Αντιθέτως μας είχε δώσει σαφείς οδηγίες για το τί ακριβώς έπρεπε να πράξουμε. Το σώμα του κάθε ανθρώπου ήταν, είναι και θα είναι Ναός του Αγίου Πνεύματος. Πόσο μάλλον το σώμα ενός Αγίου!
Η επιθυμία του Αγίου Γέροντα ήταν το τέλος της ζωής του να τον βρει στον αγαπημένο χώρο της μετανοίας του, στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους.
Επιθυμούσε να κρυφτεί στις τελευταίες στιγμές του από τα μάτια του κόσμου. Ο Θεός άλλωστε τον είχε δοξάσει εν τω κόσμω, αφού η φήμη του είχε ξεπεράσει τα σύνορα της μικρής μας πατρίδας.
Ήθελε πάσει θυσία στα τέλη της ζωής του να αποκρυφτεί από τον κόσμο, επιβεβαιώνοντας και αυτές τις ύστατες στιγμές του την ταπείνωσή του, αλλά δεικνύοντας και σε όλους τον δρόμο της ύψιστης αυτής αρετής.
Εκτός όμως από τις φραστικές και ιστορικές ανακρίβειες του κ.καθηγητού, που ενδεχομένως να έχει πέσει θύμα παραπληροφόρησης και πλάνης, υπέπεσε στην αντίληψή μου και δεύτερο κρούσμα.
Τη φορά αυτή μάλιστα γραπτό, και μάλιστα μία έκδοση, και το χειρότερο με εκδότη το ίδιο το ησυχαστήριο που ο Άγιος Γέροντας Πορφύριος ίδρυσε, αυτό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Μήλεσι Αττικής.
Ο τίτλος του βιβλίου-Έκπληξη είναι "Από το σημειωματάριο ενός υποτακτικού". Αφανής ο υποτακτικός, αφανές και το σημειωματάριο.
Μεταξύ των περιεχομένων κάποιος με αρχικά Π.Δ. (αυτός και αν είναι αφανής) ισχυρίζεται: "Σύμφωνα με όσα μου είχε πει ο Γέροντας κάναμε την εκταφή του 2/15 Φεβρουαρίου 1995. Με το σούρουπο τα πήρα (ενν. Τα λείψανα) και τα έθαψα σε ένα ρουμάνι που να μη μπορώ να τα βρω ούτε ο ίδιος".
Αδυνατώ να εξηγήσω γιατί και πώς τολμούν να γράφουν ανάλογες ανακρίβειες και εξηγούμαι !
Ο Γέροντάς μας είχε απόλυτη πληροφόρηση από το Άγιο Πνεύμα για την ακριβή ημέρα της Οσιακής του κοίμησης, γι' αυτό και μας καθοδήγησε με απόλυτη ακρίβεια για όσα έπρεπε να γίνουν και φυσικά και για την ταφή του.
Σε έναν αδελφό που αποτελούσε μέλος της συνοδείας του στα Καυσοκαλύβια, του έδωσε σαφείς οδηγίες με ποιο τρόπο να σκαφτεί το μνήμα σε ποιό βάθος, πώς να τοποθετηθούν μεγάλες πλάκες Πηλίου, πού θα εναποτεθεί το σώμα του, ώστε να μην υπάρχει άμεση επαφή με το χώμα ώστε να λιώσει σύντομα.
Η προετοιμασία θανάτου υπήρξε γιορτή για τον Άγιο Πορφύριο. Ο Άγιος Γέροντας ήταν ο απόλυτος οδηγός ενότητας πνευματικής.
Δεν ήταν τυχαίο ότι τα τελευταία 35 λεπτά της επίγειας ζωής του, ψιθύριζε διαρκώς τα λόγια της Αρχιερατικής Προσευχής του Ιησού, ίνα ώσιν εν, ίνα ώσιν έν ίνα ώσιν εν.
Μας εκμυστηρεύθηκε, σε όλη τη συνοδεία του, και τα σχετικά μετά την κοίμησή του. Η επιθυμία του να "κρυφτεί" υπήρξε ο διακαής πόθος του.
