Δέν επέτρεψε ο Θεός, η εγχείρηση απέτυχε και η ασθενής κατέληξε !
Η ψυχή της όμως φεύγει πρός τα επάνω, πράγμα πού οι γιατροί δεν μπορούν κάν να αντιληφθουν, καθώς και τό ότι « δέν είμαστε ΕΝΑΣ, αλλά ώς σώμα καί ώς ψυχή είμαστε πάντα ΔΥΟ…».
Τό Α΄ Μέρος τής Συνέντευξης ΕΔΩ
--------------------------
Συνέχεια τής πολύ ενδιαφέρουσας συνέντευξης του Ιεραποστόλου τής Ταϊβάν π. Ιωνά.
Α.Κ.: Υπάρχουν κοινά στοιχεία της Κινέζικης Παράδοσης και της Ορθοδοξίας;
π. ΙΩΝΑΣ: Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη ερώτηση. Για μένα αυτό πιστεύω ότι είναι έργο της ζωής μου, όση μου δώσει ο Θεός.
Βεβαίως και υπάρχουν και μάλιστα ειδικά για τους Κινέζους η Ορθοδοξία είναι η πιο κοντινή θρησκεία σε αυτούς. Θα έπρεπε να γραφτούν βιβλία, για να σας απαντήσω σ’ αυτό. Θα σας απαντήσω σε μερικά πράγματα. Γενικά οι άνθρωποι που είναι εδώ έχουν την αυτόχθονη κινεζική θρησκεία.
Υπάρχει βέβαια ο Βουδισμός, αλλά δεν είναι ακριβώς Βουδιστές και ο Ταοϊσμός που είναι ένα είδος γηγενούς θρησκείας. Δεν είναι ακριβώς γνήσιοι Βουδιστές γιατί αυτοί π.χ. τρώνε κρέας. Πας ας πούμε στα λεγόμενα τέμπλς, στους ναούς τους και δε βλέπεις αγάλματα μόνο του Βούδα, αλλά βλέπεις διαφόρων τοπικών θεοτήτων, πολύ άσχημα βέβαια.
Τα βασικά χαρακτηριστικά της κινεζικής θρησκείας είναι ότι πρώτα πρώτα λατρεύουν ό,τι έχει δύναμη, γι’ αυτό έχουν φιλοτεχνήσει ακόμα και τον Τσάκαϊν Τσέκ σε κάποιο τέμπλο, του έχουν αφιερώσει κάποιο τέμπλο.
Ακόμα και τον Μάο Τσέ Τούγκ θεοποιήσανε στη Κίνα, παρόλο που το Κομμουνιστικό Κόμμα διαμαρτύρεται γατί τον έκαναν θεό, όμως τον έκαναν επειδή είχε δύναμη, ας πούμε. Το βασικό χαρακτηριστικό της κινεζικής θρησκείας είναι η λατρεία των προγόνων.
Ο άνθρωπος θεωρείται ότι έχει τρεις ψυχές· η μία ψυχή μένει στον τάφο, η δεύτερη ψυχή πηγαίνει στον ουρανό, αλλά μετά μετεμψυχώνεται, όταν θα έρθει η σειρά της, και η τρίτη ψυχή μένει στο τραπέζι που έχουνε στο σπίτι.
Σε κάθε σπίτι λοιπόν υπάρχει κι ένα τραπέζι πολύ μεγάλο και ωραίο κλπ. που έχει από πάνω τους θεούς. Εκεί βάζεις τη φωτογραφία του πατέρα, της μάνας, όλων των πεθαμένων προγόνων.
Και κάθε 15 μέρες – πάει με το φεγγάρι αυτό- πρέπει να κάνης εκεί το λεγόμενο μπάϊ-μπάϊ, δηλαδή να κάνης τη θυσία. Παίρνεις ας πούμε αυτά τα κεράκια που έχουν μυρωδικά και προσφέρεις διάφορα φαγητά, φρούτα κλπ. Επίσης έξω από το σπίτι, για να μην πάρης φωτιά έχει ένα πραγματάκι που είναι όχι σαν μαγκάλι που είχαμε παλιά, αλλά σαν κατσαρόλα με τρύπες, που καις εκεί το paper money...
Το paper money είναι φωτοτυπίες χρημάτων, διότι η ψυχή χρειάζεται χρήματα. Όπως δηλαδή εδώ πέρα δεν γίνεται να μην έχης λεφτά, γιατί πως θα ζήσης, έτσι και η ψυχή χρειάζεται χρήματα και γι’ αυτό καίς αυτά τα χρήματα. Αγοράζεις διάφορα μάτσα από τα seven eleven, τα well come είτε από τα τέμπλς και έξω από το σπίτι σου κάθε 15 μέρες βγάζεις ένα μικρό τραπεζάκι, βάζεις εκεί τα τρόφιμα τα οποία μπορεί να είναι και καφές ακόμα ή ο,τιδήποτε και καις paper money για την ψυχή των πεθαμένων σου.
Εν συνεχεία τα τρόφιμα αυτά τα τρως. Δεν τα τρώνε βέβαια οι πεθαμένοι, δε μπορούν να τα φάνε. Εάν δεν το κάνης ή εάν δεν το κάνης σωστά, ή αν δεν κάνης σωστή κηδεία, η ψυχή του πεθαμένου, πατέρα, μάνας κλπ., θα γίνη χάγκρυ γκόστ, θα γίνη πεινασμένο φάντασμα και θα σε κυνηγάει σ’ όλη σου τη ζωή και δε θα δής άσπρη μέρα.
Έχουμε πάρα πολλά κοινά στοιχεία, κι εμείς τιμούμε τους νεκρούς, και μάλιστα εκπλήσσονται όταν τους λέω ότι τους τιμούμε περισσότερο από αυτούς. Βρήκα ένα βιβλίο εδώ πέρα που είναι διδακτορική διατριβή και έχει στοιχεία από διάφορες άλλες διδακτορικές διατριβές.
Οι Κινέζοι, όταν γίνη η κηδεία, κρατούν τον πεθαμένο μπορεί και μέχρι 3 μήνες και 4 μήνες στο σπίτι, μέχρι να είναι το κατάλληλο φόγκ σουέϊ, δηλαδή οι συνθήκες που θα πή ο γεομάντης, δηλ. το φεγγάρι να είναι κατάλληλο, η ημερομηνία να είναι κατάλληλη για να ταφή, γιατί αν δεν είναι κατάλληλη θα γίνη φάντασμα. Η κηδεία γίνεται μεγάλη, παίρνουν μέχρι και μοιρολογίστρα, καλούν το βουδιστή ιερέα ή τον ταοϊστή και κάνουνε διάφορα.
Οι συγγενείς φοράνε άσπρα, τρώνε διάφορα και μετά τον πάνε στο νεκροταφείο για να τον θάψουν. Κάνουν κάποια τελετή μετά από 49 μέρες, όπως κάνουμε εμείς μετά τα 40, έχουμε σχεδόν τα ίδια. Μετά βγάζουν τα κόκκαλα και τα βάζουν σε κάποιο τέμπλ και πληρώνουν πάρα πολλά λεφτά για να κάνη κάθε τόσο προσευχή εκεί ο ιερέας τους.
Μόνο εμείς έχουμε τόσο κοινά στοιχεία με αυτούς στο θάνατο. Δηλαδή το ότι θάβουμε τους ανθρώπους στο νεκροταφείο, το ότι πηγαίνουμε, το ότι έχουμε κεριά, έχουμε λιβάνι, ότι δίνουμε τα κόλλυβα, που μοιάζουν σαν τις τροφές τους. Εκπλήσσονται, όταν τους λέω ότι μετά από τρία χρόνια σχεδόν κάνουμε ανακομιδή, βάζουμε τα οστά στην εκκλησία.
Σε μια διδακτορική διατριβή που είδα, ακόμα και τα μανιάτικα μοιρολόγια είναι ακριβώς τα ίδια με τα μοιρολόγια που λένε οι γυναίκες. Πληρώνονται οι μοιρολογίστρες. Τα λόγια είναι ακριβώς τα ίδια. Είναι εκπληκτικό. Το σημειώνει ο συγγραφέας πως τα λόγια από τα μανιάτικα μοιρολόγια είναι τα ίδια με τα λόγια που μοιρολογάνε οι μοιρολογίστρες τους Κινέζους. Και ευτυχώς για μας, όταν ένας Κινέζος γίνεται Ορθόδοξος δεν χάνει τις παραδόσεις του. Φυσικά, του εξηγούμε, ότι εμείς δεν πιστεύουμε ότι η ψυχή θα γίνη χάγκρυ γκόστ, ούτε ότι θα μετεμψυχωθή, ούτε ότι χρειάζεται χρήματα.
Όμως το να αποδώσης τιμή είναι πολύ σημαντικό. Το λέω αυτό γιατί;
Γιατί οι Προτεστάντες, ας πούμε, μη έχοντας καμία Θεολογία για το θάνατο, δεν ξέρουν τίποτα γι’ αυτόν και γι αυτό όλοι οι Προτεστάντες γενικά δεν κάνουν ούτε μνημόσυνα, ούτε τέτοια πράγματα. Όταν γίνη ένας Κινέζος Προτεστάντης, χάνει όλες τις παραδόσεις του και όλη η άλλη οικογένεια του τον μισεί.
Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία εδώ, η οποία έχει μεγάλη παράδοση, έχει κάνει πελώριο έργο. Επιτρέπει –και εγώ το συνιστώ- όταν ας πούμε κάποιος πεθάνη, να μπορή κανείς να πάρη το λιβάνι, να προσφέρη στον άνθρωπο λιβάνι, όπως προσφέρουμε εμείς, αλλά το δικό τους το λιβάνι, όπως και φρούτα, όπως προσφέρουν αυτοί, ξέροντας και ξεκαθαρίζοντας ότι το κάνει για να αποδώση τιμή στο νεκρό, πράγμα που κάνουμε κι εμείς άλλωστε. Φυσικά δεν μπορεί να το κάνη αυτό στους θεούς.
Δηλαδή είναι, άλλο το να προσφέρης στο νεκρό και είναι άλλο να προσφέρης στους θεούς. Αυτό ήταν ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που έγιναν παλιά, όταν η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, τον 17° αιώνα, ήταν στην Κίνα, όπου μεγάλα κομμάτια της Κίνας είχαν γίνει χριστιανικά και, επειδή δεν το έκαναν αυτό, ζημιώθηκε ο Χριστιανισμός στην Κίνα.
Ένας φίλος μου Ιάπωνας, ο οποίος είναι Καθολικός, μου είπε ότι τον 17° αιώνα, τον 16° αιώνα μεγάλα κομμάτια της Ιαπωνίας ήταν χριστιανικά. Καθολικά. Δυστυχώς, λόγω των Προτεσταντών που συκοφάντησαν τους Καθολικούς στον Αυτοκράτορα, ότι είναι κατάσκοποι και λόγω του ότι επίσης δεν χειρίστηκαν καλά το θέμα της προσαρμογής με τις τοπικές συνήθειες, χάθηκαν οι λαοί αυτοί.
