ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ...
Αρχιμανδρίτης Φιλόθεος Ζερβάκος. Άγιος σήμερα στήν συνείδηση τού λαού !
Παραθέτουμε παρακάτω μία ενδεικτική επιστολή τού παλαιού ηγουμένου τής Μονής Λογγοβάρδας στήν Πάρο, π.Φιλοθέου Ζερβάκου ( +1980 ), πού ήταν Παλαιοημερολογίτης καί ό ίδιος στήν αυστηρή καί άβατη γιά γυναίκες Ιερά μονή, γιά ολόκληρες δεκαετίες...
Μέ τήν επιστολή αυτή, δέν θέλουμε νά δείξουμε ότι όλοι οί Παλαιοημερολογίτες είναι τής ίδιας αναφερομένης κατάστασης,( αντιθέτως οί περισσότεροι είναι αξιόλογοι άνθρωποι ), αλλά νά επισημάνουμε, τό τί μπορεί νά συμβεί σέ κάθε Χριστιανό υπό τό "δεξιό" πρόσχημα τής Ορθοδοξίας καί ευσέβειας...
---------------------
"....Αγαπητέ μου καί προσφιλέστατε κύριε Α..., χαίρετε εν Κυρίω.
Έλαβα τήν από 17/30-8-75 επιστολή σας καί σάς γράφω σήμερα, άν καί είμαι Γέρων καί άρρωστος.
Τό Παλαιό Ημερολόγιο γιά τό οποίο μέ ρωτάτε, τό εθέσπισαν οί 318 Άγιοι καί Θεοφόροι Πατέρες τής Εκκλησίας στήν Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο, καί τό επικύρωσαν καί όλες οί άλλες πού ακολούθησαν, γιά 16 περίπου αιώνες, μέχρι τό 1923.
Τό 1923 λοιπόν, " ό μή διά τής θύρας εισελθών είς τήν αυλήν τών προβάτων, αλλά αλλαχόθεν..." παρανόμως, καί διά τής πολιτικής εξουσίας τών Αγγλογάλλων, Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης, κατήργησε παρανόμως τό Πάτριον Ορθόδοξον ημερολόγιον καί εισήγαγε τό Παπικόν...
Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης. Δίχασε τήν Ορθόδοξη Εκκλησία, καί τούς καρπούς τού διχασμού τούς γευόμαστε μέχρι σήμερα. Άραγε θά βρήκε ανάπαυση η ψυχή του;
Ή παράνομος αυτή εισαγωγή τού Νέου Παπικού ημερολογίου, κατήργησε περιοδικώς, τήν υπό τών Αγίων Αποστόλων ορισθείσα νηστεία πού αρχίζει μετά τήν Κυριακή τών αγίων Πάντων καί τελειώνει τήν εορτή τών Αγίων Αποστόλων, καί περιόρισε τίς ημέρες σέ ελάχιστες, μέχρι καί μηδενικές...
Ό κορυφαίος τών Αγίων Αποστόλων Παύλος, τό στόμα αυτό τού Χριστού, στήν πρός Γαλάτας επιστολή του, κεφ. Α΄9 , γράφει, ότι " άν κάποιος σάς λέει διαφορετικά από όσα εμείς σάς έχουμε ειπεί καί έχετε παραλάβει, άς είναι αναθεματισμένος καί ξεκομμένος από τόν Θεό..."
Αλλά καί όλες οί Σύνοδοι δίνουν πλήθος αφορισμών στούς καταφρονητές τών Ιερών Παραδόσεων.
Άς ίδωμεν όμως καί περί τών Παλαιοημερολογητών καί τών Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών ( Γ.Ο. Χ, όπως αποκαλούνται ).
Γνήσιος Ορθόδοξος Χριστιανός είναι εκείνος ό Χριστιανός πού έχει θερμή πίστη στόν αληθινό Θεό, αγάπη ολόψυχο καί από τήν καρδιά του στόν Θεό καί στόν συνάνθρωπό του, καί αληθινή πραότητα καί ταπείνωση.
