ΜΕ ΕΙΠΕ ΦΟΝΙΣΣΑ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΜΟΥ ΕΠΕΙΔΗ ΠΕΘΑΝΕ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ...
Θέλω να σάς μιλήσω γιά κάτι πού με απασχολεί καιρό τώρα... Έπειτα από προσπάθειες κάποιων χρόνων καί σχετικά τάματα φάνηκε ότι ο Θεός άκουσε τίς προσευχές μου καί έμεινα έγκυος. Δυστυχώς όμως δεν πρόλαβα να χαρώ καί βρέθηκα με συμπτώματα μιάς πραγματικά άσχημης εγκυμοσύνης... Έμεινα 5 μήνες περίπου στό κρεβάτι προσπαθώντας να γλιτώσω το μωράκι μου, αλλά παρ΄ όλα αυτά ήλθε καί τό τελειωτικό κτύπημα. Οί γιατροί διέγνωσαν ότι έφερνα στόν κόσμο ένα παιδί μέ 3 καρδιολογικά προβλήματα καί μία αναπηρία...
Μού είπαν ότι έπρεπε να κάνουν διακοπή κυήσεως δηλαδή έκτρωση, καί ότι θά κινδύνευα να πεθάνω εάν έμενα ώς τό τέλος περιμένοντας κανονική γέννα. Αρνήθηκα επίμονα, όμως πέσανε πάνω οί γονείς μου, ο άνδρας μου, τ΄ αδέλφια μου... Φοβόμουνα, έτρεμα τον θάνατο, έκλαιγα από απελπισία. Υπόγραψαν άλλοι γιά μένα, καί μ΄ έβαλαν στό χειρουργείο... Θά έφερνα ένα αγοράκι στόν κόσμο, αλλά φαίνεται ότι δέν ήταν γραφτό να ζήσει...
Όταν έγινα καλά πήγα γιά εξομολόγηση...
Ο πνευματικός μου με απεκάλεσε φόνισσα !
Τού είπα όλο το σκηνικό, αλλά αυτός επέμενε ότι έπρεπε να περιμένω ώς το τέλος γιατί τά θαύματα τού Θεού γίνονται πάντα την τελευταία ακριβώς στιγμή όταν δεί ότι πεθαίνουμε γιά την τήρηση τών εντολών του... Μού θύμισε τήν απόπειρα θυσίας τού Αβραάμ μέ τόν Ιακώβ καί το χέρι τού Αγγέλου πού σταμάτησε το μαχαίρι πρίν ο πατέρας σφάξει το παιδί του...
Τού είπα ότι υπέκυψα γιατί ίσως δεν είχα το χάρισμα να γίνω μάρτυρας, αλλά όμως ότι ποτέ δεν αρνήθηκα τον Θεό σε όλα τα υπόλοιπα. Μού είπε να παραδεχτώ ταπεινά τήν ενοχή μου καί να ζητήσω τό έλεος τού Θεού, καί μού έβαλε μεγάλο κανόνα αποκλεισμού από την Αγία Κοινωνία... Έφυγα πεθαμένη από την στενοχώρια μου καί αγανακτισμένη μέ τον πνευματικό μου πού ήθελε σώνει καί καλά να πεθάνω γιά να περάσω στήν ιστορία σάν μάρτυρας, έτσι τουλάχιστον εγώ το καταλάβαινα...
Πές τε μου, τί νά κάνω; Πού έφταιξα; Θέλω να τό καταλάβω ότι είμαι φόνισσα, αλλά η συνείδησή μου δεν μού το επιβεβαιώνει...
Ματίνα Λ., Θεσσαλονίκη
Αμέσως μετά την δολοφονική επέμβαση, με το νεκρό μωράκι επάνω στό χειρουργείο...
Αγαπητή Ματίνα.
Πήραμε το μήνυμά σας, θλιβερό καί τραγικό είναι αλήθεια, καθώς και τούς προβληματισμούς σας. Ανθρώπινο καί ευχάριστο βέβαια είναι νά μή φθάνει ποτέ ο άνθρωπος σέ τέτοια τραγικά διλήμματα. Πλήν όμως η ζωή είναι μία πολυκύμαντη θάλασσα μέ πολλές φουρτούνες καί περισσότερες περιπέτειες...
Σέ τούτη τήν ζωή, δυστυχώς, μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό αληθινής χαράς έχουμε μιά καί υπάρχει καί μεγάλο μερίδιο θλίψης. "Εκείνον πού αγαπά ο Θεός, τόν διαπαιδαγωγεί..." λέει κάπου η Αγία Γραφή καί βεβαίως όχι παραπάνω από τίς υπάρχουσες δυνάμεις του... Μέσα από κάθε όμως τέτοια ταλαιπωρία βγαίνει ένας χρυσωμένος μάρτυρας.
