ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΠΟΥ ΣΩΘΗΚΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ
ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΟΥ...
Λέγομαι Χαρ..., είμαι 26 χρονών και είμαι φοιτητής στο Πολυτεχνείο Αθήνας. Παρακολουθώ τις απορίες και τις εμπειρίες που εκφράζουν οι νέοι στην σελίδα σας, σχετικά με το μείζον θέμα που καίει την σημερινή νεολαία, και δεν είναι άλλο από τις προγαμιαίες ερωτικές σχέσεις και την αυτοϊκανοποίηση.
Επειδή βλέπω ότι, με υπευθυνότητα και ενδιαφέρον απαντάτε στους νέους, χωρίς όμως να στρογγυλεύετε τα πράγματα και να χαϊδεύετε αυτιά, θα ήθελα να σας πω και εγώ την δική μου εμπειρία για να με συμβουλέψετε αλλά και να βοηθήσω συνανθρώπους μου που έχουν το ίδιο πρόβλημα. Δεν θεωρώ την ιστορία μου κάτι σημαντικό. Είμαι και εγώ μια σταγόνα μέσα στον ωκεανό της Αθήνας που πασχίζω να δω τα λάθη μου, να καταλάβω τι πρέπει να κάνω, για να είμαι ευτυχισμένος κοντά στον Θεό και λίγο να πάρω από το φως της Ορθοδοξίας μας.
Αν θέλετε όμως μπορείτε να δημοσιεύσετε το μήνυμα στην σελίδα σας προς όφελος άλλων νέων που έχουν παρόμοια θέματα με εμένα για να δουν από τα δικά μου λάθη.
Προέρχομαι από μια οικογένεια ίσως θα έλεγα χαρακτηριστικό παράδειγμα της νέας Eλληνικής αστικής οικογένειας της επαρχίας. Δίχως ιδιαίτερα οικογενειακά προβλήματα και με άνετο οικογενειακό περιβάλλον. Όμως ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι ήμασταν χλιαροί. Ίσως να πηγαίναμε μια φορά Εκκλησία την Κυριακή αλλά κυρίως για να ησυχάζουμε την συνείδησή μας ότι κάτι κάναμε, δεν προσπαθούσαμε να εφαρμόσουμε στην πράξη τα λόγια του Ευαγγελίου. Αυτά ήταν για λίγους, για τους παπάδες ή και για τους καλόγερους μόνο. Επίσης, ούτε εξομολόγηση ούτε τίποτα...
Τυπική συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας μας. Ουσία όμως ελάχιστη, η μάλλον καθόλου. Έτσι έμαθα να σκέφτομαι από μικρό παιδί.
Ότι έπρεπε να εργαστώ σκληρά, να είμαι "in" δηλαδή μέσα σε όλα - οτιδήποτε και να είναι αυτά τα όλα- και να προοδεύσω στην ζωή μου. Να μπω σε παρέες, ότι και να ήταν αυτές οι παρέες, για να μην με πουν μαμούχαλο...
Δεν προόδευσα όμως.
Είμαι 9ο έτος στην σχολή, και ακόμη να τελειώσω. Και δεν πήγα καλά γιατί είχα λάθος νοοτροπία. Δεν ήμουν κοντά στον Χριστό, και έτσι έκανα λάθη στην ζωή μου.
Τώρα προσπαθώ να είμαι κοντά στην Ορθοδοξία και έτσι έχω ελπίδα και μέρα με την μέρα όλο και καλύτερα πάω. Η οικογένειά μου βέβαια ακόμα χλιαρή είναι, αλλά με αγάπη και ενδιαφέρον θα τους εξηγήσω και θα προσπαθήσω να τους φέρω πιο κοντά και αυτούς.
Ελπίζω στο έλεος του Θεού και είμαι αισιόδοξος τώρα. Όμως πριν, είχα πάθει κατάθλιψη. Γιατί δεν έβρισκα άκρη, ούτε λύση στα προβλήματά μου.
Θα σας περιγράψω τα προβλήματα που αντιμετώπισα σχετικά με τις σαρκικές ηδονές.
Όντας παιδί του Γυμνασίου, ανακάλυψα το σώμα μου, ήρθα σε πρώτη φορά επαφή με τον Αυνανισμό και την αυτοϊκανοποίηση. Δεν ήξερα πως να αντιδράσω τότε, ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα, ανακάλυπτα ένα ένστικτό που υπήρχε μέσα μου. Τι έπρεπε να κάνω; Καλό είναι αυτό; Κακό είναι; Δεν ήξερα. Δεν είχα όμως και το θάρρος να μιλήσω στους γονείς μου για αυτό, τους σεβόμουν απεριόριστα και τους σέβομαι και τους αγαπώ. Όμως, τους ντρεπόμουν.
