PENTHKOSTgreece



      Προσευχή, ή υπνωτιστικό παραλήρημα ;



Ειρήνη:
  Γεννήθηκα στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1975 και ήρθαμε οικογενειακώς στην Αθήνα το 1989 για μόνιμη εγκατάσταση. Οικογένεια Χριστιανική Ορθόδοξη με πολύ θρησκευτική ευλάβεια από τα παιδικά μου χρόνια. Πάντα θυμάμαι τα όμορφα αυτά Χριστιανικά χρόνια, τις Κυριακές στην Εκκλησία, τις γιορτές κλπ. 

Παρεκτράπηκα βέβαια από την Ορθή Πίστη το 2005 σε μία ιδιωτική σχολή όπου δίδασκα (είμαι καθηγήτρια πληροφορικής) εδώ στην Αθήνα. Εκεί είχα γνωρίσει μία μαθήτρια μου την Άννα, 4 χρόνια μικρότερη μου σε ηλικία, η οποία ήταν και είναι μέλος της ελευθέρας αποστολικής εκκλησίας πεντηκοστής ( όπως θέλουν νά ονομάζονται ) στην κεντρική «εκκλησία» της Αθήνας.

Για να μπω κατευθείαν στο θέμα μας, η Άννα πολύ σύντομα, δίνοντας μου μία μικρή Καινή Διαθήκη, άρχισε να μου μιλάει για τον Χριστό εξ’ αρχής, και αργότερα μου αποκάλυψε την «εκκλησία» της (την ΕΑΕΠ).

Κάθε μέρα σχεδόν ερχόταν σπίτι μου, η μητέρα μου δεν είχε καταλάβει τίποτα, αντιθέτως σε ένα ευχέλαιο που είχαμε ένα απόγευμα στο σπίτι, η Άννα ήρθε κανονικά, επομένως δεν είχαμε καταλάβει κάτι για τό τι πίστευε.

Με τον καιρό όμως, σιγά-σιγά και ύστερα από έναν εσπερινό που είχαμε πάει μαζί, μου αποκάλυψε την «ταυτότητα» της. Άρχισα πραγματικά στην αρχή να δείχνω ένα ενδιαφέρον για την νέα αυτή «εκκλησία» που μου έλεγε συνέχεια, καί ότι ( δήθεν ) είναι η πρώτη αποστολική εκκλησία.

Βέβαια η πλύση εγκεφάλου πήγαινε σύννεφο!! Μπόρεσε και κατάφερε μέσα σε δύο εβδομάδες να μου αλλάξει την γνώμη για πολλά πράγματα που πίστευα και σεβόμουν.Καλά μιλάμε, είναι φοβερό …;

Ακόμα δεν το πιστεύω! Αναθεώρησα τις απόψεις μου για την Παναγία, για τις εικόνες, τον Σταυρό, τους Ιερείς και τελικά άρχισα να αμφιβάλω και εγώ για την πνευματική μου πορεία. Ένιωθα ένα μεγάλο κενό, διότι σιγά σιγά απομακρυνόμουν από τους γονείς μου, από τους δύο μου αδερφούς, από την Εκκλησία, από τους φίλους.

Πήγες Ειρήνη στην ΕΑΕΠ; Είδες τον χώρο;

Ειρήνη: Ναι βέβαια πήγα, με πήρε μαζί της για να ακούσω κήρυγμα του Ευαγγελίου. Εντωμεταξύ πήγαμε πιο νωρίς, για να παραβρεθούμε και στην προσευχή. Όταν μπήκαμε μέσα στην κεντρική «εκκλησία» της Αθήνας, ένιωσα τόσο παράξενα, που πραγματικά ήθελα να ουρλιάξω από αυτά που έβλεπα. Όχι ότι μου άρεσαν, αλλά τα βρήκα τόσο παρατραβηγμένα, ειδικά δύο «προφήτισσες» με μαντήλια που φωνάζανε τόσο δυνατά και υποτίθεται σε ξένες γλώσσες, μου προκαλούσαν την αηδία, συγγνώμη που το λέω, δεν θέλω να θίξω άτομα, αλλά ένιωσα ότι είμαι σε συναγωγή -χάβρα Ιουδαίων-Σατανιστών -τέλος πάντων κάτι τέτοιο μου έβγαζε το όλο θέαμα και άκουσμα. Ήταν θλιβερή εκείνη η μέρα για μένα, δεν άργησε όμως και πολύ όμως η Άννα να με μεταπείσει, ότι ( τάχα ) «έτσι ήταν καί η πρώτη αποστολική εκκλησία ( !!! )».

Στη συνέχεια οι μέρες περνάγανε, άκουγα το ράδιο Χριστιανισμός στο ιντερνέτ, έβαζα κηρύγματα σε cd του Φέγγου, Νικολακόπουλου, Κονδύλη, Ζαχαράτου, κλπ, «ομολογίες» ατόμων πώς γνωρίσανε τον Χριστό, διάβαζα και την Αγία Γραφή. Μέρα με την μέρα άρχισα και εγώ να γονατίζω να προσεύχομαι και ζητούσα την «αναγέννηση» ( πού λένε...). Σ’ όλα αυτά όμως, κάτι δεν μου πήγαινε καλά. Δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στη δουλειά μου, έχανα ύπνο με το να κάθομαι και να ακούω τα cd, έφτασα στο σημείο να αναρωτιέμαι γιατί έγινα τόσο χάλια.

