνιση εἶναι καθρέφτης τῆς καταστάσεως πού ἐπικρατεῖ μέσα στὴν ψυχή σας...
- • Ὁ Θεὸς βλέπει καὶ τὸ μέσα καὶ τὸ ἔξω. Καὶ δὲν μπορεῖ νὰ θεωρῆ ἅγιο ὅποιον-όποια ὁδηγεῖ τοὺς ἄλλους στὴν ἁμαρτία!
Κάθε εὐσεβὴς γυναίκα μπροστά της ἔχει ὡς πρότυπο (μοντέλο) τὶς ἅγιες γυναῖκες, πού ὅλες παριστάνονται στὶς εἰκόνες σεμνὰ ντυμένες. Γιὰ τὴν εὐσεβῆ γυναίκα ἡ μόδα τοῦ ντυσίματος, καὶ μέσα καὶ ἔξω ἀπ’ τὸ Ναό, λέγεται «σεμνότητα».
- • Πιστεύουμε, ὅτι γιὰ τὶς περισσότερες γυναῖκες, πού τολμοῦν μὲ κυνισμὸ νὰ μπαίνουν σὲ ἱερὸ χῶρο ( μὲ ἄσεμνο ντύσιμο, πού μᾶλλον ἰσοδυναμεῖ μὲ γδύσιμο …), δὲν ἰσχύει τὸ ἐλαφρυντικό τῆς ἄγνοιας.
Αυτές ξέρουν ὅτι ἡ ἐμφάνισή τοὺς εἶναι προκλητική. Καὶ ὄχι μόνο το ξέρουν, ἀλλά και τό... ἐπιδιώκουν!
Γι’ αὐτὸ καί «γδύνονται», ὄχι φυσικὰ ἐπειδή ζεσταίνονται, ἀλλά πρωτίστως γιατί θέλουν νὰ προκαλέσουν τὰ βλέμματα τῶν ἀνδρῶν ( σσ. και να «πιστοποιηθούν» έτσι εσωτερικά ότι είναι επιθυμητές, ελκυστικές και ωραίες !
Και πού όλα αυτά; Μέσα στην Εκκλησία !!! ) .
Και τώρα τι λέτε; Ἂν ὁ Κύριός ἔβγαλε ἔξω ἀπ’ τὸ Ναὸ τοῦ «Σολομῶντος» ὅσους τὸν βεβήλωναν, θὰ ἀνεχόταν τὴ βεβήλωση τῶν Ναῶν τῆς Καινῆς Διαθήκης; Εἶδε τότε μέσα στὸ Ναὸ «πρόβατα καὶ περιστέρια» καὶ χρησιμοποίησε φραγγέλιο ( Ἰωάν. Β΄ 18). Καὶ θὰ ἔμενε ἀδιάφορος μπροστά σέ ἄσεμνα καὶ ἀναιδῆ πρόσωπα, ποὐ κάθε ἄλλο παρὰ λευκὰ περιστέρια καὶ ἄκακα πρόβατα εἶναι;
Ὁ Ναὸς εἶναι τόπος ἡσυχίας καὶ ὄχι ἐσωτερικῆς ταραχῆς καὶ ἐξωτερικῆς ἀναταραχῆς. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ «διάγωμεν ἠσύχιον βίον ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι» (Α΄ Τιμ. β΄ 2), ὅταν καὶ σ’ αὐτὴν ἀκόμα τὴν ἱερή μας σύναξι, στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες τῆς πίστεως μας ταραζόμαστε; Καὶ ἡ ταραχὴ προέρχεται ἀπ’ τὴν ἀσέβεια (τὸ ἀντίθετο τῆς εὐσέβειας ) καὶ ἀπ’ τὴν ἀναίδεια (τὸ ἀντίθετο τῆς ντροπῆς ).
Τὸ θέμα τῆς γυμνιστικῆς μόδας κατὰ τοὺς θερινοὺς μῆνες δὲν εἶναι παρωνυχίδα. Εἶναι σοβαρό. Ἄν ἀπαιτεί μια μικρὴ θυσία τὸ σεμνὸ ντύσιμο, τι λέτε δὲν ἀξίζει για τον Θεό αὐτὴ ἡ θυσία; Οἱ μάρτυρες θυσίαζαν τὴ ζωή τους, γιὰ νὰ μὴν ἀρνηθοῦν τὸ Χριστὸ καὶ χάσουν τὴν οὐράνια βασιλεία Του! Καὶ οἱ σημερινοὶ Χριστιανοὶ δὲν μποροῦν νὰ καλύψουν λίγο τὸ σῶμα τους, ( σσ. όχι για τίποτα άλλο ) αλλά γιὰ νὰ μὴν Κολαστοῦν;
Ἡ Ἐκκλησία ἔχει τρόπους γιὰ νὰ περιφρουρῆ τὴν ἁγιότητα τῆς λατρευτικῆς της συνάξεως. Τὸ «πάντα κατὰ τάξιν καὶ εὐσχημόνως γινέσθω» (Α΄Κορ. ιδ΄ 40) δὲν εἶναι σχῆμα λόγου. Εἶναι λόγος, νουθεσία, προτροπή. Ἀλλ’ εἶναι καὶ ἐνέργεια.
Καιρός είναι λοιπόν να ἐπανέλθη στην Εκκλησία μας εκείνος ὁ ἅγιος θεσμὸς τῶν διακονισσῶν πού ήσαν ἐνάρετες γυναῖκες, πού φρόντιζαν γιὰ τὴ σεμνή παρουσία τῶν γυναικὼν μέσα στήν Θεία Λατρεία ( σσ. βάζοντας τίς άτακτες στην θέση τους ).
ἀρχ/του Δανιήλ Ἀεράκη