Ø «Στην Πάτρα ο Παντοκράτορας μου έδειξε το χρώμα
Να ζωγραφίσω ...το φιλί που μού ’δωσες στο στόμα»
( από το τραγούδι ο «Παντοκράτορας», Ξυδάκης)
Ø «Ο Δίας ήτονε βοσκός(!) στ’ Ανωγειανό αόρι
ήτονε και το σπίτι του μέσα στο Περαχώρι».
(Τι κάνεις Γιάννη; ...κουκιά σπέρνω...)
(από το τραγούδι «Ο Δίας», Ψαραντώνης)
Ø «Προσκυνητής», Ιωαννίδης:
Στο τραγούδι αυτό , ο εν λόγω ...«προσκυνητής», είναι σαφές ότι ‘κινεί γη και ουρανό’ (ταξιδεύει), όχι λόγω θρησκευτικών αναζητήσεων, αλλά αναζητώντας ...την αγαπημένη του!
Ø «Το μερτικό μου απ’ τη χαρά», Καζαντζίδης:
«Θεέ μου τη δεύτερη φορά που θα ‘ρθω για να ζήσω
όσο η καρδιά κι αν λαχταρά δε θα ξαναγαπήσω»...
Ø «Ρίσκο», Πορτοκάλογλου:
«Δυο αγάπες μου γελάνε κι έπαθα ζημιά
Όλα, ή τίποτα ζητάνε κι εγώ ...τις δυο τους (!) ή καμιά.
Βρες μου τρόπο να τις σώσω, σ’ ένα ρυθμό ...να τις ενώσω!!
.............Πόσο τη βρίσκω μ`αυτό το ρίσκο...»
(Καμαρώστε θρησκευτικό ‘γραμματισμό’!)
Ø «Εν κατακλείδι», Σιδηρόπουλος:
«Σκεπάσαμε όλους τους νεκρούς
με ...αρρωστιάρικους ψαλμούς».
Ø «Σαμάνο», Παπακωνσταντίνου-Σαββόπουλος:
«Είμαι ότι δεν έζησα, είμαι η βροχή που θα ‘ρθει
να δροσίσει ...άγνωστων γυναικών το κορμί.
Βράδυ στα κρεβάτια τους πως στενάζουν ξαναμμένες(!)
ποιος Σαμάνος έφερε τούτη τη βροχή...»
(Αλήθεια, «θρησκευτικό» τραγούδι είναι αυτό; μήπως πρόκειται ...για φάρσα;;)
Ø «Ο δικός μου Θεός», Θαλασσινός:
«Ο δικός μου Θεός δε μυρίζει λιβάνι,
δεν φοράει στεφάνι δε χωράει ...σε εικόνες»!!
Ø «Σουλτάνος της Βαβυλώνας», Μαχαιρίτσας (αναφέρεται σε κάποιο ‘ρασοφόρο’ που κήρυττε την καλοσύνη και την ανθρωπιά...):
«Σ’ ένα πηγάδι σταματάει να ξεδιψάσει
Μα μια γυναίκα δεν αργεί να πλησιάσει...................
Με ...το κορμί της τον καλεί σ’ άλλο μαρτύριο(!)
Για το δικό σου Θεό ...Μαζί σου θα καώ»!
Ø «Γλυκό σταφύλι», Θαλασσινός:
«κάνε με γλυκό σταφύλι, για να σε φιλώ στα χείλη,
.......Κέρασέ με όσο θέλεις, μοίρασέ μου το κορμί»!
Ø «Ο Χορός των σκύλων», Χατζηδάκης-Καγιαλόγλου:
«Πέντε πεινασμένοι σκύλοι στου παράδεισου την πύλη,
περιμέναν απ’ τους πρώτους για να στήσουν το χορό τους,
μα προτού η αυγή χαράξει στου ουρανού την Άγια τάξη,
χωροφύλακες αγγέλοι ...τους κρεμάσαν στο τσιγκέλι»!!
(Είναι δυνατόν;;)
Ø «Καθρέφτης», Δεληβοριάς (Εν: Μπορούν οι άνθρωποι να εικονίζουν το Θεό;):
«Αντανακλά αυτά που θέλουν οι γυναίκες
κι έτσι τις πείθει ότι είμαι το άλλο τους μισό
μπροστά του ...γδύνονται (!) του λεν γλυκές κουβέντες,
πίσω απ’ το τζάμι ...εγώ ολομόναχος κοιτώ»!!!
(Το πού παραπέμπουν οι τελευταίοι στίχοι ( ματάκιας-ηδονοβλεψίας ) ...αισχρόν εστί και λέγειν, Εφεσ. εˊ12)
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ:
Μουσικές επιλογές σαν τις προαναφερθείσες, άνευ της αρμόζουσας για Μάθημα Θρησκευτικών ιεροπρέπειας και θεοπρέπειας και σε τάξεις μαθητών 8-14 ετών, εκτός του ότι ξευτελίζουν (έως εκχυδαΐζουν) τον ρόλο του εκπαιδευτικού στις συνειδήσεις των μαθητών του, μπορεί εύκολα κανείς να φανταστεί σε τι εμπαιγμό των θείων, παρεκτροπές, ενδεχομένως χειρονομίες και σε τι πρότυπα ...’πνευματικότητας’ μπορούν να οδηγήσουν...
Αναρωτιέται κανείς: Αλήθεια, μήπως το ζήτημα, χρήζει ...περαιτέρω έρευνας;; Μήπως ανατέθηκε σε λύκους ...να ‘ταΐσουν’ πρόβατα;;
Οι Ορθόδοξοι γονείς φυσικά, δεν στέλνουν τα παιδιά τους 7-15 ετών στο σχολείο, για να τους ‘διαμορφώσουν’ κάποιες...κοινές θρησκευτικές απόψεις με τους πιστούς άλλων ετερόδοξων χριστιανικών κοινοτήτων και θρησκειών.
Αναμένουν λοιπόν εναγωνίως απ’ τη σεπτή Ιεραρχία, τη ‘χάραξη’ επίσημης κοινής ‘γραμμής’ και αντιμετώπισης, εκ παραλλήλου με τις ‘καθαρές’-σαφείς θέσεις και αποφάσεις της ώστε «το «ναί» να είναι ναι, και το «όχι» να είναι ΟΧΙ !
( Επιστ. Αγίου Ιακ. εˊ12).
του Χρήστου Μπονατάκη
Ήταν μία περιληπτική δημοσίευση από τον «ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ»