Επέζησα θαυματουργικώς από βαριά
θρόμβωση...
Ονομάζομαι Ιωάννης Μινοβγίδης, κατάγομαι από τό Πολύκαστρο Ν. Κιλκίς, αλλά μένω στή Θεσσαλονίκη (Καμηλίας 19).
Είμαι πατέρας τριών αγοριών. Τό 1994 μού παρουσιάσθηκε μιά σπάνια αρρώστια του αίματος, πού λέγεται θρομβωτική μικροαγγειοπάθεια. Μέ πήγαν στό Νοσοκομείο Λοιμωδών, μήπως ήταν ηπατίτιδα, αλλά μέ έστειλαν τό απόγευμα στό ΑΧΕΠΑ, επειδή δέν διαπιστώθηκε λοιμώδης νόσος. Η κ. Αγγελούδη διαπίστωσε τήν αρρώστια μετά από εξετάσεις καί ιατρικό συμβούλιο.
Τήν άλλη μέρα τό μεσημέρι οι γιατροί έψαχναν τή συζυγό μου, επειδή είχε φύγει τό βράδυ, γιατί δέν φανταζόταν τήν σοβαρότητα τής καταστάσεώς μου. Τής είπαν ξεκάθαρα ότι τελείωνα, μόνο μέ θαύμα θά σωζόμουν. 'Επρεπε νά βρίσκεται συνεχώς κοντά μου γιά τό μοιραίο. Είχα μελανιάσει, ο αιματοκρίτης είχε κατέβει στό 8. Πήγαινα γιά πνευμονικό οίδημα...
Η κουνιάδα μου μέ τή σύζυγό μου παρακαλούσαν μέ θέρμη τόν άγιο Ραφαήλ καί μού έβαλαν στό προσκέφαλό μου τήν εικόνα καί τό βιβλίο τού Αγίου. Παρακαλούσαν νά λυπηθεί τά παιδιά μας καί υποσχέθηκαν ότι θά μέ πήγαιναν στή Χάρη του.
Τό βράδυ, εκεί πού παρακαλούσε, από τήν κούραση έγειρε η γυναίκα μου λίγο τό κεφάλι της καί βλέπει σάν όραμα νά πέφτει από ψηλά ένα χαρτί στό κρεβάτι μου απ' τά δεξιά, καί σ' αυτό διέκρινε τίς μορφές τών τριών Αγίων.
Τήν άλλη μέρα έκανα πλασμοκάθαρση μέ μεγάλη ποσότητα πλάσματος, λόγω τής μόλυνσης. Μετά τήν πλασμοκάθαρση, μέ πήγαν στήν Εντατική, καί πονούσα πολύ στά γόνατα καί στά πόδια. Δέν μπορούσα νά ανακουφισθώ. Οι γιατροί είπαν νά μού βάλουν πάγο, αλλά καμιά ανακούφιση.
Η σύζυγός μου μέ σταύρωσε μέ πίστη από το λαδάκι τών Αγίων, πού τό έφερε η κουνιάδα μου από τό Μοναστήρι των Αγίων στή Γρίβα, καί μού έδωσε νά πιώ. Σέ μία ώρα σταμάτησαν οι πόνοι καί κοιμήθηκα ήσυχα, ενώ είχα μέρες νά κοιμηθώ. Οι γιατροί απόρησαν καί ανακουφίστηκαν κι εκείνοι, όταν τό έμαθαν, καί -νά είναι καλά- μού συμπαραστάθηκαν πολύ.
Από τήν άλλη μέρα άρχισε η βελτίωση. Οι γιατροί είπαν ότι, άν δέν παρουσιασθεί τίποτε στά πέντε χρόνια, ο κίνδυνος θά εξαλειφθεί τελείως. Δόξα τώ Θεώ, από τότε δέν μέ ενόχλησε τίποτε, ούτε ξαναπόνεσα.
Ευχαριστώ τούς Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο καί Ειρήνη, πού μέ έσωσαν. 'Ημουν πιστός, αλλά, τώρα πού ήρθαν οι 'Αγιοι, πιστεύω ολόθερμα !
10) Μία νεκρανάσταση !
