Τώρα, μέσα στά βαθιά γεράματα προσπαθεί να θυμηθεί τίς αμαρτίες του, πράγμα όμως αδύνατον! Οί αμαρτίες του όμως είναι χρεωμένες λεπτομερώς απέναντι του Θεού καί τό "εγώ δέν σκότωσα, εγώ δέν γκρέμισα Εκκλησίες" πού λένε μερικοί "καλοί" είναι μία απλοϊκή μορφή δήθεν "Εξομολόγησης" πού όμως δέν λυτρώνει την ψυχή καί ούτε τήν ξεχρεώνει!
Γι΄ αυτό φωνάζει η Ορθόδοξη Εκκλησία για τακτική Εξομολόγηση πρίν έλθουν τα γηρατειά, η άνοια, καί τό Αλτσχάϊμερ... γιά νά μή τρίβουμε μετά τα μάτια μας τήν ώρα τής Κρίσεως !
--------------------
«Καλημέρα. Σε ποιό κεφάλαιο και στίχο υπάρχει στη Παλαιά Διαθήκη πού μιλάει για την Εξομολόγηση; Έκαναν Εξομολόγηση οί άνθρωποι στη Παλαιά Διαθήκη»;
Kyriakos, Σέρρες
Αγαπητέ αδελφέ.
Η Εξομολόγηση υπήρχε και στην Παλαιά Διαθήκη σε μία ίσως πιο απλοποιημένη μορφή αλλά οπωσδήποτε σε ομολογία των αμαρτιών τους. Προσέξτε παρακάτω από μερικά μόνο σημεία ( θα είναι κι΄ άλλα ), πού πρόχειρα εντοπίσαμε…
1ον) Έτσι λοιπόν από το Βιβλίο «Λευιτικόν» της Παλαιάς Διαθήκης βλέπουμε τά παρακάτω:
ΚΕΦ 5, στίχοι 4-5 : «Εάν κανείς υποσχεθεί να κάμει τούτο, η εκείνο και βεβαιώσει την υπόσχεσή του με προφορικό όρκο… είναι ένοχος δι' αυτό που ορκίσθηκε να κάμει και δεν το έκαμε. «…καὶ ἐξαγορεύσει τὴν ἁμαρτίαν, περὶ ὧν ἡμάρτηκε κατ᾿ αὐτῆς»,
Αυτός πρέπει να ομολογήσει την αμαρτία αυτή, την οποίαν έκαμε, λησμονήσας τον όρκον του.
2ον) ΒΙΒΛΙΟ «Αριθμών» ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ
ΚΕΦ. Ε΄-στίχ.5-7 «καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων· λάλησον τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ λέγων· ἀνὴρ ἢ γυνή, ὅς τις ἂν ποιήσῃ ἀπὸ πασῶν τῶν ἁμαρτιῶν τῶν ανθρωπίνων, καὶ παριδὼν παρίδῃ καὶ πλημμελήσῃ ἡ ψυχὴ ἐκείνη, ἐξαγορεύσει τὴν ἁμαρτίαν, ἣν ἐποίησε, καὶ ἀποδώσει τὴν πλημμέλειαν τὸ κεφάλαιον καὶ τὸ ἐπίπεμπτον αὐτοῦ προσθήσει ἐπ᾿ αὐτό, καὶ ἀποδώσει, τίνι ἐπλημμέλησεν αὐτῷ.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: «ειπέ προς τους Ισραηλίτας τα εξής· Εάν κάποιος άνδρας ή γυναίκα διαπράξουν κάποιο εκ των ανθρωπίνων αμαρτημάτων και ζημιώσουν τον πλησίον των και δια λόγους αγνοίας η αμελείας και καταπατήσουν έτσι τον θείον νόμον και αμαρτήσουν, είναι υπεύθυνοι ενώπιον του Θεού.Ο αμαρτήσας θα ομολογήση προς εξιλέωσίν του την αμαρτίαν, την οποίαν έκαμε,θα πληρώση στον αδικηθέντα την ζημίαν εξ ολοκλήρου και θα δώση επί πλέον και το εν πέμπτον της αξίας.