Κάποιοι από τους φίλους μου και και τους συμμαθητές μου στο σχολείο ήδη είχαν ξεκινήσει να αυνανίζονται, σε σημείο που με χαρακτήρισαν και καθυστερημένο, ότι καθυστέρησα δηλαδή κιόλας να το ξεκινήσω. Για να μην πολυλογώ, μόνος μου τελικά θεώρησα ότι κάτι τέτοιο είναι φυσιολογικό. Ότι είναι και αυτό μια λειτουργία του σώματος. Και συνέχισα να το κάνω, χωρίς να ξέρω σε τι άσχημο δρόμο μπαίνω. Σιγά σιγά, η κατάστασή μου και ο εθισμός μου σε αυτό χειροτέρευσε...
Στο Πανεπιστήμιο, έφτασα να είμαι τρομερά φιλήδονος, να βλέπω τσόντες για να ικανοποιήσω αυτό μου το πάθος. Σιγά σιγά οι άσχημες ταινίες δεν με ικανοποιούσαν, γιατί όπως ξέρετε τα πάθη δεν ικανοποιούνται ποτέ αντιθέτως σε ρίχνουν όλο και πιο πολύ σε άλλα ακόμη χειρότερα...
Έφτασα να βλέπω διαστροφές και σιχαμερά θεάματα για να ικανοποιήσω την διαστροφή αυτή. Και σιχάθηκα τον εαυτό μου για αυτό πάρα πολύ. Εξάλλου, διαστροφές άμα θέλεις να βρεις δεν θα δυσκολευτείς και πολύ. Τρια κλικ είναι στον υπολογιστή σου. Όμως και φαινομενικά "νορμαλ" βιντεοκλίπ, ταινίες, σειρές, περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας είναι μέχρι αηδίας γεμάτα με διαστροφές.
Καταστρέφεις το σώμα σου με αυτήν την πρακτική. Και αυτό το κατάλαβα μόνο τώρα, που προσπαθώ να το σταματήσω.
Επίσης, δεν μπορείς να το σταματήσεις μόνος σου. Πρέπει να εξομολογηθείς, για να σε βοηθήσει ο Θεός αλλά και εσύ όμως να αγωνιστείς. Τότε ξεπερνιέται αυτό σιγά σιγά και ηρεμείς, και είσαι μετά πολύ ωραία με το σώμα σου.
Αυτά τα έζησα από πρώτο χέρι, και δεν δέχομαι κανένα να μου πει ότι δέν είναι έτσι, καί ότι είναι αλλιώς !
Γιατί έπαθα και έμαθα...
Οι Γονείς να πάρουν θέση για αυτό το πολύ σοβαρό θέμα και να μιλάνε στα παιδιά τους, γιατί αλλιώς θα τα μάθουν από αλλού..Και θα τρομάξετε ως γονείς αν δείτε από ποιους και πως τα μαθαίνουν.
Στο Πανεπιστήμιο, ξεκίνησα και έκανα την πρώτη μου προγαμιαία σχέση. Έτσι θεωρούσα ότι ήταν το σωστό..να κάνω μια σχέση και αν μου πάει καλά οκ να προχωρήσω και σοβαρά. Ήμουν τόσο ευτυχισμένος όταν τελικά κατάφερα να έχω μια κοπέλα! Η τουλάχιστον έτσι νόμιζα τότε. Μπήκα με καλή διάθεση σε αυτή τη σχέση, όπως θέλω να πιστεύω και η κοπέλα εκείνη. Όμως, στην πορεία η σχέση αυτή με ζημίωσε πάρα πολύ, με τραυμάτισε ψυχικά και σωματικά. Και η κοπέλα πιστεύω ζημιώθηκε.
Αμέλησα τις σπουδές μου, έγινα φιλήδονος και αποζητούσα μόνο απολαύσεις. Επίσης θύμωσα άσχημα εναντίον της μητέρας μου που με παρατηρούσε για κάποια θέματα, και μετάνιωσα πικρά για αυτό. Δοκίμασα άλλες 2 σχέσεις. Μια ήταν εντελώς σαρκική, μέγιστο πάλι σφάλμα. Δεν αποκόμισα κάτι από αυτήν ίσα ίσα, μόνο στενοχώρια και κατέστρεψα την σχέση μου με τον Θεό. Μόνο ζημία δηλαδή. Η τελευταία σχέση μου αν και αυτή καλοπροαίρετη, δεν κατάληξε πουθενά. Τώρα πλέον αποδέχομαι ξεκάθαρα ότι οι σχέσεις αυτές ήταν πορνείες.
