Στο άκουσμά τους ένιωθες μία ανατριχίλα με τη σκέψη ότι αυτή την ώρα κάποιοι άνθρωποι κάνουν τις τελετές τους και επικαλούνται τον άρχοντα του σκότους, αντί τον Θεό του φωτός. Ο άνθρωπος, ο κατ' εικόνα Θεού πλασμένος, αποδίδει τιμή και λατρεία σε αλλότριες σκοτεινές δυνάμεις, που με τον τρόπο αυτό τους δίνει εξουσία να επεμβαίνουν στη ζωή του και ενίοτε να τον εξουσιάζουν.
Φέρνοντας όλα αυτά τα δυσάρεστα στον νου μου, μπήκα στην Εκκλησία, που απέχει περί τα 50 μ. από το κελί μου.
Με την είσοδό μου αισθάνθηκα μία γλυκιά θαλπωρή να με περιβάλλει, που μου εδίωξε όλη αυτή την άσχημη προδιάθεση. Είναι μία όμορφη καινούρια Εκκλησία, που τιμάται στη μνήμη των Αγίων Αποστόλων. Βρίσκεται στο κέντρο περίπου της νεοϊδρυθείσας Ιεράς Μονής και δέχτηκε τελευταία την επίσκεψη του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Αλεξανδρείας κ.κ. Θεοδώρου Β΄.
Οι τοίχοι όλοι και η οροφή είναι διακοσμημένοι με αγιογραφίες και στη μέση δεσπόζει ένας ωραίος πολυέλαιος, δωρεά ευλαβών δωρητών από την Ελλάδα. Εκεί τελούνται όλες οι ακολουθίες του 24ωρου και οι Θ. Λειτουργίες από τον ηγούμενο, τον Ιερομόναχο π. Βαρνάβα, ο οποίος προέρχεται από την Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου του Αγίου Όρους, και τους δύο (σήμερα τέσσερεις) δοκίμους γηγενείς μοναχούς.
Η ακολουθία του Όρθρου αρχίζει και προχωρεί σιγά-σιγά στα σουαχίλι, γαλλικά και ελληνικά. Μεσονυκτικό, εξάψαλμος, κανόνες κ.λπ. Διαβάζουν και ψάλλουν οι δύο δόκιμοι μοναχοί, αλλά η φωνή τους ακούγεται με δυσκολία, από τον θόρυβο της βροχής, που άρχισε να πέφτει με δύναμη επάνω στις λαμαρίνες της στέγης.
Καθόμουν σε στασίδι δίπλα στο παράθυρο και το βλέμμα μου, με το πρώτο φως της ημέρας, ασυναίσθητα έπεσε έξω στην αυλή και τους κήπους της Ι. Μονής, που τους έδερνε ανελέητα η βροχή. Τα μικρά οικόσιτα ζωάκια της Μονής φοβισμένα έτρεχαν να βρουν στεγασμένο χώρο, για να προφυλαχθούν. Ήμουν ασυνήθιστος από παρόμοιο θέαμα στην Ελλάδα.
Παρατηρούσα με περιέργεια και κάποιο φόβο, βλέποντας σιγά-σιγά να αρχίζουν να πλημμυρίζουν οι κήποι της Μονής και τους τεράστιους κεραυνούς να σχίζουν τον ουρανό και να τον φωτίζουν έντονα˙ μετά δε ακουγόντουσαν οι δυνατές βροντές που ακολουθούσαν και δημιουργούσαν την εντύπωση ότι γίνεται σεισμός. Το πιο εντυπωσιακό ήταν το θέαμα των κεραυνών.
Μία τεράστια στήλη φωτός, που ξεκινούσε από τον ουρανό και ακουμπούσε τη γη. Άθελά μου έκανα ένα συσχετισμό των νυχτερινών ήχων του ταμ-ταμ με τους κεραυνούς αυτούς. Είχα ακούσει ότι οι μάγοι με τα μαγικά τους μπορούν με δαιμονικό τρόπο να δημιουργήσουν κεραυνούς και να σκοτώσουν άνθρωπο, όπως και με άλλους τρόπους.