Η Άννα μου έλεγε συνέχεια ότι έπρεπε να κλάψω και να δεχτώ τον Χριστό ως προσωπικό μου σωτήρα. Της έλεγα ότι τον Χριστό Τον γνωρίζω από μικρό κορίτσι, πάντα ήμουν Χριστιανή ποτέ δεν Τον αρνήθηκα, εκείνη επέμενε ότι δεν Τον είχα γνωρίσει όπως κανονικά έπρεπε...!

Μιά μέρα τού Νοεμβρίου του 2006, μου ζήτησε  να πάμε στην «εκκλησία» να γονατίσουμε με ένα μαξιλαράκι μπροστά στον άμβωνα, για να ζητήσω να μου αποκαλυφθεί ο Χριστός, να ομολογήσω τα αμαρτήματα μου, να κλάψω και να προσευχηθούν τα «αδέρφια» για να «αναγεννηθώ».

Εκεί Χριστέ μου, μη χειρότερα, έχασα πάσα ιδέα για αυτούς τους ανθρώπους!!! Κυριολεκτικά όμως.

Ήρθε ο «ποιμένας», έβαλε τα χέρια του πάνω από το μαντήλι που μου έδωσαν να φορέσω, και άρχισε να φωνάζει δυνατά σε Ελληνικά και σε κραυγές – λέξεις, κάτι μου θύμιζε Ελληνικά με Αραβικές καταλήξεις.

Άρχισα να ενοχλούμαι, μέσα μου παρακαλούσα τον Χριστό και την Παναγία να με γλιτώσουν από αυτή την απαίσια εμπειρία!!! Ήθελα να κάνω τον σταυρό μου και δεν μπορούσα, λόγω του ότι φοβήθηκα να μην με πετάξουν έξω.


Pentikostiani1

Αμερικανοί Πεντηκοστιανοί τήν ώρα πού τούς έχει πιάσει "τό πνεύμα  ξένων γλωσσών". Τώρα, ποιό είναι αυτό τό πνεύμα, καί τί σχέση έχουν όλοι αυτοί μέ τούς Αγίους Αποστόλους τό καταλαβαίνουμε μόνο καί μόνο βλέποντας τήν φωτογραφία...



Συνέχιζε ο «ποιμένας» να προσεύχεται και μία γυναίκα ξαφνικά άρχισε να φωνάζει λες και ήταν δαιμονισμένη βρε παιδί μου, φοβερό!!!

Φώναζε σε ίδιες επαναλαμβανόμενες λέξεις, πέταγε και κάνα Αγγλικό τύπου «MyGod», και υποτίθεται μετάφραζε και έλεγε « Κόρη μου Εγώ σε οδήγησα στον Οίκο μου, μείνε μαζί μου, το τέλος έρχεται εγώ θα σε φυλάξω, λέγει Κύριος ο Θεός σου …;.».

Πανικοβλήθηκα διότι κατάλαβα ότι με «δουλεύουν» κανονικά εκεί μέσα, υποτίθεται ότι τάχα μίλαγε ο Θεός.

Φοβήθηκα τόσο πολύ που σηκώθηκα γρήγορα και πήγα τουαλέτα. Εκεί άρχισα να κλαίω από φόβο. Μετά από λίγα λεπτά βγήκα, πήγα σε ένα θρανίο, γονάτισα για να μην καταλάβουν τίποτα, και μία «αδερφή» που καθόταν δίπλα μου, μου είπε ότι σε όραση είδε εκείνη τη στιγμή ότι σύντομα θα «αναγεννηθώ». Χριστούλη μου, τι όραμα και τέτοια!!!!

Ξανατρόμαξα και σηκώθηκα έφυγα από την αίθουσα...

Την επόμενη, η Άννα μου τηλεφώνησε και της είπα ότι πραγματικά φοβήθηκα. Εκείνη ήθελε να με καθησυχάσει λέγοντας μου ότι θα έκανε μία προσευχή στο δωμάτιο της για να ζητήσει από τον Θεό να μου πάρει τους φόβους.

Την ίδια νύχτα άρχισα να βλέπω εφιάλτες τόσο έντονους, που ξύπνησα ιδρωμένη μέσα σε κλάματα. Εκεί ήταν η πρώτη φορά μετά από αρκετούς μήνες που έκανα ξανά τον Σταυρό μου!!!.

Το πρωί που ξύπνησα κάθισα και τα είπα όλα στην μητέρα μου και στον ένα μου αδερφό τον Μανώλη. Το μόνο που μου είπαν είναι να μην μπλεχτώ, και η μητέρα μου άναψε το καντήλι και την είδα ότι προσευχόταν στα κρυφά. Εκεί «έσπασε» η καρδιά μου, άρχισα να κλαίω πάλι και έτρεξα στην αγκαλιά του πατέρα μου, ο οποίος μου είπε ότι είχε προσέξει μεγάλη διαφορά στην συμπεριφορά μου. Μου είπε να μην ανησυχώ και ότι δεν θα άφηνε κανέναν να με πειράξει.