Όταν απέστειλε ό Χριστός τούς μαθητές του στόν κόσμο, τούς είπε: "πορευθέντες είς τόν κόσμον άπαντα, κηρύξατε τό Ευαγγέλιον πάση τή κτίσει"
Κηρύξατε, τό Ευαγγέλιο, τούς είπε. Δέν τούς είπε, κηρύξατε τό Παλαιό Ημερολόγιον!
¨Ό πιστεύσας καί βαπτισθείς, σωθήσεται".
Ό πιστεύσας καί βαπτισθείς είς τό όνομα τού Πατρός, καί τού Υιού, καί τού Αγίου Πνεύματος, όχι ό βαπτισθείς είς τό Παλαιό Ημερολόγιο, σωθήσεται !!!
Ό δέ Ιωάννης ό Ευαγγελιστής σημειώνει:
"ό Θεός αγάπη εστίν καί ό μένων εν τή αγάπη, εν τώ Θεώ μένει, καί ό Θεός έν αυτώ"
Δέν είπε, ότι τό Παλαιό Ημερολόγιο είναι Θεός, καί ότι ό μένων έν τώ Παλαιώ ημερολογίω, εν τώ Θεώ μένει..."
Οί Παλαιοημερολογίτες, όχι ευτυχώς όλοι, αλλά δυστυχώς αρκετοί, φανατικοί καί ζηλωτές, παραδέχονται ότι, χωρίς τό Παλαιό δέν σωζόμαστε!!!
ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ...
Μικρό δείγμα αυτών πού λέμε, είναι καί τά όσα παρακάτω διηγείται ό π. Αθανάσιος Γιουσμάς, πρωτοπρεσβύτερος.
Πριν καιρό, διηγείται, είχα διαβάσει ένα βιβλίο μιας πλανεμένης ψυχής, της ονομαστής Mαγδαληνής Mοναχής, ηγουμένης μάλισταενός Mοναστηρίου κάποιων ξεκομμένων καί από τούς ίδιους τούς Παλαιοημερολογίτες, μοναχών στην Kοζάνη, γνωστή γιά τούς αναθεματισμούς καί τίς κατάρες της εναντίον ενός ταπεινού Αγίου τού αιώνος μας, τού Αγίου Νεκταρίου...
Μεταξύ άλλων έγραφε κι αυτό το τρομερό:
«Φονιάς ή ανήθικος παπάς, μπορεί νά σού μεταδώσει Σώμα και Aίμα Xριστού καί νά σέ κοινωνήσει, αρκεί να είναι Παλαιοημερολογίτης. Nεοημερολογίτης όμως, όχι, ποτέ !!!»
O Σεβασμιότατος Mητροπολίτης μας π. Iάκωβος βρέθηκε κάποτε στο αεροδρόμιο μιας μεγαλούπολης. Eίδε πως μία μοναχή έψαχνε εναγωνίως στο πορτοφόλι της να βρει για κάποιο σοβαρό λόγο, ένα συγκεκριμένο κέρμα. O Mητροπολίτης μας, συμμεριζόμενος την ανησυχία της, της έδωσε εκείνος το κέρμα που αναζητούσε.
H μοναχή το πήρε, ευχαρίστησε, αλλά δεν του φίλησε το χέρι, γιατί, όπως του είπε στη συνέχεια:
«Aντιλήφθηκα πως είστε Nεοημερολογίτης κληρικός κι αν σας φιλήσω το χέρι, δεν θα πρέπει να κοινωνήσω για 6 ολόκληρους μήνες»!
Mόνο αυτά τα δύο στοιχεία νομίζω πως αρκούν, για να δώσουν το μέγεθος της πλάνης και της προκατάληψης κάποιων ζηλωτών Παλαιοημερολογιτών σήμερα...
ΕΝΑΣ ΤΡΑΓΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ...
Ακούστε τώρα, ένα αληθινό καί φοβερό πού συνέβει στίς μέρες μου, στήν Σύρο.
Ήταν εκεί ένας Ιερομόναχος τού Παλαιού Ημερολογίου, πού θέλοντας νά δείξει τήν πίστη του, όχι στήν Ορθοδοξία αλλά στό ημερολόγιο, συμβούλευε τούς Χριστιανούς νά μή πηγαίνουν στίς Εκκλησίες, καί νά μή κοινωνάνε γιατί όλα αυτά είναι μαγαρισμένα αφού οί παπάδες φράγκεψαν...
