p.F.Lavriotis


Ο παπα Φώτης υπήρξε γνωστός για την εν Χριστώ "αλητεία" του, καί έχουν γραφεί πολλά για κείνον ακόμη και ενόσω ζούσε. Πολλοί τον λένε ήδη Άγιο.

Το σίγουρο είναι πως πρόκειται για έναν άνθρωπο του Θεού και για μια από τις πιο ξεχωριστές μορφές του καιρού μας, όσον αφορά τον τρόπο που κινήθηκε πάνω στη γη.

Ξυπόλητος, με ένα τρύπιο ράσο, απεκδυόμενος κάθε ανθρώπινη ανακούφιση και παρηγορία σχετική με το σαρκίο του, με μόνη έγνοια να μαζεύει καλούδια για τους ναούς που έχτιζε και για τους αναγκεμένους που προστάτευε αυτός ο ενδεέστερος, σχεδόν, και αυτής της ίδιας τής ένδειας!
Παλαβός; Θυμωσιάρης αν του έθιγαν την Ορθοδοξία και αν οι ζωές των ανθρώπων προσέβαλαν το "καθ' ομοίωσιν".

+++++++++++


Την φασαρία την είχε στο τσεπάκι του, δίπλα στα χαρτάκια των ονομάτων που μνημόνευε, η περιφρόνηση της βόλεψης του ήταν νόμος και οι πράξεις λατρείας προς τον Θεό ο προσωπικός και μοναδικός δογματισμός του. Τα είχες καλά με τον Κύριο, την Παναγία και τους Αγίους, τότε τα είχες καλά και με τον παπα Φώτη.
Γινόσουν επιλήσμων όλων αυτών, μαύρο φίδι που σ' έφαγε, σταλμένο απ' τον παπα Φώτη...Δεν είχε όρια αυτός ο κουρελής παππάς, δεν είχε συμβατικές υποχρεώσεις του κόσμου τούτου.

Μύθοι, ανέκδοτα...

  • Μια Μεγάλη Παρασκευή ο Παπα - Φώτης περνούσε απ' την Παναγιούδα (χωριό ευρισκόμενο 3χλμ. βορείως της Μυτιλήνης) και είδε κάποιον με την οικογένειά του να τρώνε μπριζολάκια σε μια ταβέρνα. Τον πλησίασε και του έκανε παρατήρηση για το «αιδέσιμον» της ημέρας. Και εκείνος τον αποπήρε με σκαιό τρόπο. Βεβαίως κουβέντα στην κουβέντα, ο Παπα - Φώτης στο τέλος πέταξε τα φαγιά μαζί με το τραπεζομάντηλο, οπότε ο ενοχλημένος οικογενειάρχης σηκώθηκε και τον πλάκωσε στο ξύλο.
  • Ο Παπα - Φώτης υπέμεινε το ξύλο αγόγγυστα, και του είπε φεύγοντας:
  • «Εγώ το ξύλο το 'φαγα, αλλά και εσύ δεν πιστεύω να ξαναφάς μπριζόλες Μεγάλη Παρασκευή»!!
  • Μετά από μια αγρυπνία σε ναό της Θεσσαλονίκης, κάποιος παπάς του πήρε κατά λάθος το τρύπιο ράσο αφήνοντας στη θέση του το δικό του, καινούριο και ολομέταξο. Όταν το συνειδητοποίησε ο παπα Φώτης έβαλε τα κλάματα σαν μωρό παιδί γιατί το καινούριο ήταν πολύ ζεστό κι αυτός ήθελε το δικό του το δροσερό.
  • Όταν μετά από κόπους 40 χρόνων τελείωσε τον ναό του αγίου Λουκά πού τον έφτιαξε μόνος του κουβαλώντας πέτρες και χώματα στην πλάτη του, έγινε η πρώτη λειτουργία. Πολύς κόσμος ήταν εκεί.
  • Λίγο όμως προτού βγει για τη μικρή είσοδο αντιλήφθηκε πως είχε ξεχάσει στο σχέδιο ν’ αφήσει άνοιγμα αριστερά της Ωραίας Πύλης για να περάσει, και το είχε κτίσει !
  • Πήγε αμέσως, πήρε τον κασμά κι άρχισε να γκρεμίζει το ντουβάρι μέσα στην Θεία Λειτουργία ! Ο κόσμος βγήκε έξω βήχοντας από τη σκόνη, κινδυνεύοντας από τις πέτρες που εκτοξεύονταν. Εκείνος, ήσυχος, μόλις τέλειωσε τη δουλειά του, συνέχισε κανονικά την Θεία Λειτουργία του….
  • Θυμάμαι, όταν κάποια στιγμή βρισκόμουν για προσωπική μου υπόθεση στον Παπάδο της Γέρας στην Μυτιλήνη, την μεταπασχαλινή περίοδο του 1999, συνάντησα τον παπα-Φώτη να τριγυρνά καταμεσής στον δρόμο με το τριμμένο ράσο του, τις παντόφλες του, τον παραδοσιακό ντορβά στον ώμο και ένα μπαστούνι στο χέρι, το οποίο χτυπούσε ρυθμικά κάτω στον δρόμο, ψέλνοντας με όση δύναμη του είχε δώσει ο Θεός, «τον Κύριο υμνείτε και υπερυψούτε είς πάντας τους αιώνας!».
  • Και τα αυτοκίνητα να περνάνε δίπλα του, δεξιά και αριστερά του και να κορνάρουν, και οι οδηγοί να βγαίνουν στα παράθυρα των αυτοκινήτων τους και να τον χαιρετάνε!