Το ίδιο απόγευμα, μου τηλεφώνησε η Άννα και μου είπε ότι τάχα είδε στο ενύπνιο της (στο όνειρο της) το προηγούμενο βράδυ που εγώ έβλεπα τους εφιάλτες, ότι τάχα ο Ιησούς με είχε στην αγκαλιά Του και με πήγαινε στην «εκκλησία» της πεντηκοστής.

Εκεί πραγματικά κατάλαβα ότι είχα να κάνω με άτομα μανιακά, της είπα ότι δεν θέλω να την ξαναδώ και να μην με ξανά ενοχλήσει.

Της το έκλεισα βιαστικά και πραγματικά από τότε δεν την έχω ξαναδεί. Το καλό είναι ότι δεν βαπτίστηκα σ’ αυτούς τους τρελούς, ούτε εισχώρησα σε βάθος στα παράλογα πιστεύω τους...

Δηλαδή, από αυτή την μικρή εμπειρία που είχες, τι γνώμη έχεις σχηματίσει για αυτή την οργάνωση;

Ειρήνη: Όπως ακριβώς το είπες, είναι μία οργάνωση, τίποτα άλλο.

Υποτίθεται ότι ασπάζονται τον Χριστιανισμό, αλλά ποιόν Χριστιανισμό;

Αυτό που είδα και έζησα όσες φορές πήγα, δεν θυμίζει Εκκλησία, δεν έχει κάτι το Θείο, είναι τόσο αλλόκοτη η συμπεριφορά τους, αυτές οι φωνές τους βρε παιδί μου, αυτά τα λόγια λες και είσαι σε συνάθροιση μουσουλμάνων και ιουδαιο-αραβικών θρησκειών.

Όχι, δεν έχουν τίποτα το Χριστιανικό, ούτε για δείγμα. Φωνάζουνε δυνατά, τσιρίζουνε κυριολεκτικά. Κάνουν παρέα μόνο μεταξύ τους και όλοι οι άλλοι ακόμα και προτεστάντες και άλλοι Πεντηκοστιανοί είναι για αυτούς κοσμικοί!!!

Ποτέ δεν θα ήθελα να ξαναζήσω τέτοια εμπειρία. Δεν τους μισώ, αλλά αλήθεια …τους φοβάμαι ! Και τους λυπάμαι. Εύχομαι να δούνε τα λάθη τους, έψαξα στο Ιντερνέτ πολλές σελίδες και blogs όπως το δικό σου, γι’ αυτό αποφάσισα να πω και εγώ την δική μου, έστω και μικρή εμπειρία...

antipentecostal: Σ’ ευχαριστώ Ειρήνη και χάρηκα που τα είπαμε από κοντά. Επειδή μερικά άτομα δεν πιστεύουν ότι οι ομολογίες αυτές είναι αληθινές, έχεις να πεις κάτι γι΄ αυτό;

Ειρήνη: Άσε να λένε ότι θέλουν. Στο κάτω κάτω, δεν θέλω να δημοσιευτούν τα προσωπικά μου στοιχεία. Αλλά όποιος πρώην πεντηκοστιανός θέλει να σου πει την εμπειρία του, καλό θα ήταν να μην φοβηθεί. Ανώνυμα ας πει για αυτή την οργάνωση, ώστε να φυλαχτούν και άλλα άτομα από το κύκλωμα αυτό. Μπράβο, καλή η προσπάθεια σου.

antipentecostal: Σ’; ευχαριστώ Ειρήνη, ο Θεός μαζί σου.

Πηγήhttp://antipent.pblogs.gr

 

ΤΑ  ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΛΑΘΟΥΣ

  

Γενικά:

Το θρήσκευμα των Προτεσταντών, είναι μία συρραφή και συνάθροιση αρχαίων Χριστιανικών δογματικών εκτροπών, οι οποίες και έχουν καταδικαστεί από αρχαίες Οικουμενικές Συνόδους. Θα προσπαθήσουμε εδώ να παραθέσουμε τίς βασικές αυτές διαφορές με την αρχαία Εκκλησιαστική ρίζα, πού είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ανατολής, και αυτές εδώ θα εξετάσουμε. 

Ας δούμε τά σχετικά σημεία                                                                                                                                 

1) Λένε, ότι μάς είναι αρκετή η Αγία Γραφή και το ίδιο το Ευαγγέλιο,  γι΄ αυτό καί ονομάζονται Ευαγγελικοί.

Καί ακόμη, ότι οι ερμηνείες των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας ( Αγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, Μέγας Βασίλειος, Γρηγόριος Θεολόγος, Μέγας Αθανάσιος κλπ) δεν είναι απαραίτητες, μιά καί ή κατά γράμμα προσωπική εξήγηση τού Ευαγγελίου από τον κάθε άνθρωπο πού πιστεύει στον Χριστό, είναι αρκετή για την σωτηρία του.

Αποτέλεσμα  αυτής τής θεωρήσεως γιά " προσωπική εξήγηση " τής Αγίας Γραφής, υπήρξε, η δημιουργία εκατοντάδων αυτοδύναμων «εκκλησιών» και " Σχολών ερμηνείας " τής Αγίας Γραφής, σύμφωνα με τις προσωπικές σκέψεις και προτιμήσεις τού κάθε ανθρώπου, με καταστρεπτικά για την σωτηρία των ψυχών, αποτελέσματα. 