Μιλάω με πόνο και ντροπή ως Ορθόδοξος, διότι οι Προτεστάντες εδώ και οι Καθολικοί έχουν Πανεπιστήμια, έχουν αγίους ανθρώπους, έχουν αληθινούς Ιεραποστόλους και εμείς είμαστε γνωστοί, μόνο και μόνο γιατί στην εποχή του Ιουστινιανού κλέψαμε το μετάξι!
Στην Ελλάδα, -θα ήθελα να σας πω και ντρέπομαι γι’ αυτό-, έχουμε πολλή μεγάλη υπερηφάνεια, πολύ φουσκωμένη υπερηφάνεια και νομίζουμε ότι εμείς είμαστε όλος ο κόσμος.
Θα έπρεπε να έχουμε ντροπή γιατί δεν έχουμε Ιεραποστολή. Και να διδασκόμαστε από τους άλλους και να τους κοιτάμε με πολύ σεβασμό για το έργο που κάνουν.
Διότι θυσιάζουν τη ζωή τους, είναι καλύτεροι άνθρωποι, και έχουν κάνει πάρα - πάρα πολλά. Εμείς μείναμε κλεισμένοι μέσα στους καθρέφτες όπου κοιτάμε τα μεγαλεία μας και τα ωραία μας ράσα.
Α.Κ.: Ποιά στοιχεία της προηγούμενης ζωής – πίστης τους είναι δύσκολο να αποβάλουν οι Κινέζοι ;
π. ΙΩΝΑΣ: Δεν είναι εύκολο να σας πω. Θα έλεγα τις προλήψεις που έχουνε για τους πεθαμένους και για τα φαντάσματα. Εδώ στον κινεζικό κόσμο τα πάντα είναι φαντάσματα. Έχω δεί πολλούς ανθρώπους που μου είπαν ότι τά είδαν… Πολλές ασθένειες θεωρούνται ότι είναι από φάντασμα.
Ας πούμε, βλέπετε πολυκατοικίες που φτιάχνουν εδώ, τις φτιάχνουν με ατσάλι, με σίδερο κλπ. Πολύ καλύτερες από την Ελλάδα. Μια μέρα μπορεί να μή δουλεύουν οι εργάτες και να έχουν ένα μεγάλο βαρέλι και να καίνε πέϊπερ μάνεϊ, δηλαδή χρήματα, γιατί κάποιος απ’ αυτούς είδε φάντασμα. Και, όπως καταλαβαίνετε, σταματάει η δουλειά.
Δεν το κάνουνε για πλάκα. Είδε φάντασμα !
Τώρα, μπορεί να ήταν κάτι διαβολικό, μπορεί να μην ήτανε, μπορεί να ήταν η ιδέα του, δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να ήταν… Αλλά αυτό όμως είναι πολύ κοινό. Λοιπόν, να αποβάλουν την έννοια αυτή, όπως επίσης να αποβάλουν την έννοια πως ό,τι κάνεις τώρα θα το πληρώσης και ότι θα έχης μετεμψύχωση κλπ. Αυτά, το ότι θα πληρώσης βασικά αυτό είναι πολύ σημαντικό πράγμα, το ότι θα πληρώσης, δηλαδή το «ό,τι κάνεις κάπου γράφεται».
Η έννοια της μετάνοιας, της εξομολόγησης, που τα εξαλείφει όλα ο Θεός, δε θέλει την πληρωμή μας. Όταν εξομολογούμαστε δεν υπάρχει πληρωμή, υπάρχει απλώς συγχώρεση και ο Θεός τα σβήνει όλα. Αυτό είναι κάτι το λυτρωτικό γι’ αυτούς, αλλά είναι δύσκολο.
Α.Κ.: Ποιά στοιχεία της προηγούμενης ζωής – πίστης τους είναι επικίνδυνο να παραμείνουν και να συνοδοιπορήσουν συγκρηστικά με την Ορθόδοξη Θρησκεία;
π. ΙΩΝΑΣ: Νομίζω σας απάντησα στο προηγούμενο. Φυσικά μή νομίσετε ότι είναι τόσο εύκολο να έχη κανείς την καθαρή πίστη. Άλλωστε αυτό το πράγμα δεν ξέρω ποιός το έχει τελικά. Πάντοτε, όταν βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον που δεν είναι σαν την Ελλάδα που, ας πούμε, υπάρχει Ορθόδοξη Εκκλησία βασικά και τίποτε άλλο, στο εξωτερικό υπάρχει πάντοτε. Συγκρίνεις. Και γι’ αυτό θα πρέπη πάντοτε να έχης μια ζωντανή Θεολογία και να διδάσκης συνεχώς τους ανθρώπους σου και να μην τους αφήνης.
Α.Κ.: Ποιά η σχέση Ορθοδόξων Ιεραποστόλων και άλλων Ομολογιών;
π. ΙΩΝΑΣ: Θα εννοείτε προφανώς Ορθοδόξων Ιεραποστόλων και μή Ορθοδόξων Ιεραποστόλων. Να με συγχωρήτε πολύ. Θα σας απαντήσω κάτι. Οι Ορθόδοξοι Ιεραπόστολοι είναι πολύ περήφανοι. Δεν έχουν καν συνειδητοποιήσει ότι και οι άλλοι είναι ήρωες. Ότι οι άλλοι έδωσαν την ζωή τους, αιώνες πρίν, και ότι εμείς κοιμόμαστε καλά! Για μένα αυτή είναι η σχέση. Θεολογικά βέβαια.
Επίσης λέτε Ορθοδόξων Ιεραποστόλων. Που είναι; Εάν δήτε στον κόσμο της Ν.Α. Ασίας, της Κίνας, οι Ορθόδοξοι Ιεραπόστολοι είναι πόσοι; Μπορώ να σας πω είναι πολύ μετρημένοι.
Στη Μητρόπολή μου, η οποία έχει το μισό πληθυσμό της γης, είναι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νικήτας, είναι ο Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως επίσης στο Χόγκ Κόγκ, είναι επίσης ο π. Φώτιος, ο π. Ιγνάτιος στις Ινδίες, από Έλληνες δηλαδή Ιεραποστόλους, και η αναξιότης μου εγώ, στην Ταϊβάν.
Που είναι οι Ορθόδοξοι Ιεραπόστολοι;
Αυτή είναι λοιπόν η σχέση. Διότι εμείς κοιμόμαστε και οι άλλοι είναι ήρωες. Και παίζουν με τη ζωή τους κι έχουν παίξει πολλά χρόνια. Εμείς καθόμαστε στους καθρέφτες μας.
Εγώ τουλάχιστον λέω στους ανθρώπους ότι δεν ήρθα εδώ, για να μεταπείσω κανέναν. Ο σκοπός μου δεν είναι να προσηλυτίσω. Σέβομαι τις πεποιθήσεις των άλλων και γι’ αυτό το λόγο εκπλήττονται, όταν τους λέω ότι δε θέλω ν’ αλλάξω κανέναν, απλώς να πω, πρώτον να κάνω την Θεία Λειτουργία, που αυτό για μένα είναι το παν. Να έρθη ο Θεός στη γη, σ’ αυτόν τον τόπο. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο από τη Θεία Λειτουργία σ’ αυτή και στην άλλη ζωή. Και το δεύτερο είναι. Να δείξω την Ορθόδοξη Θεολογία και να πω: «Κοιτάξτε έχουμε αυτό, αν θέλετε μπορείτε να πάρετε κάτι, αν θέλετε μπορείτε να το πάρετε και όλο». Και να δώ επίσης με πολύ σεβασμό τη δική τους παράδοση και να δω τι κάνουν.
Υπάρχουν κι άλλοι, οι οποίοι γυρίζουν με μια Βίβλο (αυτό το κάνουν πολλοί Προτεστάντες). Χτυπάνε την πόρτα σου λένε Καλημέρα
-Καλημέρα.
-Έχω να σας πω κάτι.
-Λέει, τι θέλετε.
-Ξέρετε θα πάτε στην Κόλαση. Λέει ο άλλος
-Μα γιατί; Πρώτη φορά ακούω τέτοιο πράγμα!
-Το λέει αυτό εδώ το βιβλίο.
-Ποιό βιβλίο.
-Η Βίβλος.
–Και τι μ’ ενδιαφέρει εμένα η Βίβλος, εγώ έχω τη δική μου Βίβλο, τον Κομφούκιο!…
Έτσι. Υπάρχουν και τέτοια πράγματα. Οι Καθολικοί δεν είναι βέβαια έτσι. Είναι πολύ καλύτεροι, σαφώς πολύ καλύτεροι από τους Προτεστάντες. Δεν υπάρχει σύγκριση.
Υπάρχουν και οι Μορμόνοι, οι οποίοι πάντοτε γυρίζουν δύο-δύο με ποδήλατα, ντυμένοι άψογα, γράφοντας και την ετικέτα τους ο καθένας. Ξέρουν άψογα κινεζικά, τους έχουν μάθει. Έχουν μάθει απ’ έξω ένα βιβλίο και προσπαθούν να πιάσουν τους Κινέζους. Και τους πιάνουν βέβαια…
Επίσης είναι χαρακτηριστικό το ότι, ειδικά για τους Προτεστάντες, σύμφωνα με την εντολή του Θεού -έχουν αποδώσει πολύ μεγάλη σημασία στην εντολή του Θεού της Παλαιάς Διαθήκης- πρέπει να αποδώσης το 10% των χρημάτων σου στην Εκκλησία. Αν δεν το δίνης, δεν ανήκεις πια στην Εκκλησία. Είναι η φορολογία που πρέπει να δώσης στο Θεό.
Δεν ξέρω αν θεωρούν και απόδειξη για το 10%, αλλά είναι πολύ χαρακτηριστικό αυτό. Και εγώ γελάω. Για μας τους Έλληνες είναι πρωτοφανές. Ποιός το είπε αυτό το πράγμα. Κι όταν κάποιος, ας πούμε, Ορθόδοξος μέν, που ήταν κάποτε Προτεστάντης θέλησε να μου δώση χρήματα, το 10%. Του λέω:
-Γιατί 10%; ο Χριστός δε θέλει 10%! Γιατί δε μου δίνεις 20, γιατί δε μου δίνεις 5%;
-Μα το λέει η Βίβλος.
-Του είπα να πάρης και δεύτερη γυναίκα, γιατί η Βίβλος λέει μπορείς να έχης και δύο και τρεις γυναίκες.
Και ένας από τους λόγους που στο μέλλον μπορώ να κινδυνεύσω εδώ είναι και το εξής: Εάν ένας Προτεστάντης γίνη Ορθόδοξος, η εκκλησία του θα χάση τα λεφτά. Και φυσικά θα βρώ το μπελά μου εγώ, όπως θα δήτε παρακάτω.
Σας εξηγώ λοιπόν μερικά τέτοια πράγματα. Ο Ορθόδοξος Ιεραπόστολος θα έπρεπε να απελευθερώνει τους ανθρώπους απ’ τον φόβο, απ’ τον κίνδυνο, απ’ την έννοια της ενοχής και να τους δείχνη τη χαρά του Παραδείσου, την Παρουσία του Θεού και τη χαρά της Θείας Λειτουργίας. Και να δίνη ένα νόημα στη ζωή τους. Και όχι να τους γεμίζη με άγχη και να τους φοβερίζη με Κολάσεις και με τέτοια πράγματα.