Για τις ζημιές που έπαθα εγώ λέω δεν πειράζει, θα τις ξεπεράσω σιγά σιγά με την βοήθεια του Θεού. Ελπίζω να μην ζημίωσα πολύ τις κοπέλες αυτές και θα προσευχηθώ στον Θεό ότι ζημία έκανα αν γίνεται να αποκατασταθεί...
Προέτρεψα την τελευταία κοπέλα μου με όμορφο τρόπο να εξομολογηθεί, και να κοιτούσαμε να επισημοποιούσαμε την σχέση μας και να την μετατρέπαμε ως δεσμό ενώπιον του Θεού.
Τελικά δεν δέχτηκε να εξομολογηθεί και έτσι εξαιτίας και άλλων προβλημάτων (σχέση από απόσταση, έλλειψη επαγγελματικής αποκατάστασης από εμένα) οικονόμησε ο Θεός και χωρίσαμε. Μετά κατάλαβα ότι και εγώ δεν την αγαπούσα τόσο όσο πίστευα. Ήμουνα δηλαδή υποκριτής. Είναι φιλότιμη κοπέλα, όμως και πιστεύω θα οικονομήσει ο Θεός και για αυτήν, παρόλο που σφάλαμε πολύ ενώπιον του.
Το συμπέρασμά μου είναι το εξής:
Ακόμα και καλοπροαίρετα να πάτε σε μια σχέση, αν δεν την ευλογήσει ο Θεός διαμέσου του μυστηρίου του Γάμου, οι εγωισμοί, τα πάθη, και οι σαρκικές ηδονές θα σας κάνουν δυστυχισμένους. Δυστυχισμένος έγινα και εγώ μέσα σε αυτές τις σχέσεις, αν και νόμιζα ότι ήμουν καλά.
Αυτό πρέπει να καταλάβουμε. Ο Θεός δεν μας λέει να μην κάνουμε κάτι έτσι, από βίτσιο, από καπρίτσιο δηλαδή. Μας το λέει για το καλό μας, ως καλός Πατέρας που είναι. Μας λέει το πως να είμαστε ευτυχισμένοι. Πραγματικά ευτυχισμένοι. Και δεν στερούμαστε και τίποτα! Ιδέα μας είναι. Ίσα ίσα, θα είμαστε κοντά στο Θεό, θα έχουμε χαρά στην καρδιά μας, θα αγωνιζόμαστε, και θα κάνουμε και την οικογένειά μας αργότερα και θα είμαστε πολύ ευτυχισμένοι.
Στην κατάστασή μου αυτή, που λέτε, έπεσα και σε άλλα αμαρτήματα, γιατί όλα είναι ένας φαύλος κύκλος - η αλλιώς ο πλατύς δρόμος της αμαρτίας που λένε και οι Πατέρες μας. Άμα τον πάρεις αυτόν τον δρόμο, κατρακυλάς εύκολα και το χειρότερο σιγά σιγά χωρίς να το καταλαβαίνεις. Μέθη εκτός ελέγχου σε διάφορα φοιτητικά πάρτι, απροθυμία να μελετήσω τα μαθήματά μου, ψέματα σε γονείς, και πολλά άλλα.
Με λίγα λόγια, κατέστρεφα σιγά σιγά την ζωή μου και εδώ, αλλά και για όταν θα έφευγα από τον κόσμο τούτο...
Ο καλός Θεός ευτυχώς με λυπήθηκε για το άθλιο κατάντημα μου και με ελέησε. Ένοιωθα πολύ άσχημα για την κατάστασή μου και έπαθα κατάθλιψη, γιατί ένοιωθα ότι η ζωή μου έφτασε σε ένα τέλμα και δεν μπορούσα να κάνω κάτι για να πάω καλά. Ήξερα ότι μόνος μου δεν μπορούσα να διορθωθώ.