Αυτός ο παραμερισμός των αρχαίων Αγίων Πατέρων του Χριστιανισμού, πού με τά θαύματα επικύρωναν τήν εν Θεώ ερμηνεία τους, και αυτή η περιφρονητική «ισοτιμία» τους από τον Προτεσταντικό – Ευαγγελικό κόσμο, με κάθε κοινό άνθρωπο, έφθανε τελικά στον ίδιο τον Θεό και στις ενέργειές του. 

Σήμερα, τά σημεία του λάθους είναι ορατά, και θα λέγαμε θανάσιμα…

    2) Ισχυρίζονται, ότι τα καλά έργα δεν είναι απαραίτητα για να σωθεί ο άνθρωπος. Μόνο να πιστεύει κανείς, και σώζεται!               

    Ο ίδιος ο Χριστός όμως παραγγέλνει ότι, «ού πάς ο λέγων μοι, Κύριε, Κύριε, εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών, αλλά ο ποιών το    θέλημα τού Πατρός μου του εν ουρανοίς…»(Ματθ.7, 21-23). 

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Αποκάλυψη αναφέρει ότι οι άνθρωποι κρίνονται από τά έργα τους (Αποκ.20,12). 

Και ο Απόστολος Παύλος προσθέτει ότι εάν έχω τέτοια πίστη ώστε να μετακινώ και βουνά, αλλά δεν έχω έργα αγάπης, δεν είμαι τίποτα (Α΄Κορινθ.13,2).

3) Λένε, ότι ο Λούθηρος καθάρισε την Εκκλησία από τά πολλά σφάλματα πού είχε.

Ναι, αλλά αυτά αφορούσαν την Παπική εκκλησία, τά συγχωροχάρτια της, και τις Ιερές εξετάσεις πού έκαιγαν και βασάνιζαν τους ανθρώπους.  

Η Ορθόδοξη Εκκλησία ποτέ δεν διέπραξε τέτοια εγκλήματα. 

Ο Λούθηρος, προερχόμενος από την Παπική Εκκλησία συγκρούσθηκε με αυτά, διαμαρτυρόμενος . Στους λόγους του μάλιστα εκθείαζε την Ορθόδοξη Εκκλησία γιατί αυτή μόνο κράτησε, έλεγε, την αρχαία Παράδοση. Εν τούτοις, έφτιαξε μία δική του ομολογία, αποφεύγοντας να γυρίσει στην αρχαία ρίζα.

 Η Ορθόδοξος Εκκλησία, παρέμεινε ανόθευτη σύμφωνα με τά αρχαία, υπό του Χριστού και των Αγίων Αποστόλων παραδεδομένα πρότυπα, παραμένοντας ως εκ τούτου, και η μόνη αληθινή πού μπορεί να προσφέρει σωτηρία!

4) Κατακρίνουν την προσκύνηση των Αγίων Εικόνων,

Μιλούν για ειδωλολατρία, ξύλα και χρώματα, μή μπορώντας να κατανοήσουν ότι προσκυνώντας ο πιστός τις εικόνες δεν προσκυνά ξύλα και χρώματα ούτε και τά λατρεύει, αλλά η τιμή του διαβαίνει στο πρόσωπο, πού η εικόνα παριστάνει. 

Όπως μια μάννα φιλώντας την φωτογραφία του ξενιτεμένου παιδιού της, φέρνει στο μυαλό της με αγάπη το πρόσωπό του, έτσι και ένας Χριστιανός τιμά την κάθε άγια Εικόνα.

Εικόνες συναντάμε από τους πιο αρχαίους χρόνους των Χριστιανικών διωγμών μέσα στις κατακόμβες, και ορισμένες από αυτές θαυματουργούν  μέχρι σήμερα. 

Γνωστότερες θαυματουργές εικόνες είναι, η Παναγία της Τήνου, η Παναγία 20φοίνισσα στην Μακεδονία, η Παναγία η Μαλεβή στον Αγιο Πέτρο έξω από την Τρίπολη (μέ τό Αγιο Μύρο να τρέχει, τρυπώντας το τζάμι στο κέντρο, και να ευωδιάζει ο τόπος, ή καί τά αυτοκίνητα των προσκυνητών όπως έρχονται, από δεκάδες χιλιόμετρα μακρυά.

Κι΄ ακόμη, πλαστικές μικρές εικονίτσες  τής Μαλεβή, να ευωδιάζουν αποπνικτικά σε πιστούς στον Καναδά, στην Αυστραλία κλπ. καί νά τρέχουν μύρο, όπως γράφουν πιστοί άνθρωποι σε επώνυμες αναφορές τους καί σέ αρκετά γράμματά τους... 

Οί Άγιες εικόνες, με τά δεκάδες χρυσά αφιερώματα επάνω τους, πού ασφαλώς δεν δόθηκαν έτσι «τσάμπα», αλλά σε ανταπόδοση θαύματος, κρύβουνε πάντα τήν μυστική αλήθεια τής Ορθοδοξίας! 

Γιατί εμείς, είναι αλήθεια κι΄ άς μη κρυβόμαστε, ούτε τον πυρετό μας δεν δίνουμε δωρεάν, εάν δέν πρόκειται κάτι νά πάρουμε...

5) Κατακρίνουν την προσκύνηση και την τιμή των Αγίων λειψάνων.