3ον) Βιβλίο «Παροιμιών» ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ
ΚΕΦ. ΚΗ ΄,στίχ. 13: « ὁ ἐπικαλύπτων ἀσέβειαν ἑαυτοῦ οὐκ εὐοδωθήσεται, ὁ δὲ ἐξηγούμενος ἐλέγχους ἀγαπηθήσεται.
Εκείνος, που σκεπάζει τα αμαρτήματά του και δεν τα παραδέχεται ούτε τα ομολογεί δεν θα ευοδωθεί εις τα έργα του. Εξ αντιθέτου εκείνος, που τα ομολογεί και είναι πρόθυμος να δεχθεί ελέγχους, θα αγαπηθεί από τον Θεόν.
ΑΠΟ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
Ματθ. Γ' στχ. 5-6. « Τότε ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτὸν ῾Ιεροσόλυμα καὶ πᾶσα ἡ ᾿Ιουδαία καὶ πᾶσα ἡ περίχωρος τοῦ ᾿Ιορδάνου, καὶ ἐβαπτίζοντο ἐν τῷ ᾿Ιορδάνῃ ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν.
--------------------
ΑΠΟ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
Μάρκ. Α' στχ. 4-5 «ἐγένετο ᾿Ιωάννης βαπτίζων ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Καὶ ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτὸν πᾶσα ἡ ᾿Ιουδαία χώρα καὶ οἱ ῾Ιεροσολυμῖται, καὶ ἐβαπτίζοντο πάντες ἐν τῷ ᾿Ιορδάνῃ ποταμῷ ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν.
Όπως λοιπόν παραπάνω βλέπουμε η ιερά Εξομολόγηση ήταν πράξη γνωστή στην Παλαιά Διαθήκη (Λευϊτ. ε' 5-6. Άριθ. ε' 5-7. Παροιμ. κη' 13).
Γι' αυτό και οι άνθρωποι προσέρχονταν στον Ιωάννη τον Πρόδρομο και εξομολογούνταν τις αμαρτίες τους, ενώ εκείνος πιστοποιούσε την μετάνοιά τους με το βάπτισμα ( Ματθ. γ' 5-6. Μάρκ. α' 4-5 ).
Η πράξη αυτή συνεχίσθηκε και στη Χριστιανική Εκκλησία- «πολλοί των πιστευσάντων ήρχοντο εξομολογούμενοι τας αμαρτίας αυτών και φανερώνοντες τας πράξεις αυτών» (Πράξ. ιθ' 18) με αποτέλεσμα να συγχωρούνται από τούς Αγίους Αποστόλους, σύμφωνα με την υπόσχεση του Κυρίου, πώς θα δινόταν στους Αποστόλους η εξουσία αυτή (Ματθ. ιστ' 19. ιη' 18).
Αυτό εκπληρώθηκε μετά την Ανάσταση του Χριστoύ. Η συγχώρηση δεν βασιζόταν φυσικά στη δύναμη των Απoστόλων, αλλά «εν τω αίματι» του Κυρίου (Ιω. κι' 21-23. Α' Ιω. α' 7).
Ο Εξομολόγος χρησιμοποιείται ως όργανο, ως υπηρέτης του Χριστού και οικονόμος των μυστηρίων του Θεού (Α' Κορ. δ' 1. πρβλ Τίτ. α' 7. Α' Ιω. α' 9- β' 2).
Στην αρχαία Εκκλησία μάλιστα η Εξομολόγηση γινόταν δημόσια ( ακούγανε όλοι τις αμαρτίες … ) στην ιερή σύναξη των πιστών, όπου βέβαια ήταν και το ιερατείο και ο επίσκοπος, ο οποίος έδινε την άφεση.
«Όλους όσοι μετανοούν τούς συγχωρεί ο Κύριος, εάν μετανοήσουν εις ενότητα Θεού και εις συνέδριον επισκόπου», λέγει χαρακτηριστικά ο Άγιος Ιγνάτιος (Ιγν., Φιλαδ. 8,1), ενώ η «Διδαχή» προτρέπει: «Εν Εκκλησία εξομολογήση τα παραπτώματά σου, και ου προσελεύση επί προσευχή σου εν συνειδήσει πονηρά, αύτη εστίν η οδός της ζωής» (Διδ. 4,14).
ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ: Δέν έχω ποτέ μου Εξομολογηθεί...