Στίς 21-6-1995 η 46χρονη Κατερίνα Νικηφ. Τσοτοπούλου-Τριανταφύλλου, κάτοικος Καλαμαριάς Θεσσαλονίκης, μετά από φοβερό αυτοκινητιστικό δυστύχημα, μεταφέρθηκε στό Νοσοκομείο “Παπανικολάου” μέ βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση: τό μετωπιαίο οστούν είχε θρυμματισθεί, μήνιγγες, αίματα, χώματα ήταν αναμειγμένα στό μέτωπο.
Μετά από 5 ώρες χειρουργείο, τήν οδήγησαν στήν Εντατική Μονάδα. Εξ αντικειμένου, οι ιατροί δέν έδιναν καμιά ελπίδα νά ζήσει, ούτε μία στό εκατομμύριο, καί έλεγαν ότι, άν ζούσε, θά ήταν “φυτό”. Οι δικοί της, μέ αγωνία γιά τήν κατάστασή της, αλλά καί βαθειά πίστη, όλο τό βράδυ παρακαλούσαν τόν άγιο Ραφαήλ.
Τήν επομένη πληροφορήθηκαν ότι θά γινόταν αγρυπνία στό Ιερό Ησυχαστήριο Τιμίου Προδρόμου στήν Μεταμόρφωση Χαλκιδικής όπου μετέβησαν καί συμμετείχαν καί έδωσαν τό όνομά της γιά νά μνημονευθεί στήν Προσκομιδή. 'Εφυγαν μέ ανάλαφρη τήν ψυχή, γεμάτη ελπίδα στό Θεό, έστω κι άν ιατρικώς η κατάσταση τής ασθενούς ήταν απελπιστική...
Τήν άλλη μέρα απόγευμα, οι ιατρικές πληροφορίες πάλι αποκαρδιωτικές. Κάποιος ιατρός τούς είπε ότι ήταν τόσο σοβαρή η κρανιοεγκεφαλική κάκωση, πού δέν άφηνε καμιά ελπίδα, παρά μόνο άν θά ήταν δυνατόν νά γίνει “μεταμόσχευση” κεφαλής!
Η μητέρα της, όταν τής επέτρεψαν μετά από μέρες νά εισέλθει γιά λίγο στήν Εντατική, δέν κατόρθωνε νά αναγνωρίσει ποιά ήταν η κόρη της, παρά μόνο όταν τής τήν έδειξε μία νοσοκόμος!
Τήν Κυριακή 25 Ιουνίου ανέβηκαν πρωί στό Μοναστήρι τού Αγίου Ραφαήλ στή Γρίβα της Γουμένισσας. Λειτουργούσε ο Σεβ. Μητροπολίτης Γουμενίσσης κ. Δημήτριος, καί τούς είπα νά μήν απελπίζονται, αλλά νά παρακαλούν τόν 'Αγιο, κι εκείνος θά κάνει τό θαύμα του, όπως τόσα ανέλπιστα θαύματα μέχρι τότε.
Γονατιστοί μέ δάκρυα προσευχήθηκαν στήν Παράκληση πού ζήτησαν να τελεσθεί, μετά τή θ. Λειτουργία. Πήραν λαδάκι καί αγιασμό. Κατέβηκαν έπειτα στήν Ιερά Μονή της Παναγίας στή Γουμένισσα καί δεήθηκαν μέ πόνο ψυχής ενώπιον τής θαυματουργού εικόνος της νά γίνει τό θαύμα στόν άνθρωπό τους.
Καθημερινά τελούσαν Παράκληση τού Αγίου Ραφαήλ καί άλλων Αγίων οι ίδιοι στή Θεσσαλονίκη. Στίς καθ' ημέραν θείες Λειτουργίες καί τίς ιερές Παρακλήσεις στό Μοναστήρι γινόταν συνεχής μνημόνευση τού ονόματος τής ασθενούς.
Στίς 2 καί 9 Ιουλίου, Κυριακές επίσης, από τά χαράματα, ανέβηκαν οι συγγενείς πάλι στήν Ιερά Μονή, λειτουργήθηκαν, έδωσαν πρόσφορο μέ τό όνομα τής ασθενούς, προσευχήθηκαν μέ επίμονη βαθειά πίστη καί ελπίδα, γονατιστοί καί μέ δάκρυα, στήν Παράκληση μετά τή θεία Λειτουργία.
Στίς 9 Ιουλίου συνέπεσε νά είναι κι ένα λεωφορείο προσκυνητών από Κοζάνη, πού κι εκείνοι παρακλήθηκαν νά προσευχηθούν εκτενώς, συμψάλλοντες στήν Παράκληση τό “Κύριε ελέησον”.
