Γύρισε, τον κοίταξε, «τώρα κάτι αξίζεις» του λέει.
---«Νίκησες τη ντροπή σου, το είπες, έσωσες την ψυχή σου».
---«Έπεσα, πάτερ…».
---«Σηκώθηκες, όμως. Είχες ταχύτητα, δεν το άφησες έτσι…».
Τον κοίταξε με απορία:
---«Πού βρήκες το κουράγιο, βρε παιδάκι μου, να έρθεις αμέσως εδώ πέρα; ».
---«Τι να έκανα;».
---«Παιδάκι μου» του λέει, «αυτό που έκανες εσύ σε μία ώρα, άλλοι το αναβάλλουν για 50 χρόνια, μέχρι πού φεύγουν έτσι απ΄αυτή την ζωή κουβαλώντας τήν αμαρτία τους και Κολάζονται μετά αιώνια...».
ΚΓΠ
Πηγή: inagiounikolaoutouneou.gr