ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΕΙ ΤΟΥΣ ΑΔΙΚΟΥΣ ;
Βλέπω συχνά στήν κοινωνία πού ζώ, κάποιοι πλούσιους μπαμπέσηδες, με μέσον καί πολιτικά κόλπα να φτιάχνονται, να διορίζουν τα παιδιά τους, στουρνάρια μέ πατέντα, και, ( να μέ συγχωρείται για την έκφραση), να τούς έρχονται δηλαδή σε όλα εξάρες, κι΄ εμείς κάτι φτωχοί να μή μπορούμε να πάρουμε ούτε σπίτι. Γιατί γίνονται αυτές οί αδικίες; καί πώς ο Θεός το επιτρέπει;
Πέτρος Ζ., Περιστέρι, Αθήνα
Αγαπητέ φίλε.
Καταλαβαίνουμε τήν σχετική αγανάκτησή σας, αλλά πολλές φορές κρίνουμε κάποια πράγματα κοιτάζοντας μόνο τα εξωτερικά φαινόμενα πού πολλές φορές μπορεί κι΄ αυτά να μάς ξεγελάνε...
Δέν αρνούμεθα βέβαια ότι υπάρχουν καί κάποιοι αετονύχηδες τής καθημερινότητας πού λύνουν τα προβλήματά τους με ένα τηλεφώνημα, μέ κάποιες ισχυρές γνωριμίες, ίσως καί μ΄ ένα ντενεκέ ...λάδι άν θυμηθούμε καί παλαιότερες εποχές...
Όμως, είναι παρατηρημένο επίσης ότι " κάθε παράβαση καί παρακοή λαμβάνει ένδικο μισθαποδοσία..." όπως αναφέρει καί η Αγία Γραφή, καί μέσω διαφόρων τρόπων καί μυστικών ατραπών, κάποιοι πληρώνουν τίς πονηρίες τους, έστω κι΄ άν έχουν περάσει χρόνια από τότε πού έγιναν τα συμβάντα.
Γιατί οί πονηροί, φαίνεται εξωτερικά μέν ότι προκόβουν αλλά στό βάθος της ψυχής τους καί πίσω από τα κλειστά παραθυρόφυλλα του σπιτιού τους υπάρχει τόσο άγχος καί τόση θλίψη... Μή μάς ξεγελούν τά πλατειά χαμόγελα, καί τα χαρούμενα λόγια πρός τόν έξω κόσμο, γιατί στόν "έσω κόσμο τους" συνηθέστατα ζούνε τραγικές καταστάσεις...
Βαριές ασθένειες, χειρουργεία, ατυχήματα, τροχαία ξεκληρίσματα καί αναπηρίες, διαζύγια δικά τους καί των παιδιών τους, διαλυμένες οικογένειες, κλπ-κλπ .... Όχι βέβαια ότι όλα όσα βλέπουμε αφορούν τούς "κακούς" τής κοινωνίας καί οί υπόλοιποι είναι οί λεγόμενοι "καλοί", αλλά τίποτα δεν έρχεται καί στήν τύχη γιατί τόσο η ζωή όσο καί ο θάνατος είναι στα χέρια του Παντοκράτορος Θεού καί τύχη δεν υπάρχει !
Ο Θεός δεν ευδοκεί λοιπόν τό άδικο, αλλά μάς περιμένει όλους να μετανοήσουμε αποβλέποντας στήν σωτηρία της ψυχής μας. Παραθέτουμε παρακάτω μία μικρή διδακτική ιστορία πού νομίζουμε δίνει καί απάντηση στην ερώτησή σας...
" Kάποτε λοιπόν ένας άγιος γέροντας προσευχόταν στο Θεό να του αποκαλύψει γιατί άνθρωποι δίκαιοι και ευσεβείς είναι φτωχοί, δυστυχούν και αδικούνται, ενώ πολλοί, άδικοι και αμαρτωλοί, είναι πλούσιοι και αναπαύονται, και πως ερμηνεύονται οι κρίσεις του Θεού...
O Θεός, θέλοντας να τον πληροφορήσει, του έβαλε στην καρδιά λογισμό να φύγει καί νά κατέβει στον κόσμο...
Περπατώντας λοιπόν ο γέροντας, βρέθηκε σ' ένα δρόμο πλατύ, όπου περνούσαν πολλοί άνθρωποι. Eκεί υπήρχε ένα λιβάδι και μια βρύση με καθαρό νερό.
OAββάς κρύφτηκε στην κουφάλα ενός δέντρου και σε λίγο είδε, πρώτα - πρώτα να περνά ένας άνθρωπος πλούσιος που ξεπέζεψε και κάθισε να φάει. Eκεί που αναπαυόταν βγάζει ένα πουγκί με 100 χρυσά νομίσματα για να τα μετρήσει. Aφού τα μέτρησε, νόμισε πως τα έβαλε πάλι μέσα στο ρούχο του, εκείνα όμως τού έπεσαν στη γη χωρίς να το καταλάβει...