Τήν επομένη, μετά από 18 μέρες στήν Εντατική, η ασθενής ανένηψε!
Τό θαύμα είχε γίνει. Τά εξ αντικειμένου αρνητικά επιστημονικά προγνωστικά ανετράπησαν! Μάλιστα, μολονότι τίς τελευταίες μέρες ήταν πιθανόν νά προσβληθεί από μηνιγγίτιδα καί νά υποστεί εγκεφαλικό, τελικά η Χάρη τού Θεού απέτρεψε κι αυτόν τόν κίνδυνο. Τή μετέφεραν στή Νευροχειρουργική Κλινική, από όπου πήρε εξιτήριο. 'Οταν ανέλαβε κάπως, ανέβηκαν οικογενειακώς στό Μοναστήρι καί έκαναν θ. Λειτουργία.
Επανεισήχθη στό Νοσοκομείο, γιά πλαστική εγχείρηση προσθετική τού μετωπιαίου οστού στίς 20 Σεπτεμβρίου, καί άλλη μιά φορά στίς 10 Οκτωβρίου γιά νέα επέμβαση στόν οφθαλμό καί τή σιαγόνα. 'Ολες οι εγχειρήσεις στέφθηκαν από επιτυχία.
Μετά από πρόσφατη εξέταση, ο Καθηγητής κ. Φυλακτάκης βεβαίωσε ότι δέν υπάρχει κανένα πρόβλημα, παρ' όλη εκείνη τήν επιθανάτια περιπέτεια.
Μέσα στόν Αύγουστο, η ιαθείσα είχε δει ένα βράδυ στόν ύπνο της ότι κάποιος κτύπησε τή θύρα τής εισόδου καί ανοίγοντας είδε τόν άγιο Ραφαήλ. Τόν προσκάλεσε νά εισέλθει στό σπίτι της νά τήν βοηθήσει, αλλ' ο 'Αγιος τής είπε: Δέν έχεις πιά ανάγκη, δέν κινδυνεύεις. Ξύπνησε περιχαρής γιά τήν προστασία τού Αγίου...
Καί ο σύζυγός της είχε αξιωθεί νά δεί τόν 'Αγιο μία φορά σέ ενύπνιο μέσα στό σπίτι τους ολοζώντανα, τόν πρώτο ακόμη καιρό. Στήν αρχή δέν κατάλαβε ποιός ήταν καί φοβήθηκε μέ τόν απρόσμενο επισκέπτη. Ο 'Αγιος τόν ευλόγησε λέγοντάς του νά μή φοβάται, γιατί ήρθε γιά καλό τους.
'Ολη η οικογένεια ομολογεί τό μεγάλο θαύμα πού έκανε στήν Κατερίνα ο άγιος Ραφαήλ. Εκκλησιάζονται συχνά στό Μοναστήρι για να εκφράσουν τή βαθειά ευγνωμοσύνη τους στό θαυματουργό 'Αγιο τού Θεού.
Μερικές φορές συνέπεσε νά παρευρίσκεται προσκυνητής καί ο τροχονόμος κ. Δημήτριος Τσακίρης τού Τμήματος Τροχαίων Ατυχημάτων Θεσσαλονίκης μέ τήν οικογένειά του. 'Ηταν ο τροχονόμος πού πρώτος είχε σπεύσει μέ περιπολικό καί τήν είχε αντικρίσει αιμόφυρτη.
Βλέποντας τότε τήν κατάστασή της, δέν πίστευε πώς θά μπορούσε νά σωθεί, καί όμως μέ βαθειά πίστη τή σταύρωσε μέ λαδάκι τού αγίου Ραφαήλ πού φρόντιζε καί είχε πάντοτε μαζί του στό αυτοκίνητο καί επικαλέστηκε τήν υπέρ αυτής πρεσβεία τού Αγίου.
Είναι αληθές ότι καί στήν παρούσα περίσταση συνέβη μιά “νεκρανάσταση”. Τό είπε ξεκάθαρα σέ γνωστό μας χειρούργο συνάδελφός του καί φίλος από τήν Εντατική εκείνου τού Νοσοκομείου: Θυμάσαι εκείνα τά τρία "πτώματα"; Τό ένα απ΄αυτά Αναστήθηκε!
