- Όλα αυτά όμως χρειάζονται τα φυσικά πρόσωπα που θα τα διεκπεραιώσουν, δηλ. χρειάζεται η παρουσία και η αποστολή των Ιερέων. Οι ιερείς σε κάθε πόλη, κωμόπολη, χωριό, ενορία, πέρα από την όποια οικονομική και άλλη ποικίλη στήριξη και βοήθεια για την υπέρβαση των αμέσων αναγκών του ποιμνίου τους, βοηθούν και θα συνεχίσουν να βοηθούν τον λαό μας, να ξαναβρεί το δρόμο των αρχών του Ιερού Ευαγγελίου, το δρόμο της Εκκλησίας, που είναι το μόνο εχέγγυο του πολιτισμού της ψυχής, που όπως χαρακτηριστικά έχει λεχθεί, είναι η ψυχή του πολιτισμού...
- Πως όμως θα λάβει σάρκα και οστά αυτό το τόσο αναγκαίο έργο στην ελληνική επαρχία και ύπαιθρο αν δεν υπάρχουν ιερείς; Αν δεν χτυπάει η καμπάνα; Αν δεν ανοίγει ο Ναός; Αν δεν τελείται το Μυστήριο των Μυστηρίων, η θεία Λειτουργία, που μεταγγίζει φως και αγάπη στις ψυχές; Αν δεν ακούγεται λόγος Θεού;
Θα αγριέψουν οι άνθρωποι...
Θα βιώνουν την απουσία του Θεού, διότι ο ιερέας του Υψίστου φέρνει στον κάθε άνθρωπο τη Αγάπη του Θεού. Ιδιαίτερα στα χωριά ο ιερέας δεν περιορίζεται – και αυτό είναι πασίγνωστο – μόνο στα λειτουργικά του καθήκοντα. Συγχρόνως επιτελεί και ποικίλο κοινωνικό έργο και με την όλη του αναστροφή δίνει ζωή στην ελληνική περιφέρεια χειμώνα – καλοκαίρι, σε μικρούς και μεγάλους.
- Ως Ιερείς και πνευματικοί Πατέρες του λαού μας είμαστε κοντά και αλληλέγγυοι σε κάθε άνθρωπο που δεν βρίσκει δουλειά, είναι νεόπτωχος, αδιόριστος, απολυμένος, σε διαθεσιμότητα, που είδε το εισόδημά του να κατακρημνίζεται. Επίσης ενώνουμε μαζί με κάθε άνθρωπο τη φωνή μας για αποκατάσταση της κοινωνικής ισότητας και δικαιοσύνης.
Είναι όμως ηλίου φαεινότερο ότι το επίσημο κράτος δεν μπορεί να δεί τους εφημερίους πόλεων και χωριών ως απλούς δημοσίους υπαλλήλους και να περιμένει πρώτα να συνταξιοδοτηθούν 8 ή 10 ιερείς και μετά να χειροτονηθεί και διοριστεί ένας.
Αυτό είναι αδιανόητο, διότι τον ιερέα τον χρειάζονται όλοι: και οι άνεργοι και οι φτωχοί και οι συνταξιούχοι και τα πεινασμένα παιδιά και οι ξεχασμένοι γέροντες. Φτάνει πρώτος εκεί που δεν φτάνουν οι άλλοι.
- Οπωσδήποτε διαβεβαιώνουμε το δοκιμαζόμενο λαό μας ότι όπως και μέχρι τώρα έτσι κι από δω και πέρα θα σταθούμε δίπλα του, αλλά οφείλουμε να ομολογήσουμε, ότι δεν επαρκούμε πλέον όπως παλιά.
Όσο πάμε και λιγοστεύουμε. Αναγκαζόμαστε σε μια διαρκή μετακίνηση από χωριό σε χωριό και από ενορία σε ενορία και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να ποιμάνουμε σωστά το ποίμνιο που μας εμπιστεύθηκε ο Θεός και η Εκκλησία. Αυτό αναγκαστικά μετακυλίεται επώδυνα και στον καταπιεσμένο λαό μας.
- Διαμαρτυρόμαστε ακόμη, διότι για πολύ υποδεέστερες θρησκευτικές κοινότητες στην ελληνική επικράτεια το κράτος δείχνει μεγαλύτερη ευαισθησία, ενώ για την πλειοψηφεία των Ορθοδόξων Ιερέων και Ορθοδόξων Χριστιανών σκληραίνει τη στάση του. Οι πλέον απαραίτητοι σήμερα κοινωνικοί λειτουργοί είναι οι Ορθόδοξοι Ιερείς, και αυτό – έστω και με αυτές τις συνθήκες - πρέπει να το καταλάβει η επίσημη πολιτεία.
- Παρακαλούμε τους ευσεβείς Ορθοδόξους Χριστιανούς, να μη απογοητεύονται. Η Μητέρα Εκκλησία, ο Έλληνας Ορθόδοξος Ιερέας, δεν θα εγκαταλείψει κανένα άνθρωπο που κρούει την θύρα του ελέους και της αγάπης.
- Διαμηνύουμε τέλος στους κρατούντες να σκεφτούν πολύ σοβαρά την ιδιάζουσα θέση του Εφημεριακού Κλήρου στην Ελληνική Ιστορία και πραγματικότητα και να διορθώσουν το ασύμφορο για το λαό μας - τελικά - αυτό μέτρο της αδιοριστίας των Ιερέων, οι οποίοι αποτελούν την σπονδυλική στήλη του Έθνους μας.
Εν Λαμία, τη 23η Οκτωβρίου 2014
ΟΙ 222 ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΕΦΗΜΕΡΙΟΙ
ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