Καλύτερα, τούς έλεγε, νά κάθεστε σπίτι σας νά γεμίζετε ένα ποτήρι κρασί καί βουτώντας μέσα μία φέτα ψωμί νά τρώγετε καί νά πίνετε, παρά νά παίρνετε τήν κοινωνία τών Νεοημερολογητών τήν οποίαν εγώ σιχαίνομαι, τήν βάζω κάτω, καί τήν πατάω...
Καί λέγοντας αυτά, πρόσθετε καί μία φράση αισχρή, πού δέν γράφεται...
Ώ, τής μεγίστης ασεβείας καί παραφροσύνης τών ανθρώπων αυτών, τούς οποίους ανέχεται ό Θεός καί δέν τό καταλαβαίνουν...
Τόν παραπάνω ασεβή Ιερομόναχο, πού βλαστημούσε καί έβριζε τό Άγιο Σώμα καί Αίμα τού Σωτήρα Χριστού, ήλθε ή ώρα καί τόν παράλαβε κάποτε ή Θεία Δικαιοσύνη.
Εγκαταληφθείς από τήν δύναμη καί προστασία τού Χριστού περιέπεσε σέ απελπισία, καί σάν τόν Ιούδα προσπάθησε μιά μέρα νά κρεμαστεί, στόν πρόναο ενός ιδιόκτητου ναού πού είχε ( μιά καί τούς άλλους ναούς, τούς έλεγε μαγαρισμένους...)
Αλλά, ακόμη καί αυτή τήν στιγμή ό ελεήμων Θεός θέλησε νά τόν βοηθήσει, νά μή χάσει γιά πάντα τήν αιώνιο ψυχή του. Τού έστειλε άνθρωπο, Θεόσταλτο κυριολεκτικά, πού βλέποντάς τον νά προσπαθεί νά κρεμαστεί καί φωνάζοντας σέ βοήθεια τούς γείτονες έκοψαν τό σχοινί καί τόν γλίτωσαν. Προσωρινά όμως...
Επειδή όμως, έστω καί έτσι, δέν μετανόησε ειλικρινά, στό τέλος παραφρόνησε.
Τόν έκλεισαν σ΄ ένα άσυλο ανιάτων, έζησε γιά λίγο καιρό εκεί, καί όταν πλησίασε νά πεθάνει, ή ευσεβής Διευθύντρια τού ιδρύματος κάλεσε ιερέα, γιά νά μή πεθάνει σάν τούς απίστους, ακοινώνητος.
Όταν ό ιερέας μπήκε στό δωμάτιο νά τόν κοινωνήσει είδε ένα φοβερό καί φρικτό θέαμα, όπως αργότερα μού διηγήθηκε:
Είδε τόν ασεβή καί υβριστή τής Αγίας Κοινωνίας Ιερομόναχο, νά τρώει τίς ακαθαρσίες του!
Καί φυσικά δέν τόν κοινώνησε...
Τόν κήδεψε ό ίδιος αργότερα, καί όταν έγινε στά 3 χρόνια ή εκταφή του τόν βρήκε τελείως άλυτο, κατάμαυρο, καί βρωμερό, μέ στόμα ανοικτό καί τήν γλώσσα άλιωτη, νά κρέμεται έξω!!!
Ό Χριστός αγαπητέ μου, δέν μυκτηρίζεται καί δέν κοροϊδεύεται. Καί είναι φοβερό, μόνο καί νά πέσεις έτσι στά χέρια Του...
Καί αυτός, πού πρίν καυχόταν ώς Γνήσιος Ορθόδοξος ακολουθώντας τό Παλαιό Ημερολόγιο, κατακρίνοντας, αναθεματίζοντας, καί θεωρώντας κολασμένους από τώρα τούς Νεοημερολογήτες, πέθανε ό ίδιος μέ τέτοιο άθλιο θάνατο, τρώγοντας τίς κοπριές του!
ΤΟ " ΜΗ ΧΕΙΡΟΝ, ΒΕΛΤΙΣΤΟΝ..."