11) Εγκεφαλικά νεκρός νέος, πού ανέζησε...
Τη Λαμπροτρίτη 17-4-2001 τιμήθηκε μέ την επιβεβλημένη λαμπρότητα στήν Ιερά Μονή Αγίου Ραφαήλ Γρίβας η μνήμη των νεοφανών αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης.
Στή γιορτή προσήλθαν ο μαθητής Λυκείου Απόστολος Ιω. Γκαζέπης από την Τερπνή Νιγρίτας Ν. Σερρών μέ τη μητέρα του Ευσταθία και άλλους συγχωριανούς, και διηγήθηκε ενώπιον του Μητροπολίτου, των στρατιωτικών Αρχών, του Καθηγουμένου της Μονής και προσκυνητών το συγκλονιστικό προσωπικό θαύμα διασώσεως από δυστύχημα.
Ιατρικώς ήταν αδύνατη και η παραμικρή περίπτωση ανανήψεως λόγω του εγκεφαλικού θανάτου που επήλθε μετά από βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Συγγενείς άλλων ασθενών έκαναν προσπάθεια νά πείσουν τους γονείς γιά τη δωρεά οργάνων του! '
Ομως, η βαθειά πίστη της μητέρας που παρακαλούσε νυχθημερόν επί οκταήμερο τους νεοφανείς Αγίους έξω από την Εντατική συνέβαλε στήν ανάνηψη και αποθεραπεία του υιού της, ο οποίος αξιώθηκε νά δει και τους Αγίους.
Τη συγκλονιστική διήγηση μαγνητοφώνησε ο διευθυντής του “ΡάδιοΕπιλογές” Πολυκάστρου και τη μετέδωσε από τον τοπικό ραδιοσταθμό.
Στήν ενυπόγραφη καταγραφή του φοβερού συμβάντος η κ. Ευσταθία Γκαζέπη, μητέρα του Αποστόλου, διηγείται τις τραγικές μέρες ώς την ανάνηψη του γιού της.
Ανήμερα της Ζωοδόχου Πηγής και της Αγίας Ειρήνης (5-5-2000) ο 17χρονος Απόστολος συγκρούσθηκε μέ το μηχανάκι του μέ ένα αυτοκίνητο...
Από το Ε.Σ.Υ. Νιγρίτας τον διεκόμισαν επειγόντως στό Νοσοκομείο Σερρών. Αλλόφρων η μητέρα έσπευσε στό Νοσοκομείο και τον βρίσκει πάνω στό φορείο καθώς τον μετέφεραν γιά τον αξονικό τομογράφο. Δέν επέτρεψαν στή μητέρα νά παρευρίσκεται, μόνο στόν κουνιάδο της, στόν οποίο μάλιστα είπαν ότι όλα ήταν κατεστραμμένα σάν νά είχε πέσει βόμβα στόν εγκέφαλό του (!), ήταν εγκεφαλικά νεκρός.
Στόν πατέρα του παιδιού τόνισαν ότι, αν κατόρθωναν νά σταθεροποιήσουν την πίεση του εγκεφάλου χωρίς επιπλοκή, υπήρχε μιά ελπίδα ανάνηψης. Τόν είχαν διασωληνωμένο, σε καταστολή. Τά πρώτα τρία εικοσιτετράωρα πολύ κρίσιμα.
Η μητέρα ξημερώθηκε προσευχόμενη στό Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους. Το πρωί ζήτησε και της έφεραν στό Νοσοκομείο βιβλία θαυμάτων του αγίου Ραφαήλ κι άρχισε νά διαβάζει και νά παρακαλεί συνέχεια μέρα νύχτα εκ περιτροπής μαζί μέ όσες συγγενείς και γειτόνισσες συμπαραστέκονταν. Στά ελάχιστα λεπτά που εισερχόταν στήν Μ.Ε.Θ. σταύρωνε το γιό της μέ λαδάκια από προσκυνήματα διαφόρων Αγίων.
Τόν ασθενή παρακολουθούσε ο νευροχειρουργός κ. Βόγας, τον οποίο μετακαλούσε η οικογένεια, καθώς το Νοσοκομείο δέν είχε δικό του νευροχειρουργό. Στό τρίτο εικοσιτετράωρο, η εγκεφαλική πίεση ανέβηκε, ο εγκέφαλος αιμορραγούσε, το παιδί χανόταν.