Όμως, τούς Άγιους αυτούς ανθρώπους, και μάλιστα καί μάλιστα τούς μάρτυρες, πού κάηκαν, γδάρθηκαν, τηγανίσθηκαν, ή και αποκεφαλίσθηκαν, αρνούμενοι ως το τέλος να προδώσουν τον Χριστό και την πίστη τους, αυτούς πού ο ίδιος ο Θεός τούς πιστοποιεί μέχρι σήμερα μέ ευωδία λειψάνων και θαυμάτων θεραπείας, μπορούμε εμείς να τους περιφρονούμε σάν ένα τίποτα, θεωρώντας τους ίσους μας; 

Είμαστε εμείς στα ύψη τους;

Κάναμε εμείς, για τον Χριστό και την πίστη μας αυτά πού έκαναν εκείνοι; 

Ασφαλώς όχι! 

Ας έχουμε τουλάχιστον την ταπεινοφροσύνη και το «γνώθι σ΄αυτόν» νά παραδεχθούμε τά «μείον» μας…

6) Απορρίπτουν νηστείες, μνημόσυνα, και αποστολικές παραδόσεις.

Κατ΄ αρχάς η νηστεία είναι η πρώτη εντολή του Θεού αλλά και ή αιτία εκπτώσεως τών πρώτων ανθρώπων από τον Παράδεισο, λόγω της ανυπακοής τους! 

Την εντολή τής νηστείας,( και μάλιστα τής σαρκικής νηστείας ), σάν πράξη προπαρασκευής και προετοιμασίας τού ανθρώπου για να εισακουσθεί από τον Θεό, την συναντάμε τακτικά στήν Αγία Γραφή.

Ενδεικτικά τήν βλέπουμε, στήν εμφάνιση τού Θεού στό γεμάτο καπνούς και βροντές όρος του Σινά (Εξοδος 19,15), στον Ιωάννη τον Πρόδρομο, στην χειροτονία των πρεσβυτέρων ( χειροτονήσαντες πρεσβυτέρους κατ΄ εκκλησίαν, προσευξάμενοι μετά νηστειών  ), Πράξ. Αποστ.ΙΔ΄ 23,

στό " νηστεύσαντες και προσευξάμενοι και επιθέντες αυτοίς τάς χείρας " (Πράξ.Αποστ. ΙΓ¨3), κλπ.

Τά μνημόσυνα για τις ψυχές των πεθαμένων ανήκουν στην αρχαία τάξη, τόσο της Παλαιάς όσο και της Καινής Διαθήκης.  

Είναι μία τελευταία προσπάθεια παρακλήσεως προς τόν Θεό, αλλά και πράξη αγάπης τών ζωντανών προς τους πεθαμένους, για να τούς λυπηθεί ο Θεός και να τους σώσει από αμαρτήματα πού εμποδίζουν την σωτηρία τους, στον χώρο εκεί πού βρίσκονται, αδυνατούντες προσωπικά πιά, νά πράξουν οτιδήποτε...

Στο Β΄ Μακαβαίων αναφέρεται " Υπέρ νεκρών προσεύχεσθε " (12,44)

Η Ιερά Παράδοση πού οι Προτεσταντικές ομολογίες απορρίπτουν, (δεχόμενοι μόνο την Αγία Γραφή), είναι ο άγραφος νόμος της Εκκλησίας. 

Ακόμη και τά κείμενα της Καινής Διαθήκης μέχρις ότου καταγραφούν από τους τέσσαρες Ευαγγελιστές ήσαν κι΄ αυτά προφορική Παράδοση.

 Ο Απόστολος Παύλος αναφέρει " Καθώς παρέδωκα υμίν τάς παραδόσεις κατέχετε " (Α΄Κορινθ.11,2), και αλλού γράφει,

" Αδελφοί, στήκετε και κρατείτε τάς παραδόσεις, άς εδιδάχθητε είτε διά λόγου είτε δι΄ επιστολής ημών " (Β΄Θεσαλον.2,15).

7 ) Αρνούνται, την Παρθενία, αλλά και την Αειπαρθενία,( μετά τήν γέννηση τού Χριστού), αλλά και αγνότητα της Θεοτόκου.

Θεωρούν την Παναγία μας, σάν «μία καλή γυναίκα», πού έκανε όμως και άλλα παιδιά,( επειδή το Ευαγγέλιο αναφέρει  ώς αδελφούς τού Κυρίου  τά παιδιά τού χήρου Ιωσήφ, από τόν γάμο του πρίν. 

Οι ισχυρισμοί όμως αυτοί είναι ανυπόστατοι, γιατί η Μαριάμ αναφέρεται ρητά σαν μνηστή του Ιωσήφ (Ματθ.1,18 και Λουκ.1,27. 2,5), και παρθένος (Λουκ.1,27). 

Βλέπουμε ακόμη τον σκανδαλισμό τού Ιωσήφ σαν αντελήφθη την εγκυμοσύνη τής Μαριάμ, και την θέλησή του να τήν διώξει     ( μιά και δεν είχε μαζί της τέτοια σχέση), ως ότου πληροφορείται από τον άγγελο τον υπερφυσικό τρόπο συλλήψεως του Χριστού (Ματθ.1, 18-20). 

