Υπάρχει μεγάλοι πλήθος από αυτές στη σύγχρονη υπερκαταναλωτική κοινωνία η οποία, εκτός από την αναβίωση τού «παραδοσιακού Βελονισμού» και της μεταγενέστερης «Ομοιοπαθητικής», προσφεύγει και σε διάφορες άλλες θεραπευτικές μεθόδους, που στο σύνολό τους χαρακτηρίζονται ως θεραπευτικές της «Νέας Εποχής».
Οι περισσότερο διαδεδομένες από αυτές είναι εκείνες οι οποίες θεωρούνται ως «ενεργειακές θεραπευτικές», επειδή επικαλούνται την επενέργεια μιας εξωτερικής«Κοσμικής» ή «Συμπαντικής Ενέργειας» ή «Δύναμης» ή «Παγκόσμιας Συνείδησης», η οποία ως η «Υπέρτατη Αρχή» ή το ... «Ένα» που είναι και το «Όλον» ... ρέει και εισδύει παντού.
Από το αστρικό σύστημα το οποίον και κινεί μέχρι το κάθε μόριο της ανόργανης ύλης και το κάθε κύτταρο όλων των ζώντων οργανισμών, από το ατελέστερο μέχρι τον άνθρωπο. Από το τέτοιο «Όλον», προκύπτουν και oι «ολιστικές» θέσεις όλων αυτών των θεραπευτικών μεθόδων.
Ο άνθρωπος σαν μια «συσκευή» —όπως υποστηρίζουν— δέχεται και αποκρυπτογραφεί αυτή την «κοσμική ενέργεια», ανταλλάσσοντας και αυτός —όπως πιστεύουν— ενέργεια από τη δική του, με εκείνην.
Με την αμφίδρομη αυτή λειτουργία της «Ενέργειας», δέχονται ότι προστατεύεται ο άνθρωπος από την αρρώστια, όπως και ότι μέσω αυτής ... αποκαθίσταται η υγεία τού αρρώστου.
Η Συμπαντική ή Κοσμική Ενέργεια αναφέρεται υπό διάφορα ονόματα:
Πράνα από τους Ινδουιστές,
Θεραπευτική Δύναμη, από τον Ιπποκράτη,
Maguale, (Ειδαίον), από τον Παράκελσο.
Alcahesl, από τον Βαν Χέλμοτ,
Αστρικό Φως, από τους Καμπαλιστές,
Azorth, από τους Αλχημιστές,
Spiridus, από τον Fludd,
Οσμική Δύναμη, από τον Ράϊχενμπαχ,
Ζωικός Μαγνητισμός, από τον Μέσμερ,
Αιθερική Ενέργεια ή Βιοενέργεια, από μυστικιστές,
VisVitalis ή Ζωτική Ενέργεια ή Ζωτική Δύναμη, από τους Ομοιοπαθητικούς,
Οργόνη, από τον Ράιχ,... και πολλά άλλα.
Όλα αυτά ενεργούν με την «κοσμική» ή «συμπαντική» (δύο έννοιες ταυτόσημες) ενεργιακή δύναμη, η οποία είναι πανταχού παρούσα ως η «άπειρη σοφία της φύσης», αλλά δεν είναι ο προσωπικός Θεός.
Αναγνωρίζεται ως θεότητα η φύση με μία «πανθεϊστική» αντίληψη. Η οποία «σκέπτεται», διαθέτει «σοφία» και μάλιστα «άπειρη», και είναι μαζί με τόσα άλλα και η «ενεργειακή θεραπευτική δύναμη».
Οι περισσότερο γνωστές από ένα μεγάλο πλήθος «ενεργειακών θεραπευτικών μεθόδων», oι οποίες χαρακτηρίζονται και ως «παραϊατρικές» ή «Ανορθόδοξες θεραπευτικές Μέθοδοι» είναι:
Βελονισμός, Ομοιοπαθητική, Οστεοπαθητική ως μία πιο προχωρημένη εξέλιξη της Χειροπρακτικής.
Ολιστικό ή Βιοενεργειακό Μασάζ, Ρεφλεξολογία ή άλλως Ανακλαστική Ζωνοθεραπεία, Μαγνητοθεραπεία με τον Μεσμερισμό ως την περαιτέρω εξέλιξή της, Σιάτσου, Γιόγκα, Διαλογισμός, Μακροβιοτική, Οργονομία, Αρωματοθεραπεία, Ανθοϊαματική, Χρωματοθεραπεία και Χρωματική, Σαμανισμός, Ύπνωση με Αυτοΰπνωση ή Υπνωτισμό, και αμέτρητο πλήθος άλλων.
Όλες αυτές oι «Μη Συμβατικές» ή Ανορθόδοξες Θεραπευτικές Μέθοδοι χρησιμοποιούνται για την «απρόσκοπτη (όπως πιστεύουν) ροή της Συμπαντικής Ενέργειας» στον πάσχοντα άνθρωπο προς αποκατάσταση της διαταραγμένης εσωτερικής ζωτικής ενέργειας (που αυτή συνιστά την αρρώστια) και επανάκτηση της υγείας.
Στην πραγματικότητα η εξαπάτηση τού Σατανά και των πονηρών πνευμάτων είναι τεράστια και σ' αυτά τα θέματα.
Μόνο ο αληθινός Θεός είναι πανταχού παρών και πληρεί το Σύμπαν και είναι Αυτός που ζωογονεί και συντηρεί τον υλικό κόσμο και τον άνθρωπο με την συντηρητική του Δύναμη. Όπως και δύο ενέργειες υπάρχουν:
Οι άχτιστες ενέργειες τού Αληθινού Θεού που μας αποκάλυψε ο Θεάνθρωπος και μας μίλησε γι' αυτές ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και oι «ενέργειες» των κτιστών πνευματικών οντοτήτων-δαιμόνων, που ενεργούν σ' αυτούς τους χώρους.
Όσοι όμως ασκούν αυτές τις θεραπευτικές έχουν πνευματική επιβάρυνση (oι ασθενείς) διότι ακόμη κι αν θεραπευθούν σωματικά επιβαρύνονται πνευματικά γι' αυτό είναι πολύ επικίνδυνες αυτές οι «θεραπευτικές».
Από το βιβλίο:
Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΕΩΣΦΟΡΟΥ ΚΑΙ Η ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ ΤΗΣ
ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