Το 1989 και συγκεκριμένα την ημέρα της εορτής του Αγίου Αντωνίου βρέθηκα στο πλάι του στο Ησυχαστήριο στο Μήλεσι. Γύρισε και μου είπε εμπιστευτικά:
"Θόδωρε (το κοσμικό μου όνομα), εδώ σκοπεύουν να κάνουν πολύ άσχημα πράγματα για μένα. Θέλουν να με βάλουν σε μια γυάλα και να με προσκυνούν οι άνθρωποι σαν τον Άγιο Νεκτάριο", (τόση ήταν η ταπείνωσή του που θεωρούσε τον εαυτό του αμαρτωλό, πόσο μάλλον να συγκριθεί με τον μεγάλο Άγιο της Ορθοδοξίας μας Νεκτάριο).
Και συνέχισε:
"Αλλά εγώ δεν είμαι κουτός να βρω τον μπελά μου από τους Αγίους, θα έρθω επάνω στα Καυσοκαλύβια. Μπορείς να με βοηθήσεις και να περιποιείσαι τους κήπους; Να φυτεύεις παντζάρια, σπανάκια, κολοκυθάκια; Άντε και να ψαρεύεις να πιάνεις και κανένα ψαράκι;"
Κανείς δεν πίστευε ότι τελικά θα έρθει στα Καυσοκαλύβια για να κοιμηθεί. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι αφού υπήρξε ο Κτήτωρ στο Ησυχαστήριο στο Μήλεσι, εκεί θα ήταν και το μνήμα του ώστε να το προσκυνούν οι άνθρωποι και να λαμβάνουν την ευλογία του.
Όμως ας επανέλθω στα αρχικά Π.Δ. που αναφέρονται στο συγκεκριμένο βιβλίο. Δεν υπάρχει και δεν υπήρξε αδελφός μοναχός με αυτά τα αρχικά στα Καυσοκαλύβια. Αγνοώ εάν τα αρχικά αυτά χρησιμοποιούνται συμβολικά.
Αν ναί, τότε τί συμβολίζουν; Μάλλον αποπροσανατολίζουν. Εάν κάτι είναι συμβολικό και ουδείς το αποσυμβολίζει, τότε θα ήταν υπέρ αρκετή η αναφορά αόριστα σε κάποιον αδελφό της Σκήτης μας.
Όμως έχω προσωπική άποψη. Έχω άποψη προσωπική αφού ήμουν παρών στην ανακομιδή των Αγίων λειψάνων του γέροντα μας.
Τρεις ήμασταν παρόντες. Η ταπεινότητά μου, ο πατήρ Ιωαννίκιος και ο πατήρ Νικήτας.
Η εκταφή των κεκοιμημένων πατέρων στα Καυσοκαλύβια πραγματοποιείται τρία χρόνια μετά την ταφή.
Σκεφτήκαμε η ανακομιδή των λειψάνων του Άγίου Γέροντά μας να πραγματοποιηθεί λίγες ημέρες πριν την ολοκλήρωση της τριετίας.
Η καταλληλότερη ημερομηνία βρέθηκε. Συνέπιπτε μάλιστα με την ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Γεωργίου, αφού στον Άη Γιώργη ήταν και αφιερωμένος ο Ναός στο κελί μας.
Ήταν αργά το βράδυ όταν ολοκληρώθηκε η ανακομιδή.
Οι δύο αδελφοί που προανέφερα, οδήγησαν τα Άγια λείψανα στο δάσος όπου θάφτηκαν μυστικά. Προσωπικά αρνήθηκα να ακολουθήσω τους δύο αδελφούς, θέλοντας να αγνοώ τον τόπο ταφής τους.
Σαφέστατα δεν πετάχτηκαν και δεν διασκορπίστηκαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. "φυλάσσει Κύριος πάντα τὰ ὀστᾶ αὐτῶν, ἓν ἐξ αὐτῶν οὐ συντριβήσεται. "( Ψαλ. 33,21)
Η ταπεινή Οσιακή του κοίμηση, η ταπεινή ανακομιδή των Αγίων λειψάνων του, καθώς και η απόκρυψή τους από τα μάτια του κόσμου συμβαδίζουν με αυτά που έλεγε εν ζωή:
"Δεν θέλω να με βάλετε σε φωτογραφίες. Θέλω να με βάλετε στην καρδιά σας. Όποιος θα με έχει στην καρδιά του θα είμαι πάρα πολύ κοντά του".