Α.Κ.: Είναι εύκολο να διακρίνουν μεταξύ Ορθοδοξίας και άλλων Ομολογιών;
π. ΙΩΝΑΣ: Θα έλεγα είναι εύκολο και είναι δύσκολο. Είναι εύκολο, γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία, η Θεολογία της, έχει χαρακτηριστικά τα οποία είναι μοναδικά. Την έννοια της Αγίας Τριάδος, αλλά όχι με τις συγχύσεις κλπ που έχουν οι άλλοι. Την έννοια του Άκτιστου φωτός, που δεν την έχουν οι Καθολικοί και αυτό δημιουργεί… πολύ όμορφη Θεολογία, ό,τι πιο ωραίο υπάρχει. Έναν Θεό που δεν είναι ένας τύραννος, που περιμένει και γράφει τις αμαρτίες σου. Η Κόλαση δεν είναι αυτό που νομίζουμε, αλλά το Άκτιστο Θείο Φως που άλλοτε φωτίζει, άλλοτε καίει και πολλά άλλα πράγματα τα οποία κάνουν τους ανθρώπους να ελπίζουν.
Με ρωτάτε όμως αν είναι εύκολο να διακρίνουν. Για να διακρίνουν πρέπει να ξέρουν. Που να ξέρουν την Ορθόδοξη Θεολογία; Από που; Από τα βιβλία; Αφού δεν υπάρχουν. Στην Ελλάδα βλέπετε κάθε χωριό, κάθε ενορία βγάζει περιοδικό. Στον κινεζικό κόσμο δεν έχουμε τίποτα. Είναι εύκολο να διακρίνουν επίσης φυσικά από τη Θεία Λειτουργία και από πολλά άλλα πράγματα. Αλλά πως, αφού είμαστε ανύπαρκτοι.
Α.Κ.: Έχουμε ακούσει πως οι ανατολικές θρησκείες είναι μυστικιστικές. Πώς αντιμετωπίζουν τον ορθόδοξο ησυχασμό και πώς αντιμετωπίζετε εσείς τυχόν συγχύσεις;
π. ΙΩΝΑΣ: Γελάω λιγάκι, συγγνώμη, με αυτά που μου λέτε, γιατί απ’ αυτό θα νομίζετε ότι εδώ είμαι κάποιος εγώ – και δεν εννοώ το πρόσωπό μου αλλά την Ορθόδοξη Εκκλησία. Τίποτα δεν είμαστε. Δεν έχετε συνειδητοποιήσει, ότι στην Ελλάδα η Ορθόδοξη Εκκλησία, επειδή δεν έχει ας πούμε αντίπαλο, νομίζει κανείς ότι είναι τα πάντα, αλλά εδώ δεν είναι έτσι τα πράγματα. Εδώ δεν υπάρχουμε.
Η Εκκλησία εδώ δεν είναι ρέτζιστερ, δεν είναι νόμιμη, και εγώ δεν αντιμετωπίζω συγχύσεις, γιατί που να τις καταλάβω και που να τις βρώ. Οι Ανατολικές θρησκείες σαφώς και είναι μυστικιστικές, προ Χριστού μάλιστα. Έχουν μια βαθύτατη φιλοσοφία, μια βαθύτατη Θεολογία, δεν έχουν καμία σχέση βέβαια με την Αφρική, έχουν πολύ βαθύτερη φιλοσοφία, όχι με την έννοια της φιλοσοφίας της κριτικής σκέψεως, γιατί οι Κινέζοι δεν έχουν την κριτική σκέψη με την φιλοσοφική έννοια που λέμε εμείς, αλλά έχουν πάρα πολύ την αρμονία με τη φύση, τη μυστικιστική προσευχή, όλα, ο τελευταίος υπάλληλος και αυτά, είναι γεμάτοι από αυτή την έννοια που λέμε μυστικισμός.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει, όχι φυσικά μυστικισμό, ξέρω ο Σεβασμιώτατος Ναυπάκτου μου έστειλε ένα γράμμα, φυσικά έχει απόλυτο δίκαιο. Εμείς θα λέγαμε η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει την αληθινή αίσθηση. Δε μιλάει για το Θεό, αλλά έχει το Θεό. Έχει την αληθινή αίσθηση του Θεού. Δεν είναι ο μυστικός δηλαδή που κλείνει τα μάτια και βγαίνει εκτός του εαυτού του, αλλά βλέπει το Θεό μέσα του και ενώνεται με το Θεό μέσα του. Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα πράγματα που έχουμε να δώσουμε.
Για συγχύσεις δεν το θεωρώ, γιατί οι άνθρωποι δεν ξέρουν την Ορθόδοξη Θεολογία, για ποιες συγχύσεις επομένως μου μιλάτε. Δεν τίθενται τέτοια θέματα εδώ πέρα και αυτά είναι πολυτέλειες. Αυτά θα ήταν πολύ ωραία, αν ήξεραν οι άνθρωποι, και μακάρι να έκαναν συγχύσεις, μόνον ας ήξεραν!.
Δεν υπάρχει, γι αυτό και έδωσα να μεταφραστή, δυστυχώς η μετάφραση δεν ήταν καλή και τώρα ξαναγίνεται από το Πανεπιστήμιο Φουρέν, το Καθολικό Πανεπιστήμιο φυσικά, γιατί θαύμασαν οι άνθρωποι το πολύ ωραίο βιβλίο του Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου «Μια βραδιά στην έρημο του Αγίου Όρους», το οποίο θα κυκλοφορήση τελικά, φυσικά τυπωμένο από τον Σεβασμιώτατο, από το Μοναστήρι, και γι’ αυτό σας λέω και πάλι ότι μπορεί ο Σεβασμιώτατος να μην είναι εδώ με το σώμα του, αλλά είναι εδώ με τη Θεολογία του, η οποία τελικά κατά τη γνώμη μου, όπως και η Θεολογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Περγάμου του κ. Ιωάννου Ζηζιούλα, φυσικά και η Θεολογία του αειμνήστου και Αγίου, όχι επισήμως Αγίου βέβαια ακόμα, αλλά θα γίνη, του πατρός Σωφρονίου από το Έσσεξ, θα είναι ό,τι καλύτερο θα έχη να παρουσιάση η Εκκλησία μας και ό,τι πιο αρμόδιο και ό,τι πιο ωραίο για τον Κινεζικό κόσμο. Για να γίνη όμως αυτό, επαναλαμβάνω, θα πρέπη να μεταφραστή. Και ας γίνουν και οι συγχύσεις μετά…
Εγώ λοιπόν πως το αντιμετωπίζω; Πως ν’ αντιμετωπίσω, αφού δεν ξέρουν οι άνθρωποι. Με κάλεσαν στο Πανεπιστήμιο Φουρέν πολλές φορές γι’ αυτό. Το Πανεπιστήμιο Φουρέν είναι από τα καλύτερα Πανεπιστήμια της Ταϊβάν, έχει ιδρυθή από Καθολικούς, έχει όλες τις Σχολές, έχει και Θεολογική Σχολή, και επειδή είναι ανεξάρτητο μαθαίνεις όλες τις θρησκείες, δεν είναι όπως στην Ελλάδα η Θεολογική Σχολή που μαθαίνεις μόνο την Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά έχει και το Theologate μετά παράλληλα όπου γίνεσαι Καθολικός Ιερέας ή μαθαίνεις Καθολική Θεολογία κλπ.
Με κάλεσαν επανειλημμένως και θα με καλέσουν ξανά, για να τους μιλήσω για τη Θεία Λειτουργία, να τους δείξω, να τους πω για τον Ησυχασμό κλπ.
Με κάλεσαν επίσης από ένα Πανεπιστήμιο Βουδιστών σε μια άλλη πόλη, όπου κι εκεί είναι Πανεπιστήμιο, αλλά έχουν Βουδιστικές σπουδές. Και στο μέλλον θα γινόμαστε πολύ πιο γνωστοί και θα με καλέσουν και σε άλλα Πανεπιστήμια, όπως μου είπαν. Λοιπόν, και εκπλήσσονται οι άνθρωποι, όταν τους λέω γι αυτό το πράγμα.
Δέχονται με πολλή ευχαρίστηση αυτό που είναι νοερά Προσευχή, το καταλαβαίνουν, φυσικά δεν καταλαβαίνουνε τελείως, γιατί έχουν κι αυτοί τα δικά τους. Οι Βουδιστές έχουν τα δικά τους κομποσχοίνια, επαναλαμβάνουν τη λέξη άμι τόφου-άμι τόφου, δηλαδή Βούδα του ελέους, Βούδα ελέησέ με κλπ. Έχουμε πάρα πολλά κοινά, εξωτερικά, στοιχεία. Και γι’ αυτό θα έπρεπε όλα αυτά να τα εκμεταλλευτούμε.
Α.Κ.: Συνδέουν την Ορθοδοξία με την Ελλάδα; Πώς αντιμετωπίζετε εσείς, ως Ιεραπόστολος, το θέμα αυτό;
π. ΙΩΝΑΣ: Κατά κάποιο τρόπο ξέρουν την έννοια Greek Orthodox, εγώ μισώ αυτή τη λέξη. Στην εκκλησία δεν υπάρχει τίποτα να λέη γκρήκ όρθοδοξ, λέει Orthodox Church of Taiwan, Ορθόδοξη Εκκλησία της Ταϊβάν, και ποτέ όσο ζω εγώ, δεν θα επιτρέψω να συνδέεται η Ορθοδοξία με την Ελλάδα.
Ή να βαφτίσω ανθρώπους, όπως κάποιοι τέλος πάντων μαύροι φέρουν το όνομα όπως Χαρίλαος, το οποίο ποτέ δε χρησιμοποιούν. Λοιπόν. Αντίθετα τους εξηγώ ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι εθνική Εκκλησία, ότι οι Απόστολοι χρησιμοποίησαν την ελληνική γλώσσα γιατί έτυχε εκείνη την εποχή, έτσι τα ’φερε ο Θεός τα πράγματα, αν ερχόταν τώρα θα είχε χρησιμοποιήσει την αγγλική γλώσσα ή την κινεζική, εφ’ όσον στο μέλλον η κινεζική θα είναι η πιο μεγάλη γλώσσα του κόσμου και στο Ίντερνετ και παντού.
Συνεπώς προσπαθώ να μην συνδέω την Εκκλησία με την Ελλάδα.
Και γι’ αυτό και λειτουργώ στα αγγλικά προς το παρόν, γιατί ακόμα και η Λειτουργία δεν είναι μεταφρασμένη, δυστυχώς, στα κινεζικά, και με πολλή ντροπή το λέω αυτό, και δεύτερον ακόμα και να ήταν η προφορά μου δεν είναι καλή, διότι δεν αρκεί μόνο να πης μια λέξη, αλλά στα μάνταριν, επειδή είναι διάφορες διάλεκτοι, η βασική διάλεκτος που είναι το μάνταριν, κάθε συλλαβή, οι κινεζικές λέξεις είναι μονοσύλλαβες, έχει τέσσερις διαφορετικούς τόνους.