     

  • Πραγματικά, Πασχαλινή γιορτή ανεπανάληπτη, απτή απόδειξη «της τρέλλας, του να είσαι Χριστιανός!». Το περιστατικό αυτό το ενθυμούμαι και το αναφέρω συχνά ως ένα παράδειγμα «αγίας σαλότητος». ( από επιστολή στον «Ορθόδοξο Τύπο» του Γενικού Γραμματέα της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων κ. Παναγιώτη Τσαγκάρη – 16.6.17 )

pF.LavriotisBOOKS

 

Η ζωή του 

( Γράφει ο Στρατής Ανδριώτης)

 

Στον  οικισμό «Νησέλια» στην περιοχή των Παμφίλων Λέσβου, αντικρίζουμε μέσα στα λιοχώραφα, το μικρό μοναστήρι του Αγίου Νεομάρτυρος Λουκά στο οποίο ζούσε ασκητικά ο παπα-Φώτης ο Λαυριώτης, γνωστός και ως παπα-Σαρδέλλης.

Γεννηθείς στα Πάμφιλα στις 5 Ιανουαρίου του 1913 από τη Μαρία και τον Δημήτριο Σαρδέλλη που δούλευε καμίνι φτιάχνοντας κεραμίδια και τούβλα.
Ο νεαρός τότε Φώτιος αφού δούλεψε σε επιπλοποιείο της Μυτιλήνης, τον Απρίλιο του 1931 παρακινούμενος από την πίστη του στον Θεό και συνεπαρμένος από μελέτες χριστιανικών βιβλίων και ακούσματα κηρυγμάτων, εγκαταλείπει την ματαιότητα του κόσμου και αναχωρεί μαζί με τον φίλο και συγχωριανό του, μετέπειτα πατήρ Παχώμιο, για να μονάσουν στο Άγιον Όρος.

Επέλεξε τη Μονή Μεγίστης Λαύρας, όπου έγινε καλόγερος και έμεινε στο μοναστήρι περίπου 20 χρόνια, κάνοντας υπακοή στον πνευματικό του πατέρα Παύλο. Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε το 1936. Με ιδιαίτερο ζήλο μελετούσε τους βίους των Αγίων καί ιδιαιτέρως τον συνεπαίρνανε οι αθλήσεις των Μαρτύρων, όπου ανάμεσά τους ανακαλύπτει πολλούς Λέσβιους Αγίους.

Τέλη του 1950 επιστρέφει στη Μυτιλήνη ασχολούμενος συστηματικά με την ανάδειξη των εντοπίων Αγίων οι οποίοι εξ' αιτίας του γίνονται ευρέως γνωστοί στον κόσμο, κάνοντας πρόταση στον Μητροπολίτη Ιάκωβο Β΄ ώστε να εορτάζονται από κοινού Πάντες οι εν Λέσβω Άγιοι, σε εορτή που τελικά καθιερώθηκε την Α΄ μετά των Αγίων Πάντων Κυριακή.

Στην ενορία Αγίου Αντωνίου του χωριού Τρύγονα, κοντά στο Πλωμάρι, όπου τοποθετήθηκε εργάσθηκε με ένθεο ζήλο για την πνευματική κατάρτιση του ποιμνίου του, αλλά και για την διαφύλαξη των ιερών και οσίων του Γένους μας. Δείγμα της μεγάλης αγάπης του προς τους Αγίους του Θεού, αποτελεί το γεγονός ότι στον ενοριακό Ναό του χωριού, τοποθετήθηκαν και αγιογραφήθηκαν 170 εικόνες, οικοδομώντας και μια καταπληκτική Εκκλησία αφιερωμένη στους Αγίους Αποστόλους, με χρήματα κυρίως από εράνους.

Επίσης, ενδιαφέρθηκε να γίνει στη Μονή Δαμανδρίου Γηροκομείο, και να επισκευασθεί η Μονή Πιθαρίου. Το 1972 υπηρετεί ως εφημέριος στην Ι.Μ. Αγ. Αικατερίνης Σινά της Αιγύπτου, καθώς επίσης και ως εφημέριος, ψάλτης και φύλακας του Παναγίου Τάφου στα Ιεροσόλυμα.

Το 1976 επέστρεψε στον Τρύγονα και το 1994 συνταξιοδοτήθηκε με τον βαθμό του Αρχιμανδρίτη. Έκτοτε, αφοσιώθηκε στην αποπεράτωση της κατασκευής του Ιερού Ναού Αγίου Λουκά στα Πάμφιλα, που από το 1960 είχε ξεκινήσει με χρήματα από δωρεές πιστών, διότι από τον τόπο εκείνον είχε περάσει ο Νεομάρτυρας Λουκάς πριν απαγχονιστεί από τους Τούρκους στη Μυτιλήνη. Την μελέτη και τα σχέδια του ναού τα εμπνεύσθηκε μόνος του, επιλέγοντας ένα πανέμορφο Ιεροσολυμίτικο ρυθμό.

 

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ  ΤΟΥ...