Βοηθήθηκα πάρα πολύ από ένα βίντεο (μαγνητοσκοπημένη ομιλία) του γέροντα Πορφύριου από το youtube σχετικά με την κατάθλιψη, γιατί πραγματικά είχα πάθει κατάθλιψη. Προσευχήθηκα στον Θεό, να με βοηθήσει για να μπορέσω να πάω να εξομολογηθώ, γιατί ντρεπόμουν και δεν πήγαινα. Έλεγα μέσα μου: και άμα πέσω σε κακό παπά και με μαλώσει και με διώξει;
Είχα και ένα βιβλίο του γέροντα Παϊσίου και με παρηγόρησε πολύ.
Τελικά, με ελέησε ο Θεός και τα κατάφερα. Πήγα στην ενορία μου χωρίς να ξέρω κανένα και χωρίς να ρωτήσω κανένα και βρήκα τον ιερέα εκεί. Και είναι ένας πάρα πολύ καλός παππούλης που όχι μόνο δε με μάλωσε, αλλά μου έδειξε πολύ αγάπη! Μέσα στα κλάματα, έκανα την πρώτη μου εξομολόγηση.
Και από τότε ειλικρινά άλλαξε η ζωή μου. Αλάφρωσα πολύ μέσα στην καρδιά μου. Τα πάθη μου βέβαια δεν έφυγαν από την μια μέρα στην άλλη. Θέλουν αγώνα αυτά κάθε μέρα. Αλλά τώρα όμως νοιώθω ότι ο Θεός με βοηθάει και ότι μπορώ να παλέψω! Πριν δεν μπορούσα καν. Ήμουν σαν αλυσοδεμένος στα πάθη.
Από τότε πήγα και άλλες φορές στην εξομολόγηση και θα συνεχίζω να πηγαίνω και όσο μπορώ θα παλέψω με τα πάθη μου πάντα μαζί με τον Θεό, γιατί μόνος μου δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Το μυστήριο αυτό το θεωρώ το μεγαλύτερο δώρο στην ζωή μου.
Διαμέσου του αγώνα, ελπίζω να με αξιώσει ο Θεός να πάρω ευλογία από τον πνευματικό μου κάποια μέρα και να κοινωνήσω, γιατί μέχρι τώρα κοινωνούσα αναξίως (όποτε και αν κοινωνούσα...).
Νόμιζα ότι ο κόσμος σήμερα είναι καλός, γεμάτος ευκαιρίες, επιλογές, ελευθερίες. Έπαθα τεράστιο ΣΟΚ όταν συνειδητοποίησα σε τι κατάσταση βρίσκεται σήμερα η κοινωνία μας.
Θέλει τρομερή προσπάθεια για να κρατηθούμε σήμερα οι νέοι. Οι σειρήνες και οι διαστροφές είναι παντού, κυριολεκτικά παντού. Θέλει διάθεση αγώνα αλλά όμως άμα είμαστε κοντά στο Χριστό μπορούμε να πάμε καλά, γι΄ αυτό και πρέπει οπωσδήποτε να εξομολογούμαστε.
Όμως νομίζω ότι ο καλός μας ο Χριστός, η Παναγία μας, οι Άγιοι μας τα γνωρίζουν αυτά και θα μας συμπαρασταθούν, φτάνει να το παλέψουμε και να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας. Φτάνει να θέλουμε να ακολουθήσουμε ένα φαινομενικά θλιμμένο δρόμο, αλλά όμως είναι θλιμμένος αυτός ο δρόμος? Μπορεί να μην έχεις ηδονές και απολαύσεις, έχεις όμως χαρά!
Μέσα στα προβλήματά σου, έχεις ευτυχία μέσα σου! Τι τις θέλεις τις ηδονές, τις σχέσεις το ένα το άλλο άμα είσαι σφιγμένος, κακοδιάθετος, δυστυχισμένος, μίζερος και μακριά από τον Θεό; Άμα κάνουμε αυτά που μας λέει η Ορθοδοξία μας και οι Πατέρες μας, ο Πνευματικός μας, θα έχουμε χαρά μέσα μας, και τα προβλήματά μας θα μπορέσουμε να λύσουμε με όμορφο τρόπο και πολύ καλά θα πάμε και στην ζωή μας.
Συγχωρέστε με για το μέγεθος του email και σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
Με αγάπη Χριστού, Χαρ. Τ. -- Αθήνα
Αγαπητέ αδελφέ εν Χριστώ.