-------------------------
Υπήρξε ένας από τούς μεγαλύτερους θαυματουργούς τής εποχής μας πού αγίασε μέσα στην Ομόνοια τών Αθηνών !
Μου έλεγε ο Γέροντας ότι κάποτε πήγε μια γυναίκα και τον ρώτησε :
---Τι να κάνω Γέροντα με την κόρη μου; Είναι πολύ νευρική και μαλώνουμε. Έχουν σπάσει και μένα τα νεύρα μου και πήγα στο γιατρό και μου έδωσε ηρεμιστικά, αλλά δεν κάνουν τίποτε. Εγώ της είπα:
---Η κόρη σου έχει δαιμόνιο και για αυτό θυμώνει.
---Μα τι λέτε Γέροντα, μου λέει αυτή, κι εγώ που θυμώνω δαιμόνιο έχω;
---Βεβαίως της λέω, έχεις, όπως και εγώ όταν θυμώνω έχω δαιμόνιο μέσα μου. Διότι έχει η κόρη σου τον «Γερμανό», έχεις και συ τον άλλον Γερμανό (-Ες-Ες) και ο καθένας παρακινεί τον άλλον με το πιστόλι στο κεφάλι και έτσι γίνεται ο καυγάς. Κάποια μέρα του λέω:
---Γέροντα, χτες πήγα στον νευρολόγο και πήρα χάπια, διότι έχουν σπάσει τα νεύρα μου. Μου λέει:
---Όχι. Όποιος νευριάζει έχει μέσα του τον Γερμανό. Και το λέω έτσι, για να δώσω να καταλάβει ο καθένας την σκληρότητα του Σατανά, όπως μας την έδειξαν τα SS των Γερμανών στη περίοδο της κατοχής.
Πηγή: (Από το βιβλίο του Ιωάννη Μαρουσιώτη «Όσα είδα και άκουσα από τον Γέροντα Πορφύριο»)
«Εἶμαι ὁ Γέρων Πορφύριος...»
«Εἶμαι ὁ Γέρων Πορφύριος παιδί μου, κάνε μία βόλτα στή θάλασσα καί ἀφοῦ ἡρεμήσεις γύρισε πάλι πίσω καί θά τά ποῦμε»
Ένας φίλος μας, ηθοποιός, Νομικός από την Κωνσταντινούπολη βρίσκεται σε απόγνωση. Μου το διηγείται ο ίδιος. Και εκεί που βρίσκεται -είναι στο Παλαιό Φάληρο- έχει και χάπια μαζί του για να αυτοκτονήσει. Χτυπάει το κινητό τηλέφωνο.
--- Είμαι ο Γέρων Πορφύριος παιδί μου.
Δεν τον ήξερε ποτέ του.
Πήρε το τηλέφωνο, που τον βρήκε ο Γέροντας; Αυτός όμως με την προσευχή επικοινωνούσε με τους ανθρώπους.
--- Είμαι ο Γέρων Πορφύριος παιδί μου, κάνε μία βόλτα στη θάλασσα και αφού ηρεμήσεις γύρισε πάλι πίσω και θα τα πούμε…
Τρελάθηκε αυτός.
Έκτοτε προσεκολλήθη στον Γέροντα με αγάπη μεγάλη.
Σήμερα είναι κληρικός σε κεντρικό Ναό των Αθηνών. Ζει και βιώνει καταστάσεις, και λέει ότι καθώς κάνω τη Θεία Λειτουργία έχω την αίσθηση πάρα πολλές φορές και βλέπω τον Γέροντα με το πετραχήλι του να συλλειτουργεί κοντά μου.
Καθηγητής Γεώργιος Κρουσταλάκης
Πηγή: Αβέρωφ
https://paraklisi.blogspot.gr/2016/11/blog-post_984.html
http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/11766-apokatastasi-tis-alitheias-gia-ton-agio-porfurio