 

Ο παπα-Φώτης ο Λαυρεώτης, ο κληρικός από τη Μυτιλήνη με τα φθαρμένα παπούτσια και το τριμμένο ράσο, έμπαινε ακόμα και στους οίκους ανοχής για να μιλήσει στις γυναίκες για τη μετάνοια και τη σωτηρία της ψυχής

«ΤΙ ΝΑ ΦΟΒΗΘΩ;»


Μια ανατρεπτική πληροφορία για την ούτως ή άλλως ανατρεπτική ζωή του μας δίνει ο π. Αθανάσιος Γιουσμάς στο βιβλίο του «Παπα-Φώτης ο Μυτιληνιός, γέροντας ασκητικός και ιδιόρρυθμος». Σύμφωνα λοιπόν με την αφήγηση του συγγραφέα, ο οποίος ερεύνησε τη ζωή του γέροντα, ο παπα-Φώτης πλησίαζε και ιερόδουλες για να τους μιλήσει για τον Χριστό.
Χαρακτηριστική στο βιβλίο είναι η εξής αφήγηση από τον συγγραφέα:

«Τον έψαξα τον παππούλη, τον βρήκα και τον ρώτησα σχετικά. Ο παπα-Φώτης τότε μου είχε πει:

“Κάτι τέτοια τα έχω κάνει πολλές φορές. Μια γυναίκα κοντά στην εκκλησία του Αγίου Συμεών μού δίνει τη σχετική πληροφορία κι εγώ πηγαίνω σ’ αυτές τις ψυχές. Δεν ντρέπομαι. Τι να ντραπώ; Με αποδέχονται...

Τους μιλώ για τη μετάνοια και τη σωτηρία της ψυχής, για την άλλη ζωή… Ποτέ δεν τους μιλώ άσχημα. Αλλά με αγάπη τούς λέω να μετανοήσουν και θα φροντίσει γι’ αυτές ο Θεός. Θα τις αποκαταστήσει στην καρδιά Του.

Πολλές ψυχές μετανόησαν. Με ρώτησες αν φοβάμαι. Τι να φοβηθώ; Δεν φοβάμαι κανέναν. Μόνο τον Θεό να φοβόμαστε, όταν αμαρτάνουμε. Δεν με νοιάζει τι θα πει ο κόσμος, η γειτονιά. Εγώ για τον Χριστό δουλεύω”».

Πόσο σπανίζουν σήμερα από τη ζωή μας αυτοί οι φωτισμένοι παπα-Φώτηδες. Ομως αυτοί οι άνθρωποι δεν κάνουν θόρυβο, έχουν συνηθίσει την ησυχία της προσφοράς, δεν ρητορεύουν για να φαίνονται, δεν θα τους δείτε να κάθονται σε θρόνους αυθεντίας, θα είναι κάπου κοντά σας φορώντας το ευλογημένο, τριμμένο ράσο, κάνοντας προσευχή για μια πόρνη που βρίσκεται στη γειτονιά σας ή για τον τελώνη που κρύβουμε μέσα μας. Πολύ πιο απλά, μπορεί να είναι κάπου δίπλα σας για να κάνουν αυτό ακριβώς που έλεγε ο π. Φώτης Λαυρεώτης, να δουλεύουν για τον Χριστό.

Πηγή: Εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια

Ο ασκητής της ερημιάς των πόλεων και των χωριών, διήνυε συχνότατα μεγάλες αποστάσεις άδειπνος, προσευχόμενος ανάμεσα στους ανθρώπους της αφιλίας και στη φύση, ταγμένος στον Χριστό.

Αψηφώντας τις καιρικές συνθήκες καί την ώρα, ο κοντούλης παπα-Φώτης με την καθαρή ματιά, βαδίζοντας σκυφτός, ρακένδυτος, φορώντας ένα παλιό τριμμένο ράσο, πολυκαιρίτικα φθαρμένα παπούτσια, σχεδόν ξυπόλητος ακόμα και το καταχείμωνο, με έναν ντορβά στον ώμο, οδοιπορούσε επιθυμώντας να οδηγήσει τους ανθρώπους, εικόνες Θεού, στη σωτηρία, ανεβαίνοντας και εκείνος τον Γολγοθά του.

Αναζητώντας πάντοτε κάποιο προσκύνημα, τελώντας την Λειτουργία σε κάποιον αγαπημένο του Ναό που ευλαβείτο.

Συνήθιζε να βιώνει την Θεία Ευχαριστία και μερικές αιτήσεις ή εκφωνήσεις να τις λέγει σε σερβική, ή ρωσική διάλεκτο, δεικνύοντας μ' αυτό τον τρόπο την οικουμενική διάσταση της Ορθοδοξίας. Το Άγιο Θυσιαστήριο ήταν η Ζωή του! Έβγαινε από την Εκκλησία γεμάτος χαρά. Μετά τη Θεία Λειτουργία λαμποκοπούσε.

Ειδικά όταν έκανε το πανηγύρι στον αγαπημένο του Άγιο Λουκά στις 23 Μαρτίου. Μερικές φορές, μόλις κατέλυε και έκανε την απόλυση, βλέποντας ότι απουσίαζαν από το εκκλησίασμα οι άνδρες, κατευθυνόταν στους καφενέδες και χωρίς να φοβάται κανέναν τους «κατσάδιαζε» υπενθυμίζοντάς την ματαιότητα της ζωής που είχαν επιλέξει, ζώντας μακριά από το μεγαλείο του Θεού. Όλοι τον σέβονταν και τον άκουγαν με σκυμμένα κεφάλια.

Συχνά τον συναντούσε κανείς καθισμένο στα σκαλοπάτια έξω από κάποια αυλόπορτα να ξαποστάζει, διαβάζοντας ένα πνευματικό βιβλίο, γράφοντας με τα χαρακτηριστικά ολοστρόγγυλα μεγάλα γράμματά του, σημειώσεις καί νουθεσίες που ύστερα τις μοίραζε σε όποιον συνάνθρωπό του τον φώτιζε ο Θεός, δεχόμενος λίγο ψωμί, λίγο νερό από κάποια ευσεβή γειτόνισσα, δίνοντας με την καρδιά του την ευχή του Κυρίου.