Πήραμε το μήνυμά σας και είδαμε τις πολύ σωστές και κατασταλαγμένες θέσεις σας. Συνοπτικά θα λέγαμε ότι η «ιστορία επαναλαμβάνεται» και το λέμε αυτό γιατί διαβάζοντας την «οδοιπορία» αυτή της ζωής σας είναι σαν να βλέπαμε και τους δικούς μας εαυτούς πρίν από πολλά βεβαίως χρόνια, όταν κι΄ εμείς ζούσαμε «εν αγνωσία και ζόφο θανάτου…»
Το γεγονός ότι πήρατε στροφή προς τον Θεό σ΄ αυτή την καταραμένη εποχή πού ζούμε, όπου χιλιάδες ψυχές είναι απελπισμένες και απογοητευμένες μη γνωρίζοντας από πού να πιαστούνε, μόνο σε θαύμα να το αποδώσετε και στην αγάπη του μόνου και Αληθινού Θεού πού θέλει όλοι οί άνθρωποι να σωθούνε έστω και εάν όλοι αυτοί οί άνθρωποι δεν θέλουνε από μόνοι τους να σωθούνε…
Άσε πού μερικοί σώζονται «σπρωχνόμενοι» από τον Θεό ( μέσω διαφόρων περιστάσεων ) για να σωθούνε ! Συνεπώς να δοξάζετε καθημερινά τον Θεό για την επιστροφή σας…
Μας γράφετε ότι «Μέσα στα κλάματα, έκανα την πρώτη μου εξομολόγηση…», και πράγματι τά δάκρυα στην Εξομολόγηση ( και ειδικώς στις πρώτες μας Εξομολογήσεις ) είναι το πρώτο και μεγάλο σημάδι ότι ο Χριστός δέχθηκε την ειλικρινή μετάνοιά μας. Τά δάκρυα αυτά δεν είναι όλα δικά μας αλλά κυρίως είναι μία δωρεά του Θεού προς τον μετανοημένο άνθρωπο, και μακάρι να είχαμε πάντα τέτοια δάκρυα…
Αλλά, δυστυχώς αδελφέ, δεν έχουμε…
Μας γράφετε ότι «πάθατε και μάθατε…» και αληθινά αυτή η εμπειρία έχει μεγάλη αξία, γιατί άλλο είναι να βγείς μετά και να μιλάς θεωρητικά περί αμαρτίας και περί μετανοίας, και άλλο είναι να έχουμε ζήσει πάνω στο τομάρι μας πάθη και βίτσια, αμαρτίες και αθλιότητες και να έχουμε ξεφύγει από αυτές μέσα από διάφορους δρόμους πού ο Θεός και η συνείδηση μάς έδειξε….
Ένας μεγάλος λαϊκός θεολόγος των τελευταίων χρόνων, ο μεγαλύτερος στην Ελλάδα θα λέγαμε, υπήρξε ο αείμνηστος Δημήτριος Παναγόπουλος, πού πρίν μετανοήσει και γίνει πραγματικός Χριστιανός ήταν ένας άνθρωπος της πιάτσας του Πειραιά , δεινός γλεντζές και μεγάλος χαρτοπαίκτης…
Μετανόησε μέσα από πολύ μυστηριώδεις συνθήκες, ο Χριστός του έδωσε σπουδαία χαρίσματα και ξεκίνησε ένα ιεραποστολικό έργο με απλό και πρακτικό λόγο μια και γνώριζε καλά την αμαρτία, μιλώντας σε όλη την Ελλάδα και στο Εξωτερικό και συγκεντρώνοντας εκατοντάδες κόσμου στις αίθουσες πού μιλούσε…
Περισσότερα : http://www.pantokrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=viewdownload&cid=7 ( Δημ.Παναγόπουλος )
http://www.pantokrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=viewdownload&cid=11 ( προσωπικές συνεντεύξεις φοβερών θαυμάτων Παναγίας Μαλεβή )
Αυτή τήν «εσωτερική» λεγόμενη ιεραποστολή, και ομολογία του Χριστού ως Θεού και Σωτήρα του κόσμου και σε άλλους ανθρώπους, ίσως χρειαστεί να την κάνουμε κι΄ εμείς κάποτε, ως μετανοημένοι γνώστες της αμαρτίας και του τρόπου πολέμου της και πολύ καλά κάνατε πού προσπαθήσατε να μεταφέρετε και το Χριστιανικό μήνυμα καί στις κοπέλες πού πρίν μαζί τους αμαρτάνατε…
Κι΄ αυτό γιατί ο αμαρτωλός πού γίνεται μετά έστω ένας μικρός «ιεραπόστολος» βοηθώντας και άλλους με τον λόγο του και την ομολογία του, στο τέλος θα καλύψει πλήθος και δικών του αμαρτιών όπως άλλωστε και ο άγιος Αδελφόθεος Ιάκωβος μας παραγγέλνει στην επιστολή του :
« γιγνωσκέτω, ότι ο επιστρέψας αμαρτωλόν εκ πλάνης οδού αυτού, σώσει ψυχήν εκ θανάτου και καλύψει πλήθος αμαρτιών» ( Καθολική επιστολή Ιακώβου Ε΄20 )
Σήμερα, ο κόσμος θέλει από κάπου να πιαστεί, και υπάρχουν ακόμη άνθρωποι πού θέλουν να ακούσουν έναν λόγο Θεού, έναν διαφορετικό λόγο, έναν λόγο στηρίξεως, πού μπορεί στην αρχή να τον πάρουν ξώφαλτσα και ακόμη να μας ειρωνευτούν αλλά μετά τον ξανασκέφτονται…
Μερικοί απ΄ αυτούς μάλιστα ίσως να είναι καί έτοιμοι να πέσουν από κανένα μπαλκόνι, ή να βάλουν μια θηλιά στο λαιμό τους νομίζοντας ότι «έτσι τελειώνουν…».