Σηκώθηκε λοιπόν και καβαλίκεψε το άλογο του αφήνοντας εκεί τα φλουριά...
Σέ λίγο πέρασε από κει ένας δεύτερος, οδοιπόρος αυτός, καί σταμάτησε για να πιει νερό. Bρίσκει όμως τίς λίρες, τίς παίρνει, και φεύγει γρήγορα...
Kατόπιν ήλθε ένας άλλος, τρίτος αυτός καί φτωχός πεζοδρόμος, φορτωμένος και κουρασμένος και κάθισε κι αυτός ν' αναπαυθεί.
Eνώ έβγαζε ένα παξιμάδι για να φάει, έρχεται ο πλούσιος, πέφτει πάνω στο φτωχό και του λέει με θυμό:
"Γρήγορα, δώσε μου τίς λίρες που βρήκες".
O φτωχός με όρκους μεγάλους έλεγε πως δεν είδε τέτοιο πράγμα. Tότε ο πλούσιος άρχισε να τον δέρνει με τη βίτσα του λουριού του αλόγου του, και μ' ένα χτύπημα στά μηνίγγια τον σκότωσε... Μετά, άρχισε να ψάχνει όλα τα ρούχα και τα πράγματα του φτωχού, και μή βρίσκοντας τίποτα, έφυγε πολύ λυπημένος...
OAββάς κρυμμένος στο δένδρο, βλέποντας όλα αυτά έκλαιγε και σπαρασσόταν η καρδιά του για τον άδικο φόνο και παρακαλώντας τον Kύριο, έλεγε:
"Kύριε, μά δεν βλέπεις το άδικο; Και πώς η αγαθότητα Σου υπομένει όλη αυτή τήν κατάσταση ; "
Tότε παρουσιάστηκε ένας άγγελος και του είπε:
"Mη λυπάσαι, Γέροντα, γιατί όλα αυτά γίνονται με τη θέληση του Θεού, κι΄ όχι στήν τύχη καί από μόνα τους !
Άλλα λοιπόν γίνονται κατά παραχώρηση Θεού ( δηλαδή τα επιτρέπει...), άλλα γίνονται για παίδευση ( λόγω προηγούμενων αμαρτιών τών ανθρώπων ), και άλλα γίνονται για οικονομία ( ελάφρυνση καταδίκης) πρός αυτούς τούς ανθρώπους...
Mάθε λοιπόν ότι αυτός που έχασε τίς λίρες ( ο πλούσιος ), είναι γείτονας τού δεύτερου, δηλαδή εκείνου που τίς βρήκε. O δεύτερος είχε ένα περιβόλι αξίας 100 λιρών, αυτός δε ο πλούσιος ως πλεονέκτης που ήταν, το πήρε πιάνοντας τούς δικαστές μόνο για 50 λίρες !
Kι επειδή παρακαλούσε ο φτωχός περιβολάρης το Θεό να κάνει εκδίκηση, οικονόμησε έτσι ο Θεός και του τα έδωσε διπλά, ώστε αντί 50 χρυσά νομίσματα, νά πάρει δηλαδή τα 100, πού πραγματικά άξιζε νά πάρει !
Μάθε ακόμη, ότι εκείνος που φονεύθηκε άδικα, είχε κάνει παλαιότερα ένα φόνο, επειδή όμως μετά είχε έργα χριστιανικά και θεάρεστα μετανοώντας ειλικρινά μέ κλάματα καί οδυρμούς γιά το αμάρτημά του καί εξομολογούμενος σε ιερέα, γι΄ αυτό θέλοντας ο Θεός να τον σώσει και να τον καθαρίσει καί από την αμαρτία του φόνου, οικονόμησε να σκοτωθεί άδικα καί ο ίδιος, για να σωθεί έτσι, κάπως η ψυχή του...
Aυτός δε ο πλούσιος καί πλεονέκτης που έκανε το φόνο, έμελλε να κολαστεί από τη φιλαργυρία καί την πλεονεξία του γι' αυτό τον άφησε ο Θεός να πέσει στο αμάρτημα του φόνου, για να πονέσει η ψυχή του και να ζητήσει καί αυτός κάποια μετάνοια...
Kαι να τώρα, ήλθε καί σ΄ αυτόν η μετάνοια καί σε λίγο αφήνει τον κόσμο και πάει να γίνει μοναχός...
Λοιπόν, πήγαινε τώρα στο κελί σου και μην πολυεξετάζεις τις κρίσεις του Θεού, γιατί αυτές είναι ανεξερεύνητες και ανεξιχνίαστες καί δεν μοιάζουν καθόλου μέ τίς ανθρώπινες κρίσεις..."
ΟAββάς, αφού άκουσε όλα αυτά από τον άγγελο, σηκώθηκε χαρούμενος καί δόξασε το Θεό !
Αγαπητέ αδελφέ, κάπως έτσι περίπου είναι οί κρίσεις τού Θεού, κι΄ εμείς άς φροντίζουμε να είμαστε μέσα στίς εντολές Του, ώστε να μή πέφτουμε μέσα στίς τιμωρίες Του...
Φιλικά