Συνεπώς δεν αρκεί, γιατί όταν π.χ. θα σας πω τη λέξη «μα» έ, αυτό σημαίνει άλογο, αν πης όμως μάα αυτό είναι μητέρα, αν πης μα είναι σε μαλώνω, κι αν πης μα είναι ρωτάω.
Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, εάν δεν προσέξω την έννοια, βγαίνει τελείως διαφορετική λέξη και γι’ αυτό και λειτουργώ στα αγγλικά.
Δεν λειτουργώ στα ελληνικά. Μόνο αν είναι καμιά καθημερινή, ή είναι μια Ελληνίδα, που καμιά φορά έρχεται και με βοηθάει ή κανένας άλλος, τότε μπορεί. Δεν θέλω να συνδέσω αυτό το πράγμα.
Λέω το Ευαγγέλιο στα ελληνικά και μετά στα αγγλικά και τους εξηγώ όχι επειδή είμαι Έλληνας, αλλά επειδή εδώ οι άνθρωποι κάνουν στα Πανεπιστήμια –και αυτό είναι επίσης ντροπή μας-, αρχαία ελληνικά, διότι όσοι θέλουν να κάνουν θεολογικές σπουδές πρέπει να ξέρουν αρχαία ελληνικά.
Γι’ αυτό υπάρχουν πολύ ωραίες Γραμματικές και Συντακτικά, αρχαία ελληνικά με κινεζικά. Σας το λέω με πολύ πόνο ψυχής και ντροπή σαν Έλληνας. Και γι’ αυτό λοιπόν και το εκτιμούν αυτό το πράγμα. Καταλαβαίνουν οι άνθρωποι ότι εγώ δεν είμαι ένας Έλληνας ιερέας, εγώ είμαι ένας ιερέας, και όχι ένας Έλληνας ιερέας και στο μέλλον, εάν με βοηθήση ο Θεός και μου δώση ζωή και είμαι εδώ, θα αποκτήσω διαβατήριο μόνο της Ταϊβάν. Φυσικά νομικά δεν μπορώ να το κάνω αυτό τώρα.
Α.Κ.: Συνδέουν την Δύση αποκλειστικά με τον Αμερικανικό τρόπο ζωής;
π. ΙΩΝΑΣ: Θα ελεγα: Ναι απολύτως, τουλάχιστον εδώ στην Ταϊβάν. Και είναι πολύ άσχημο να βλέπης Κινέζους ή Κινέζες που είναι όμορφοι με τα μαύρα μαλλιά να βάφουν τα μαλλιά τους ξανθά ή κόκκινα, ή να ακούς τα αμερικάνικα τραγούδια, φυσικά εδώ υπάρχουν τα μάκ ντόναλντς υπάρχουν τα πάντα σαν να είναι Αμερική, με αμερικάνικη μουσική και τέτοια.
Η χώρα τών πνευμάτων και η δυσκολία της γλώσσας…
Α.Κ.: Έχουμε ακούσει ότι πολλοί προτιμούν την Ορθοδοξία, διότι τους ελευθερώνει από τα μάγια, κάτι που δεν γίνεται από τις άλλες Ομολογίες. Είναι αληθινό αυτό; Έχετε κάτι περισσότερο να μας πείτε πάνω σε αυτό;
π. ΙΩΝΑΣ: Τα μάγια πιο πολύ είναι στην Αφρική. Εδώ δεν είναι τα μάγια, είναι τα πνεύματα. Είναι τα φαντάσματα, είναι τα φαντάσματα που σε κυνηγάνε. Δεν προσέρχονται γι’ αυτό το λόγο, γιατί δεν ξέρουν Ορθοδοξία οι άνθρωποι. Δεν ξέρουν! Καταλαβαίνετε τι σημαίνει δεν ξέρουν; Ο μεγαλύτερος πληθυσμός του κόσμου όλη η Ν.Α Ασία δεν ξέρει για την Ορθοδοξία!
Συνειδητοποιήστε το αυτό το πράγμα! Δεν προσέρχονται γιατί δεν ξέρουν! Θα τους άρεσε τρομερά η Ορθόδοξη Θεολογία με τους ελάχιστους ανθρώπους που έτυχε να συνομιλήσω, γιατί δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από την Ορθόδοξη Θεολογία. Αλλά αφού δεν την ξέρουν! Ναι. Ελευθερώνει όχι από τα μάγια, αλλά από τις μετεμψυχώσεις, δηλαδή το ότι είσαι καταδικασμένος να γυρνάς σε έναν αιώνιο τροχό επαναφορών-μετεμψυχώσεων, και από τα φαντάσματα που σε κυνηγάνε.
Α.Κ.: Π. Ιωνά, μεταγλωττίζονται οι όροι της πίστεώς μας; Υπάρχουν δηλαδή κατάλληλοι όροι στην κινεζική γλώσσα;
π. ΙΩΝΑΣ: Θα μου επιτρέψετε σ’ αυτό με χαμόγελο να σας απαντήσω. Φυσικά εγώ δε μπορώ να σας απαντήσω, όπως καταλαβαίνετε, γιατί η γλώσσα μου, οι γνώσεις μου στην κινεζική είναι σχεδόν μηδενικές. Θα σας απαντήσω όμως με το πελώριο έργο που έχουν κάνει οι Καθολικοί και οι Προτεστάντες. Είναι πάρα πολύ δύσκολο, σας πληροφορώ, να γίνη μια τέτοια μεταγλώττιση. ’Εντούτοις όμως, φυσικά, δεν είναι και αδύνατον, διότι όπως ξέρετε η γλώσσα κάθε λαού κουβαλάει και το πολιτιστικό περιεχόμενο, τον πολιτισμό του και τον τρόπο σκέψεώς του.
Ο τρόπος σκέψης των Κινέζων είναι τελείως διαφορετικός από τον τρόπο σκέψεως των Δυτικών. Θα σας πω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε όχι τους όρους της πίστεως, αλλά πολύ πιο απλά πράγματα. Εμείς, όταν λέμε Χριστιανοί, εννοούμε Ορθόδοξοι, Καθολικοί, Προτεστάντες. Και όταν λέμε Θεός έχουμε αυτή την έννοια «Θεός».
Για τους Κινέζους όμως, επειδή η κινεζική γλώσσα δεν έχει γενικές έννοιες, αλλά έχει ειδικές έννοιες, πολύ ειδικές έννοιες, αλλά όχι γενικές, γι΄ αυτό την λέξη «Θεός», οι μέν Προτεστάντες τον λένε στα Κινέζικα «σαντι», δηλαδή θα λέγαμε ο Βασιλιάς του Ουρανού, ( «σαν», είναι ο «επάνω», ο επάνω βασιλιάς), οι δε Καθολικοί τον λένε «Τίεν Τσού». «Τίεν» είναι ο ουρανός «τσού» είναι αυτός που κατοικεί στον ουρανό, αυτός που έχει το σπίτι του στον ουρανό. Και είναι δύο διαφορετικοί όροι, δεν τους συγχέουν.
Επίσης οι Καθολικοί λέγονται «Τίεν τσού τσιάο», δηλαδή «τσιάο» είναι η θρησκεία, η διδασκαλία κλπ. Οι δε Προτεστάντες λέγονται «Τσί του τσιάο», δηλαδή Χριστιανοί. Συνεπώς, όταν λες εδώ απλώς «Χριστιανός» λένε ότι είσαι Προτεστάντης !!!
Τώρα εμείς λεγόμαστε «Τζέν τσιάο», υποτίθεται Ορθόδοξοι, «Τζέν» είναι αληθινοί.
Ναι, Ορθόδοξος Εκκλησία, αλλά όταν είπα έτσι, δε μας ξέρανε. Θα νομίσουν ότι εισάγεις νέα θρησκεία στην Ταϊβάν, γιατί είναι πολύ εύκολο να έχης δική σου θρησκεία εδώ πέρα. Όποιος θέλει μπορεί να αρχίση τη δική του.
Και συνεπώς λέμε «Ντόν τσέν τσιάο», Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Έτσι καταλαβαίνουν τι γίνεται περίπου.
Φυσικά δεν ξέρουν την Ελλάδα, ξέρουν τη Ρωσία. Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Και στο Πανεπιστήμιο Φουρέν ακόμα, μετά από πολλά χρόνια, αλλάζουν και τους όρους, τους δογματικούς όρους, γιατί βρίσκουν καλύτερους. Γιατί πρέπει να διαλέξεις πολλά. Να σας πω μόνο το εξής.
Επειδή η κινεζική γλώσσα αποτελείται από μονοσύλλαβες λέξεις, μία λέξη όμως έχει έναν ήχο, αν δης ένα λεξικό, ας πούμε θα βρης τη λέξη «σί», μπορεί να έχη 50 διαφορετικές λέξεις που γράφονται διαφορετικά, αλλά προφέρονται με τον ίδιο τρόπο.
Συνεπώς πρέπει να συνδυάσεις αυτή τη λέξη με κάποια άλλη που να είναι συνώνυμη είτε αντίθετη, για να δείξης μια έννοια, αλλιώς δεν έχει νόημα, αφού δεν ξέρει ο άλλος τι από όλα είναι. Γι’ αυτό καταλαβαίνετε λοιπόν συνδυάζοντας λέξεις πρέπει να βρης τους κατάλληλους όρους. Είναι πάρα πάρα πολύ δύσκολο να γίνη αυτό το πράγμα. Εγώ διαλέγω τους Καθολικούς όρους και όχι τους Προτεσταντικούς.
Θα ήταν πολύ κωμικοτραγικό να μιλάμε για Ορθόδοξη Θεολογία. Ποιός να την κάνη στην Κίνα; Όπως σας εξήγησα, εμείς γυρίζουμε το άλλο μας πλευρό στην Ελλάδα και συνεχίζουμε τον ωραίο μας ύπνο! Εγώ διαλέγω τους Καθολικούς όρους, γιατί είναι κοντύτερα σε μας. Αυτά, και να με συγχωρείτε για την πικρία. Μακάρι όμως να την έχετε κι εσείς για να καταλάβετε τώρα τι σας λέω.
Α.Κ.: Ποιά κατηχητικά βοηθήματα υπάρχουν;
π. ΙΩΝΑΣ; Αφού σας είπα δεν υπάρχουν. Για ποιά κατηχητικά βοηθήματα μου μιλάτε. Να, αυτό που κάναμε τώρα ας πούμε. Υπάρχει από τη Μητρόπολη Χόγκ Κόγκ ένα φυλλάδιο, ένα μικρό βιβλιάριο γραμμένο από κάποιον γενικά για τις Ακολουθίες κλπ. Το σοβαρό βιβλίο είναι αυτό, του π. Αλεβιζόπουλου, που μεταφράστηκε επίσης. Πληρώνω ήδη ένα σωρό λεφτά. Τώρα θα μεταφραστούν κι άλλα.