Ο πνευματικός σας, μάς γράφετε, σάς απεκάλεσε φόνισσα, παίρνοντας αφορμή ασφαλώς από τήν ενυπάρχουσα μέχρι καί σήμερα διάθεσή σας νά μή θεωρείτε ότι κακώς έγινε η άμβλωση...
Καί ακόμη, από τήν μέχρι καί σήμερα διάθεσή σας να μή κατηγορείτε μέχρι καί τώρα τον εαυτό σας ότι δέν αφεθήκατε εντελώς στά χέρια του Θεού περιμένοντας "μέχρι τήν τελευταία ώρα", αλλά συναινέσατε συνειδησιακά ( έστω καί άφωνη ), στήν γενομένη άμβλωση...
Αγαπητή φίλη αυτά τά θέματα είναι πολύ λεπτά καί χρειάζεται πίστη αρχαίου μάρτυρα να τα ξεπεράσουμε.
Πλήν όμως, παρατηρούμε καί σήμερα ότι, όχι Χριστιανές γυναίκες αλλά κοσμικές, να προτιμούν να πεθάνουν αυτές γιά να σωθεί τό μωρό τους! Αυτές, πολύ φοβούμαστε, ότι θα " δικάσουν" τρόπο τινά όλες τίς άλλες ψευτοχριστιανές στήν αιώνια τού Θεού Κρίση!
Από τήν άλλη πλευρά είναι πολλές φορές διαπιστωμένο καί τα θαύματα τού Θεού άπειρα, ότι μωρά πού τά είχαν ξεγράψει οί γιατροί, γεννήθηκαν υγιέστατα...
Ακούστε περιστατικό πού συνέβηκε σέ γνωστή μας οικογένεια...
Ήταν έγκυος η κόρη της, η γιαγιά όλη τήν ημέρα πού λέει ο λόγος στήν Εκκλησία, κι΄ ένα βράδυ ακούει μιά φωνή "εξ΄ ουρανού.." ( έτσι νόμισε):
--" Τί τά θέλει η κόρη σου, τά τρία καί παράλυτα; "
Καταλαβαίνετε τώρα τί έγινε... Τό λέει στήν κόρη της καί φώλιασε μέσα της καί η αμφιβολία.
"Λές να βγούνε παράλυτα;"
Τό λέει η κόρη στόν γαμπρό, αλλά εκείνος παρ΄ όλο πού ήταν μακριά από τόν Θεό, τής είπε:
" Τά παιδιά δέν θα τα σκοτώσουμε. Κι΄ άν βγούνε παράλυτα θα τα πάμε σ΄ ένα ίδρυμα...".
Κι΄ έτσι "σώθηκαν τα παιδιά", ή γιά την ακρίβεια "τό παιδί", μιά καί ήταν ένα, καί μάλιστα υγιέστατο, πού σήμερα εργάζεται σε μιά Δημόσια υπηρεσία!
Ήταν "φωνή" λοιπόν τού σατανά, κι΄ όχι τού Θεού, γιά να σκοτώσουν τό παιδί πρίν δεί τό φώς τής ημέρας.
Αγαπητή φίλη, εσείς κάνετε μέ ταπείνωση τον κανόνα πού ο πνευματικός σάς έδωσε, καί άλλη φορά στόν θάνατο να φθάσουμε, να θυμόμαστε πάντα ότι ποτέ δεν έχουμε δικαίωμα είτε με υπογραφή, είτε χωρίς υπογραφή αλλά καί με απλή ακόμη συγκατάβαση τής κεφαλής να συναινούμε σ΄ έναν φόνο. Τό τί θά κάνει ο Θεός μέ τούς φονιάδες γιατρούς καί τίς φόνισσες μαίες, αυτό είναι αλλουνού υπόθεση. Εμείς άς κοιτάξουμε αυτά πού αφορούν εμάς καί τον δικό μας προσωπικό φάκελο...
Τό ότι "η συνείδησή σας δέν τό επιβεβαιώνει" όπως μάς γράφετε, αυτό δέν λέει από μόνο του καί τίποτα μιά καί εκ τών πραγμάτων φάνηκε ότι η συνείδησή σας έκανε νερά καί ήταν τρύπιο καράβι...
Ο Θεός σάς λυπήθηκε καί δέν σάς πήρε πάνω στήν έκτρωση, όπως αρκετές φορές έχει συμβεί, ώστε να καταλήξετε στήν αιώνια κόλαση. Δείξτε τώρα τήν μετάνοιά σας καί γιά εσάς αλλά καί γιά τό μωράκι πού πέθανε αβάπτιστο, στερούμενο κι΄ αυτό τής βασιλείας τού Θεού από δική σας υπαιτιότητα...
Καλή μετάνοια αγαπητή εν Χριστώ αδελφή, καί πρό πάντων μή απελπίζεσθε!