Όμως, πέραν αυτών, θα ήταν ποτέ δυνατόν, και με την ελάχιστη ανθρώπινη  λογική, ένα πρόσωπο πού καθαγιάσθηκε μέ την γέννηση τού ενανθρωπίσαντος Υιού τού Μεγάλου Θεού, θα ήταν ποτέ δυνατόν νά ψάχνει γιά γαμπρό γιά να παντρευτεί κάποιον άνθρωπο, σαν μια συνηθισμένη γυναικούλα τού κόσμου, πού σήμερα ξέρουμε, ή τής γειτονιάς πού ζούμε; 

Άς μή είμαστε αφελείς, οπωσδήποτε όχι!

Ακόμη και στην αρχαία ειδωλολατρική εποχή, κάποια ξεχωριστά πρόσωπα διατηρούσαν τήν αγνότητά τους, καί εδώ, στήν ζωντανή μας θρησκεία, μετά από ένα τέτοιο μεγάλο θαύμα τού αληθινού Θεού, θά παντρευόταν ή Παναγία μας;

8) Αρνούνται πέντε από τά επτά μυστήρια της Εκκλησίας.

Ο Προτεσταντικές ομολογίες, γενικά, όσα από τόν Χριστιανισμό δέχονται,   τά δέχονται σάν απλές, κοσμικές τελετές συμβολικού, και όχι αγιαστικού χαρακτήρα. 

Δέν δέχονται τήν ιερωσύνη, τήν εξομολόγηση, τήν Αγία Κοινωνία, τό χρίσμα καί τήν εκ τούτου μετάδοση τού Αγίου Πνεύματος, τό σημείο τού Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, τόν Μοναχισμό κλπ , ξεχνώντας τήν παράδοση χιλιάδων ετών, από τόν Αγιο Ιωάννη τόν Πρόδρομο, τόν Αγιο Αντώνιο με τους χιλιάδες μοναχούς στήν Αίγυπτο,  καθώς και άλλα πολλά, πού λόγω χώρου δεν μπορούμε εδώ να μεταφέρουμε. 

Στο βιβλίο " Οι αιρετικοί Προτεστάντες " τού Μητροπολίτου Κορινθίας κ. Παντελεήμονος, γίνεται μία συστηματική καταχώρηση δοξασιών και θέσεων 450 περίπου Προτεσταντικών ομάδων πού υπάρχουν σήμερα, και μία συστηματική αγιογραφική αναίρεση αυτών των δογματικών εκτροπών, βάσει των κειμένων της Αγίας Γραφής και της αρχαίας ερμηνείας τους.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ 

                                        ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ...


" Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά Εθνη, βαπτίζοντες αυτούς είς το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος" (Ματθ.κη΄19).

Γεννάται όμως το ερώτημα, με ποιόν τρόπο εβάπτιζαν οι Απόστολοι, μιά και τα Ευαγγέλια δεν τό διευκρινίζουν;

Απάντηση στο ερώτημα αυτό, μας δίνει η Ιερά Παράδοση μέσα από τά συγγράμματα των Αποστολικών Πατέρων και μάλιστα μέσα από την αδιάκοπη και επίσημη πράξη της Εκκλησίας από την ίδρυσή της έως σήμερα. 

Η Αγία Γραφή μιλάει επίσης περί επιθέσεως χειρών (χειροτονία ιερέων), περί αλείψεως δι΄ελαίου (ευχέλαιον-χρίσμα), κλπ. 

Ερωτάται όμως, πρακτικώς πώς γίνονταν αυτά; Και αν η Ιερά Παράδοση μας πληροφορεί συμπληρωματικώς γι΄αυτά, σέ τί αντιφάσκει μέ τήν Αγία Γραφή;

Όταν απορρίπτεται η Παράδοση ως «μύθευμα και εντάλματα ανθρώπων», και το κύρος τής Εκκλησίας ως ανύπαρκτο, το ερώτημα είναι από πού έχουν οι Προτεσταντικές ομολογίες την πληροφορία ότι αυτά τά βιβλία πού κρατάνε καί οι ίδιοι στα χέρια τους, ότι είναι η γνησία, αρχαία Καινή Διαθήκη; 

Ασφαλώς από την αρχαία Χριστιανική Παράδοση, τήν οποίαν...αρνούνται. 

Και ακόμη.

Από πού παρέλαβαν την αργία της Κυριακής, ενώ η Αγία Γραφή, μιλάει μόνο για αργία Σαββάτου;

Ασφαλώς από τήν Ιερά Παράδοση! 

Και τέλος, σέ ποιό μέρος τής Καινής Διαθήκης αναφέρεται ότι τά βιβλία της είναι 27 (πού και οι ίδιοι παραδέχονται.) 

Πουθενά!

Το αναφέρει όμως η Ιερά Παράδοση, την οποία δυστυχώς, (επιλεκτικά), την έχουνε καταργήσει…

Παραθέσαμε, αυτή την μικρή κατάθεση για τις Προτεσταντικές ομολογίες, με την ελπίδα προβληματισμού και αναθεωρήσεως κάποιων θέσεων, πού μπορούν να φανούν επιζήμιες στήν εν Χριστώ σωτηρία μας…



ΕΙΧΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ

ΙΕΡΑ ΕΞΕΤΑΣΗ...

 

IeraExetasi1


Ιερά Εξέταση: Καθολικοί καί Προτεστάντες καίγανε καί βασανίζανε τούς ανθρώπους για να τούς κάνουν... Χριστιανούς !