Ήδη έχουν μεταφραστεί πολλά άρθρα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου από το βιβλίο για το θάνατο. Μεταφράζω κομμάτια που είναι ενδιαφέροντα και σιγά σιγά θα μεταφραστή όλο. Για το Άκτιστο Θείο Φως, για την Κόλαση, για τις ψυχές, γιατί ενδιαφέρονται τρομερά οι Κινέζοι.
Στο site (σάϊτ) που έχω φτιάξει, το θεολογικό site, και λυπάμαι γιατί δε βρήκα ανθρώπους να με βοηθήσουν για το site, δυστυχώς. Υπάρχουν άνθρωποι στην Ελλάδα που ξέρουν, αλλά βλέπετε ούτε μεγαλόσχημοι μοναχοί ( να ήσαν ) δεν θα κάνανε έτσι.
Θέλουν «ευλογία», για το μήπως αλλάξουν εκείνο το κόμμα, που έχω εκεί και δεν το βάλουν στο χρώμα εκείνο, αλλά το βάλουν σε μια άλλη θέση… και από την ευλογία της ευλογίας δεν με βοήθησαν δυστυχώς καθόλου...
Και κάθισα μόνος μου να το φτιάξω και αυτό σε τσακίζει και σε σκοτώνει. Βλέπετε η Ιεραποστολή δεν είναι μόνο λεφτά. Δε μιλάω για ανθρώπους της Εκκλησίας της Ελλάδος. Σας εξήγησα, δεν καταλαβαίνουν οι άνθρωποι, αλλά τουλάχιστο για το site μπορούσαν να μου το φτιάξουν. Οι άνθρωποι εδώ έχουν Ίντερνετ και ψάχνουν στο Ίντερνετ και βρίσκουν. Και φυσικά να βρουν στους Ορθοδόξους τι ; Να μή συνεχίσω όμως καλύτερα…
Α.Κ.: Εδώ, δεν υπάρχουν τοπικοί άγιοι;
π. ΙΩΝΑΣ; Στην Ταϊβάν δεν γνωρίζω. Υπάρχουν όμως στην Κίνα. Έχει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νικήτας φτιάξει, όχι ο ίδιος προσωπικά, αλλά με τις οδηγίες του, μια υπέροχη εικόνα με τους αγίους που μαρτύρησαν στην Κίνα, στην Επανάσταση των Μπόξερς, τον προηγούμενο αιώνα, 1900. Ο ιερέας Μητροφάνης Τσίν Τσόν, η σύζυγός του, η οικογένειά του, σφάχτηκαν όλοι και πολλοί άλλοι.
Α.Κ.: Πόσους Ενορίτες έχετε;
π. ΙΩΝΑΣ; Φυσικά δεν θα εννοείτε όλους τους Ορθοδόξους. Έρχονται την Κυριακή περίπου γύρω στα 20 άτομα. Καμιά φορά 25. Και κάνουμε τη Θεία Λειτουργία, τρώμε μαζί, παραγγέλλουμε πίτσα και την πληρώνω εγώ, για να ζήσουμε μαζί, να είμαστε λίγο μαζί. Αν δεν την πληρώσω εγώ, δε θα την πληρώσει κανείς. Και οι Κινέζοι είναι χαρακτηριστικό ότι η ζωή τους κινείται πάντα γύρω από το φαγητό. Συνεπώς δεν θα ερχόταν κανείς. Είναι ένας τρόπος να τους κρατήσω και είναι ένας τρόπος επίσης να μιλήσουμε μετά. Δεν υπάρχει η έννοια Ενορίτης, όπως μου λέτε. Διάφοροι άνθρωποι έρχονται, μερικοί ξαναέρχονται, μερικοί δεν ξαναέρχονται, κάποιοι καινούριοι έρχονται κλπ.
Α.Κ.: Ποιες οι πρακτικές δυσκολίες στο έργο σας (γραφειοκρατία, τοπικές αρχές, οικονομικό πρόβλημα, ιδιοκτησία Ενορίας κλπ.).
π. ΙΩΝΑΣ: Θα έπρεπε την ερώτηση αυτή να την κάνετε πρώτη! Δεν είναι απλές. Φυσικά είναι πάρα πολύ μεγάλες. Στην Ελλάδα, σας είπα, δε μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει ένας άνθρωπος έρχεται μοναχός του εδώ πέρα. Μα δε λέω να του δώσουν λεφτά. Κάποιος μου είπε φάρμακα, κάποιος μου είπε να σου στείλω εικονίτσες… να γράφουν από πίσω και το τροπάριο του αγίου… Του είπα ποιός θα το διαβάσει αυτό στα Ελληνικά;
Φυσικά και υπάρχουν δυσκολίες. Ήρθα μόνος κι έρημος εδώ !
Κανείς δε με βοήθησε να βρώ ένα σπίτι, που να μείνω. Κανείς δε με βοήθησε για τη βίζα. Τώρα κάθε τρεις μήνες εάν αρρωστήσω και κάνω πάνω από 35 απουσίες, μου κόβουν τη βίζα. Δεν υπάρχει τίποτα. Και σας είπα, οι άνθρωποι της Εκκλησίας νομίζουν ότι όλα είναι ωραία και καλά. Δεν είναι ακριβώς έτσι.
Έχω λοιπόν πρόβλημα βίζας. Αν αύριο το Σχολείο μου πη δεν σου δίνω άλλο, εγώ τι κάνω. Διότι η Εκκλησία εδώ δεν είναι ρέτζιστερ, δεν υπάρχει, δεν είναι νόμιμη, δεν είναι δηλαδή Π.Ι.Δ. (Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου), πρέπει εγώ να την κάνω. Η Καθολική Εκκλησία είναι, η Προτεστάντικη είναι, και διάφορες άλλες, όχι όλες, αλλά όμως είναι ( νόμιμες ).
Λοιπόν για να την κάνω όμως εγώ νόμιμη και για να έχω ιεραποστολική βίζα θα πρέπη να κάνω ορισμένα πράγματα. Πριν όμως τα κάνω όλα αυτά, όπως καταλαβαίνετε, αυτή τη στιγμή είμαι παράνομος.
Αυτό που έχω Εκκλησία –και το λέω αυτό γιατί ευτυχώς και φώτισε ο Θεός τον Γιώργο τον Ασλανίδη από τον Σύλλογο «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός», και μου δίνει τα λεφτά για να νοικιάσω ένα μέρος, γιατί ποιος θα μου έδινε τα λεφτά;
Ποιος μου δίνει τα λεφτά;
Η Εκκλησία της Ελλάδος που μου έδινε 50.000 δρχ το μήνα ( σ.σ. δηλαδή σήμερα 170 e περίπου τον μήνα !!! ). Δεν θέλω να πω περισσότερα.
Ας κρίνη κανείς και ας καταλάβη. Ας είναι καλά, λοιπόν, που φώτισε ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους και εξ αιτίας αυτών έχουμε τη λεγόμενη Εκκλησία, που είναι ένα δωμάτιο βασικά, ήταν πρώην Νηπιαγωγείο, και κάνω τη Θεία Λειτουργία σ’ αυτό το δωμάτιο και έχω βαφτίσει, όσους ανθρώπους έχω βαφτίσει. Που θα το κάναμε αυτό, στον δρόμο; Είναι εύκολο να λέμε μεγάλα λόγια και να μη πράττουμε τίποτα.
Είμαι παράνομος λοιπόν, διότι ως σπουδαστής δε μπορώ να κάνω θρησκευτικές δραστηριότητες. Το ότι δε με συλλαμβάνουν, ή το ότι δε μου κάνουν απέλαση (γιατί το πρώτο είναι απέλαση) είναι διότι δεν παίρνω χρήματα. Εάν πάρω χρήματα από την Εκκλησία, δηλαδή κάποια συνεισφορά, επειδή θα πρέπει να πληρώσει φόρο στο κράτος, τότε θα με απελάσουν αμέσως. Στην Ταϊβάν υπάρχουν διάφορα είδη βίζας, όπως υπάρχουν και στην Ελλάδα, ιεραποστολική, φοιτητική, εργασίας, κά.
Εάν π.χ. έχης φοιτητική βίζα και δουλέψης στην Ταϊβάν και σε συλλάβουν, παίρνεις απέλαση αμέσως. Απαγορεύεται να δουλέψω. Όλα τα άλλα παιδιά στο Σχολείο μου, κάνουν αγγλικά και βγάζουν κάποια χρήματα. Ήθελα και εγώ να δουλέψω, αλλά αν με πιάσουν και με διώξουν μετά δεν είναι ότι διώχνουν εμένα, αλλά διώχνουν την Ορθόδοξη Εκκλησία και συνεπώς δεν ξανάρχεσαι εδώ. Σου κάνουν απέλαση, σε βάζουν στο αεροπλάνο όπως είσαι με τα ρούχα σου, πληρώνουν το εισιτήριο και φεύγεις. Δεν παίρνεις ούτε τα πράγματα σου. Η Αστυνομία το ξέρει, αλλά κάνει τα στραβά μάτια, γιατί ακόμα δεν έκανα τίποτα.
Αν ένας Προτεστάντης με καταγγείλει και επιμείνη, μπορεί και να μου συμβή και εμένα αυτό. Να με βάλουν σε ένα αεροπλάνο και να με διώξουν. Δεν είναι τρελοί, αφού βλέπουν το site μου, βλέπουνε που με καλούνε, βλέπουνε που μιλάω, γι’ αυτό προσπαθώ και κρατώ ένα χαμηλό προφίλ να μην δείχνομαι πολύ. Λοιπόν, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα και δυστυχώς δεν έχω καμία βοήθεια από την Ελλάδα, μα ούτε ένα τηλέφωνο, δεν εννοώ καν βοήθεια, να μάθουν αν ζω…
Οικονομικό πρόβλημα; Φυσικά. Εδώ τα πάντα είναι περίπου στις δέκα φορές πιο ακριβά από την Ελλάδα, γιατί το νόμισμα 1 ταϊβανέζικο δολλάριο ήταν παλιά γύρω στις 12 δραχμές. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, έτσι τι σημαίνει ακρίβεια.
Μου λέτε ιδιοκτησία Ενορίας. Με κάνετε να γελάω. Καλύτερα να μη σας απαντήσω. Πιστεύω να έχετε καταλάβει τι σημαίνει αυτό το ανέκδοτο.
Θα πρέπη να προσπαθήσουν οι αναγνώστες σας να βάλουν με το νού τους τούς εαυτούς τους να έρθουν σε μια χώρα που δεν ξέρουν κανέναν, που δε γνωρίζουν τη γλώσσα, για να αρχίσουν μια εκκλησία παράνομα και έχει ο Θεός.
Α.Κ.: π. Ιωνά, σας ευχαριστούμε πολύ, διότι δώσατε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σας για να μας απαντήσετε στις «ανακριτικές αλλά και ωραίες ερωτήσεις», όπως σείς επισημάνατε.