Τό Νέο Ημερολόγιο είναι κακό, ( συνεχίζει ό π. Φιλόθεος ), γιατί παρανόμως το έβαλε ό τότε Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης. Όμως, ναί μέν καταργεί κατά περιόδους τήν νηστεία τών Αγίων Αποστόλων, δέν κατάργησε όμως ούτε τήν πίστη, ούτε τά δόγματα, ούτε τίς εορτές τών Αγίων έστω καί άν αφαίρεσε τίς 13 ημέρες διαφοράς. Είναι ακόμη κακό, γιατί προξένησε τόν μεγάλο αυτό, αδελφικό διχασμό...
Από τήν άλλη πλευρά τώρα, οί Παλαιοημερολογίτες γιά νά φυλάξουν τό παλαιό, υπέπεσαν σέ πολλές καί χειρότερες πλάνες τών Νεοημερολογιτών. Κατάργησαν πρίν από όλα τήν μεγάλη εντολή τής αγάπης.
Διαιρέθηκαν καί οί ίδιοι σέ πολλά κόμματα φθάνοντας στό σημείο νά ξαναβαπτίζονται, υβρίζοντας ακόμη καί τήν Αγία κοινωνία τού Χριστού ότι δέν είναι πραγματική, γιατί τό Νέο, λένε, είναι αιρετικό καί δέν έχουν οί κληρικοί του Ιερωσύνη !!!
Γιά όλα αυτά λοιπόν, αρμόζει νά ακολουθήσετε " τό μή χείρον, βέλτιστον..." , καί από τά δύο κακά, τό λιγώτερο...
Κλείνοντας τήν παρούσα επιστολή εύχομαι πατρικώς όπως ό Πανάγαθος Θεός σέ διαφυλάξει από τίς πολύπλοκες παγίδες τού Σατανά, δεξιές καί αριστερές...
Προσεύχου εκτενώς, όπως ό Κύριος φωτίσει καί επιστρέψουν πάντες στό παλαιό ημερολόγιο, μέ αγάπη όμως, μέ ειρήνη, αλλά καί ταπείνωση, γενόμενοι αληθώς μία Ποίμνη καί μέ ένα Ποιμένα, σύμφωνα καί μέ τόν λόγο τού Ευαγγελίου.
Μετά πατρικής αγάπης καί ευχών εγκαρδίων
Αρχιμανδρίτης Φιλόθεος Ζερβάκος ( + )
( περιοδικό " Όσιος Φιλόθεος Πάρου" , τεύχος 13, " Ορθ. Κυψέλη" , Θεσ/κη,2005)
---------------------
Ο π. ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ...
Τό θέμα τού ημερολογίου απασχολούσε πολύ τον Γέροντα. Πονούσε για το χωρισμό και προσευχόταν. Λυπόταν για τις παρατάξεις των παλαιοημερολογιτών που είναι ξεκομμένες σαν τα κλήματα από την Άμπελο, και δεν έχουν κοινωνία με τα Ορθόδοξα Πατριαρχεία και τις κατά τόπους αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες.
Μερικές τέτοιες ενορίες στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη ενώθηκαν μάλιστα καθ’ υπόδειξή του με την Εκκλησία, κρατώντας όπως ήθελαν το παλαιό ημερολόγιο.
Έλεγε, λοιπόν ο Γέροντας: «Καλό θά ήταν να μην υπήρχε αυτή η εορτολογική διαφορά, αλλά όμως δεν είναι θέμα πίστεως !».
Στις ενστάσεις ότι το νέο ημερολόγιο το έκανε Πάπας, απαντούσε:
«Το νέο ημερολόγιο το έκανε ένας Πάπας και το παλιό ένας ειδωλολάτρης», εννοώντας τον τότε αυτοκράτορα Ιούλιο Καίσαρα.
Για να φανεί καλύτερα η τοποθέτηση του Γέροντα στο θέμα του ημερολογίου, παρατίθεται στη συνέχεια μια σχετική μαρτυρία:
Ορθόδοξος Έλληνας με την οικογένειά του ζούσε χρόνια στην Αμερική. Είχε όμως σοβαρό πρόβλημα. Ο ίδιος ήταν ζηλωτής (παλαιοημερολογίτης), ενώ η γυναίκα και τα παιδιά του ήταν με το νέο ημερολόγιο. «Δεν μπορούσαμε να γιορτάσουμε μια γιορτή σαν οικογένεια μαζί», έλεγε αργότερα....