Στήν απελπισία τους θέλησαν νά φέρουν κι άλλο γιατρό, παρ' ότι ο νευροχειρουργός τους διαβεβαίωσε ότι δέν ήταν ζήτημα ιατρικής φροντίδος, αλλά επιδείνωσης της καταστάσεως. Κάλεσαν τον κ. Νικόλαο Μπασκίνη από την Θεσσαλονίκη.
Και ο νέος γιατρός επιβεβαίωσε την κρίσιμη κατάσταση μέ τα αιματώματα, ιδίως στό πίσω μέρος του εγκεφάλου, μέ αμφίβολη την ανάνηψη. Υπήρχε μιά μηδαμινή ελπίδα νά κάνουν χειρουργική επέμβαση. Οι γονείς συγκατατέθηκαν.
Διαπιστώθηκαν περισσότερα τραύματα από όσα έδειχνε η τομογραφία, ο εγκέφαλος ήταν πρησμένος, άφησαν ανοιχτό το κρανίο και περίμεναν την εξέλιξη. Το παιδί συνέχισε νά βρίσκεται σε κώμα, μέ μηδανική πρόβλεψη σωτηρίας γιά τόσο σοβαρή κατάσταση.
'Οταν έφυγαν οι νευροχειρουργοί, οι άλλοι γιατροί τους κάλεσαν νά τους πούν ότι το παιδί ήταν εγκεφαλικά νεκρό...
Παρασκευή βράδυ, 7 μέρες από το δυστύχημα, τα τέστ εγκεφαλικού θανάτου ήταν θετικά. Η εφημερεύουσα γιατρός τους είπε νά πάρουν κουράγιο, τουλάχιστον είχαν άλλο ένα παιδί, δυστυχώς ο Απόστολος έσβηνε, μόνο η καρδιά του κτυπούσε!
Η μάνα του παιδιού μέ αβάσταχτο πόνο παρακαλούσε τον Κύριο νά αναστήσει το παιδί της, όπως ανέστησε το Λάζαρο. 'Ενιωσε μέσα της μιά φωνή, μιά πληροφορία εσωτερική, νά μην απελπίζεται, όσο ανάπνεε ο Απόστολος.
'Ολο αυτό το διάστημα μέρα νύχτα οι γονείς, οι συγγενείς, οι συμμαθητές, οι γνωστοί προσεύχονταν γιά τον Απόστολο.
Επικοινώνησαν μέ το Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ στην Μυτιλήνη και μέ το Μοναστήρι μας στή Γρίβα και παρακάλεσαν νά μνημονεύεται το όνομα του παιδιού. Τήν Τρίτη, που είχε μεσολαβήσει, η μητέρα πήγε στό Ναό της Παναγίτσας στις Σέρρες, όπου ψάλλεται παράκληση στούς νεοφανείς Αγίους.
Ο Ιερεύς της έδωσε βιβλίο μέ θαύματα της αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας, διάβασε γιά την ανάνηψη ενός βαρύτερα τραυματισμένου και πήρε κουράγιο.
Το Σάββατο (13-5-2000), καθώς περίμενε γιά την ενημέρωση, ένιωσε νέα εσωτερική πληροφορία νά κάνει κουράγιο, και το παιδί της θά γιατρευόταν. Πράγματι, από κείνη τη μέρα άρχισαν κάποια σχετικώς ευνοϊκά σημεία: 7 τέστ εγκεφαλικού θανάτου θετικά, 2 αρνητικά! Το μεσημέρι βελτιώθηκε περισσότερο η κατάσταση, τα μισά τέστ θετικά τα μισά αρνητικά!
Σημαδιακά ενύπνια στενών συγγενικών προσώπων αναπτέρωναν τις ελπίδες τους γιά ουσιαστική βοήθεια της Παναγίας και των νεοφανών Αγίων.
Η αδελφή της είδε τους τρεις Αγίους νά της παραστέκονται στό διάδρομο έξω από την Εντατική και νά της κάνουν ένεση μέ μιά σύριγγα στή σπονδυλική στήλη, λέγοντας: Πήγαμε μέσα στόν Απόστολο, τώρα αυτή χρειάζεται δύναμη. Και ο μικρός της γιός ο Ηλίας είδε τον αδελφό του νά του λέει: Πάμε νά ανάψουμε τα καντηλάκια στό Εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής. Πράγματι το είπε στή γιαγιά του, πήραν λάδι και πήγαν και τα άναψαν παρακαλώντας γιά τη ζωή του Απόστολου.
