Oτι είχε κλέψει τους γονείς του...
Oτι είχε κλέψει επίσης την επιχείρηση όπου εργαζόταν, και επιπλέον ότι είχε σεξουαλικές σχέσεις με τη γυναίκα του εργοδότη του.
Επίσης, ότι μερικές φορές έκανε λαθρεμπόριο και εμπόριο ναρκωτικών..... kαι τελειώνοντας, εξομολογήθηκε ότι είχε μεταδώσει μία σεξουαλική ασθένεια στην φίλη του.
Έμεινα κατάπληκτος, σκανδαλίσθηκα και καταφοβήθηκα......
Αλλά, με το πέρασμα του χρόνου, γνώρισα περισσότερα πράγματα για τον κόσμο της ενορίας και διαπίστωσα ότι δεν ήσαν όλοι ίδιοι.
Eίδα μία συνοικία γεμάτη με υπεύθυνους ανθρώπους, με ηθικές αξίες, και με πίστη στον Θεό.
Και έτσι έζησα εδώ 25 χρόνια, τα πιο θαυμάσια της ιεροσύνης μου.»
Ακριβώς όμως την στιγμή που τελείωσε τον λόγο του, έφθασε καί ο βουλευτής, προς τον οποίο και έδωσε το βήμα για την ομιλία..
Ο βουλευτής ζήτησε, φυσικά, συγγνώμη για την καθυστέρηση και άρχισε να ομιλεί, λέγοντας:
« - Ποτέ δεν θα λησμονήσω την πρώτη ημέρα που έφθασε εδώ ο αγιότατος πατέρας στην ενορία μας, και αυτό διότι έτυχα της μεγάλης τιμής να είμαι ο πρώτος πού Εξομολογήθηκα σ’ αυτόν ως νέο ιερέα της Ενορίας αυτής .....!!!!!
ORIGINAL
-----------------------------
Το γράμμα μιάς πικραμένης μάννας…
«…Ηλθε ο ταχυδρόμος και μου έφερε ένα γράμμα από μιά μητέρα.
Την γνωρίζω εδώ και μερικά χρόνια,είναι χήρα,έχει τρείς κόρες και ένα γυιό και ζούν στην ομογένεια κάποιας χώρας,στην ξενιτειά.Είναι Ελληνες.
Μου γράφει λοιπόν:
"Σεβαστέ μου πάτερ,την ευχή σου.
Εχω λάβει την επιστολή σου και σε ευχαριστώ.
Εύχου,δέσποτά μου, δεν αντέχω.Είμαι 80 ετών και πλέον.
Ζω στενάχωρα και πολύ πικραμένα.
Τα 4 (τέσσερά) μου τέκνα δεν νοιάζονται
καθόλου για μένα.
Δεν θέλουν να με βοηθήσουν σε τίποτα.
Η μικρή μου κόρη μόνο ξύλο που δεν μου δίνει ακόμα.
Δεν με ακούνε και δεν με ακολουθούνε σε τίποτα.
Ούτε τις μπότες μου δεν μπορώ να φορέσω να πάω εκκλησία που
έχουμε χιόνια. Ζήτησα από την μικρότερή μου κόρη που μένει μαζί μου
να με βοηθήσει,και ήταν σαν να μίλαγα στο τοίχο!
Επεσα,χτύπησα στο κεφάλι,έσπασα και κάτι δόντια και μόνη μου
κάλεσα βοήθεια και πήγα νοσοκομείο.Εκεί έπαθα και μιά μόλυνση
στα δόντια.Ημουν στην εντατική. Κανένα μου παιδί δεν εμφανίστηκε...
Βγήκα σε θάλαμο κάποια στιγμή και δεν μπορούσα να μιλήσω καθόλου!
Σταυρωνόμουνα μόνον με λαδάκι που είχα κοντά μου των Αγίων Ραφαήλ,Νικολάου και Ειρήνης.
Γύρισα με τη βοήθεια του Θεού στο σπίτι,όμως έχω πίκρα,έχω παράπονο,έχω παιδιά και εγγόνια αλλά δεν έχω κανέναν δίπλα μου!
Που να πάω;
Που να τα πω όλα αυτά; Λέγανε στο νοσοκομείο,...."μα καλά,αυτή εδώ η γιαγιά δεν έχει κανέναν στο κόσμο;"
Δεν μίλαγα,μόνο άκουγα.......Τι να έλεγα για τα βλαστάρια μου; Τι;
Ζητώ από το Θεό να με συγχωρέσει για τη πίκρα που νιώθω για τα τέκνα μου.
Να είναι καλά! Να τα ευλογεί ο Μεγαλοδύναμος!".............
(Τα σχόλια δικά σας......δεν έχω τι να πω! Τι να της γράψω πίσω;....)
PaterasIgnatios