Περπατούσε ώρες πολλές χαμογελώντας, επιτιμώντας τους ανθρώπους για τα παράλογα που έβλεπε μέσα στο κόσμο της αμαρτίας, διδάσκοντας τον καθένα με ωφέλιμα απλοϊκά λόγια. Δίδασκε το Ευαγγέλιο με την ίδια τη ζωή του.

Μαζεύοντας τουβλάκια, μικρά μάρμαρα και ότι άλλο θα χρησίμευε για την κατασκευή του αγαπημένου του ονείρου, του ναού του Αγίου Λουκά. Παροτρύνοντας τους ανθρώπους να εκκλησιάζονται, να ωθούν τα παιδιά τους προς την Εκκλησία, τις γυναίκες να ντύνονται σεμνά ειδικά όταν εισέρχονται στον οίκο του Θεού, την Εκκλησία και να μην παραμορφώνονται «σαν φαντάσματα» από τις προκλητικές συνήθειες της μόδας.

Τους ευτραφείς, τους παρομοίαζε χαριτολογώντας με κάποια συμπαθή ζώα, παρακινώντας τους να εγκρατεύονται στην τροφή.

Περνούσε από στέκια νέων και με νεύματα όλο νόημα προσπαθούσε να τους δείξει ότι η σωτηρία της ψυχής είναι ο ανώτερος σκοπός του ανθρώπου και όχι οι πλάνες και οι ματαιότητες στις οποίες ξεπέφτουν οι άνθρωποι. Όταν ο δρόμος του διερχόταν μπροστά από εστιατόρια και έβλεπε ανθρώπους να καταλύουν σε νηστίσιμες περιόδους, τους υπενθύμιζε ότι είναι αμαρτία να μην τηρούν την ευλογημένη νηστεία.

Καταπολεμούσε την πνευματική αδιαφορία. Τα λόγια του πολλές φορές ήταν σκληρά σα «μαχαιριές», όμως κανείς δεν διαμαρτυρόταν. Όλοι σεβόντουσαν απόλυτα τις συμβουλές του. Ιδίως επιτιμούσε την γύμνια και τους Ιερείς που εκτελούσαν αμελώς τα ιερατικά τους καθήκοντα και δεν ενδιαφερόταν για το ποίμνιό τους.

Έλεγε συχνά με πολλή ταπείνωση ότι για τα διαζύγια των ζευγαριών φταίνε οι Ιερείς γιατί δεν διαβάζουν όλες τις ευχές όταν τελούν το μυστήριο του γάμου.

Τον απογοήτευε η αίρεση και το σχίσμα από την Αλήθεια της Ορθοδοξίας. Δεν δεχόταν ότι είναι δυνατόν να μας έχει δωρίσει ο Θεός την αιωνιότητα, την Βασιλεία Του, και εμείς οι άνθρωποι με υπέρμετρο φανατισμό να διαιρούμαστε καί να μαλώνουμε για 13 ημέρες, ή επειδή οι δαίμονες πλανούν κάποιους κακοπροαίρετους!
Όποιος είχε την ευλογία να τον συνοδέψει έστω και για λίγο σε κάποια περιπλάνησή του και κατάφερνε να μείνει σιωπηλός, «κρυφάκουγε» την γεμάτη αγάπη προσευχή του που έβγαινε μέσα απ' την καρδιά του.

Η αγαπημένη του φράση που τον «πρόδινε» ήταν το «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε», δείγμα του πόσο υπεραγαπούσε την Παναγία μας. Το να τον συντροφεύει κανείς ήταν μια ευχάριστη πνευματική εμπειρία. Δεν δίσταζε ακόμα και να τραγουδήσει παλιά παραδοσιακά όμορφα και σπάνια τραγούδια.

Για να ευχαριστήσει τους επισκέπτες του, έβγαζε ένα μάτσο από διάφορα χριστιανικά έντυπα, χάρτινες εικόνες, ή ακόμα και φωτογραφίες του, όταν ήταν νεότερος και τις έδινε για ευλογία.


Όταν τόν περικύκλωσε αγέλη λύκων ! Πώς ξέφυγε...


Μία ακόμη ωφέλιμη διήγηση από τον μακαριστό Άγιο Γέροντα Φωτιο Λαυριώτη , που μας διηγείται πως σώθηκε από μια αγέλη λύκων που τον κύκλωσε, με το που άρχισε να απαγγέλει τους Χαιρετισμούς στην Υπεραγία Θεοτόκο μας !!
Την ευχή του να έχουμε και είθε να λυτρωθούμε κι εμείς από κάποιους άλλους  νοητούς λύκους που επιβουλεύονται την σωτηρία μας, υιοθετώντας κι΄εμείς αυτή την ευλογημένη συνήθεια της απαγγελίας των Χαιρετισμών ! Μάς έλεγε λοιπόν:

" Στην δεκαετία της μεγάλης φτώχειας του 1940, με πολύ βαρυχειμωνιά, έπρεπε να μεταβώ από ένα χωριό σε ένα άλλο γειτονικό διασχίζοντας τις παγωμένες πεδιάδες του Κιλκίς !

Οι χωρικοί μου έδωσαν για βοήθεια ένα φακό για να βλέπω στο σκοτάδι αλλά κάπου κατά τα μέσα της διαδρομής με περικύκλωσε ξαφνικά μία αγέλη λύκων !

Τρόμαξα φυσικά πάρα πολύ και ξεκίνησα να λέω τους ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ μας !

Τότε είδα να συμβαίνει κάτι το πρωτόγνωρο !