Ο εγκεφαλικά νεκρός, ανέλπιστα γιά τα ιατρικά δεδομένα, άρχισε νά συνέρχεται! Τά τέστ εγκεφαλικού θανάτου ήταν αρνητικά πλέον. Ξημερώματα εκείνης της μέρας μιά άλλη θεία του είδε στόν ύπνο της πως της τηλεφωνούσε μιά άγνωστη γυναίκα γιά νά της πεί ότι ο Απόστολος ξύπνησε. Ποιά είσαι εσύ, τη ρώτησε. "Είμαι η αγία Γλυκερία" αποκρίθηκε. Η Αγία γιορτάζει στις 13 Μαΐου!
Στό ενημερωτικό ιατρικό σημείωμα ο νευροχειρουργός κ. Ευάγγελος Βόγας αναφέρει τα εξής:
«… Από το ιστορικό που πήρα από τους εφημερεύοντες συναδέλφους, ο ασθενής κατά την άφιξή του στα Εξωτερικά Ιατρεία βρισκόταν σε συγχυτικοδιεγερτική κατάσταση, αλλά είχε επαφή με το περιβάλλον, χωρίς νά παρουσιάζει εστιακή νευρολογική σημειολογία.
Κατά τη διάρκεια της εξέτασής του στον αξονικό τομογράφο, χρειάσθηκε να διασωληνωθεί, γιατί περιέπεσε σε κωματώδη κατάσταση. Στην αξονική τομογραφία εγκεφάλου, βρέθηκαν τα εξής: κάταγμα ινιακού οστού αριστερά με υποκείμενη θλάση στο αριστερό ημισφαίριο της παρεγκεφαλίδας, εκτεταμένες αιμορραγικές θλάσεις στον δεξιό μετωπιαίο λοβό και σύστοιχο λεπτό υποσκληρίδιο αιμάτωμα, παρεκτόπιση της μέσης γραμμής προς τα αριστερά και οι δεξαμενές της βάσης του εγκεφάλου ήταν κλειστές...
» Στις 12.5.2000 γίνονται οι δοκιμασίες εγκεφαλικού θανάτου και είναι όλες θετικές. Στίς 13.5.2000 η μυδρίαση των κορών υποχωρεί και παρουσιάζουν αντίδραση στο φως. Σταδιακά μέχρι 16.5.2000 ο ασθενής παρουσιάζει δικές του αναπνοές, αντιδρά στις βρογχοαναρροφήσεις, παρουσιάζει μασητικές κινήσεις και προσπαθεί να ανοίξει τα μάτια του. 18.5.2000: έχει επαφή με το περιβάλλον, εκτελεί εντολές, κινεί και τα τέσσερα άκρα».
'Οταν συνήλθε τελείως, παρουσίαζε μόνο ένα πρόβλημα στό αριστερό χέρι, λόγω του πολλαπλού τραυματισμού και των επεμβάσεων κατά τη διάρκεια θεραπείας στή Μ.Ε.Θ. Δέν μπορούσε νά ανοίξει τα δάκτυλά του και είχε υπαισθησία. Επισκέφθηκαν αρκετούς γιατρούς...
'Ενα βράδυ ο ίδιος ο Απόστολος είδε τον διάκονο Άγιο Νικόλαο νά λέει απευθυνόμενος στόν πατέρα του:
— "Πήγατε σε τόσους γιατρούς· σε μένα γιατί δέν ήρθατε;"
— "Θά το κάνεις εσύ καλά;" ρώτησε ο πατέρας
— "Ξέρεις εσύ!" απάντησε ο Άγιος. Σέ δεύτερο ενύπνιό του ο Απόστολος είδε πως βρέθηκε ο ίδιος σ' ένα εκκλησάκι και στό τέμπλο ήταν η κεφαλή του αγίου Ραφαήλ. Ο ίδιος δίσταζε νά πλησιάσει. Τότε εμφανίστηκε ολόκληρος ο 'Αγιος, του είπε πόσες φορές είχε εκκλησιαστεί τον τελευταίο καιρό, έπειτα του έπιασε το χέρι λέγοντας μιά προσευχή, και μέ το άγγιγμα αυτό το χέρι πήρε μιά λάμψη. Σε λίγο καιρό αποκαταστάθηκε τελείως!