Η Ορθόδοξη Εκκλησία όμως ουδέποτε έφθασε σ΄ αυτήν την δαιμονική πτώση... 




Η αποσκίρτηση τού Καλβίνου καί τού Λούθηρου από τον Πάπα με την δημιουργία τής Εκκλησιαστικής Μεταρρύθμισης καί τού Προτεσταντισμού γενικότερα, γιά μιά πιό "υγιή εκκλησία", έδωσε τό έναυσμα γιά εσωτερικές "χριστιανικές" διώξεις πού ούτε ο Χριστός ούτε καί οί Άγιοι Απόστολοι ποτέ τους πρότειναν ή έκαναν...

Κεφαλή τών διώξεων αυτών υπήρξε η Κρατική Δικαιοσύνη με άρχουσα την Ιερά Εξέταση όπως ακριβώς έκανε καί ο Πάπας στό Βατικανό. Δηλαδή, περιέπεσαν καί αυτοί σ΄ εκείνο πού πρώτα κατηγορούσαν... Αυτά δυστυχώς είναι τα αποτελέσματα κάθε χριστιανικού εκτροχιασμού από την αρχαία Παράδοση τής Αποστολικής Εκκλησίας μας...
 

                                         ( αποσπάσματα από ένα άρθρο )

Η εξουσία του κλήρου επί της ζωής στην Γενεύη, ασκούταν δι’ ενός κονσιστορίου ή πρεσβυτερίου συνισταμένου από πέντε πάστορες και δώδεκα λαϊκούς πρεσβυτέρους, όλους εκλεγμένους από το συμβούλιο. Απόκτησε το δικαίωμα να κανονίζει την θρησκευτική λατρεία και την ηθική συμπεριφορά παντός κατοίκου· απέστελλε ένα ιερέα και ένα λαϊκό πρεσβύτερο να επισκέπτονται κάθε οικία και οικογένεια μίαν φορά το έτος· μπορούσε να καλεί ενώπιον του οιονδήποτε προς εξέταση.

Μπορούσε να επιπλήττει και να αφορίζει διάφορους παραβάτες και μπορούσε να υπολογίζει επί του συμβουλίου ότι θα εξόριζε από την πόλη εκείνους, τους οποίους το κονσιστόριο θα απέπεμπε από την Εκκλησία. 

Ο Καλβίνος είχε εξουσία ως πρόεδρος του κονσιστορίου, από του 1541 μέχρι του θανάτου του το 1564, η φωνή του είχε την μεγαλύτερη επιρροή στην Γενεύη. Η δικτατορία του δεν ήταν δικτατορία νόμου ή ισχύος αλλά θελήσεως και χαρακτήρος.

Ορίστε και κάποιοι νόμοι:

«Ολόκληρο το προσωπικό του οίκου πρέπει να παρευρίσκεται την Κυριακή εις το κήρυγμα, εκτός αν αφεθεί κανείς εις την οικία να προσέχει τα παιδιά ή τα ζώα. Εάν υπάρχει κήρυγμα κατά τις ημέρας της εβδομάδος, όλοι όσοι δύνανται πρέπει να προσέρχονται». (Ο Καλβίνος κήρυττε τρις ή τετράκις της εβδομάδος).

«Εάν κανείς προσέλθει όταν το κήρυγμα θα έχει αρχίσει, ας του γίνει προειδοποίηση· εάν δεν συμμορφωθεί, να πληρώνει πρόστιμο τριών σολδίων».

Ουδείς απαλλασσόταν από τις προτεσταντικές ιερουργίες με την δικαιολογία, ότι είχε διαφορετική ή δική του θρησκευτική πίστη. Ο Καλβίνος ήταν τόσο απόλυτος στην απόρριψη της ατομικότητας της πίστεως, όσο θα ήταν οιοσδήποτε πάπας. Ο μεγαλύτερος νομοθέτης του προτεσταντισμού απέκρουε απολύτως την αρχήν εκείνη της ατομικής κρίσεως, με την οποίαν η νέα θρησκεία είχε αρχίσει.

Είχε δει τον κατατεμαχισμό της Μεταρρυθμίσεως σε πολλές αιρέσεις και προείδε περισσότερες· στην Γενεύη δεν ήθελε καμιά από αυτές. Εκεί ένα σώμα από μορφωμένους ιερείς θα διετύπωνε μίαν έγκυρη πίστη. Όσοι εκ των κατοίκων της Γενεύης δεν μπορούσαν να την αποδεχθούν, θα έπρεπε να αναζητήσουν αλλού κατοικία. Συνεχιζόμενη απουσία από τα προτεσταντικά κηρύγματα ή συνεχής άρνηση να λάβουν την Ευχαριστία, ήταν παραπτώματα τιμωρητέα. Η αίρεση έγινε πάλιν προσβολή κατά του Θεού και προδοσία κατά του κράτους και έπρεπε να τιμωρείται με θάνατον.

Ο καθολικισμός, ο οποίος είχε κηρύξει αυτή την άποψη περί των αιρέσεων, έγινε και αυτός αίρεση με την σειράν του. Μεταξύ του 1542 και του 1564, πενήντα οκτώ πρόσωπα θανατώθηκαν και 76 εξορίστηκαν, διότι παρέβησαν τον νέον κώδικα. Εδώ, όπως και παντού αλλού, η μαγεία ήταν κεφαλαιώδες έγκλημα· εντός ενός έτους και κατά συμβουλή του κονσιστορίου, δέκα τέσσαρες υποτιθέμενοι μάγισσες εστάλησαν στην πυρά με την κατηγορία, ότι είχαν πείσει του σατανά να προσβάλει την Γενεύη με την πανώλη.