Οι αγριεμένοι και πεινασμένοι λύκοι πλησίαζαν ένας ένας με την σειρά , ακούμπαγαν με τις τρίχες τους το ράσο μου , με ξεπερνούσαν βαδίζοντας ήσυχοι μπροστα από μένα !

Και αυτό γινόταν καθόλη την διάρκεια της απαγγελίας των Χαιρετισμών !

Όταν τελείωσα χάθηκαν κι αυτοί στο σκοτάδι ! "

 

Και ο παπα-Φωτης ο Λαυριώτης ολοκλήρωσε αυτή του την διήγηση με μία παραίνεση προς όλες κι όλους μας !

" Τώρα που βαρείς λύκοι πλάκωσαν στην πατρίδα μας , έτσι να κάνετε κι εσείς !"

Ως άλλος Άγιος Πατροκοσμάς, επισκεπτόταν την πόλη και όλα τα χωριά του νησιού, αλλά και πολλά μέρη της Ελλάδας που τον ήξεραν και τον υπεραγαπούσαν. Κήρυττε βροντοφωνάζοντας και καυτηριάζοντας όσα έβλεπε ότι εμπόδιζαν τους ανθρώπους στο να επιτύχουν τη σωτηρία τους. Παντού είχε γνωστούς ανθρώπους που τον αγαπούσαν και τον φιλοξενούσαν.

Στα λεωφορεία, ή στα πλοία που χρησιμοποιούσε όταν μετακινιόταν, κανείς δεν του έπαιρνε χρήματα.

Και μόνο η απλοϊκή, ασκητική του παρουσία έπειθε τον κόσμο ότι ήταν Άνθρωπος του Θεού. Πολλές φορές η ιδιορρυθμία του χαρακτήρα του σε διάφορα θέματα, εξηγιόταν ως δείγμα σαλότητας. Αρκετοί τον θεωρούσαν ότι ήταν Σαλός διά τον Χριστό! Η σκληρότητά του, «μπερδεμένη» με μια υπέρμετρη καλοσύνη οδηγούσε σ' αυτό το συμπέρασμα.

Ως τα βαθιά γεράματά του, παρά την ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε, δεν ξεχνούσε την νηστεία. Νήστευε αυστηρά ακόμα και το λάδι, θέλοντας να ζει ασκητικά, καθηλωμένος και ανήμπορος στο μικρό κρεβατάκι του. Υποβασταζόμενος πλησίαζε πάντα τελευταίος το Άγιο Ποτήριο και κοινωνούσε τον Χριστό.

Τα καλοκαίρια ερχόταν στη γενέτειρά του, στα Πάμφιλα όπου τον φρόντιζαν οι γυναίκες σε μια καμαρούλα, όπως και τον χειμώνα στην Αθήνα όπου τον διακονούσε με υπέρμετρη αγάπη η κυρία Σοφία. Ο νούς του ήταν πώς θα μεταβεί στον αγαπημένο του τόπο, στον Άγιο Λουκά, να δεί σε τι κατάσταση βρισκόταν η Εκκλησία, πόσο προχώρησε η Αγιογράφηση.

Εκεί, ξεδίπλωνε μια μεγάλη κόλα αναφοράς γεμάτη με ονόματα νηπίων και παίδων Μαρτύρων που Αγίασαν, δίνοντας εντολές να αγιογραφηθούν πάραυτα!
Υπεραγαπώντας την Ορθοδοξία και την πατρίδα του την Ελλάδα, ο παπά Φώτης εκοιμήθη εν Κυρίω στις 5 Μαρτίου 2010, ημέρα Παρασκευή Γ΄ Εβδομάδας των νηστειών.

http://www.lesvosnews.net/articles/news-categories/afieromata/papa-fotis-layriotis-o-agios-alitis-tis-lesvoy

 

Διαλύεται ο Γάμος, γιατί οι ιερείς δέν διαβάζουν... παπα- Φώτης -- Α΄ ΜΕΡΟΣ

https://www.youtube.com/watch?v=xjOCSX_sYs8

 

Τον είδα μέσα σε φως!!! Θεέ μου, είπα, τί είναι αυτό… Β΄ ΜΕΡΟΣ

https://www.youtube.com/watch?v=ulgJizG8BZQ

 

Ο παπα- Φώτης μεταφερόταν όπου ήθελε..(Μαρτυρία) -- Γ΄ ΜΕΡΟΣ

https://www.youtube.com/watch?v=btiOvyaeQP8

 

H Θεραπεία είναι: Νηστεία και προσευχή... παπα- Φώτης -- Δ΄ ΜΕΡΟΣ

https://www.youtube.com/watch?v=wQYzdA3MU2E

 

Τρεις σαλότητες του Παπαφώτη. E´ ΜΕΡΟΣ

https://www.youtube.com/watch?v=uOBLAq_ZvQA

 

παπα- Φώτης --: Ζ´ ΜΕΡΟΣ

https://www.youtube.com/watch?v=yAqLm8-5rTM

 

Είναι άγιος ο Παπαφώτης, θαυμαστό γεγονός στον τάφο του... Η΄ και τελευταίο ΜΕΡΟΣ

https://www.youtube.com/watch?v=61rBsxXIgfw

 

 παπαΦώτης Λαυριώτης ( από το 3΄ και έπειτα καθαρός ήχος )

https://soundcloud.com/orthodox-missionaries/0815-6-4-2016-mp3

 

===============================

« Βάλε σημάδι την ΑΛΒΑΝΙΑ ! »

Μετά « η ανθρωπότητα θα φορέσει μελιτζανιά ρούχα ( πένθιμα), μεγάλοι σεισμοί και πόλεμοι παντού για τις αμαρτίες της…»

 

papaFOTHS VARDAKAS 


Φώτο : Ιανουάριος του 2003 ο Παπά- Φώτης ο Λαυριώτης με τον αρθρογράφο Δρ. Κωνσταντίνο Βαρδάκα

Μετά τον δείπνο σε οικία πνευματικών του παιδιών ζήτησε να βγούμε μαζί φωτογραφία. Όλοι οι παριστάμενοι εξεπλάγησαν γιατί ο Παπά Φώτης δεν έβγαινε συχνά φωτογραφίες εκτός και αν ήταν παιδιά.