«Αυτοί είχαν Χριστούγεννα, εγώ του Αγίου Σπυρίδωνος. Εγώ Χριστούγεννα, αυτοί του Αϊ-Γιαννιού. Και αυτό ήταν το λιγότερο. Το χειρότερο ήταν το να σού λένε, όπως μας δίδασκαν, ότι οι νεοημερολογίτες είναι αιρετικοί και θα κολασθούν. Μικρό πράγμα είναι να ακούς συνέχεια ότι η γυναίκα σου και τα παιδιά σου πρόδωσαν την πίστη τους, πήγαν με τον Πάπα, τα μυστήριά τους δεν έχουν χάρη, κλπ.
Ώρες συζητούσαμε με τη γυναίκα μου, αλλά άκρη δε βρίσκαμε. Για να πω όμως την αλήθεια, κάτι δε μου άρεσε και στους Παλαιοημερολογίτες. Ιδίως όταν έρχονταν κάποιοι δεσποτάδες και μας μιλούσαν. Δέν μιλούσαν με αγάπη και με πόνο για τους πλανεμένους (όπως τους θεωρούσαν) νεοημερολογίτες. Αλλά θαρρείς πως είχαν ένα μίσος και χαίρονταν, όταν έλεγαν ότι "αυτοί, οί Νεοημερολογίτες, θα κολασθούν...."
Ήταν πολύ φανατικοί. Όταν τελείωνε η ομιλία τους, ένιωθα μέσα μου μια ταραχή. Έχανα την ειρήνη μου. Όμως, ούτε σκέψη να φύγω από την παράδοσή μας. Πήγαινα να σκάσω. Σίγουρα θα πάθαινα κάτι από τη στενοχώρια. Σ’ ένα ταξίδι μου στην Ελλάδα, είπα τον προβληματισμό μου στον ξάδερφό μου Γιάννη.
Εκείνος μου μίλησε για κάποιον γέροντα Παΐσιο. Αποφασίσαμε να πάμε στο Άγιον Όρος, να τον συναντήσω. Φθάσαμε στην «Παναγούδα». Ο Γέροντας μας κέρασε με γελαστό πρόσωπο και με έβαλε να καθήσω δίπλα του. Τα είχα χαμένα. Ένιωθα, όπως μου συμπεριφερόταν, σα να με γνώριζε από καιρό, σα να ήξερε τα πάντα για μένα.
«Πώς τα πας με τ’ αυτοκίνητα εκεί στην Αμερική;», μέ ρώτησε. Ήταν η πρώτη κουβέντα του. Σάστισα. Ξέχασα να αναφέρω πως η δουλειά μου ήταν στους χώρους σταθμεύσεως αυτοκινήτων, και φυσικά όλο με αυτοκίνητα ασχολούμουν.
«Καλά τα πάω», ήταν το μόνο που μπόρεσα να ψελλίσω, κοιτώντας σα χαμένος το Γέροντα. «Πόσες Εκκλησίες έχετε εκεί που μένεις»;
«Τέσσερις», απάντησα και δεύτερο κύμα έκπληξης με κατέλαβε. «Με το παλιό ή με το νέο»; Ήρθε ο τρίτος κεραυνός, που όμως, αντί να μεγαλώσει τη σαστιμάρα μου, κάπως με εξοικείωσε, με ...προσγείωσε, θα έλεγα, με το χάρισμα του Γέροντα.
«Δυο με το παλιό και δυο με το νέο», του αποκρίθηκα. «Εσύ πού πας»; «Εγώ με το παλιό και η γυναίκα μου με το νέο», απάντησα. «Κοίτα. Να πας κι εσύ εκεί που πηγαίνει και η γυναίκα σου», μου είπε με μια αυθεντικότητα, και ετοιμαζόταν να μου δώσει εξηγήσεις...
Αλλά για μένα το θέμα είχε πιά τελειώσει ! Δέν χρειαζόμουν εξηγήσεις και επιχειρήματα. Κάτι το ανεξήγητο συνέβη μέσα μου, κάτι το θεϊκό. Ένα βάρος έφυγε και τινάχτηκε μακριά μου. Όλα τα επιχειρήματα και όλες οι απειλές και οι αφορισμοί για τους νεοημερολογίτες, που χρόνια άκουγα, εξατμίστηκαν.