12) Θαύμα σέ καρκίνο οστών...
Τό Φεβρουάριο τού 1996 ο 13χρονος Γεώργιος, υιός τού Δημητρίου και της Ζωγράφας Γιατρά (Στ. Ελμάζη 7, Αμπελόκηποι Θεσσαλονίκης) εισήχθη στό Ορθοπεδικό τμήμα τού Ιπποκρατείου Θεσσαλονίκης.
Η μαγνητική τομογραφία έδειξε όγκο περίπου 2 κιλών στό δεξιό ισχίο, ατροφία οστού καί κάταγμα! 'Εγιναν αλλεπάλληλες συσκέψεις, διότι ήταν σπανιότατος τόσο μεγάλος όγκος. Μέ τή βιοψία αρχικώς διέγνωσαν “πνέτ πυέλου”. Στίς 11 Μαρτίου εισήχθη στό Ογκολογικό τμήμα γιά χημειοθεραπεία, τής οποίας τήν πορεία παρακολουθούσαν καί δύο Ιταλοί καί τρείς 'Αγγλοι γιατροί.
Ο πατέρας μεγάλωσε ορφανός καί πολλά χρόνια δέν είχε σχέση μέ τήν Εκκλησία...
Από τίς πρώτες όμως μέρες πού αρρώστησε ο γιός του, ανέβαινε στήν Μονή του Αγίου Ραφαήλ στην Γρίβα. Ζητούσε νά μάθει όλο καί περισσότερα γιά τούς Αγίους γιά νά δυναμώσει τήν πίστη του, πήρε λαδάκι από τό καντήλι καί καθημερινά σταύρωναν τό παιδί. Διάβαζαν τά βιβλία τού Αγίου, έκαναν συνεχώς προσευχή, όπως καί στή Μονή μνημόνευαν τό όνομα τού παιδιού σέ κάθε θ. Λειτουργία.
Πρίν λοιπόν εισαχθεί τό παιδί στό Ογκολογικό τμήμα, είδε αποβραδίς στόν ύπνο του τόν άγιο Ραφαήλ νά του δείχνει τά δωμάτια μέ τά άρρωστα παιδιά, καί τό δικό τους δωμάτιο το Νο 12.
Μ’ αυτήν τήν προειδοποίηση, προετοίμαζε ψυχολογικά τό γιό του γιά τό θέαμα τών νοσηλευομένων παιδιών, καθώς μεταφερόταν στό Παιδογκολογικό. Τού έγιναν 20 χημειοθεραπείες (Μάρτιος '96 Ιούνιος '97). Ωστόσο, μετά τήν ολοκλήρωσή τους δέν ήταν σίγουρο άν θά τόν εγχείριζαν γιά αφαίρεση τού όγκου.
Η μητέρα παρακαλούσε συνεχώς νά βρεθεί τρόπος νά χειρουργηθεί. Διαβάζοντας αποκοιμήθηκε. Βλέπει τόν άγιο Ραφαήλ ολοζώντανο μπροστά της νά τήν καθησυχάζει καί τής λέει:
Ο Γιώργος θά κάνει εγχείρηση. Τό Μάρτιο τού 1997 πήγε δύο μέρες γιά εξετάσεις στήν Αγγλία. Τόν Ιούνιο τού 1997 εισήχθη στό Royal National Orthopedic στό Mitlssex Stanmore. Η μητέρα καθημερινά τόν άλειφε μέ λαδάκι τού Αγίου, μητέρα καί γιός προσεύχονταν συνεχώς.
Και ο πατέρας δέν έπαυε νά προσεύχεται. 'Ενα βράδυ βλέπει πώς ανέβαινε στό Γολγοθά καί αντίκρισε τόν Κύριο σταυρωμένο νά ανοίγει τά μάτια Του καί νά τού λέει: " Μήν ανησυχείς...".
Τήν επομένη βλέπει τόν άγιο Ραφαήλ νά τόν προειδοποιεί: Ο Γιώργος θά μπεί τρείς φορές στό χειρουργείο, αλλά θά γίνει καλά.
