Δύσκολο, γιατί «ἡ συνήθεια εἶναι δεύτερη φύση».
Τουλάχιστον ὅμως, ἐμεῖς, ὡς Ποιμένες, θά πρέπει νά κάνουμε κάτι, ὥστε νά μήν εἴμαστε σ' αὐτό συνένοχοι· νά κάνουμε κάποια οἰκονομία, μήπως καί περιορίσουμε, ὅσο τό δυνατόν, τήν ἐφάμαρτη αὐτή κατάσταση.
Διαφορετικά θά λογοδοτήσουμε στόν Κύριο γιά τήν ἀδράνειά μας ἐπί τοῦ συγκεκριμένου θέματος.
Ἴσως μία λύση θά ἦταν ἡ τελετή τῆς Ἀναστάσεως ἀντί νά ἀρχίζει στίς 12 τά μεσάνυκτα, νά ἀρχίζει νωρίτερα, π.χ. στίς 10 τό βράδυ.
Ἄλλωστε αὐτό δέν εἶναι θέμα «δογματικό», πού νά μήν μπορεῖ νά ἀλλάξει. Καί βέβαια μπορεῖ νά ἀλλάξει, καί γιά τούς πρόσθετους λόγους.
1ον. Ἡ τελετή τῆς Ἀναστάσεως γίνεται κατά τίς 12 τά μεσάνυκτα, ἀλλά μέ τήν καινούργια ὥρα. Ἐνῶ μέ τήν παλιά, στίς ἕνδεκα τό βράδυ. Καί ἄν γίνει μιά ὥρα πιό νωρίτερα (10 μ.μ.) «χάθηκε» ἡ Ὀρθοδοξία; Κάτι πού ἤδη γίνεται στήν ὕπαιθρο.
Ἱερεῖς πού ἔχουν δυό -τρία χωριά, στό ἕνα κάνουν «Ἀνάσταση» στίς δέκα, στό ἄλλο στίς ἕνδεκα, στό ἄλλο στίς δώδεκα, χωρίς κανένας νά διαμαρτύρεται ὅτι μέ αὐτό πού γίνεται ἀλλοιώνεται τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως.
Ἄλλωστε τό ἀποκορύφωμα τῆς γιορτῆς δέν εἶναι οὔτε ἡ τελετή τῆς Ἀναστάσεως, οὔτε ὁ Ὄρθρος, οὔτε ἡ Λειτουργία τῶν Κατηχουμένων, ἀλλά ἡ τέλεση τοῦ Μυστηρίου τῆς Θ. Εὐχαριστίας, πού οὕτως ἤ ἄλλως γίνεται τά μεσάνυχτα. « Δέν ὑπάρχει διαφορά ἀνάμεσα στή γιορτή τῆς Ἀναστάσεως καί στή Θ. Εὐχαριστία.
Τό ἴδιο πρᾶγμα εἶναι. Δέν θά πρέπει λοιπόν νά βλέπουμε διαφορετικά τήν γιορτή τῆς Ἀναστασεως ἀπό τή Θ. Εὐχαριστία. Τό σῶμα πού ἀναστήθηκε ἐκ νεκρῶν δέν εἶναι διαφορετικό ἀπό αὐτό πού αὐτό πού «προσφέρεται» κατά τήν Θ. Εὐχαριστία.
Εἶναι ἀκριβῶς τό ἴδιο».(Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁμιλία Ε΄ εἰς Α΄Τιμόθεον P.G. 62: 530). «Ἔσχομεν γάρ τοῦ θανάτου σου τήν μνήμην· εἴδομεν τῆς Ἀναστάσεώς σου τόν τύπον». (Λειτουργία Μ. Βασιλείου).
2ον. Ἡ μέρα, σύμφωνα μέ τό ἰουδαϊκο ἡμερολόγιο, ἄρχιζε ἀπό τό ἀπόγευμα.
Ὁ Χριστός σταυρώθηκε κατά τίς 12 τό μεσημέρι τῆς Παρασκευῆς καί ξεψύχησε κατά τίς τρεῖς. Ἔχουμε λοιπόν ἤδη μία μέρα.
Ἀπό τήν Παρασκευή τό ἀπόγευμα μέχρι τό Σάββατο τό ἀπόγευμα, ἔχουμε ἄλλη μία μέρα, ὁπότε συμπληρώνονται δύο μέρες· καί ἀπό τό Σάββατο τό ἀπόγευμα μέχρι ξημερώματα Κυριακῆς, πού ἀναστήθηκε (ὁ Χριστός) ἔχουμε ἤδη τρεῖς μέρες.
Κάνοντας λοιπόν τήν Ἀνάσταση τό Σάββατο βράδυ, ἔχουμε ἤδη εἰσέλθει στήν τρίτη μέρα, την Κυριακή, αὐτό σημαίνει «διαγενομένου τοῦ Σαββάτου», πού ἀκοῦμε ἀνήμερα τῆς Ἀναστάσεως (Μκ.16:1).
3ον. Ἡ παράδοση τοῦ Μυστηρίου τῆς Θ. Εὐχαριστίας ἔγινε Μ. Πέμπτη βράδυ, καί ἐμεῖς τό γιορτάζουμε Μ. Πέμπτη πρωί.
Ἡ Σταύρωση τοῦ Χριστοῦ ἔγινε Μ. Παρασκευή τό μεσημέρι, καί ἐμεῖς τή γιορτάζουμε Μ. Πέμπτη βράδυ. Ἡ Ἀποκαθήλωση καί ἡ Ταφή ἔγιναν Μ. Παρασκευή ἑσπέρας, καί ἐμεῖς τίς γιορτάζουμε Μ. Παρασκευή τό πρωί. Ὅπως ἐπίσης καί οἱ Ἀκολουθίες τοῦ ὄρθρου τῆς Μ. Ἑβδομάδες, ἀντί νά γίνονται τό πρωί, γίνονται τό βράδυ τῆς προηγούμενης μέρας, πρός διευκόλυνση τοῦ λαοῦ.
Ἀκόμα: Ἡ γιορτή (ὄρθρος, Λειτουργία) τῶν Χριστουγέννων ἐπιτελεῖτο ξημερώματα τῆς 25ης Δεκεμβρίου. Τελευταῖα ἀλλάζει καί αὐτό. Ἀρχίζουν τό βράδυ κατά τίς δέκα (24ης Δεκεμβρίου) καί τελειώνουν κατά τίς 12.30 τά μεσάνυχτα (25ης Δεκεμβρίου), γιατί αὐτό τό «ὡράριο» βολεύει τό σύγχρονο ἐκκλησίασμα.
Γιατί λοιπόν νά μήν ἀλλάξει καί ἡ ὥρα τῆς Ἀναστάσιμης Ἀκολουθίας, ὥστε νά διευκολυνθοῦν οἱ χριστιανοί μας, καί νά παραμείνουν στήν ἐκκλησία, λαμπρύνοντας μέ τήν παρουσία τους τή μεγάλη αὐτή γιορτή;
Ἀλλά, καί νά παρακολουθήσουν τή Λειτουργία χωρίς ἄγχος! Μέ εἰρήνη! Τόσες καί τόσες ἀλλαγές γίνονται στή λατρεία μας, καί μάλιστα μέ σκανδαλώδη ἄνεση, καί «κολλᾶμε» σ' αὐτόν τόν «τύπο;».
Τόν λόγο ἀσφαλῶς, ἐπί τοῦ προκειμένου, τόν ἔχουν οἱ κατά τόπους Ἐπίσκοποι, προπαντός δέ ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη στην Romfea.gr