Για την ρύθμιση της διαγωγής των λαϊκών, είχε καθορισθεί ένα σύστημα επισκέψεων κατ’ οίκο : ένας από τους πρεσβυτέρους επισκεπτόταν κατ’ έτος όλες τις οικίας ενός διαμερίσματος της πόλεως, το οποίο του αναλογούσε και εξέταζε τους κατοίκους εφ’ όλων των φάσεων της ζωής των. Το κονσιστόριο και το συμβούλιο απαγόρευσαν από κοινού τα τυχερά παιγνίδια, την χαρτοπαιξία, την βλασφημία, την μέθη, το να συχνάζουν σε καπηλειά, τον χορό (ο οποίος τότε ποίκιλλε με εναγκαλισμούς και με φιλήματα), τα άσεμνα ή αντιθρησκευτικά άσματα, τις υπερβολές στις διασκεδάσεις, την πολυτέλεια της διαβιώσεως και την άσεμνη ενδυμασία.

Το επιτρεπόμενο χρώμα, η ποσότητα των ενδυμάτων και ο αριθμός των φαγητών τα οποία επιτρεπόντουσαν σε κάθε γεύμα, καθορίζονταν δια νόμου. Τα κοσμήματα και οι δαντέλες επέσυραν δυσμενείς επικρίσεις. Μία γυναίκα φυλακίσθηκε διότι είχε κτενίσει την κόμη της εις ανήθικου ύψος. Οι θεατρικές παραστάσεις περιορίσθηκαν σε θρησκευτικά δράματα και έπειτα απαγορεύθηκαν και αυτά ακόμη. Τα παιδιά έπρεπε να βαπτίζονται όχι με ονόματα του καθολικού ημερολογίου, αλλά κατά προτίμηση να λαμβάνουν ονόματα προσώπων της Παλαιάς Διαθήκης. Ένας ισχυρογνώμων πατέρας φυλακίσθηκε επί τετραήμερο διότι επέμενε να ονομασθεί ο υιός του Κλαύδιος αντί Αβραάμ.

Η λογοκρισία επί των δημοσιευμάτων παρελήφθη από τα ρωμαιοκαθολικά και κοσμικά προηγούμενα και επεκτάθηκε (1560) :

βιβλία πεπλανημένων θρησκευτικών δογμάτων ή ανήθικων τάσεων, απαγορεύονταν- αργότερα επρόκειτο να υπαχθούν εις αυτήν την απαγόρευση τα «Δοκίμια» του Μονταίν και Ο «Αιμίλιος» του Ρουσσώ.

Το να εκφρασθεί κανείς ανευλαβώς περί του Καλβίνου ή περί του κλήρου ήταν έγκλημα.Μία πρώτη παράβαση των διατάξεων αυτών τιμωρείτο με επίπληξη, περαιτέρω παράβαση με πρόστιμο, εμμονή στην παράβαση, με φυλάκιση ή εξορία.

Η εξώγαμος συνουσία τιμωρείτο με εξορία ή πνιγμό,

Η μοιχεία, η βλασφημία και η ειδωλολατρία, με θάνατον.

Σε μία εξαιρετική περίπτωση ένα παιδί αποκεφαλίσθηκε διότι κτύπησε τους γονείς του.

Κατά τα έτη 1558 - 59 υπήρξαν 414 υποθέσεις διώξεως αδικημάτων κατά της ηθικής. Μεταξύ των ετών 1542 και 1546 σημειώθηκαν 76 εξορίες και 58 εκτελέσεις. Ο συνολικός πληθυσμός της Γενεύης ήταν τότε περί τις 20.000. Όπως παντού κατά τον δέκατον έκτον αιώνα, τα βασανιστήρια χρησιμοποιούντο συχνά για την απόσπαση ομολογιών ή μαρτυρικών καταθέσεων.

Ποια υπήρξαν τα αποτελέσματα της διακυβερνήσεως του Καλβίνου;

Οι δυσκολίες της επιβολής πρέπει να ήταν εξαιρετικά μεγάλες διότι ουδέποτε στην ιστορία απαιτήθηκε τόσο αυστηρά ηθική από μίαν πόλη. Μία σημαντική μερίδα αντιτάχθηκε προς το καθεστώς μέχρι του σημείου φανερής ανταρσίας αλλά αρκετός αριθμός πολιτών με επιρροή πρέπει να το υποστήριξε, έστω και βάσει της γενικής θεωρίας της ηθικής, ότι οι άλλοι είχαν ανάγκη αυτής.

Τα υπάρχοντα πρακτικά του Συμβουλίου για την περίοδο αυτή αποκαλύπτουν μέγα ποσοστό νόθων τέκνων, εγκαταλελειμμένων βρεφών, αναγκαστικών γάμων και καταδικών εις θάνατο. 

Ο γαμβρός του Καλβίνου και η κόρη της συζύγου του ήταν μεταξύ των καταδικασθέντων για μοιχεία.

http://egolpio.wordpress.com/2008/07/10/city_of_god/