Όσους βέβαια είναι βαπτισμένοι και συνειδητά μέλη της Εκκλησίας, δεν έχουν εξουσία να τους πειράξουν. Οι μάγοι, μάλιστα, φοβούνται εμάς τους Ορθοδόξους, διότι οι Ιερείς μας με τα άγια Μυστήρια και τις ευχές τους χαλούν τα σχέδια, γι' αυτό και μας μισούν.
Θυμήθηκα τον Αφρικανό μεταφραστή μας και πιστό μέλος της Εκκλησίας, ο οποίος μου είχε περιγράψει ένα τραγικό περιστατικό, που συνέβη στη σύζυγό του.
Είχε βγει για λίγο έξω από την πόρτα του σπιτιού τους σε συνοικία του Κολουέζι, την ώρα που έβρεχε. Ξαφνικά έπεσε ένας δυνατός κεραυνός ακριβώς δίπλα της˙ αυτήν δεν την πείραξε, μπήκε όμως στη γειτονική καλύβα και σκότωσε δύο ανθρώπους.
Το γεγονός αυτό το είχαν αποδώσει σε μάγια και το ότι δεν πείραξε τη σύζυγό του, συνέβη επειδή ήταν βαπτισμένη, μέλος της Αγίας μας Εκκλησίας.
Σκεπτόμενος αυτά, είδα ένα νέο κεραυνό, μία τεράστια στήλη φωτός, να σχίζει και αυτός τον ουρανό και να φτάνει στη γη. Δεν πρόλαβα να συνέλθω, οπότε συνέβη κάτι το αναπάντεχο και μοναδικό.
Νιώσαμε ξάφνου ότι έγινε μία τεράστια έκρηξη, σαν να εξερράγη μία βόμβα μέσα στην Εκκλησία και διαλύθηκαν τα πάντα. Δεν υπάρχουν λόγια να εκφράσουμε την εμπειρία αυτή. Φαντάστηκα ότι η βόμβα της Χιροσίμα, έτσι περίπου θα ήταν. Ο λαμπτήρας με το ηλεκτρικό φως επάνω από το κεφάλι μου έσπασε με εκκωφαντικό θόρυβο και με περιέλουσαν τα σπασμένα γυαλιά του.
Οι δύο δόκιμοι τρομαγμένοι έπεσαν ενστικτωδώς πρηνηδόν από τα στασίδια τους στο δάπεδο της Εκκλησίας κι εμένα η όρασή μου θόλωσε για δευτερόλεπτα και έχασα την αίσθηση του τι συμβαίνει και που βρίσκομαι. Όταν άρχισε να ξεθολώνει, διαπίστωσα ότι με τη Χάρη του Θεού δεν είχαμε πάθει τίποτα˙ προσπαθούσα δε να διακρίνω αν η Εκκλησία μετεβλήθη σε ερείπια και τι απέμεινε. Αφού είδα ότι όλα ήταν στη θέση τους, προσπαθούσα να διακρίνω ρήγματα και τομές στους τοίχους και τις αγιογραφίες.
Με μεγάλη μου έκπληξη πάλι, αλλά και θαυμασμό, είδα ότι δεν είχε συμβεί η παραμικρή ζημία. Κατάλαβα ότι είχε πέσει κεραυνός μέσα στην Εκκλησία και οπωσδήποτε υπό διαφορετικές συνθήκες θα είχαμε απανθρακωθεί, όπως συνέβη προ έξι μηνών, με τον τραγικό θάνατο του Σιλβέστρου, παιδιού του οικοτροφείου μας στο Κολουέζι.
Τον είχε κατακαύσει ένας κεραυνός, όταν σε ώρα βροχής κατέβηκε από το αμάξι για να διορθώσει κάποια βλάβη.