π. ΙΩΝΑΣ: Σας ευχαριστώ και εγώ πάρα πολύ. Ιδιαίτερα τον Σεβασμιώτατο, γιατί την σκέψη του κηρύττω τώρα, τη Θεολογία του κηρύττω, όχι κηρύττω, τέλος πάντων προσπαθώ να παρουσιάσω. Τα βιβλία του είναι ο μόνος λόγος που έχουμε για την Ασία. Συγχωρέστε με αν κάποια που λέω είναι λάθη, ή πίκρα παραπάνω από ό,τι πρέπει. Προσπαθώ να πω την αλήθεια, όπως νιώθω.
Εύχεσθε σας παρακαλώ για μένα, γιατί πολλούς πειρασμούς έχω μόνος και έρημος εδώ, να παλέψω με τον εαυτό μου, με τις αμαρτίες μου, με τα πάντα. Τουλάχιστον να με θυμάστε σας παρακαλώ στη Θεία Λειτουργία, πρώτα την Εκκλησία μας εδώ, και εμένα μετά. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πράγμα. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ και πάλι και για μένα είναι μεγάλη χαρά το να έχουμε μία επικοινωνία.
Τη μετάνοιά μου στο Σεβασμιώτατο και σ’ όλους τους Πατέρες και στους Αδελφούς εκεί. Σας ευχαριστώ πολύ!
—Και μεις, π. Ιωνά
Συνοπτικά τώρα θα λέγαμε ότι δημιουργείται πιά μια υποχρέωσή μας να βοηθήσουμε όπως μπορούμε, αυτήν την φοβερή προσπάθεια που γίνεται στην μακρινή Ταϊβάν και πού πράγματι προκαλεί φόβο και δέος. Να προσευχηθούμε, όσοι μπορούνε, και να αποστείλουμε την οικονομική μας βοήθεια, γιατί είναι προκλητικότατη για τους Έλληνες αυτή η πραγματικότητα που επισημαίνει ο Ιεραπόστολος π. Ιωνάς:
Στην Ελλάδα το τελευταίο χωριό έχει Ναό με τον πολυτιμότερο διάκοσμο, και η Ιεραποστολική προσπάθεια στην Ταϊβάν, μέσα σε εκατομμύρια ανθρώπους, κινδυνεύει να ναυαγήση, λόγω του ότι δεν βρίσκονται χρήματα για να αγορασθεί ένας νόμιμος Ναός-«έδρα» της Ιεραποστολής!
Για μια χούφτα δολάρια...
Του ιερομ. π. Ιωνά
Την Κυριακή μετά τη Λειτουργία, κάθισαν όλοι μαζί να φάνε, στο μικροσκοπικό κήπο της Εκκλησίας (θέλω να πω… το μεγάλο δωμάτιο που χρησιμοποιούμε σαν…Εκκλησία της Αγίας Τριάδος..).
Είχε γίνει συνήθεια άλλωστε. Ήταν ένας τρόπος κι αυτός να μιλούν, να δένονται, αλλά, κυρίως, να περνάει η διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας πιο άνετα στους ανθρώπους: Να ρωτούν… να ξεκαθαρίζουν απορίες…
Οι περισσότεροι δεν ήξεραν τίποτα από Εκκλησία!…
Είναι και η συνήθεια των κινέζικων παραδόσεων: Όλα γύρω από το τραπέζι του φαγητού.
Ήταν λοιπόν, εκείνη την Κυριακή, περίπου 20 άτομα. Κινέζοι και Δυτικοί.
—Σε παρακαλώ, μπορείς να μου εξηγήσεις τι λέει αυτό το έντυπο S/N65307; ρώτησε ο παπάς την Σβετλάνα, μια Ρωσίδα συμμαθήτρια του στο Πανεπιστήμιο. Ξέρεις… τα κινέζικά μου δεν είναι καλά… δεν καταλαβαίνω…. συμπλήρωσε με ντροπή.
Πάντα ντρεπόταν γι’ αυτό… δεν τα πήγαινε καλά με τα κινέζικα… αντίθετα, τον είχαν αφήσει στην ίδια τάξη, τον είχαν γυρίσει πίσω μερικές τάξεις -πράγμα πολύ εξευτελιστικό. Αλλά πότε και πως να διαβάσει ένας άνθρωπος που πρέπει να τα κάνη όλα μόνος;
Οι φίλοι του οι καθολικοί και προτεστάντες ιεραπόστολοι τον παρηγορούσαν.
—Εμάς, όταν ερχόμαστε, δεν μας αφήνουν να κάνουμε τίποτ’ άλλο, παρά μόνο να σπουδάζουμε κινέζικα για τα τρία πρώτα χρόνια.
Δεν γίνεται αλλιώς να μάθεις κινέζικα. Δεν είναι σαν τις άλλες γλώσσες. Είναι ιερογλυφική γραφή με χιλιάδες σύμβολα. Θέλει ολοκληρωτική αφιέρωση για τρία χρόνια τουλάχιστον!! Πρέπει να το ξέρεις αυτό.
Αν το ήξερε, λέει;;; Άχ…. τι ταπεινώσεις τράβαγε σ’ αυτό το σχολείο
Η κοπέλα χαμογέλασε.
—Δεν πειράζει του είπε για να το δώ…
—A! Είναι από την αστυνομία! Σε ειδοποιούν από νωρίς…. Πριν κλείσεις δυο χρόνια εδώ, στην Ταϊβάν, πρέπει να περάσεις από κει για να δηλώσεις τις δραστηριότητες σου σ’ αυτό το διάστημα.
—Δηλαδή; ρώτησε ανήσυχος ο παπάς.
—Α, τίποτα σπουδαίο… τυπικά πράγματα… Σε ρωτούν γενικά·. Τί κάνεις, με τι ασχολείσαι, για να δουν αν τηρείς τις προδιαγραφές της βίζας σου. Με κάλεσαν και μένα πέρυσι… Είχα κλείσει βλέπεις δυο χρόνια…
—Και τους είπες ότι σπουδάζεις μόνο, ε;… ρώτησε χαμογελώντας ο παπάς.
—Φυσικά… απάντησε η κοπέλα. Τί να έλεγα; Ότι παραδίδω μαθήματα Αγγλικών; Για να με διώξουν; Όλοι σχεδόν οι ξένοι σπουδαστές παραδίδουν μαθήματα αγγλικών. Οι κινέζοι πληρώνουν πολλά για να μάθουν αγγλικά, τα διδάσκουν ακόμα και στα νηπιαγωγεία!!… Βέβαια… είναι παράνομο να δουλεύεις…. Δηλαδή… να παίρνεις λεφτά, όταν έχεις σπουδαστική βίζα… Αν σε πιάσουν, σε διώχνουν αμέσως από την χώρα και δεν ξαναμπαίνεις…. Αλλά ποιός το λογαριάζει αυτό;… Όταν, διδάσκοντας σε ένα νηπιαγωγείο, βγάζεις λεφτά δεκαπλάσια από ένα μισθό στη Ρωσία…. Συντηρούνται οικογένειες έτσι….
(Πολλές φορές -ιδίως όταν πρωτοήρθε- είχε μπει στον πειρασμό να δουλέψει κι αυτός, κάνοντας μαθήματα, για να εξασφαλίσει έτσι τα χρήματα που χρειαζόταν ώστε να νοικιάσει κάποιο χώρο για να τελεί την Θεία λειτουργία… Άλλωστε… και τα μαθήματα κινέζικης γλώσσας που παρακολουθούσε, κόστιζαν ένα σωρό λεφτά… αλλά… έτρεμε μήπως ζήσει τον εφιάλτη να τον διώξουν και να του στερήσουν το δικαίωμα να ξαναγυρίσει…).
—Να… κι εγώ…, ξανάπε η κοπέλα, κοντεύω τώρα τρία χρόνια εδώ, και δεν μου δίνουν άλλη σπουδαστική βίζα… Πρέπει να φύγω από την χώρα, και να ξαναμπώ την επόμενη σπουδαστική περίοδο. Και… ξέρεις… συντηρώ δυο οικογένειες στη Ρωσία….
Ναί…ήξερε… αλλά τώρα, κι εκείνος κόντευε να κλείσει τα δυο χρόνια και…σκεφτόταν το μέλλον…. Άρχισε να παγώνει η καρδιά του….
Σκέφτηκε την αστυνομία.
…. Τον έλουσε κρύος ιδρώτας…. Τί θα έλεγε;;;…. Ότι είναι μόνο φοιτητής,·;;
—Άχ, τι να κάνω; αναρωτιόταν όταν έμεινε μόνος, εξουθενωμένος πιά από τα μαθήματα και τις ερωτήσεις. Ήξερε βέβαια ότι την ιεραποστολή δεν την έκανε αυτός, την έκανε ο Θεός. Αυτό τουλάχιστον, το είχε ξεκαθαρίσει μέσα του και είχε και τρανές αποδείξεις. Άλλωστε, οι άνθρωποι που βαπτίστηκαν και έγιναν Ορθόδοξοι τον βρήκαν, δεν τους βρήκε, παρόλη την προσπάθειά του.
Με συγκίνηση ξαναφέρνει στο νου του τις μορφές των πρώτων χριστιανών που ο ίδιος τους βάπτισε εκεί, στην Ταϊβάν:
Η Ιωάννα, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο, πρώην καθολική. Πήρε το χρίσμα.
Η Μαρία-Αναστασία, γλωσσολόγος.
Ο Νικόλαος-Τσινγκ-Τσουγκ, Μηχανολόγος Μηχανικός.
Η Βασιλική, Μηχανολόγος Μηχανικός κι αυτή. Οι τρεις τελευταίοι είναι κινέζοι.
Και κάποιοι άλλοι ακόμα του ζήτησαν να κατηχηθούν.
--------------------------------
27 Ιουνίου 2016
Έχουμε τώρα πια, εκκλησία της Ταϊβάν!!!.. Ναι!!… Πόσα δεν οφείλει για τη δημιουργία της, στον Γιώργο τον Ασλανίδη, τον πρόεδρο του συλλόγου «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός», αλλά και στον ίδιο τον σύλλογο!!!….
Από κει δόθηκαν και δίνονται τα χρήματα για το ενοίκιο αυτού του δωματίου που σήμερα είναι η Εκκλησία της Αγίας Τριάδος στην Ταϊ-Πέι.
Και πόσα δεν οφείλονται σε απλούς ανθρώπους, όπως η κ. Μ., ο Β., ο Α… και τόσοι άλλοι, γνωστοί και άγνωστοι, που προσφέρουν απ’ το στέρημά τους… Κι άλλοι που έστειλαν τα ιερά σκεύη, τα άμφια, τα βιβλία, τις φωτογραφίες, τις εικόνες… Έτσι έγινε αισθητή η παρουσία της Αγίας Τριάδος εδώ. Όλοι αυτοί, χωρίς να είναι επίσημοι, χωρίς γραφειοκρατίες, αθόρυβα, στερέωσαν την Εκκλησία εδώ. Για όλους αυτούς ένοιωθε απέραντη ευγνωμοσύνη ο παπάς, όχι μονάχα εκείνη τη δύσκολη ώρα αλλά και πάντα…
Πέρασε έτσι κάμποση ώρα μόνος, χωρίς να ξέρει τι να κάνει από δω και πέρα… Η μόνη λύση που έβρισκε, ήταν ν’ απευθυνθεί σε δικηγόρο.