Αλλά δυστυχώς, μόλις πεθαίνουν βλέπουν ότι δεν ξεμπερδέψανε όπως νόμιζαν αλλά ότι πάθανε το χειρότερο κακό της ζωής τους, μια και εκ των πραγμάτων πέφτουν στην Κόλαση με ότι αυτό δυσμενώς και αιωνίως συνεπάγεται και κυρίως με την συγκατοίκησή τους με τυράννους δαίμονες…
Συνεχίστε τον αγώνα σας λοιπόν, διαβάζετε πνευματικά βιβλία, και κυρίως να εξομολογείστε και να κοινωνάτε τακτικά ( με την άδεια πάντα του πνευματικού σας ), και τότε κανένα πάθος και κανένας δαίμονας υποκινητής των παθών ( γιατί αυτοί υποδαυλίζουν τις αδυναμίες μας…) δεν θα μπορέσει να σας βάλει στο χέρι του…
Να θυμάστε πάντα αδελφέ, ότι χωρίς αυτά τα δύο μυστήρια τής «Μετάνοιας – Εξομολόγησης» και «Αγίας Κοινωνίας» ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντισταθεί από μόνος του στο κακό !
Βάζουμε λοιπόν με τα μυστήρια αυτά τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό μέσα μας, βάζουμε έναν «χωροφύλακα» θα λέγαμε στην καρδιά μας , πού τον τρέμουν οί δαίμονες και μετά δεν μπορούν να μας πειράξουν, είτε εσωτερικά ( με τα εσώτερα πάθη), είτε εξωτερικά ( μέ εξωτερικά ερεθίσματα αλλά και μέσω άλλων ασέμνων προκλήσεων αλλά και κακοποιών ανθρώπων…)
Φυλαχθείτε ακόμη από τους αισχρούς και πονηρούς λογισμούς πού σπέρνουν στο μυαλό μας οί δαίμονες, και στέκονται μετά παραπέρα και μας κοιτάζουν, περιμένοντας να δούνε εάν θα «φυτρώσουν» και θα γίνουν και πράξη εκ μέρους μας…
Οί αμαρτωλές σκέψεις πάντα θα βουϊζουν γύρω μας αλλά άς μη κάνουμε και το μυαλό μας αεροδρόμιο και πεδίο προσγειώσεως των…
Βέβαια αυτά όλα τα αόρατα εμείς δεν τα βλέπουμε ( και αλλοίμονο εάν τα βλέπαμε…), τα έχουν δεί όμως άγιοι ασκητές και μας τα έχουν περιγράψει, άσε πού καμιά φορά παραχωρεί ο Θεός και τους βλέπουμε κι΄ εμείς λίγο, ή και τους ακούμε και τότε μας πιάνει φόβος και σύγκρυο…
Μάθετε ακόμη την προσευχή του Ιησού, το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», μια προσευχή για την οποία έχουν γραφτεί δεκάδες βιβλία με το καλύτερο εξ΄ αυτών «Οί περιπέτειες ενός προσκυνητού» και εάν το βρείτε σε κάποιο Χριστιανικό βιβλιοπωλείο αγοράστε το. Πρόκειται περί ενός αληθινού θησαυρού και πολύ θα ωφεληθείτε…
Φιλικά
Ο Χριστός και η Παναγιά μαζί σας...