Κάποιος τον ρώτησε ..παππούλη να βγούμε και  μαζί φωτογραφία;

Και του απάντησε:

        -- Βρε με αυτόν βγαίνω φωτογραφία για να την βλέπει όταν θα γράφει και θα τον χλευάζουν οι άνθρωποι , να θυμάται εμένα. Τότε δεν υπήρχε καμία σκέψη να αρθρογραφούμε για ΧΡΙΣΤΟ και Ελλάδα( είπε και άλλα που  δεν είναι επί  του παρόντος)

Σήμερα όμως μετά τον φονικό σεισμό στην Αλβανία θυμηθήκαμε τον Γέροντα γιατί σε ανύποπτο χρόνο μας είπε, δίχως να προηγηθεί καμμιά ερώτηση μας :

      --- Βάλε σημάδι την ΑΛΒΑΝΙΑ !  Μετά « η ανθρωπότητα θα φορέσει  μελιντζανιά ρούχα ( πένθιμα), μεγάλοι σεισμοί και πόλεμοι παντού για τις αμαρτίες της...»

 

papaFotis

 

Σιγά –σιγά ανακαλύπτουμε το πνευματικό αυτό μεγάλο μέγεθος του ρακένδυτου λευίτη.

Ένα μόνο να σας πούμε, κάποιο βαρύ χειμώνα τον συναντήσαμε νηστικό μέσα στο πλοίο της γραμμής για την Μυτιλήνη ( είχε να φάει δυο μέρες ) γιατί πήρε "πληροφορία" ότι έπρεπε να κατέβει στην Αθήνα και μετά να πάει να λειτουργήσει στις φυλακές των ανηλίκων στην Αυλώνα γιατί όπως μας είπε κινδύνευαν ψυχές παιδιών εκεί.
Όταν τον πήγαμε αναγκαστικά στην τραπεζαρία του πλοίου να φάει κάτι για να πιαστεί κάπως , μετά το κλείσιμο της τραπεζαρίας κάλεσε τον μάγειρα και τους σερβιτόρους να κάνουμε όλοι μαζί το απόδειπνο γιατί ερχόταν μεγάλη καταιγίδα στην θάλασσα.

Το 2013 γράφουμε για τον Γέροντα
“Οι Σιωνιστές εργάζονται, εμείς τι κάνουμε;” ΠΑΠΑ-ΦΩΤΗΣ Ο ΛΑΥΡΙΩΤΗΣ το αηδόνι της Μυτιλήνης που ξετρελάθηκε από την Χαρά της ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ !

Με το ¨ευλογείτε Γέροντα¨ , αυτή την φράση μου έλεγε “Οι Σιωνιστές εργάζονται, εμείς τι κάνουμε;” κάθε φορά που τον συναντούσα επί 20 και συναπτούς χρόνους γνωριμίας.
Τότε αναρωτιόμουν γιατί το έλεγε κατ’ επανάληψη και πεισματικά, σήμερα το βιώνουμε όλοι μας!!!

Όταν έλεγε αυτή την φράση το πρόσωπο του μόρφωνε συσπάσεις οργής , πονούσε πάρα πολλά χρόνια για τα δόλια σχέδια που εξύφαιναν εναντίον της Ορθοδοξίας και της Πατρίδας μας. Στα γαλάζια μάτια του έβλεπες ΧΡΙΣΤΟ και ΕΛΛΑΔΑ.

Μετά την συζήτηση πάντα, μα πάντα με αποχαιρετούσε με το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ για την πατρίδα και καλή αντάμωση στην επουράνια Πατρίδα μας.

5-3-1988, συγκράτησα αυτή την ημερομηνία γιατί ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα στην Μυτιλήνη για να προσκυνήσω τους Νεοφανείς Αγίους της , τον ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ, τον διάκονο ΝΙΚΟΛΑΟ και την ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΑ ΕΙΡΗΝΗ.

Τον πρώτο άνθρωπο που συνάντησα μόλις βγήκα από το πλοίο της γραμμής, εκεί κοντά στην καταπακτή , ήταν ένας ρακένδυτος Λευίτης με γυμνά πόδια που έσερνε ένα καροτσάκι με παλιοσίδερα και πέτρες.

Μα καλά τι έπαθε αυτός αναρωτήθηκα , τρελάθηκε;

Την απορία μου την έλυσε ο ταξιτζής
-« είναι ο Παπά Φώτης από τα Πάμφυλα και όλη μέρα γυρίζει μαζεύοντας από εδώ και από εκεί υλικά και με αυτά μόνος του κτίζει Εκκλησία.»

Πέρασε λίγος καιρός και σε επόμενο ταξίδι μου στην Μυτιλήνη έψαξα να τον βρω.
Τον βρήκα μέσα στον ελαιώνα των Παμφύλων, ήταν μεσοκαλόκαιρο και ο Γέροντας αναπαυόταν στην ψηφιδωτή από μαρμαράκια απλωταριά που είχε κτίσει με τα χεράκια του έμπροσθεν του Ιερού Ναΐσκου του Αγίου Λουκά του Νεομάρτυρα του εκ Παμφύλων που είχε τον κατασκευαστικό ρυθμό των Ναών του Μυστρά.

– « Ευλογείτε Γέροντα, την ευχή σας»
του φώναξα έξω από τον βοτσαλωτό περιτείχισμα που περιβάλει τα κτίσματα.
Δεν μου μίλησε, επέμενα και τότε με κοίταξε αυστηρά και μου λέει

– « εγώ δεν έχω ευλογία και ευχή» και συνεχίζει « οι Σιωνιστές εργάζονται παλληκάρι μου , εμείς τι κάνουμε; Τώρα το ρίξαμε στο ραχάτι, σε λίγο όμως να δεις τι θα γίνει.» –

– Αμάν πέσαμε σε σαλεμένο μονολόγησα , έκανα να φύγω ¨έλα μέσα να ξεκουρασθείς¨ μου είπε.

Από τότε αυτή η κατά ΧΡΙΣΤΟ σαλότητα, όσες φορές και κατά ΘΕΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ τον συνάντησα και σε όποιο μέρος τον συνάντησα πάντα με ανάπαυε και γιόμιζα με την άλλη Χαρά φυσικά όχι αυτή του κόσμου. Σε αυτές τις απρόσμενες συναντήσεις πολλές φορές μου εκμυστηρεύθηκε γεγονότα των βιωματικών διαδρομών του που λόγω χώρου επιλεκτικά αναφέρω.

« ο Γέροντας μου ονόματι Παυλίδης ήταν γιατρός , σπουδαγμένος στο Παρίσι και στην Κωνσταντινούπολη, μόναζε στην Μεγίστη Λαύρα του ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ. Κάποια μέρα με φώναξε και μου ζήτησε να τον βοηθήσω να σχίσει τα πτυχία του, λέγοντας μου…αυτά δεν αξίζουν τίποτα μπροστά στο ΠΤΥΧΙΟ που δίνει Ο ΘΕΟΣ…»

– Γέροντα, τον ρωτήσαμε , αυτή την εποχή ..ήταν μέσα δεκαετίας του 90.. βγαίνουν βιβλία για τον Γέροντα Παίσιο, τι γνώμη έχετε;

– « Αυτός παιδί μου είναι το διαμάντι της Εκκλησίας μας, τον γνώρισα καλά γιατί μαζί βοηθούσαμε τον παπά Τύχωνα»

– « Εμείς είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε μεγάλους Γεροντάδες και μαζεύαμε το πνευματικό μέλι τους απλόχερα. Έτσι γνώρισα και τον Γέροντα ΑΓΙΟ ΣΙΛΟΥΑΝΟ και με έπιασε τότε μια όρεξη μέσα από τις Αγιορείτικες Βιβλιοθήκες και τα συναξάρια του ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ να συγκεντρώσω όλους τους γνωστούς μέχρι εκείνα τα χρόνια ΑΓΙΟΥΣ της Νήσου Λέσβου και βρήκα πολλούς Αγίους και Νεομάρτυρες της τοπικής Εκκλησίας. Όταν επέστρεψα στην Μυτιλήνη παρήγγειλα την πρώτη Εικόνα τους και την Ασματική Ακολουθία τους από το Άγιο Όρος.»

---« Επειδή καταγινόμουν με τους τοπικούς Αγίους , την εποχή που εργαζόμουν στην Ιερά Μητρόπολη με φώναξε ο Μακαριστός Μητροπολίτης Ιάκωβος ο εκ Σιατίστης και με ρώτησε τι γνώμη έχω για τις Θαυμαστές Εμφανίσεις των Νεοφανών ΑΓΙΩΝ στον λόφο των Καρυών της Θερμής…ήταν το 59-60… , προσπαθώντας να λύσει τις απορίες του , πως είναι δυνατόν να εμφανίζονται οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη ολοζώντανα σε απλοϊκούς ανθρώπους;

–- « Είπα στον Σεβασμιότατο να μην αμφιβάλλει καθόλου γιατί και εγώ μικρό προσφυγόπουλο από τα Βουρλά της Μ. Ασίας , όταν έβοσκα πρόβατα στον Ένηπτο λόφο των Καρυών αξιώθηκα να τους δω πολλές φορές μέσα σε ΦΩΣ ολοζώντανα δίχως να γνωρίζω τότε τα ονόματα τους .

Αυτοί οι Άγιοι παιδί μου, οι Νεοφανείς είναι πολύ μεγάλοι ΑΓΙΟΙ και κοσμούν το στερέωμα της Θριαμβεύουσας Εκκλησίας. Αυτό το νησί έχει μεγάλες Ευλογίες από την ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ γιατί κράτησε Εικονόφιλη στάση στους εικονομαχικούς χρόνους. Από σεβασμό στην ΜΗΤΕΡΑ του ΚΥΡΙΟΥ μας στην ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣΣΟΥ παρήγγειλα πριν πολλούς χρόνους στον Γέροντα Γεράσιμο τον Μικραγιαννίτη τον Παρακλητικό Κανόνα της Εφέστιας Εικόνας ΤΗΣ.»