Αλλά κι αυτή η λύση ήταν για γέλια: Πως αυτός, ένας άνθρωπος εντελώς μόνος, που καλά-καλά δεν ήξερε την κινέζικη γλώσσα, χωρίς να ξέρει καλά-καλά που πάει, χωρίς λεφτά, πως να βρει δικηγόρο Κινέζο, να τον ρωτήσει για τη νομιμοποίηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ταϊβάν;;;;
—Θεέ μου, βόλεψέ τα Εσύ…. παρακάλεσε… Και ησύχασε.
Σιγά-σιγά, λειτουργία στην λειτουργία ήρθαν κάποιοι Προτεστάντες και άρχισαν να ελκύονται από την θεία λατρεία. Ένας Προτεστάντης πάστορας ερχόταν πιο συχνά. Συγκινήθηκε πολύ από την ακολουθία κι άρχισε η Χάρη του Θεού να ενεργεί μέσα του. (Άλλωστε, η Ορθόδοξη ιεραποστολή, έχει σαν κέντρο την Θεία λειτουργία και μετά έπονται όλα τα άλλα: οι συζητήσεις που έκαναν, το φαγητό που έτρωγαν πολλές φορές μαζί, κλπ.)
Αργά κάποιο βράδυ, ο πάστορας χτύπησε την πόρτα της εκκλησίας. Ο παπάς κοιμόταν σε ένα μικρό δωματιάκι, πρώην γκαράζ του νηπιαγωγείου, για να κάνη οικονομία στο νοίκι.
—Θέλω να βοηθήσω, του είπε, έχω ένα φίλο δικηγόρο, είναι Προτεστάντης πάστορας κι αυτός. Θα σε δεχτεί χωρίς να σου πάρει λεφτά και θα σε βοηθήσει.
Του έκλεισε ραντεβού για την επόμενη βδομάδα.
Ανακούφιση!!!…
Γιατί έτσι κι αλλιώς το θέμα αυτό έπρεπε να λυθεί. Βέβαια, στην Ταϊβάν υπάρχει δημοκρατία και ελευθερία συνειδήσεως. Όμως, για να είναι κανείς νόμιμος, πρέπει να δηλώσει την εκκλησία του στο κράτος, όπως σε κάθε άλλη χώρα. Αλλιώς αποτελεί μια θρησκευτική ομάδα, όπως τόσες άλλες προτεσταντικές ομάδες εδώ (περίπου 80 ! ). Πολλοί μάλιστα, για διάφορους λόγους ίδρυσαν την δική τους προσωπική εκκλησία- είναι τόσο εύκολο- χωρίς όμως τη δημοσιότητα που πήρε η Ορθόδοξη Εκκλησία.
Πήγε στον δικηγόρο… Χτύπησε αργά την πόρτα….
Στο μυαλό του ερχόταν το τραγούδι του Λοΐζου:
«Έχει κι ο ξενιτεμένος φίλους απ’ τον ουρανό
όταν χάσει από τα χρόνια και το φίλο
τον στερνό…»
Για πρώτη φορά συνειδητοποίησε πόση αλήθεια έκρυβε αυτό το τραγούδι… Ήταν σ’ ένα cd -το μοναδικό που είχε- και του το δώσε ο μόνος Έλληνας κάτοικος της Ταϊβάν, που ερχόταν στην εκκλησία.
Τα χρειαζόταν τα μουσικά cd ο παπάς, γιατί δίδασκε -δωρεάν φυσικά- τα νέα ελληνικά σε μερικούς Κινέζους, και αρχαία ελληνικά σε κάποιους άλλους -προτεστάντες κυρίως- που ήθελαν να μάθουν την γλώσσα του ευαγγελίου, ώστε να μπορούν να το διαβάζουν στο πρωτότυπο.
Βέβαια, μαζί μ’ αυτά, προσπαθούσε να περάσει υποσυνείδητα την αλήθεια της εκκλησίας, μεσ’ απ’ την ελληνική γλώσσα, μεσ’ απ’ τον ελληνικό δημοκρατικό τρόπο σκέψης, που κρίνει και ερευνά τα πάντα.
(Οι Κινέζοι θεωρούν αδιανόητη την κριτική. Στα σχολεία, ακόμα και στα πανεπιστήμια, θεωρείται αγένεια να κάνης ερωτήσεις και, προπάντων, ν’ αμφισβητήσεις τον καθηγητή!! Δεν εκφράζουν τα συναισθήματά τους -Π.χ. ποτέ δε θα πουν σ’ αγαπώ, σ’ αυτήν που θα παντρευτούν…-. Έτσι είναι ο πολιτισμός της Ανατολής).
Προσπαθούσε λοιπόν με τα τραγούδια, με κάποια φωτογραφικά άλμπουμ που τρεις συνεργάτες του έστειλαν, με τα βιβλία που ανακάλυψε εδώ, μεταφρασμένα στα κινεζικά, να τους γνωρίσει έναν άλλο πολιτισμό, έναν άλλο τρόπο ζωής.
Ο δικηγόρος τον δέχτηκε εγκάρδια. Ήταν δικηγόρος αλλά και πάστορας όπως είπαμε. Του είχε έτοιμο και τον νόμο σε φωτοτυπία.
—Για να νομιμοποιηθείς, του είπε, υπάρχουν τρεις τρόποι;
1) ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΕΝΑΝ ΑΡΙΘΜΟ ΠΙΣΤΩΝ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΪΒΑΝ.
Ας το ξεχάσουμε καλύτερα…, γέλασαν και οι δυο.
2) ΝΑ ΙΔΡΥΣΕΙΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ (που σημαίνει αποδεδειγμένες καταθέσεις εκατομμυρίων στην Τράπεζα) ή κάποιον ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ (ας πούμε Ελληνικών).
Άστο καλύτερα, είπε πικραμένος ο παπάς. Αφού η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καμιά διπλωματική εκπροσώπηση εδώ… Και με τρόμο σκέφτηκε εκείνη τη στιγμή τι θα γινόταν, αν ποτέ έχανε το διαβατήριό του.
3) ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΜΙΑ ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ. Ένα απλό διαμερισματάκι στην Ταϊβάν, το δηλώνεις σαν έδρα, κάνεις τα σχετικά χαρτιά- υπάρχει γραφειοκρατία αλλά -τελικά αναγνωρίζεσαι, είτε στην τοπική κυβέρνηση, είτε σε κρατικό επίπεδο.
—Και πόσο κάνει ένα διαμερισματάκι; ρώτησε ο παπάς με αγωνία.
—Χμ… γύρω στα 3.000.000 δολάρια Ταϊβάν (περίπου 30.000.000 δρχ.). Φυσικά, όχι μέσα στην Ταϊ-Πέι.
—Φυσικά… είπε με ψεύτικη αξιοπρέπεια ο παπάς, αλλά, τι γίνεται τώρα; Είμαι παράνομος;
—Όχι ακριβώς είπε ο δικηγόρος. Είσαι ελεύθερος να κάνης ό,τι θέλεις στο σπίτι σου. Όμως δεν μπορείς επίσημα να το λες εκκλησία, εφ’ όσον φυσικά δεν παίρνεις δωρεές εδώ στην Ταϊβάν. Δηλαδή, αν έπαιρνες, έπρεπε να κόβεις αποδείξεις, να πληρώνεις φόρους κτλ., που σημαίνει αναγνώριση. Δεν μπορείς να έχεις βίζα ιεραπόστολου, δεν μπορείς να λέγεσαι Ιεραπόστολος ούτε βέβαια παπάς. Δηλαδή, τυπικά, είσαι στο περιθώριο, άλλωστε και σ’ αυτούς που θα βαπτισθούν δεν θ’ αρέσει να μην ανήκουν σε μια αναγνωρισμένη εκκλησία.
—Έχεις δίκιο, είπε ο παπάς.
—Και κάτι άλλο: είπε ο πάστορας. Την φοιτητική βίζα, αύριο μπορεί να σου την κόψουν. Πες ότι αλλάζει ο νόμος, πες ότι κάτι σου τυχαίνει και δεν μπορείς να παρακολουθείς ταχτικά το σχολείο, άλλωστε δεν μπορείς να είσαι συνέχεια με φοιτητική βίζα.
—Ναί, ξέρω μουρμούρισε ο παπάς.
—Λοιπόν, βρές διαμέρισμα είπε ο δικηγόρος με την χαρακτηριστική προφορά του νότου -ήταν από το Τέξας-. Δεν είναι πολλά τα λεφτά για το επίπεδο της Ταϊβάν… Μια χούφτα δολάρια είναι μόνο… Κι έπειτα, τα ξαναλέμε.
—Ευχαριστώ είπε ο παπάς και, σχεδόν ψιθυριστά, ρώτησε: Τι χρωστάω;
Ο δικηγόρος τον κοίταξε με αγάπη.
—Τίποτα του είπε. Του έσφιξε το χέρι πολύ ζεστά… Είμαστε κι οι δυο για το Χριστό εδώ, είμαστε αδέλφια. Ό,τι θέλεις, θα έρχεσαι σε μένα. Είμαι ο δικηγόρος σου.
—Ο Θεός να σ’ ευλογή είπε συγκινημένα ο παπάς κι έφυγε χαρούμενος. Να που έχουμε και δικηγόρο σκέφτηκε, προσπαθώντας να μην κοιτάει τη χούφτα του, που ήταν πάντα άδεια.
Με τη χάρη του Θεού, η Ορθόδοξη Εκκλησία μας άρχισε να γίνεται γνωστή σε ολόκληρη τη χώρα- πράγμα παράδοξο για μια τόσο μικρή Εκκλησία που δεν είχε κλείσει δυο χρόνια εδώ.
Δυο εφημερίδες η China post, και η Taiwan News, αφιέρωσαν ολόκληρη σελίδα για την Εκκλησία μας. Η πρώτη είχε συνέντευξη με τον παπά, σε καφετερία φυσικά, που αλλού; (Τότε ήταν αρχή ακόμα, δεν υπήρχαν λεφτά για να νοικιάσουμε χώρο για εκκλησία). Εκεί πίνοντας καφέ, άρχισε να ξεδιπλώνεται μπροστά στον έκπληκτο δημοσιογράφο, ο κόσμος της Ορθοδοξίας.
Η δεύτερη συνέντευξη δόθηκε στην Εκκλησία μας, με φωτογραφίες από την Αγία Τράπεζα, το δισκοπότηρο κτλ. Φυσικά στην εφημερίδα δημοσιεύτηκαν τα τηλέφωνα και η ιστοσελίδα της εκκλησίας στο διαδίκτυο. (Ο Θεός ξέρει με τι αγώνα έγινε αυτή η ιστοσελίδα, που περιέχει θεολογικά βιβλία στα αγγλικά και στα κινεζικά. Μάλιστα, το πρώτο σοβαρό βιβλίο κατήχησης στα κινεζικά, Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, του αείμνηστου Π. Αντ. Αλεβιζόπουλου, μεταφρασμένο μετά από τόσους κόπους, τόσα παρακάλια και ικεσίες -ξοδεύοντας βέβαια και πολλά λεφτά- θα τυπωθεί και σε βιβλίο σε λίγο καιρό.)