Οι δύο δόκιμοι μοναχοί σηκώθηκαν και με κάποια συγκίνηση και ψυχική οδύνη συνεχίσαμε κανονικά την ακολουθία του Όρθρου. Αναλογιζόμενοι κατόπιν και διερωτώμενοι που οφειλόταν η θαυμαστή όντως διάσωσή μας, θυμηθήκαμε ότι στο Ιερό Βήμα της Εκκλησίας υπήρχε προηγιασμένος Άρτος, διότι ήταν περίοδος της Μεγ. Σαρακοστής και την επόμενη μέρα θα τελούσαμε Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία. Αποδώσαμε λοιπόν τη θαυμαστή διάσωσή μας στο γεγονός αυτό, δηλαδή στην ύπαρξη των προηγιασμένων Τιμίων Δώρων, και ευχαριστήσαμε θερμά τον Κύριο. Στο τέλος δε της ακολουθίας τελέσαμε και ιδιαίτερη Δοξολογία.
Μία άλλη γνώμη ήταν ότι οι μάγοι του γειτονικού χωριού, ενοχλημένοι από την επί ενάμισυ χρόνο λειτουργία της Ι. Μονής, την τέλεση των Αγίων Μυστηρίων και το εν γένει πνευματικό έργο, το οποίο επιτελεί, προσπαθούσαν με τα μαγικά τους να δημιουργήσουν επικίνδυνες καταστάσεις και να μας κάνουν κακό με τους κεραυνούς.
Πριν λίγο καιρό, περί τα μεσάνυχτα και πάλι, κι ενώ ο ηγούμενος της Ι. Μονής κοιμόταν, άκουσε στο γραφείο του, συνεχόμενο με το υπνοδωμάτιό του, ένα μεγάλο θόρυβο από θραύση υάλων. Σηκώθηκε και διαπίστωσε ότι ένα χαμηλό τραπεζάκι, που ήταν στο κέντρο του δωματίου, όλο σχεδόν από κρύσταλλο, είχε γίνει χίλια κομμάτια, χωρίς να υπάρχει κάποια εξήγηση και τα μικρά θραύσματά του είχαν γεμίσει τον χώρο.
Είναι κι αυτό ένα αποτέλεσμα των ενεργειών μάγων. Δυστυχώς όμως γι' αυτούς, η Χάρη του Κυρίου σκέπει και φυλάττει τους δούλους Του, κι εμείς επαναλαμβάνουμε το Ψαλμικό: «Ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις, ημείς δε εν ονόματι Κυρίου Θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα» (Ψαλμ. 19,8).
Εύχεσθε παρακαλούμε, αδελφοί μας, η διακονία μας εδώ στην Αφρική, που όπως κι εσείς θα διαπιστώνετε «διαβαίνει εν μέσω παγίδων πολλών» (Σοφ. Σειράχ 9,13), να γίνεται συμφώνως με το θέλημα του Κυρίου και στην παραμικρή λεπτομέρεια, ώστε να έχουμε τη Χάρη Του. Χωρίς αυτή, η μικρή μας πείρα απέδειξε ότι δεν μπορούμε να κατορθώσουμε τίποτα...«χωρίς εμού, ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιω. 15,5).
μ.Ν.Γ.
----------------
«Ἐγώ εἶμαι Ορθόδοξος παπᾶς..., είμαι ὁ παπᾶ
Κοσμᾶς...»
Ἡ δράσις τῆς μαγείας στήν Ἀφρική.
Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
Ὁ ὑποδιάκονος Ἀπόστολος μοῦ εἶπε καί τό ἑξῆς ὄνειρο κάποιου συγχωριανοῦ του, πού μένει τώρα στήν Μπουτούμπα:
«Στό χωριό μου κάποια ἡμέρα μέ πλησίασε ἕνας ἄνθρωπος, τό ὄνομά του Kipazula ὁ ὁποῖος δέν εἶναι ὀρθόδοξος. Ἦλθε νά μοῦ διηγηθεῖ πῶς εἶδε στόν ὕπνο του τόν μακαριστό π. Κοσμᾶ. Μοῦ εἶπε τά ἑξῆς:
«Κάποια ἡμέρα ἐπῆγα νά ψαρέψω. Ἐπιστρέφοντας στό σπίτι μου ἔπεσα στό κρεββάτι ἄρρωστος. Δέν μποροῦσα οὔτε νά κινηθῶ. Κατάλαβα ὅτι μοῦ εἶχαν κάνει μάγια. Τότε μιά νύκτα εἶδα τό ἑξῆς ὄνειρο:
Εἶδα ὅτι ἦλθε καί σταμάτησε κοντά στό σπίτι μου ἕνα αὐτοκίνητο πού ἔτρεχε μέ πολλή ταχύτητα. Ἄνοιξε τήν πόρτα καί βγῆκε ἔξω ἕνας εὐρωπαῖος μέ ἄσπρα ροῦχα καί μεγάλη γενειάδα. Κρατοῦσε στά χέρια του κι ἕνα βαλιτσάκι. Ἐγώ φοβήθηκα πολύ. Αὐτός ἄνοιξε τό βαλιτσάκι του, ἔβγαλε ἕνα μαντήλι καί μέ ρώτησε:
-Μέ γνωρίζεις ποιός εἶμαι;
-Ὄχι τοῦ εἶπα.
-Ἐγώ εἶμαι ὀρθόδοξος παπᾶς. Ὀνομάζομαι παπᾶ-Κοσμᾶς, πού πέθανα πρίν λίγα χρόνια. Πήγαινε στήν ἐκκλησία τῶν Ὀρθοδόξων καί πές ἐκεῖ στόν Κατηχητή καί στούς Χριστιανούς νά κάνουν προσευχή γιά σένα καί θά γίνεις καλά. Καί, ἄν πάλι ἀρρωστήσεις, νά ἔλθεις καί νά παρακαλέσεις ἐμένα καί θά σέ βοηθήσω.
«Πήγαινε νά σέ διαβάσει Ορθόδοξος παπᾶς...»
Ὁ ὑποδιάκονος Καλλίνικος ἀπό τήν ἐνορία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου τοῦ χωρίου Κατάγκα, μᾶς διηγεῖται πῶς ἔγινε ὀρθόδοξος.
«Μετά τόν θάνατο τοῦ πατέρα μου, πού συνέβη τό 1986, ἤμουν βαρειά ἄρρωστος ἐπί 4 χρόνια. Ἐπήγαινα στό νοσοκομεῖο, χωρίς καμμία βελτίωσι. Κουράσθηκα νά τρέχω σέ γιατρούς. Συνάντησα ἕνα φίλο μου. Εἶδε τήν οἰκτρά κατάστασί μου καί μοῦ εἶπε:
«Δοκίμασε καί πήγαινε σ᾿ ἕνα ὀρθόδοξο ἱερέα. Πές του νά σοῦ διαβάσει τούς ἐξορκισμούς τοῦ ἁγίου Κυπριανοῦ. Καί θά γίνεις καλά».
Τοῦ εἶπα: Εἶμαι ἐξαντλημένος, δέν ἠμπορῶ νά περπατήσω.
Ἡ γυναῖκα μου καί ἡ μητέρα μου ἐπέμεναν νά πᾶμε. Ἦτο τό ἔτος 1990. Ἐπῆγα στόν ἱερέα π. Αὐγουστῖνο τοῦ Λικάσι. Μοῦ διάβασε τούς ἐξορκισμούς καί ἐπανῆλθε ἡ ὑγεία μου, ὅπως ἦτο πρῶτα. Μέχρι τότε εἶχα ἀποκτήσει καί δύο παιδάκια. Μέ ὅλη τήν οἰκογένειά μου βαπτισθήκαμε τό 1994 στό ποτάμι τοῦ χωριοῦ μου. Μᾶς βάπτισε ὁ ἱερομόναχος π. Βαρνάβας Γρηγοριάτης».
Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη
Ἐπιμέλεια κειμένουΑναβάσεις
________________________________________________
Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, ἀπό τήν ἱεραποστολή τοῦ Κογκό, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.
Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας π.Δαμασκηνός - Ἀφρική-Μαγεία
http://anavaseis.blogspot.gr/2012/08/blog-post_9647.html?utm_source=BP_recent