Μου τα έλεγε αυτά και απέναντι μου έβλεπα έναν ρακένδυτο Αρχιμανδρίτη , πολλές φορές ανυπόδητο όπως τον συναντούσα μέσα στις αστικές συγκοινωνίες των Αθηνών όταν κατέβαινε από την Λέσβο για να πάει να λειτουργήσει σε Φυλακές και Νοσοκομεία.
Διέδραμε με ένα τρίχινο ταγάρι όλη την Ελλάδα όπου υπήρχε αναγκεμένος λαμβάνοντας άνωθεν πληροφορία. Ο ίδιος μου είπε…
---« Την δεκαετία της φτώχειας του 40 με βαρύ χειμωνιά έπρεπε νύκτα να πάω από ένα χωρίο σε άλλο διασχίζοντας τις παγωμένες πεδιάδες του Κιλκίς , οι χωριανοί μου έδωσαν ένα φακό για τον δρόμο, αλλά στα μέσα του δρόμου με περικύκλωσε ένα κοπάδι λύκων, τρόμαξα και άρχισα να λέω τους ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ! Τότε είδα κάτι πρωτόγνωρο, οι λύκοι ερχόταν ένας-ένας και ακουμπούσαν με τις τρίχες τους το ράσο μου και με ξεπερνούσαν βαδίζοντας πιο μπροστά από μένα. Αυτό γινόταν όσο έλεγα τους ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ.
Τώρα που πλάκωσαν άλλοι ¨βαρείς λύκοι ¨στην πατρίδα μας το ίδιο να κάνετε και εσείς!!!¨»

Ο Παπά Φώτης ήταν πολύ καλός γνώστης της Ελληνικής Ιστορίας και μάλιστα της Εκκλησιαστικής, όμως η αγάπη του για τους Δογματικούς Πατέρες της Εκκλησίας ήταν μοναδική, σε σημείο μάλιστα πάνω σε αποκόμματα χαρτονένια που τα έβρισκε από εδώ και εκεί να γράφει σε αυτά τους Λόγους των Θεοφόρων Πατέρων και να τα μοιράζει στον κόσμο αντί ευλογίας. Πάντα μέσα στο ταγάρι του είχε ένα μικρό ψαλιδάκι με το οποίο αποσπούσε από αποκόμματα εφημερίδων και περιοδικών Εικόνες Αγίων γιατί θεωρούσε μεγάλη ασέβεια να ρίχνονται στα σκουπίδια.

Στις δογματικές εκτροπές ήταν λάβρος κατά πάντων και δεν έκανε εκπτώσεις. Προγνώριζε την επίσκεψη του Πάπα στην Ελλάδα και τι ¨ευλογίες¨ έφερνε αυτή η επίσκεψη…στην πατρίδα μας.

Στις αρχές της δεκαετίας του 90 τον ρώτησα


–- Παπά Φώτη τι θα γίνει με τους Τούρκους απέναντι;
---« Τώρα θα κάνουμε τον ψόφιο κοριό!! Λίγη υπομονή και θα γίνει το ΑΓΙΟ ΘΕΛΗΜΑ του ΘΕΟΥ σε αυτούς και σε εμάς. Όμως να ξέρεις κάτι την Μ. Ασία την χάσαμε το 20 γιατί ο Ελληνικός Στρατός έβριζε τα ΘΕΙΑ και οι ανώτεροι αξιωματικοί του κατέλυαν στα χαμαιτυπεία της εποχής ( πορνεία ) που φρόντισαν οι Κεμαλιστές να έχουν κατασκόπους !!»

Νοέμβριο του 2009 τον συναντώ για τελευταία φορά στο φιλόξενο σπίτι που τον γηροκομούσε με αγάπη στην Αθήνα.

Ο Γέροντας είχε το βλέμμα του προσηλωμένο αλλού . Αυτή την φορά δεν με υποδέχθηκε με την γνωστή φράση του

« οι Σιωνιστές εργάζονται, εμείς τι κάνουμε;»

Απόλυτη σιωπή σε όλες τις ερωτήσεις μου που με αγωνία του εξέθετα καθότι η πατρίδα μας ένα μήνα πριν άρχισε να μπαίνει στο καμίνι των δοκιμασιών της( σε λίγο ερχόταν μνημόνια και ότι άλλο δεν φανταζόμασταν, αλλά ήρθε )

Μόνο τραγουδούσε με την γλυκεία φωνή του « τα ρούχα τα μελιτζανιά» ένα Μικρασιάτικο δημώδες.

Τότε μου είπαν, ότι όταν είναι στενοχωρημένος τραγουδά αυτό το τραγούδι!! Που να σκεφτώ τότε ότι κάποιοι ήδη φόρεσαν στην πατρίδα μας μωβ σάβανο…

Σε λίγο ο Γέροντας ανασηκώθηκε από το κρεβάτι και έδειξε απέναντι του μια πανέμορφη Εικόνα της Αναστάσεως του Κυρίου μας, χαμογέλασε γλυκύτατα και είπε ΩΡΑΙΟ, ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ, ΑΥΤΟ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ!!!

5-3-2010 έμαθα την Κοίμηση του ΠΑΠΑ ΦΩΤΗ .

Σαν να μου φάνηκε να τον είδα να σέρνει το καροτσάκι του, όπως την πρώτη φορά που τον αντίκρισα με την μόνη διαφορά, τώρα αστραποβολούσε και μέσα στο καροτσάκι του δεν είχε άχρηστα μπάζα αλλά προσευχές και ικεσίες για να τις εναποθέσει στον Θρόνο του ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ να σώσει την ΠΙΣΤΗ και την ΠΑΤΡΙΔΑ, αυτά τα δύο για τα οποία νοιαζόταν σε όλη την επίγεια βιωτή του και πολεμούσε για αυτά με την κατά ΧΡΙΣΤΟ ΑΓΙΑ ΣΑΛΟΤΗΤΑ του . ΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥ.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ

konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com