Σιγά-σιγά συνειδητοποιεί κανείς την απέραντα ματαιόδοξη κενότητα μας, όταν, στην Ελλάδα, ακόμα και ενορίες σε χωριά, έχουν δικά τους περιοδικά, ενώ στην κινεζική γλώσσα, που την μιλά το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της γης, δεν έχουμε σχεδόν τίποτα….
Ο παπάς είχε αγοράσει και δεύτερο υπολογιστή: έτσι, τώρα, με δυο υπολογιστές, που δούλευαν μερόνυχτα, στάλθηκαν χιλιάδες email διαφημιστικά για την εκκλησία. Όπως του είπε ένας φίλος, που είχε σπουδάσει μάρκετινγκ, δε θα ’πρεπε ν’ ανησυχεί για τ’ αποτελέσματα: Θα φαινόταν σ’ ένα χρόνο…
Βέβαια, πιο σημαντικές ήταν οι ραδιοφωνικές εκπομπές.
Στην πρώτη μονολόγησε ο δημοσιογράφος. Συζήτηση δεν έγινε, γιατί τα κινεζικά του παπά ήταν, βέβαια, λίγα.
Στη δεύτερη όμως στο ICRT, που ήταν στα αγγλικά, τα πήγε μια χαρά: Ο δημοσιογράφος, βουδιστής. Οι ερωτήσεις βροχή. Πάλι άρχισε να ξετυλίγεται το φως της Ορθόδοξης θεολογίας σε χιλιάδες ακροατές της Ταϊβάν, αλλά και στο διαδίκτυο, γιατί μεταδιδόταν την ίδια στιγμή από εκεί σε όλο τον πλανήτη. Άκουσαν έκπληκτοι για την Αγία Τριάδα που είναι αγάπη, για μια διαφορετική ποιότητα ζωής από αυτή που ήξεραν, από αυτή που είχαν ακούσει από τον βουδισμό, πολύ πιο βαθειά, πολύ πιο ανθρώπινη…
Για πρώτη φορά ακούστηκε πως «ο Θεός είναι Ένας» αλλά δεν είναι μόνος: θεολογία του Γρηγορίου του θεολόγου: Επειδή έχει Υιό μπορώ να τον λέω Πατέρα.
Άκουσαν για το Άκτιστο Θείο Φως και για τον Θεό που όχι μόνο πηγάζει την αγάπη, αλλά είναι η Αγάπη… Οι ερωτήσεις συνέχιζαν να πέφτουν βροχή… Η συνέντευξη ήταν για λιγότερο από μισή ώρα και κράτησε 50 λεπτά…. Και πάλι δόθηκαν στον αέρα τα τηλέφωνα και η διεύθυνση της ιστοσελίδας.
Όλα καλά μέχρις ότου έγινε η μοιραία ερώτηση;
—Και… έχετε καιρό που έχετε νομιμοποιηθεί; Σας βοηθά το κράτος;
Ο παπάς ξεροκατάπιε. Πήγε ν’ απαντήσει στα κινέζικα για να μην καταλάβουν τι θα πει, αλλά θυμήθηκε ότι δεν ήταν στην Ελλάδα που δεν ξέρουν κινέζικα. Έμπλεξε λοιπόν τα αγγλικά του.
—Ξέρετε… δηλαδή… πως… βεβαίως… προσπαθούμε… δηλαδή όχι ότι… αλλά…
Ο δημοσιογράφος κοίταξε απορημένα, αλλά τον έσωσε ο ραδιοσκηνοθέτης. Παρασυρμένοι απ’ τη συζήτηση, είχαν ξεχάσει τα διαφημιστικά της εκπομπής. Είχαν αργήσει πολύ, έπρεπε να τελειώσουν.
Σώθηκε.!!!….
Κάτι παρόμοιο έγινε και στο φημισμένο πανεπιστήμιο Φουρέν, από τα καλύτερα της χώρας που ιδρύθηκε και διευθύνεται από την Καθολική εκκλησία της Ταϊβάν.
Κάλεσαν τον παπά να κάνει ένα μάθημα για την Ορθόδοξη Θεία Λειτουργία. Οι φοιτητές της θεολογίας, με πολύ ενδιαφέρον άκουσαν για την Ορθόδοξη Λειτουργία, είδαν τα ιερά σκεύη και τα άμφια που είχε μαζί του ο παπάς, έκαναν ερωτήσεις… Ήταν πραγματικά κάτι πολύ συγκινητικό. Μερικοί καθηγητές μάλιστα εντυπωσιάστηκαν από τα βιβλία που τους έδωσε ένας άλλος Ιερέας Ορθόδοξης Θεολογίας (του τα είχαν στείλει δυο απλοί άνθρωποι απ’ την Ελλάδα).
Εντυπωσιάστηκαν ιδίως από την δογματική της Ορθοδοξίας, και πιο πολύ από την θεολογία του Σεβασμιωτάτου Ιωάννου Ζηζιούλα, Μητροπολίτου Περγάμου. Ο ιερέας αυτός, καθηγητής του εν λόγω Πανεπιστημίου, πρότεινε στον παπά μας, το νέο ακαδημαϊκό έτος να οργανώσουν κάτι σαν σπουδαστήριο όπου θα προσπαθούν να μάθουν την Ορθόδοξη θεολογία….
Όλα καλά και δώ, μέχρι που, κάποιος σπουδαστής ζήτησε τα ακριβή στοιχεία της Ορθόδοξης εκκλησίας της Ταϊβάν, για να τα βάλει στην ιστοσελίδα του, και, φυσικά, ζήτησε τον αριθμό εγκρίσεως από την κυβέρνηση, θεωρώντας αυτονόητο ότι η εκκλησία είναι νόμιμη.
Εκεί, ο παπάς, με κομμένη ανάσα ψιθύρισε ότι τώρα τελειώνουν τα χαρτιά για την υποβολή της αιτήσεως. Ένας καθηγητής, πολύ ευγενικά, τον έσωσε στην κυριολεξία, αλλάζοντας το θέμα.
Βέβαια, η ιεραποστολή δεν είναι μόνο ένα άθροισμα επιτυχιών, αλλά, τουλάχιστον στην συγκεκριμένη, δική του περίπτωση, ένα άθροισμα λαθών.
Το ήξερε… Ένας απλός άνθρωπος ήταν, κατώτερος των περιστάσεων. Είχε κάνει τόσα λάθη… Μερικά τα αναγνωρίζει κιόλας… Το μυαλό του βρισκόταν κυριολεκτικά εν αιχμαλωσία… Οι αμαρτίες του… η μοναξιά του… οι παλιές πληγές που άνοιγαν ξανά… κι άλλες, νέες… Ήξερε ότι τα λάθη και οι αποτυχίες ήταν πιο πολλές αλλά δεν φαίνονταν. Και δεν ήταν εύκολο να περιγράφουν… Να, ήταν κάποιος που ζήτησε να γίνει Ορθόδοξος, και…μετά από κάποια μαθήματα… τίποτα… Κάποια άλλη…τα ίδια…
Πίκρες και απογοητεύσεις πολλές…
Οι αμαρτίες του τον κρατούσαν να μην μπορεί να αποδώσει καλά…
Ήρθε μετά η νωθρότητα… η νέκρωση… η ακηδία…
Ούτε στο διαδίκτυο δεν μπορούσε να μπει… Δεν ήθελε…
Κι όμως ο Θεός υπάρχει κι εξακολουθεί να ενεργεί Με τη Χάρη Του, εκεί, στην Ταϊβάν, είχαν βαφτιστεί άνθρωποι…
Και να που γνωρίστηκε με κάποιους ανθρώπους από το Μουσείο των θρησκειών. Είδε την τεράστια αφίσα τους στον πελώριο σιδηροδρομικό σταθμό της Ταϊ-Πέι, τους έστειλε ένα email και απάντησαν θερμά. Ζήτησαν να τους μιλήσει για την Ορθόδοξη εκκλησία. Δεν ήξεραν τίποτα. Μια ρωσική παλιά εικόνα είχαν μόνο… που… δεν ήξεραν τι σημαίνει.
Τους έδωσε τα άμφια του. Σήμερα βρίσκονται στο μουσείο και τα βλέπουν χιλιάδες άνθρωποι. Έβαλαν τεράστιες φωτογραφίες του με τα Άγια σκεύη, στο ύψος του τοίχου, όπως είχαν κάνει με άλλους ιερείς από όλες τις θρησκείες. Τους μίλησε για τη νοερά προσευχή.
Ο ιδρυτής του μουσείου, ένας βουδιστής μοναχός, που έζησε 15 χρόνια κάνοντας διαλογισμό μέσα σ’ ένα τάφο, έμεινε έκπληκτος από την Ορθόδοξη πνευματικότητα!!!… Ο παπάς, του χάρισε ένα σταυρό αρχιμανδρίτη και ο βουδιστής τον φόρεσε… Αργότερα, του είπε ότι τον φυλάγει ευλαβικά στο κελί του!!!… Οργανώνουν βραδιά με φωτογραφίες και σλάιτς για τον Ορθόδοξο μοναχισμό – σλαϊτς που η μοναδική συνεργάτης κ. Μ. έστειλε. Ο Θεός να ευλογεί τους τόσους λίγους ανεπίσημους που αυτοί πράγματι κάνουν την ιεραποστολή εδώ.
Στα εγκαίνια του μουσείου ήλθε ο ίδιος ο πρόεδρος της Ταϊβάν, υπουργοί κλπ.
Ο παπάς έδωσε την κάρτα του σε μεγάλους και τρανούς… ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ… έγραφε η κάρτα. Και μέσα του ευχόταν να μην κοιτάξουν στα χαρτιά της αστυνομίας και δουν πως δεν υπάρχει νόμιμη Ορθόδοξη εκκλησία εδώ… για μια χούφτα δολάρια….
Όλα καλά, μέχρι που ήρθε αυτό το χαρτί της αστυνομίας. Γιατί, τι θα τους πει τώρα σε τρεις μήνες; Ότι σπουδάζει μόνο κινέζικα;
Το ξέρει όλη η Ταϊβάν ότι έχει ιεραποστολικές δραστηριότητες…
—Άχ, Θεέ μου…, σκεφτόταν… Μην αφήνεις να χαθεί η Ορθόδοξη εκκλησία της Ταϊβάν… για μια χούφτα δολάρια….
Μεσάνυχτα… Κοίταξε να μαζέψει όσες δυνάμεις του απόμεναν γι’ απόψε, ν’ αντιγράψει κάτι για το αυριανό διαγώνισμα στα κινέζικα… Για την άδεια, είχε μπροστά του τρεις μήνες καιρό….
Για κείνη τη μια χούφτα δολάρια θα φρόντιζε ο Θεός, που ποτίζει διαρκώς το δέντρο της Ορθοδοξίας, σε κάθε γωνιά της γης…
Πηγή: «Εκκλησιαστική Παρέμβαση», «Μια φωνή από την Νινευή»