Ένιωθα τη χάρη του Θεού που μέσω του Αγίου του, δρούσε επάνω μου και με πλημμύριζε με μια ειρήνη που χρόνια αναζητούσα. Η κατάσταση που ζούσα θα εκδηλώθηκε στο πρόσωπό του...
Καί αυτό μάλλον, έκανε τον Γέροντα να σταματήσει για λίγο. Αλλά έπειτα συνέχισε με μερικές εξηγήσεις. Ίσως για να τις λέω σε άλλους. Ίσως και για να τις χρησιμοποιήσω για τον εαυτό μου σε καιρό πειρασμού, όταν θα περνούσε εκείνη η ουράνια κατάσταση.
«Και εμείς βέβαια εδώ στο Άγιον Όρος με το παλιό πάμε. Αλλά είναι άλλη περίπτωση. Είμαστε ενωμένοι με την Εκκλησία, με όλα τα Πατριαρχεία, και μ’ αυτά που έχουν το νέο ημερολόγιο και μ’ αυτά που έχουν το παλιό ημερολόγιο. Αναγνωρίζομε τα μυστήριά τους και αυτοί τα δικά μας. Οι ιερείς τους συλλειτουργούν με τους ιερείς μας. Ενώ αυτοί οι καημένοι ξεκόπηκαν...
Όμως, οί περισσότεροι Παλαιοημερολογίτες και ευλάβεια έχουν και ακρίβεια και αγωνιστικότητα και ζήλο Θεού. Μόνο που είναι αδιάκριτος ζήλος, «οι κατ’ επίγνωσιν».
Άλλοι από απλότητα, άλλοι από αμάθεια, άλλοι από εγωισμό, παρασύρθηκαν. Θεώρησαν τις 13 μέρες θέμα δογματικό και όλους εμάς πλανεμένους, και έφυγαν από την Εκκλησία. Δεν έχουν κοινωνία ούτε με τα Πατριαρχεία και τις Εκκλησίες που πάνε με το νέο, αλλά ούτε και με τα Πατριαρχεία και τις Εκκλησίες που πάνε με το παλιό, γιατί δήθεν μολύνθηκαν από την επικοινωνία με τους νεοημερολογίτες...
Και όχι μόνον αυτό ! Και αυτοί οι λίγοι που έμειναν, έγιναν, δεν ξέρω και εγώ, από πόσα κομμάτια. Και όλο και κομματιάζονται και αλληλοαναθεματίζονται και αλληλοαφορίζονται και αλληλοκαθαιρούνται.
( Άν ήταν πράγματι τού Θεού αυτά πού κάνουν, θά έφταναν άραγε νά γίνουν αναμεταξύ τους δέκα κομμάτια; Δέν τό καταλαβαίνουν αυτό, ότι κάτι πάει στραβά, παρ΄ όλη τήν "τήρηση τής αρχαίας παράδοσης", όπως λένε...)
Δεν ξέρεις πόσο έχω πονέσει και πόσο έχω προσευχηθεί γι’ αυτό το θέμα, έλεγε ό Γέροντας. Χρειάζεται να τους αγαπάμε και να τους πονάμε και όχι να τους κατακρίνουμε. Πρέπει να προσευχόμαστε γι’ αυτούς, να τους φωτίσει ο Θεός, και αν τύχει καμιά φορά και μας ζητήσει κανείς με καλή διάθεση βοήθεια, να λέμε καί καμιά κουβέντα».
Πέρασαν πάνω από πέντε χρόνια από την κοίμηση του Γέροντα. Καί μιά μέρα ήλθε στην «Παναγούδα» να ευχαριστήσει μεταθανάτια έστω, τον Γέροντα, γιατί έκτοτε βρήκε την πνευματική, αλλά και την οικογενειακή του σωτηρία και με δάκρυα στα μάτια διηγήθηκε όλα τα παραπάνω...
