«Μά εἶναι δυνατόν τώρα, κληρικός (ἤ μοναχός) νά λέη τέτοια ψέματα; Νά πλάθει παραμύθια καί νά τά σερβίρει γιά ἀλήθεια;».
Ἔτσι ὅμως εἰσάγουμε στόν Ορθόδοξο χῶρο τό Παπικό ἀλάθητο, πολύμορφο μάλιστα καί πολυπρόσωπο, ἀφοῦ κάθε «καλός» παπᾶς ἤ «ἅγιος» γέροντας παρουσιάζεται ὡς... αὐθεντία!!!
● Ρωτᾶμε πολύ ἁπλᾶ:
Ὑπάρχει περίπτωσις νά ἔλθη σέ ναό λείψανο καί νά ἀμφισβητηθῆ ἡ γνησιότητά του; Αὐτός πού τό μεταφέρει ἰσχυρίζεται, ὅτι εἶναι ἤ τοῦ προφήτου Ἡσαΐα, ἤ τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου ἤ τοῦ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ἤ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου ἤ, ἤ!...
Καί λοιπόν; Θά γίνεται αὐτό πιστευτό ἀσυζητητί;
Ρωτᾶνε:
«Καί τί θά κάνουμε; Θά καθίσουμε νά ἐξετάζουμε μήπως τό κάθε λείψανο;».
● Γι᾽ αὐτό ὅμως ὑπάρχει ἡ Ἐκκλησιαστική διοίκησις. Γιά νά ἀποφαίνεται γιά τή γνησιότητα λειψάνων καί διδασκαλίας.
Καί ὄχι μόνο, ἀλλά καί γιά νά νουθετῆ τό λαό νά προσέχη τό μεῖζον, ὄχι τό ἔλασσον (τό μεγάλο, ὄχι τό μικρό). Καί ὄχι μόνο, ἀλλά καί γιά νά συνιστᾶ σέ Επισκόπους καί πρεσβυτέρους, ὅτι πρῶτο ἔργο τους εἶναι ἡ κατήχησις καί τό κήρυγμα, τό νά λαλοῦν τό λόγο τοῦ Εὐαγγελίου καί νά καλοῦν τον πιστό λαό «εἰς μετάνοιαν».
● Ἀποτελεῖ ἐκτροπή τό νά καλυφθῆ τό πρόσωπο καί ἠ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ἐσταυρωμένου καί Ἀναστάντος, ἀπό τή λεγόμενη λειψανοπροσκύνησι.
Στήν Ἐκκλησία δέν ἰσχύει μόνο τό «κάθε πρᾶγμα στόν καιρό του». Ἰσχύει καί τό «κάθε πρᾶγμα ἱεραρχικά στή θέσι του».
Δέν εἶπε ὁ Κύριος «Ζητεῖτε πρῶτον λείψανα...», ἀλλά εἶπε:
«Ζητεῖτε πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην (ἀρετήν ἤ ἁγιότητα) αὐτοῦ, καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. στ´ 33).
Τό ζήτημα λοιπόν τῆς προτεραιότητας καί τοῦ ὀρθοῦ προσανατολισμοῦ εἶναι σπουδαῖο.
● Ἄν ἀφεθῆ ἀνεξέλεγκτο τό φαινόμενο, τότε τό «παπικό ἀλάθητο» θά βάζη κάθε τόσο τή σφραγῖδα του καί θά μᾶς σερβίρει ἀπό τίς ὑπόγειες στοές καί ἀποθῆκες του ὅ,τι θέλει. Καί μεῖς θά τό ὑποδεχώμεθα... μέ τιμές ἀρχηγοῦ κράτους!
Ἐπ᾽ εὐκαιρίᾳ ρωτᾶμε:
Εἴχαμε ἤ δέν εἴχαμε σέ Ναούς καί μοναστήρια εδώ στήν Ορθόδοξη Ελλάδα, λείψανα τῆς Αγίας Βαρβάρας;
Ἀκόμα καί σέ Ναούς τῆς Ἁγίας Βαρβάρας προβάλλονταν λείψανα τῆς Αγίας.