Οι γιατροί από τήν Αγγλία τούς είχαν προετοιμάσει μόνο γιά ένα, πολύωρο βεβαίως, χειρουργείο. 'Ομως μετά τήν πρώτη πολύωρη εγχείρηση είπαν στή μητέρα ότι έπρεπε νά γίνει καί δεύτερη επέμβαση. 'Οταν πληροφόρησε σχετικά τό σύζυγό της στήν Ελλάδα, τής είπε ότι τό περίμενε, τήν διαβεβαίωσε ότι θά γινόταν καί τρίτο χειρουργείο καί τής διηγήθηκε τ’ όνειρό του. 'Ολα επαληθεύτηκαν!
Τό παιδί χειρουργήθηκε στίς 23 Ιουνίου επί 9 μέ 10 ώρες συνεχώς.
Συνήλθε σέ λίγες ώρες, πράγμα απρόσμενο γιά τούς γιατρούς. Στίς 27 Ιουνίου τό χειρούργησαν πάλι. Η μητέρα παρακαλούσε: 'Αγιε Ραφαήλ, βοήθησέ μας νά βγάλει τόν καθετήρα (στήν αρτηρία τής καρδιάς). Νά μή χρειασθεί χημειοθεραπεία.
Εντωμεταξύ έπρεπε να γίνει καί τρίτο χειρουργείο, γιατί είχε μετατοπιστεί τό ισχίο. Πρίν τό χειρουργείο, παρουσίασε μιά τρεμούλα. Οι γιατροί διαπιστώνοντας ότι είχε μολυνθεί ο καθετήρας, τού τόν έβγαλαν καί επειδή ήδη είχε κάνει αρκετή χημειοθεραπεία εδώ στήν Ελλάδα, δέν τοποθέτησαν ξανά καθετήρα γιά νέα θεραπεία.
Η μητέρα μέ αγωνία πάλι παρακαλούσε ζητώντας τή συμπαράσταση τού Αγίου: 'Αγιε Ραφαήλ, τρέξε, εγχείρησε τό Γιώργο εσύ! Βλέπει στόν ύπνο της τόν 'Αγιο ρασοφόρο νά ανασκουμπώνεται, νά παραμερίζει τούς γιατρούς τρείς φορές καί νά χειρουργεί ο ίδιος τό παιδί !!!
Οι συμβολικές αυτές επεμβάσεις τί άλλο σήμαιναν παρά τήν ιδιαίτερη φροντίδα τού αγίου Ραφαήλ. 'Ηταν ολοφάνερο πώς μέσα από τήν σωστή ιατρική αγωγή θά τούς συμπαραστεκόταν καί θά τούς βοηθούσε μέ τήν θεόσδοτη παρρησία του ο ίδιος, όργανο τής θαυμαστής Πρόνοιας τού Σωτήρος Χριστού.
Η ανάνηψη μετά κι από τήν τρίτη επέμβαση ήταν ανέλπιστα ταχύτατη. 'Εμειναν τρείς μήνες στό Νοσοκομείο, μέ τό πόδι μέχρι τό ισχίο στό γύψο. Επέστρεψαν στίς 30-8-1997. Στήν όψη τού παιδιού εμφανής η βελτίωση. 'Εγιναν δύο έλεγχοι, ένας στό Ιπποκράτειο καί ένας πάλι στήν Αγγλία. Δέν διαπιστώθηκε μέχρι σήμερα καμιά μετάσταση, η δέ αποκατάσταση τής κινητικότητος σταθερά βελτιώνεται, παρά τό εξαιρετικώς βεβαρημένο ιατρικά ιστορικό.
Η ζωή τους άλλαξε, κι αυτό είναι τό επιπρόσθετο θαύμα. Πιστεύουν πιά εν μετανοία στόν ζώντα Θεό !
Τό οστεοσάρκωμα τού γιού τους (η τελική ιατρική διάγνωση ήταν: καρκίνος Ewing) έγινε αιτία νά ξαναβρούν τόν Θεό ως Πατέρα καί τήν Εκκλησία ως μητέρα. Από τότε εκπληρώνουν αυθόρμητα τήν προτροπή τού Μ. Βασιλείου:
" Νά ενθυμείσθε τό Μάρτυρα όσοι τόν απολαύσατε στά όνειρα… όσοι γίνατε καλά από τήν αρρώστια, όσοι πήρατε πίσω τά παιδιά σας ενώ ήταν νά πεθάνουν, όσοι πήρατε δι’ αυτού παράταση ζωής. Ο ένας νά τά λέει στόν άλλον..."