Ό Γέροντας μέ την αγάπη, την προσευχή και την διάκρισή του, γνώριζε πότε να μιλά, πώς να ενεργεί και να βοηθά αθόρυβα τη μητέρα Εκκλησία, αποφεύγοντας τα άκρα και θεραπεύοντας πληγές που ταλαιπωρούν το σώμα της Εκκλησίας και σκανδαλίζουν τους πιστούς.
Φοβερό όραμα τού Γέροντος Ιωσήφ του Σπηλαιώτη...
Γέρων Ιωσήφ ο σπηλαιώτης
Όταν άλλαξε το ημερολόγιον και η Εκκλησία ακολούθησε το νέον ημερολόγιον, το Άγιον Όρος, ένεκα της παραδόσεως διετήρησε την χρήσιν του παλαιού ημερολογίου, χωρίς όμως να διακόψη καί την επικοινωνίαν και εξάρτησίν του από το Οικουμενικόν Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως.
Μερικοί αγιορείτες μοναχοί, αυτοτιτλοφορούμενοι ''ζηλωτές'', εξ αιτίας της αλλαγής του ημερολογίου διέκοψαν την πνευματικήν επικοινωνίαν τους με το Πατριαρχείον και το υπόλοιπο Άγιο Όρος. Δεν συμμετείχον εις τα Λειτουργίας, τας πανηγύρεις, ούτε και επικοινωνούσαν με τους υπόλοιπους πατέρας.
Ο Γέροντας Ιωσήφ ελυπείτο πολύ δι’ αυτήν την κατάστασιν.
Με πολύ πόνον έκρουε την θύραν του θείου ελέους και ο Πανάγαθος Θεός δεν παρέβλεψε την ταπεινήν δέησίν του.
Εις την έντονην αυτήν προσευχήν, διηγείται ο μακάριος Γέροντας Ιωσήφ, με επήρε ο ύπνος.
"Τότε βρέθηκα ξαφνικά μόνος μου, επάνω εις ένα μικρό κομμάτι βράχου του Αγίου Όρους, μέσα εις την θάλασσαν, που ταλαντευόταν από στιγμή σε στιγμή να βυθισθεί καί νά μέ πνίξει...
Τρόμαξα και σκέφτηκα, ότι αφού αυτό αποκόπηκε από το σύνολον και ταλαντεύεται, σε λίγο θα βυθισθή και εγώ θα χαθώ.
Τότε με ένα δυνατόν πήδημα βρέθηκα εις το σταθερόν μέρος του βουνού.
Πράγματι, το μικρόν κομμάτι του βράχου που ευρισκόμουν, το κατέπιε ηθάλασσα και εγώ εδόξασα τον Άγιον Θεόν, που με έσωσεν από τον όλεθρον!
Αμέσως συνέδεσα το όνειρον με το θέμα που με απασχολούσε και παρακαλούσα Τον Κύριον, ώστε να μη με αφήσει να πλανηθώ εις την κρίσιν μου''.
Τότε, άκουσα μία Θεία φωνή να μού λέγει:
''Η Εκκλησία ευρίσκεται εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως''.
Αυτό συνετέλεσε στήν επιστροφή τού Γέροντος Ιωσήφ μαζί μέ τους άλλους Αγιορείτες Πατέρες, αφήνοντας τούς ακραίους ζηλωτές...
Αλλά καί ό γνωστός Αγιορείτης πνευματικός παπα Εφραίμ ο Κατουνακιώτης διηγείτο, ότι έβλεπε πάντοτε την θείαν Χάριν εις την Θείαν Λειτουργίαν να καθαγιάζει τα Τίμια Δώρα, σε Σώμα και Αίμα του Χριστού.
Όμως, όσον διάστημα ήταν με τους ζηλωτές έβλεπε κάτι σάν κάλυμμα μπροστάτου, το οποίον τον εμπόδιζε να βλέπει ευκρινώς την θείαν Χάριν. Το κάλυμμα αυτό έφυγε, όταν ό ίδιος επανήλθεν εις την ζώσαν Εκκλησίαν τού Αγιορείτικου Παλαιού Ημερολογίου, απομακρυνόμενος οριστικά από τούς ζηλωτές....
(Πνευματικαί εμπειρίαι Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού – ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΑΡΑΚΑΛΛΟΥ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ)
Έκδοσις ''ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ'' 2005. (σελ. 200).