Σέ τί, λοιπόν, διαφέρουν τά ἐλθόντα ἀπό τό Παπικό κράτος λείψανα;
Μήπως άλλη χάρι ἔχουν τά νεοελθόντα ἀπό ἐκεῖνα πού ὑπάρχουν σέ Ορθόδοξους χώρους; Γίνονται μήπως διακρίσεις γιά τήν ἴδια Αγία ἀνάμεσα σέ χαριτωμένα καί μή χαριτωμένα λείψανα; Καί ἄν ὅλα εἶναι χαριτωμένα, πρός τί ὁ θόρυβος, ὅτι ἦλθαν τά λείψανα τῆς Αγίας;
● Ἡ ἁγία Βαρβάρα φυσικά καί τιμᾶται στόν οὐρανό μέ ἀπείρως ὑψηλότερες τιμές. Ἀλλά δέν εἶναι ἀνάγκη νά δίδουμε ἀφορμή σέ ἀθέους νά χλευάζουν λείψανα ἁγίων!
● Ἄν ἀφεθῆ ἀνεξέλεγκτο τό φαινόμενο, τότε καί τό ἅγιο Ποτήριο θά... ὑποβαθμισθῆ, ἀφοῦ κατ᾽ ἀποκλειστικότητα ἀσχολούμεθα μόνο μέ τή μεταφορά καί περιφορά λειψάνων.
● Ἄν ἀφεθῆ ἀνεξέλεγκτο τό φαινόμενο, τότε ὁ Ζωντανός Χριστός θά περάση σέ δεύτερο πλάνο!
Τιμή στούς ἁγίους. Ναί ! Στή μίμησί τους δέν ὑπάρχει μέτρο.
Στήν περιφορά ὅμως καί τήν προβολή λειψάνων (κάποτε καί χρημάτων ἕνεκεν...) ἀπαιτεῖται ένα απαραίτητο μέτρο!
ἀρχιμανδρίτης Δανιήλ Ἀεράκης
Ανώνυμος είπε...
Μα αφού λείψανα της Αγ. Βαρβάρας υπάρχουν στη Μονή Μεγάλου Σπηλαίου, στο ναό της Παναγίας (Αγ. Επίσκεψη) Τρικάλων και αλλού, γιατί να φέρουν αυτά από τη Βενετία;
Ανώνυμος είπε...
"Δυστυχῶς, κατὰ τὰ τελευταῖα καὶ δύσκολα χρόνια τῆς ἀπομακρύνσεως τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Θεό, προσπαθεῖ ἡ Ἐκκλησία μὲ λείψανα Ἁγίων καὶ μὲ Εἰκόνες νὰ τὸν ἐπαναφέρη στὴν ἰσιάδα τοῦ δρόμου.
Ὁ τρόπος αὐτὸς ἐπανευαγγελισμοῦ τοῦ κόσμου εἶναι ἀπάτη. Πρέπει νὰ βρῆ ἡ Ἐκκλησία ἄλλους τρόπους νὰ ἐργαστῆ στὸ χωράφι ποὺ τῆς ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός.
Οἱ μακαριστοὶ πρόγονοί μου, ὅσιοι Ἀμφιλόχιος Μακρῆς καὶ Φιλόθεος Ζερβάκος, οὐδέποτε δέχονταν τὸν τρόπο αὐτὸν εὐαγγελισμοῦ τοῦ κόσμου.
Μᾶλλον οἰκονομικὸς τρόπος εἶναι καὶ ὄχι πνευματικός.
Καὶ κατασκανδαλίζεται ὁ κόσμος ἀπὸ τὸ πανέρι δίπλα στὴν Εἰκόνα καὶ τὴν σύναξη χρημάτων ἀπὸ τὸν πάμπτωχο ἑλληνικὸ λαό." (ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ , ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΤΗ ΡΟΜΦΑΙΑ)
Μάλλον και αυτός βλασφημος....